ဘတျပန္ က်ားတျပန္ တ႐ုတ္ႏွင့္ အေမရိကန္ၾကားက ျမန္မာ အျမတ္ရမည္ေလာ

ဆိုဗီယက္ အင္ပါယာႀကီး ၿပိဳကြဲသြားေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ စူပါ,ပါ၀ါ အျဖစ္
အေမရိကန္ႏိုင္ငံပဲ ထီးထီးႀကီး က်န္ရစ္ပါေတာ့တယ္။ ပထမ အီရတ္္စစ္ အၿပီးမွာ
အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္ေရး ေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္ တဆင့္ျမွင့္ကာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံကို
ဟိုင္ပါ,ပါ၀ါ (Hyper-Power) လို႔ေတာင္ တင္စား ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒုတိယ
အီရတ္စစ္ပြဲနဲ႔ အာဖဂန္ စစ္ပြဲေတြမွာ အေမရိကန္စစ္တပ္ အထိနာမွ
တဆင့္ျပန္နိမ့္က် သြားပါတယ္။ တခ်ိန္က ဆိုဗီယက္နဲ႔ အေမရိကန္
စစ္ေအးတိုက္ပြဲမွာ အားၿပိဳင္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္ေရးအရေတာ့ ဆိုဗီယက္ေတြဟာ စူပါ
,ပါ၀ါ ပဲ။

ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ စစ္အင္အားျပဖို႔ စစ္တပ္ကိုထူေထာင္တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့
လြယ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရွ႕မွာ စစ္သားတေယာက္ ေသနတ္ကိုင္ တိုက္ႏိုင္ဖို႔
ေနာက္က လူ ၄၊ ၅ ေယာက္ ပံ့ပိုးရပါတယ္။ ထမင္းခ်က္ေကၽြးမယ့္သူ၊ စစ္ပစၥည္း
ကားေမာင္း ပို႔မယ့္သူ၊ စစ္လက္နက္ ထုတ္လုပ္၀ယ္ယူသူ၊ စစ္လက္နက္
ထိန္းသိမ္းရသူ၊ အကၽြမ္းအ၀င္ျဖစ္ေအာင္ သင္ၾကားရသူ (Logistic, maintenance &
training ကိုဆိုခ်င္တာပါ)။ ဒါေတြေရရွည္ ထိန္းႏုိင္ဖို႔ ေငြလိုပါတယ္။
တိုင္းျပည္တျပည္အတြက္ ေငြရွိဖို႔ဆိုတာ တိုင္းျပည္္စီးပြားေရးကို
ႏိုင္ေအာင္ကိုင္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဆိုဗီယက္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ အျပင္က
ဟန္နဲ႔စစ္ေရးျပေနေပမယ့္ အတြင္းက ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ ေနတာမို႔
ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံဟာ ကြန္ျမဴနစ္ စံနစ္နဲ႔အတူ က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။
ျမန္မာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ သတိျပဳမိပါစ။

မာ့က္္စ္စင္ဇင္ Marxism ဆိုတာတကယ္ေတာ့ Idealism လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ ၀ါဒ
တရပ္ပါပဲ။ မာ့က္စ္္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ ဆိုရွယ္လစ္စီးပြားေရးစံနစ္ကို
အၿပိဳင္ေဖာ္ေဆာင္လိုက္ၾကတာ ကြန္ျမဴနစ္ ႏိုင္ငံတိုင္း မြဲျပာက်
ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ မြဲေတခဲ့ၾကတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္ႀကီးမွာလည္း ေရွ႕သို႔ ခုန္ျပန္္ေက်ာ္လႊား (The great leap
forward) ဆိုတဲ့ စီမံကိန္းႀကီးကို ေမာ္စီတံုး စိတ္ကူးေပါက္ရာ လုပ္လိုက္တာ
လူေတြသန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ငတ္ေသ တိုင္းျပည္လည္း မြဲေတကုန္ၾကရတယ္။ ဒီအမွားက
တိုင္းျပည္ကိုဆြဲထုတ္ ကယ္တင္ရာမွာ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ ဟာ ထိပ္ဆံုးကပါခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ဟာ စီးပြားေရး မေအာင္ျမင္ဘဲ ဘယ္ႏိုင္ငံမွ
မတိုးတက္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာကို သေဘာေပါက္ခဲ့ၿပီး တ႐ုတ္ ျပည္ႀကီးမွာ တံခါးဖြင့္
ေပၚလစီကို က်င့္သံုးကာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို အေကာက္အထည္ ေဖၚခဲ့ျပန္တယ္။

ေမာ္စီတံုးနဲ႔ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ ကြာတာက ေမာ္က စိတ္ကူးယဥ္သမား (Idealist)
တိန္က လက္ေတြ႔သမား (Realist)၊ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ ကို မဲဇာ ပို႔ထားရာက
ပထမဆံုး အႀကိမ္ ပြဲထုတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာ္က ႏို္င္ငံျခားသားတဦးကို
ဟိုဂ်ပုေလးကိုၾကည့္ထား တေခါင္းလံုး ဉာဏ္ေတြ ခ်ည္းပဲလို႔ ေျပာခဲ့တယ္လို႔
သတင္းႀကီးခဲ့တယ္။

တိန္ေလ်ာက္ပိန္ဟာ တကယ္ေတာ္တဲ့ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ျဖစ္တယ္။ ကမၻာ႔
လူဦးေရ အမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံမို႔ အႀကီးဆံုးေစ်းကြက္ျဖစ္မယ္ဆိုတာနဲ႔
အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကို မွ်ားေခၚခဲ့တယ္။ စစ္ေရးမွာ အႏၱရာယ္ မရွိတဲ့ပံု
ဟန္ေဆာင္ခဲ့တယ္။ ေမာ္စီတံုးေခတ္က တ႐ုတ္စစ္တပ္ဟာ အႏုျမဴ လက္နက္
ပိုင္ဆိုင္တယ္ ဆိုေပမဲ့ ေခတ္မွီတိုးတက္တဲ့ Professional စစ္တပ္မဟုတ္ပါဘူး။
တိန္ေလ်ာက္ပိန္ တက္လာၿပီးမွ တ႐ုတ္စစ္တပ္ကို ႏိုင္ငံေရးက ဆြဲထုတ္ၿပီး
professional စစ္တပ္ျဖစ္ေအာင္ တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။

ဒီေနရာမွာျဖတ္ၿပီး အေမရိကန္စံနစ္နဲ႔ တ႐ုတ္စံနစ္ ကြာျခားပံုကို တင္ျပပါရေစ။
အေမရိကန္က လူတေယက္တမဲ နဲ႔ (လူထု) ကေရြးခ်ယ္တဲ့ ဒီမိုကရစီ စံနစ္ကိုသံုးတယ္။
ထို႔အျပင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ Individualism လို႔ေခၚတဲ့
တဦးေကာင္းစံနစ္ကို ဦးစားေပးတာေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုေမြးတဲ့
အက်င့္မရွိဘူး။ အေမရိကန္ သမၼေတြဟာ (အလုပ္ကသင္) လိမ့္မယ္လို႔ပဲ ခံယူၾကတယ္။
တ႐ုတ္ျပည္မွာက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အာဏာတည္ၿမဲေရးသည္ ပထမ၊ တိုင္းျပည္
တိုးတက္ေရးသည္ ဒုတိယ၊ ရလဒ္က ေခါင္းေဆာင္ကို ျပည္သူကေရြးသည္မဟုတ္၊ ပါတီေကဒါ
ေတြကေရြးတာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ အာဏာရ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ေနာက္တေခတ္
ေခါင္းေဆာင္ကို ေရြးတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ရဲ႕ စီစဥ္ခ်က္အရ
ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ပိုးေမြးသလို ေမြးတာေၾကာင့္ ယခုေခတ္
တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သိပ္ညက္တယ္ သိပ္လ်င္တယ္။

ၿပံဳးၿပံဳး၊ ၿပံဳးၿပံဳး နဲ႔ အႏၱရာယ္ မရွိေအာင္ဟန္ေဆာင္ တိုင္းျပည္ကို
ထူေထာင္ၿပီးွမွ စစ္အင္အားကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းထူေထာင္၊ အင္အားရွိလာမွ
အင္အားနဲ႔ခ်ိန္းေျခာက္ၿပီး အႏိုင္ယူမယ့္ ႏူးညံံ့ သိမ္ေမြ႔ေသာ အင္အား (soft
power) ဗ်ဴဟာပဲ၊ ကတၱီပါ လက္အိပ္စြပ္ထားတဲ့ လက္သီးပံုးလို႔
ေျပာလို႔ရမယ္ထင္တယ္။ တကမၻာလံုးက ေလးစားရတဲ့ ဆြန္ဇူး (Sun Tzu) ရဲ႕
ဗ်ဴဟာပါပဲ။ ဆြန္ဇူးကေျပာခဲ့ တယ္မဟုတ္ပါလား “စစ္မတိုက္ပဲ အႏိုင္ရေအာင္
တိုက္ႏိုင္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုး စစ္ဗ်ဴဟာတဲ့”။

အေမရိကန္ကေတာ့ ေကာင္းဘိြဳင္ေပၚလစီ နည္းနည္းျဖစ္ရင္
ေလယဥ္တင္သေဘၤာႀကီးေတြေရႊ႕ စစ္အင္အားနဲ႔ ၿခိမ္းေခ်ာက္တဲ့ (gunboat
diplomacy) ကို သံုးေလ့သံုးထ ရွိတယ္။

စစ္ေရးအရၾကည့္ရင္လည္း အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္ေရးအင္အားဟာ ကမၻာမွာ
အႀကီးမားဆံုးကိုး။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံဟာ အရင္းရွင္ႏိုင္ငံျဖစ္တာေၾကာင့္
ကုမၸဏီႀကီးေတြဟာ ၾသဇာရွိၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္လက္နက္ထုတ္တဲ့
ကုမၸဏီႀကီးေတြဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး
အုပ္စိုးထားၾကတယ္။ ဒီအုပ္စုကို Military Industrial Complex လို႔ေခၚတယ္။
သူတို႔ရဲ႕အႏၱရာယ္ကို စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သမၼတျဖစ္လာတဲ့ အိုင္စင္ဟာ၀ါကိုယ္တိုင္
သတိေပးသြားခဲ့ဖူးတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ၾသဇာေၾကာင့္ စစ္ျဖစ္ျဖစ္မျဖစ္ျဖစ္
အေမရိကန္ရဲ႕ စစ္သံုးစရိတ္ဟာ ေလ်ာ့က် မသြားဘူး။ ႏိုင္ငံထုတ္ကုန္ (GDP) ရဲ႕
၄ရာခုိင္ႏွုန္း အထက္မွာ သံုးတယ္။ ယေန႔ စစ္သံုးစရိတ္ဟာ လက္ရွိစစ္ ၂
ပြဲအတြက္ စစ္တိုက္စရိတ္မပါဘဲ ဘီလ်ံ ၅၀၀ ေက်ာ္ (ေဒၚလာ သန္း ေပါင္း ၅ သိန္း
ေက်ာ္တယ္)။ တ႐ုတ္ကလည္း ထုတ္ကုန္ (GDP) အရ ဒုတိယ ျဖစ္လာၿပီမို႔ ဘီလ်ံ ၈၀
နဲ႔ ၁၀၀ အၾကားမွာ သံုးပါတယ္။

ႏိုင္ငံတိုင္း ႏိုင္ငံတိုင္းဟာ ကမၻာ့အင္အား စူပါ,ပါ၀ါ ျဖစ္လာတာနဲ႔
တကမၻာလံုးမွာ မိမိ စစ္သေဘၤာ ေတြကို ကမၻာ့ပင္လယ္ျပင္မွာ
လႊတ္ထားႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ပင္လယ္ျပာေရတပ္(Blue water navy)ကို
တည္ေထာင္ၾကရပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြႀကီးစိုးစဥ္က ေရတပ္ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ လမ္းဘတ္ဒ္
(Commodore George Lambert) ဟာ စစ္သေဘၤာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၀န္ကို
လာလူပါး၀ သြားသလုိေပါ့။ အေမရိကန္ ေရတပ္မေတာ္မွာ လက္ရွိ ေလယဥ္တင္သေဘၤာ ၁၁
စီး ရွိပါတယ္။ ေလယဥ္တင္သေဘၤာ ဆိုတာက တစီးတည္း မသြားရပါ။ ေလယဥ္တင္ သေဘၤာကို
ကာကြယ္ဖို႔ အၿခံအရံနဲ႔ သြားရပါတယ္။ ေရတပ္ရဲ႕ အသံုးအႏႈန္းအရ task force
လို႔ ေခၚပါတယ္။

တ႐ုတ္ေရတပ္ရဲ႕ တာ၀န္က သူ႔ကမ္းေျခနဲ႔ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္က ပင္လယ္ေတြကို
ကာကြယ္ဖို႔က ပထမ၊ ၿပီးသူ႔သေဘၤာေတြ လံုၿခံဳေရး။ ဥပမာ တ႐ုတ္ေရနံ
လိုအပ္ခ်က္ေတြကုိ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းနဲ႔ အာဖရိက ႏိုင္ငံေတြကရတယ္။
ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းေတြက တ႐ုတ္ျပည္ အေရွ႕ဘက္ပိုင္းမွာပဲ ရွိၾကတယ္။ အကယ္၍
ေျခအေနတင္းမာခဲ့ေသာ္ အေမရိကန္ ၇ ေရတပ္က မလကၠာေရလက္ၾကားက ပိတ္ခဲ့ရင္
တ႐ုတ္ေတြ အၾကပ္ေတြ႔ႏုိင္တယ္။

ၿပီးေတာ့ အေမရိကန္က တိုင္၀မ္ကၽြန္းကို ကာကြယ္ပါမယ္ဆိုတဲ့ စာခ်ဳပ္ရွိတယ္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ျပႆနာ ေပၚေတာ့ အေမရိကန္က တိုင္၀မ္ ေရလက္ၾကားကို
ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ ၂ စီး လႊတ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တာေၾကာင့္ တ႐ုတ္က
ေနာက္ဆုတ္ေပးခဲ့ရတယ္။ တ႐ုတ္ေတြ သိပ္ခံျပင္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္
စစ္ေကာ္မရွင္က စစ္သေဘၤာေတြမွာၿပီး ေရတပ္ကို တိုးခ်ဲ႕ခဲ့တယ္။

အဂၤလိပ္နဲ႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံတို႔ဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကမၻာကို အုပ္စီး
ဗိုလ္က်ခဲ့တာေၾကာင့္ တျခားလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ကို
နားမလည္ၾကဘူး။ တခ်ိန္က နယ္ခ်ဲ႕ေတြဟာ တ႐ုတ္ လူမ်ိဳးေတြအေပၚ
ဗုိလ္က်ေမာက္မာခဲ့ၾကတယ္။ ေဘာက္ဆာေတာ္လွန္ေရး (Boxer revolution) ကို
ဖတ္ၾကည့္ရင္ မခံခ်င္စရာပါဘဲ။ အေမရိကန္ သတင္းသမားတေယာက္က ေရးဖူးတယ္။ ေဘာက္
ဆာေတာ္လွန္ေရးအေၾကာင္းကို အေမရိကန္ကေလးေတြ မသိၾကေတာ့ဘူး။
တ႐ုတ္ေက်ာင္းေတြမွာ တ႐ုတ္ကေလးတိုင္း သင္ရတယ္တဲ့။ တခ်ိန္က
အေနာက္ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ လူပါး၀ၾကသလဲဆိုရင္ “ေခြးနဲ႔ တ႐ုတ္ေတြ
မ၀င္ရ” ဆိုတဲ့ ဆိုင္းပုဒ္ကို တ႐ုတ္ျပည္မွာ ခ်ိတ္ခဲ့ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔
ဗမာႏိုင္ငံမွာ ဘုရားေပၚ ဖိနပ္စီးၿပီး အဂၤလိပ္ေတြ လူပါး၀ခဲ့တာေတြကို
အခဲမေက် ႏိုင္သလို တ႐ုတ္မ်ဳိးခ်စ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ခံရခက္မလဲ။

ဒါေပမဲ့ လက္ရွိတ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သိပ္လိမၼာတယ္ သိပ္ညက္တယ္။
မပိုင္ေသးတာမို႔ အၿပံဳးမပ်က္ေသးဘူး။ စစ္တပ္အင္အားကို ဆက္လက္ထူေထာင္လ်က္ပဲ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္က ျဖစ္စဥ္ ၂ ခုေၾကာင့္ အေမရိကန္ေရတပ္မွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား
ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ပထမက ဟိုင္နန္ကြ်န္းမွာ ေရငုပ္သေဘၤာေတြကို ဝွက္ထားႏိုင္ဖို႔
ေရေအာက္လိုဏ္ေခါင္းေတြကို ေတြ႔ရွိရလို႔ပဲ။ ေနာက္တခုက တ႐ုတ္ေရငုပ္
သေဘၤာတစင္းဟာ ႐ုတ္တရက္ အေမရိကန္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ အၾကားမွာ ၀ုန္းဆို ေရေပၚ
ေဖၚျပလိုက္လို႔ပဲ။

အေမရိကန္ေရတပ္မွာ အီးဂ်စ္ စံနစ္ (Aegis System) လို႔ေခၚတဲ့
ေရေၾကာင္းကာကြယ္ေရး စံနစ္ရွိတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ ရန္သူ႔ေလယာဥ္
ေရယဥ္သေဘၤာေတြကိုရွာၿပီး သုတ္သင္ဖို႔၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီစံနစ္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး
မသိလိုက္ရဘဲ တ႐ုတ္ေရငုပ္သေဘၤာ ေ၀ါကနဲ ေပၚလာတာေၾကာင့္ ထိပ္လန္႔ကုန္တာပါ။
တ႐ုတ္ကလည္း တမင္သက္သက္ ျပၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္တာပါ။

တ႐ုတ္ကလည္း ေလယာဥ္တင္သဘၤာ တည္ေဆာက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနပါၿပီ။ အေမရိကန္ေရတပ္
ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းက ျဖန္႔ေ၀တဲ့ China’s Aircraft Carrier Ambition by Nan
Li and Christpher Weuve စာတမ္းမွာ အေသးစိတ္ တင္ျပထားပါတယ္။

သို႔ေပမဲ့ အေမရိကန္ေတြဟာ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာကို အသံုးျပဳခဲ့တာ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိခဲ့တာေၾကာင့္ မနည္းအမွီလိုက္ရမယ္ဆိုတာကို
တ႐ုတ္က ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တဘက္က ေလယဥ္တင္သေဘၤာ တည္ေဆာက္ေရးကို
ႀကိဳးပမ္းေနေပမယ့္ တဘက္က အေမရိကန္ ေလယဥ္တင္သေဘၤာကို ဖ်က္စီးဖို႔
သေဘၤာပစ္ဒံုးပ်ံ ထုတ္လုပ္ေရးကို လံုးပန္းခဲ့တာ ၂၀၁၀ ကုန္ရင္
အစမ္းပစ္ႏို္င္ၿပီလို႔ ယူဆၾကတယ္။

DF-21D လို႔အမည္ရတဲ့ တ႐ုတ္လုပ္ ဒံုးပ်ံကို ASBM (Anti Ship Ballistic
Missile) System လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီဒံုးပ်ံ စံနစ္ဟာ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္နဲ႔
ေျပာင္းေရႊ႕လႈပ္ရွားႏိုင္ၿပီး အသံထက္ ၁၀ ဆ ျမန္တာ ေၾကာင့္ Hypersonic
Speed အလ်င္ရွိၿပီး အဆင့္ ၂ ဆင့္ ရွိပါတယ္။ Solid Propellant ဟုေခၚေသာ
ေလာင္စာခဲက ေရာ့ကက္ကုိ တြန္းအားေပးကာ ဒံုးက်ည္ တခုသာ သယ္ေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။
ပစ္မွတ္ လမ္းေၾကာင္းကို ထိန္းကြပ္ေသာ ေခတ္သစ္ လွ်ပ္စစ္စံနစ္ (Guidance
System) မ်ားေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းႏုိင္သလို
လႈပ္ရွားမႈလြယ္ကူလုိ႔ ၎ရဲ့ ေရွ႕လမ္းေၾကာင္းကို ႀကိဳမတြက္ ႏိုင္ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ပစ္ခ်ရန္ ပိုခက္ခဲလာပါတယ္။ ဤဒံုးပ်ံစံနစ္ကို တ႐ုတ္ ဒုတိယ အာကာသ
အကယ္ဒမီ (2nd Space Academy) ကထုတ္လုပ္ပါတယ္။

ဤ တ႐ုတ္ ဒံုးပ်ံစံနစ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ ရတက္မေအးျဖစ္ရပါတယ္လုိ႔ အေမရိကန္
ေရတပ္ အမွတ္ ၇ ရဲ႕ ဦးစီး ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဂၽြန္ဘတ္က အေမရိကန္စစ္တပ္
မဂၢဇင္း stars and stripes ကို မၾကာခင္က ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

အေမရိကန္ေရတပ္ရဲ႕ အဓိကအင္အားဟာ ေလယဥ္တင္သေဘၤာ အုပ္စုျဖစ္တယ္။ စစ္ႀကီးၿပီး
ကတည္းက တခုခုျဖစ္ရင္ ဒီေလယဥ္တင္သေဘၤာ အုပ္စုကိုလႊတ္ၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္
ဗိုလ္က်ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ ေလယဥ္တင္သေဘၤာအုပ္စုမွာ ပါတတ္တဲ့ သေဘၤာေတြက
- Two guided-missile cruisers ဒံုးပ်ံတင္ ခ႐ူဇာ ၂ စီး
- Two destroyers ဖ်က္သေဘၤာ ၂ စီး
- One frigate ဖရီးဂိတ္ ၁ စီး
- Two submarines ေရငုပ္သေဘၤာ ၂ စီး
- A supply ship ေထာက္ပိုု႔သေဘၤာ ၁ စီး

ဒီအၿခံအရံ သေဘၤာေတြဟာ ေလယဥ္တင္သေဘၤာကို ကာကြယ္ဖို႔ပဲ ျဖစ္ၾကတယ္။ Aegis
System ကို က်န္တဲ့ စစ္သေဘၤေတြမွာ တပ္ဆင္ထားတတ္ပါတယ္။ ဒီသေဘၤာေတြနဲ႔
အီးဂ်စ္စံနစ္ အျပင္ ေလေၾကာင္းရန္က ကာကြယ္ဖုိ႔ မိမိေလယာဥ္ေတြရွိတယ္။
ေရငုပ္သေဘၤာေတြမွာ (ဆိုနာ) လုိ႔ေခၚတဲ့ ေရေအာက္ ေရဒါေတြရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ယခင္က အေမရိကန္ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာ အုပ္စုေတြဟာ လံုၿခံဳၿပီလို႔
အထင္ရွိခဲ့ၾကတယ္၊ ေမာ္ႂကြားႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။

တ႐ုတ္စစ္တပ္ဟာ ဒီဒံုးပ်ံစံနစ္ကို ၂၀၁၀ အကုန္ေလာက္မွာမွ စတင္စမ္းသပ္
ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္
စစ္ဆင္ေရးတိုက္ပြဲကေတာ့စပါၿပီ။ တ႐ုတ္စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဒီဒံုးပ်ံ အေၾကာင္းကို
ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနၾကေပမယ့္ တ႐ုတ္အစိုးရ ဆင္၀ွါ သတင္းဌာနရဲ႕ ၀က္ဆိုက္မွာ
နံမည္အရင္းကိုမေဖၚဘဲ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ပါလာတဲ့ ေဆာင္္းပါးမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခကို
စိတ္ကူးနဲ႔ေဖၚထုတ္ ျပခဲ့ပါတယ္။ အကယ္၍ ေနာင္တခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ေရတပ္ အမွတ္
၇ ေရ တပ္မေတာ္မွာ လက္ရွိတပ္စြဲထားတဲ့ USS Washington ေလယာဥ္တင္သေဘၤာကို
တ႐ုတ္ေတြရဲ႕ တိုက္ခိုက္မႈကို ခုခံဖုိ႔ တိုင္၀မ္ကၽြန္းကို
လႊတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္၊ ပထမဒံုးက်ည္က ေလယာဥ္တင္သေဘၤာရဲ႕ ကိုယ္ထည္ကို
ထိုးေဖါက္ၿပီး မီးဟုန္းဟုန္ေတာက္ေစကာ ေလယဥ္ပ်ံသန္းမႈမ်ား
ရပ္စဲသြားေစပါမယ္။ ဒုတိယဒံုးက်ည္ က အင္ဂ်င္စက္ကို မီးေလာင္ေစကာ
ေလေၾကာင္းအကာအကြယ္ ကင္းမဲ့သြားတဲ့ ေလယာဥ္ တင္သေဘၤာကို ေလေၾကာင္းမွလည္း
တိုက္ခိုက္ကာ တတိယ ဒံုးက်ည္က ေလယာဥ္တင္ သေဘၤာကို ပင္လယ္ေအာက္သို႔
ပို႔ေဆာင္ေပးပါလိမ့္မယ္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ထားပါတယ္။

ဤ DF21D ဒံုးပ်ံဟာ Julang-1 (JL-1) ဟုေခၚတဲ့ ေရငုပ္သေဘၤာမွပစ္တဲ့
ဒံုးပ်စံနစ္ Submarine Launched Ballistic Missile (SLMB) ကိုအေျခခံ၍
မြမ္းမံတည္ထြင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္မွာ ကုန္းေပၚက ပစ္ႏုိင္စြမ္းသာ
ရွိေသးေသာ္လည္း ေနာင္တခ်ိန္မွာ ေရငုပ္သေဘၤာက ပစ္ႏုိင္ စြမ္းရွိခဲ့ေသာ္၊
ပိုေၾကာက္စရာ ေကာင္းလာပါမယ္။

မၾကာေသးမီ၂၀၁၀ ဇူလိုင္လထဲတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယားက ေတာင္ကိုရီးယား သေဘၤာကို
ေတာ္ပီဒိုႏွင့္ ႏွစ္ျမွပ္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ေတာင္ကိုရီးယားနဲ႔
အေမရိကန္ေရတပ္တို႔ အင္အားျပတဲ့့အေနနဲ႔ ပူးတြဲ
စစ္ေလ့က်င့္ေရးလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တ႐ုတ္က မိမိေရပိုင္နက္ နဲ႔ အလြန္နီးတယ္လိ႔ု
ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္တို႔ ေရတပ္ေလ့က်င့္မႈကို ပို၍ေ၀းေသာ
ဂ်ပန္ေရပိုင္နက္အနီးေရႊ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။ အေမရိကန္ တို႔က
တ႐ုတ္တို႔ကန႔္ကြက္မႈေၾကာင့္ မဟုတ္ရပါလုိ႔ျငင္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။

တ႐ုတ္ ဒီဒံုးပ်ံ ေဆာက္ႏိုင္တာ ဒို႔ ျမန္မာနဲ႔ ဘာဆိုင္တာမို႔လုိ႔လဲ
ေမးစရာရွိပါတယ္။

ဒီကေန႔ ကမၻာမွာ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ ဆက္ဆံေရးနဲ႔ စစ္အင္အားၿပိဳင္ဆိုင္မႈက
ႏုိင္ငံတိုင္းကို အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိတယ္။ လက္ရွိ NLD နဲ႔ ေဒၚစု တို႔ရဲ႕
ႏုိင္ငံေရးဗ်ဴဟာကလည္း အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြကို အားကိုးၿပီး နအဖ ကို ေစ့စပ္ေရး
စကား၀ိုင္းထဲ ဆြဲေခၚမယ္ ဆိုတဲ့ အစီအစဥ္က ႐ံုးမထြက္ ႏိုင္ေသးဘူး။ နအဖကို
က်ားကန္ေပးေနတာက တ႐ုတ္ႀကီး၊ NLD နဲ႔ ေဒၚစုကို က်ားကန္ေပးတာက အေမရိကန္
ဦးစီးတဲ့ အေနာက္အုပ္စု။

တ႐ုတ္ႀကီးက အေမရိကန္နဲ႔ ဆက္ဆံေရးကို ထိခိုက္မယ္ဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
သန္းေရႊတို႔ကို သတိရွိဖို႔ သတိေပးမယ္၊ ကုလသမဂၢမွာ တ႐ုတ္ ဗီတို ကို
ျမန္မာေတြ မွီခိုေနရတယ္ မဟုတ္လား။ တ႐ုတ္ အေမရိကန္ ဆက္ဆံေရးဟာ
စီးပြားေရးစစ္ေရးမွာ မူတည္ျပန္တယ္။ စီးပြားေရးအရ အေမရိကန္ေတြ
ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနၾကတုန္း၊ တ႐ုတ္က ႐ုန္းထြက္ႏိုင္ၿပီ။ အေမရိကန္က ေႂကြးထူ၊
တ႐ုတ္က ေႂကြးရွင္။ စစ္ေရးအရ တ႐ုတ္က အားႀကီးလာရင္ အေမရိကန္ကို မေထမဲ့ျမင္
လုပ္လာရဲရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊတို႔ ပိုအတင့္ရဲလာမွာေပါ့။
ဒီအက်ိဳးဆက္ေတြေၾကာင့္ အေမရိကန္ တ႐ုတ္စစ္ေရး အားၿပိဳင္ပြဲကို
မ်က္ေျခအျဖတ္ခံလို႔ မရတာပါ။

ေပါင္းယွက္ႏြယ္တဲ့ ႏိုုင္ငံေရး

မၾကာေသးတဲ့ ၂၀၁၀ ႏွစ္လယ္ေလာက္က အေမရိကန္စစ္တပ္က အသံထက္
အဆေပါင္းမ်ားစြာျမန္တဲ့ Hypersonic ဒံုးက်ည္ကို စမ္းသပ္ခဲ့ရာ တ႐ုတ္စစ္တပ္က
ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။

ယေန႔ ကမၻာ့အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြမွာ မဟာဗ်ဴဟာက်တဲ့ အႏုျမဴလက္နက္ (Strategic
Nuclear arms) နဲ႔ နည္းဗ်ဴဟာ အႏုျမဴလက္နက္ (Tactical Nuclear Arms)
ဆိုတာရွိပါတယ္။ မဟာဗ်ဴဟာ လက္နက္က အႏုျမဴစစ္ ျဖစ္ခဲ့သည္ရွိေသာ္
တၿမိဳ႕လံုး၊တျပည္လံုးကို ဖ်က္စီးႏုိင္တဲ့ အႏုျမဴ လက္နက္ အႀကီးစားေတြပါ။
နည္းဗ်ဴဟာ လက္နက္ ဆိုတာကေတာ့ တိုက္ပြဲတပြဲ အတြက္အသံုးလိုမယ့္ လက္နက္ေပါ့။
ဥပမာ အနက္ႀကီး တူးထားတဲ့ တရုတ္နဲ႔ ျမန္မာလိုဏ္ေခါင္းမ်ိဳးကို
ဖ်က္ဆီးဖုိ႔ေပါ့။

ဒီလိုလက္နက္မ်ိဳးေတြကို သယ္ေဆာင္ဖို႔ ဒံုးပ်ံလက္နက္လုိအပ္ပါတယ္။ လက္ရွိ
ဒံုးပ်ံေတြဟာ မဟာဗ်ဴဟာအတြက္သံုးတဲ့ အေ၀းပစ္ ဒံုးပ်ံေတြကလြဲလို႔
အင္မတန္ေႏွးပါတယ္။

ဥပမာ သမၼတ ကလင္တန္ လက္ထက္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာ ကင္ညာ နဲဲ႔ တန္ဇန္းနီးယား
မွာရွိတဲ့ အေမရိကန္သံ႐ံုးေတြ ဗံုးေဖါက္မႈကိုလက္စားေခ်တဲ့ အေနနဲ႔
အိုစမာဘင္လာဒင္ရွိတဲ့ အာဖဂန္က တာလီဘန္ ေလ့က်င့္ေရး စစ္စခန္းတခုကို cruise
missile နဲ႔ ပစ္ခြင္႔ ေပးလိုက္တယ္။ ဒီဒံုးက်ည္ကို ပစ္ႏိုင္တဲ့
ေရငုပ္သေဘၤာက ၆ နာရီ အကြာမွာပဲရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္စခန္းကို
ဒံုးက်ည္က်တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘင္လာဒင္ႀကီး မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ယေန႔
ေမာင္းသူမဲ့ ေလယာဥ္ေတြ အာဖဂန္နဲ႔ ဘင္လာဒင္္တို႔အေပၚ ၂၄ နာရီ
ပ်ံ၀ဲေနၾကရတာေပါ့။ ပစ္မွတ္ကိုေတြ႔တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပစ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္မႈပါ။

ဒီအားနည္းခ်က္ကိုျပင္ဖို႔ အေမရိကန္ စစ္တပ္ကအားထုတ္ခဲ့တယ္။ ဦးတည္ခ်က္က
တကမၻာလံုးမွာ ရွိတဲ့ ႀကိဳက္တဲ့ ပစ္မွတ္ကို ၁ နာရီအတြင္း ေရာက္ေစရမယ္တဲ့။
ဒီလက္နက္က ကင္ဂ်ံဳအီးတို႔ မူဂါဘီတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊတို႔ကို
ေက်ာခ်မ္းေစမယ့္ လက္နက္မ်ဳိးပါ။ ဥပမာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကို ပစ္မွတ္အျဖစ္
သတ္မွတ္လိုက္ၿပီ ဆိုပါစို႔၊ အေမရိကားက ပစ္ရင္ေတာင္ ၁ နာရီအတြင္း
ပစ္မွတ္ကိုေရာက္ ႏိုင္တာေၾကာင့္ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကေသာ္လည္းေကာင္း
ထိုင္းေရပိုင္နက္က ေသာ္လည္းေကာင္း ပစ္ရင္ ၅ မိနစ္နဲ႔ ေနျပည္ေတာ္ကို
ေရာက္လာႏိုင္ပါတယ္။ အိမ္နဲ႔ စစ္႐ံုး အသြား ၾကားမွာတင္ ဒံုးပ်ံ
မိုးရြာႏိုင္တာေပါ့။

ဒါ့အျပင္ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ Military Doctrine လို႔ေခၚတဲ့
စစ္ေရးအေတြးအေခၚဟာ တ႐ုတ္က ခိုးခ်ထားတာပါ။ တ႐ုတ္က ျပင္ဆင္သတ္မွတ္
မြမ္းမံခဲ့တာ အဆင့္ ၄ ဆင့္ ေရာက္သြားပါၿပီ။ ျမန္မာက ဒုတိယအဆင့္ေလာက္ပဲ
ေရာက္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ကသာ တကယ္တိုက္လိုတယ္ ဆိုရင္ ဘန္ကာေတြကို
ၿဖိဳခြဲႏိုင္တဲ့ဗံုးေတြနဲ႔ စစ္ေျမျပင္ပစ္ အႏုျမဴဗံုးေတြကို သံုးခဲ့ရင္
ျမန္မာမေျပာနဲ႔ တ႐ုတ္လိုဏ္ေခါင္းေတြေတာင္ မခံႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္
တိုင္းျပည္ ဘ႑ာေတြကို တိုင္းသူျပည္သားေတြ က်န္းမာခ်မ္းသာေရးအတြက္ မသံုးဘဲ
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လိုဏ္ေခါင္းေတြ တူးေနတာ စစ္ေရးအရၾကည့္ရင္
အဓိပၸါယ္မရွိဘူးလို႔ ျငင္းခ်က္ထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို လူငယ္၊ လူလတ္
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က အရာရွိေတြကို သိေစခ်င္ပါတယ္။

ယေန႔ ကမၻာ့စစ္လက္နက္ေတြအထဲမွာ ၅၀ မီဂါတန္ရွိတဲ့ ဟိုင္ၿဒိဳဂ်င္ဗံုးေတြ
ရွိေနပါၿပီ။ ဟီရုိုရွီးမားကို ႀကဲခဲ့တဲ့ဗံုးထက္ အဆ ၄,၀၀၀ ျပင္းထန္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ႏ်ဳထရြန္္ဗံုး (neutron bomb) ဆိုတာက အေဆာက္အဦးေတြကိုမပ်က္စီးပဲ
အႏုျမဴဓါတ္ေရာင္ျခည္ (radiation) နဲ႔ ရန္သူကို သုတ္သင္တဲ့ နည္းပါ၊
စစ္သားေတြသာေသမယ့္ ဗံုးမ်ိဳးပါ။

ယေန႔ တိုးတက္ထြန္းကားလာတဲ့ ႏုိင္ငံေတြဟာ လူအေျမာက္အမ်ားကို
ေသေၾကဖ်က္ဆီးႏုိင္ ႐ံုမက ေက်ာက္ေခတ္ ျပန္ေရာက္သြားေအာင္
ဖ်က္ဆီးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ လက္နက္ေတြအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိၾကတာမို႔
စစ္ကိုေရွာင္လိုၾကပါၿပီ။ တရွိန္ထိုး တိုးတက္လာတဲ့ တ႐ုတ္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့
အခုမွ ခ်မ္းသာမႈကို ခံစားၾကရတုန္းမို႔ မပ်က္စီးလုိပါဘူး။ တ႐ုတ္ေတြ ယေန႔အထိ
က်င့္သံုးေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရး ေပၚလစီဟာ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ ခ်ေပးသြားတဲ့
"taoguangyanghui" ေပၚလစီလို႔ ေခၚပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က အေျခအေနမသာေသးရင္
စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန၊ ကိုယ္အေပၚဆီးအသာရဖို႔
အခြင့္အေရးေစာင့္ပါတဲ့။

တ႐ုတ္ႀကီးဟာ ေျမာက္ဖက္မွာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ ေတာင္ဖက္မွာ ဗီယက္နမ္၊
ဖိလစ္ပိုင္တို႔နဲ႔ ကၽြန္းတခ်ိဳ႕ကို သူပိုင္ - ငါပိုင္ အျငင္းပြားဆဲပါ။
ဒါေပမဲ့ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ဟာ ဘယ္ေလာက္ႏိုင္ငံေရးပါး၀ ႏိုင္ငံေရး
လ်င္သလဲဆိုရင္ ဒီျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ တို႔တေတြ
ဉာဏ္မႂကြယ္ေသးပါဘူးတ့ဲ။ ေနာက္ေခတ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေျဖရွင္းၾကပါေစဆိုၿပီး
ေရွာင္ထြက္ခဲ့တယ္။ အရင္ကဆိုရင္ စစ္ေရးျပခ်င္တဲ့ တ႐ုတ္ႀကီးဟာ ေရနံေပါတဲ့
ဒီကၽြန္းေတြကို ေရနံေဖၚၿပီး အတူတူေ၀စား ၾကရေအာင္လို႔ အဆိုျပဳခဲ့တယ္။

စစ္ေအးကာလမွာ အေမရိကန္နဲ႔ ဆိုဗီယက္ ရွရွားတို႔ စစ္လက္နက္ အၿပိဳင္တပ္စဥ္က
M.A.D. (Mutual Assured Destruction) ဆိုတဲ့ ေပၚလစီကို
က်င့္သံုးခဲ့ၾကတယ္။ နင္ေရာငါပါ ႏွစ္ေယာက္လံုးေသမယ္ ဆိုတဲ့ ေပၚလစီေၾကာင့္
ဘယ္သူကမွ စစ္မျဖစ္္ရဲၾကဘူး။

ေမာ္စီတံုး ကြန္ျမဴနစ္ေတြလက္ထက္က တ႐ုတ္ျပည္ႀကီးဟာ
ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲတတိယႏိုင္ငံအဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္။ အခု တိန္ေလ်ာက္ပိန္
ကြန္ျမဴနစ္ေတြ လက္ထက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ ဆိုတာနာမည္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ မၾကာခင္
ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုး အဆင့္ကိုေရာက္ေတာ့မယ္။ တိုးတက္လာရင္ ခ်မ္းသာလာရင္
မပ်က္စီးခ်င္ေတာ့တာ လူ႔သဘာ၀ပါ။

တ႐ုတ္ျပည္ကိုေရာက္ဖူးေသာ စာဖတ္သူတို႔ သိၾကမွာပါ။ ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕က ၀ါရွင္တန္
ျပန္ေရာက္လာရင္ ေခတ္မီၿမိဳ႕ႀကီးကေန ေတာၿမိဳ႕ကေလးကို ျပန္ေရာက္သြားသလို
ခံစားရတယ္။ ၀ါရွင္တန္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ လြပ္လပ္ေရးေက်ာက္တိုင္ထက္ ျမင့္တဲ့
အေဆာက္အဦးမေဆာက္ရဆိုတဲ့ တားျမစ္ခ်က္ ရွိပါတယ္။ သစ္လြင္ေတာက္ပေနတဲ့
ရွန္ဟိုင္းကေန နယူးေယာက္ကို ျပန္ေရာက္သြားရင္ အို ညစ္ပတ္
ေဟာင္းႏြမ္းလွခ်ည္လားလို႔ ခံစားရတယ္။ တ႐ုတ္ဘဏ္ေတြဟာ ေငြေပါလြန္းလို႔
ဘယ္မွာ အရင္းျပဳ ရမွန္းေတာင္ မသိၾကဘူး။ ရွန္ဟိုင္း ေလဆိပ္ကိုဆင္း
လိုက္တာနဲ႔ (ကခ်င္း ကခ်င္း) ဆိုတဲ့ (ေငြ) ေခၚသံ ၾကားေနရၿပီ။

ဒီေလာက္ တိုးတက္ၿပီး ခ်မ္းသာလာတဲ့ တိန္ေလ်ာက္ပိန္ တ႐ုတ္ေတြဟာ
ဆင္ရဲမြဲေတေနတဲ့ ေသမထူး ေနမထူးတဲ့ (ေမာ္) တ႐ုတ္ေတြလို ဘယ္မိုက္ပါ့မလဲ။
ဒါေၾကာင့္ တိန္ေလ်ာက္ပိန္က “ခ်မ္းသာျခင္းသည္ ဂုဏ္တရပ္” လို႔ ရဲရဲဲႀကီး
ဆိုရဲခဲ့တာေပါ့။ (Deng Xiaoping proclaimed, “To get rich is glorious”)

အေမရိကန္ေရာ တ႐ုတ္ႀကီးေတြဟာ လူလည္ႀကီး သားသမီးေတြပါ၊ ေျခာက္စား ေဟာက္စား
ေနၾကတာပါ။ အေမရိကန္ ေကာင္းဘြိဳင္ဟာလည္း ေျခာက္စားလို႔ မရရင္ ဟဲဟဲ ဆိုၿပီး
ေနာက္ဆုတ္ သြားမွာပဲ၊ ဆြန္ဇူး ရဲ႕ စစ္မတိုက္ရဘဲ အႏုိင္ရတဲ့နည္းကို
က်င့္သံုးေနၾကတာပါ။

တ႐ုတ္ေကာ အေမရိကန္ပါ အမ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ျပင္းၾကတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့
ႏိုင္ငံေတြမို႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ကိုယ္ဂုဏ္ယူၾကတယ္၊
အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျပင္းပါတယ္။ စစ္တပ္ဆိုတာ တိုင္းျပည္အတြက္ပါ ဆိုတဲ့
ျမန္မာစစ္တပ္က စစ္ဗိုလ္ေတြကို စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။

စီးပြားေရးကို မကိုင္ႏိုင္ဘဲ စစ္အင္အားကို ထူေထာင္ရင္း
ႏိုင္ငံၿပိဳကြဲသြားရတဲ့ ဆိုဗီယက္ပံုစံကို အတုခိုးမွာလား၊ စီးပြားေရးကို
အႏိုင္ကိုင္ၿပီး ခ်မ္းသာလာမွ ခ်မ္းသာမႈကို အရင္းျပဳၿပီး စစ္အင္အားကို
တျဖည္းျဖည္း ထူေထာင္လာတဲ့ တ႐ုတ္ပံုစံကိုအတုခိုးမွာလား။

ႏုိင္ငံ့သယံဇာတေတြကို ေရာင္းခ်ၿပီး ၅၇ သန္းေသာ ျပည္သူေတြ ငတ္ခ်င္ငတ္
ေသခ်င္ေသ သံုးမရတဲ႕လိုဏ္ေခါင္းႀကီးေတြတူးၿပီး ႂကြက္ေတြလို
တြင္းေအာင္းေနၾကမွာလား။

ႏုိင္ငံ့သယံဇာတ ေတြကိုေရာင္းခ်ၿပီး တိုင္းျပည္ႀကီးပြားေအာင္ လုပ္ၿပီးမွ
တည္တံ့မယ့္ စစ္တပ္ကို ခ်မ္းသာမႈကတဆင့္ထူေထာင္ဖို႔ မစဥ္းစားမိဘူးလား။
စီးပြားေရးတိုးတက္ခ်င္ရင္ အရာရာကို စစ္တပ္ကခ်ည္း အုပ္စီးခ်င္လို႔ မရဘူး၊
ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ သင့္ျမတ္ရမယ္။

အႏုျမဴလက္နက္ပိုင္ရင္ ကိုယ္ကၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္သလို ကိုယ့္ဆီမွာလည္း
အႏၱရာယ္က်ေရာက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ စဥ္းစားမိၾကရဲ႕လား။

တတိုင္းျပည္လံုးလည္းမြဲ၊ လက္တဆုပ္စာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔
သူတို႔သားသမီးေဆြမ်ိဳးတစု မိတ္ေဆြတစု ေကာင္းစားေရးအတြက္ ၅၇ သန္းေသာ လူထု
ကိုဖိႏွိပ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ၿပီး သစၥာေစာင့္ေနၾကတဲ့ ဗိုလ္ႀကီး၊ ဗိုလ္မွဴး၊
ဗိုလ္မွဴးႀကီးေတြ ညည ဘယ္လို အိပ္ေပ်ာ္ၾကသလဲဆိုတာကို သိခ်င္လွပါဘိ။

အဂၤလိပ္ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ရဲေဘာ္ ၃ က်ိပ္ ဂ်ပန္
ပါး႐ိုက္တာကိုခံၿပီး စတင္ ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ
ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တ႐ုတ္ စီးပြားေရးကြ်န္ျဖစ္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း
ဆြဲခ်ေနတယ္ဆိုတာ သိမွသိပါေလစ။

တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးကို တကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ႀကီးပြားတာကို
ျမင္ခ်င္မွာပဲ၊ ကိုယ္ျ့ပည္သူ ျပည္သား အမ်ားစား၀တ္ေနေရး ေခ်ာင္လည္ၿပီး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖစ္ေနတာကို ျမင္ခ်င္မွာပဲ။ ၀ါဒေတြ ဘာေတြ မလိုပါဘူး။

၂၀၀၉ ႏွစ္ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးအခ်ိန္ႀကီးမွာ တ႐ုတ္ျပည္မွာ
ႏွင္းမုန္တိုင္းေတြက်ၿပီး ရထားေတြ၊ ကားေတြ မထြက္ႏိုင္ဘူး။
အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ကုန္တယ္။ တ႐ုတ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာၿပီး
ေလာ္ႀကီးနဲ႔ ေရွ႕က ၾကပ္မတ္ေနတယ္။

လူေတြအိမ္ကို ဖံုးဆက္ႏိုင္ပါေစဆိုၿပီး ဖံုးဘထၳရီအတြက္ ပလပ္ေပါက္ေတြကုိ
ဘူတာ႐ံု ကားဂိတ္ေတြမွာ စီစဥ္ေပးတယ္။ ေျမငလ်င္လႈပ္ေတာ့လည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္
ေရာက္သြားၿပီ၊ သမၼတ ဟူဂ်င္ေတာင္လည္း ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတယ္။
ဒါေခါင္းေဆာင္ေတြက ျပည္သူကို ဂ႐ုစိုက္တယ္ဆိုတာ ျပတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္
တ႐ုတ္ေတြဟာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကိုခ်စ္ၾကတယ္။

အေမရိကားမွာ နယူးေအာ္လင္းၿမိဳ႕ ကက္ထရီနာ ေလမုန္တိုင္းေၾကာင့္
ေရလွ်ံအၿပီးမွာ သမၼတဘုရွ္ က ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကပဲ ပ်ံၾကည့္တာေၾကာင့္
၀ိုင္းဆဲလိုက္ၾကတာ Katrina moment ဆိုတဲ့ ဗန္းစကား ေပၚလာခဲ့ရတယ္။ ဒါေတာင္
ဘုရ္ွဟာ အေမရိကန္ေတြထိရင္ ဓါးၾကည့္ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဳးပါ။ နာဂစ္
မုန္တိုင္းေၾကာင့္ ဧရာ၀တီတိုင္းမွာ လူေတြေသၿပီး ဘယ္ေလာက္ၾကာမွ
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးအကဲဆိုသူ တိုင္းခန္းလွည့္လည္လာပါသလဲ။ ႏိုင္ငံတကာက
၀ိုင္းကူၾကတဲ့ ေငြေတြကိုေကာ အမွန္အကန္ ေ၀ၾကရဲ႕လား။ အခုလည္း ပါကစၥတန္မွာ
ေရႀကီးၿပီး လူေတြေသေနခ်ိန္မွာ သမၼတက အဂၤလန္သြားလည္ေနရလားဆိုၿပီး
၀ိုင္းဆႏၵျပေနၾကေလရဲ႕။ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ
လိမ္လို႔မရပါဘူး။

၁၉၅၀ခုႏွစ္ေတြထဲက တႏွစ္မွာ ယိုးဒယားစစ္ေခါင္းေဆာင္ ဖိဘြန္ဆြန္ကရမ္းဟာ
ျမန္မာျပည္ကို အလည္လာခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ တိုးတက္ေနတာျမင္ၿပီး ပါလာတဲ့
သူ႔၀န္ႀကီးေတြကို ဒု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ (ႏိုင္ငံေတာ္စီးပြားေရး)
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းအေရွ႕မွာ စိတ္ဆိုးၿပီးဆဲလိုက္တာ၊ အႏွစ္(၂၀) မအိပ္မေန
ႀကိဳးစားရင္ေတာင္ ျမန္မာျပည္ကို မမွီႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး
ဆူလိုက္ေဟာက္လိုက္္တာ။ ဗိုလ္ႀကီး၊ ဗိုလ္မွဴး၊ ဗိုလ္မွဴးႀကီး၊
ဗိုလ္ခ်ဳပ္အမ်ားစု ဘန္ေကာက္ေလာက္ေတာ့ ေရာက္ၾကမွာပါ။ ဘယ္ေလာက္
ကြာသြားၿပီလုိ႔ ထင္ပါသလဲ။

ထိုင္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက တိုင္းျပည္ႀကီးပြားခ်င္စိတ္ ရွိေသးတယ္။
တိုင္းျပည္ နဲ႔ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုတာ ယူနီေဖါင္းက လာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ အူထဲ၊
ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးထဲ၊ အသည္းထဲက လာတာပါ။ စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြ ညည
ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း
ၾသဂုတ္လ၊ ၉ရက္၊ ၂၀၁၀
ဇင္းမယ္

ရည္ၫြန္းေသာစာအုပ္၊ စာတမ္းႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ား

A daring departure from Deng By Wu Zhong, China Editor, Asia Times
Online
Chinese missile could shift Pacific power balance. By Eric Talmadge,
Associated Press Writer, August 8 2010, NY Times.
DongFeng 21 (CSS-5) Medium-Range Ballistic Missile – Sinodefence.com
New Chinese anti-ship missile may complicate relations with U.S. By
Erik Salvin, Stars and Stripes, Published: July 19, 2010
How Carrier Battle Groups Work by Marshall Brai
This is How the Carriers Will Die by Gary Brecher
PLA Navy: From 'Green Water' to 'Blue Water' – Part I & Part II
Dr. Alexandr Nemets and Dr. Thomas Torda
PLA Navy - Globalsecurity.com
China Under Deng Xiaoping, factsandetails.com