ၾကံ့သားေရ ဖြတ္ျမီး အပိုင္း ၁
ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီရဲ့ဗီဇ
၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တစညရွဳံးနိမ့္ျပီးေနာက္ လူမုန္းမ်ားတဲ့ မဆလ အသြင္ေျပာင္းတစညကို ျပန္လည္အသက္သြင္းဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို စစ္အာဏာရွင္ေတြ သေဘာေပါက္ သြားၾကတယ္။ အဲသလို သေဘာေပါက္သြားတဲ့အတြက္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၅ရက္ေန႔မွာ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ့ခိုင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအသင္း USDA ကို ဖြဲ႔စည္းလိုက္တယ္။ ဒါဟာတစညကို ကန္ထုတ္ျပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီသစ္ ထူေထာင္ဖုိ႔ ပထမေျခလွမ္းကို အစပ်ိဳးလိုက္တာပါပဲ။ ဦးေနဝင္းဦးေဆာင္တဲ့ မဆလစစ္အာဏာရွင္ ပါတီရဲ့ေနရာမွာ ဦးသန္းေရႊဦးေဆာင္တဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔စစ္အာဏာရွင္ပါတီနဲ႔ အစားထိုးဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ၾကံ့ဖြံ႔အသင္း စထူေထာင္ကတည္းက ဒါဟာ စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းပဲဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကတယ္။ အဲဒီကတည္းကလည္း ေဝဖန္သုံးသပ္သူေတြက ထုတ္ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြက ၾကံ့ဖြံ႔ကိုပါတီအျဖစ္ တခါတည္း တန္းမေထာင္ဘူး။ ပါတီအစား လူမႈေရးအသင္းၾကီးလို႔ နာမည္ခံတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ပထမတခ်က္က ဆုတ္သာတက္သာေအာင္ လုပ္တာပဲ။ သူတို႔စစ္အာဏာရွင္ေတြကို လူထုကလည္း ခါးခါးသီးသီးမုန္းတယ္။ ႏိုင္ငံတကာကလည္း လူရာမသြင္းဘူး။ ၉၀ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ေပၚတင္ၾကီး ညစ္ပတ္ျပီး ပယ္ခ်ထားတာကလည္း ပူပူေႏြးေႏြးဆိုေတာ့ လုပ္ရတာမဝံ့မရဲမို႔ တျဖည္းျဖည္းေသြးတိုးစမ္းျပီး ေျခတဖဝါးခ်င္း လွမ္းၾကည့္တဲ့သေဘာ။ ေနာက္ဒုတိယတခ်က္ကေတာ့ အလြန္မရိုးသားတဲ့အခ်က္။ ပါတီေထာင္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရန္ပုံေငြသူရွာရမယ္။ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ကင္းရွင္းရမယ္။ အစိုးရရဲ့ေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ ကင္းရွင္းရမယ္။ ဒါေပမဲ့သူတို႔က အဲသလိုမကင္းရွင္းခ်င္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကို အလြဲသုံးစားလုပ္ႏိုင္ဖို႔ လူမႈေရးအသင္း နာမည္ခံတယ္။ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရရဲ့ အာဏာကို တခ်က္လႊတ္ အသုံးျပဳျပီး ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကို ဗုံးေပါလေအာ ကဲ့ယူတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာင္လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲေတြအတြက္ ၾကိဳတင္စည္းရုံးတဲ့အေနနဲ႔ ျပည္သူ႔ေငြသုံးျပီး လူမႈေရးအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းတခ်ဳိ႔ လုပ္ျပဖို႔ၾကိဳးစားတယ္။ တခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ ေရေပးတာေတြ ေဆးခန္းဖြင့္တာေတြ လုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နာမည္ေကာင္းထက္ နာမည္ပ်က္နဲ႔ ပိုေက်ာ္ေစာတယ္။ လူခ်စ္မခံရဘဲ လူမုန္းခံရတယ္။
နာမည္ပ်က္ရတယ္ဆိုတာကလည္း နာမည္ပ်က္စရာေတြလုပ္လို႔ ပ်က္ရတာပါပဲ။ ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းဝင္ဖို႔ အတင္းအဓမၼ စည္းရုံးသိမ္းသြင္းတယ္။ ေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြတြင္မက၊ ေက်ာင္းသားေတြပါ မဝင္မေနရလုပ္တယ္။ ဝန္ထမ္းေတြကိုလည္း မဝင္မေနရအတင္းလုပ္တယ္။ အတင္းလုပ္တာက အေရအတြက္ကိုျပဖို႔။ ဒီလိုလုပ္ေတာ့ အေရအတြက္ေတာ့ တိုးပါရဲ့။ လူေတြကမုန္းၾကတယ္။ ဒါတြင္ပဲလားဆိုေတာ့ မကေသးဘူး။ ရြာေတြကိုျပည္ခိုင္ျဖိဳးရြာဆိုျပီး အတင္းဆိုင္းဘုတ္တင္တယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ေသာင္းရဲ့ ျမင္းျခံနယ္၊ ေတာင္သာနယ္ ဘက္မွာဆိုရင္ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးရြာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ဇြတ္အတင္းတင္လို႔ ရြာသားေတြနဲ႔ ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ တက္တာမ်ဳိးေတာင္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလိုဖိႏွိပ္မႈ မတရားမႈေတြေၾကာင့္ ၾကံ့ဖြံ႔ကို လူေတြမုန္းတယ္။
ျမိဳ႔ၾကီးေတြမွာ လူထုဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲၾကီးေတြ ဆိုတာကိုလည္း မွတ္မိၾကဦးမွာပါပဲ။ ဒါေတြကိုလည္း ၾကံ့ဖြံ႔ကလုပ္ခဲ့တာ အားလုံးအသိပါ။ တအိမ္တေယာက္ မလာမေနရ၊ မလာရင္ဒဏ္ေငြဘယ္ေလာက္ရိုက္မယ္ ဆိုတာေတြဟာ မတတ္သာလို႔လာရေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ အမုန္းေတြ တေန႔တျခား ပြားမ်ားလာေစပါတယ္။ ဒါေတြထက္ ပိုဆိုးတာရွိေသးတယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔ရဲ့အမႊာညီေနာင္ျဖစ္တဲ့ စြမ္းအားရွင္ဆိုတာကို ေမြးထုတ္လာတဲ့ အစီအစဥ္။ ဒီစြမ္းအားရွင္ဆိုတာက ရပ္ရြာကိုျခိမ္းေျခာက္လာတယ္။ လူထုကိုညႇဥ္းပန္းလာတယ္။ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြမွာ လူကိုေခြးလိုဝင္ဆြဲၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ အစိုးရသတင္းစာေတြထဲမွာ ေရးေတာ့ တာဝန္သိျပည္သူေတြက ဝင္ေရာက္ႏွိမ္နင္းလုိက္တယ္ဆိုတာမ်ဳိး။ ဒါဟာၾကံ့ဖြံ႔ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္က်င့္သုံးတဲ့ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ပဲ။
ဒီေန႔ေခတ္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြလုပ္ေနပါျပီ တြင္တြင္ေအာ္ျပီး လူထုဆီကမဲျပားကို ခ်ဴစားဖို႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ဒီလုပ္ရပ္ေတြကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား မျပင္ေသးဘူး။ သဲကုန္းျမိဳ႔နယ္မွာ စစ္တပ္က သိမ္းယူထားတဲ့ လယ္ေျမေတြျပန္ရေရး သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပသူေတြကို ျပီးခဲ့တဲ့ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔က ျဖိဳခြဲႏွိမ္နင္းရာမွာေတာင္ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဝင္ေတြကို ထုတ္သုံးေသးတယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ သပိတ္ကိုျဖိဳခြဲဖို႔ အရပ္သားတရာေလာက္က ဝင္ေရာက္ ႏွိမ္နင္းတယ္ ဆိုကတည္းက ဒီအရပ္သားေတြဟာ ဘယ္လိုအမ်ဳိးအစားဆိုတာ ျပည္သူေတြသိပါတယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔ သို႔မဟုတ္ ၾကံ့ဖြံ႔ရဲ့ အမႊာညီအစ္ကို စြမ္းအားရွင္မွ တပါး တျခား ဘယ္အမည္ခံ အရပ္သားမွ အဲသလို အလုပ္မ်ဳိး မလုပ္ဖူးဘူး။ သီတဂူဆရာေတာ္က စာထုတ္လို႔ ႏွိမ္နင္းရပါတယ္ လို႔လည္း အေၾကာင္းျပ သြားေသးတယ္။
ၾကံ့ဖြံ႔မွာ ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတဲ့ သမုိင္းဝင္ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ၁၉၉၆ခုႏွစ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ယာဥ္တန္းကို ၾကံ့ဖြံ႔ေတြက ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ ခ်ိန္းၾကိဳး၊ သံတုတ္၊ အုတ္ခဲက်ဳိးကိုင္ထားတဲ့ လူအုပ္ၾကီးက ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ ဦးတင္ဦး၊ ဦးၾကည္ေမာင္တို႔ကို ကားထဲအထိဝင္ျပီး ဒါးနဲ႔ထိုးခဲ့တယ္။ အဲဒီလူအုပ္ၾကီးထဲမွာ လုံျခဳံေရးအရာရွိေတြကိုင္ၾကတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာစက္ေတြလည္း ပါလာၾကတယ္။ အင္မတန္ဆိုးဝါးလွတဲ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ အၾကမ္းဖက္မႈၾကီး ပါပဲ။ ဒီလူေတြဟာၾကံ့ဖြံ႔ေတြပဲလို႔ လူေတြက အျပည့္အဝယုံၾကည္ၾကတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ကို အဲဒီတုန္းကလည္း စုံစမ္းအေရးယူတာမ်ဳိးမလုပ္ခဲ့ဘူး။ အခုထိလည္း စုံစမ္းေဖာ္ထုတ္မႈမရွိေသးဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ မစုံစမ္းသလဲ။ မစုံစမ္းျခင္းကိုယ္၌သည္ပင္ အေျဖဆိုတာ လူအမ်ားက နားလည္ၾကတယ္။
အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆုံးလည္းရွိပါေသးတယ္။ ဒါကိုလည္းအားလုံးမွတ္မိၾကမွာပဲ။ ၂၀၀၃ခုႏွစ္ ဒီပဲရင္းလူသတ္ပြဲၾကီးပါ။ ၾကံ့ဖြံ႔ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ယာဥ္တန္းကို ေနာက္ကေန ေတာက္ေလွ်ာက္ လိုက္လံေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီပဲရင္းမွာလူေတြကို ဝင္ေရာက္ရိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ အသတ္ခံရတဲ့သူေတြမွာ ဆြမ္းေကြ်းေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္မရဘူး။ အရိုက္ခံရတဲ့လူေတြ ေထာင္ထဲဝင္ၾကရတယ္။ ရိုက္တဲ့လူေတြ တေယာက္မွ တရားစြဲမခံရဘူး။ တရားစြဲမခံရတဲ့အျပင္ မုိက္ရူးရဲၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဝင္တခ်ဳိ႔က သူတို႔လုပ္တာလို႔ ဂုဏ္ယူေျပာျပတာမ်ဳိးေတြေတာင္ ရွိေသးတယ္။ ဒီအမႈကိုစုံစမ္းစစ္ေဆးရင္ ရိုက္သူေတြကိုယ္တိုင္ထဲမွာေတာင္ ေနာင္တရျပီး ေျဖာင့္ခ်က္ေပးမယ့္ သူေတြလည္း တပုံၾကီးရွိတယ္။ ဒီလူသတ္ အၾကမ္းဖက္မႈၾကီးမွာ လက္သည္ဟာ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဝင္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထား ျပႏိုင္တာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။
ဒီလိုအၾကမ္းဖက္မႈအစဥ္အလာ၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ကေလကေခ်စရိုက္ေတြ အျပည့္အဝရွိတဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းၾကီးဟာ ၂၀၁၀ခုႏွစ္မွာ ဘဝတပါးသို႔ ကူးေျပာင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းၾကီး ဘဝကေန ဒီေန႔အားလုံးသိၾကတဲ့ ၾက့ံဖြံ႔ပါတီဘဝကို ကူးေျပာင္းသြားတာပါပဲ။ ပါတီဥကၠဌကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့ ဦးသိန္းစိန္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာလည္း ေမးခြန္းေတြေမးစရာ ထြက္ေပၚလာခဲ့ၾကတယ္။ ေမးလည္းေမးခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဟာ ဘာ့ေၾကာင့္အမ်ားျပည္သူေတြရဲ့ေငြေတြကို ဆက္ခံႏိုင္ခြင့္ရွိသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပဲ။ ၾက့ံဖြံ႔အသင္းကို လူမႈေရးအသင္းလို႔ အမည္ခံျပီး နအဖအစိုးရဟာ အမ်ားျပည္သူေတြရဲ့ ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ားကို အသင္းထဲမွာထည့္ဝင္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့ သယံဇာတေရာင္းရေငြေတြကို ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းရန္ပုံေငြမွာ ထည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေငြေတြအားလုံးကို ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီက အကုန္ယူသြားခဲ့တယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းပိုင္တဲ့ အေဆာက္အဦးနဲ႔ ပစၥည္းေတြအားလုံးကိုလည္း ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီက အကုန္ အေမြဆက္ခံ ရယူခဲ့တယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဟာ လူမႈေရးအတြက္ပါဆိုျပီး အမ်ားျပည္သူ႔ေငြေတြ သုံးစြဲထားသမွ်ကို သူတို႔တပါတီ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အသုံးခ်ခဲ့ျပီ။ အမ်ားျပည္သူပိုင္ ပစၥည္း ႏိုင္ငံပိုင္ပစၥည္းကို အသုံးမျပဳရဘူးဆိုတဲ့ ဥပေဒကိုလည္း ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ျပီ။ သူတို႔ျပ႒ာန္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပုံတင္ျခင္းဥပေဒနဲ႔ နည္းဥပေဒေတြမွာ “ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ေငြေၾကး၊ အေဆာက္အအုံ၊ ယာဥ္၊ ပစၥည္းတို႔ကို တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္ဝိုက္၍ျဖစ္ေစ ရယူသုံးစြဲသည့္ အဖြဲ႔အစည္း” ဟာ တရားမဝင္ေၾကာင္းကို အတိအလင္း ေထာက္ျပထားတယ္။ ဒီေတာ့ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဟာ စတင္ထူေထာင္စဥ္ကတည္းက တရားမဝင္တဲ့ ပါတီလို႔ဆိုရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ္ထုတ္တဲ့ ဥပေဒကိုေတာင္ ကိုယ္တိုင္ မလိုက္နာတဲ့ ပါတီလို႔လည္း ေျပာရမွာ ျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီကို တရားဝင္ပါတီျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသထူခ်င္ရင္ေတာ့ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီထူေထာင္စဥ္က ေငြေတြကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုရခဲ့တယ္ဆိုတာ ျပန္ရွင္းျပဖို႔လိုမယ္။ ၾကံဖြံ႔အသင္းကေန ပါတီမေျပာင္းခင္မွာ အသင္းၾကီးက ရယူထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ေငြေတြ၊ အေဆာက္အဦးနဲ႔ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ၊ ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာကို ျပန္ရွင္းျပဖို႔လိုမယ္။ လြတ္လပ္တဲ့စာရင္းစစ္အဖြဲ႔နဲ႔ စစ္ေဆးခြင့္ျပဳရလိမ့္မယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီပါတီဟာတရားမဝင္တဲ့ပါတီ၊ ရိုးေျဖာင့္မႈမရွိတဲ့ပါတီ၊ ျပည္သူကို အရင္ကလည္း ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းခဲ့ဖူးျပီး ေနာင္လည္းႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းဦးမယ့္ ပါတီလို႔သာဆိုရလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ အခုက်ေနာ္ေျပာခဲ့တာေတြဟာ အားလုံးသိျပီးအေၾကာင္းအရာေတြပါ။ ဘာလို႔ျပန္ေျပာေန သလဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔လူေတြ အတိတ္ေမ့ေရာဂါရေနၾကတယ္ ထင္လို႔ပါပဲ။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီရဲ့ဗီဇ
၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တစညရွဳံးနိမ့္ျပီးေနာက္ လူမုန္းမ်ားတဲ့ မဆလ အသြင္ေျပာင္းတစညကို ျပန္လည္အသက္သြင္းဖို႔ မလြယ္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို စစ္အာဏာရွင္ေတြ သေဘာေပါက္ သြားၾကတယ္။ အဲသလို သေဘာေပါက္သြားတဲ့အတြက္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၅ရက္ေန႔မွာ ျပည္ေထာင္စု ၾကံ့ခိုင္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအသင္း USDA ကို ဖြဲ႔စည္းလိုက္တယ္။ ဒါဟာတစညကို ကန္ထုတ္ျပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီသစ္ ထူေထာင္ဖုိ႔ ပထမေျခလွမ္းကို အစပ်ိဳးလိုက္တာပါပဲ။ ဦးေနဝင္းဦးေဆာင္တဲ့ မဆလစစ္အာဏာရွင္ ပါတီရဲ့ေနရာမွာ ဦးသန္းေရႊဦးေဆာင္တဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔စစ္အာဏာရွင္ပါတီနဲ႔ အစားထိုးဖို႔ ျပင္ဆင္လိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ၾကံ့ဖြံ႔အသင္း စထူေထာင္ကတည္းက ဒါဟာ စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းပဲဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကတယ္။ အဲဒီကတည္းကလည္း ေဝဖန္သုံးသပ္သူေတြက ထုတ္ေျပာၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြက ၾကံ့ဖြံ႔ကိုပါတီအျဖစ္ တခါတည္း တန္းမေထာင္ဘူး။ ပါတီအစား လူမႈေရးအသင္းၾကီးလို႔ နာမည္ခံတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္သလဲဆိုေတာ့ ပထမတခ်က္က ဆုတ္သာတက္သာေအာင္ လုပ္တာပဲ။ သူတို႔စစ္အာဏာရွင္ေတြကို လူထုကလည္း ခါးခါးသီးသီးမုန္းတယ္။ ႏိုင္ငံတကာကလည္း လူရာမသြင္းဘူး။ ၉၀ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို ေပၚတင္ၾကီး ညစ္ပတ္ျပီး ပယ္ခ်ထားတာကလည္း ပူပူေႏြးေႏြးဆိုေတာ့ လုပ္ရတာမဝံ့မရဲမို႔ တျဖည္းျဖည္းေသြးတိုးစမ္းျပီး ေျခတဖဝါးခ်င္း လွမ္းၾကည့္တဲ့သေဘာ။ ေနာက္ဒုတိယတခ်က္ကေတာ့ အလြန္မရိုးသားတဲ့အခ်က္။ ပါတီေထာင္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ရန္ပုံေငြသူရွာရမယ္။ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ကင္းရွင္းရမယ္။ အစိုးရရဲ့ေထာက္ပံ့မႈနဲ႔ ကင္းရွင္းရမယ္။ ဒါေပမဲ့သူတို႔က အဲသလိုမကင္းရွင္းခ်င္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကို အလြဲသုံးစားလုပ္ႏိုင္ဖို႔ လူမႈေရးအသင္း နာမည္ခံတယ္။ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရရဲ့ အာဏာကို တခ်က္လႊတ္ အသုံးျပဳျပီး ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကို ဗုံးေပါလေအာ ကဲ့ယူတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာင္လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲေတြအတြက္ ၾကိဳတင္စည္းရုံးတဲ့အေနနဲ႔ ျပည္သူ႔ေငြသုံးျပီး လူမႈေရးအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းတခ်ဳိ႔ လုပ္ျပဖို႔ၾကိဳးစားတယ္။ တခ်ဳိ႔ေနရာေတြမွာ ေရေပးတာေတြ ေဆးခန္းဖြင့္တာေတြ လုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ နာမည္ေကာင္းထက္ နာမည္ပ်က္နဲ႔ ပိုေက်ာ္ေစာတယ္။ လူခ်စ္မခံရဘဲ လူမုန္းခံရတယ္။
နာမည္ပ်က္ရတယ္ဆိုတာကလည္း နာမည္ပ်က္စရာေတြလုပ္လို႔ ပ်က္ရတာပါပဲ။ ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းဝင္ဖို႔ အတင္းအဓမၼ စည္းရုံးသိမ္းသြင္းတယ္။ ေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြတြင္မက၊ ေက်ာင္းသားေတြပါ မဝင္မေနရလုပ္တယ္။ ဝန္ထမ္းေတြကိုလည္း မဝင္မေနရအတင္းလုပ္တယ္။ အတင္းလုပ္တာက အေရအတြက္ကိုျပဖို႔။ ဒီလိုလုပ္ေတာ့ အေရအတြက္ေတာ့ တိုးပါရဲ့။ လူေတြကမုန္းၾကတယ္။ ဒါတြင္ပဲလားဆိုေတာ့ မကေသးဘူး။ ရြာေတြကိုျပည္ခိုင္ျဖိဳးရြာဆိုျပီး အတင္းဆိုင္းဘုတ္တင္တယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ေသာင္းရဲ့ ျမင္းျခံနယ္၊ ေတာင္သာနယ္ ဘက္မွာဆိုရင္ ျပည္ခိုင္ျဖိဳးရြာ ဆိုင္းဘုတ္ကို ဇြတ္အတင္းတင္လို႔ ရြာသားေတြနဲ႔ ျပႆနာ အၾကီးအက်ယ္ တက္တာမ်ဳိးေတာင္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလိုဖိႏွိပ္မႈ မတရားမႈေတြေၾကာင့္ ၾကံ့ဖြံ႔ကို လူေတြမုန္းတယ္။
ျမိဳ႔ၾကီးေတြမွာ လူထုဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲၾကီးေတြ ဆိုတာကိုလည္း မွတ္မိၾကဦးမွာပါပဲ။ ဒါေတြကိုလည္း ၾကံ့ဖြံ႔ကလုပ္ခဲ့တာ အားလုံးအသိပါ။ တအိမ္တေယာက္ မလာမေနရ၊ မလာရင္ဒဏ္ေငြဘယ္ေလာက္ရိုက္မယ္ ဆိုတာေတြဟာ မတတ္သာလို႔လာရေပမဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ အမုန္းေတြ တေန႔တျခား ပြားမ်ားလာေစပါတယ္။ ဒါေတြထက္ ပိုဆိုးတာရွိေသးတယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔ရဲ့အမႊာညီေနာင္ျဖစ္တဲ့ စြမ္းအားရွင္ဆိုတာကို ေမြးထုတ္လာတဲ့ အစီအစဥ္။ ဒီစြမ္းအားရွင္ဆိုတာက ရပ္ရြာကိုျခိမ္းေျခာက္လာတယ္။ လူထုကိုညႇဥ္းပန္းလာတယ္။ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြမွာ လူကိုေခြးလိုဝင္ဆြဲၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ အစိုးရသတင္းစာေတြထဲမွာ ေရးေတာ့ တာဝန္သိျပည္သူေတြက ဝင္ေရာက္ႏွိမ္နင္းလုိက္တယ္ဆိုတာမ်ဳိး။ ဒါဟာၾကံ့ဖြံ႔ေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္က်င့္သုံးတဲ့ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ပဲ။
ဒီေန႔ေခတ္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြလုပ္ေနပါျပီ တြင္တြင္ေအာ္ျပီး လူထုဆီကမဲျပားကို ခ်ဴစားဖို႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ဒီလုပ္ရပ္ေတြကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား မျပင္ေသးဘူး။ သဲကုန္းျမိဳ႔နယ္မွာ စစ္တပ္က သိမ္းယူထားတဲ့ လယ္ေျမေတြျပန္ရေရး သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပသူေတြကို ျပီးခဲ့တဲ့ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔က ျဖိဳခြဲႏွိမ္နင္းရာမွာေတာင္ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဝင္ေတြကို ထုတ္သုံးေသးတယ္ဆိုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။ သပိတ္ကိုျဖိဳခြဲဖို႔ အရပ္သားတရာေလာက္က ဝင္ေရာက္ ႏွိမ္နင္းတယ္ ဆိုကတည္းက ဒီအရပ္သားေတြဟာ ဘယ္လိုအမ်ဳိးအစားဆိုတာ ျပည္သူေတြသိပါတယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔ သို႔မဟုတ္ ၾကံ့ဖြံ႔ရဲ့ အမႊာညီအစ္ကို စြမ္းအားရွင္မွ တပါး တျခား ဘယ္အမည္ခံ အရပ္သားမွ အဲသလို အလုပ္မ်ဳိး မလုပ္ဖူးဘူး။ သီတဂူဆရာေတာ္က စာထုတ္လို႔ ႏွိမ္နင္းရပါတယ္ လို႔လည္း အေၾကာင္းျပ သြားေသးတယ္။
ၾကံ့ဖြံ႔မွာ ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတဲ့ သမုိင္းဝင္ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ၁၉၉၆ခုႏွစ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ရဲ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ယာဥ္တန္းကို ၾကံ့ဖြံ႔ေတြက ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ ခ်ိန္းၾကိဳး၊ သံတုတ္၊ အုတ္ခဲက်ဳိးကိုင္ထားတဲ့ လူအုပ္ၾကီးက ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ ဦးတင္ဦး၊ ဦးၾကည္ေမာင္တို႔ကို ကားထဲအထိဝင္ျပီး ဒါးနဲ႔ထိုးခဲ့တယ္။ အဲဒီလူအုပ္ၾကီးထဲမွာ လုံျခဳံေရးအရာရွိေတြကိုင္ၾကတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာစက္ေတြလည္း ပါလာၾကတယ္။ အင္မတန္ဆိုးဝါးလွတဲ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ အၾကမ္းဖက္မႈၾကီး ပါပဲ။ ဒီလူေတြဟာၾကံ့ဖြံ႔ေတြပဲလို႔ လူေတြက အျပည့္အဝယုံၾကည္ၾကတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ကို အဲဒီတုန္းကလည္း စုံစမ္းအေရးယူတာမ်ဳိးမလုပ္ခဲ့ဘူး။ အခုထိလည္း စုံစမ္းေဖာ္ထုတ္မႈမရွိေသးဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ မစုံစမ္းသလဲ။ မစုံစမ္းျခင္းကိုယ္၌သည္ပင္ အေျဖဆိုတာ လူအမ်ားက နားလည္ၾကတယ္။
အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆုံးလည္းရွိပါေသးတယ္။ ဒါကိုလည္းအားလုံးမွတ္မိၾကမွာပဲ။ ၂၀၀၃ခုႏွစ္ ဒီပဲရင္းလူသတ္ပြဲၾကီးပါ။ ၾကံ့ဖြံ႔ေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ယာဥ္တန္းကို ေနာက္ကေန ေတာက္ေလွ်ာက္ လိုက္လံေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဒီပဲရင္းမွာလူေတြကို ဝင္ေရာက္ရိုက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္။ အသတ္ခံရတဲ့သူေတြမွာ ဆြမ္းေကြ်းေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္မရဘူး။ အရိုက္ခံရတဲ့လူေတြ ေထာင္ထဲဝင္ၾကရတယ္။ ရိုက္တဲ့လူေတြ တေယာက္မွ တရားစြဲမခံရဘူး။ တရားစြဲမခံရတဲ့အျပင္ မုိက္ရူးရဲၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဝင္တခ်ဳိ႔က သူတို႔လုပ္တာလို႔ ဂုဏ္ယူေျပာျပတာမ်ဳိးေတြေတာင္ ရွိေသးတယ္။ ဒီအမႈကိုစုံစမ္းစစ္ေဆးရင္ ရိုက္သူေတြကိုယ္တိုင္ထဲမွာေတာင္ ေနာင္တရျပီး ေျဖာင့္ခ်က္ေပးမယ့္ သူေတြလည္း တပုံၾကီးရွိတယ္။ ဒီလူသတ္ အၾကမ္းဖက္မႈၾကီးမွာ လက္သည္ဟာ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဝင္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထား ျပႏိုင္တာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။
ဒီလိုအၾကမ္းဖက္မႈအစဥ္အလာ၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ကေလကေခ်စရိုက္ေတြ အျပည့္အဝရွိတဲ့ ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းၾကီးဟာ ၂၀၁၀ခုႏွစ္မွာ ဘဝတပါးသို႔ ကူးေျပာင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းၾကီး ဘဝကေန ဒီေန႔အားလုံးသိၾကတဲ့ ၾက့ံဖြံ႔ပါတီဘဝကို ကူးေျပာင္းသြားတာပါပဲ။ ပါတီဥကၠဌကေတာ့ အားလုံးသိၾကတဲ့ ဦးသိန္းစိန္ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာလည္း ေမးခြန္းေတြေမးစရာ ထြက္ေပၚလာခဲ့ၾကတယ္။ ေမးလည္းေမးခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဟာ ဘာ့ေၾကာင့္အမ်ားျပည္သူေတြရဲ့ေငြေတြကို ဆက္ခံႏိုင္ခြင့္ရွိသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပဲ။ ၾက့ံဖြံ႔အသင္းကို လူမႈေရးအသင္းလို႔ အမည္ခံျပီး နအဖအစိုးရဟာ အမ်ားျပည္သူေတြရဲ့ ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ားကို အသင္းထဲမွာထည့္ဝင္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့ သယံဇာတေရာင္းရေငြေတြကို ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းရန္ပုံေငြမွာ ထည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေငြေတြအားလုံးကို ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီက အကုန္ယူသြားခဲ့တယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔အသင္းပိုင္တဲ့ အေဆာက္အဦးနဲ႔ ပစၥည္းေတြအားလုံးကိုလည္း ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီက အကုန္ အေမြဆက္ခံ ရယူခဲ့တယ္။ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဟာ လူမႈေရးအတြက္ပါဆိုျပီး အမ်ားျပည္သူ႔ေငြေတြ သုံးစြဲထားသမွ်ကို သူတို႔တပါတီ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ အသုံးခ်ခဲ့ျပီ။ အမ်ားျပည္သူပိုင္ ပစၥည္း ႏိုင္ငံပိုင္ပစၥည္းကို အသုံးမျပဳရဘူးဆိုတဲ့ ဥပေဒကိုလည္း ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ျပီ။ သူတို႔ျပ႒ာန္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပုံတင္ျခင္းဥပေဒနဲ႔ နည္းဥပေဒေတြမွာ “ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ေငြေၾကး၊ အေဆာက္အအုံ၊ ယာဥ္၊ ပစၥည္းတို႔ကို တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္ဝိုက္၍ျဖစ္ေစ ရယူသုံးစြဲသည့္ အဖြဲ႔အစည္း” ဟာ တရားမဝင္ေၾကာင္းကို အတိအလင္း ေထာက္ျပထားတယ္။ ဒီေတာ့ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီဟာ စတင္ထူေထာင္စဥ္ကတည္းက တရားမဝင္တဲ့ ပါတီလို႔ဆိုရမွာျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ္ထုတ္တဲ့ ဥပေဒကိုေတာင္ ကိုယ္တိုင္ မလိုက္နာတဲ့ ပါတီလို႔လည္း ေျပာရမွာ ျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီကို တရားဝင္ပါတီျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသထူခ်င္ရင္ေတာ့ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီထူေထာင္စဥ္က ေငြေတြကို ဘယ္ကေနဘယ္လိုရခဲ့တယ္ဆိုတာ ျပန္ရွင္းျပဖို႔လိုမယ္။ ၾကံဖြံ႔အသင္းကေန ပါတီမေျပာင္းခင္မွာ အသင္းၾကီးက ရယူထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ေငြေတြ၊ အေဆာက္အဦးနဲ႔ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ၊ ပစၥည္းေတြ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာကို ျပန္ရွင္းျပဖို႔လိုမယ္။ လြတ္လပ္တဲ့စာရင္းစစ္အဖြဲ႔နဲ႔ စစ္ေဆးခြင့္ျပဳရလိမ့္မယ္။ ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒီပါတီဟာတရားမဝင္တဲ့ပါတီ၊ ရိုးေျဖာင့္မႈမရွိတဲ့ပါတီ၊ ျပည္သူကို အရင္ကလည္း ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းခဲ့ဖူးျပီး ေနာင္လည္းႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္းဦးမယ့္ ပါတီလို႔သာဆိုရလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ အခုက်ေနာ္ေျပာခဲ့တာေတြဟာ အားလုံးသိျပီးအေၾကာင္းအရာေတြပါ။ ဘာလို႔ျပန္ေျပာေန သလဲဆိုေတာ့ တခ်ိဳ႔လူေတြ အတိတ္ေမ့ေရာဂါရေနၾကတယ္ ထင္လို႔ပါပဲ။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
No comments:
Post a Comment