ဦး
ခင္ေမာင္ေရႊ >>> အေမစုကိုမေထာက္ခံဘူး ၾက့ံခိုင္ေရး
ကိုေထာက္ခံမယ္ ဆိုသူမ်ားႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္ႀကီးမ်ားဒီျဖစ္ရပ္
မွန္ေလးကိုဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါသည္
Saturday, October 4, 2008
ရဲဘက္စခန္းမွ လြတ္ေျမာက္လာေသာ ေရႊဝါေရာင္ သံဃာေတာ္တပါး၏ ရင္ဖြင့္ခ်က္
အင္တာဗ်ဴး ျမင့္ေမာင္၊ ဝိုင္းပီး မဇၥ်ိမ | ခ်င္းျပည္နယ္
တီးတိန္ၿမ့ဳိနယ္ရွိ ဆိုးရြားလွသည့္ လင္တန္ ရဲဘက္ အက်ဥ္းစခန္းတြင္ ၃
လခဲြနီးပါး အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ႏွိပ္စက္ ညႇဥ္းပမ္းမႈမ်ား ခံရၿပီးေနာက္
ၿပီးခဲ့သည့္လ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ ၿမ့ဳိေတာ္
အိုက္ေဇာသို႔ ဦးဇင္း ဦးပညာသီရိ (ရန္ကုန္ေက်ာင္းတုိက္၊ မႏၱေလးတိုင္း
ျပည္ၾကီးတံခြန္ၿမ့ဳိနယ္) ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။
ဦးဇင္းသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္းက သံဃာေတာ္မ်ား
ေရွ့ေဆာင္ဦးရြက္ျပဳသည့္ ေရႊဝါေရာင္ လႈပ္ရွားမႈၾကီးတြင္
ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ေအာက္တိုဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ အာဏာပိုင္မ်ားက
မံုရြာၿမ့ဳိတြင္ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ကာ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။
မံုရြာေထာင္တြင္ ၇ လခန္႔ အက်ဥ္းခ်ထားၿပီးေနာက္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္
ေမလေႏွာင္းပိုင္းတြင္ ကေလးေထာင္မွတဆင့္ ခ်င္းျပည္နယ္ရွိ ရဲဘက္ အလုပ္ၾကမ္း
စခန္းသို႔ ပို႔ေဆာင္ခံခဲ့ရသည္။
ရဲဘက္စခန္းအတြင္း လူမဆန္စြာ ညႇဥ္းပမ္း ႏွိပ္စက္မႈမ်ားႏွင့္ ထြက္ေျပး
လြတ္ေျမာက္လာပံုကို သိရွိႏုိင္ရန္အတြက္ မဇၩိမသတင္းဌာနက ေတြ႔ဆံုေလွ်ာက္ထား
ေမးျမန္းခ်က္မ်ားကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။
ေမး။ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဦးဇင္းက ဘယ္လို အခန္းက႑ကေန
ပါဝင္ခဲ့ပါသလဲ ဘုရား။
ေျဖ။ ဦးဇင္းအေနနဲ႔ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးမွာ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစု
ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသနဲ႔ လက္တြဲၿပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တယ္။
ေမး။ ဘယ္လို အဖမ္းခံခဲ့ရလဲ ဘုရား။
ေျဖ။ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးမွာ၊ သံဃာ့တပ္ေပါင္းစုက
ကိုယ္ေတာ္ေတြကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းဝရမ္းထုတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးေဆာင္
ဆရာေတာ္ေတြဟာ ေရွာင္တိမ္းေနရတယ္။ ဦးဇင္းလည္း အပါအဝင္ေပါ့။ အဲဒီလို
ေရွာင္တိမ္းခ်ိန္မွာ ဦးဇင္းေက်ာင္းကို စရဖ (စစ္ဘက္လံုျခံဳေရးတပ္)၊
ၾကံ႔ခိုင္ေရး၊ ရဲတို႔က ၃ ၾကိမ္ေလာက္ လာေရာက္ စီးႏွင္း ရွာေဖြခဲ့တယ္။
ကံေကာင္း ေထာက္မစြာျဖင့္ ဦးဇင္းက အျပင္ကို ေရာက္ေနခဲ့တယ္။
ဒီသတင္းေတြၾကားေတာ့ ဦးဇင္းလည္း မံုရြာၿမ့ဳိကို ေရွာင္တိမ္းခဲ့ပါတယ္။
ဖမ္းတဲ့ အခ်ိန္က ေအာက္တိုဘာက ၁၈ ရက္ေန႔၊ ည ၇ နာရီေလာက္ ရွိမယ္
ထင္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မံုရြာၿမ့ဳိက soft link internet café မွာ
အင္တာနက္ အသံုးျပဳေနတုန္း အဲဒီမွာ ဆိုင္ပိုင္ရွင္က ဖုန္းဆက္ေျပာပံု ရတယ္။
ခဏေနေတာ့ ျပန္အထြက္မွာ ရဲေတြေရာက္လာျပီး ဖမ္းဆီးခံလိုက္ရတာ။
ေမး။ ဖမ္းတုန္းက ဘယ္သူေတြ ပါသလဲ ဘုရား။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္ကို
ေခၚေဆာင္သြားလဲ။
ေျဖ။ လံုထိန္းရဲေတြ ပါတယ္၊ စစ္သားေတြ ပါတယ္။ အစိတ္ (၂၅ ေယာက္) - ၃ဝ
ေလာက္ရွိမယ္ ထင္တယ္။ သူတို႔က ဦးဇင္းကို ေမးစရာရွိလို႔ ဆိုၿပီးေတာ့
စခန္းကို ခဏေလာက္ လိုက္ခဲ့ပါလို႔ ေျပာတယ္။ ဦးဇင္းက ‘ေမးစရာရွိရင္ ဒီနားမွာ
ေမးပါ၊ ဘာေမးစရာ ရွိလို႔လဲ’ ဆိုေတာ့ ‘စခန္းေရာက္မွ ေျဖပါ။ စခန္းက်မွ
ေမးပါလိမ့္မယ္’ ဆိုၿပီးေတာ့ မံုရြာၿမ့ဳိ အမွတ္ ၁ ရဲစခန္းကို ေခၚသြားတယ္။
ေမး။ စစ္ေဆးတာကေရာ ဘယ္လိုလဲ ဘုရား။
ေျဖ။ ဦးဇင္းေျဖတဲ့ အေျဖက သူတို႔ စိတ္တိုင္းက် မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔
လိုခ်င္တဲ့ အေျဖမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ အဆိုးဆံုးက စရဖ အရာရွိ ကိုကိုေအာင္ရယ္၊
ဦးစန္းဝင္းရယ္က ဦးဇင္း ရင္ဘတ္ကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ေဆာင့္ကန္တယ္။ မ်က္ႏွာကို
စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ေပါက္တယ္။ ေနာက္ျပန္ လက္ထိပ္ ခတ္ထားတယ္။ ေမးခြန္းတခု ေမးတိုင္း
ဦးဇင္းကို နားရင္းပါးရင္း ႐ုိက္တယ္၊ လက္သီးနဲ႔ ထိုးတယ္။ ဦးဇင္းလည္း
ေမ့ေျမာသြားေအာင္ ခံစားရတယ္။ ေနာက္က ျပစ္ရိုက္တာ ေရွ႔စားပြဲေပၚ
ေမွာက္သြားတာပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဦးဇင္းလည္း လံုးဝ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဦးဇင္းရဲ႔ လက္အေၾကာေတြ၊ လက္ေတြကို ခ်ဳိးတာေပါ့။ က်ဥ္ေၾကာေတြ ႏွိပ္တယ္။
နံၾကားေတြကို ေထာက္ၿပီးေတာ့ မ’တာေတြ ရွိတယ္။ နားရင္းေတြကို ရိုက္တယ္။
နားရြက္ေတြကို ေဆာင့္ဆြဲတယ္။ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ စစ္ေဆးတယ္။ ေျခေထာက္ေတြကို
တက္က်ိတ္တာက ဦးဇင္း ေထာင္က်တဲ့ အခ်ိန္ထိ လမ္းကို ေကာင္းေကာင္း
မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး။ ေျခသန္းေတြမွာ ေသြးေျခဥေနတယ္။ ဦးဇင္း လံုးဝ
မခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ ဒီေဝဒနာေတြ ေမ့သြားတာ
ေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဦးဇင္းေရွ႔က ေရွ႔မွာ ရွိတဲ့ စားပြဲကို ေခါင္းနဲ႔
ပစ္ေဆာင့္လိုက္တယ္။ ေဘးမွာရွိတဲ့ ရဲစခန္းမွဴး ဦးေအာင္ဝင္းက အတင္း
ဦးဇင္းကို ဖက္ၿပီးေတာ့ ‘ဦးဇင္း ... အဲဒီလို မလုပ္ပါနဲ႔။ တပည့္ေတာ္တို႔က
တာဝန္အရ လုပ္ရတာပါ။ အထက္က ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ လုပ္ရတာပါ’ လို႔ ေျပာတယ္။
ဦးဇင္းက အဲဒီဟာမ်ဳိး လုပ္လိုက္ေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ လက္ေလွ်ာ့ သြားတယ္။
ဒါေပမဲ့ ေအာက္တိုဘာလ ၁၈ ရက္ကေန ၂၄ ရက္ေန႔အထိက ေန႔ေရာ၊ ညပါ စစ္ေဆးတယ္။
ေရေတာင္ ေသာက္ခြင့္မေပးဘူး။ သူတို႔အထက္က လူၾကီးေတြ လာတဲ့အခါမွာ ေခၚၿပီးေတာ့
စစ္ေဆးတယ္။ လူၾကီးတေယာက္ လာလို႔ရွိရင္ တျခားအခန္းကို ေျပာင္းၿပီး
စစ္ေဆးတယ္။ ‘လံုးဝ အေျဖမွန္မေပၚရင္ အေျဖမွန္ေပၚေအာင္သာ စစ္ကြာ’ ဆိုၿပီးေတာ့
အမိန္႔ေပးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ဦးဇင္းကို ဘယ္ေလာက္ထိ
ၿခိမ္းေျခာက္လဲဆိုေတာ့ ‘ဦးဇင္းရဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေတြေပၚမွာ ဖေယာင္းတိုင္
ထြန္းၿပီးေတာ့ စစ္ေဆးမယ္’ ဆိုတာမ်ဳိးထိ ေျပာလာတယ္။
သူတို႔ ဘာေတြ ထပ္ေမးလဲဆိုေတာ့ ‘၈၈ ေက်ာင္းသားအုပ္စုကို သိလား၊
သူတို႔နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရလား၊ NLD ပါတီက ဘယ္သူေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရွိလဲ၊ ဘယ္သူေတြ
သိလဲ’ ဆိုေတာ့ ဦးဇင္းက ‘ဘယ္သူေတြနဲ႔မွ မသိပါဘူး။ အဆက္အသြယ္လည္း မရွိပါဘူး’
ဆိုၿပီး ေျဖလိုက္တယ္။ ‘ငါတို႔က အခ်က္အလက္ေတြ ရၿပီးသား။ မင္း ဗကသ လား။ ဗကပ
လား’ ဆိုၿပီးေတာ့ ေမးတယ္၊ စြပ္စြဲတယ္။
ပိုဆိုးတာက ဦးဇင္းရဲ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွာ အေမရိကန္ စင္တာမွာ
စာၾကည့္တိုက္ ကပ္ျပားေလး ပါေတာ့ သူတို႔က ဘာေမးလဲဆိုေတာ့ ‘အေမရိကန္ စင္တာမွာ
ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းေတြ တက္တာ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲဒီမွာ ႏိုင္ငံေရး သင္တန္းေတြ
ပို႔ခ်ေနတယ္၊ ဘာေတြ ပို႔ခ်ေနလဲ။ မေျပာလို႔ရွိရင္ ဒီထက္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့
စစ္ေဆးနည္းေတြနဲ႔ စစ္ေဆးမယ္’ တဲ့။
‘အခုခ်ိန္မွာ မင္းဟာ ငါတို႔ လက္ခုပ္ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္။ ငါတို႔
လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႔ရတယ္။ အေျဖမွန္ေပၚေအာင္ မေျပာလို႔ရွိရင္၊
အျဖစ္မွန္ကို မေျပာဘူးဆိုရင္ ငါတို႔ ရာထူးျပဳတ္ရင္ ျပဳတ္သြား ပေလ့ေစ၊ ဒဏ္ရာ
အနာတရ မရွိဘဲနဲ႔ သတ္တဲ့ နည္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္’ လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္
စစ္ေဆးတယ္။
‘ႏိုင္ငံေတာ္ အၾကည္ညိဳပ်က္ေစမႈ၊ တရားမဝင္ အသင္းအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမႈ၊
အစိုးရကို အၾကည္အညိဳ ပ်က္ေစတဲ့ ေရးသားမႈ၊ တရားမဝင္ ေငြေၾကးကိုင္ေဆာင္မႈ -
ပုဒ္မေတြ အမ်ားၾကီး တပ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီေကာင္ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား မရွိဘူးဆိုတာ ျပခ်င္တာနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေငြ ကိုင္ေဆာင္မႈ
ပုဒ္မနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္ ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္တိုဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔မွာ
ဦးဇင္းကို မံုရြာေထာင္ကို ပို႔လိုက္တယ္။
ေမး။ မုံရြာေထာင္တြင္း အေျခအေနကို ေျပာျပေပးပါလား ဘုရား။
ေျဖ။ မံုရြာ ေထာင္ထဲတုန္းက ဦးဇင္း ေနာက္ကို အင္ေဖာ္မာ (သတင္းေပး) ေတြ
ထည့္ေပးထားတယ္။ ဦးဇင္းက လူတေယာက္ကို စကားေျပာမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ကေန
နားေထာင္တာတို႔၊ ေစာင့္ၾကည့္တာတို႔၊ အဲဒါေတြ လုပ္တယ္။ လူတေယာက္နဲ႔
စကားေျပာၿပီးတိုင္း ဦးဇင္းကို ႐ံုးကို ေခၚၿပီးေတာ့မွ ‘သူ႔ကို ဘာေတြ
ေျပာသလဲ၊ ဦးဇင္းေနာက္မွာ တပည့္ေတာ္လူေတြ ရွိတယ္၊ မဟုတ္တာေတြ မလုပ္ပါနဲ႔၊
ဦးဇင္းကို သိကၡာခ်မယ္’ လို႔ ေျပာတယ္။
မံုရြာေထာင္ထဲ ေရာက္ေတာ့ စရဖ အရာရွိ ဦးစန္းဝင္းနဲ႔ အက္စ္ဘီ ၂ ေယာက္ရယ္
မံုရြာၿမ့ဳိ ေရႊကူေက်ာင္းတိုက္က သံဃနာယကဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကတို႔
လာၿပီးေတာ့မွ သိကၡာ ခ်ခိုင္းပါတယ္။ ဦးဇင္းကို သိကၡာခ်ခိုင္းတာ အနည္းဆံုး
၃-၄ ၾကိမ္ေလာက္ ရွိတယ္။
“မင္းရဲ့ သာသနာဝင္ ကဒ္ျပားကို သိမ္းလိုက္ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာင္ကေန
လြတ္လာလို႔ရွိရင္လည္း ဘုန္းၾကီးဝတ္လို႔ မရဘူး။ အခုလိုအခ်ိန္မွာ
သိကၡာခ်မယ္ဆိုရင္ ေနာက္ျပန္ဝတ္ခ်င္ရင္ ဝတ္ခြင့္ေပးမယ္” လို႔ ဦးေဇာတိက က
ေျပာေသးတယ္။
ဒုေထာင္မွဴးကလည္း မၾကာခဏ ေခၚေခၚၿပီးေတာ့မွ သိကၡာခ်ခိုင္းတာေတြ ရွိတယ္။
ဝိနည္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ၊ ေနာက္ သံဃတပ္ေပါင္းစုနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တဲ့
ေမးခြန္းေတြ၊ ေရႊဝါေရာင္ သံဃေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္း ေမးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ ေမးတဲ့ ဒုေထာင္မွဴးဆိုသူဟာ
စရဖ အရာရွိ ဦးစန္းဝင္းရဲ႔ လူဆိုတာ သိလာတယ္။
ေမး။ မံုရြာေထာင္မွာ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ၊ သံဃာေတာ္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ ဘုရား။
ေျဖ။ မံုရြာေထာင္ထဲမွာ အမ်ားၾကီးပဲ ဒကာၾကီး။ အရပ္ဘက္ အက်ဥ္းသားေတြ
ရွိတယ္။ ဘုန္းၾကီးေတြ ၆ ပါးေလာက္ ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၁ဝ
ေယာက္ေလာက္ ရွိမယ္။ သတိထားမိတာက ျမစ္ၾကီးနားဘက္က ဦးေစာထြန္း ဆိုတဲ့
ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီး ရွိတယ္။ သူက တိုက္ပိတ္ ခံထားရတယ္။
ေမး။ ေထာင္ထဲမွာေရာ ဦးဇင္းကို ႏိွပ္စက္ညႇဥ္းပမ္းတာေတြ ရွိလား။
ေျဖ။ ဦးဇင္းကို ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပမ္းတာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ေရာက္သြားၿပီး
မၾကာမီ ဆရာေတာ္ ဦးဂမၻီရတို႔ အဖမ္းခံရတဲ့အတြက္ ဦးဇင္းကို လာစစ္ေဆးတယ္။
‘သံဃတပ္ေပါင္းစုက ဆရာေတာ္ေတြ ဘယ္မွာ ရွိသလဲ။ ဦးၾသဘာသတို႔ ဘယ္မွာ ေနသလဲ၊
ေရႊဝါေရာင္မွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြထဲက ဘယ္ဘုန္းၾကီးေတြ သိသလဲ’ ဆိုတာေတြ
ေမးတယ္။ ‘မသိပါဘူး။ ပါလည္း မပါခဲ့ပါဘူး’ လို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ေျဖေပမယ့္
သူတို႔က လံုးဝ လက္မခံဘူး။
ေမး။ ဇန္နဝါရီလ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ ျပစ္ဒဏ္ခ်ၿပီးေနာက္ ဘယ္ေတြကို
ေထာင္ေျပာင္းေရႊ႕တာေတြ ရွိေသးလဲ ဘုရား။
ေျဖ။ ဦးဇင္းကို ၂၁ ရက္၊ ေမလမွာ ကေလးေထာင္ကို ပို႔တယ္။ ကေလးေထာင္မွာ
တပတ္ေလာက္ေနၿပီး ေမလကုန္ပိုင္းေလာက္မွာ ခ်င္းျပည္နယ္ တီးတိန္ၿမ့ဳိနယ္
လင္တန္ ရဲဘက္စခန္းကို ပို႔လိုက္ပါတယ္။
ေမး။ ကေလးၿမ့ဳိ ေထာင္မွာေရာ စစ္ေဆး ေမးျမန္းတာေတြ ရွိေသးလား။
ေျဖ။ ကေလးေထာင္ထဲမွာေတာ့ စစ္ေဆး ေမးျမန္းတာေတြေတာ့ မရွိဘူး။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရဲဘက္ပို႔ဖို႔ သံေျခက်င္းေတြ
ခတ္ထားၿပီေလ။ မံုရြာကေန ပို႔လိုက္တဲ့ အက်ဥ္းသား ၁ဝဝ ရွိတယ္။ အားလံုးကို
သံေျခက်င္းေတြ ခတ္ထားတယ္။ တခ်ဳိ႔ ရဲဘက္ေျပးေတြ ပါတယ္။ စစ္ေပၚတာေတြ ပါတယ္။
အသက္လုၿပီး ေျပးခဲ့တဲ့ သူေတြကို သံေျခက်င္း ႏွစ္ခု ခတ္ထားတယ္။
မံုရြာေထာင္ကေန ကေလးေထာင္ထိ သြားရတဲ့ဟာက သံေျခက်င္းေတြနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ တတြဲ
သြားရတယ္။
ေမး။ ရဲဘက္စခန္းကို ဘယ္လိုပို႔လဲ ဘုရား။ ဘာအလုပ္ေတြ လုပ္ရလဲ။
ေျဖ။ ေမလကုန္ေလာက္ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး သံေျခက်င္းေတြ ခတ္ၿပီးေတာ့
ဦးဇင္းတို႔ကို အလုပ္ၾကမ္းခိုင္းပါတယ္။ ထင္းတုံးၾကီးေတြ ထမ္းရတယ္။
ခ်င္းျပည္နယ္ဆိုတာ သိတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ေတာင္တန္းၾကီးေတြ။ ေခ်ာက္ထဲကေန
ေတာင္ကုန္းေပၚထိ ထမ္းတင္ရတယ္။ အဲဒီတိုင္ေတြကို တနဂၤေႏြေန႔ရက္ေတြမွာလည္း
ထမ္းတင္ရတယ္။ နားရက္မရိွဘူး။ ထမ္းတင္ရတဲ့ အခါမွာလည္း ေရွ့ကလူကို ေနာက္ကလူက
မွီေအာင္ လိုက္ရတယ္။ မမွီတဲ့ လူေတြကို တပ္ခြဲမွဴး၊ တပ္စုမွဴးေတြက ေနာက္ကေန
တအံုးအံုး တဘံုးဘံုးနဲ႔ ရိုက္တယ္။ ထင္းတုံးကို မႏိုင္လို႔
လဲသြားတဲ့သူေတြကို ေျခေတာက္နဲ႔ ပိတ္ကန္တယ္။ ရင္ဝကို ေဆာင့္ကန္တယ္။
ႏွိပ္စက္တာေတြ ခံခဲ့ရပါတယ္။
ေမး။ ရဲဘက္စခန္းမွာ အလုပ္ၾကမ္းေတြ လုပ္ေနရင္း ဦးဇင္းရဲ့ က်န္းမာေရး
အေျခအေနက ဘယ္လိုရိွခဲ့လဲဘုရား။
ေျဖ။ စားရတဲ့ အစားအစာကလည္း ပံုစံနဲ႔ စားရပါတယ္။ ရဲဘက္စခန္းမွာ
နာမည္ၾကီးတဲ့ ဒံေပါက္ထမင္းေပါ့။ ထမင္းေတြထဲမွာ ေက်ာက္ခဲေတြ ပါတယ္၊
စပါးလံုးေတြ ပါတယ္။ တခါတရံမွာ ႂကြက္ေခ်းေတြကလည္း ပါတယ္။ အဲဒီလို နီရဲေနတဲ့
ထမင္းေတာင္မွ အဝ မစားရဘူး။ အက်ဥ္းသားေတြက ဒီေလာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ရၿပီး
ထမင္းကို ဝေအာင္မစားရဘူး ဆိုေတာ့၊ အဲဒီ ရဲဘက္စခန္းကို ေရာက္ၿပီး ႏွစ္ပတ္
သံုးပတ္ေလာက္လည္းက်ေရာ လူေတြက မ်က္တြင္းေတြ ေခ်ာင္က်သြားတယ္။ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္
ျဖစ္သြားတယ္။ တခ်ဳိ႔ဆိုရင္ ဖ်ားတယ္။ တခ်ဳိ႔ဆိုရင္ သံေျခက်င္းရဲ႔
ဒဏ္ေၾကာင့္ ေျခေထာက္ေတြမွာ အနာေတြ ေပါက္လာတယ္။ ေသြးစုနာေတြ ေပါက္လာတယ္။
ဦးဇင္းကိုယ္တိုင္လည္း ေသြးစုနာ ၃-၄ ၾကိမ္ေလာက္ ေပါက္ဖူးပါတယ္။ အဲလို
အစားဆင္းရဲတဲ့ဒဏ္ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ရတဲ့ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ ျမစ္ၾကီးနားက
ကိုယ္ေတာ္တပါးဆို ဒဏ္မခံႏိုင္လို႔ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔က
ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားရွာတယ္။
ေမး။ ရဲဘက္စခန္းမွာ အလုပ္လုပ္လို႔ လုပ္အားခေရာ ရတာမ်ဳိးရွိလား ဘုရား။
ေျဖ။ ရဲဘက္စခန္းမွာ အက်ဥ္းသားတဦးက အနည္းဆံုး တေန႔ကို
အာဏာပိုင္ေတြအတြက္ တရက္ကို ၂ဝဝဝ သြင္းရတယ္။ ေထာင္အလုပ္မရွိရင္ အျပင္က
ဝင္ေငြရတဲ့ အလုပ္ေတြကို လိုက္လုပ္ရတယ္။ ၂ဝဝဝ ထက္ေက်ာ္ရင္ေတာ့
ေထာင္သားေတြအတြက္ စားစရာေတြ ဝယ္လို႔ရတာေပါ့။
ေမး။ ဘာေၾကာင့္မို႔ အိႏၵိယဘက္ကို ထြက္ေျပးခဲ့တာလဲဘုရား။
ေျဖ။ ဦးဇင္း ေရာက္ေနတဲ့ လင္တန္ ရဲဘက္စခန္းကို အက္စ္ဘီ ၂ ေယာက္
ေရာက္လာၿပီး စစ္ေဆးျပန္တယ္။ ‘သံဃတပ္ေပါင္းစုမွာ ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြ သိလား’
ဆိုၿပီး စက္တင္ဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔ မနက္ ၉ နာရီကေန ညေန ၆ နာရီအထိ ဆက္တိုက္ေမးတယ္။
အဲဒီေန႔မွာ ဆြမ္းမစားရဘူး။ မေျဖႏိုင္ရင္ ထိုးတာၾကိတ္တာ လုပ္တယ္။
ဦးဇင္းကို ‘သံဃတပ္ေပါင္းစုမွာ ပါတယ္ မဟုတ္လား။ သံဃတပ္ေပါင္းစုက ဆရာေတာ္ေတြ
ဘယ္မွာ ေရာက္ေနလဲ’ ဆိုတာေတြ ေမးတယ္။ ဒီလူေတြက ကေလးေထာင္ကို ျပန္ပို႔ၿပီး
ပုဒ္မ အသစ္တိုးၿပီးေတာ့ ေထာင္ကိုထပ္ပို႔မွာ သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ ဒီည
ထြက္မေျပးလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့တယ္။
ေမး။ တီးတိန္ၿမ့ဳိ လင္တန္ ရဲဘက္စခန္းကေန ဘယ္လိုမ်ဳိး ထြက္ေျပးလာခဲ့လဲ
ဘုရား။
ေျဖ။ အဲဒီ အလုပ္ၾကမ္းစခန္းကို ပထမ တထပ္က ၁ဝ ေပေလာက္ရွိတဲ့
သစ္တုံးၾကီးေတြကို သံဆူးၾကိဳးေတြပတ္ၿပီး ကာထားတယ္။ အဲဒီသစ္တိုင္ၾကီးေတြကို
ဖက္ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္တက္ခဲ့ရတယ္။ ဟာ ... သံဆူးၾကိဳးေတြက လက္ေတြေျခေထာက္ေတြကို
စူးလိုက္တာလည္း မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီဒဏ္ရာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ
အျမင့္ေပ ၁၅ ေပေလာက္ရွိတဲ့ ဒုတိယသံဆူးၾကိဳးကို ေက်ာ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရျပန္တယ္။
လက္ေတြမွာလည္း ေသြးအလိမ္းလိမ္းေပါ့။ ဟား ၫ အသက္အႏၱရာယ္ လြတ္ျပီဆိုတာနဲ႔
ရင္ထဲမွာ နည္းနည္း ေပါ့သြားတာေပါ့။ အနာတရကို ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ
ကိုယ့္အသက္အႏၱရာယ္ကို စိုးရိမ္ၿပီး ဂက္စ္မီးျခစ္က အလင္းေရာင္ေလးကို
အားျပဳၿပီး ေတြ႔တဲ့လမ္းအတိုင္း စြတ္ၿပီး ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။
တခ်ဳိ႔ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြဆို ၄-၅ နာရီၾကာေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ဆင္းရတယ္။
ရွင္းလို႔မရတဲ့ ျခံဳေတြဆို လိွမ့္ခ်လိုက္ရတာရွိတယ္။ တိုးလို႔မရတဲ့
ဆူးျခံဳေတြဆိုရင္ ေတာေကာင္သြားတဲ့ လမ္းေလးေတြကို အားျပဳၿပီး ေလးဘက္ေထာက္
သြားခဲ့ရတာေတြလည္း ရွိတယ္။ သားရဲတိရစၦာန္ အႏၱရာယ္ကို စိုးရိမ္မိေပမယ့္
ေရွ႔ခရီးတြင္ဖို႔ပဲ အာ႐ံုထား ေျပးရတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ ဗိုက္ကလည္းဆာ၊
စားစရာလည္းမရွိ၊ ေရကလည္း ငတ္ေတာ့ ေတြ႔တဲ့ ဆီးျဖဴသီးေလးေတြ ခူးစားၿပီး ၂
ရက္၊ ၂ ည တိတိ မနားမေန ေျပးခဲ့ရပါတယ္။
တခါတရံ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြကို မတက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေမာပန္းေနေတာ့၊
ေခ်ာင္းေတြအတိုင္း စံုဆင္းေနေတာ့ ခရီးေတြက မေဝးသင့္ဘဲ ေဝးခဲ့တဲ့
ခရီးေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပဲ။ ရြာေတြကို ေတြ႔ရေပမယ့္ အဖမ္းခံရမွာ၊
ေခြးေဟာင္မွာ စိုုးတဲ့အတြက္ မဝင္ရဲဘူး။ ပတ္ေရွာင္သြားရတယ္။ လမ္းေတြကလည္း
မသိေတာ့ မွန္းဆသြားရတဲ့အတြက္ အေဝးၾကီး ေရာက္သြားတာေတြ ရွိတယ္။ ပရိတ္၊
ပ႒ာန္းနဲ႔ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အေဖာ္ျပဳၿပီး ေမတၱာပို႔ရင္း
ေျပးလႊားေနရတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း မရြတ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့အဆံုး အာ႐ံုပဲ
ျပဳႏိုင္ေတာ့တယ္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ အသက္ ၂ဝ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိတဲ့ ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေလး
တေယာက္က ထမင္းထုပ္နဲ႔ ေရဗူးေလး ပါလာတာကို ေပးေတာ့ အငမ္းမရ ၿမိန္ရည္ယွက္ရည္
စားလိုက္တယ္။ သခြားသီး ၃ လံုး ေရာေပးေတာ့ စားလိုက္တာနဲ႔ ေရဆာလည္း
ေျပသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုး လမ္းျပေပးဖို႔ အကူအညီ ေတာင္းလိုက္ေတာ့ သူက
လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ျပေပးတယ္။ ဦးဇင္းလဲ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔
ေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ပါတဲ့ေငြ ၂ဝဝဝ ေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီေနာက္ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ အိုက္ေဇာၿမ့ဳိကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ေမး။ ထြက္ေျပးတုန္းက သံေျခက်င္းနဲ႔ပဲလား ဘုရား။
ေျဖ။ အက်ဥ္းစခန္းက တာဝန္ရွိသူေတြကို ၾသဂုတ္လလယ္ေလာက္မွာ ပိုက္ဆံ ၅ဝဝဝဝ
ေပးလိုက္ေတာ့ သံေခ်က်င္း ျဖဳတ္ေပးပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ေျပးဖို႔ လြယ္ကူသြားတာေပါ့။
ေမး။ စစ္အစိုးရက သံဃာေတာ္ေတြကို မတရား ဖမ္းဆီးမႈေတြအေပၚ ဘယ္လို
ေျပာလိုပါသလဲဘုရား။
ေျဖ။ ရက္စက္ယုတ္မာလွပါတယ္ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းကေတာင္မွ
သံဃာထုအေပၚမွာ ဒီေလာက္ ရက္ရက္စက္စက္ မႏွိပ္စက္ခဲ့ပါဘူး။ အခု ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ့ ဒါယကာလို႔ ေခၚေနတဲ့ စစ္အစုိးရရဲ႔ ရက္စက္ယုတ္မာမႈကေတာ့
ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳလိုက္မွပဲ ေျပာစရာစကားလံုး ရွာမရေလာက္ေအာင္ ရက္စက္ပါ့ေပ့လို႔
သိလိုုက္ရတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳး ရက္စက္ ယုတ္မာမႈေတြကို ရပ္တန္းက ရပ္ပါ။ အဲလိုမွမဟုတ္ရင္
သမိုင္းမွာ ဂ်ာမဏီက နာဇီဟစ္တလာတို႔လို သမိုင္းဆိုး တင္က်န္ခဲ့မွာ
မလြဲပါဘူး။ အခုဆိုရင္ ကမၻာတဝွမ္းမွာ ရွိတဲ့ အာဏာရွင္ေတြဟာ တေယာက္ၿပီးတေယာက္
ျပဳတ္ကုန္ၿပီ။ ကမၻာမွာ ရွားရွားပါးပါး နအဖ စစ္အုပ္စုပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ နအဖ
စစ္အုပ္စုသာ အျမင္မွန္ရမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္ေတြ က်န္ပါေသးတယ္။ သူတို႔ရဲ႔
ႏွလံုးသားမွာ စူးဝင္ေနတဲ့ အမုန္းတရား၊ အာဃာတ တရားေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္
သူတို႔လည္း ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေစၿပီး လူသားထု တရပ္လံုးကိုလည္း
စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရေစပါတယ္။ ဒီ အမုန္းတရား၊ အာဃာတ
တရားေတြဟာ အျမင္မွန္ရတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းပစ္လို႔ ရပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္
ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ ဆင္းရဲတြင္းက နက္သည္ထက္ နက္ပါလိမ့္မယ္။ အခ်ိန္မီ
ျပဳျပင္ၾကပါလို႔ ဦးဇင္းအေနနဲ႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
ေမး။ ဦးဇင္းအေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ဳိး ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သြားမယ္လို႔
စိတ္ကူးပါသလဲ ဘုရား။
ေျဖ။ ေရႊဝါေရာင္ အၾကမ္းမဖက္ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးဟာ နအဖ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔
မတရား ဖမ္းဆီး ညႇဥ္းပမ္းႏွိပ္စက္၊ ဖိႏွိပ္ၿဖိဳခြင္းမႈေတြနဲ႔
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရေပမယ့္ သံဃတပ္ေပါင္းစု ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္ ဦးၾသဘာသနဲ႔အတူ သံဃာ ၃
သိန္းေက်ာ္၊ ၄ သိန္းနီးပါး က်န္ပါေသးတယ္။ ဦးဇင္းအေနနဲ႔ ေရွ႔ဆက္ၿပီးေတာ့
နအဖ ဆိုတဲ့ အဓမၼဝါဒီေတြကို အသက္ထက္ဆံုး ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚကေန အၾကမ္းမဖက္တဲ့
နည္းေတြနဲ႔ သံဃာထု၊ လူထုနဲ႔အတူ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္သြားမွာပါ။
အခု အေနအထားက အစြယ္နဲ႔ ထိုးမယ့္ဆင္ဟာ ေနာက္တလွမ္းဆုတ္ ဆိုတဲ့
အေနအထားပါ။ စက္တင္ဘာ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ အာဇာနည္ လူစြမ္းေကာင္း ရဲရဲေတာက္
သတၱိရွင္ေတြ အမ်ားၾကီး ေမြးထုတ္ေပးခဲပါ့တယ္။ ဒီလူစြမ္းေကာင္းေတြဟာ ဥပမာနဲ႔
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေျခစြမ္းထက္တဲ့ ေဘာလံုးသမားေကာင္းေတြ လိုပါပဲ။ ဒါကို
အသင္းစုစည္းမႈ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေပးအယူ၊ အခ်ိပ္အဆက္ရွိမႈ၊
ေအာင္ကိုေအာင္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ၾကံ႔ခိုင္မႈေတြကို ဦးဇင္းတို႔ ျပန္လည္
တည္ေဆာက္ေနပါတယ္။
အေရးၾကီးဆံုးအခ်က္က ေဘာလံုးပြဲေတြမွာ ကိုယ့္ေျခေထာက္ထဲ
ေဘာလံုးေရာက္ၿပီဆိုရင္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး တေယာက္ထဲ ဆြဲမေျပးဖို႔ အဲဒါ
အေရးၾကီးဆံုးပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားေနတဲ့ မည္သူမဆို၊
မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းမဆို ဒီမိုကေရစီသေဘာတရား၊ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ေတြကို
စတင္က်င့္သံုးဖို႔ လိုေနပါၿပီ။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ သူတပါးက လာေပးတာမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္တိုင္က်င့္သံုးရတာပါ။
အဲဒီေတာ့ နအဖ လက္ထဲမွာ ဒီမိုကေရစီမ ရွိဘူး၊ အဲဒါကို သြားေတာင္းမေနနဲ႔၊
အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္ ရွိၿပီးေတာ့ ငါတို႔ဟာ တေန႔
မုခ် ေအာင္ရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ေမြးၿပီး သံဃာထု၊ ေက်ာင္းသားထုနဲ႔
လက္တြဲၾကပါ။ ဦးဇင္းလည္း စိတ္ဓာတ္ ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔
လက္တြဲေဆာင္ရြက္ပါ့မယ္လို႔ အခိုင္အမာ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။
ခြပ္ေဒါင္းေျမ
No comments:
Post a Comment