ျမန္မာေက်ာင္းဆရာအိုမ်ား၏လူမႈဒုကၡ အ၀၀

Saturday, December 18, 2010

ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ေနရေသာ ျမန္မာေက်ာင္းဆရာအိုမ်ား၏ လူမႈဒုကၡမ်ား

Friday, 17 December 2010 23:58 Editor 

ဆယ္စု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပညာေရးတာ၀န္မ်ားကို က်ရာ ေဒသမ်ားတြင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကအျပီး အျငိမ္းစား ယူထားၾကသူ ျမန္မာေက်ာင္းဆရာအိုမ်ားမွာ လူမႈဒုကၡ အ၀၀ကို ခါးစည္း ခံရလ်က္ ရွိေၾကာင္း သတင္းရရွိသည္။

မႏၱေလးတကၠသိုလ္ သမိုင္းဌာနမွာ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ကထိကတာ၀န္ယူခဲ့အျပီး အျငိမ္းစားယူထားသူ ဆရာၾကီးတစ္ဦးမွ ေမာကၡသို႔ ရင္ဖြင့္ေျပာျပခဲ့သည္။ “အဘတို႔ ရတဲ့ ပင္စင္ လစာက လံုး၀ကို မေလာက္မငပါ။ လမ္းစရိတ္နဲ႔ လဖက္ရည္ဖိုးမွ်သာ ရွိတယ္။ ပင္စင္တစ္ခုတည္းနဲ႔ အမွီျပဳထားရေတာ့ ဘယ္လိုမွ စားလို႔ေသာက္လို႔ မ၀ဘူး။”
ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ၾကီး အထကေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းအုပ္လုပ္ခဲ့သူ အသက္ ၇၁ ႏွစ္အရြယ္ရွိ ဆရာၾကီး ဦးစိုင္းမင္းလြင္မွ မိသားစု ကလည္းမေထာက္ပံ့ႏိုင္သျဖင့္ တပည့္ေဟာင္းမ်ားအိမ္သု႔ိ တစ္အိမ္တက္ဆင္း လိုက္လံ ေတာင္းစားရင္း က်န္ရွိေနသည့္ ဘ၀၏ ေနာက္ဆံုးႏွစ္မ်ားကို ျဖတ္သန္းေနရေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။
ရန္ကုန္တို္င္းအတြင္း အထက္တန္းေက်ာင္းအုပ္ တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပီး ျမိဳ႔နယ္တစ္ခုတြင္ ပညာေရးမွဴး လုပ္ခဲ့ဖူးသူ ဆရာၾကီး ဦးေအးသိန္းမွ ေက်ာင္းဆရာစလုပ္ခါစ ကာလမ်ားႏွင့္ မတူေတာ့ဘဲ ဆရာတန္ဖိုး လံုး၀ က်ဆင္းေနရသျဖင့္ လုပ္ခဲ့သမွ် အရာမထင္ဟု ခံစားရေၾကာင္း၊ ရင္နာေနရေၾကာင္း၊ ပညာေရးစနစ္ၾကီး ပ်က္စီးေနသည္ကို ၾကည့္ျပီး စိတ္ဆင္းရဲရေၾကာင္း ခံစားေျပာျပခဲ့သည္။ “ဒီေန႔ေခတ္ ပညာေရးစနစ္ကို ဘယ္လိုမွ နားမလည္ႏုိင္ဘူး။ ဆရာဟာ ဆရာနဲ႔ကို မတူေတာ့ဘူး။ မနက္ေက်ာင္းမသြားခင္ ေစ်းဗန္းကိုင္ျပီး ေစ်းေရာင္းရတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမေတြေလ။ သူတုိ႔ကို အျပစ္ေတာ့ မတင္ရက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တန္ဖိုးကေတာ့ သြားျပီ။ ေက်ာင္းသားဟာလည္း ဆရာေတြအေပၚမွာ တန္ဖိုးထားမႈ က်ဆင္းသြားတာ။ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ကာလမွာ အဆိုး၀ါးဆံုးပါ။”
မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္တာ၀န္ကို ၄၅ ႏွစ္တုိင္တုိင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ပဲခူးတုိင္း၊ နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွ အသက္ ၆၈ ႏွစ္ ရွိျပီျဖစ္သည့္ ဆရာမၾကီး ေဒၚခင္ခင္၀င္းက သူတုိ႔ ပညာသင္ၾကား ေပးခဲ့ၾကေသာသူမ်ားမွာ ယခုအခါ ႏုိင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ားပင္ ျဖစ္ေနၾကေၾကာင္းႏွင့္ မည္သည့္အခါကမွ် ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ အခမ္းအနား မလုပ္ခဲ့ၾကဘူးေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ထို႔အျပင္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ မေလာက္မငဘ၀ႏွင့္ ရွင္သန္ေနရေၾကာင္း၊ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ ေနရေၾကာင္းတို႔ကိုလည္း မ်က္ရည္အျပည့္ျဖင့္ ခံစားေျပာျပခဲ့သည္။
“က်မ မူအုပ္တာ၀န္ကို ၄၅ ႏွစ္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႔ ရွက္လည္း ရွက္ေနလို႔မရေတာ့ပါဘူး။ ေဆးကုဖုိ႔က ေငြမရွိဘူး။ သားသမီးေနာက္ခံကလည္းမရွိဘူးေလ။ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ေနၾကရပါတယ္။ ရွက္လည္း မရွက္ေတာ့ပါဘူး။ တပည့္ ေက်ာင္းသားေတြ အခုအခါမွာ လူၾကီးေတြျဖစ္၊ ကုမၸဏီဒါရိုက္တာၾကီးေတြ၊ စီအီးအိုေတြျဖစ္၊ အခ်ဳိ႕ဆို ဗိုလ္မွဴးၾကီးေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေတာင္ ျဖစ္ေနၾကျပီ။ မုဒိတာပြားရပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္းပဲ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားမွ လွဴဒါန္းေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကရတာပါ။ ပံုမွန္ရပ္တည္လို႔မွ မရတာ။ လူအိုရံုကလည္း လက္မခံဘူး။ အဲဒါနဲ႔ အခုျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ပါတယ္။”
ျပီးခဲ့သည့္ ၾသဂုတ္လတြင္ ေက်ာင္းဆရာဆရာမမ်ားအပါအ၀င္ အျငိမ္းစား ၀န္ထမ္းမ်ား ၅၀ ဦးမွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊထံသို႔ ပင္စင္လစာတိုးျမွင့္ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။
သတင္းရင္းျမစ္။ ။ေမာကၡ  ပညာေရးမဂၢဇင္း(http://www.maukkha.org/)
ညႊန္ျပေပူသး ကိုL ေဇာ္စိုင္းအားေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း။