*********************************
ကြ်န္မတို႔ ကေလးဘ၀က သီတင္းကြ်တ္ေတြ အေၾကာင္း စဥ္းစားမိပါတယ္။ နံပါတ္တစ္ အေရးၾကီးဆံုးကေတာ့ မီးပံုးေလးေတြ ထြန္းရတဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ေရာင္စံုမီးပံုးေလးေတြအထဲက ဖေယာင္းတိုင္ကေလးေတြ မီးညိွလိုက္ေတာ့ ၿဖာထြက္လာတဲ့ အလင္းရဲဲ႕အလွ စိတ္္ထဲမွာ စြဲေနတာ ယခုအသက္ၾကီးထိတိုင္ေအာင္ ဘယ္လို ဇာတ္မ်ိဳးကမွ ယွဥ္ႏိုင္စြမ္းမရွိတဲ့ အလွမ်ိဳးလို႔ ခံစားေနရပါတယ္။ ဒုတိယ အေရးၾကီးဆံုးကိစၥကေတာ့ လူၾကီးေတြကို လိုက္ကန္ေတာ့ ရတာ၊ ကန္ေတာ့တာေၾကာင့္ ဆုရတာ၊ ေမေမ့ကို လာကန္ေတာ့ၾကတဲ့အခါ မုန္႔ေတြ ပါလာတာေတြပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက မုန္႔ေတြ သိပ္မစံုပါဘူး။ ‘ပလိန္းကိတ္’ (အမ်ားသၿဖင့္ ရွာမီး၊ ဆန္းကဖီးတို႔ကပါပဲ)၊ ‘အေဆာ့စ္တစ္ကိတ္’ (မ်ိဳးစံုကိတ္အေသးေလးေတြ) နဲ႔ ‘ပတ္တီး’ အသားမုန္႔ ေလးေတြပါပဲ။ အခုေခတ္ကေလးေတြက ဒါေလာက္မ်ားေတာ့ ပ်င္းေသးတယ္ေပါ့။ ကြ်န္မတို႔ အတြက္ကေတာ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။ တတိယအားၿဖင့္ အေရးၾကီးတာကေတာ့ မီးပန္းေလးေတြ ေ၀ွ႕ယမ္းၿပီးမီးပြင့္ေလးေတြ ေတာက္ပၿမဴးေနတာကို ရွဳမၿငီး ၾကည့္ရတာပါပဲ။ အကိုေတြကေတာ့ ေဗ်ာက္အိုးကို မီးပန္း နည္းတူ သေဘာက်ၾကပါတယ္။ မီးပန္းထက္ေတာင္ ၾကိဳက္ၾကလားမသိပါဘူး။ ကြ်န္မကေတာ့ မႏွစ္သက္ပါ။
ယခု အသက္ၾကီးလာတဲ့ အခါမွာလည္း ေဗ်ာက္အိုးေတြကို (ဆိုလိုတာက)
ေဗ်ာက္အိုးသံေတြကို မႏွစ္သက္ ပါဘူး။ အထူးသၿဖင့္
ကြ်န္မေခြးေလးတိုင္ခ်ီတိုေၾကာင့္ ပိုမိုလို႔ေတာင္ မႏွစ္သက္ပါဘူး။ ေခြးအေတာ္
မ်ားမ်ားနည္းတူ တိုင္ခ်ီတို ငယ္ငယ္တုန္းက ေဗ်ာက္အိုးသံဆို
အင္မတန္ေၾကာက္ပါတယ္။ သီတင္းကြ်တ္ လအတြင္းမွာ ေမြးလာတဲ့ တုိင္ခ်ီတို
ပထမဦးဆံုး အၾကိမ္ တစ္ႏွစ္သားေလးအေနနဲ႔ ေဗ်ာက္အိုးသံေတြ ၾကားေတာ့
ေနစရာမရွိေအာင္ကို တုန္လွဳပ္ေနပါတယ္။ ေၿပးမိေၿပးရာေၿပးၿပီး ေရေၿမာင္းထဲ
သြားပုန္းေနလို႔ အေတာ့ကို ရွာယူရပါတယ္။ အခန္းထဲ ေခၚၿပီး ဖက္ထားတာေတာင္
တုန္ေနတာပဲ။ တစ္ႏွစ္နဲ႔ တစ္ႏွစ္ၾကီး လာတာနဲ႔အမွ် ေၾကာက္စိတ္က ေလ်ာ့သြားၿပီး
ေဗ်ာက္အိုးသံၾကားရင္ ပုန္းတာ၊ တုန္တာမရွိေတာ့ဘဲ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႔ ေဟာင္တဲ့
အဆင့္ေရာက္လာပါတယ္။
ဒီႏွစ္ သီတင္းကြ်တ္အၾကိဳရက္ေတြမွာ ေဗ်ာက္အုိးသံ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကားရတဲ့အခါ တိုင္ခ်ီတို ၿပန္ေဟာင္ ေပမယ့္၊ သိပ္ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သီတင္းကြ်တ္ လၿပည့္ေန႕က်ေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေဗ်ာက္အိုးထက္ ပိုၿပီး အသံက်ယ္တဲ့ မီးရွဴး၊ မီးပန္းေတြ ဆက္တိုက္ လႊတ္ၾကတာနဲ႔ အသံေတြဟာ မၿပတ္ထြက္ေပၚ လာေတာ့တာပဲ။ (ေၿပာရင္းဆိုရင္း အခုပဲ လၿပည့္ေက်ာ္ ၃ရက္ညမွာေတာင္ ဒီအသံေတြ ထြက္လာေနေသးတယ္။) ၾကာေတာ့ လူမ်ားထက္ အၾကားအာရံု ပိုမိုေကာင္းတဲ့ ေခြးနားရြက္အတြက္ အေတာ္႕ကို ခံရခက္လာမွာပဲ။ တိုင္ခ်ီတို စိတ္ညစ္လာပါေတာ့တယ္။ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္လို႔ ၁၀နာရီ ေက်ာ္တဲ့တိုင္ တဒိန္းဒိန္း၊ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ မရပ္မနား၊ မီးရွဴးမီးပန္းသံေတြ ထြက္လာေနေတာ့ ကြ်န္မလညး္ စိတ္ညစ္လာတယ္။ ၁၀နာရီ၊ ၁၁နာရီ ၁၂နာရီ ေနာက္ဆံုး မီးရွဴး၊ မီးပန္းေတြ နံနက္ အရုဏ္တက္ခါနီး ၃နာရီ ေက်ာ္မွပဲ တိတ္သြားပါေတာ့တယ္။ တုိင္ခ်ီတိုနဲ႔ ကြ်န္မ ၂ေယာက္လံုး ေကာင္းေကာင္း ကို အိပ္လို႔ မရပါဘူး။
ေနာက္ေန႔ နံနက္ အၿခားသူေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အားလံုးအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ၿဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ သီတင္းကြ်တ္လၿပည့္ေက်ာ္ ၁ရက္ေန႔ညမွာလည္း အသံေတြဟာ ည ၁၂နာရီေက်ာ္အထိ မတိတ္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွာ မိုးရြာလို႔ ကြ်န္မတို႔ ဘက္မွာေတာ့ တိတ္သြားပါတယ္။ ေဗ်ာက္အိုးမေဖာက္ရလို႔ အစိုးရက အမိန္႕ထုတ္ ထားတာကို ဘယ္သူကမွ မမွဳတာလား၊ မီးရွဴး၊ မီးပန္း လႊတ္တဲ႔ အသံမို႔ “ေဗ်ာက္အိုး မေဖာက္ရ” အမိန္႔နဲ႔ အကံ်ဳးမ၀င္တာလား၊ ဒီမီးရွဴးမီးပန္းေတြ ဟာ အင္မတန္မွ ေစ်းၾကီးတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ ဒီေလာက္သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး မီးရွဴး၊ မီးပန္းေတြ ဘယ္သူေတြမ်ား လႊတ္ႏိုင္ပါလိမ့္။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လမ္းေပၚကိုတက္ၿပီး လႊတ္ၾကတယ္ေၿပာပါတယ္။ ဒါေတြဟာၿဖင့္ ၿဖစ္သင့္ပါရဲ႕လား။
ေန႔ၾကီးရက္ၾကီး အခ်ိဳ႕ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲတဲ့အခါ တီးၾက၊ မွဳတ္ၾက၊ ဆိုၾက၊ ကၾက၊ ေဗ်ာက္အိုးေဖာက္ၾကနဲ႕ အသံေတြ ဆူညံတာဟာ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အတြက္လည္း စဥ္းစား ဖို႔လိုပါတယ္။ နာမက်န္းၿဖစ္ေနသူေတြ၊ လန္႔ၿပီး အိပ္မရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ အတြက္ဘယ္ေလာက္ အေနရခက္လိမ့္မလဲ။ က်န္းမာေနတဲ႔ သူေတြထဲမွာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင္႕ေနာက္တစ္ေန႔ ေစာေစာ အလုပ္သြားရမည့္သူေတြလည္း သက္သာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံၾကီး အေတာ္မ်ားမ်ားမွာဆိုရင္ အမ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္ ၿဖစ္ေစမယ့္ အသံေတြကို ဘယ္ႏွစ္နာရီ အထိသာ ၿပဳလုပ္ႏုိင္သည္ ဆိုတဲ့ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒေတြ ရွိပါတယ္။ အမ်ားအားၿဖင့္ေတာ့ သာမာန္ေန႔မ်ားမွာ ည၁၁နာရီ ေလာက္ထိပဲ ခြင့္ၿပဳထားၿပီး၊ ေန႔ၾကီးရက္ၾကီးေတြမွာေတာ့ ဒီထက္ ၾကာၾကာခြင့္ၿပဳပါတယ္။ ဒါေတာင္ ပတ္၀န္းက်င္က မေက်နပ္ရင္ ရဲကိုတိုင္ႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔ အတူေနရတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္စဥ္းစားတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ကေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။V
အေမ ေျပာတဲ႔ သီတင္းကြၽတ္အခါသမယ ( ၂ )
ဆုေကာင္းေကာင္းခ်တဲ လူၾကီးမ်ားစာရင္းထိပ္ဆုံးမွာကေတာ့ ဘဘဦးတင္လုိ ့ လူိမ်ားၾကတဲ့ ျမန္ေအာင္ဦးတင္တုိ ့ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္ ဟသၤာတဦးျမတုိ ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးတင္ကေတာ့ ေက်ာက္မ်က္အေရာင္းအဝယ္လုပ္တယ္လုိ ့ ကြ်န္မနားလည္ခဲ့တယ္။
သီတင္းကြ်တ္သြားကန္ေတာ့တုိင္း ေက်ာက္စိမ္းေရာင္စုံနဲ ့ လုပ္ထားတဲ့ပစၥည္းေလးေတြ ေပးပါတယ္။ ကြ်န္မတုိ ့ကေတာ့ ပုံမွန္ႏွစ္တုိင္း လူၾကီးေတြအားလုံးကုိ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါနဲ ့ ကန္ေတာ့ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က ကေလးေတြ တစ္ေယာက္တစ္က်ပ္ ဆုခ်တာ မ်ားပါတယ္။ ၅ က်ပ္ ၁၀ က်ပ္ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္အေျခအေနေကာင္းတယ္လုိ ့ ယူဆရတယ္။ ဦးတင္တုိ ့က ေက်ာက္စိမ္းပစၥည္းေလးေတြအျပင္ ၅က်ပ္ ၁၀ က်ပ္ ဆုခ်ေတာ့ ကြ်န္မတုိ ့ သေဘာမက်ဘဲ ဘယ္ေနနုိင္ပါ့မလဲ။
ဆုအမ်ားဆုံးရတာကေတာ့ ဟသၤာတဦးျမထံကပါ။ ႏွစ္စဥ္ ကြ်န္မတုိ ့ကုိ တစ္ေယာက္ ၁၀၀ က်ပ္ ဆုခ်ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ ကြ်န္မတုိ ့ကုိ ဒီေလာက္မုန္ ့ဖုိး မေပးဖူးပါဘူး။ ဆုမခ်ဖူးပါဘူး။ တစ္ႏွစ္မွာ ကြ်န္မကုိ အေရာင္စုံထြက္တဲ့ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္း ေပးပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က အင္မတန္မွ ရွားပါး ထူးျခားပစၥည္းပါ။ အားလုံးက တအံ့တၾသ ဝုိင္းၾကည့္ရပါတယ္။
`ဒီလုိႏွစ္တုိင္း လုိက္ကန္ေတာ့ရတဲ့ ကေလးဘဝက ေမေမသင္ေပးေနတဲ့ ေဖေဖႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ နုိင္ငံေရးသင္ခန္းစာကုိ´ မျခံဳ ငုံမိခဲ့ပါဘူး။ ဘဘဦးတင္ဆုိတာ ဦးညိဳ ျမ ေက်ာင္းသားဘဝက `ငရဲေခြးၾကီး လြတ္ေနျပီ´ ဆုိတဲ ့ေဆာင္းပါးႏွင့္ ထုိးႏွက္ခဲ့သူပါ။ (မွတ္ခ်က္ - bursar - တကၠသုိလ္ေငြစာရင္းမႈး (ေငြထိန္း) ဦးတင္ကုိ ရည္ရြယ္ျပီး အုိးေဝညိဳ ျမက ထုိေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္) `စာေရးဆရာ အမည္မထုတ္ေဖာ္ခဲ့တဲ့ အုိးေဝစာေစာင္အယ္ဒီတာကေတာ့ ေဖေဖပါပဲ´ ။
`ဟသၤာတဦးျမဆုိတာ တစ္ခ်ိန္က ဂ႒ဳန္ဦးေစာကုိ အလြန္ေလးစားခဲ့ျပီး ဦးေစာပါတီအဖဲြ ့ဝင္ ျဖစ္ခဲ့သူပါ။ (မွတ္ခ်က္ - ဟသၤာတဦးျမက ဦးေစာႏွင့္ အရမ္းရင္းႏွီးပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးယူရန္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဦးေစာႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည္ဆုိေသာအခါ ဟသၤာတဦးျမက ေခၚသြားပါတယ္။ ဦးေစာအိမ္ ေရာက္ခ်ိန္တြင္ အျပင္ဝရံတာထုိင္ခုံမွာ ႏွစ္ဦးသား ထုိင္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ဦးေစာအိမ္က မင္းေစကလည္း သူတုိ ့ေခါင္းေဆာင္ၾကီး စကားေျပာေန၍ အေရးၾကီးလုိ ့ ခဏေစာင့္ပါဆုိျပီး ထုိင္ေစာင့္ခုိင္းထားပါတယ္။ (တကယ္တမ္းက နုိင္ငံျခားသားေတြနဲ ့အရက္ေသာက္ျပီး စကားေျပာေနတာပါ။ ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ကုိ တမင္လုပ္တာပါ) နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ထြက္မလာသျဖင့္ ဟသၤာတဦးျမက `လာ ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ မေစာင့္နဲ ့ေတာ့ သြားမယ္´ ဆုိျပီး ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ `ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္က ဟာ .. ဦးေလးျမကလည္း ေနစမ္းပါဦး ေစာင့္စမ္းပါဦး´ ဆုိျပီး ဆက္ေစာင့္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ ့ ေစာင့္ေနရင္း ႏွစ္နာရီေလာက္ ၾကာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဟသၤာတဦးျမက `ကဲ. ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ ထေတာ့ ဒါေလာက္ေတာင္ ေစာ္ကားတာ. သူနဲ ့လည္း ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆက္ဆံဘူး´ ဆုိျပီး အတင္းေခၚျပီး ျပန္လာေစခဲ့ပါတယ္။ ထုိမွစျပီး ဟသၤာတဦးျမသည္လည္း ဦးေစာကုိ လုံးဝ အဆက္အဆံမလုပ္ေတာ့ပဲ ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ကုိ အျပည့္အဝ ယုံၾကည္ျပီး ပူးေပါင္းပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ပါေတာ့တယ္။ သိေစလုိတာက ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္တြင္ ဘယ္လုိမ်ိဴ းမွ စိတ္ကြက္တာမ်ိဴ းမရွိ.. လြတ္လပ္ေရးအတြက္ဆုိရင္ တျခားဘာမွ ထည့္မစဥ္းစားပဲ ကေလးဆန္ဆန္ အျပဳအမူမ်ိဴ းကုိ ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္။ မည္သူနဲ ့မဆုိ တုိင္းျပည္အက်ိဴ းကုိ ရည္ေမွ်ာ္ကုိး၍ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း။ တုိင္းျပည္အက်ိဴ းအတြက္သည္သာ အဓိက ပဓါနျဖစ္ေၾကာင္း) [သမီးေအာင္ဆန္းသည္လည္း ထုိကဲ့သုိ ့ စိတ္ေနသေဘာထားအတုိင္း အတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္]
ေနာက္ေတာ့ `ေဖေဖ့ကုိ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ လက္ခံခဲ့ရုံမက ေဖေဖမရွိေတာ့တဲ့အခါမွာ ကြ်န္မတုိ ့အေပၚမွာ ေမတၱာမပ်က္ ေနခဲ့ပါတယ္´။ ဒီေတာ့ "ကြ်န္မတုိ ့ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သီတင္းကြ်တ္ေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ အမ်ိဴ းသားရင္ၾကားေစ့မႈကုိ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖက ရန္သူေတြကုိ မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္- မိတ္ေဆြလုိဆက္ဆံခဲ့တဲ့ အေမြေကာင္းေတြ ကြ်န္မတုိ ့ ဆက္ခံခဲ့ရပါတယ္" ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္.
( ဒီစကား မွ ျပန္လည္မွ်ေဝပါသည္ )
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ( ဒီစကား )
16.9.2014
ဒီႏွစ္ သီတင္းကြ်တ္အၾကိဳရက္ေတြမွာ ေဗ်ာက္အုိးသံ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကားရတဲ့အခါ တိုင္ခ်ီတို ၿပန္ေဟာင္ ေပမယ့္၊ သိပ္ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သီတင္းကြ်တ္ လၿပည့္ေန႕က်ေတာ့ ဒီလို မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေဗ်ာက္အိုးထက္ ပိုၿပီး အသံက်ယ္တဲ့ မီးရွဴး၊ မီးပန္းေတြ ဆက္တိုက္ လႊတ္ၾကတာနဲ႔ အသံေတြဟာ မၿပတ္ထြက္ေပၚ လာေတာ့တာပဲ။ (ေၿပာရင္းဆိုရင္း အခုပဲ လၿပည့္ေက်ာ္ ၃ရက္ညမွာေတာင္ ဒီအသံေတြ ထြက္လာေနေသးတယ္။) ၾကာေတာ့ လူမ်ားထက္ အၾကားအာရံု ပိုမိုေကာင္းတဲ့ ေခြးနားရြက္အတြက္ အေတာ္႕ကို ခံရခက္လာမွာပဲ။ တိုင္ခ်ီတို စိတ္ညစ္လာပါေတာ့တယ္။ အိပ္ခ်ိန္ေရာက္လို႔ ၁၀နာရီ ေက်ာ္တဲ့တိုင္ တဒိန္းဒိန္း၊ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ မရပ္မနား၊ မီးရွဴးမီးပန္းသံေတြ ထြက္လာေနေတာ့ ကြ်န္မလညး္ စိတ္ညစ္လာတယ္။ ၁၀နာရီ၊ ၁၁နာရီ ၁၂နာရီ ေနာက္ဆံုး မီးရွဴး၊ မီးပန္းေတြ နံနက္ အရုဏ္တက္ခါနီး ၃နာရီ ေက်ာ္မွပဲ တိတ္သြားပါေတာ့တယ္။ တုိင္ခ်ီတိုနဲ႔ ကြ်န္မ ၂ေယာက္လံုး ေကာင္းေကာင္း ကို အိပ္လို႔ မရပါဘူး။
ေနာက္ေန႔ နံနက္ အၿခားသူေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အားလံုးအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ၿဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ သီတင္းကြ်တ္လၿပည့္ေက်ာ္ ၁ရက္ေန႔ညမွာလည္း အသံေတြဟာ ည ၁၂နာရီေက်ာ္အထိ မတိတ္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွာ မိုးရြာလို႔ ကြ်န္မတို႔ ဘက္မွာေတာ့ တိတ္သြားပါတယ္။ ေဗ်ာက္အိုးမေဖာက္ရလို႔ အစိုးရက အမိန္႕ထုတ္ ထားတာကို ဘယ္သူကမွ မမွဳတာလား၊ မီးရွဴး၊ မီးပန္း လႊတ္တဲ႔ အသံမို႔ “ေဗ်ာက္အိုး မေဖာက္ရ” အမိန္႔နဲ႔ အကံ်ဳးမ၀င္တာလား၊ ဒီမီးရွဴးမီးပန္းေတြ ဟာ အင္မတန္မွ ေစ်းၾကီးတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။ ဒီေလာက္သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး မီးရွဴး၊ မီးပန္းေတြ ဘယ္သူေတြမ်ား လႊတ္ႏိုင္ပါလိမ့္။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လမ္းေပၚကိုတက္ၿပီး လႊတ္ၾကတယ္ေၿပာပါတယ္။ ဒါေတြဟာၿဖင့္ ၿဖစ္သင့္ပါရဲ႕လား။
ေန႔ၾကီးရက္ၾကီး အခ်ိဳ႕ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ပြဲေတြ ဆင္ႏႊဲတဲ့အခါ တီးၾက၊ မွဳတ္ၾက၊ ဆိုၾက၊ ကၾက၊ ေဗ်ာက္အိုးေဖာက္ၾကနဲ႕ အသံေတြ ဆူညံတာဟာ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အတြက္လည္း စဥ္းစား ဖို႔လိုပါတယ္။ နာမက်န္းၿဖစ္ေနသူေတြ၊ လန္႔ၿပီး အိပ္မရတဲ့ ကေလးငယ္ေတြ အတြက္ဘယ္ေလာက္ အေနရခက္လိမ့္မလဲ။ က်န္းမာေနတဲ႔ သူေတြထဲမွာလည္း အေၾကာင္းေၾကာင္႕ေနာက္တစ္ေန႔ ေစာေစာ အလုပ္သြားရမည့္သူေတြလည္း သက္သာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံၾကီး အေတာ္မ်ားမ်ားမွာဆိုရင္ အမ်ားကို အေႏွာင့္အယွက္ ၿဖစ္ေစမယ့္ အသံေတြကို ဘယ္ႏွစ္နာရီ အထိသာ ၿပဳလုပ္ႏုိင္သည္ ဆိုတဲ့ စည္းမ်ဥ္း ဥပေဒေတြ ရွိပါတယ္။ အမ်ားအားၿဖင့္ေတာ့ သာမာန္ေန႔မ်ားမွာ ည၁၁နာရီ ေလာက္ထိပဲ ခြင့္ၿပဳထားၿပီး၊ ေန႔ၾကီးရက္ၾကီးေတြမွာေတာ့ ဒီထက္ ၾကာၾကာခြင့္ၿပဳပါတယ္။ ဒါေတာင္ ပတ္၀န္းက်င္က မေက်နပ္ရင္ ရဲကိုတိုင္ႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ားနဲ႔ အတူေနရတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္စဥ္းစားတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ကေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။V
အေမ ေျပာတဲ႔ သီတင္းကြၽတ္အခါသမယ ( ၂ )
ဆုေကာင္းေကာင္းခ်တဲ လူၾကီးမ်ားစာရင္းထိပ္ဆုံးမွာကေတာ့ ဘဘဦးတင္လုိ ့ လူိမ်ားၾကတဲ့ ျမန္ေအာင္ဦးတင္တုိ ့ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္ ဟသၤာတဦးျမတုိ ့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးတင္ကေတာ့ ေက်ာက္မ်က္အေရာင္းအဝယ္လုပ္တယ္လုိ ့ ကြ်န္မနားလည္ခဲ့တယ္။
သီတင္းကြ်တ္သြားကန္ေတာ့တုိင္း ေက်ာက္စိမ္းေရာင္စုံနဲ ့ လုပ္ထားတဲ့ပစၥည္းေလးေတြ ေပးပါတယ္။ ကြ်န္မတုိ ့ကေတာ့ ပုံမွန္ႏွစ္တုိင္း လူၾကီးေတြအားလုံးကုိ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါနဲ ့ ကန္ေတာ့ပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က ကေလးေတြ တစ္ေယာက္တစ္က်ပ္ ဆုခ်တာ မ်ားပါတယ္။ ၅ က်ပ္ ၁၀ က်ပ္ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္အေျခအေနေကာင္းတယ္လုိ ့ ယူဆရတယ္။ ဦးတင္တုိ ့က ေက်ာက္စိမ္းပစၥည္းေလးေတြအျပင္ ၅က်ပ္ ၁၀ က်ပ္ ဆုခ်ေတာ့ ကြ်န္မတုိ ့ သေဘာမက်ဘဲ ဘယ္ေနနုိင္ပါ့မလဲ။
ဆုအမ်ားဆုံးရတာကေတာ့ ဟသၤာတဦးျမထံကပါ။ ႏွစ္စဥ္ ကြ်န္မတုိ ့ကုိ တစ္ေယာက္ ၁၀၀ က်ပ္ ဆုခ်ပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ ကြ်န္မတုိ ့ကုိ ဒီေလာက္မုန္ ့ဖုိး မေပးဖူးပါဘူး။ ဆုမခ်ဖူးပါဘူး။ တစ္ႏွစ္မွာ ကြ်န္မကုိ အေရာင္စုံထြက္တဲ့ ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္း ေပးပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က အင္မတန္မွ ရွားပါး ထူးျခားပစၥည္းပါ။ အားလုံးက တအံ့တၾသ ဝုိင္းၾကည့္ရပါတယ္။
`ဒီလုိႏွစ္တုိင္း လုိက္ကန္ေတာ့ရတဲ့ ကေလးဘဝက ေမေမသင္ေပးေနတဲ့ ေဖေဖႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ နုိင္ငံေရးသင္ခန္းစာကုိ´ မျခံဳ ငုံမိခဲ့ပါဘူး။ ဘဘဦးတင္ဆုိတာ ဦးညိဳ ျမ ေက်ာင္းသားဘဝက `ငရဲေခြးၾကီး လြတ္ေနျပီ´ ဆုိတဲ ့ေဆာင္းပါးႏွင့္ ထုိးႏွက္ခဲ့သူပါ။ (မွတ္ခ်က္ - bursar - တကၠသုိလ္ေငြစာရင္းမႈး (ေငြထိန္း) ဦးတင္ကုိ ရည္ရြယ္ျပီး အုိးေဝညိဳ ျမက ထုိေဆာင္းပါးကုိ ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္) `စာေရးဆရာ အမည္မထုတ္ေဖာ္ခဲ့တဲ့ အုိးေဝစာေစာင္အယ္ဒီတာကေတာ့ ေဖေဖပါပဲ´ ။
`ဟသၤာတဦးျမဆုိတာ တစ္ခ်ိန္က ဂ႒ဳန္ဦးေစာကုိ အလြန္ေလးစားခဲ့ျပီး ဦးေစာပါတီအဖဲြ ့ဝင္ ျဖစ္ခဲ့သူပါ။ (မွတ္ခ်က္ - ဟသၤာတဦးျမက ဦးေစာႏွင့္ အရမ္းရင္းႏွီးပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးယူရန္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဦးေစာႏွင့္ ေဆြးေႏြးမည္ဆုိေသာအခါ ဟသၤာတဦးျမက ေခၚသြားပါတယ္။ ဦးေစာအိမ္ ေရာက္ခ်ိန္တြင္ အျပင္ဝရံတာထုိင္ခုံမွာ ႏွစ္ဦးသား ထုိင္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ဦးေစာအိမ္က မင္းေစကလည္း သူတုိ ့ေခါင္းေဆာင္ၾကီး စကားေျပာေန၍ အေရးၾကီးလုိ ့ ခဏေစာင့္ပါဆုိျပီး ထုိင္ေစာင့္ခုိင္းထားပါတယ္။ (တကယ္တမ္းက နုိင္ငံျခားသားေတြနဲ ့အရက္ေသာက္ျပီး စကားေျပာေနတာပါ။ ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ကုိ တမင္လုပ္တာပါ) နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ထြက္မလာသျဖင့္ ဟသၤာတဦးျမက `လာ ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ မေစာင့္နဲ ့ေတာ့ သြားမယ္´ ဆုိျပီး ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ `ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္က ဟာ .. ဦးေလးျမကလည္း ေနစမ္းပါဦး ေစာင့္စမ္းပါဦး´ ဆုိျပီး ဆက္ေစာင့္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ ့ ေစာင့္ေနရင္း ႏွစ္နာရီေလာက္ ၾကာခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဟသၤာတဦးျမက `ကဲ. ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ ထေတာ့ ဒါေလာက္ေတာင္ ေစာ္ကားတာ. သူနဲ ့လည္း ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆက္ဆံဘူး´ ဆုိျပီး အတင္းေခၚျပီး ျပန္လာေစခဲ့ပါတယ္။ ထုိမွစျပီး ဟသၤာတဦးျမသည္လည္း ဦးေစာကုိ လုံးဝ အဆက္အဆံမလုပ္ေတာ့ပဲ ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္ကုိ အျပည့္အဝ ယုံၾကည္ျပီး ပူးေပါင္းပါဝင္ ေဆာင္ရြက္ပါေတာ့တယ္။ သိေစလုိတာက ဗုိလ္ခ်ဴ ပ္တြင္ ဘယ္လုိမ်ိဴ းမွ စိတ္ကြက္တာမ်ိဴ းမရွိ.. လြတ္လပ္ေရးအတြက္ဆုိရင္ တျခားဘာမွ ထည့္မစဥ္းစားပဲ ကေလးဆန္ဆန္ အျပဳအမူမ်ိဴ းကုိ ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္။ မည္သူနဲ ့မဆုိ တုိင္းျပည္အက်ိဴ းကုိ ရည္ေမွ်ာ္ကုိး၍ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း။ တုိင္းျပည္အက်ိဴ းအတြက္သည္သာ အဓိက ပဓါနျဖစ္ေၾကာင္း) [သမီးေအာင္ဆန္းသည္လည္း ထုိကဲ့သုိ ့ စိတ္ေနသေဘာထားအတုိင္း အတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္]
ေနာက္ေတာ့ `ေဖေဖ့ကုိ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ လက္ခံခဲ့ရုံမက ေဖေဖမရွိေတာ့တဲ့အခါမွာ ကြ်န္မတုိ ့အေပၚမွာ ေမတၱာမပ်က္ ေနခဲ့ပါတယ္´။ ဒီေတာ့ "ကြ်န္မတုိ ့ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ သီတင္းကြ်တ္ေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ အမ်ိဴ းသားရင္ၾကားေစ့မႈကုိ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖက ရန္သူေတြကုိ မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္- မိတ္ေဆြလုိဆက္ဆံခဲ့တဲ့ အေမြေကာင္းေတြ ကြ်န္မတုိ ့ ဆက္ခံခဲ့ရပါတယ္" ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္.
( ဒီစကား မွ ျပန္လည္မွ်ေဝပါသည္ )
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ( ဒီစကား )
16.9.2014
No comments:
Post a Comment