ေတာခို ၾကၿပီ

က်ေနာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းတစု ေတာခို ၾကၿပီ
ဒီလို ႏွင့္ ဘဲ့ က်ေနာ္တို ့ အ.ထ.က(၄) ေက်ာင္း မွာ အတူလုပ့္ေနၾက တဲ့ သူေတြ လမ္းေၾကာင္းေတြခြဲၿပီး ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမေတြဆီထြက္ခြါၾကဘို ့ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ခရီးထြက္ၾကေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ခရီးစရိတ္ေတြ လိုလာပါတယ္။ လိုအပ့္တဲ့ ခရီးစရိတ္အတြက္ အ.ထ.က (၄) မွာ သပိတ္စခန္းဖြင့္ၿပီး လုပ့္စဥ္ တုန္း က ျပည္သူေတြဆီကေနရရွိခဲ့တဲ့ အလွဴေငြ ရန္ပံုေငြတခ်ိဳ ့ကို ဆရာမတဦးဆီမွာ အမ်ားသေဘာတူအပ့္ထားတာရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲကတခ်ိဳ ့ကို က်ေနာ္တို ့ ကို ခရီး စရိတ္ အျဖစ္ ထုတ္ေပးဘို ့ အဲဒီဆရာမအိမ္ကို သြားၿပီးေတာင္းတဲ့အခါက်ေတာ၊့ (က်ေနာ့္အထင္ ဆရာမကေပးခ်င္ေသာ္လည္း) ဆရာမ ေယာက်ၤား က “ မင္းတို ့ကို ေပးစရာမရွိဘူး၊ လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ဒါဘဲ့ရမယ္” ဆိုကာ သူ ့ ခါး တြင္ ေသနတ္ထိုးထားတာကိုလွစ္ျပၿပီး ခ်ိန္းေျခာက္တာကို ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ ေနာင္မွာ အဲဒီ ဆရာမေယာက်ၤားဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ေဒါင့္တိုင္တခုျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီမွာ က်ေနာ္တို ့သင္ခန္းစာယူဘို ့ေကာင္းတာက အဲဒီလို လူမ်ိဳးေတြ လည္းရွိေနတတ္တာကို ႀကိဳၿပီးမေတြးထားႏိုင္ခဲ့ၾကတာကိုပါဘဲ့။
ဒါႏွင့္ဘဲ့ က်ေနာ္တို ့အသိ မယ္သီလရွင္တပါဆီက ေန လိုအပ့္တဲ့ ခရီး လမ္းစရိတ္အတြက္ ေငြအနည္းငယ္ ေခ်းယူကာ အဲဒီေငြႏွင့္ဘဲ လမ္းစရိတ္လုပ့္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ၾကရပါတယ္။
က်ေနာ္၊ စိုးမိုးလိွဳင္ ႏွင့္ (အမည္ေမ့ေနၿပီျဖစ္တဲ့၊ သာေကတ မယ္သီလရွင္ေက်ာင္း ေရွ ့ လဘက္ရည္ ဆိုင္ က သူငယ္ခ်င္တဦး) စုစုေပါင္း ၃ဦး တို ့ ရွပ့္ပံုဘက္သို ့ေလွၾကံဳျဖင့္ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အ.ထ.က(၄) ေက်ာင္းကေန က်ေနာ္ရယ္ စိုးမိုးလိွဳင္ ရယ္ ကေတာ့ ရေနာင္း ထိုမွ တဆင့္ ဘုရားသံုး ဆူ ကိုေရာက္သြား ခဲ့ၾကၿပီး၊ ေအာင္မိုး(သာေကတရပ့္ကြက္) ၊ ေအးပို၊ လင္းေဇာ္၊ တင္မိုးထြန္း၊ ေဇာ္ဦး ႏွင့္ ေအာင္သူဇာ တို ့အျပင္ တျခား ဘိတ္သူဘိတ္သားအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေတာလမ္း ခရီးေတြကတဆင့္ မင္သမီးစခန္း (ေအဘီ ၂၀၁)ကိုေရာက္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။
အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလိုပါဘဲ့၊ က်ေနာ္တို ့သံုးဦးဟာ ရွပ့္ပံုကိုေရာက္သြားခဲ့ၾကၿပီး၊ ရွပ့္ပံု ေက်ာင္းသားသမဂၢ အကူအညီႏွင့္ ဘိတ္ကေက်ာင္းသားလူငယ္တခ်ိဳ ၊ ထာဝယ္ကေက်ာင္းသားလူငယ္တခ်ိဳ ့(မင္သမီးတြင္ ေပ်ာက္သြားခဲ့တဲ့ ကိုစိုးစိုး ၊ ေရွ ့ေနဦး ျမင့္သိန္း တို ့အဖြဲ ့)တို ့ ႏွင့္ အတူ ခိုးေလွျဖင့္ ယိုးဒယားႏိုင္ငံ ရေနာင္းၿမိဳ ့ကို
ေရာက္လာ ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလိုနဲ ့ရေနာင္းကို ေရာက္ေတာ့၊ ေက်ာင္းသား အမ်ားစု ၊ စုေဝးေနထိုင္ ၾကရာ ျဖစ္တဲ့ ရေနာင္း က မငွက္ ဂိုေဒါင္မွာ ေခတၱ နားခိုခဲ့ၿပီး၊ ထိုမွတဆင့္ ဘိတ္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား စုေဝးေနထိုင္ၾကတဲ့ ႀကီးခိ ဂိုေဒါင္အနီးရွိ ပုဇြန္ေမြးကန္အနီး က ဘိတ္သားမ်ား ရဲ့ စုရပ့္ေနအိမ္သို ့ ေျပာင္း ေရြ ့ ေနထိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့ ရေနာင္းမွာေနထိုင္စဥ္ အဲဒီအခ်ိန္ က ရေနာင္းက ယိုးဒယား ပုလိမ့္ေတြဟာ ၈၈ အေရးေတာ္ပံု ကေန ေတာ ခိုလာၾကတဲ့ ျမန္မာ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ တရာမဝင္ခိုးဝင္လာၾကသူေတြအျဖစ္ သိေနၾကျပီး မၾကာခဏ ဖမ္းဆီး ကာ ျပန္ပို ့တာ ေတြ လုပ့္တတ္ၾကတာ မို ့ လွ်ိဳ ့ လွ်ိဳ ့ ဝွက္ဝွက္ ခက္ခဲ ငတ္ျပတ္ စြာ ႏွင့္ ပုန္းလွ်ဳိကြယ္လွ်ိဳ ေနခဲ့ၾကရ ပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးလုပ့္ ရန္ အတြက္ ကို “ ထင္ “ တလံုးျဖင့္ ရည္စူး ျပီး၊ တဘက္ႏိုင္ငံ အတြင္းသို ့ တရား မဝင္ ခိုးဝင္လာခဲ့ ၾက ရ တဲ့ က်ေနာ္တို ့ တေတြ ဟာ မိမိ ဝမ္းစာ ေရး အတြက္ ကို တျခား အဲ ဒီမွာ အလုပ့္ လာလုပ့္ ေနၾက သူူေတြ လို တရာဝင္ အလုပ့္ ထြက္လုပ့္ ၾကတာ မ်ိဳး ေတြလည္း မ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။ ဒီအတြက္
စားဝတ္ေနေရး ဆင္ရဲ ၾကပ့္တည္းမွဳ ကိုစတင္ ၾကံဳ ေတြ ့ ခံစား ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲလို က်ေနာ္ တို ့တေတြ ငတ္ျပတ္ ျပီး ဒုကၡ ေတြ ေရာက္ ေနခ်ိန္မွာ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ တို ့ထက္ အရင္ ဦးစြာ ေရာက္ေနၾကတဲ့၊ အလုပ့္လာလုပ့္ ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သားေတြ က က်ေနာ္ တို ့အေပၚ စာနာ သနားစြာ ျဖစ္ ေထွာက္ပ့ံကူညီလွဴဒါန္း ခဲ့ ၾကတာေတြ၊ မငွက္၊ ႀကီးခိကဲ့ သို ့ ယိုးဒယားလုပ့္ငန္းရွင္ၾကီး မ်ားမွ လူသားျခင္း စာနာ ေထွာက္ထား ကာ ကူညီပံ့ပိုးေပးခဲ့ၾကတာေတြ ေၾကာင့့္ သာ က်ေနာ္ တို ့ လို ရာ ခရီး ကို ဆက္ႏိုင္ခဲ့ ၾကတာပါ။ သူတို ့တေတြ ရဲ့ အခု ့လို ကူညီေပးခဲ့မွဳ ကို က်ေနာ္ တို ့ ရင္ထဲကေနမွတ္တမ္းတင္ထားအပ့္ပါတယ္။
ဒီလို က်ပ့္တည္း ဆင္းရဲတဲ့အခ်ိန္ ေတြမွာ လူေတြရဲ့ သေဘာထားအမွန္ေတြ ေပၚလာတတ္တယ္ဆိုတာ မ်ိဳး ကိုလည္း ဘဝေပး သခၤန္းစာ တခုအျဖစ္၊ ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ရ ပါတယ္။
ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ရတဲ့အမွန္တရားတခုကိုစိတ္မေကာင္းစြာမွတ္တမ္းတင္ထားရရင္ေတာ့ က်ေနာ္ တို ့ အတူ စု ေနၾကသူ ေတြ ထဲက တခ်ိဳ တခ်ိဳ ့ ့ေတြ ဟာ တကယ့္ အခက္ခဲ အၾကပ့္တည္း ဒုကၡ ေတြ ၾကံဳ ေတြ ့လာ ၾကတဲ့ အခါ မွာ သူတို ့ဆီမွာပါလာတဲ့ ေငြ ႏွင့္ ပစၥည္းေတြ ကို သူတို့အစုအဖြဲ ့ အတြက္သာ လွ်ိဳ ့ ဝွက္ စြာ လက္သိပ့္ ထိုး ၿပီးသံုးၾကတာကို ေတြ ့သိၾကရျခင္း ၊ ယိုးဒယား ဘက္မွာ အခက္ခဲ အၾကပ့္အတည္း ေတြ ေတြ ့ လာခဲ့ ပါက ဆက္သြယ္ၿပီး၊ လိုအပ့္တဲ့ အကူအညီ မ်ား (ေငြေၾကးအကူအညီကအစ) ေတာင္းႏိုင္ ပါတယ္ လို ့ မွာ ၾကား ျပီး ေပး လိုက္တဲ့ (အထူးသျဖစ္ဆရာ ဆရာ မ မ်ား ရဲ့ မွာ ၾကားခ်က္) သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို သိရွိ ထားခဲ့ ၾက ေသာ္လည္း အမ်ားအတြက္ မေဝမွ်ဘဲ၊ သူတို ့ေတြ အတြက္ သာ ရွာေဖြ ဆက္သြယ္ၾကၿပီး၊ ရလာတဲ့ ေငြေတြကို သူတို ့အစု၊ အဖြဲ ့ ဝင္ေတြခ်ဥ္းဘဲ တိတ္တိတ္ေလး ေဝမွ်စား ေနတာကို မၾကည့္ခ်င္ မျမင္ခ်င္ဆံုး ေတြ ့ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။
လူထုအေရး ေတာ္ ပံု ေခတ္ ေကာင္းစဥ္ ကာလ မွာ၊ အခြင့္အေရး သာခဲ့ စဥ္ က ဟို အဖြဲ ့၊ ဒီအဖြဲ ့ေတြ ထဲမွာ ရာထူးႀကီးႀကီးေတြ ဝင္ယူူ၊ လက္သီး လက္ ေမာင္ ေတြ တန္းကာ လူႀကီးလူေကာင္း ေတြ အျဖစ္၊ ဦးစီး ေခါင္းေဆာင္ ေတြ အျဖစ္ ေနရာေတြ ဝင္ ယူ၊ ဝင္လုပ့္ ခဲ့ၾက တဲ့ သူေတြ တခ်ိဳ ့ ဟာ အခုလို ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ၾကတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ လူႀကီးဂုဏ္အဂၤါ ေတြႏွင့္
မညီႏိုင္ၾက ေတာ့တဲ့ ဒီလိုလူေတြလည္းရွိေသးပါလားလို ့မွတ္သားထား ခဲ့ရ ပါတယ္။
ထို ့အတူူ ဘဲ့
ဒီလိုလူ မ်ိဳး ေတြ ႏွင့္ ဆန္ ့က်င္ဘက္၊ ကိုယ့္ဘဝ ကို ရဲရဲႀကီးေပးဆပ့္ၾက ကာ ညီအစ္ကိုအရင္းေတြ ထက္ ကိုခ်စ္ခင္ေလးစား ဘို ့ေကာင္းတဲ့ သူေတြကို လည္းႀကံဳခဲ့ၾကရပါတယ္။ေနာင္ မွာ ေတာ္လွန္ေရး ညီအစ္ကို ေမာင္ ႏွမ ေတြ ျဖစ္လာ ခဲ့ ၾကပါတယ္။
ဒီေနရာ မွာ ၾကံဳ ခဲ့ ရတာ ကို ဘယ္သူ ့မ်က္နာ မွ မေထွာက္ဘဲ မွန္ ရားတခု ့ ကို ေျပာရရင္၊
တကယ္တမ္း ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ခရီး ေတြ ဆက္ၾကဘို ့ျဖစ္လာၾက တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ ေဖါက္ျပန္သူ အုပ့္စုထဲက တဦး တေယာက္ေတာင္မွ ေတာ္လွန္ ေရး ခရီး ေတြ ထဲ ကို ဆက္ျပီး လိုက္ပါႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ အကုန္အိမ္ျပန္သြားၾကတာကိုလည္းမွတ္မိေနပါေသးတယ္။
(က်ေနာ္ ဆိုလိုတာက အိမ္ျပန္သြားၾက လို ့ျပန္သြားခဲ့ၾကသူေတြ အားလံုး ကို ေဖါက္ျပန္ သူေတြ လို ့မဆိုလိုပါ။ ေဖါက္ျပန္သူအမ်ား စု ဟာ စိတ္ဓါတ္ ၾကံ့ ခိုင္မူ ့ မရွိဘဲ အလြယ္ တကူ လက္ ေလွ်ာ့ အရွုံ းေပး ျပန္သြားၾကတာ ကို ေျပာတာ ပါ)
ဆက္ပါဦးမယ္။

 https://www.facebook.com/groups/1396640697119767/permalink/1403475213102982/


၁၉၈၈ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ-------မွာ ဘတ္စကား ၄စီးႏွင့္ ယိုးဒယားေထွာက္လွမ္းေရး အကူအညီျဖင့္ ယိုးဒယားႏိုင္ငံအတြင္းကေန ဘုရားသံုးဆူ မြန္နယ္ေျမ ဘက္ကိုခရီးဆက္ ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘုရားသံုးဆူကို ဘတ္စကား ၃စီးသာေရာက္လာခဲ့ၿပီး (ထာဝယ္ က ေရွ ့ ေန ဦးျမင့္ သိန္း တို ့ ကိုစိုးစိုးတို ့ပါတဲ့) ဘတ္စကားတစီးကေတာ့ မင္းသမီးစခန္းဘက္ကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဘုရာသံုးဆူေရာက္ေတာ့ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ သက္ဆိုင္ရာနယ္ေျမ တာဝန္ခံေတြ ကႀကိဳဆိုေနရာခ်ထားေပးၾကပါတယ္။
မြန္နဲ ့ကရင္ နယ္ေျမလု စစ္ပြဲဆင္ႏြဲ ၿပီး စ ကာ လ ေလး မို ့ ဘုရားသံုးဆူဟာ လူသူမရွိ ေနတဲ့ ရြာပ်က္ႀကီး တခုျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္လာၾကတဲ့ က်ေနာ္တို ့တေတြကို လူမရွိၾကတဲ့ သင့္ေတာ္ရာ ေနအိမ္အလြတ္ေတြမွာ ေနၾကဘို ့ သက္ဆိုင္ရာ နယ္ေျမခံတာဝန္ရွိသူေတြက ေနရာခ်ထားေပး ခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ
ဘိတ္သား ၆ေယာက္နဲ ့ျပည္ (သဲကုန္း) သား ၄ေယာက္ ေပါင္း ၁၀ေယာက္ တို ့တအိမ္ထဲမွာ ေနျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘုရားသံုးဆူကိုေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ ဘိတ္သားေတြ ကေတာ့
၁။ ကိုလွေမာ္
၂။ ဦးဇင္း (ကို ထြန္းရွိန္)
၃။ (ကိုေအးလြင္)
၄။ (ကိုတူး)
၅။ ကို ေအာင္မ်ိဳးလြင္
၆။ ကို စိုးမုိးလိွဳ င္
၇။ (ကို ေငြစိုးဦး)
၈။ (ကိုဝင္းျမင့္)
၉။ ကိုေအာင္ႏိုင္ (ေပါတာ)
၁၀။ကို ေအာင္စိုး (ခ) ကုလားမ
၁၁။ ဦး မင္းလြင္
၁၂။ ( ကို ၾကည္စိုး(သရဲ))
၁၃။ ကိုသန္းႏိုင္
၁၄၊ ကို သန္ ့ဇင္ တို ့ျဖစ္ ပါတယ္။
(အဲ ဒီ ထဲ က
(ကို ေအးလြင္
ကိုဝင္းျမင့္) တို ့ဟာ အိမ္ျပန္ မေရာက္ ႏိုင္ေတာ့ တဲ့ သူ ေတြ အျဖစ္ မွတ္တမ္း တင္အပ့္ ပါတယ္။)
(ကိုၾကည္စိုး @ သရဲ ကျပည္တြင္းယူဂ်ီနဲ႔ဖမ္းမိျပီေထာင္(၁၀)နွစ္က်၍
အိမ္ျပန္ေရာက္မွာ ဆံုး သြားခဲ့ ပါတယ္။)
( ကိုတူး ႏွင့္
ကို ေငြစိုးဦး တို ့ လည္း အိမ္ျပန္ ေရာက္ ျပီး မွ ဆံုးပါးသြားၾကတယ္ လို ့သိရပါတယ္။
ဒီမို ကေရစီ ေတာ္လွန္ ေရး ကာလအတြင္း မွာ တာဝန္ ေက်ခဲ့ ၾကတဲ့ သူတို ့တေတြ ကို ဘိတ္ ရဲ့ သူရဲ ေကာင္းေတြ အျဖစ္ မွတ္တမ္း တင္အပ့္ပါတယ္။
သန္းနိင္၊ေအာင္စိုး(ကုလားမ)၊ေငြစိုးဦး၊ရဲေခါင္ျမင့္
တို႔ဟာျမစ္ဝကၽြန္းေပၚအစီအစဥ္နဲ႔အိျႏၵိယားမွာအဖမ္းဆီးခံခ့ဲ႐၍အက်ယ္ခ် ဳပ္ေနခ့ဲရပါတယ္။
ျပန္လႊတ္ေပး၍ျမန္မာျပည္အျပန္စက္ေလွငယ္ပ်က္ျပီးကိုးရီယားငါးဖမ္းသေဘၤာမွကယ္တင္၍ရန္ကုန္မွတဆင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ႀကရတာပါ။)
ဘုရားသံုး ဆူ နယ္ေျမ တျခားအဖြဲ ့မွာေရာက္ေနတဲ့ ဘိတ္သားေတြျဖစ္တဲ့
ကိုေအာင္ႀကီး နဲ ့ ကို ေဇာ္ဝင့္ တို ့ ကိုလည္းဘုရားသံုးဆူကိုေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ဘိတ္သားေတြအျဖစ္မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တံုးက တအိမ္တည္းမွာ အတူေနခဲ့ၾကရ ဘူးတဲ့ ခ်စ္စရာအလြန္ ေကာင္းတဲ့ျပည္(သဲကံုး) သားအစ္ကိုႀကီးေတြ
၁။ ကိုရဲေခါင္ျမင့္
၂။ ကိုဘိုစီ
၃။ (ကို မင္းလြင္)
၄။ ကိုလွျမင့္သန္း (USA)
၅။ ကိုပီတာ (ရန္ကုန္)
တို ့ကို မွတ္မွတ္ ရရ၊ အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတင္ ရပါတယ္။
တဆက္တည္းမွာဘဲ့ ဘုရားသံုးဆူေရာက္ အတူ ေနခဲ့ ၾကတဲ့ ေကာ့ေသာင္သားေတြကိုလည္းမွတ္မိသေလာက္မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ က်န္ခဲ့တာေတြရွိႏိုင္ပါတယ္။
၁။ ကို ဟူစင္း(ေကာ့ေသာင္း)
၂။ ကိုသန္းေ႒း(ေကာ့ေသာင္း)
၃။ အားစူး(ေကာ့ေသာင္း)
၄။ ေဇာ္နိင္ (ေကာ့ေသာင္း)
၅။မင္းမင္း(ေကာ့ေသာင္း)
၆။ ဂႏၵီ(ေကာ့ေသာင္း)
၇။ ဦးေက်ာ္ထြန္း (ေကာ့ေသာင္း)
၈။ အဘိုးႀကီးကိုကိုႏိုင္ (ေကာ့ေသာင္း)
၉။ (မ်ိဳးလြင္)(ေကာ့ေသာင္း)
၁၀။ဝင္း ေရႊ(ေကာ့ေသာင္း)
၁၁။ ကိုေ႒းေအာင္
တို ့ျဖစ္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တို ့အိမ္ရဲ့ မ်က္ေစာင္းထိုး မွာ ေနၾကတဲ့ ေလတပ့္က အစ္ကိုႀကီးေတြကိုလည္း မွတ္မွတ္ရရ မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ တုန္လွဳပ့္ေျခာက္ျခားေရးအဖြဲ ့ဆိုၿပီး အမည္ရတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကိုလည္း သတိရ မွတ္မိေနပါတယ္။ ေနာက္ ပိုင္း မွာ ေလယာဥ္ ႏွစ္စီး ကို လမ္းေၾကာင္းလြဲ ခဲ့ျပီး ျမန္မာ့ အေရး ကို ကမၻာ က ေန အာရံု စိုက္ လာ ေအာင္ ထူးျခား ေျပာင္ေျမာက္စြာ စြမး္ေဆာင္ ခဲ့ၾကတဲ့ သူရဲေကာင္း ေတြ ေမြးဖြါးလာတဲ့ အစု ပါဘဲ့၊
ျမဝတီ ဦးရဲ ေခါင္၊ဖြါးဖြါး၊ မ အတာ၊ ဖိုး သက္၊ မသန္းေ႒း၊ မျမတ္ျမတ္မိုး၊ မျဖဴ ၊ မနီ၊ မေခ်ာ၊ ကို ေမာင္ ေမာင္ သိန္း(ေျပာင္ၾကီး)တို ့အစု၊ ကိုမ်ိဳးေအး၊ ကို ရင္ေထြး၊ ကိုရင္ ေအး၊ ကိုမင္းဝင္း၊ ကိုမူးသာ၊ ကိုႏိုင္ေအာင္၊ကို ဖေလာ္၊ ကိုသားသား၊ကိုမင္းသူ၊ ကိုေမာင္ေမာင္ ၾကီး၊ ကိုလိွဳင္ဘြား၊ ကိုထြန္းေအာင္ ေက်ာ္ ......စသျဖင့္ေအဘီ (၁၀၁) (၁၀၂) ေရာက္ ေတာ္လွန္ ေသာ ညီ အစ္ ကို ေမာင္ ႏွမ ေတြ အားလံုးကို ေလးစားဦးညြတ္ စြာ မွတ္တမ္း တင္ အပ့္ပါတယ္။
ငုက္ဖ်ားတက္တိုင္း တက္ခဲ့တဲ့ သံုးဆူကေဆးခန္း၊ တသက္မွာ တခါ ဆိုရေလာက္ေအာင္၊ မေမ့ႏိုင္ေလာက္ တဲ့ ဘရုတ္သုတ္ခေတြႏိုင္လြန္းလွတဲ့ ဘုရားသံုဆူ ရြာပ်က္ထဲက ေဘာ္လံုးကြင္းမွာ လုပ့္ခဲ့တဲ့ ခရစ္စမတ္ ည ေလး ကိုလည္း ျပန္ျမင္ေရာင္ သတိရမိပါတယ္။
အသား၊ ငါး စားခ်င္ၾကလြန္းလို ့ ဘိတ္အစု ႏွင့္ ေကာ့ ေသာင္းအစု တို ့ ေပါင္းျပိး သံုးဆူရြာလည္ကေရကန္ႀကီးကို အုပ့္စု လိုက္ အိုင္ပက္ခဲ့ ၾကတာေတြ၊ေသနတ္အစုတ္အျပတ္ေတြ၊ လူရိုးေခါင္းေတြ ေတြ ့ခဲ့ၾကတာေတြကိုျပန္ေတြးကာျမင္ေရာင္မိပါေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတံုးက ၾကံဳေတြ ့တာေတြ ဟာ တသက္တာ ေမ့မရႏိုင္ တဲ့ အေတြ ့အၾကံဳေတြပါဘဲ့။
------------------------------------------
အားလံုး ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။