က်ေတာ္ဆိုးခဲ့သမွ်အပိုင္း(၁) က
စာကဆက္တိုက္႐ိုက္တာအဆင္မေျပလို႔တစ္ဝက္တစ္ပ်က္တင္ပီးခြဲ႐ိုက္ေနရတယ္ဗ်ာ။ ကဲျပန္စေတာ့မယ္ဗ်ာ...
က်ေတာ္အသက္၃ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္မွာမိဘေတြနဲ ့အတူမိုးကုတ္သြားလယ္ခဲ့ဘူးတယ္။
မန္းတေလးကေနမိုးကုတ္မတက္ခင္မွာဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာႏြားႏို ့ေသာက္တယ္။ႏြားႏို
့ကငၾကင္းဖန္ခြက္အႀကီႀကီးတစ္ခြက္မွတစ္က်ပ္ပါ။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ေပါ့။
က်ေတာ္ကေလာဘႀကီးပီးအဲဒီႏြားႏို
့ေတြကိုတစ္ေယာက္ထည္းမကုန္ကုန္ေအာင္ေသာက္ပါတယ္။ပီးေတာ့ကားစီေတာ့ကားကဟီးႏိုးအခံုးကားပါအတက္အဆင္းကေနာက္ဘက္မွာ။အဲဒီမွာကားကအေကြ႕ေတြမွာလွိပ္ေတာ့ကားမူးပီးအန္တာႏို
့ေတြအကုန္ျပန္ထြက္လာပီးေဘးနားကလူေတြေပကုန္တာေပါ့ဗ်ာ။မိုးကုတ္မွာက်ေတာ္တို႔တည္းတဲ့အိမ္မွာအိမ္သာသြားေတာ့ကေလးဆိုေတာ့အျပင္မွာပဲတင္ရတယ္
မွတ္မွတ္ရရကေတာ့စဥ္းအိုးခ်မ္းအကြဲထဲမွာအီအီးေတြပါပီးေတာ့ေဘးနားကလူေတြကတင္ပါးေရေဆးေပးဖို
့လုပ္တာလက္မခံပဲ
အဲဒီစဥ္းအိုးကြဲမပီးအနားကလူေတြကိုလိုက္ပက္ေတာ့အေမကဆူပီးအ႐ိုက္ခံရတယ္။
စကားမစပ္အေမ႐ိုက္တာဆိုလို႔မွတ္မွတ္ရရမရွိသေလာက္ပါပဲဆိုးသမွ်အေဖက႐ိုက္တာေလ။
အဲ က်ေတာ္တို
့တည္းခိုတဲ့အိမ္နားမွာကျခံထဲမွာမက္မန္းသီးမက္မြန္သီး၊သၾကားသီး၊ က်ေတာ္တို
့နယ္အေခၚသစ္ေတာ္သီး (
အေရာင္ကအဝါေရာင္မွည့္လာရင္အသီးကကြဲပီးအာလာတယ္။ဆိပ့္တဲ့အရသာရွိတယ္။
အမ်ားအားျဖင့္အုန္းႏို ့သၾကား ႏြားႏို႔ေရာပီးစားတာပါ။
ျခံပိုင္ရွင္ကအပ်ိဳႀကီးအရမ္းကပ္စီးနဲပါတယ္။
သူျခံထဲကအသီးေတြကိုကေလးေတြသြားခူးရင္ေခြးနဲ
့႐ူးတိုက္တယ္။အိမ္ေပၚကေနေအာ္ဆဲတယ္ခင္ဗ်။
က်ေတာ္ကေတာ့မေၾကာက္ဘူအၿမဲသြာခိုးစားပါတယ္။
ငယ္ငယ္ကက်ေတာ္မိုးကုတ္မွာအလည္ေရာက္ရင္းေခ်ာင္းတစ္ခုျဖတ္ရပါတယ္
ႀကိဳးတံတားနဲ႔ပါ။ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့အက်ယ္ေပ၂၀-၂၅ ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္ပါတယ္။
ေရကေသြးေတြလိုနီရဲေနေတာ့က်ေတာ္ကမကူးရဲဘူး။ မိုးကုတ္အိမ္ကကိုႂကြက္နီအသက္ ၁၇
ေလာက္ကက်ေတာ္ကိုကုနး္္ပိုးပီးျဖတ္တာေတာင္မလိုက္ဘူးဆိုပီးအတင္းေပကပ္ငိုတာပါ။အသက္ႀကီးလာေတာ့မွသိရတာကေက်ာက္တူးတဲ့ေနရာေတြမွာေျမနီေတြနဲ
့ဆိုေတာ့ေက်ာက္ေဆးရည္ေတြကေသြးလိုအနီေရာင္ျဖစ္ေနတာပါ။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ေၾကာက္တာေပါ့။င္ေခစ
က်ေတာ္ဆိုခဲ့သမွ်အပိုင္း(၁) ခ
ဘီလူးကၽြန္းမုရစ္ကေလးရြာအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ဝယ္လာတဲ့ႏွာ႐ုပ္ျမင္႐ုပ္ေတြကိုကစားေနရင္းကေနစိတ္ကူးတစ္မ်ိဳးေပါက္ပီးမီဖိုေခ်ာင္ထည္းကဒါးယူပီးေတာ့ကုတင္ေအာက္ဝင္ပီးအမဲျဖတ္တယ္ဆိုပီးအဲဒီျမင္း႐ုပ္ႏြား႐ုပ္ေတြကိုလွီးတာေပါ့ဗ်ာေနာက္မွအေဖေတြ႕ေတာ့ေကာင္းေကာင္းအေဆာ္ခံထိတာေပါ့။
အိုးစည္ေတြကိုလည္းထိုးေဖါက္လုပ္တယ္။ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းကကစားစရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက်ေတာ့လက္ခ်က္နဲ႔ပ်က္စည္းကုန္တာပါပဲ။
ခဏပဲခံတယ္။
က်ေတာ့အေမမွာေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမ ၁၃ ေယာက္ရွိပါတယ္။အေမကအငယ္ဆံုပါ။ ႀကီးဆံုးနဲ႔အငယ္ဆံုကအသက္၂၀
ေက်ာ္ကြာပါတယ္။ က်ေတာ္အေမအထက္၁၀
ေယာက္ေျမာက္ကႀကီးျမင့္ပါ။သူကတပ္ထိန္းကတပ္ၾကပ္ႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔အိမ္ေထာင္က်ပီးမဂၤလာဒံုတပ္ထိန္း(၁)
မွာေနတာပါ။ သူ႔ေယာက္က်ားကကရင္ပါ။
ကရင္ျပည္နယ္ထံုးအိုင္ကပါ။သူမွာမမိမိဦး၊မမာမာဦး၊ေအာင္ထြန္းဆိုပီးကေလးသံုးေယာက္ရွိပါတယ္။
က်ေတာ့ဝမ္ကြဲေတြေပါ့။
အမႏွစ္ေယာက္ကႀကီးပီးေအာင္ထြန္းကက်ေတာ္ေအာက္ေလးလငယ္ပါတယ္။
တေန႔ေတာ့ကၽြန္ေတာ္နဲ ့မမာမာဦးမိႈ ့ပြင့္ေကာက္တယ္ကစားမလို ့ပါ။ မိႈ
့ပြင့္ဆိုတာကေခါင္းအုန္းထဲ၊မိႈ ့ရာအတြင္းထဲပြေအာင္ခံတဲ့မိႈ ့သီးပင္ကပါ။
ျပာသိုလထဲမွာပြင့္တာမ်ားပါတယ္။အသီးကအစိမ္းေရာင္ပါ။အပင္အသားကေတာ္ေတာ္ပြပါတယ္။ဘာမွလုပ္လို႔မရပါဘူး။ထင္းမီးဆိုက္လဲမေကာင္းလို႔ဘယ္သူမွမသံုးပါ။က်ေတာ္တို့ငယ္ငယ္ကေတာ့အပင္အသားကိုကေလးကစားစရာေလွထြင္းပါတယ္။
ရြက္တိုင္ေတြဘာေတြေထာင္ရြက္တပ္တာတို ့ပါလုပ္တာပါ။ တစ္ေပါင္းလမွာအဲဒီမိႈ
့သီးကေခိာက္လာေတာ့အခြန္ကဝါညစ္ညစ္အေရာင္ျဖစ္လာပါတယ္။ဲဒါေတြကိုခူးပီေတာ့အထဲကမိႈ
့အဖတ္အျဖဴေတြကိုအေစ့ထုတ္ပီးပြေအာင္လုပ္ပီးေခါင္းအံုးေမြ႕ရာသြပ္တာပါ။
မိႈ ့ပြင့္ေကာက္တုန္းေန႔လည္၁
နာရီေလာက္မွာမိုးကလင္းတိန္ေနရာကေနခ်က္ခ်င္းေမွာင္က်လာပီးညလိုပဲျဖစ္သြားေနာ့ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ
့ငိုပီးအိမ္ေျပးျပန္တာေပါ့ဗ်ာ။အမက္ုလည္းသတိမရေတာ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ကသူ႔အသက္က
၇ ႏွစ္ပါ။ က်ေတာ္က ၄ ႏွစ္။
ေနာက္တခုတပ္ထိန္းထဲမွာအမွတ္ရတာကေတာ့ေျခာက္လံုးျပဴးေသနပ္ကိုကိုင္ကစားတာပါ။
က်ေတာ့အေဒၚေယာက္က်ားကအလုပ္မသြားရင္သူ
့ေသနတ္ကိုခါးပါတ္အိပ္ထဲထည့္ပီးဘုရားစင္ေအာက္မွာခ်ိတ္ထားပါတယ္။
က်ေတာ္ကကုလားထိုင္ခုတက္ယူေတာ့ေသနတ္ကေလးပီးက်မ္းျပင္ျပဳတ္က်အသံၾကားလို႔လာၾကည့္တာေတြ႕လို႔႐ိုက္ခံထိတာေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွာက်ေတာဝမ္ကြဲအမမျမင့္ျမင့္ဦးဦးအေႂကြးေတာင္းတာေနာက္ကေနလိုက္သြာတယ္။
စစ္တန္းယားအိမ္ေတြကအခန္းတစ္ခုေရွ႕မွာကြန္ကရစ္ခံုေလာင္းပီးေလွခါး၅ ထစ္နဲ
့တက္ရတာပါ။
မျမင့္ဦးကက်ေတာ္ေနာက္ကလိုက္တက္လာတာမသိေတာ့သတိမထားမိဘူး။က်ေတာ္လည္းေလွခါးေလးထစ္အေရာက္မွာေနာက္လန္က်တာ
ျပန္သတိရေတာ့ေနာက္စိမွာခ်ဳပ္ထားတာေတာင္ပီေနပီး။
မွတိမွတ္ရရတပ္ထိန္းမွာေရခ်ိဳးေတာ့ေရဘံုဘိုင္ပါတ္လည္မွာသံမန္တလင္းခင္းထားတယ္။ေဘးနားမွာကမ်က္ေတြကအရွည္ႀကီး။
ကၽြတ္အရမ္းေပါပါတယ္။ကိုက္ထာခံရရင္လည္ေတာ္ရံုနဲ႔ျဖတ္လို
့မရပါဘူး။ငိုရတာလညါးအႀကိမ္ေပါင္းမေရမတြက္ႏိုင္ပါ
အမွတ္ထားသလားဆိုလည္းမမွတ္ပါဘူးဗ်ာ။
တစ္ခါငိုတစ္ခါေမ့ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္သြားထပ္လုပ္ပါပဲ။စိတ္မွတ္မရွိတတ္လို႔ခံေနရတာအခုဒီအသက္အရြယ္အထိေပါ့ဗ်ာ။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းက်ေတာ္အသက္၆ ႏွစ္ေလာက္မွာသူတို
့ကေမာ္လၿမိဳင္ရခိုင္ကုန္းတပ္ထိမ္းကိုေျပာင္လာေတာ့က်ေတာ္ေနတဲ့ဘီလူးကၽြန္းနဲ႔ပိုနီးလို
့အလည္ပိုေရာက္ျဖစ္တာေပါ့။မွတ္မိတာကေတာ့အင္ဂါေန႔ညတိုင္း႐ုပ္ရႈင္သြားၾကည့္ရင္တီအီး၁၁
စစ္ကားစီးပီသြားရတာပါ။ ေရြဘပါတဲ့ကားနာမယ္ေတာ့မမွတိမိေတာပါ
ေနာက္ဆံုးအခန္းမွာေရွဘနဲ႔လူၾကမ္းပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာထိုးႀကိတ္ပီးေရႊဘႏိုင္ဇာတ္သိမ္းသြားတဲကားပါ။့ာ
No comments:
Post a Comment