ေလာဘႀကီး၍ ကပ္ေစးနည္းေသာ သူေဌး

#ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲျခင္းသာ အမွန္တရားျဖစ္သည္. . . .။
ေတာင္ကိုးရီးယား၏ သန္းႂကြယ္သူေဌးမိသားစုသည္ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲေသာ ဘဝ သို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
******************
၁၉၈၇ခုႏွစ္
ဝူးဆန္း (Woosung) ေဆာက္လုပ္ေရးအဖြဲ႕သည္ ၄ ထပ္တိုက္တခုကို တာဝန္ယူ ေဆာက္လုပ္ေနခဲ့သည္။ အေဆာက္အဦး ၃ ပံု ၁ ပံု ၿပီးသေလာက္ျဖစ္ေနစဥ္ ရီဂြ်န္းဆိုေသာ ပုဂၢဳိလ္ေရာက္လာၿပီး အေဆာက္အဦး အင္ဂ်င္နီယာခ်ဳပ္ကို ဒီလိုေျပာလိုက္သည္။
"၄ ထပ္တိုက္ကေန ကုန္တိုက္ႀကီး ေျပာင္းေဆာက္မယ္ဗ်ာ.."
အင္ဂ်င္နီယာက ရွင္းျပသည္။
"မျဖစ္ႏို္ုင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ...။ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ လူေနအိမ္နဲ႔ ကုန္တိုက္..ဒီႏွစ္ခု ေအာက္ေျခတိုင္ အုတ္ျမစ္ခ်ရတဲ့ သတ္မွတ္ စံခ်ိန္ စံၫႊန္း ဟာ အလြန္ကြာျခားလွပါတယ္။အစကေနျပန္ေဆာက္ရပါမယ္ခင္ဗ်ာ..."
"ဪ... ဟုတ္လား ဒါဆိုခင္ဗ်ားတို႔ အကုန္လံုး အလုပ္ျဖဳတ္တယ္ဗ်ာ မနက္ျဖန္က စၿပီးမလာနဲ႔ေတာ့"
သန္းႂကြယ္သူေ႒း ရီဂြ်န္းသည္ ဆမ္းပြန္းဟူေသာအမည္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္း ကုမၸဏီႀကီးတခုကို ကိုယ္ပိုင္ထူေထာင္လိုက္ေလသည္။
သူကိုယ္တိုင္ ဥကၠ႒ လုပ္ၿပီး ကုန္တိုက္ႀကီးကို ဆက္ၿပီး ေဆာက္လိုက္ေတာ့သည္။ သူ႔သားကို ကုန္တိုက္ပိုင္ရွင္ အျဖစ္ခန္႔အပ္သည္။
သူသည္ အင္ဂ်င္နီယာ ကိုအမိန္႔ေပး၍ အေဆာက္အဦး၏အေသးစိတ္ အေဆာက္အဦးပံုစံစာရြက္ (blueprints)ကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ေျပာင္းသည္။
" ၅ ထပ္ေဆာက္ကြာ.."
အင္ဂ်င္နီယာမ်ားအား ဘာမွေျပာခြင့္မေပး။
ေလးထပ္တိုက္ေဆာက္ရန္ အတြက္သာ အုတ္ျမစ္ခ်ထားေသာ အေဆာက္ အဦးကို ၅ ထပ္ကုန္တိုက္ႀကီးသို႔......,
စက္ေလွကားမ်ား ထည့္သြင္းမစဥ္းစားထားေသာ ေလးထပ္တိုက္အေဆာက္အဦးကို အလြန္ေလးေသာ စက္ေလွကားမ်ားစြာပါသည့္ ကုန္တိုက္ႀကီးသို႔.....,
"၂ ထပ္ကို စာၾကည့္တိုက္အႀကီးႀကီး လုပ္မယ္.."
အလြန္ေလးေသာ စာအုပ္မ်ားအတြက္ ခိုင္မာေသာၾကမ္းခင္းလိုအပ္သည္ကို ရီဂြ်န္းဂ႐ုမစိုက္ခဲ့......။
အစိုးရဘက္က စစ္ေဆးေရးဝင္လွ်င္ လာဘ္ထိုးလိုက္သည္...။ ေငြရွိေသာ ရီဂၽြန္းသည္ ပို၍ပို၍ ခ်မ္းသာခ်င္ကာ ေလာဘမသတ္ႏိုင္ဘဲ ထင္တိုင္းႀကဲေနေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ သူသည္ သူ႔ကုန္တိုက္ႀကီး၏ နံေဘးတြင္ သူ၏ ေဆာက္လုပ္ေရးအဖြဲ႕ ဆမ္းပြန္း အမည္ျဖင့္ လူေနတိုက္ခန္းအေဆာက္အဦး အျမင့္မ်ား ထပ္ေဆာက္လိုက္သည္။
ထိုစဥ္က ေတာင္ကိုးရီးယားႏိုင္ငံ တိုးတက္ခ်မ္းသာကာစ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူတို႔သည္ ေစ်းႀကီးႀကီး တိုက္ခန္းျမင့္ျမင့္တြင္ ႂကြားႂကြားဝါဝါ ေနလိုၾကသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွ တိုက္႐ိုက္လာသည့္ ေစ်းႀကီး ပစၥည္းတို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ကုန္တိုက္ႀကီးတြင္ ေစ်းတက္ ဝယ္ခ်င္ၾကသည္။ ေစ်းမဝယ္ႏိုင္ပင္ လွ်င္ေတာင္ လမ္းသလား၍ ပိုက္ဆံရွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခ်င္ၾကသည္။
ရီဂြ်န္းသည္ ထိုအခ်က္ကို ေကာင္းစြာနားလည္၍ အသံုးခ်လိုက္သည္။ ခ်မ္းသာေသာသူမ်ားဆီသို႔ ခမ္းနားေသာ အိမ္တိုက္ခန္းမ်ား ႏွင့္ ဇိမ္ခံပစၥည္းမ်ားေရာင္းခ်ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔၏ ေငြျခဴခ် ရမည္ျဖစ္သည္။
ရီဂြ်န္းသည္ေဒၚလာႏွင့္ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ ေဒၚလာသန္းႂကြယ္သူေဌး ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ကပ္စီးနည္း၍ ေလာဘႀကီးေသာ လူယုတ္မာသူေဌးျဖစ္သည္။ ထိုသူေဌးတို႔၏ထံုးစံအတိုင္း ေငြတဖို႔သာၾကည့္ခဲ့သည္။
၎ကုန္တိုက္အေဆာက္အဦး အႏၲရာယ္ရွိသည္ မရွိသည္ကို အေလးမထားပါ။ ကုန္တိုက္ ၅ ထပ္ကို ျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္ နဲ႔ ေပါေပါ ေဆာက္မည္...။
အေပၚယံကိုမူ အလြန္ၾကည့္ေကာင္းေသာ ခမ္းနားသည့္ အေဆာင္အေယာင္တို႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္မည္။
သူ႔စီးပြားေရးဆိုင္ေတြဖြင့္မည္။ က်န္ဆိုင္မ်ားကိုငွားစားမည္။
*********************
ဆမ္းပြန္း ကုန္တိုက္ႀကီးကို၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ အၿပီးေဆာက္လုပ္၍ ၎ကို ၁၉၉၀ ဂ်ဴလိုင္ ၇ရက္ေန႔တြင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။
*********************
ကုန္တိုက္၏ ငါးလႊာအေပၚ အမိုးတြင္ ကုန္တိုက္တခုလံုးကို အေအးဓာတ္ေပးေသာ ႀကီးမားေလးလံေသာ အဲယားကြန္းပန္ကာပံုးႀကီး (ကြန္ပရက္စာ)၃ ခု ရွိသည္။
( ၎တို႔ကို air conditioner ၏ compressor ဟုလည္းေခၚၾကသည္။)
ထိုစက္ႀကီး ၃ခု သည္ စုစုေပါင္း ၃၆ တန္ေလးသည္။ ထိုစက္ႀကီး ၃ခု လည္ပတ္လိုက္လွ်င္ ၈၇ တန္အထိ အေလးခ်ိန္ျမင့္တက္သည္။
ထိုအေလးခ်ိန္သည္ ၅ လႊာေခါင္မိုး က ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္ အေလးခ်ိန္ထက္ ၄ဆ ပို၍ေလးေနပါသည္။
ကုန္တိုက္ ငါးလႊာရွိ ထိုအဲယားကြန္းပံုးႀကီးမ်ားသည္ အသံက်ယ္ေလာင္စြာျမည္၍ နံေဘးမွ ရီဂြ်န္း ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ အဆင့္ျမင့္တိုက္ခန္းမွလူတို႔သည္ စိတ္ဒုကၡေရာက္ၾကေသာေၾကာင့္ ျပႆနာတက္ေလေတာ့သည္။
ဒီလိုျပႆနာတက္လွ်င္ သူ႔တိုက္ခန္းေတြ အေရာင္းထြက္မည္မဟုတ္...။
"အဲယားကြန္းစက္ႀကီးေတြကိုအမိုးရဲ႕ တဖက္ကိုေရႊ႕" ရီဂြ်န္းက ေျပာလိုက္သည္။
"အလြန္ေလးတဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကရိန္းငွားရပါမယ္..ကရိန္းနဲ႔မေရႊ႕ရင္ ကုန္တိုက္ႀကီး ဒါဏ္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္"ဟုအင္ဂ်င္နီယာအဖြဲ႕ကေျပာသည္။
ကပ္ေစးနည္းေသာ သူေဌးသည္...
"ဘာလို႔ ကရိန္းငွားရမွာလဲ မင္းတို႔ေတြ ေျခေတြလက္ေတြရွိေနတာဘဲ.. ဒလိမ့္တံုးေတြနဲ႔ခံၿပီး လူအင္အားနဲ႔ေရႊ႕"
နဂိုထဲက မေတာင့္တင္းေသာေခါင္မိုးသည္ အဲယားကြန္းစက္ႀကီးမ်ားေရႊ႕ၿပီးေသာအခါ အက္ေၾကာင္းမ်ား စ တင္ေပၚလာေတာ့သည္။
ဤအခ်က္သည္ ကုန္တိုက္ႀကီး တခုလံုးကို ၂၂ စကၠန္႔အတြင္း ၿပိဳၾကေစကာ အမိႈက္ပံုအျဖစ္ေျပာင္းလဲလိုက္ေသာအဓိက အခ်က္ျဖစ္ေလသည္။
***********************
ကုန္တိုက္ႀကီးမၿပိဳက်ခင္ လ အနည္းငယ္ကစၿပီး ကုန္တိုက္ႀကီးရဲ႕ ၅လႊာသည္ ေအာက္ကိုနိမ့္ဝင္လာခဲ့တယ္ ဆိုတာကို ဥကၠ႒ႀကီး ရီဂြ်န္းသိေနခဲ့သည္။ ကုန္တိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးက မၾကာခဏတင္ျပခဲ့သည္။
ရီဂြ်န္းသည္ ၅ လႊာေခါင္မိုးေပၚ မၾကာခဏတက္ၾကည့္ခဲ့သည္။
ေအာက္ကေမာ့ၾကည့္လွ်င္ မသိသာေပမဲ့ ေခါင္မိုးေပၚတက္ၾကည့္လွ်င္အမိုးႀကီး၏ ေဘးပတ္လည္တိုင္မ်ားသည္ အေပၚကိုထိုးထြက္ေနသည္ကိုျမင္ရၿပီး အမိုးႀကီးက တျဖည္းျဖည္းနိမ့္ဝင္ေနသည္ကိုထင္ရွားစြာေတြ႕လိုက္ရသည္။
ျပင္သင့္ၿပီ....။ ဒီ အမိုးေလးပဲျပင္လို႔ ၿပီးမည္မဟုတ္ ..ဒီအေဆာက္အဦးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သူ ဘာေတြလုပ္ခဲ့သည္ကိုသူအသိဆံုး...။
အစ အဆံုးျပန္ေဆာက္ရမည္။သံုးထားသည့္ အေပၚယံ အေဆာင္အေယာင္ပစၥည္းေတြကလဲ အလြန္ေစ်းႀကီးသည္။ဒါေတြ အကုန္ဆံုးရႈံးေတာ့မည္။
ကပ္ေစးနည္းေသာ သူေဌးတုန္လႈပ္သြားသည္။
ေခၽြတာကာမွ ႏွစ္ဆကုန္ေတာ့မည့္အျဖစ္...။
သူ႔အား တားျမစ္ခဲ့ေသာ အင္ဂ်င္နီယာမ်ား၏ စကားမ်ားကို ၾကားေယာင္မိသည္။
"အရွက္ကြဲၿပီ..."
ဒီအေတြးကိုေတြးမိသည့္ မာနႀကီး၍ ကပ္ေစးနည္းေသာ သူေဌးသည္ ဒီကုန္တိုက္ႀကီးကို အစ အဆံုးျပန္ေဆာက္ရမည္ကို ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။
"၅ လႊာက ေလးပင္တဲ့ပစၥည္းေတြ ေအာက္ကအလႊာေတြကိုေရႊ႕.."

၅ လႊာသည္ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားရွိေသာ စားေသာက္တန္းျဖစ္သည္။
********************
ကုန္တိုက္ႀကီးမၿပိဳက်ခင္ တလအလို....။
ရီဂၽြန္းသည္ ၅ လႊာခါင္မိုးကို ထပ္၍ တက္ၾကည့္ခဲ့သည္။ အက္ရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနေလၿပီ။ ထိုအခါ ရီဂြ်န္းသည္ အင္ဂ်င္နီယာမ်ားကိုေခၚ၍ ေခါင္မိုးတခုတည္းကိုသာ ျပင္ေဆာက္ရန္ ျပသခဲ့သည္။
"အႏၲရာယ္အလြန္ႀကီးပါတယ္ သူေဌးမင္း..ေခါင္မိုးတခုတည္းျပင္လို႔မရပါဘူး..။ဒီအေဆာက္အဦး ၿပိဳက်ႏိုင္ပါတယ္..."
အႏၲရာယ္ ရွိတာေတာ့ ေသခ်ာၿပီ...။
"အင္း ခ်က္ခ်င္းေတာ့ မၿပိဳက်ေသးပါဘူး "
ၿပိဳက်တဲ့အထိ ေစာင့္ၿပီး ရသမွ်ေငြရွာလိုက္ဦးမယ္...လူနည္းနည္းပါးပါးထိခိုက္ ေသဆံုးေတာ့လည္း ေငြနဲ႔ေျဖရွင္းလိုက္မယ္။"
***************************
ကုန္တိုက္ႀကီး မၿပိဳခင္ တရက္အလို...။
"ခင္ဗ်ားတို႔ ထမင္းသုပ္က သဲေတြနဲ႔ပါလားဗ်... "
စားေသာက္ဆိုင္ တာဝန္ခံေရာက္လာသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ အသစ္ျပန္လုပ္ေပးပါ့မယ္...။ က်သင့္ေငြလဲမယူပါဘူး"
စားေသာက္ဆိုင္ တာဝန္ခံ စဥ္းစားရၾကပ္ေနသည္။ ဒီေန႔ဒီလိုျပႆနာမ်ိဳးၾကံဳတာ ဒါပါနဲ႔ဆို ၃ ႀကိမ္ရွိၿပီ။
သူမ စိတ္ဆိုး မာန္ဆိုးနဲ႔ ေနာက္ေဖးေဆာင္ထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။ ဟင္းရြက္ေဆးေနေသာ အေဒၚႀကီးက အမိုးကို လက္ၫႈိးထိုးျပရင္း
"အေပၚက သဲေတြ ဘိလပ္ေျမမႈန္႔ေတြ ဆက္တိုက္က် ေနတယ္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ ျပန္ေဆး အုပ္ထားလည္း ထပ္က်ေနေတာ့ ..ကၽြန္မတို႔ အခက္အခဲရွိပါတယ္"
စားေသာက္ဆိုင္တာဝန္ခံက ကုန္တိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး ကိုတင္ျပလိုက္သည္။
"မင္း ဘယ္သူ႔ကိုေျပာလိုက္ေသးလဲ...?"
"ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာေပမဲ့ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြ အရင္သိေနပါတယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈႀကီးရွင့္.."
"ေအး..မင္းတို႔ဆိုင္ကို ဒီေန႔ကစၿပီးပိတ္လိုက္ေတာ့...ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူးကြာ ေခါင္မိုးေပၚကအဲယားကြန္းေတြဖြင့္ထားေတာ့ တုန္ေနလို႔ ဒီလိုျဖစ္တာ "
ထို႔ေန႔က ထမင္းစားေနေသာသူမ်ားအေပၚသို႔ပင္ သဲမႈန္မ်ား ဟိုနည္းနည္း ဒီ နည္းနည္းက်လာေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ ဘယ္သူမွမရိပ္မိခဲ့...။ အဲဒီအျခမ္းက ထမင္းသုပ္ဆိုင္ ပိတ္လိုက္သည္။
****************
၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ၆ လပိုင္း ၂၉ ရက္ေန႔...။
ညေန ၂ နာရီ...။
ကုန္တိုက္ႀကီးၿပိဳက်ေသာေန႔ျဖစ္သည္။
ဥကၠ႒ႀကီး ရီဂြ်န္းသည္ ကုန္တိုက္ႀကီး၏ ႐ုံးခန္း တြင္ သူ႔သား ( ကုန္တိုက္ပိုင္ရွင္) ႏွင့္အတူရွိေနခဲ့သည္။
ကုန္တိုက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးကဥကၠ႒ ရီဂြ်န္းႏွင့္ သူ၏သား ကို မေန႔ကအေၾကာင္း တင္ျပသည္။
"ဒီေန႔ ပိုၿပီးဆိုးလာတယ္ အမိုးေတြအက္ၿပီး သဲေတြက်လာၿပီ သူေဌး။ အဲယားကြန္းႀကီး ကြ်ံက်လာေတာ့မယ္"
"အေရးေပၚ အစည္းအေဝးလုပ္ၾကမယ္..." ရီဂြ်န္းက ေျပာလိုက္သည္။
အထက္လူႀကီး အနည္းငယ္သာ အစည္းအေဝးတက္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့သည္။
"အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး ....အခု အခ်ိန္က စၿပီး က်ဳပ္ေျပာတဲ့အတိုင္း ခင္ဗ်ားလုပ္... ခဏၾကာရင္ အဲယားကြန္းပိတ္လိုက္ေတာ့..."
"ဗ်ာ...ဒီလို ေႏြရာသီႀကီးမွာကုန္တိုက္ႀကီးတခုလံုး အဲယားကြန္းပိတ္ရမယ္လို႔ သူေဌးေျပာလိုက္တာလားခင္ဗ်ာ...! အဲယားကြန္းပိတ္မယ့္အစား ကုန္တိုက္ႀကီး ပိတ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလားလို႔ပါ သူေဌးမင္း?"
ေလာဘႀကီး၍ ကပ္ေစးနည္းေသာ သူေဌး သည္ ကုန္တိုက္ပံုမွန္ ပိတ္ခ်ိန္အထိ ေငြရွာခ်င္သည္။ က်န္ေသာ နာရီအနည္းငယ္အတြင္းရရွိမည့္ ေငြကိုအဆံုးအရႈံးမခံႏိုင္ခဲ့...။
" #%$ ပိတ္ဆိုပိတ္ စကားမရွည္နဲ႔ ..လူေတြ ၅ လႊာကို မတက္ႏိုင္ေအာင္ ေလွကား၊ ဓာတ္ေလွကား၊ စက္ေလွကားေတြမွာ ေစာင့္ၿပီး အေပၚမတက္ႏိုင္ေအာင္တားဆီးၾက...ဒီေန႔ ၅ လႊာက စားေသာက္တန္း ပိတ္လိုက္ၿပီလို႔ အသံလႊင့္စက္က ေၾကျငာ...'! "
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးႏွင့္ အဖြဲ႕သည္ ၅လႊာတြင္ရွိေနေသာ သူမ်ားကို ေအာက္ဆင္းေပးရန္ စတင္ရွင္းလင္းေတာ့သည္။
******************
ညေန ၃ နာရီ ၃၀ မိနစ္...။
အက္သံႀကီးေတြ ဟိုေနရာ ဒီေနရာမွ ၁၀ မိနစ္ျခားခန္႔ထြက္ေနသည္။
"သူေဌး ..သူေဌး ၅လႊာ ဟိုဘက္အျခမ္းက စၿပိဳေနၿပီ...တကယ္ၿပိဳက်ေတာ့မယ္ဗ်...။အက္ေၾကာင္းႀကီးေတြ ၁၀ စင္တီမီတာအထိ ကြဲကုန္ၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ေသေတာ့မယ္ ...။ "
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးကေျပာလိုက္သည္။
"အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး ..အေရးႀကီးတဲ့ ပစၥည္းေတြယူ...၄လႊာက စိန္ေတြေရႊေတြယူ..ငါတို႔ အရင္ထြက္ႏွင့္မယ္"
"အေရးေပၚေခါင္းေလာင္းဘယ္ေတာ့ေပးရမလဲ သူေဌး...ကုန္တိုက္ထဲကလူေတြ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ.."
" အခုေၾကျငာလိုက္ရင္ လူေတြ႐ုတ္႐ုတ္သည္းသည္းျဖစ္ကုန္မယ္... ငါတို႔ အျပင္ထြက္လို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ ပစၥည္းေတြသိမ္းၿပီး အျပင္ေရာက္မွ အေရးေပၚေခါင္းေလာင္းေခါက္ "
ဥကၠ႒ ႏွင့္ သူ႔သား ၊အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး၊ အစည္းအေဝးတက္ခဲ့ေသာ လူတခ်ိဳ႕သည္ ရက္စက္ယုတ္မာစြာ ကုန္တိုက္ႀကီးကို စြန္႔ခြာသြားၾကေတာ့သည္။
ရီဂၽြန္းသည္ ကုန္တိုက္ႀကီးတြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ သူ႔သား၏ ဇနီး (ေခြ်းမ) ကိုပင္ အေၾကာင္းမၾကားခဲ့။ ေယာက္်ားျဖစ္သူကလည္း သူ႔အေဖ အမိန္႔မရဘဲ ဘာတခုမွ မလုပ္ရဲခဲ့။ (သူမ သည္ ကုန္တိုက္ၿပိဳက်ၿပီး ၃ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ထိခိုက္ဒါဏ္ရာမ်ားစြာျဖင့္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။)
********************
ညေန ၅ နာရီ ၄၅ မိနစ္...။
မိုးၿခိမ္းသံလိုလို က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံႀကီး ကုန္တိုက္ႀကီးထဲမွ ေပၚထြက္လာ၍ သဲမ်ား အမိုးေပၚမွတဖြဲဖြဲက်လာသည္။
လူေတြ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ကုန္သည္။
*******************
ညေန ၅ နာရီ ၅၀ မိနစ္....။
အႏၲရာယ္ရွိသည္ဟု အခ်က္ေပးေသာ အေရးေပၚ ေခါင္းေလာင္းသံတို႔ ကုန္တိုက္ႀကီးတခုလံုး ျမည္ဟီးသြားသည္။
"ေျပးၾကေဟ့ ေျပးၾက..."
လူေတြ သူထက္ငါ လုၿပီး အျပင္ေျပးထြက္ၾကေတာ့သည္။
*******************
ညေန ၅ နာရီ ၅၂ မိနစ္....။
အက္သံႀကီး ဆက္တိုက္ေပၚလာၿပီး ေနာက္ဆံုးတြင္...
"ဝုန္း"
႐ုတ္တရက္ အလြန္က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံႀကီး ထြက္လာၿပီး ကုန္တိုက္ႀကီးတခုလံုးၿပိဳက်သြားေတာ့သည္။
ကုန္တိုက္ထဲမွ လူေတြ ၿပိဳင္တူထိတ္လန္႔စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သံႀကီးက ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္။
အေဆာက္အဦးထဲရွိ လူေပါင္း ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္ သည္ တၿပိဳင္နက္ အုတ္ခဲပံုႀကီးေအာက္သို႔ စုန္းစုန္းျမဳပ္ သြားေလေတာ့သည္။
၂၂ စကၠန္႔ အတြင္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လြတ္ေျမာက္ႏိုင္မည္နည္း...?
*******************
" ဒီအခ်ိန္မွာ...ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၃ ဦး ကုန္တိုက္ အေပါက္ဝနားမွာရွိေနလို႔ အသက္ေဘးကေန လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္"
....ဟု အမ်ိဳးသားတဦးက ေျပာျပခဲ့သည္။
ကုန္တိုက္ အေပါက္ဝနားတြင္ျဖစ္သည္။
႐ုတ္တရက္ ဝုန္းဆိုေသာ အသံႀကီးကို ၾကားရေသာေၾကာင့္ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္အမ်ိဳးသားေလးသည္ သူ႔အေမလက္ကို ဆြဲ၍ ခုန္ထြက္လိုက္သည္။ ပါးစပ္မွလည္း သူတို႔ႏွင့္အတူပါလာေသာ ညီတဝမ္းကြဲေလးကို " အျမန္ခုန္ထြက္....ညီေလး" ဟု သတိေပး ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
အမ်ိဳးသားေလးသည္ အေမကိုဖက္၍ လိမ့္ခ်လိုက္သည္။ ညီဝမ္းကြဲေလးက အေနာက္က လိုက္ခုန္ထြက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ညီဝမ္းကြဲ ေခါင္းတြင္ ေသြးမ်ားျဖာကနဲထြက္လာသည္။
ကုန္တိုက္ ဝင္ဝင္ခ်င္းတြင္ ေခါင္မိုးမွ တြဲေလာင္းခ်ထားသည့္ ခမ္းနားလွေသာ ဧည့္ခန္း မီးဆြဲႀကီးရွိသည္။
ထိုမီးဆြဲႀကီးသည္ လူသတ္လက္နက္ႀကီး အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားသည္။
အုတ္အပိုင္း အစမ်ားႏွင့္ ဖန္အပိုင္းအစမ်ား ညီဝမ္းကြဲေလး၏ ဦးေႏွာက္အတြင္းထဲအထိ ဝင္ေရာက္ေနရာယူေတာ့သည္။
သူ႔ ညီဝမ္းကြဲေလး သည္ ခြဲစိတ္မႈမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါလုပ္ခဲ့ၿပီး ဦးေႏွာက္အထဲမွအပိုင္းအစမ်ားကို ထုတ္ခဲ့သည္။ ယေန႔ထက္ထိလည္းခြဲစိတ္ေနရဆဲျဖစ္သည္။ မ်က္လံုးတဖက္ကေတာ့ လံုးဝကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည္။
အခု ညီဝမ္းကြဲေလး အသက္ ၃၈ႏွစ္ရွိပါၿပီ။
အသက္ရႈေနတာႏွင့္ ျပံဳးျပႏိုင္တာကလြဲၿပီး ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
သူ႔ဆီ ဧည့္သည္ေတြလာလည္ရင္ေတာ့ သူေပ်ာ္သည္။ ျပံဳးျပသည္။ သူလုပ္ႏိုင္တာ ဒါ အကုန္ပဲျဖစ္သည္။
********************
ကုန္တိုက္ႀကီးတခုလံုးကို အေအးလႊတ္ေပးေသာ အလြန္ႀကီးမားေသာ အဲယားကြန္းပန္ကာႀကီး တခုၿပီးတခု စတင္၍ "ဝုန္း" ဆိုေသာအသံႀကီးျဖင့္ ၅ လႊာေျမာက္ ေခါင္မိုးမွ ျပဳတ္က်လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထို႔ေနာက္ ၄ လႊာ၊ ၃လႊာ၊၂လႊာ ... ေျမေအာက္ ၄လႊာအထိ အရွိန္ျပင္းစြာျပဳတ္က်သြားခဲ့သည္။
တၿပိဳင္နက္.... အေဆာက္အဦးႀကီးတခုလံုးသည္ အဲယားကြန္း ပန္ကာႀကီး ၃ ခု အေနာက္မွလိုက္၍ၿပိဳက်သည္။
၂၂ စကၠန္႔အၾကာတြင္ ကုန္တိုက္ႀကီးတခုလံုး ေဒါသႀကီးစြာ ၿပိဳက်သြားကာ အဲယားကြန္းႀကီး ၃ လံုးႏွင့္ လူေပါင္း ၁၅၀၀ ကို ဖုံးအုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
အေဆာက္အဦးတခုေဆာက္ရာတြင္ သတ္မွတ္ထားေသာ လုပ္နည္း လုပ္ထံုးအတိုင္း အလႊာတိုင္းတြင္ ၾကမ္းျပင္မ်ားအား ကြန္ကရစ္မ်ား သံခ်ည္ သံေကြးမ်ားျဖင့္ယွက္၍ စံခ်ိန္ စံၫႊန္းအတိုင္း ခိုင္ခိုင္မာမာေဆာက္ခဲ့လွ်င္ အဲယားကြန္းပန္ကာစက္ႀကီးတို႔သည္ ေခါင္မိုးမွ ျပဳတ္က်ခဲ့ပါက ၅လႊာေပၚတြင္ တင္ေနေပလိမ့္မည္...။
၅ လႊာမွ ျပဳတ္က်လွ်င္ ၄လႊာေပၚတင္ေနေပလိမ့္မည္ ...။အခုေတာ့ ၅ လႊာေခါင္မိုးမွဟိုးေအာက္ဆံုးအထိ စကၠဴအရြက္မ်ားကိုအေပါက္ေဖာက္၍ ျဖတ္သြားသလို တိုးလ်ိဳးေပါက္က်သြားသည္မွာ အလြန္ရွက္ဖြယ္ေကာင္းလွေတာ့သည္။
၎ကုန္တိုက္ႀကီးသည္ ေဆာက္လုပ္ၿပီး၆ ႏွစ္အၾကာတြင္ၿပိဳက်ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
*******************
ကိုရီးယား TV အင္တာဗ်ဴးတခုျဖစ္ပါသည္။
ေယာက္်ားျဖစ္သူက ကုန္တိုက္ႀကီးမနီးမေဝးရွိ ဘဏ္တခုမွ အရာရွိတေယာက္ျဖစ္သည္။
ထိုေန႔တြင္ ေယာက္်ားျဖစ္သူ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ႏွင့္ကိုက္၍ မိန္းမျဖစ္သူသည္ ၈ ႏွစ္အရြယ္သမီးေလး လက္ဆြဲကာ ၄လအရြယ္သားေလးအား ရင္ဝယ္ပိုက္ထားရင္း ကေလးတင္လက္တြန္းလွည္း ဝယ္ရန္ ကုန္တိုက္ႀကီးေပၚသို႔တက္လာခဲ့သည္။
ကေလးတြန္းလွည္းဝယ္ၿပီး သူမသည္ ကုန္တိုက္ႀကီးေအာက္ဆံုးထပ္ရွိ အမ်ားသံုးဖုန္းျဖင့္ ေယာက္်ား၏႐ုံးသို႔ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။ (ထိုစဥ္က လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ားမေပၚေသးပါ။)
"ေမာင္ေရ.. က်မတို႔ ကေလးတြန္းလွည္းဝယ္ၿပီးၿပီး ဘယ္မွာေတြ႕မွာလဲ?"
"အလုပ္ကမၿပီးေသးဘူး မိန္းမေရ...ကုန္တိုက္ထဲကမထြက္နဲ႔ဦး..နာရီဝက္ေလာက္ၾကာရင္ ေမာင္ ကားနဲ႔လာေခၚမယ္ "
သူမတို႔ သားအမိ ၃ ေယာက္သည္လည္း ကုန္တိုက္အေပါက္ဝ နားတြင္ေယာက္်ားျဖစ္သူကို ေစာင့္ေနခဲ့သည္။
*************
၈ ႏွစ္သမီးေလးသည္ ဟိုေျပး ဒီေျပးႏွင့္ေဆာ့ေနသည္ အေမ့စကားကိုနားမေထာင္။ ၄ လ အရြယ္ သားေလးကငို၍ ႏို႔ဗူးထုတ္တိုက္လိုက္သည္။
ထိုစဥ္ ေႏြလည္ေခါင္မွ မိုးၿခိမ္းသံႀကီးလိုၾကားလိုက္ရ၍ အေမသည္ တုန္လႈပ္သြားသည္။
"သမီးေလး!!!!"
႐ုတ္တရက္ အေမွာင္ကမ႓ာႀကီးထဲကို သူမေရာက္သြားသည္။
ကံေကာင္းေထာက္မ စြာျဖင့္ သားအမိႏွစ္ေယာက္အား ကုန္တိုက္အဝရွိ မီးဆြဲႀကီးရွိ မီးစေလာင္းဖံုးႀကီးက အမိုးႀကီးသဖြယ္ ဖံုးအုပ္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
သားေလးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။ သားေလးကငိုသည္။ ႏို႔ဗူးသည္ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းႏွင့္ ....။
အေမသည္ ႏို႔ဗူးထိပ္မွ ဘိလပ္ေျမမႈန္႔တို႔ကို စုတ္ယူ ၿမိဳခ်လိုက္သည္။ သန္႔ရွင္းသြားေသာ ႏို႔ဗူးထိပ္ကို သားေလးပါးစပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။
ကေလး အငိုတိတ္သြားသည္။
"သမီးေရ ...သမီးေလး"
ခဏၾကာေတာ့ သမီး အသံေလးထြက္လာသည္။သူမ ဝမ္းသာသြားသည္။
"အေမ!!!! ဘာမွမျမင္ရဘူး"
"အေမ့ ေျခေထာက္ကို လိုက္စမ္းသမီး။ အေမ့ ေျခေထာက္ မဟုတ္ရင္ အေမ မေျဖဘူးေနာ္ နားလည္လား? "
သမီးေလးက သူမဆီ တြားသြား၍ လိုက္ရွာေတာ့သည္။
"ဒါအေမ့ ေျခေထာက္လား?" သမီးေလးက လိုက္စမ္းေနသည္...။
ေနာက္ဆံုး အေမ့ေျခေထာက္ကိုရွာေတြ႕သြားေတာ့သည္။
အေမသည္ ကေလးႏို႔ဗူးေလးျဖင့္ ဟိုထိုးဒီထိုးလုပ္ရင္း ဖန္သားတခု ကြဲသြားကာ အလင္းတန္းေလးတခုေတြ႕သြားသည္။ ႏို႔ဗူးျဖင့္ ဖန္သားျဖင့္ ဆက္ခြဲသည္။ သူ႔သမီးကို လက္ဆြဲေခၚ၍ ထိုးထြက္လိုက္သည္။
ထိုစဥ္ ေအာက္မွ မီးဆိုင္းႀကီးပိ၍ မထႏိုင္ေသာသူတို႔၏ လက္အစံုေပါင္းမ်ားစြာက သူမေျခေထာက္ကို ဖက္ထားေလသည္။ လံုးဝမလႊတ္ေပးၾက။
"ကယ္ပါ ကယ္ပါ...က်မ ေျခေထာက္ပိေနလို႔ ဆြဲထုတ္ေပးပါ"
သူမ ေအာ္ငိုေတာ့သည္။
"ကြ်န္မမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သနားၾကပါ။ လႊတ္ေပးၾကပါရွင္..။ က်မ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ေတြလႊတ္ေပးပါ့မယ္"
ကေလးေတြကလဲငိုလွၿပီ...။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ေအာက္မွလူမ်ားက သနား၍ လႊတ္ေပးလိုက္ၾကသည္။
သူမသည္ အျပင္ေရာက္ေသာအခါ ဒုကၡသည္တို႔အား ေပးခဲ့သည့္ကတိအတိုင္း ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕မ်ားကို ေစလႊတ္ေပးခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ထိုသူတို႔၏ကိုယ္ခႏၶာတို႔ကို မီးစေလာင္းဖုံးႀကီးေဘးႏႈတ္ခမ္းေစာင္းမ်ားက ဒါးတလက္လို ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ေနေလသည္။
ေခါင္းျပတ္ေနသူမ်ား၊ကိုယ္တပိုင္းျပတ္ေနသူမ်ား၊ ေျချပတ္၊ လက္ျပတ္ျဖစ္သြားသူအေတာ္မ်ားသည္ဟုဆိုသည္။
သူမတို႔ သားအမိ ၃ ေယာက္ မီးစေလာင္းဖံုးႀကီး အလယ္တြင္ေရာက္ေနခဲ့သည္မွာ အလြန္ကံေကာင္းလွသည္။ ဒီတခါေတာ့ ၎မီးဆြဲႀကီးသည္ သူမတို႔ကို ကယ္ခဲ့ေလၿပီ။
သမီးေလးမွာ ေျခေထာက္တြင္တြင္က်ိဳးသြားေသာ္လည္း အသက္ရွင္လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေလသည္။
အေဖက ဝမ္းသာအားရ ငိုႀကီးခ်က္မျဖင့္ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္သည့္ သမီးေလးကိုေကာက္ခ်ီလိုက္သည္။ သမီးမ်က္ႏွာက ဘိလပ္ေျမမႈန္႔မ်ားႏွင့္ျဖဴေဖြးေနသည္။ လက္ျဖင့္ ပြတ္ေသာ္လည္းဖယ္မရ...။ အေဖသည္ ငိုယိုရင္း သမီးမ်က္ႏွာကို ႀကိဳးစား၍ သုတ္ေပးေနေတာ့သည္။
******************
ေရခဲေသတၱာ၊ အစားအေသာက္တို႔အနီးတြင္ ပိတ္မိေနေသာသူတို႔သည္ သူ႔ထက္ငါ အစားအေသာက္မ်ားကိုလုယူၾကေတာ့သည္။
ဘယ္ႏွစ္ရက္ ဒီကုန္တိုက္ႀကီးတြင္ပိတ္မိေနမည္မသိ၍ ျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔သည္ စားေသာက္ၾကသည့္အခါ မစင္စြန္႔ဖို႔လိုအပ္လာသည္။ ပိတ္မိေနၾကသျဖင့္ ထိုေနရာ၌ပင္ မစင္စြန္႔ၾကရေလသည္။ ၃ ရက္ခန္႔ၾကာေသာအခါ အစားအစာမ်ားပုတ္သိုးကာ အနံ ့အသက္မ်ားမွ အဆိပ္ျဖစ္ကာ အားလံုးေသဆံုးကုန္ၾကသည္။
အစားအစာအပုတ္မ်ား လူေသေကာင္ အပုတ္မ်ား အညစ္အေၾကးအနံ ့အသက္တို႔ေၾကာင့္ ကုန္တိုက္ႀကီးေဘးမွ အေဆာက္အဦးတို႔မွ လူမ်ားပင္မေနႏိုင္ပဲ ထြက္ေျပးၾကရပါသည္။
သို႔ေသာ္ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ဒုကၡသည္မ်ားကို မစြန္႔ခြာခဲ့ၾကေပ ။ လုပ္အားေပးၾကသည့္ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႕ဝင္တို႔၏ ေစတနာသည္ ႀကီးမားလွပါေပသည္။
******************
အထက္တြင္ေဖၚျပခဲ့ သည့္အတိုင္း ကုန္တိုက္ႀကီး၏ အဲယားကြန္းမ်ားကိုညေနပိုင္းတြင္ ပိတ္ရန္အမိန္႔ေပးခဲ့သည္။
ပူျပင္းလွေသာေႏြရာသီ အရွိန္ေအာက္ရွိ အဲယားကြန္းပိတ္ထားေသာ ကုန္တိုက္ႀကီးထဲတြင္ မေနႏိုင္၍ လူတခ်ိဳ႕ အျပင္ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ထိုလူ မ်ားသည္အသက္ခ်မ္းသာရာရေလသည္။
*******************
ဆမ္းပြန္း ကုန္တိုက္ႀကီးၿပိဳက်ေသာ အမႈကို ဦးေဆာင္၍ ေထာက္လွမ္း စစ္ေဆးသူမွာ ဒန္႔ေဂါ့ တကၠသိုလ္
(Dankook University) မွပါေမာကၡ အင္ဂ်င္နီယာ လန္ခ်န္း (Lan Chung) ျဖစ္သည္။ ပါေမာကၡသည္ ရီဂြ်န္း၏ မတရား ယုတ္မာမႈ အစိုးရဝန္ထမ္းတို႔ လာဒ္စားမႈတို႔ကို အစ အဆံုးေဖာ္ထုတ္ခဲ့သည္။
တရားခြင္တြင္ ရီဂြ်န္းအား မေသမခ်င္း အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ က်ေစရန္အထိ ႀကီးေလးေသာအျပစ္ေပးဖို႔ အသိသက္ေသလိုသည္။
ထို အေၾကာင္းအရာအားလံုးကိုသိေသာ အသိသက္ေသသည္ ကုန္တိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး တေယာက္သာရွိခဲ့သည္။
ကုန္တိုက္ပိတ္ရန္ အၾကံေပးခဲ့ေသာ ထိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးသည္ ႐ုတ္တရက္ ထူးဆန္းစြာေသဆံုးသြားေလေတာ့သည္။
*************************
၁၉၉၆ ၾသဂုတ္လ ၂၃ ရက္
အသိသက္ေသ မရွိသျဖင့္ ျပစ္မႈမ်ားေလွ်ာ့ကုန္သည္။
•ရီဂြ်န္း (ဥကၠ႒) - ေထာင္ဒါဏ္ ၇ ႏွစ္ ၆ လ( ေပါ့ဆမႈ )
•ရီဟန္ဆန္း (ရီဂြ်န္း ၏သား)- ေထာင္ဒါဏ္ ၇ ႏွစ္ (မေတာ္တဆျဖင့္ လူေသေစမႈ )
•အစိုးရဝန္ထမ္းႏွစ္ေယာက္ - ေထာင္ဒါဏ္ ၁၀ လ ႏွင့္ ေငြဒါဏ္သိန္း၃၀ စီ (လာဒ္စားမႈ)
အျပစ္မရွိေသာ အင္ဂ်င္နီယာႀကီးမ်ားသာႀကီးေလးေသာ အျပစ္ဒါဏ္ေပးခံရေလေတာ့သည္။
"လူေတြေသတာလဲေသတာေပါ့ဗ်ာ က်ဳပ္တို႔ပိုက္ဆံေတြ ဆံုးရႈံးရတာလဲ ေျပာၾကဦး"
ရီဂြ်န္းသည္ သူ႔ကုမၸဏီမွ ပိုက္ဆံေတြဆံုးရႈံးသြားသည္ကိုသာ တရား႐ုံးတြင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ေျပာေနေလသည္။
************************
ကုန္တိုက္ၿပိဳက်မႈေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ ဒါဏ္ရာရသူမ်ားကိုေဒၚလာ သန္း ၃၀၀ ေက်ာ္ ေလ်ာ္ေၾကးေပးရေသာ ရီဂြ်န္း ကုမၸဏီ မိသားစု သည္ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ ဆင္းရဲေသာ ဘဝသို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့သည္။
ေသဆံုးသူ အလြန္မ်ားျပားေသာေၾကာင့္ သူတို႔မိသားစု၌ရွိေသာ ေငြျဖင့္ မလံုေလာက္ေပ။ ေတာင္ကိုးရီးယား ဆိုးလ္ၿမိဳ႕မွ ျပည္သူတို႔ ထံမွ ေကာက္ခံထားေသာ အခြန္ေငြမ်ားႏွင့္ျဖည့္ဆည္းခဲ့ၾကရသည္။
လူေပါင္းမ်ားစြာ ေသဆံုး ဒုကၡိတျဖစ္ခဲ့ရသည့္အျပင္ ျပည္သူတို႔၏ေငြမ်ားအထိ ဆံုးရႈံးခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ရီဂြ်န္းမိသားစုသည္ ျပည္သူ႔ အရြံဆံုး၊ အမုန္းဆံုး အပယ္ခံ အျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။
************************
၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ ၄
ရီဂြ်န္းေထာင္မွ ထြက္လာသည္။ ဆင္းရဲသည္ဆိုသည့္ ဒုကၡ သူ႔အလွည့္ေရာက္လာေသာအခါ သူ မခံစားႏိုင္ေတာ့ပါ။
•ဆင္းရဲသားမ်ားကို အႏိုင္က်င့္ခဲ့ေသာ ရီဂြ်န္း...
•လူေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္ကိုသတ္ခဲ့ေသာ ရီဂြ်န္း
•လူေပါင္း ၉၀၀ ေက်ာ္ကို ဒုကၡိတျဖစ္ေစခဲ့ေသာ ရီဂြ်န္း
•အသက္ရွင္၍ က်န္ခဲ့သူတို႔ကို ႐ူးသြတ္ေအာင္ အိမ္မက္ဆိုးမ်ားေပးခဲ့ေသာ ရီဂြ်န္းသည္ ...
ေထာင္မွထြက္လာၿပီး ရက္အနည္းငယ္တြင္ ႏွလံုးေသြးရပ္၍ ေသဆံုးခဲ့သည္။
*******************
ရီဂြ်န္း၏ သားျဖစ္သူ ေထာင္မွလြတ္လာေသာအခါ ေတာင္ကိုးရီးယားႏိုင္ငံတြင္ ဆက္ေနရန္ သတၱိမရွိေတာ့ေပ။ မြန္ဂိုလီးယားႏိုင္ငံသို႔ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေလသည္။
အလိုေလာဘႀကီးလြန္းသူတို႔၏ ဘဝနိဂုံးသည္ ႐ုပ္ဆိုးက်ည္းတန္လွပါေပသည္။
***********************
၂၂ စကၠန္႔အလိုတြင္ အေသဆိုးျဖင့္ ေသၾကရမည္...ဒုကၡိတျဖစ္ေတာ့မည္...စသည္တို႔ကို လူေပါင္း ၁၅၀၀ ေက်ာ္သည္ မသိခဲ့ၾက။
ထိုျဖစ္ရပ္ကိုၾကည့္လွ်င္လူ႔ဘံုဘဝႀကီးသည္ ကာမဂုဏ္ အာ႐ုံတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ကာ ေမ့ေမ့လ်ာ့ေလ်ာ့ေန၍ မရေသာ ဌာနတခုျဖစ္ပါသည္။
ကုန္တိုက္ႀကီးၿပိဳက်သည့္ အျဖစ္အပ်က္တြင္ အေသဆိုးပံု အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေတြ႕ရပါသည္။ ငရဲျပည္သည္ ဟိုးေျမေအာက္ အေဝးႀကီးတြင္သာ ရွိေနသည္မဟုတ္။ မိမိ၏ အနီးဆံုးတြင္လည္းရွိေနတတ္ေလသည္။
ကၽြန္မတို႔သည္ ကံၾကမၼာကို ခန္႔မွန္း၍ဘယ္လိုမွ မရႏိုင္ပါ....။ ယခု ပစၥဳပၸန္တြင္ ဘယ္ေလာက္ပင္ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ....ေငြေၾကးအားျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ပင္ ခ်မ္းသာေနပါေစ.... က်န္းမာသန္စြမ္းေနပါေစ.... လာမည့္ ၂၂ စကၠန္႔အတြင္း၌ပင္ အရာအားလံုးသည္ ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားႏိုင္ေပသည္...။
ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲျခင္းသည္သာ အမွန္တရားျဖစ္သည္.... ။
ထိုအမွန္တရားကိုသာ သိေနမည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မတို႔ လူသားမ်ားသည္ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ အတၱ မာန တည္းဟူေသာ မေကာင္းစိတ္မ်ား ေတာက္ေလာင္ၿပီး အဓိပၸါယ္မဲ့ ဘဝကို ျဖတ္သန္းစရာလိုေတာ့မည္ မထင္ပါ... ။
********************
🌟ယခုအခါတြင္ ကြ်န္မတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံသည္လည္း ထိုစဥ္က ေတာင္ကိုရီးယားကဲ့သို႔ ကုန္တိုက္ႀကီးမ်ား အေဆာက္အဦးျမင့္မ်ားကို ေစ်းသက္သက္သာသာျဖင့္ စတင္ ေဆာက္လုပ္လိုသည့္ ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေဆာက္လုပ္သူမ်ား ႏွင့္ ျမန္မာ ျပည္သူျပည္သားမ်ား သတိရွိေစရန္ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးျဖစ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။🌟
************************
မွတ္ခ်က္
(ကြ်န္မေရးေသာ ေဆာင္းပါးတိုင္းမွ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။)
စာအကိုးအကား
(References-
Korea TV news ,
Wikipedia,
PD interviews,
1995 년 서울 삼풍 book
Pictures from 'Naver')
မေရႊမိုး (ကိုရီးယား)
ဂ်ဴလိုင္လ ၃၁ ရက္ေန႔ ၂၀၁၇