တစ္တီတူးတေကာင္ရဲ႕ ကေယာင္ကတမ္း အိပ္မက္မ်ား ( အပိုင္း-၁-)

by Aung Moe Win on Friday, March 30, 2012 at 10:26pm ·

“ေၿမာက္ပိုင္းေဒသမွ အရိုးတြန္သံမ်ား” ကို ဆက္မေရးေသးဘူးလား လို႔ ေမးေနတဲ့ မိတ္ေဆြအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္းေၿပာပါရေစ။ က်ေနာ္ေၿပာခဲ့သလိုပဲ။ အဆင့္ (၃) မွာ  မ်က္ႏွာဖံုးေတြ ကြာက်လာမယ္။  အဆင့္အတန္းတူရာ စုမယ္။ ေဆြးေႏြးၿငင္းခုန္ႀကမယ္။  ဒီအဆင့္ကို  ဖဲစကားနဲ႔ေၿပာရင္ ရိႈးဝိုင္းတခု လို စဥ္းစားႀကည့္မယ္။ ပစ္ဖဲတခုခ်ႀကည့္မယ္။ ဘယ္သူေတြလိုက္မလဲ၊ ဘယ္သူ႔မွာ ဘာဖဲရိွမလဲ တြက္ႀကည့္ႀကမယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ေဒါသသင့္ၿပီး ႀကြမိုင္းေတြေပၚမွာ ေခ်လွမ္းလာၿပီဆိုေတာ့ ----- ကာယကံရွင္ေတြ ဆက္ေရးႀကပါေစဦး။ လူတိုင္းမွာ ေၿပာေရးဆိုခြင့္၊ ၿငင္းဆိုႏုိင္ခြင့္ရိွႀကရပါလိမ့္မယ္။  ဘယ္သူ႔မွာ ဘယ္လိုဖဲမ်ိဳးရိွေနတယ္ဆိုတာ သိေနၿပီပဲ။ ဘာကို ပူစရာလိုေတာ့လို႔လဲ။ အဆင္ေၿပသြားမွာပါ။
 ၿပီးမွ ဆက္ေရးပါမယ္။ ေၿမာက္ပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ေဆာင္းပါးတပုဒ္ေလးကို အပိုင္းလိုက္တင္ႀကည့္မယ္ဗ်ာ။


တစ္တီတူးတေကာင္ရဲ႕ ကေယာင္ကတမ္းအိပ္မက္မ်ား ( အပိုင္း -၁-)
  
  
တစ္တီတူး ဆိုတဲ့ ငွက္ဟာ လင္းဆြဲ လိုပဲ။ အိပ္ရင္ ေၿခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္အိပ္ရေတာ့ မိုးၿပိဳမွာ အရမ္းေႀကာက္တယ္ လို႔ သံုးသပ္ႀကတယ္။ ကိုယ့္နာမည္ေဖၚၿပီး ပ်ံသန္းေလ့ရိွတဲ့ ငွက္ထဲမွာ တစ္တီတူးငွက္ရဲ႕ အသံ ကို လာၿခင္းမေကာင္းတဲ့ငွက္အၿဖစ္ သိရိွႀကတယ္။    
 “ ငါတို႔လည္း စာေပ၊ အႏုပညာႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနလာတာပါကြာ။ နန္းေတာ္ေရွ႕လူထု မိသားစုေတာ့ တခါမွ မႀကားဘူးဘူး။ ”
“ အင္း-- လူသတ္သမားရဲ႕ ဝိညာဥ္က  သူ႔ကို လႊမ္းမိုးထားႏိုင္ခဲ့ေတာ့ ဖက္ဆစ္ရုပ္အေလာင္းကို သနပ္ခါးလိမ္း၊ နန္းတက္ပြဲလုပ္ေပးေနတာကိုး ။ ”


က်ေနာ့ေဘးမွာ မွတ္ခ်က္ေတြ ပလူပ်ံေနတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာမွ မွတ္ခ်က္မေပးလိုက္မိဘူး။  ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔တေတြက အေပါစားပ်က္လံုးေတြကို မႀကိဳက္တတ္သလို၊  မလိုလားအပ္တဲ့ မိတ္ဆက္မႈေတြကိုလည္း လက္ခံေလ့ရမရိွေတာ့
လူထု ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရတခုကို စရွင္းဖို႔လိုလိမ့္မယ္။


မႏၱေလးမွာ ၿပည္သူလူထုက  “လူထု” ဆိုတဲ့ စာေပတိုက္ကို ဘာေႀကာင့္ခ်စ္ခင္ၿမတ္ႏိုးႀကသလဲ။ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အႏုပညာ၊ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈေတြမွာ၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္အၿပည့္၊ အနစ္နာခံမႈအၿပည့္နဲ႔ သမိုင္းစဥ္တေလွ်ာက္ ပါဝင္ပတ္သက္ခဲ့ႀကလို႔ သူတို႔ကို ေလးစားႀကတာၿဖစ္တယ္။ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခံရတဲ့ေက်ာင္းသားေတြအေပၚ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေန၊ တေလွ်ာက္လံုး မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ၿပီး၊ “ စိတ္ညစ္ပါတယ္ေနာ္၊ ဘာေတြမွန္းမသိဘူး ခုမွ ပြထေနတာပဲ” လို႔ ညီးညဴေနတဲ့ သူတေယာက္က  “နန္းေရွ႕ လူထု မိသားစု ”  အၿဖစ္သိႀကတယ္ လို႔ မိတ္ဆက္မယ္ဆိုရင္  မၿဖစ္ႏိုင္တာေတြကို စိတ္ကူးမယဥ္ပါနဲ႔ လို႔  အႀကံေပးပါရေစ။


 လူထုမိသားစု ဆိုတဲ့ လိုဂိုဆိုတာ Franchise Business မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္မိတ္ဆက္ခ်င္တိုင္း မိတ္ဆက္လို႔မရဘူး။ စာေပယဥ္ေက်းမႈ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ အႏုပညာေလာကမွာ လံုေလာက္တဲ့ ယံုႀကည္ေလးစားခံရမႈ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ခံရ တဲ့ အရာၿဖစ္တယ္။ အမ်ိဳးစပ္တိုင္းသာ လူထု နာမည္သံုးလို႔ရမယ္ဆိုရင္ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း ( ဗမာၿပည္ကြန္ၿမဴနစ္ပါတီ) ဘယ္လိုေတာ္စပ္သလဲဆိုတာ ေမးႀကည့္ႀကပါအံုး။ “ကိုႀကီး” လို႔ အႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာေခၚခဲ့တဲ့သူ၊ အၿပစ္မဲ့စြာေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ လုပ္ေဖၚကိုင္ဘက္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတြအေပၚမွာ  တာဝန္မဲ့စြာ၊ လိပ္ၿပာမရွက္စြာ တိတ္ဆိတ္စြာေနထုိင္လာခဲ့သူ၊ အလင္းဝင္လာလိုက္ အေမွာင္ၿပန္သြားလိုက္ ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြကို ဝန္ခံေနတဲ့သူ တေယာက္က ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္မိတ္ဆက္တာေတြ သိတ္မလုပ္ဖို႔လုိမယ္ထင္ပါတယ္။


အပိုင္း (ခ)


“ခင္ေရႊလိႈင္ကို သိလား” တဲ့။

“ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ကို “ကိုႀကီး” လို႔ ေခၚခဲ့တဲ့ မႏၱေလးတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသူတေယာက္လား၊ မႏၲေလးလႈွပ္ရွားမႈမွာ ပါဘူးတယ္ ဆိုတာ သိေပမဲ့ သူ႔ကို ထူးထူးၿခားၿခားမွတ္မိတာ မရိွဘူး။ မေက်ာ့၊ မစႏၵာ၊ မေဝေဝထြန္း၊ မီမီလြင္၊ မၿမင့္ၿမင့္ခိုင္၊ မေအးေအးမင္း၊ အမာနီ၊ မမာမာဦး၊ မဥမၼာၿမင့္၊ မာလာသိန္း--- စတဲ့ စတဲ့ သူေတြကိုေတာ့ ပိုၿပီးေကာင္းေကာင္းမွတ္မိတယ္။  ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အထက္ပါေက်ာင္းသူေတြက  ဗကသညီလာခံ၊ သမဂၢညီလာခံေတြမွာ၊ တက္တက္ႀကြႀကြေဆြးေႏြးၿပီး ကိုယ့္အေတြးအေခၚကို ရဲရဲရင့္ရင့္ထူေထာင္ခဲ့သူေတြ၊ ေထာင္အႀကိမ္ႀကိမ္က်ၿပီး လက္ရိွႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ေနႀကသူေတြ။  ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္နဲ႔ ေၿမာက္ပိုင္းေဒသမွာ ေႀကြလြင့္သြားတဲ့ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ႏွစ္ပတ္လည္အခမ္းအနားလုပ္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကို ၿပန္ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာမိတယ္။ က်ေနာ္တို႔တေတြ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာပဲေရာက္ေရာက္၊ ဘယ္ေနရာမွာေတြ႔ေတြ႕ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ထားႏိုင္ခဲ့ႀကသူေတြ။ ယုတ္ယုတ္မာမာၿဖစ္သြားတဲ့အရာေတြကို ၿပတ္ၿပတ္သားသားဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲဝင္ ခ့ဲႀကသူေတြ၊  ကိုယ္ေနတဲ့ ေနရာေလးမွာ လူရာဝင္ဖို႔အတြက္ သမိုင္းေတြကို အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ မသိက်ိဳးကြ်ံလုပ္၊ ေရငံုႏုတ္ပိတ္ေနခဲ့တဲ့သူေတြမဟုတ္ဘူး။ လိပ္ၿပာသန္႔ေအာင္ အၿမဲေနခဲ့သူေတြၿဖစ္တယ္။


ဗကသ (အထက္ဗမာၿပည္) အေႀကာင္းကို ၿပန္စဥ္းစားႀကည့္လိုက္မိတယ္။ ဗကသ (အထက္ဗမာၿပည္) မွာ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ၿဖစ္ေနက်အတိုင္း၊ အုပ္စုႏွစ္စု အားၿပိဳင္မႈရိွခဲ့တယ္။ ကိုသန္႔စင္ ( ေဆးတကၠသိုလ္)  နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အုပ္စုက မစိုးရိမ္တိုက္ထဲမွာ ဗဟိုၿပဳ ေနထိုင္ေလ့ရိွတယ္။  ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ( ဂ်ီတီအိုင္) နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အုပ္စုက ဒကၡိဏရာမ ဘုရားႀကီးေက်ာင္းတိုက္မွာ ပိုအေနမ်ားတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့  မစိုးရိမ္အုပ္စုနဲ႔ အေနနီးစပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ နဲ႔ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ တို႔ဆိုတာ အစည္းအေဝးမွာ ဆန္႔က်င္ဘက္က အၿမဲၿငင္းေနက် သူေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ တို႔တေတြ ေတာခိုေတာ့မယ္ လို႔ ဆံုးၿဖတ္တဲ့ကာလမွာ က်ေနာ္ဆီလာၿပီး စကားေၿပာၿဖစ္ခဲ့ႀကတယ္။ “ ခင္ဗ်ား နဲ႔ က်ေနာ္ ရန္ဆက္ၿပီး ၿဖစ္ရမွာလည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ေနာက္ဆံုးေတြ႕တဲ့ အေနနဲ႔ ကိုယ့္ကို အာပူလွ်ာပူ တပြဲေလာက္ ေကြ်းကြာ” တဲ့။ အဲ့ဒီတံုးက မစိုးရိမ္တိုက္ထဲမွာ ေက်ာင္းသားရံပံုေငြပြဲ က်င္းပေနခ်ိန္၊ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ ေသြးစြန္းတဲ့ၿဖစ္ရပ္၊ သီခ်င္းေတြကို အသံခ်ဲ႕စက္ႀကီး နဲ႔ ဖြင့္ၿပီး လြတ္ေၿမာက္ေဒသတခုလို ထူေထာင္ထားခ်ိန္၊ သူ႔လက္ထဲမွာ ကိုေက်ာ္ဝင္း ( အၿမဲစိမ္းလူငယ္မ်ားအဖြဲ႕၊ ယခု- နာမည္ရ စာေရးဆရာ ေက်ာ္ဝင္း) အတိုခ်ဳပ္ေရးထားတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ သမိုင္း စာတမ္းတေစာင္နဲ႔။ သူလည္းပဲ သမဂၢသမိုင္းၿပဳစုေနတာတဲ့။ က်ေနာ့ဆီကို ေမးခြန္း (၄) ခု ေမးတယ္။


က်ေနာ္က အခ်က္ (၂) နဲ႔ (၃) ကို အဓိကထားၿပီးေၿဖပါတယ္။ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ ယူဂ်ီလုပ္ေနတယ္ ဆိုတဲ့ သူေတြနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝး ေနခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘဝမွာ ႀကံဳခဲ့ဘူးၿပီ။ ေပါက္လိုက္ရင္ ယူဂ်ီတာဝန္ခံနဲ႔ထိပ္ပိုင္းကခ်ည္း စ၊ သတင္းေပါက္တယ္။ ဒါေႀကာင့္ ေၿမေပၚႏိုင္ငံေရးကို လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေၿမေအာက္အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ မပတ္သက္ခ်က္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့ ရိွတယ္။ ကိုစိုးဝင္းသန္းက က်ေနာ္နဲ႔ ညီအကိုလို ခင္ေနေတာ့ သူ႔ဆီက တဆင့္ ေၿမေပၚေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြကို အဆက္မၿပတ္ပို႔ေပးပါမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း ခင္ဗ်ားတို႔အေနအထားကို ေၿပာၿပေပါ့။ ကိုစိုးဝင္းသန္း ဆိုတာ က်ေနာ့အိမ္မွာ ေနာက္ဆံုးတညအိပ္သြားတယ္။


ဗကသ ယူဂ်ီလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေပးခဲ့ဘူးပါတယ္ ဆိုတဲ့ “ခင္ေရႊလိႈင္” တင္ၿပခ်က္ေတြမွာ စိတ္ဝင္စားစရာတခ်ိဳ႕ရိွလာတယ္။ သူက ဒီလိုဆိုတယ္။  
“ ဒီအရိပ္အေျခေတြကို သိရွိနားလည္ေနတဲ့ ယူဂ်ီ လမ္းေၾကာင္းကို စီးထားႏိုင္တဲ့ ရန္သူ႔သူလွ်ဳိတစုကလည္း ဒီဟေနတဲ့အရာကိုအသံုးခ်ၿပီး လက္ဦးမႈယူ ၿဖိဳခြဲဖို႔အတြက္ ႀကိဳ တင္ျပင္ဆင္မႈေတြ ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။”

( ခင္ေရႊလိႈင္ရဲ႕ေဆာင္းပါး- မွ )


(က) ၿမိဳ႕ေပၚက ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့ ေၿမေအာက္လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ အဓိကႀကိဳးကိုင္ေတြၿဖစ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သတ္ပစ္ခဲ့သူေတြက ဘယ္သူေတြလဲ။ ဆက္သြယ္ေရးတာဝန္ခံတေယာက္ၿဖစ္တဲ့ ကိုစိုးဝင္းသန္း ( မႏၱေလးတကၠသိုလ္) ဘာေႀကာင့္ ေထာက္လွမ္းေရး လို႔ စြပ္စြဲသတ္ၿဖတ္ခံခဲ့ရတာလဲ။ ကိုစိုးဝင္းသန္း ဆိုတာ ေတာခိုလက္နက္ကိုင္တိုက္မယ္ ဆံုးၿဖတ္ၿပီးကတည္းက သူ႔ကိုယ္သူ ၿပင္ဆင္ခဲ့တယ္။ ၿခင္ေတြတသဲသဲ မဲ ေနတဲ့ မစိုးရိမ္တိုက္ညေတြထဲမွာ ဗကသ က ထုတ္ေဝတဲ့ “ ဗဟိန္း” ဂ်ာနယ္ ကို ကူညီ ရိုက္ႏွိပ္ ၿဖန္႔ၿဖဴးေပးခဲ့သူၿဖစ္တယ္။
ဒါၿဖင့္ ေၿမေပၚေက်ာင္းသားနဲ႔ ဆက္သြယ္တဲ့ယူဂ်ီလမ္းေႀကာင္းကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တာ
ရန္သူ႔ရဲ႕ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးလား။(ဒါမွမဟုတ္)
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေၿမာက္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြလား။  

ေၿမေအာက္လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ေခါင္းေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ၿဖတ္ခဲ့သူေတြထဲမွာ “မ်ိဳးဝင္း” “ လွဆိုင္း” “ သန္းေဇာ္”  “သံေခ်ာင္း”ဆိုတဲ့ အမည္ကို  ကာယကံရွင္ေတြက ထုတ္ေဖၚေၿပာေနႀကတယ္။
စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ ၿပႆနာက ထင္သေလာက္ မလြယ္ကူသလို၊ ရႈပ္ေထြးေနတာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။
 ဒါေႀကာင့္ သတိထားၿပီး ေၿပာဆို၊ ေၿဖရွင္းႀကေစခ်င္ပါတယ္။


 ေၿမာက္ပိုင္းေဒသမွာ အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ လူသတ္မႈေတြက်ဴးလြန္ၿပီးကတည္းက အထက္ဗမာၿပည္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေတာခိုဖို႔ ထိတ္လန္႔သြားခဲ့ႀကတယ္။  လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ပတ္သက္ခ်င္စိတ္ မရိွေတာ့့တာ ၁၉၉၂ လူသတ္ပြဲကို ႀကားလိုက္ရကတည္းကပါ။ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ နီးစပ္တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြက က်ဆံုးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ဆြမ္းသြပ္အမွ်ေဝ၊ စုဆံုပြဲေလးက်င္းပခဲ့တာလည္း ၁၉၉၂ ကတည္းကပါ။ ဗကသ အတြက္ ယူဂ်ီလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ ဒီသမိုင္းေတြကို သိရမွာေပါ့။ ဒီသမိုင္းကို မသိေသးဘူး၊ လက္မခံခ်င္ေသးဘူးဆိုရင္ ၿပည္တြင္းကို ၿပန္ဝင္ႀကည့္ေလ။ ဘယ္သူဟာ ဘယ္ေလာက္တန္ဘိုးရိွသလဲ ၊ ဘယ္သူေတြက ဘယ္လိုဆက္ဆံသလဲ ဆိုတာ သိလိမ့္မယ္။


မ်ိဳးဝင္း ဆိုတာ ဘယ္လိုလူလဲ
  
  
၈၈ အေရးေတာ္ပံုမတိုင္ခင္ကတည္းက “မ်ိဳးဝင္း” ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို RIT က အေဆာင္ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိႀကပါတယ္။ အေကာင္းသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းက မိုးညွင္းသား ကိုၿမင့္ေက်ာ္ ( ယၡဳ ေတာင္ကိုရီးယား) ။ ကိုၿမင့္ေက်ာ္က ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေၿမာက္ပိုင္းမွာ အမႈထမ္းေနစဥ္၊ ၿပည္တြင္းနဲ႔ဆက္သြယ္မႈနဲ႔  ေထာင္ဒဏ္အၿပစ္ေပးခံခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔တေတြ ၁၉၉၃- ၉၄ စာသင္ႏွစ္မွာ ေက်ာင္းအတူတူၿပန္တက္ခဲ့ႀကတယ္။ က်ေနာ့ရဲ႕ မႏၱေလးအိမ္မွာ လိုက္လာၿပီး ေၿမာက္ပိုင္းလူသတ္ပဲြအေႀကာင္းေတြကို ေဆြးေႏြးၿဖစ္ခဲ့ႀကတယ္။ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးသိတဲ့သူက တင္စိုးဦး ( တတိယႏွစ္၊စက္မႈ) ၿဖစ္တယ္။ ေနာက္-- ေၿမာက္ပိုင္းေဒသအၿဖစ္ဆိုးႀကီးထဲမွာ ပါဝင္ပတ္သက္သူေတြ ( စစ္ေဆးခဲ့တဲ့သူေတြ၊ စစ္ေဆးခံရသူေတြ) နဲ႔ တၿဖည္းၿဖည္းသိကြ်မ္းလာခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ေၿမာက္ပိုင္းအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္လူသတ္မႈႀကီးဆိုတာ ေႀကာက္ရြံဘြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္မွားယြင္းခဲ့တဲ့ ရာဇဝတ္မႈႀကီးဆိုတာ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့သူေတြကိုယ္တိုင္ သိေနႀကပါတယ္။ ဒါေႀကာင့္လည္း ဒီကိစၥႀကီးကို ဖံုးဖိဖို႔လုပ္ခဲ့ႀကတယ္။ ဥာဏ္မမွီေသးတဲ့သူေတြကေတာ့ မ်ိဳးဝင္း၊ သံေခ်ာင္း ကို အခုခ်ိန္အထိ သနားႀကင္နာတတ္ေသာ သူရဲေကာင္းအၿဖစ္ ၿပန္လည္ပံုေဖၚေပးခ်င္ရွာတယ္။ ေအာ္- သူ ဥာဏ္မွီသေလာက္ႀကိဳးစားေနရွာတာကို နားလည္ေပးခ်င္ပါတယ္ လို႔ ေၿပာေနေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးရီခ်င္ေနတယ္။
ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေတာမခုိခင္က  မ်ိဳးဝင္း နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့အယူအဆက ရွင္းပါတယ္။ “ မ်ိဳးဝင္း လို ေကာင္မ်ိဳးနဲ႔လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္လို႔မၿဖစ္ဘူး၊ သူရိွတဲ့ေနရာမွာေတာ့ သြားမလုပ္ႏိုင္ဘူး”  လို႔ ေၿပာခဲ့တယ္။ က်ေနာ့မွာ အေႀကာင္းရိွပါတယ္။


မ်ိဳးဝင္းဆိုတာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွာကတည္းက၊ လူ ႏွစ္ခါ သတ္ခဲ့ဘူးတဲ့သူ။ မဆလ စစ္သင္တန္းတက္၊ စစ္အကၤ်ီ တကားကားဝတ္ၿပီး စစ္ေသြးႀကြေလ့ရိွသူ။ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္အေဆာင္ေတြမွာ သူခိုးမိရင္ ဘယ္လိုၿဖစ္တတ္တယ္ ဆိုတာ နယ္ေၿမခံရဲေတြကအစသိတယ္။ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားဆိုတာကလည္း သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ တေယာက္က ညာသံေပးလုိက္လို႔ကေတာ့ ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ဝိုင္းၿပီး ဆြမ္းႀကီးေလာင္းေတာ့တာပဲ။ ေသသြားရင္လည္း ရဲစခန္းက ဘာမွမသိသလို လက္ခံလိုက္တယ္။ စာရင္းေဖ်ာက္ခံရတဲ့ လူသတ္မႈေတြဆုိတာ ဥပေဒ စိုးမိုးမႈမရိွတဲ့ ဗမာၿပည္လိုေနရာမွာ အမ်ားသား။ တရက္မွာ ထံုးစံအတိုင္း အေဆာင္မွာ သူခိုးတေယာက္မိတယ္။ သူခိုးကလည္း က်ေနာ္တို႔အေဆာင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ထမင္းစားပြဲထိုး၊ ကရင္ႀကီး ရဲ႕ သားေလးတေယာက္ပါ။ ေကာ္ရစ္တာလက္တန္းမွာ လွန္းထားတဲ့ လံုခ်ည္ကို ခိုးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက မိသြားတယ္။ ပစၥည္းက တန္ဘိုးလည္းရိွတာမဟုတ္။ တကယ္လို႔ ဥပေဒအရလုပ္ခ်င္ရင္လည္း ရဲလက္ကို အပ္လိုက္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ မ်ိဳးဝင္းအပါအဝင္ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕က မရဘူး။  ဖမ္းမိတဲ့သူခိုးကို နံက်ဳိးသည္အထိ မေသမခ်င္းလက္သီးနဲ႔ထိုးသတ္ခဲ့တယ္။ အရွင္လတ္လတ္သတ္ပစ္ခဲ့ႀကတယ္။ စားပြဲထိုး ကရင္ႀကီးက မ်က္ရည္ေတြႀကားကေန သူ႔သားအေလာင္းကို ၿပန္ယူရရွာတယ္။

ဒီလို မိုက္ရူးရဲ၊ လူစိတ္မရိွတဲ့ေကာင္ေတြက ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တဲ့အခါ ေတာ္လွန္ေရးသမားမၿဖစ္ပါဘူး။
လူမိုက္ဂိုဏ္းေတြပဲ ၿဖစ္ပါမယ္။


လူမိုက္ဂုိဏ္း နဲ႔ ၿခစားအက်င့္ပ်က္သူေတြ ဦးေဆာင္တဲ့အဖြဲ႔ဆိုတာ “မူ” မရိွႏိုင္ပါဘူး။ စိတ္ဓါတ္စံထားႏႈန္းေတြ မရိွႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေႀကာင့္လည္း ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေၿမာက္ပိုင္းကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဓါတ္ပံုေတြကို ႀကည့္ပါ။ ေရဘင္မ်က္မွန္တပ္ၿပီး မာဖီးယားဂိုဏ္းဆန္ဆန္ ဟန္ပန္ေတြဖမ္းေန ႀကတာ အားလံုးအၿမင္ပဲမို႔လား။


အပိုင္း(ဂ)


လက္နက္ကိုင္လမ္းစဥ္ကို ေရြးခ်ယ္ရင္ ရန္သူနဲ႔တိုက္ရမယ္။ ေၿမေပၚ လူထု တိုက္ပြဲလမ္းေႀကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ရင္ အဓိကရုဏ္း ႏွိမ္ႏွင္းေရးရဲေတြ၊ အက်ဥ္းေထာင္ေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္။ ဝရမ္းေၿပးၿဖစ္ရင္ အနာဂတ္ ဘာမွန္းမသိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ႀကရတယ္။ ေတာင္ေတြေက်ာ္တာေတြ၊ လွ်ိဳေတြၿဖတ္တာေတြ၊ ရန္သူနဲ႔ ပစ္ခပ္၊ ငွက္ဖ်ားေတာ နဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ဘယ္လို အနစ္နာခံခဲ့တာေတြ--- ေတာင္ေၿပာေၿမာက္ေၿပာ ကိုယ္ရည္ေသြးေနတာေတြ ကို ရပ္သင့္ပါၿပီ။  စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ ဝရမ္းေၿပးၿဖစ္တဲ့သူကၿဖစ္၊ ေထာင္က်တဲ့သူက က်၊ ေတာခိုတဲ့သူက ခို ႀကတဲ့ ကိစၥ ဘာမွ မထူးဆန္းပါဘူး။ ၁၉၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးအတြင္းမွာ လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ခဲ့ႀကဘူးတဲ့အရာေတြပါ။ ရုန္းကန္မႈေတြထဲမွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္အနစ္နာခံႀက တယ္ဆိုတာ အဆန္းတႀကယ္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ကိုယ္ရည္ေသြးေၿပာေနဖို႔ မလိုဘူး လို႔ ထင္ပါတယ္။  
  
အလင္းဝင္တယ္ ဆိုတဲ့ေဝါဟာကို စသံုးေနကတည္းက ရန္သူ႔ဆီမွာ ကိုယ့္ယံုႀကည္ခ်က္ကိုအသနားခံေနသလိုမ်ိဳးၿဖစ္မေနဘူးလား။  က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ အလင္းထဲမွာ အၿမဲတမ္းေနထုိင္ေနတယ္ ယံုႀကည္တဲ့အတြက္ အေမွာင္ဆိုတာ စစ္အစိုးရေနထိုင္ေနတဲ့ ကမၻာပဲၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
  
  
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ “ ဗိုလ္ေနဝင္း” လည္း ရဲေဘာ္သံုးခ်ိပ္အဖြဲ႔ဝင္ၿဖစ္ခဲ့တယ္။
တိုင္းၿပည္လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ရေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုၿပီး ေမာက္မာရိုင္းၿပစြာ တိုင္းၿပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့လို႔ ဒီကေန႔ ဗမာၿပည္ ဘာၿဖစ္ေနသလဲ။ ထို႔အတူပဲ အနစ္နာခံတာေတြကို ေၿပာၿပီး ေခါင္းၿဖတ္သတ္ခြင့္ ကို တရားဝင္ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ ဆက္မပါပါနဲ႔လို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။
“ ငါဘယ္လို အနစ္နာခံခဲ့ေႀကာင္း ဂုဏ္ေဖၚေၿပာဆိုေနသူေတြဟာ မရိုးသားတဲ့ဇိမ္ခံမႈ မွာ ေမ်ာပါေနတဲ့ စိတ္ေဝဒနာရွင္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုး စိတ္ေၿဖရာေနရာ တခု ၿဖစ္တယ္” တဲ့။ စိတ္ေၿဖေနတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့လူေတြ အင္တာနက္မွာ ေတြ႔ေတြ႔ေနရတယ္။
ဆိုေတာ့ ဒီလို မိုက္ရိုင္းယုတ္မာ၊ ႀကမ္းႀကဳတ္တဲ့ အက်င့္စရိုက္ေတြကို တခုမွ မေၿပာပဲ၊  “ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳႏုနယ္မႈနဲ႔ ရဲစိတ္ရဲမာန္ထက္သန္ေနၾကမႈကို အသံုးခ်ၿပီး တိုက္စရာမလိုဘဲ ကိုယ့္လူကိုယ္ျပန္စားနည္း (ရန္သူ႔သူလွ်ဳိကို ထြက္ေပါက္အသင့္ေပးထားၿပီးသား ကာကြယ္ထားၿပီး သားျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားကို ေက်ာင္းသားက သတ္တဲ့အျဖစ္မ်ဳိး ဖန္တီးျခင္း) နဲ႔ ၿဖိဳခြဲဖို႔ ဆင္ထားတဲ့ ရန္သူ႔ရဲ႕ပရိယာယ္ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲကို က်မတို႔အားလံုး ၀င္မိခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။” ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ဟာ အေပါစား ဆန္လြန္းပါတယ္။
အရည္အခ်င္း မရိွတဲ့အခါတိုင္း“ ရန္သူလုပ္လို႔ ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲရပါတယ္” ဆိုတဲ့ အညံ့စားပ်က္လံုးေတြကို ဆက္မပ်က္ ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။  ရယ္စရာမေကာင္းလို႔ပါ။

ဆက္လက္ေဖၚၿပသြားပါမယ္