ဦးသန္႔အေရးအခင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္သိုက္ အပိုင္း (၁)

ရန္ကုန္တိုင္းဂ်ာနယ္မ်ာအပတ္စဥ္ထည့္မဲ႔ ေဆာင္းပါး။ က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားဘဝကဘာေၾကာင့္ဦးသန္႔အေရးအခင္းကိုဘာေၾကာင့္ပါဝင္ခဲ့ၾကလဲ။ ေနာက္ ဘယ္လိုအေတြးအျမင္ေတြရွိခဲ့ၾကလဲ ဆိုတာေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြထဲကဂဂနနသိရွိသူေတြမရွိသေလာက္ပါဘဲ။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးအခင္းၾကီးျဖစ္ ခဲ့တာေတာင္ ၂၉ႏွစ္ရွိသြားျပီးျဖစ္လို႔ ဦးသန္႔အေရးအခင္းကိုမေျပာနဲ႔ ရွစ္ေလးလံုးကိုေတာင္ေႏွာင္းလူငယ္ ၂၀ပတ္ဝန္းက်င္ကေလးေတြသိႏိုင္သူနည္းလာခဲ့တာေၾကာင့္အားလံုးသိရွိႏိုင္ဖို႔မွ်ေဝေပးလိုက္ပါတယ္။
ေလးစားလ်က္
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄ မ်ိဳးဆက္)

https://www.facebook.com/YangonMediaGroup/photos/a.335477406471186.83922.334119789940281/1456181081067474/?type=3&theater

Yangon Media Group

February 10 at 1:00am ·

ဦးသန္႔အေရးအခင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္သိုက္ အပိုင္း (၁)
**********************************************************
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄ မ်ဳိးဆက္)
နိဒါန္း

ဦးသန္႔အေရးအခင္း၌ ပါဝင္ခဲ့ၾကသူမ်ား၏ ေရးသားမႈမ်ားကိုဖတ္ရသည့္အခါ အတိတ္ကအေၾကာင္းမ်ား တေရးေရး ေပၚလာတတ္သလို တခ်ဳိ႕ကကိုယ္တိုင္မပါဝင္ဘဲ တစ္ဆင့္စကားမ်ားႏွင့္ေရးသားၾကသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရသည့္အခါ သမိုင္း မွန္ကိုေရးသားဖို႔ တာဝန္ရွိသည္ဟု ယူဆလာမိပါသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း တာဝန္မေက်ဟု ခံစားမိသည့္အတြက္ သမိုင္းေလ့လာသူ ျမန္မာျပည္သားမ်ားသိရွိႏိုင္ရန္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရသည္မ်ားကို မွတ္မိသေလာက္ ေရးသားတင္ ျပလိုက္ပါသည္။
ဦးသန္႔အေရးအခင္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္မွာ ၁၉၇၄ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၅ရက္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ၃၇ႏွစ္ခန္႔က ျဖစ္ပါသည္။ ဦးသန္႔အေရးအခင္းအေၾကာင္းကို ေရးသားသည့္ စာမ်ားရွိခဲ့ေသာ္လည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံု မရွိသလို၊ ကိုယ့္အေတြ႕အႀကံဳကိုသာ ကိုယ္ေရးထားသည့္ တစ္ဖက္ျမင္တင္ျပခ်က္မ်ား ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအေရးအခင္းတြင္ ကိုယ္တိုင္ပါဝင္ခဲ့သူမ်ား မတိမ္း ပါးခင္၊ အသိခြၽတ္ေခ်ာ္မသြားခင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္သူမ်ားကိုေမးျမန္း၍ ေရးသားသင့္သည္ဟုယူဆမိ၍ ဤစာကို ေရးသားလိုက္ ပါသည္။ ၁၉၈ဝ ျပည့္ႏွစ္ ကြၽန္ေတာ္ ေထာင္မွလြတ္လာေသာအခါ လိုလိုလားလား မိမိမွတ္မိသေလာက္ ေျပာဆိုေပးခဲ့ေသာ ကိုစိုးၫြန္႔(ေျပာင္ႀကီး)၊ ကိုဟန္ရွင္ဝင္း၊ ကိုေမာင္ေမာင္တိတ္၊ ကိုရာဇာ(ဂိုရွယ္)ႏွင့္ ေရာဘတ္စန္းေအာင္တို႔အား အထူး ေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္အပ္ပါသည္။ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕တြင္ ေရာက္ေနေသာ ကိုစိုးၫြန္႔(ေျပာင္ႀကီး)က ေမး သမွ်ကို ထပ္မံ၍ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပသည့္အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ရွိပါသည္။ ကိုစိုးၫြန္႔ ႏွင့္ ကိုတိတ္တို႔၏ ကူညီပံ့ပိုးမႈေၾကာင့္သာ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာကြင္းဆက္မ်ားကို ဆက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၏ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္အတၴဳပၸတၱိသည္ ေနာင္သမိုင္းေလ့လာသူမ်ားအတြက္ မွတ္တမ္းတစ္ခုအျဖစ္၊ ေနာင္ မ်ဳိးသစ္မ်ားအတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ႏွင့္ အတုယူစရာလုပ္ရပ္အျဖစ္ မွတ္ယူႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ေလ့လာဆင္ျခင္ၿပီး ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အသံုးခ်ႏိုင္ရန္ အေထာက္အ ကူျပဳ အက်ဳိးသက္ေရာက္ခဲ့ပါက ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားေရးရက်ဳိး နပ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ ဦးသန္႔အေရးအခင္းတြင္ ပါ ဝင္ခဲ့သူမ်ား ဤစာကိုဖတ္ၿပီး ¤င္းတို႔အျမင္ကို ျဖည့္စြက္ေရးသား ေပးပို႔ႏိုင္ၾကလွ်င္ ဤစာအုပ္သည္ ပိုမိုၿပီး႐ုပ္လံုးေပၚလာ လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။ အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကၿပီး မိမိတိုင္းျပည္အက်ဳိးကို ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾက ပါေစ။ ျမန္မာျပည္၏ မၿပီးဆံုးေသးေသာ ဒုတိယအႀကိမ္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲကို ဤစာဖတ္ၿပီး ဆထက္ထမ္းပိုးႀကိဳးစားလိုစိတ္ မ်ား ေပၚေပါက္လာႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္။
ေလးစားလ်က္
ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄ မ်ဳိးဆက္)
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ၊
တစ္ေယာက္ နယူးေယာက္ေဆး႐ုံမွာ ကင္ဆာေရာ ဂါနဲ႔ ဆံုးသြားၿပီ။ သူ႔ဆႏၵအရ သူ႔အေခါင္းကို ကုလ သမဂၢအလံ လႊမ္းၿခံဳၿပီး ျမန္မာျပည္ကို အထူးေလယာဥ္နဲ႔ ႏိုဝင္ ဘာလကုန္ေလာက္မွာ သယ္လာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကိုမဆလ အစိုးရတာဝန္ခံ ဘယ္သူကမွ လာေရာက္ႀကိဳဆိုတာမရွိဘူး။ ပညာ ေရး ဒုဝန္ႀကီးဆိုလား တစ္ေယာက္ကေတာ့ သြားႀကိဳတဲ့အတြက္ ဗိုလ္ေနဝင္းက အလုပ္က ထုတ္လိုက္တယ္''စသည္ျဖင့္ သတင္း စကားေတြ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ ပ်ံ႕ႏွံ႔လို႔လာခဲ့ပါသည္။
ဦးသန္႔သည္ ကုလသမဂၢ၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခံရတဲ့ပုဂိၢဳလ္ ျဖစ္သည့္အျပင္ က်ဴးဘား အေရးအခင္း၌ ႐ုရွားနဲ႔အေမရိကန္ႏိုင္ငံတို႔ စစ္ျဖစ္မယ့္ အေနအ ထားမွ ကာကြယ္ေပးခဲ့သည့္ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရဟန္းသံဃာမ်ားက'ဗမာကို ကမၻာကသိေအာင္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ပုဂိၢဳလ္ႀကီး ငါတို႔ ႏိုင္ငံ ကို ဂုဏ္တက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့ပုဂိၢဳလ္ႀကီး'အျဖစ္ ေလး စားဂုဏ္ယူၾကသည့္အျပင္ ေက်းဇူးလည္း အထူးတင္ရွိခဲ့ပါသည္။ 'ဦးသန္႔လို ပုဂိၢဳလ္မ်ဳိးကို ဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့အျပဳအမူကို ဘယ္လိုမွလက္ခံလို႔မရ ေအာင္' အိမ္မွာေနရင္း ကြၽန္ေတာ္ ေဒါသူပုန္ထေနမိပါသည္။
''႐ိုင္းလိုက္တာကြာ...ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အသိအ မွတ္ျပဳခံထားရတဲ့ ငါတို႔ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းကို ေဆာင္ က်ဥ္းေပးတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ဳိးကို တိုင္းျပည္အာဏာကို ဓားျပတိုက္ယူထား တဲ့သူခိုးဓားျပက ႏိုင္ငံေတာ္အခမ္းအနားနဲ႔ ႀကိဳဆိုရမွာကို မလုပ္ တာ ငါတို႔ဗမာလူထုႀကီး တစ္ရပ္လံုးကို ေစာ္ကားလိုက္တာပဲ''ဟု စိတ္ထဲမွ ေရရြတ္ေနမိေတာ့သည္။
ဒီလိုႏွင့္ ဒီဇင္ဘာ၂ရက္ညသို႔ ေရာက္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဆင္ဝင္ခန္းတြင္ထိုင္ရင္ စဥ္းစားခန္းဝင္ေနမိသည္။ ေရဒီယိုက သတင္းမၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္ႏွင့္ ေလအသုတ္တြင္ တိုက္ ေပါက္ဝေရွ႕ရွိ ေညာင္ပင္ႀကီးမွ တရွဲရွဲျမည္သံက တခ်ီခ်ီတြင္ ေပၚ ထြက္လာတတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ 'တီတီ..တီတီ' အိမ္ေရွ႕ဝင္း တံခါးမွ ကားဟြန္းသံက ထြက္လာသည္။ ထိုင္ရာမွထၿပီး ဆင္ဝင္ ခန္းျပတင္းတံခါးကို ခ်က္ျဖဳတ္၍ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
အခ်ိန္က ည၉နာရီခန္႔ ေဇာ္ႀကီး၏ ေလးဘီးကားျပာေလးက ဝင္းတံခါးထိပ္မွာ ရပ္ထားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ''ထြန္းေအာင္ ေက်ာ္..ထြန္းေအာင္ေက်ာ္''ဟု ေဇာ္ႀကီးက လွမ္းေခၚသည္။
''ေဟ့ေကာင္ ၾကားတယ္ကြ၊ ငါ ဆင္းလာခဲ့မယ္။ ငါ နားပင္း မေနဘူး ႀကံဳးေအာ္မေနနဲ႔''ဟု လွမ္းေျပာရင္း အိမ္ေရွ႕ေလွကားမွ ေအာက္ထပ္သို႔ ေျပးဆင္းလာခဲ့သည္။
ၿခံတံခါးဖြင့္ေနတုန္း ေဇာ္ႀကီးက ''ကားထဲမွာ ေျပာၾကရေအာင္ ကြာ''ဟု ဆိုသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာဘဲ ဝင္းတံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ထြက္လိုက္သည္။ တံခါးကို ျပန္ပိတ္ၿပီးေနာက္ ကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္ ေတာ့ ကုလားမ(ရဲျမင့္သိန္း)ႏွင့္ ေခြးနက္(Kenneth)တို႔ကိုပါ ေတြ႕ လိုက္ရသည္။ ကားေပၚေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကြၽန္ေတာ္က ''ေဟ့ ေကာင္ေတြ မင္းတို႔လာတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ၊ ဦးသန္႔စ်ာပနကိစၥဟာ အေတာ္အ႐ုပ္ဆိုးတယ္။ ငါတို႔ တစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္''ဟု ေျပာလိုက္ သည့္အခါ ေဇာ္ႀကီးက ''သိပ္မွန္တာေပါ႔ကြာ၊ ဒါေၾကာင့္ မင္းဆီကို ငါတို႔လာခဲ့တာပဲ''ဟု ဝမ္းသာအားရေျပာသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြသည္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား ဘဝမွ စတင္ရင္းႏွီးလာၾကသည့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အူေခ်းကအစ သိၾကသည္။ အသက္ေပးယံုၾကည္ ၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေထာက္လွမ္းေရး သတင္းေပးမ်ား ေပါၾ<ြကယ္ေနေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ယခုလို ေျပာဆို ရဲၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ထိုညတြင္ပင္ ေနာက္တစ္ေန႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ဦးသန္႔ ႐ုပ္အေလာင္းရွိရာ က်ဳိကၠဆံကြင္းသို႔ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြခ်ရန္ ကုလား မ(ရဲျမင့္သိန္း)အိမ္တြင္ ညေနပိုင္းတြင္ ဆံုၾကရန္ေျပာၿပီး လမ္းခြဲခဲ့ ၾကသည္။
ဒီဇင္ဘာ ၃ရက္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္
နံနက္စာစားၿပီးကတည္းက ရဲျမင့္အိမ္သို႔ ကြၽန္ေတာ္ထြက္ခဲ့ သည္။ ရဲျမင့္အိမ္ေအာက္တြင္ အေဆာင္ငွားထားသျဖင့္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ခင္မင္ေနၾကသည္။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔က ဘြဲ႕ရၿပီးေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ အစ္ကိုႀကီး မ်ားသဖြယ္ ေက်ာင္းသူေလးမ်ားက လိုအပ္ေသာ အကူအညီမ်ားကို ေတာင္းတတ္ၾကသည္။
ေရႊတိဂံုဘုရားသြားခ်င္၍ အကူအညီေတာင္းသည့္အခါ သူ တို႔တစ္အုပ္လံုးကို ကြၽန္ေတာ္က ကားျဖင့္လိုက္ပို႔ရသလို ပညာေရး ႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း လိုအပ္သည္ကို ေမးလာလွ်င္ ကူညီျပသေပး ရသည္။ ဦးသန္႔အေရးကိစၥကို ထိုညီမငယ္ေလးမ်ားကလည္း မ ေက်နပ္ၾကေခ်။ သူတို႔ကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔က လြမ္းသူ႔ပန္းေခြခ် မည္ဆိုသျဖင့္ အေပၚထပ္သို႔ စုၿပံဳတက္လာၾကသည္။ သူတို႔ အေန ႏွင့္ အစ္ကိုႀကီးတို႔လုပ္ရပ္ကို ေထာက္ခံေၾကာင္း အသုဘခ်သည့္ ေန႔တြင္လည္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အားတက္ သေရာ ေျပာၾကသည္။ ရဲျမင့္၏ၿခံသည္ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္ေရွ႕ တည့္တည့္လမ္းမႀကီးမွ ဝင္သြားရသည့္ ၿခံျဖစ္ၿပီး ႐ိုးမရိပ္သာဟု ေခၚသည္။
ညေနပိုင္းတြင္ ေခၚေတာၫြန္႔ေအးက သူ႔ေလးဘီးကား ႏွင့္ ေပါက္ခ်လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဇာ္ႀကီး၊ ေခြးနက္၊ ေဇာ္ဝင္း၊ ေအာင္ဒင္၊ ျမင့္သိန္း စသည့္ျဖင့္ စုစုေပါင္းသူငယ္ခ်င္း ခုနစ္ေယာက္ စုမိၾကသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး အနက္ေရာင္ တိုက္ပံုအက်ႌ အနက္ေရာင္ ေယာလံုခ်ည္တို႔ကို ဝတ္ဆင္ၾကၿပီး ပန္းျခင္းကို ၫြန္႔ေအးက သြား ဝယ္သည္။ ¤င္းပန္းျခင္းတြင္ စာတန္းကို ကြၽန္ေတာ္က ေရးသည္။ 'ဝမ္းနည္းထိုက္သည္ထက္ပို၍ ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္' ေက်ာင္းသားတစ္ စုဟု အမည္ထိုးသည္။ ထို႔ေနာက္ ကားႏွစ္စီးျဖင့္ က်ဳိကၠဆံကြင္းသို႔ ခ်ီတက္သြားၾကသည္။ ၫြန္႔ေအးႏွင့္ကြၽန္ေတာ္က ပန္းျခင္းကိုကိုင္ ၿပီး ေရွ႕မွထြက္သည္။ ၾကက္ေျခနီလူငယ္မ်ားက အနက္ေရာင္ဝတ္ စံုျဖင့္ ေက်ာင္းသားတစ္စု ပန္းျခင္းကိုင္၍ ခ်ီတက္လာသည္ကို ျမင္သျဖင့္ 'ပန္းျခင္းလာတယ္ ေဘးကိုဖယ္၊ ေဘးကိုဖယ္'ဟု ေအာ္ ဟစ္၍ လမ္းရွင္းေပးသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္စု မ်က္ႏွာထားတင္း တင္းႏွင့္ ရွင္းထားေသာလမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္သြားၾကသည္။ အား လံုးမ်က္ႏွာထားမ်ား တင္းေနၿပီး မ်က္လံုးမ်ားက အေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ေနၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေရးေသာ စာတန္း၏ အဓိပၸာယ္ မွာ ဦးသန္႔ကဲ့သို႔ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိး ဆံုးပါးသြားရ၍ အလြန္ဝမ္းနည္းမိသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုပုဂိၢဳလ္မ်ဳိးကို အစိုးရမွ ဂုဏ္မျပဳဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းသည္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးကို ပိုမို၍ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈကို ျဖစ္ေစသည္ ဆိုသည့္ မေက်နပ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဦးသန္႔အေခါင္းေရွ႕တြင္ ပန္းျခင္းကိုခ်ၿပီး ဦးၫႊတ္ အေလးျပဳၿပီးေနာက္ ခပ္သြက္သြက္ ျပန္လည္ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ပန္းျခင္းခ်ေနစဥ္ ဖမ္းမလား၊ ျပန္အထြက္တြင္ ဖမ္းမလားဟု စိုး ရိမ္ေနၾကေသာ္လည္း ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္လာ ခဲ့ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အဖိႏွိပ္ခံေနရေသာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား မ်ားအတြက္ ဤကိစၥမ်ဳိးသည္ ရင္ခုန္စရာ စြန္႔စားခန္းတစ္ခုႏွင့္ ကိုယ္ယံုၾကည္သည္ကို လုပ္လိုက္ရ၍ ဂုဏ္ယူပီတိျဖစ္မႈတို႔ကို တစ္ ၿပိဳင္တည္း ခံစားႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အားလံုး ရဲျမင့္အိမ္ျပန္ ေရာက္ ေတာ့ ည ၁၁နာရီခန္႔ ရွိၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္သည္ ဘူမိေဗဒအဓိကျဖင့္ ၁၉၇၄ခုႏွစ္တြင္ ဘြဲ႕ ရၿပီးေနာက္ ဘြဲ႕လြန္တက္ေနၿပီး တစ္ဖက္မွလည္း ႏိုင္ငံျခားဘာ သာစာသင္သိပၸံတြင္ ဂ်ပန္ဘာသာကို သင္ယူေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ဂ်ပန္ဆရာမ အီကုရာနီရွိေဒး(Ikura Neshide) သည္ အလြန္ခ်စ္ ဖြယ္ေကာင္းၿပီး သီခ်င္းဆိုလည္း အလြန္ေကာင္းပါသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ ဂ်ပန္ဘာသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး သူ႔ကို ခ်စ္ၾကသည္။
ဒီဇင္ဘာ ၅ရက္ နံနက္၉နာရီခန္႔ ကြၽန္ေတာ္၊ ရဲျမင့္သိန္းတို႔ တစ္အုပ္၊ ရန္ကုန္ဝိဇၨာ သိပၸံတကၠသိုလ္သို႔ ေရာက္ပါသည္။ တကၠ သိုလ္ဝင္းထဲတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဟိုတစ္စုဒီတစ္စုႏွင့္ ရွိေနၾက ပါသည္။ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္း ရန္ကုန္တိုင္း တာတိုခ်န္ပီယံ ဖိုးပိန္(ေက်ာ္စြာ)က မိတ္ဆက္ေပးသျဖင့္ ရန္ကင္းေက်ာင္းသား တစ္ဦးျဖစ္သူ ကိုေပါက္ႏွင့္ သိခြင့္ရခဲ့သည္။ ထိုမွတဖန္ မွတ္မွတ္ ရရ ကိုေပါက္က ကြၽန္ေတာ့္အား အဓိပတိလမ္းေပၚတြင္ တင္ေမာင္ ဦးႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ဖူးသည္။ ဒါက''ရာဘႀကီး ကိုတင္ေမာင္ဦး''ဟု မိတ္ဆက္ေပးၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ကိုထြန္း ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္က နာမည္အျပည့္အစံုေပါ႔ဟု ဆိုခဲ့သည္။
ယခုလည္း အဓိပတိလမ္းမေပၚတြင္ တင္ေမာင္ဦးႏွင့္ မခ်ိန္း ထားဘဲ ဆံုေတြ႕ၾကျပန္သည္။ တင္ေမာင္ဦးက ကိုထြန္းနဲ႔ ကိုရဲတို႔ ပါလား။ ဒီအတိုင္းလႊတ္ထားလို႔မရဘူးေနာ္''ဟု ဆိုသည္။ ကြၽန္ ေတာ္က ြၽဗွ႕မွ ေက်ာင္းသားမ်ား တစ္စုတစ္စည္းတည္းခ်ီတက္ ဖို႔လိုေၾကာင္း၊ လူမ်ားေလ ေကာင္းေလျဖစ္မည္ဟု ေျပာသည္ကို ကိုတင္ေမာင္ဦးက သေဘာတူၿပီး က်ဳိကၠဆံကြင္း ဦးသန္႔႐ုပ္အေလာင္း ထားရာအေရွ႕ဘက္တြင္ ျပန္လည္ဆံုစည္းၾကမည္ဟု ေျပာပါသည္။ ကိုတင္ေမာင္ဦးမွာ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္အရပ္မတိမ္းမယိမ္းရွိၿပီး ကိုယ္ လံုးကိုယ္ထည္ တုတ္ခိုင္ေတာင့္တင္းသူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သူ၏ေအးစက္ေသာမ်က္လံုးမ်ားက မိမိယံုၾကည္ရာကို ေနာက္မဆုတ္ တမ္းလုပ္မည့္သူတစ္ဦးဟု ေဖာ္ျပေနခဲ့ပါသည္။
သူ၏တုတ္ခိုင္ ေသာ လည္ပင္းႏွင့္ တင္းတင္းေစ့ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ျပတ္သားသူတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း ထပ္ဆင့္ေျပာၾကားေနသကဲ့သို႔ ရွိပါသည္။ ရဲျမင့္ႏွင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း အေျခအေန ေစာင့္ၾကည့္၍ ေက်ာင္းသားမ်ား အဓိပတိလမ္းမေပၚတြင္ တစ္စ တစ္စမ်ားျပားလာမႈကို ေတြ႕ရသည့္အခါ အားတက္လာၾကၿပီး တင္ေမာင္ဦးအား အေျခအေနေကာင္းေၾကာင္း ေျပာၾကားသည့္ အခါ သူက ''ကြၽန္ေတာ္လဲ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားေတြကို မေန႔ ထဲက လာေဆြးေႏြးထားတယ္။ အားလံုးနီးပါးလိုက္ လာၾကလိမ့္ မယ္''ဟု ဆိုပါသည္။ ရဲျမင့္အေဆာင္မွ ေကာင္မေလးမ်ားကလည္း ''အစ္ကို ညီမတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာၿပီးၿပီ သူတို႔အေဆာင္ေတြ ကလဲ လိုက္ၾကမယ္''ဟု လာေရာက္သတင္းေပးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔တေတြ စိတ္လႈပ္ရွားတက္ၾ<ြကလာခဲ့ၾကပါသည္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
#YangonMediaGroup #YangonTimesJournal #Story #UThant

Like