ဖယ္ရွားဖို႔ အမိန္႔ေပးရင္ ဒုကၠဋ္အာပတ္၊ ဖယ္တဲ႔ကိုယ္ေတာ္ေတြက ပါစိတ္၊ (လူကို ခုိင္းရင္ ဒုကၠဋ္) သင့္လို႕ ေနပါၿပီ

********************************************************************************
မဟန နဲ႔ ပီနန္ ေက်ာင္းလုၾကတဲ႔ ကိစၥဟာ သာမန္ ေက်ာင္းလုတဲ႔ အျငင္းအခုံမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။
အေၾကာင္းကေတာ့ မဟန ဆိုတာဟာ ဂိုဏ္းေပါင္းစုံ သံဃာေတြရဲ႕ သံဃာသမၼဳတိရ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ေရြးတဲ႔ ဗဟိုသံဃာ႔ဝန္ေဆာင္ ၄၇ ပါးက ဓမၼစက္အရ အာဏာအပ္ႏွင္းထားတဲ႔ ႏုိင္ငံ႔သာသနာရဲ႕ ဥေသွ်ာင္အဖြဲ႕ၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ မဟန ဥကၠ႒ (လက္ရွိ ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္) ဟာ ယိုးဒယားတုိ႔ သီဟိုဠ္တို႔မွာရွိတဲ႔ သံဃရာဇာနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူပါတယ္။ ဒါက တဖက္က အေျခအေနပါ။ တျခားတဖက္ကလဲ ပီနန္ဆရာေတာ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံျခား သာသနာျပဳ ထင္ရွားတဲ႔ ေထရ္ၾကီးဝါၾကီးသံဃာၾကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေက်ာင္းလုတဲ႔ ကိစၥက ဝိနည္းအရ သံဃိကေက်ာင္း (သံဃာအားလုံးကို လွဴတဲ႔ေက်ာင္း) ျဖစ္သည့္တိုင္ေအာင္ စဥ္းစားစရာ ကိစၥေတြ ရွိေနပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးက ေက်ာင္းလွဴတဲ႔အခါ ဘုရားအမွဴးရွိတဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို လွဴရင္ အက်ိဳး ပိုၾကီးတယ္ဆိုတဲ႔ အျမင္ရွိၾကေတာ့ ေက်ာင္းတေက်ာင္းေရစက္ခ်တဲ႔အခါ သံဃႆေဒမ သံဃာအားလွဴပါ၏ လုိ႔ လွဴၾကရိုး ထုံးစံျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေက်ာင္းကို ေစာင့္ေရွာက္ ၾကည့္ရႈဖုိ႔ကိုေတာ့ ဘယ္သူကို အပ္ႏွင္းထားပါတယ္လို႔ သက္ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းဒကာ၊ ေက်ာင္းအမမ်ားနဲ႔ ရိုေသထိုက္တဲ႔ ေထရ္ၾကီးဝါၾကီး ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားက ေက်ာင္းေစာင့္အျဖစ္ ဘယ္သူ႔ကို အပ္ပါတယ္လို႔ တခါထဲ အပ္ႏွင္းၾကတဲ႔ ထုံးစံျဖစ္ပါတယ္။ (ေပၚလာတဲ႔ ေမးခြန္းေတြက ဒီေက်ာင္းကို ဓမၼေၾကာင္းအရ ဘယ္သူ အမွန္တကယ္ ပိုင္သလဲ ဆိုတဲ႔ ကိစၥပါပဲ။ ပိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ဘယ္သူက ဒီေက်ာင္းကို ေရစက္ခ် လွဴခဲ႔သလဲ၊ လွဴတဲ႔အခါမွာ သံဃိက အေနနဲ႔လွဴသည့္တုိင္ ဘယ္သူကို ေက်ာင္းေစာင့္ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္၊ ဘယ္သူက၊ ဘယ္တုံးက၊ ဘယ္ ေထရ္ၾကီးဝါၾကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ မ်က္ေမွာက္မွာ လွဴခဲ႔သလဲ။ ဒါေတြကို သိရရင္ပဲ ဒီေက်ာင္းကို ဓမၼေၾကာင္း အရ ဘယ္သူ ပိုင္သလဲ၊ (သံဃိကျဖစ္သည့္တိုင္) ဘယ္သူရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေအာက္မွာ ရွိသလဲ ထင္ရွားျပီ ျဖစ္ပါတယ္။)

သံဃိကေက်ာင္းအျဖစ္ လွဴသည့္တိုင္ စဥ္းစားစရာ ေမးခြန္းေတြကို အထက္မွာ ေျပာခဲ႔ျပီး ျဖစ္လို႔၊ သံဃိကေက်ာင္း ကို လုၾကတာ၊ အျငင္းပြားၾကတာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ႔ ဝိနည္းေတာ္ကို ၾကည့္ရေအာင္ပါ။ (ဘုန္းၾကီးေလာကနဲ႔ နီးစပ္လို႔) က်ေနာ္ သိေနတာက ေက်ာင္းတေက်ာင္းဟာ သံဃိကေက်ာင္းျဖစ္လို႔၊ သံဃာအခ်င္းခ်င္း အျငင္းပြားၾကရင္ေတာင္၊ သံဃာေတြက ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ အျခားအုပ္စု သံဃာကို ႏွင္ရင္၊ ဆြဲထုတ္ရင္ ပါစိတ္အာပတ္၊ လူကို ႏွင္ခိုင္း၊ လူအားသုံးဆြဲထုတ္ ႏွင္ခ်ရင္ ခိုင္းသူမွာ ဒုကၠဋ္အာပတ္သင့္ပါတယ္။ (ေက်ာင္းအာရမ္ေတြမွာလဲ အျပစ္ထုိက္သြားတဲ႔အတြက္ မသိဘဲ သုံးသူ၊ တည္းသူ ျဖစ္ေစ အာပတ္ေတြ ဆက္တုိက္သင့္သြားပါတယ္။ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ဟာ ဝိနည္းအင္မတန္ ရိုေသတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းကိစၥဟာ မေတာ္ရင္ အာပတ္သင့္ဖြယ္ရွိလို႔၊ ခရီးၾကြတဲ႔အခါ သံသယရွိေတာ္မူရင္ ဝါးကပ္တဲ ထိုးေစျပီး ဝါးကပ္တဲနဲ႔ ေနပါတယ္။ -ေက်ာင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အာပတ္သင့္စရာေတြ ရွိတတ္လြန္းလို႔ သရိုင္ရြာကို ပင့္တဲ႔အခါ ပင္းေက်ာင္းၾကီးေပၚမတည္းဘဲ တပည့္ျဖစ္တဲ႔ ေတာင္ျမိဳ႕ဆရာေတာ္ကို ဝါးကပ္တဲ ထုိးေစျပီး ေျမာင္းျမဆရာေတာ္ၾကီးက ဝါးကပ္တဲမွာပဲ သီတင္းသုံးတဲ႔ ဥပမာကို အရွင္ဇနကာဘိဝံသေရး တဘဝသံသရာမွာ ရႈပါ။)

အဲဒီေတာ့ ဒီေက်ာင္းရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္မႈဟာ မဟနကဘဲ ပိုင္ပိုင္၊ ပီနန္ဆရာေတာ္ကပဲ ပိုင္ပုိင္၊ ဘယ္သူကပုိင္ပုိင္ (သံဃိကေက်ာင္းမွန္ရင္) သံဃာအခ်င္းခ်င္း ႏွင္ထုတ္တာ၊ သံဃာက လူကိုခိုင္းလို႔ လူကႏွင္ထုတ္တာ မလုပ္ထုိက္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ (ဝိနည္း ရိုေသရင္ေပါ့ေလ။) (ဒီအတုိင္းဆုိရင္ မဟန ကိုယ္တုိင္က ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြ ညိစြန္းေနသလားလို႔ ရွာေဖြ စိစစ္ထုိက္တယ္။)

တကယ္လို႔ သံဃိကပိုင္မဟုတ္ဘဲ ပီနန္ဆရာေတာ္ ပုဂၢလိကပိုင္ဆုိရင္ေတာ့ မဟန ကို ဒုတိယပါရာဇိက အာပတ္ၾကီး သင့္ျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယပါရာဇိက ဆုိတာ ခိုးမႈပါ။ သံဃာဟာ (ေရႊ)တမတ္နဲ႔ ညီတဲ႔ ဥစၥာကို အရွင္မေပးဘဲ ယူရင္ ရဟန္ုးအျဖစ္က ေလွ်ာက်သြားပါတယ္။ (တသက္လုံး ရဟန္း ျပန္ဝတ္လို႔ မရေတာ့ပါ၊ သာသနာမွာ ရဟန္းအျဖစ္ကို မရႏိုင္ေတာ့ပါ။) ဝိနိယပိဋကတ္ ျမန္မာျပန္ကို ၾကည့္ပါ-

“ မေပးအပ္ေသာ ဥစၥာမည္သည္ မေပးအပ္ မလႊတ္အပ္ မစြန္႔အပ္ မေစာင့္ေရွာက္အပ္ မလုံျခဳံေစအပ္ ငါ့ဟာဟု မျမတ္ႏိုးအပ္ သူတစ္ပါး သိမ္းဆည္းအပ္ေသာ ဥစၥာတည္း။ ခုိးလုိေသာ စိတ္အစုဟူသည္ ခိုးလိုေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍၊ ဝွက္လိုေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍။ ယူျငားအံ႔ဟူသည္ ယူျငားအံ႔၊ ေဆာင္ယူျငားအံ႔၊ ဝွက္ျငားအံ႔၊ ကၠဳရိယာပုတ္ကို ပ်က္ေစျငားအံ႔၊ ေနရာမွ ေရြ႕ေစျငားအံ႔၊ အခ်ိန္းအခ်က္ကို လြန္ေစျငားအံ႔။ အၾကင္သို႔ သေဘာရွိေသာ မည္သည့္တစ္မတ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္မတ္တန္ (ဥစၥာ) ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္မတ္ထက္ အပိုအလြန္ (ဥစၥာ) ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ (ပ) ယူေသာသူသည္ ယူေသာ ေဆာင္ေသာ ဝွက္ေသာ ကၠဳရိယာပုတ္ကို ပ်က္ေစေသာ ေနရာမွ ေရြ႕ေစေသာ အခ်ိန္းအခ်က္ကို လြန္ေစေသာ ဤရဟန္းသည္လည္း ေရွး (ေမထုန္ ပါရာဇိက ရဟန္း)ကို ေထာက္၍ သာသနာေတာ္မွ ဆုံးရႈံးျခင္းသို႔ ေရာက္၏ ဟု ဆိုအပ္၏။ အညႇာမွ ေၾကြက်ေသာ သစ္ရြက္သည္ မစိမ္းစိုႏိုင္ေတာ့သကဲ႔သို႔ ဤအတူ ရဟန္းသည္ တစ္မတ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း (ပ) (ဥစၥာရွင္သည္ ကိုယ္ႏႈတ္ျဖင့္) မေပးဘဲ ခိုးလိုေသာ စိတ္အစုျဖင့္ ယူမိေသာေၾကာင့္ ရဟန္း မဟုတ္ေတာ့ေပ၊ သာကီဝင္ မင္းသား ဘုရားအႏြယ္ေတာ္ မဟုတ္ေတာ့ေပ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ “သာသနာေတာ္မွ ဆုံးရႈံးျခင္းသို႔ ေရာက္၏” ဟု ဆိုအပ္၏။”

ပါရာဇိက က်သြားရင္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ျပီ၊ ပါရာဇိက ဟာ အၾကီးဆုံး ဘုန္းၾကီး ျပစ္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိစၥေလးခုကို ဘုန္းၾကီး အျဖစ္က မေလွ်ာေစဖုိ႔ (ေထရာဝါဒ) ဘုန္းၾကီးတိုင္း ေစာင့္ေရွာက္ရပါတယ္ - အဲဒါေတြကေတာ့ (အၾကမ္းဖ်င္းေျပာရရင္) ေမထုန္မွီဝဲမႈ၊ ခုိးမႈ၊ သံဃာသင္းခြဲမႈနဲ႔ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္ တရားထူး မရဘဲ ရသည္ဟု လိမ္ညာမႈ တုိ႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘုန္းၾကီးေလာကမွာ အၾကီးေလးဆုံး ျပစ္မႈၾကီး ေလးခုျဖစ္လို႔ က်ဴးလြန္မိရင္ ဘယ္လိုမွျပန္ဆယ္ႏႈတ္လို႔ မရေတာ့ဘဲ ရဟန္းအျဖစ္က တသက္လုံး ေလွ်ာက်ပါတယ္။ (အလြန္ဆုံး ကိုရင္ၾကီးဘဝ၊ ဖိုးသူေတာ္ ဘဝကိုပဲ ဒီတသက္ ရႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ သိမ္ဝင္လို႔လဲ မရ၊ ရဟန္းလဲ မျဖစ္ေတာ့ပါ။)

ဒီေလာက္ ခ်ီလာရတဲ႔ အေၾကာင္းကေတာ့ ခု ေက်ာင္းလုတဲ႔ ကိစၥမွာ ပုဂၢလိကပိုင္ေက်ာင္း (ပီနန္ဆရာေတာ္ပိုင္ ေက်ာင္း) ျဖစ္လို႔ အဲဒီ ပုဂၢလိကပုိင္ပစၥည္းကို မဟနက လုတာဆိုရင္ မဟန သေဘာဆႏၵပါတယ္ဆုိရင္ ထိပ္ဆုံး (ဗန္းေမာ္ဥကၠ႒ဆရာေတာ္ၾကီးအပါအဝင္) ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား အားလုံး ပါရာဇိက က်မည့္အေနမ်ိဳး ျဖစ္ေနလို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပန္ရွင္းေအာင္ ေျပာရရင္ ပီနန္ဆရာေတာ္ ပုဂၢလိကပိုင္ဆုိရင္ - ဒုတိယပါရာဇိက နဲ႔ စြပ္စြဲခံရမယ့္အေနမ်ိဳး မဟနက ျဖစ္သြားပီးေတာ့၊ သံဃိကပိုင္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ - မဟနက ဖယ္ရွားဖို႔ အမိန္႔ေပးလို႔ ဒုကၠဋ္အာပတ္၊ ဖယ္တဲ႔ကိုယ္ေတာ္ေတြက ပါစိတ္၊ (လူကို ခုိင္းရင္ ဒုကၠဋ္) သင့္ေနပီလို႔ ဆုိလိုတာျဖစ္တယ္။ ဓမၼေၾကာင္း အရ မလုပ္ထုိက္တဲ႔ အလုပ္လို႔ ထင္ရွားေစလိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီကိစၥဟာ ေပါ့ေသးေသး ကိစၥမဟုတ္ဘဲ အင္မတန္ အေရးၾကီးတဲ႔ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ အခုအခ်ိန္ထိ သတင္းစာေတြ ေဖာ္ျပေနတဲ႔ သတင္းေတြဟာ တိတိက်က်၊ ဝိနည္းကို နားလည္တဲ႔ အေရးအသားမ်ိဳး၊ စုံစမ္းထုတ္ေဖာ္မႈမ်ိဳး မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဒီလို ေျပာရတာ အေၾကာင္းရွိတယ္-

ဘယ္သူက ပီနန္ဆရာေတာ္ကိုျဖစ္ျဖစ္၊ မဟနကို ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္တုန္းက လွဴသလဲ၊ ဘယ္လို လွဴတာလဲ (သံဃိကလား၊ ပုဂၢလိကလား) ဒါမွမဟုတ္ ပီနန္ဘုန္းၾကီးကို လွဴပီးသားကို မဟန ကို ျပန္လွဴတာလား၊ လွဴရင္ ဘယ္သူက လွဴတာလား၊ မဟနကလဲ လက္ခံသလား၊ ပီနန္ဘုန္းၾကီးက (အဲသလိုဆိုရင္) ေက်ာင္းခုိးခံရတာလား၊ မဟနက သူခုိးလက္ခံအလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္မိသလား၊ မဟနကို လွဴလိုက္တာကလဲ သံဃိက လွဴတာလား၊ ပုဂၢလိက (မဟနကို လွဴပါ၏)ဆုိပီး လွဴတာလား။ ဘာမွ မရွင္းမလင္းလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါက ဓမၼေၾကာင္းအရေျပာတာသာ ျဖစ္ေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္ ဘုန္းၾကီးေလာက လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရ ဝိနည္းဓမၼကံ အမႈအခင္းမ်ား ကို ေျဖရွင္းရာမွာ ဘာကိုေတာ့ ဘယ္လို လုပ္ထုိက္တယ္ဆိုတဲ႔စည္းကမ္းေတြရွိတယ္။ ဒါေတြကို သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ အံ႔ေမာင္က ေျဖရွင္းသြားတယ္လို႔ မၾကားမိသလို၊ သတင္းေထာက္ေတြကလဲ ဝိနည္းဓမၼကံ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းကို ၾကားဖူးပုံ၊ ေမးၾကပုံ မေပၚဘူး။ (အံ႔ေမာင္ ေျပာသမွ် ခံရမွာေပါ့လို႔ စိတ္ထဲက ျဖစ္မိပါတယ္။) ဒါဟာ တရားမမႈ အေနနဲ႔ သက္ဆုိင္ရာ လူတရားရုံးေတြက စစ္လို႔ ရတဲ႔ အမႈမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ အံ႔ေမာင္က ဘယ္တရားရုံး တုိင္တုိင္ဆုိတဲ႔ ဒီစကားေျပာရဲတာျဖစ္တယ္။

ျဖစ္ရပ္ကို ၾကည့္ရင္ ပီနန္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက မဟနနဲ႔ ဘယ္လို ပတ္သက္သြားတာလဲ၊ ေငြေရးေၾကးေရး အရႈပ္အရွင္းေတြက ဘယ္လို ဘယ္ပုံ ျဖစ္ၾကတာလဲ၊ ပီနန္ဘုန္းၾကီးက ဘာေၾကာင့္ ေက်ာင္းၾကီးကို ျပန္သိမ္းမယ္လို႔ ဆိုရသလဲ စတဲ႔ ေမးခြန္းေတြကို သတင္းစာေတြဟာ ေရးထုတ္ဖုိ႔ တာဝန္ရွိပါလ်က္ မေရးၾကေသးတာ၊ ခုထိမေတြ႕ရေသးတာ နားမလည္ၾကလို႔လား၊ မေရးရဲလို႔လားလို႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္တယ္။ (ေရးစဥ္က မဖတ္ရေသး၊ ေရးပီးမွ ေတြ႕ရတဲ႔ သတင္းစာ ေဆာင္းပါးတပုဒ္။ http://thevoicemyanmar.com/index.php/article/item/543-tdt။ အားထုတ္မႈကို အထူး အသိအမွတ္ျပဳလိုပါတယ္။ ေက်းဇူးလဲ တင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေမးစရာ ေမးခြန္းေတြ က်န္ေနေသးတာနဲ႔ follow-up လုပ္ေပးပီး တင္ျပမယ္ဆိုရင္ တာဝန္ေက်တဲ႔ မီဒီယာ အျဖစ္ ဂုဏ္ယူထုိက္ဖြယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဂုဏ္ယူပါတယ္။)

ဒါက ေက်ာင္းလုမႈ ပဲ ရွိပါေသးတယ္၊ ေက်ာင္းလုမႈ ေနာက္မွာ ဘုန္းၾကီးေတြကို အတင္းအဓမၼ လူဝတ္လဲေစတယ္ (စိတ္ဆႏၵမပါဘဲ သိကၡာခ်လို႔ မရ။) ျပီးေတာ့ တရားစြဲဆုိမယ္ဆိုေတာ့ ဒါေတြဟာ ပိုပီး ရႈ႔ပ္ေထြးလာတယ္။

သတင္းစာဟာ ျပည္သူ႔နားမ်က္စိ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းစာေတြက ဒီကိစၥေတြကို ျပည္သူေတြ ရွင္းေအာင္၊ ေသခ်ာနားလည္ေအာင္ ေရးျပထိုက္၊ ရွင္းျပထုိက္တယ္။ (မဟုတ္ရင္ ဝိနည္းနားမလည္တဲ႔ ျမန္မာ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုနဲ႔ တတ္ေယာင္ကန္း ဘုန္းၾကီးေနာက္ဆြဲေတြက မေဝဖန္ေကာင္းဘူး ဆိုတာကို နားေယာင္မိရင္ ျမန္မာျပည္သာသနာဟာ ေအာက္ကို ထိုးျပီး က်သြားတဲ႔ အျဖစ္မ်ိဳး ရာဇဝင္မွာ တြင္ပါလိမ့္မယ္။)

ခုထိ မေရးၾကေသးလို႔ အားမလို အားမရ ျဖစ္လွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေနႏိုင္ဘဲ social media က ဝင္ေရးရပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးကို ထည့္လိုတဲ႔ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ရွိရင္ (ထည္႔လဲ ထည့္ရဲရဦးမယ္၊ မေတာ္ရင္ ေထာင္ခ်တာခံရႏိုင္တယ္၊ ဘုန္းၾကီးေတြေတာင္ လူဝတ္ခြ်တ္ခံရသကိုး။) ထည့္ဖုိ႔ အဆင္သင့္ပါပဲလို႔ ေၾကညာလိုပါတယ္။

တုိင္းကားျပည္သူ ရွင္လူမ်ားကို တရားမင္းမ်ား ေစာင့္ပါေစ။

စိရံ တိ႒တု သဒၶေမၼာ၊ ဓေမၼေဟာႏၱဳ သဂါရဝါ (သဒၶမၼ သုံးျဖာ သာသနာသည္ အရွည္တည္ပါေစ၊ တရားေတာ္၌ လူတုိ႔ ရိုေသကိုင္းညႊတ္ျခင္း ရွိပါေစ။)
Htet Minlwin...