Saturday, December 11, 2010

ကြ်န္ပ္ထြက္ခြာခြင့္ရၿပီ

ကြ်နု္ပ္အားနွုတ္ဆက္ႀကပါ..မိတ္ရငိးေဆြမြန္တို့...
အားလံုးကိုကြ်နု္ပ္နွိမ့္ခ်ၿပီးဦးညြန့္ခဲ့ပါသည္။
ကြ်နု္ပ္၏တံခါးေသာ့ကုိၿပန္အပ္ၿပီး.....
ကြ်နု္ပ္၏အိမ္နွင့္စပ္ဆိုင္မွုမွန္သမၽြကိုလည္းစြန့္ခဲ့ပါမည္။
အႀကင္နာစကားမ်ားကိုသာသင့္ထံမွာ..ေနာက္ဆံုးေတာင္းဆိုပါသည္။

ကြ်နု္ပ္တို့တာရွည္မိတ္ေဆြ...ၿဖစ္ခဲ့ၾကသည္၊
သို့ေသာ္..ကြ်နု္ပ္သည္အေပးထက္..အယႈမ်ားခဲံ့၏၊

ေနအာရုဏ္တက္ေခ်ၿပီ...ကြ်နု္ပ္၏ေမွာင္မိုက္က်ဥ္းေၿမာင္းသည့္ေထာင့္ဆီမွ....
မီးအိမ္ငယ္သည္ၿငိမ္းပါၿပီ...ကြ်နု္ပ္အားဆင့္ေခါာစာလည္းေရာက္ၿပီ...
ခရီးရွည္ခ်ီရန္ကြ်နု္ပ္သည္အသင့္၊

မရဏရွင္..ေသမင္း
သင့္၏ေက်းကြ်န္သည္..ကြ်နု္ပ္၏တံခါး၀၌ရွီေနပါၿပီ...
သူသည္အေၿပာက်ယ္လွေသာပင္လယ္ကိုၿဖတ္ကာ..
သင္၏ေခါာၿခင္းကို..ကြ်နု္ပ္အိမ္သို့ယူေဆာင္လာခဲ့ပါသည္။

ညသည္ေမွာင္မိုက္လွပါသည္..
ကြ်နု္ပ္သည္..လြန္စြာတုန္လွုပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနရပါ၏
သို့ေသာ္..ကြ်နု္ပ္သည္..မီးအိမ္ကိုေဆာင္ပါမည္..
ကြ်နု္ပ္၏ၿခံ၀န္းတံခါကိုဖြင့္ပါမည္..
ထိုေနာက္..သူအားဦးညြတ္၍ၾကိဴဆိုပါမည္...
ကြ်နု္ပ္တံခါး၀၌ရပ္ေနသူသည္...သင္၏ဆင့္ေခၚစာကိုယူေဆာင္လာသူၿဖစ္ပါ၏။

ကြ်နု္ပ္သည္...သူအားလက္မိုးယွက္၍..မ်က္ရည္မ်ားၿဖင့္..ရွိခိုးပါမည္..
ကြ်နု္ပ္သည္သူအား..သူ့ေၿခရင္းတြင္..နွလံုးသား၏ရတနာမ်ားကိုခင္း၍ပူေဇာ္ပါမည္...
သူသည္..ကြ်နု္ပ္၏နံနက္ခင္းအား..အရိပ္မဲထိုးေစလ်က္....
တာ၀န္ေၾကၿပြန္စြာ..ၿပန္ပါလိမ့္မည္။

ကြ်နု္ပ္၏ၿငီးေငြ့ဖြယ္အထီးက်န္အိမ္တြင္..
ေၾကြလြင့္ေနေသာအတၱသာလွ်င္...
သင့္အားေနာက္ဆံုးပူေဇာ္ရာအၿဖစ္...
က်န္ရစ္ပါမည္တည္း။


တဂိုး ( Rabindranth Togore )

Special Thank to Ko Nay Lin....
Aung Moe 

No comments: