ႏိုင္ငံေရးသမား ေရာင္းရန္ရွိသည္

ႏိုင္ငံေရးသမား ေရာင္းရန္ရွိသည္ အပိုင္း ၁ (ႏိုင္ငံေရး ေစ်းသစ္ၾကီးနဲ႔ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ အာဏာရွင္မ်ား)

December 29, 2013 at 12:41pm

ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေစ်းကြက္ကို ဘုရားသဖြယ္ ကိုးကြယ္လာေနလိုက္ၾကတာ ခုေတာ့ အားလုံးဟာ ေရာင္းကုန္ ျဖစ္ကုန္ ေတာ့တာပဲ။

လုပ္အားကလည္းေရာင္းကုန္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ပါမစ္ကလည္း ေရာင္းကုန္၊ ပညာေရးကလည္း ေရာင္းကုန္၊ မိန္းကေလးေတြကလည္း ေရာင္းကုန္ျဖစ္လာတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ နာမည္ၾကီး ဓမၼကထိက ဘုန္းေတာ္ၾကီးတခ်ဳိ႔ရဲ့ တရားပြဲေတြကိုေတာင္ ေရာင္းကုန္လို႔ သေဘာထားျပီး လုပ္စားသူ ေတြ ရွိလာတယ္။

အဲသလို ေပၚထြက္လာတဲ့ ေရာင္းကုန္ေတြ အနက္မွာ ေစ်းအေပါဆုံး ေနာက္ဆုံးေပၚ ေရာင္းကုန္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ဆိုတဲ့ ေရာင္းကုန္ပဲ။

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ေရာင္းေနဝယ္ေနလိုက္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ေစ်းတည့္ကုန္ပါျပီ။ ဝယ္လို႔ မရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ နည္းနည္းပါးပါးပဲ က်န္လိမ့္မယ္။ ေတာ္ေတာ္နည္းပါတယ္။

ရွယ္ယာနဲ႔ ေငြေၾကးအေရာင္းအဝယ္လုပ္ ေစ်းကစားတဲ့ နာမည္ေက်ာ္စီးပြားေရးသမား ေဂ်ာ့ဆိုးေရာ့စ္ ျမန္မာႏိုင္ငံလာသြားတုန္းက ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေတြ႔သြားတာကို အားလုံးမွတ္မိၾကမယ္ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆိုးေရာ့စ္ ျပန္သြားျပီးေနာက္မွာ ၈၈ ေက်ာင္းသားေတြၾကား ပူညံပူညံ ျဖစ္သြားတဲ့ ျပႆနာ တခုကိုေတာ့ လူအမ်ားသိၾကမယ္ မထင္ဘူး။ လူအမ်ား မသိၾကေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝိုင္းမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဆိုးေရာ့စ္က ကိုကိုၾကီးလက္ထဲထည့္သြားတဲ့ ေဒၚလာ ၂ ေသာင္းခြဲ ကိစၥပါ။ အဲဒီေဒၚလာ ၂ ေသာင္းခြဲကို ကိုကိုၾကီးက ဘယ္သူ႔မွ မေျပာဘဲ တေယာက္တည္း ဒိုင္လွ်ိဳေလးဖြက္သုံးေတာ့ ကိုျမေအးက ေမးခြန္းထုတ္၊ ကိုကိုၾကီးက အိုးနင္းခြက္နင္း ေျဖရွင္းခ်က္ထုတ္၊ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾက၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ စည္းလုံးညီညြတ္ေရး ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အက်င့္ပ်က္မႈကို ဖုံးဖိျမိဳသိပ္ထားလိုက္ၾကရတယ္။ အငယ္ပိုင္း ၈၈ တေယာက္ကေတာင္ "ကိုကိုၾကီးလုပ္လို႔ေပါ့ကြာ။ ငါသာလုပ္ရင္ ေဆာင့္ကန္ခံရတာ ၾကာျပီ" လို႔ မေက်မနပ္ေျပာေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ သိန္းေလးဆယ္ကိုကိုၾကီးေနာက္ ေဒၚလာ ၂ ေသာင္းခြဲ ကိုကိုၾကီး တေယာက္ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္လို႔မ်ား ေနာင္အခါ သမိုင္းမွာ မွတ္တမ္းတင္ၾကမလား မသိဘူး။

၈၈ မ်ဳိးဆက္အဖြဲ႔နဲ႔ ဆိုးေရာ့စ္နဲ႔ အလြမ္းသင့္သြားလိုက္ပုံမ်ားကေတာ့ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ေတာင္ ပြင့္လင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအဖြဲ႔နာမည္ ျဖစ္သြားတဲ့အထိပါပဲ။

၈၈ မ်ဳိးဆက္အဖြဲ႔ဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့မႈ အမ်ားဆုံးရတဲ့ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ပဲ။ အမ်ားဆုံး ေထာက္ပံ့ေၾကးရတာကေတာ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္နာမည္နဲ႔ ရတာက အမ်ားဆုံးပဲ။ ဘယ္ေလာက္ဝင္ျပီး ဘယ္္ေလာက္ထြက္တယ္ ဆိုတာကို ဘယ္သူမွေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိၾကဘူး။ ေငြဝင္ေငြထြက္ကို အဓိက စီမံခန္႔ခြဲေပးတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ရဲ့ လက္ရုံးၾကီးကေတာ့ ကိုဂ်င္မီလို႔ အမ်ားသိထားၾကတယ္။

၈၈ မ်ဳိးဆက္အဖြဲ႔ဟာ ေငြနဲ႔ပတ္သက္လာရင္ ေပးသမွ်ယူ၊ လွဴသမွ်စားေနတယ္လို႔ ထင္စရာျဖစ္လာတယ္။ ဂစ္တာဘန္းျပျပီး ခရိုနီေပးတဲ့ေငြကို လက္ခံသလို ၊ စစ္တပ္က ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ၈ ေလးလုံး ႏွစ္ပတ္လည္ ေန႔ၾကီးမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ႏိုင္ငံေရး ရည္ရြယ္ခ်က္ အျပည့္နဲ႔ ေပးလာတဲ့ေငြကိုလည္း လက္ခံပါတယ္။

ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၃ ရွစ္ေလးလုံး ႏွစ္ပတ္လည္ အခန္းအနားဟာလည္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သြားဖိတ္လို႔ အၾကီးအက်ယ္ အျငင္းအခုန္ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဒီ့ထက္ပိုဆိုးတာက ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္မွာ ရတဲ့ လွဴဒါန္းေငြ သိန္း ၈၀၀ ေက်ာ္ကို စာရင္းမရွင္းႏိုင္တဲ့အခ်က္ပဲ။ ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္ကေန ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ေတြခ်ျပီး၊ အဲဒီ ခ်ထားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြကို အေကာင္ထည္ေဖာ္မယ့္ လုပ္ငန္းေဖာ္ေဆာင္ေရး ေကာ္မတီကို ေငြသိန္း ၅၅၀ လွဴဒါန္းမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အဲဒီ သိန္း ၅၅၀ ဆိုတာကလည္း ဘာဆုံးျဖတ္ခ်က္မွ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ရေသးခင္ တေန႔တျခား လုံးပါးပါးလာလိုက္တာ ခုေတာ့ ကုန္ေတာ့မေလာက္ ျဖစ္လာတယ္။  ဘယ္လိုကုန္၊ ဘယ္လိုေလ်ာ့သြားတယ္ဆိုတာကိုလည္း စာရင္းရွင္း ႏိုင္သူ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ သတင္းၾကီးေနတယ္။ ဘဏ္စာရင္းလက္ခံဖြင့္ထားသူ ကိုတိုးေက်ာ္လိႈင္နဲ႔ ကိုညိဳထြန္းတို႔ ၂ ေယာက္လည္း ဘာမွ တတ္ႏိုင္ၾကပုံ မေပၚဘူး။

၈၈ ေခါင္းေဆာင္ အားလုံးကိုယ္စီကိုယ္စီဟာ ခုေတာ့ ျပည္ေတာ္သာေနၾကျပီ။ သူတို႔ လက္ထဲမွာ ဂလက္ဆီ ႏုတ္တူးေလးေတြ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ကိုင္ထားၾကေတာ့ ဂလက္ဆီ ႏုတ္တူး ဟာ ၈၈ ရဲ့ အိုင္ဒီကဒ္လို႔ေတာင္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ လူေျပာမ်ားလာတယ္။ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့သူေတြက လည္းရွိလာ၊ ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ိဳးကြဲလာေတာ့ ၈၈ အဖြဲ႔ကလူေတြကလည္း ဟိုလူက ရုံးခန္း တခန္းခြဲေထာင္ ဒီလူက ရုံးခန္းတခန္းေထာင္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ရုံးခန္းေတြ အျပိဳင္အဆိုင္ ထြက္ေပၚလာတယ္။ ကိုကိုၾကီးဆိုရင္ သူတေယာက္ တည္းတြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ေပၚမွာ ရုံးခန္း ၂ ခန္း ၃ ခန္းဖြင့္ထားပါတယ္။ ၈၈ ေတြ အဲသလို သူတလူ၊ ငါတမင္းျဖစ္လာလို႔ ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအဝိုင္းမွာ သူတို႔ကို ၃၇ မင္းလို႔ေတာင္ ေလွာင္ေျပာင္ေခၚေဝၚလာၾကတယ္။

ပညာေရးနဲ႔ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကို တာဝန္ယူထားတဲ့  ၈၈ ကိုစိုးထြန္းရဲ့ ရုံးခန္းမွာဆိုရင္ အေမရိကန္က လွဴဒါန္းထားတဲ့ လက္ပ္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာ အလုံး ၃၀ ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီကြန္ျပဴတာေတြမွာ "မကြ်မ္းက်င္သူ မျပင္ရ၊ ေပါက္ကြဲတတ္သည္" ဆိုတဲ့ သတိေပးစာတန္းေတြေတာင္ပါေနတယ္။ အေမရိကန္က သူတို႔ကို ဘယ္လို လက္ပ္ေတာ့ အမ်ဳိးအစားေတြကို ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လွဴဒါန္းထားတယ္ဆိုတာ စိတ္ဝင္စားစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္တုန္းက ေက်ာင္းသားေတြ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရင္ မိဘကေပးတဲ့ မုန္႔ဖိုးေငြကေလးထဲကေန ဖဲ့ထုတ္ျပီး အိတ္စိုက္လုပ္ၾကရတယ္။ အလုပ္သမားေတြ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ရင္လည္း ေခြ်းႏွဲစာထဲကေန စုေဆာင္းျပီး ကိုယ့္ ဖာသာ ရန္ပုံေငြထည့္ျပီး ျခစ္ျခဳတ္ၾကိဳးစားလုပ္ၾကရတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ ေငြမရွိရင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာလာၾကတယ္။ ကိုယ့္ဖာသာ ရိုးရိုးသားသား ႏိုင္ငံေရးကို ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံလုပ္ခ်င္ သူေတြေတာင္ သူမ်ားေမးေငါ့ခံလာရျပီး ကိုယ္ကပဲ တုံးလို႔အလို႔ တျပားမွ မရသလို ျဖစ္လာတယ္။ သူမ်ား ေတြ လက္ဖ်ား ေငြသီးေနတာၾကည့္ျပီး ရိုးခ်င္သူေတြေတာင္ ကလက္ခ်င္၊ ပ်က္ခ်င္လာၾကတယ္။

ဒီလို "ေငြမရွိရင္ ႏိုင္ငံေရး လုပ္လို႔မရ" ဆိုတဲ့အေတြးအေခၚ ထူေထာင္လာၾကခ်ိန္မွာပဲ ေငြေပးခ်င္လို႔ ေငြထုပ္ပိုက္ရွာ ေနသူေတြကလည္း ျပည္တြင္းအထိ ေရာက္လာၾကတယ္။

အဲသလိုသူေတြထဲမွာ ၁။ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ေဂ်ာ့ခ်္ ဆိုးေရာ့စ္ ရဲ့ အိုအက္စ္အိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၂။ NED ပါတယ္။ ၃။ ျပည္သူေတြရဲ့ ေငြနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အလြဲသုံးစားလုပ္ခ်မ္းသာလာၾကျပီး အခုအခါ၊ လက္ထဲက ေငြမည္း၊ နာမည္မည္း၊ သမိုင္းမည္းကို ေလွ်ာ္ဖြတ္ခ်င္ေနသူ ခရိုနီေတြလည္း ပါတယ္။ သူတို႔အျပင္ ၄။ ႏိုင္ငံေရးသမားကို ေငြနဲ႔ဝယ္ခ်င္တဲ့ လက္ရွိ အစိုးရနဲ႔ သူ႔ဝန္ၾကီးေတြလည္း ပါၾကပါတယ္။

NED (National Endowment for Democracy) ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဟာ နာမည္နဲ႔ လုပ္ရပ္ ေျပာင္းျပန္ အခ်ဳိးက်တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းၾကီးရယ္လို႔ ကမၻာ့ ဒီမိုကေရစီ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတဲ့ အဖြဲ႔ၾကီးပါ။ စီအိုင္ေအရဲ့ ေရွ႔ေျပးတပ္ဖြဲ႔လို႔ ကိုယ္တိုင္ဝန္ခံထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းပါ။

ကမၻာတလႊားမွာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားစြာကို ၾကိဳးကိုင္ခ်ယ္လွယ္ခဲ့ဖူးသလို၊ NGO လို႔ေခၚတဲ့ အစိုးရနဲ႔ မပတ္ သက္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္ဝယ္ျပီး တိုင္းငယ္ျပည္ငယ္ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို ၾကိဳးကိုင္ေဆာ့က စားေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းၾကီးတခုျဖစ္ပါတယ္။

အဲသလိုအဖြဲ႔အစည္းၾကီးက ျမန္မာဝန္ထမ္းခန္႔ထားျပီး ဗမာျပည္ထဲက အဖြဲ႔အစည္းေတြအေၾကာင္း သတင္းေပး လုပ္ခိုင္းထားပါတယ္။ NED ဆီက ေထာက္ပံ့ေငြရေရးမွာ အဲဒီဝန္ထမ္းဟာ အေရးၾကီးပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္လာပါတယ္။

NED ဆီက ေငြလိုခ်င္ရင္ ေအာင္ေမာ္ဇင္နဲ႔ ဒီဇိုင္းနာ ပန္းခ်ီဆရာ တေယာက္ကို ကပ္ရမယ္လို႔ ရန္ကုန္ ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ လူအမ်ားနားလည္ထားၾကပါတယ္။ ေအာင္ေမာ္ဇင္ကေတာ့ ေစာေစာက ေျပာတဲ့ NED ရဲ့ တရားဝင္ ျမန္မာ ဝန္ထမ္းပါ။ မႏၱေလးသား ဒီဇိုင္းနာကေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ NED ရဲ့ေငြ ရရွိေရးမွာ အေရးပါ ေနရတယ္ ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္း လင္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကို အကပ္ေကာင္းရင္ ေငြတကယ္ရ တာ ေတာ့ အမွန္ပါ။

ကိုတိုးေက်ာ္လႈိင္ကလည္း ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ေဒၚလာ ၁ ေသာင္းခြဲရပါတယ္။ လက္ဝဲစာ ေရးဆရာၾကီးဆိုသူတခ်ိဳ႔ဦးေဆာင္တဲ့ စာေရးဆရာ သမဂၢေတာင္မွ စီအိုင္ေအရဲ့ ေရွ႔ေျပးတပ္ဖြဲ႔ လို႔ေခၚတဲ့ NED ရဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ယူၾကပါတယ္။ စာေရးဆရာ သမဂၢက ေဒၚလာ ၂ ေသာင္းခြဲ ရပါတယ္။

၈၈ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ေနေစာင္းရင္၊ ေဖေသာင္းတို႔ အရည္ေတာင္းျပီဆိုတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္စာအုပ္ထဲက အတိုင္း တံဆိပ္နီ၊ တံဆိပ္နက္၊ ႏွစ္ထပ္နက္ ပုလင္းေတြနဲ႔ ေကာင္းစားေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ထဲက အေရးပါတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ဆိုရင္ ေဆးစြဲေနရုံမက လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္မႈ အပုပ္သတင္းကလည္း ျပန္႔ႏွံ႔ေနပါတယ္။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြ ႏိုင္ငံျခားကေငြေတြ ဒီလိုမ်က္မ်က္ကေလး ရျပီး ေကာင္းစားေနၾကတာ သာဓုေခၚစရာ ပီတိပြားစရာလို႔ တခ်ဳိ႔က ထင္ခ်င္ထင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ တကယ္တန္း "ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ အိုအက္စ္အိုင္" တို႔ "စီအိုင္ေအ ေရွ႔ေျပး NED" တို႔ရဲ့ အေၾကာင္းကို သိၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သာဓုေခၚဆိုႏိုင္ဖို႔ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီအဖြဲ႔ေတြ အေၾကာင္းကို ျပည့္ျပည့္စုံစုံသိဖို႔က ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား ရွင္းျပဖို႔လိုပါမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ OSI နဲ႔ NED တို႔ကို အပိုင္းတပိုင္းစီ ခြဲျပီး သပ္သပ္ ေျပာပါမယ္။

NED ကအခုလို ေျခလွမ္းသြက္ေနသလို သူ႔ရဲ့ ၾသဇာအာဏာက ကမၻာနဲ႔ခ်ီျပီး လႊမ္းမိုးၾကိဳးကိုင္ထား တာကိုသိေတာ့ Myanmar Peace Centre က ေအာင္ေမာ္ဇင္ရဲ့ အစ္ကို မင္းဇင္ကို တႏွစ္ လစာ ေဒၚလာ ၅ သိန္းေပးျပီး အလုပ္လာလုပ္ဖို႔ေခၚပါတယ္။ တႏွစ္ ေဒၚလာ ၅ သိန္းဆိုတာဟာ တလ ေဒၚလာ ၄ ေသာင္းေက်ာ္ပါတယ္။ လူသိမ်ားနာမည္ၾကီးေနတဲ့ မင္းေဇာ္ဦးလစာ ေဒၚလာ ၁ ေသာင္းထက္ ၄ ဆေက်ာ္ မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မင္းဇင္က ျငင္းပါတယ္။ အေရာင္းအဝယ္မျဖစ္လိုက္ေပမဲ့ ေပးတဲ့ေစ်းကိုက စိတ္ဝင္စားစရာလို႔ ဆိုရမွာပါ။

ရန္ကုန္ႏိုင္ငံေရးသိပၸံသင္တန္းေက်ာင္း YSPS ဆိုတဲ့ မဇင္မာေအာင္တို႔ရဲ့ ေက်ာင္းကေတာ့ ဥေရာပ ႏို္င္ငံ တႏိုင္ငံကေန ေပါင္ ၁ သိန္း ေထာက္ပံ့တာကို ျမိဳးျမိဳးမ်က္မ်က္ ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

ဒီေန႔ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ ရွိတဲ့ လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္း၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြထဲမွာ NED ၊ OSI ေထာက္ပံ့ေၾကးနဲ႔ ကင္းလြတ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္း ဘယ္ႏွဖြဲ႔မ်ား ရွိပါသလဲ။ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းတခ်ဳိ႔က လြဲရင္ က်န္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမွန္သမွ် မကင္းရွင္းၾကသေလာက္ပါပဲ။ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ေတာ့ အေမရိကန္က တျခားလမ္းေၾကာင္းကေန အသြင္တမ်ဳိးနဲ႔ ေထာက္ပံ့ပါတယ္။

ႏိုင္ငံျခား အစိုးရရဲ့ေငြ၊ ႏိုင္ငံျခားကေန ေငြေပးၾကိဳးကိုင္တတ္တဲ့ ေခါင္းကိုင္အဖြဲ႔ၾကီးေတြရဲ့ေငြ နဲ႔ လြတ္ကင္းတာဆိုရင္ မရွိေတာ့သေလာက္ပဲ။ သူတို႔ေပးတဲ့ေငြ ၊ သူတို႔အၾကံေပးဖြဲ႔စည္းခိုင္းတဲ့အဖြဲ႔ ၊ သူတို႔ခင္းေပးတဲ့ ကစားကြက္ထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္က နယ္ရုပ္ကေလးေတြဟာ ကိုယ့္ကို သူမ်ားက ၾကိဳးကိုင္လို႔ကိုင္ထားမွန္း မသိဘဲ သူမ်ားစိတ္၊ ကိုယ့္ခႏၶာနဲ႔ လႈပ္ရွားေနၾကရသလို ျဖစ္လာပါတယ္။

မိရိုးဖလာ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး အသင္းေတြနဲ႔ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးေတာ္ပုံမ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ ေတြေလာက္ပဲ ၾကိဳးကိုင္သူေတြရဲ့ ေစ်းကြက္အျပင္ဖက္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရပ္တည္တယ္လို႔ ႏိုင္ငံေရး ေလာကမွာ ေျပာၾကပါတယ္။

ဒါေတာင္ ဘယ္ေလာက္သန္႔ရွင္းသလဲဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိလာပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က လူငယ္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႔က NED ရဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြ ေဒၚလာ ၂ ေသာင္း ခြဲကို လက္ခံျပီး စာဖတ္အသင္း လုပ္တယ္လို႔ ၾကားလာရပါတယ္။ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး၊ အဖြဲ႔အစည္းက သေဘာမတူဘူးလို႔ ေျပာတဲ့အသံမ်ဳိးလည္း ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ ထိပ္တန္းရာထူး ယူထားတဲ့ လူေတြလုပ္တာကို အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူးလို႔ ေျပာတဲ့ ကိစၥမ်ဳိးဟာ စဥ္းစားစရာအဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဗမာျပည္က ႏိုင္ငံေရး ၊ လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြ အားလုံး NED ၊ OSI ရဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြေတြနဲ႔ ၾကီးပြားေနၾကျပီဆိုပါေတာ့၊ ဒါဆိုရင္ ဗမာျပည္ရဲ့ ေရွ႔ႏိုင္ငံေရးမွာ ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္သလဲ။ ေနာက္အပိုင္း ေတြ မွာ ဆက္ေရးပါမယ္။

ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း

ႏိုင္ငံေရးသမား ေရာင္းရန္ရွိသည္ အပိုင္း ၂ (အစိုးရနဲ႔ ခရိုနီတို႔က ေငြေပးဖ်က္ဆီးျခင္း)

January 1, 2014 at 4:11pm

ႏိုင္ငံေရး သမားေတြ ေငြေၾကးနဲ႔ အခြင့္အေရးယူၾကတာကို ေဝဖန္ၾကတဲ့ အထဲမွာ က်ယ္က်ယ္ ေလာင္ေလာင္ အေဝဖန္ခံရျပီး တုန္႔ျပန္ ျငင္းခုန္မႈလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတဲ့ ျဖစ္ရပ္တခုကေတာ့ မကဒတ ေခၚ ABSDF ေခၚ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ့ ကားအစီး ၆၀ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အစိုးရက ကားေပးသတ္တာကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ခံသြားၾကသူေတြဟာ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္း အားလုံးနီးနီး ျဖစ္ပါတယ္။ အပစ္မရပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ ကခ်င္၊ တအာင္း၊ လားဟူ အဖြဲ႔ေတြေလာက္ပဲ က်န္ပါတယ္။

ကားယူသူတို႔ရဲ့ က်င့္ဝတ္သိကၡာ

အားမနာတမ္း ေဝဖန္ရရင္ အဲဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ ေမာ္ေတာ္ကားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး ဂုဏ္သိကၡာလဲလွယ္ လိုက္ၾကတာ ပါပဲ။

ဒီလို အဖြဲ႔အစည္းအားလုံး အနက္မွာ မကဒတ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ပိုျပီး ေဝဖန္ၾက တာကိုေတြ႔ရတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ သူတို႔ကို ပိုျပီး ေဝဖန္ၾကသလဲ။

ျဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ မကဒတ အေပၚလူေတြက ပိုျပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၾကလို႔ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ မကဒတကိုေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိးကားနဲ႔ လာဘ္ထိုးလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ လူေတြက ထင္ထားၾကလို႔ ျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဖိႏွိပ္တဲ့ အစိုးရတရပ္ကို လက္နက္နဲ႔ အံတုပုန္ကန္တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဆိုတာ ကမၻာ့ သမိုင္းမွာေတာင္ ရွာမွရွားမဟုတ္လား။ မကဒတဟာ ျပည္သူ႔ရန္သူကို ျပတ္ျပတ္သားသား လက္နက္ကိုင္ ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ရဲတယ္၊ တိုင္းျပည္အတြက္ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ေဆာင္ရြက္ဝံ့တယ္ဆိုတဲ့ သမိုင္း အစဥ္အလာရွိခဲ့တယ္။ အသက္စြန္႔သြားတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေလးစား အထင္ၾကီး ၾကတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ထားၾကတာ သဘာဝက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုေမွ်ာ္လင့္မိလို႔လည္း ပိုျပီး စိတ္ပ်က္ၾကပုံရပါတယ္။

မကဒတဘက္ကလည္း ဒီကားပါမစ္ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးခုခံေျပာၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဓိက ေျပာတဲ့ ေျဖရွင္းခ်က္ေတြကေတာ့ ဒီေငြေတြကို ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိရွိသုံးမွာပါ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေတာ္လွန္ေရး အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ သုံးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ၊ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ သုံးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ မကဒတ ရဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ အနစ္နာခံၾကရ ေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ အဆင္းရဲ အပင္ပန္းခံခဲ့ရေၾကာင္းဆိုတာေတြလည္း ပါပါတယ္။

မကဒတ ရဲေဘာ္ေတြ ပင္ပန္းဆင္းရဲၾကတယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ျပီး ပင္ပန္းဆင္းရဲတာ ခင္ဗ်ားတို႔ခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္တြင္းမွာလည္း ဆင္းရဲဒုကၡခံၾကရသူေတြ၊ ဘဝေတြ အသက္ေတြ ေပးခဲ့ၾကရသူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ၊ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိရွိ သုံးစြဲ မယ္ဆိုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျပႆနာက ဒီေငြက ဘယ္ကေငြလဲ။ ဘယ္သူ႔ေငြလဲ။ ေပးတဲ့သူေတြကေရာ အဲဒီေငြကို တကယ္ပိုင္တဲ့လူေတြဟုတ္ရဲ့လား။ ေပးပုံေပးနည္းကေရာ ရိုးသားရဲ့လား ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကို ထည့္မစဥ္းစားလို႔ မျဖစ္ဘူး။

ဒီေငြေတြ ၊ ဒီကားပါမစ္ေတြဟာ ဘယ္သူပိုင္တဲ့ ပစၥည္းေတြလဲ။
 ကားပါမစ္ဆိုတာ၊ ကားတင္သြင္းခြင့္လိုင္စင္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အခြင့္အေရးပဲ။ အထူးအခြင့္အေရးပဲ။ အထူးအခြင့္အေရးမို႔ အထူးေငြေၾကးအျမတ္အစြန္းေတြ ရတယ္ဆိုတာ အားလုံးသိျပီးသားပါ။ ကားပြဲစား ေတာင္သိပါတယ္။ အဲသလို အထူးအခြင့္အေရးမ်ဳိးေတြကို စစ္အစိုးရ သက္တမ္းတေလွ်ာက္လုံးမွာ မတရား ရယူျပီး ၾကီးပြားခ်မ္းသာလာသူေတြကေတာ့ စစ္အစိုးရေဆြမ်ဳိးတသိုက္နဲ႔ စစ္အစိုးရနဲ႔ နီးစပ္သူ ခရိုနီေတြပါ။ ဒါေတြကို သူတို႔ ရေန၊ ယူေနတာဟာ မတရားယူေနတာပဲဆိုတာကိုလည္း လူတိုင္းသိတယ္။ လူတိုင္းလည္း ခံျပင္းၾက ၊ ခံစားၾကရတယ္။ အဲဒီလို မတရားလုပ္လို႔ လူေတြက ခရိုနီဆိုရင္၊ စစ္အစိုးရဆိုရင္ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ထဲကေန ခါးခါးသီးသီး မုန္းတီးတယ္။ မကဒတ ေက်ာင္းသားေဟာင္းရဲေဘာ္ေတြလည္း ဒါေတြကို မုန္းလို႔ ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲဝင္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။ ခုေတာ့ မကဒတက အဲဒီအခြင့္အေရးကို ယူလိုက္ျပီဆိုေတာ့ ဒါကို ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ။ ေအာ္…. ဒီစနစ္ကို မုန္းလို႔ တုိက္ေနတာမွ မဟုတ္ပဲ ၊ သူတို႔မရဘဲ သူမ်ားရေနလို႔ တိုက္ေနတာကိုးလို႔ နားလည္ရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔လည္း ရရင္ယူတာပါပဲလားလို႔ နားလည္ရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။

မကဒတေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္လိုေတြးေခၚျပီး ဒီအခြင့္အေရးမ်ဳိးကို ယူခဲ့သလဲ ဆိုတာ က်ေနာ္ေတြးၾကည့္ မိတယ္။ "ရန္သူ႔ဆီကေငြကိုရရင္ တျပားရရ၊ ႏွစ္ျပားရရ ရသမွ် အျမတ္ပဲ" လို႔ သေဘာထားတာ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါ လိမ့္မယ္။ "ငါတို႔မယူလည္း ဒီေငြေတြ ဒီေဘာင္းဘီခြ်တ္လူၾကီးေတြ လက္ထဲေရာက္မွာပဲ ၊ ငါတို႔ယူျပီး ျပည္သူေတြ အတြက္ အသုံးျပဳလိုက္တာကမွ ေကာင္းဦးမယ္" လို႔ေတြးျပီး ယူလိုက္တာလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္။ ဒီလိုေတြးေခၚရင္ေတာ့ ဒီအေတြးအေခၚဟာ ပိုက္ဆံလိုခ်င္လို႔ ေပးတဲ့ ဆင္ေျခလို႔ပဲ ေျပာရလိမ့္မယ္။ ဒီလိုေျပာေၾကးဆိုရင္ ခရိုနီေတြကလည္း ဒီလိုေျပာလို႔ ရတာပဲ။ "ငါတို႔ ခရိုနီေတြ မယူရင္ စစ္ အာဏာရွင္ေတြက ယူမွာပဲ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြလက္ထဲေရာက္ရင္ လက္နက္ဝယ္ျပီး ျပည္သူေတြကို ႏွိပ္စက္ လိမ့္မယ္။ ဒီေတာ့ ငါတို႔ ခရိုနီေတြယူျပီး ဇိမ္ခံလိုက္တာကမွ ျပည္သူေတြ သက္သာဦးမယ္" လို႔ ခရိုနီေတြက ဆင္ေျခေပးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္လို သေဘာထားမလဲ။ ခရိုနီနဲ႔ ဒီေတာ္လွန္ေရးသမားေတြရဲ့ လုပ္ရပ္ဟာ ဘာမ်ားကြာျခားဦးမွာလဲ။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ခရိုနီေတြေရာ၊ မကဒတေရာ၊ အခုတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြေရာဟာ ျပည္သူ႔ေငြကို ျပည္သူ႔ သေဘာတူညီခ်က္ မပါဘဲ အလြဲသုံးစားလုပ္လိုက္ၾကျပီဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲ။ ဆင္းရဲသားကေလးငယ္ေတြရဲ့ ထမင္းလုပ္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ လုယက္စားလိုက္တာနဲ႔ ဘာမွ မထူးဘူး။

ဒါက ယူသူေတြဘက္က အပိုင္း။ ေပးတဲ့လူေတြအပိုင္းကိုလည္း ၾကည့္ဦး။

ကားေပးသူတို႔ ရဲ့ အလြဲသုံးစားလုပ္ရပ္

အစိုးရအဖြဲ႔အေနနဲ႔ အဲဒီေငြကို အဲသလိုေပးခြင့္ရွိရဲ့လား။ ဝန္ၾကီးဌာနအေနနဲ႔ေရာ အဲသလုိ ေပးခြင့္ရွိရဲ့လား။ ဘယ္အခြင့္ဘယ္အာဏာနဲ႔ ေပးလိုက္တာလဲ။ ဘယ္သူပိုင္တဲ့ဟာမို႔ အဲသလို ေပးလိုက္တာပါလဲ။

တကယ္ေတာ့ ဒီလုိ အခြင့္အေရး ဒီလို ကားပါမစ္ဆိုတာဟာ အမ်ားျပည္သူပိုင္တဲ့ အရာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူတိုင္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ယွဥ္ျပိဳင္ေလွ်ာက္ထားခြင့္ေပးျပီးမွ တရားမွ်တမႈရွိရွိနဲ႔ ေပးသင့္သူကို ထိုက္သင့္တဲ့ အခြန္ထမ္းေဆာင္ခိုင္းျပီး ေပးရမွာ ျဖစ္တယ္။ ခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဦးသိန္းစိန္တို႔ ဦးေအာင္မင္းတို႔က သူတို႔ပိုင္ပစၥည္းက်ေနတာပဲ။ "မန္းျငိမ္းေမာင္တို႔ ယူလိုက္ၾကကြာ၊ ေမာင္သံခဲတို႔ ယူလိုက္ၾကကြာ" ဆိုျပီး သူပိုင္ေငြကို အလွဴၾကီးေပးသလိုမ်ဳိး ေပးခ်လိုက္တယ္။ ဒါကို ယူတဲ့လူေတြကလည္း ျပည္သူ႔ေငြေတြဆိုတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ယူၾကတယ္။ အလွဴ႔ရွင္ၾကီးေတြကိုပဲ ေက်းဇူးရွင္ၾကီးေတြဆိုျပီး ေက်းဇူးေတြ တင္လိုက္ၾကတယ္။

သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ ဝန္ၾကီးဦးေအာင္မင္းတို႔အစိုးရဟာ ေပးခြင့္မရွိတာကို အဲသလို အလြဲသုံးစားလုပ္ျပီး ေပးခဲ့ရုံသာမက လႊတ္ေတာ္က ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ဘတ္ဂ်က္ထက္ ပိုမိုျပီး ဥပေဒမဲ့ သုံးစြဲလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ကေန အစိုးရအေနနဲ႔ ျပည္သူ႔ေငြကို ဒီေလာက္ပဲ သုံးရမယ္ ဒီေလာက္ပဲ သုံးသင့္တယ္ဆိုျပီး ခြင့္ျပဳသတ္မွတ္ထားတဲ့ ဘတ္ဂ်က္ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ေက်ာ္လြန္ျပီး သုံးစြဲလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုဟာက ေငြမဟုတ္ပါဘူး ပါမစ္ပါလို႔ ဆင္ေျခေပးရင္ေတာ့ ကေလးကေတာင္ ရယ္ပါလိမ့္မယ္။

ဒီအခ်က္ကို မကဒတနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကပါ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကေပမဲ့ ဦးေရႊမန္းတို႔ လႊတ္ေတာ္က လူေတြက ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိၾက၊ သတိထားမိၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဦးေရႊမန္းက ဦးသိန္းစိန္ကို သတိေပးခဲ့တယ္။ အတြင္းၾကိတ္ အားျပိဳင္မႈေတြ ျငင္းခုန္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဦးေအာင္မင္းကိုယ္တိုင္ ထြက္ရွင္းလာရတာျဖစ္ပါတယ္။ "သူတို႔ေပးတာဟာ ကားပါမစ္ ေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တရားမဝင္တဲ့ကားေတြကို တရားဝင္ေအာင္ လိုင္စင္လုပ္ေပးလိုက္တာပါ" တဲ့။

ဦးေအာင္မင္းဟာ ခုေခတ္ေဘာင္းဘီခြ်တ္ဝန္ၾကီးေတြထဲမွာ စကားကို ေမွာက္ခ်ည္လွန္ခ်ည္ အေျပာတတ္ဆုံးသူလို႔ ဆိုရေတာ့မယ္။ အနီးဆုံး အေထာက္အထားက အခုေျပာတဲ့စကားပါပဲ။ အခုေျပာ တဲ့စကားကို နားေထာင္ၾကည့္ရင္ သူေျပာတဲ့စကားဟာ ဘယ္ေလာက္ မရိုးသားသလဲဆိုတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။ ကားပါမစ္ကို စာရြက္ၾကီးနဲ႔ ထုတ္ေပးပါရက္နဲ႔ "ကားပါမစ္လို႔ သေဘာမထားပါနဲ႔ တရားမဝင္တဲ့ကားေတြကို တရားဝင္ေအာင္ လုပ္ေပးတာပါ" ဆိုျပီး ေျပာရဲတာဟာ သူ႔သတၱိပါပဲ။ မ်က္ႏွာေျပာင္ရဲတဲ့ သတၱိပါ။ မကဒတမွာ လိုင္စင္တပ္မထားတဲ့ တရားမဝင္ကားအစီး ၆၀ ရွိတယ္လို႔ ဘယ္သူၾကားဖူးၾကသလဲ။ ဦးေအာင္မင္းေရာ ဘယ္က ၾကားဖူးထားသလဲ။ အားလုံးဟာ သူတို႔ပါမစ္ ထုတ္ေပးေတာ့မွ ပါမစ္ကို ေရာင္းစားၾကတာသာျဖစ္တယ္။ ဘယ္အဖြဲ႔မွာမွ တရားမဝင္ကား ၆၀ ေတြ ၁၂၀ ေတြမရွိဘူး၊ အခုလည္း ပါမစ္ထဲကေပးလိုက္တဲ့ ကားေတြကို ဘယ္သူမွ ဝယ္မစီးဘူးဆိုတာ ဦးေအာင္မင္းလည္း အသိ၊ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း အသိ၊ ျပည္သူေတြလည္း အသိ၊ ကေလးကအစ အားလုံးသိၾကပါရက္နဲ႔ ဦးေအာင္မင္းဘာလို႔ ဒီလိုထြက္လိမ္တာ ပါလဲ။

ဦးသိန္းစိန္လုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ဟာ ဥပေဒေဘာင္ကိုေက်ာ္လြန္ျပီးလုပ္ထားတာဆိုတာ ဦးေအာင္မင္းသိေနလို႔ပါ။ ဦးသိန္းစိန္ အဲသလိုလုပ္တာ ဥပေဒေဖာက္ဖ်က္တဲ့ လုပ္ရပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေရႊမန္းနဲ႔ အျငင္းပြားထားတာကို ဦးေအာင္မင္း သိထားလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ အတိုင္အေဖာက္က မညီခ်င္ေတာ့ ကားပါမစ္ကို ဦးသိန္းစိန္ကိုယ္တိုင္ ယာေတာစံအိမ္ထဲမွာ စာအိတ္နဲ႔ေခၚေပးခဲ့ေၾကာင္းကို မန္းျငိမ္းေမာင္က ဖြင့္ခ်ေျပာဆိုျပီး ျဖစ္ေနပါတယ္။

လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ လုပ္ရပ္

ဒီလို ဥပေဒမဲ့ ေပးတဲ့ေငြကို မကဒတနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ လက္ခံသင့္ရဲ့လား။ ျပည္သူ႔ေငြကို ျပည္သူမသိဘဲေပးတာကို လက္ခံသင့္ရဲ့လား။ ျပည္သူ႔ေငြကို ဥပေဒမဲ့ ထုတ္ေပးတာကို လက္ခံသင့္ရဲ့လား။ ျပည္သူ႔ေငြကို ဒီလို အလြဲသုံးစားရယူတာဟာ က်င့္ဝတ္သိကၡာနဲ႔ ညီတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါရဲ့လား။

ဒါ့အျပင္ မကဒတေရာ၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြေရာဟာ အစိုးရနဲ႔ ယာယီ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားတဲ့ အဆင့္သာရွိပါေသးတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈကို တခြန္းမွ မဟရေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီကာလေတြကို ေဆြးေႏြးဆဲကာလလို႔ ဆိုရပါမယ္။ ဒီလိုေဆြးေႏြးဆဲကာလမွာ ေဆြးေႏြးဘက္အစိုးရက ေငြေပးတာဟာ လာဘ္ေပးတဲ့သေဘာ သက္ဝင္ပါတယ္။ အဲဒီေငြကိုယူတာဟာလည္း လာဘ္ယူတဲ့ သေဘာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

မကဒတဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ခံယူထားမယ္ ထင္ပါတယ္။ တျခား တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ခံယူမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခုအစိုးရနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲေတြဟာ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳျပီး ျပည္သူ႔ ေခါင္းေဆာင္ ေတြအေနနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔အက်ဳိးအတြက္ စစ္တပိုင္းအစိုးရနဲ႔ ေဆြး ေႏြး ၾကတဲ့သူေတြဟာ အစိုးရက လာဘ္ထိုးတဲ့ ကားေတြကို ယူထားလိုက္ျပီဆိုရင္ ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကို ျပည္သူေတြက ဘယ္လိုယုံၾကည္ၾကရေတာ့မလဲ။ သူေပးတဲ့ ေငြကိုယူ၊ သူေကြ်းတဲ့အစာကို စားျပီးတဲ့ ေနာက္မွာ သူတို႔ရဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲဟာ ဘယ္ေလာက္ လြတ္လပ္ (independent ျဖစ္) ႏိုင္မလဲ။ မကဒတေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ကားလက္ေဆာင္ကိုယူလိုက္တာဟာ ျပည္သူကို သစၥာေဖာက္တာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကို အစိုးရက ကားပါမစ္ေပးတာဟာ ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔စည္း ေတြရဲ့ ေခါင္းကို ေငြေပးဝယ္လိုက္တာျဖစ္တယ္။

ျပည္သူ႔ေငြကို အသုံးျပဳျပီး လာဘ္ေပးတဲ့အစိုးရေရာ၊ ျပည္သူ႔ေငြကို အသုံးျပဳျပီးေပးတဲ့လာဘ္ကို ယူတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြေရာဟာ ျပည္သူအေပၚ သစၥာမဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ မန္းျငိမ္းေမာင္ကေတာ့ ျပည္သူ႔ေငြကို ကားအစီး ၁၂၀ ဖိုးရလိုက္တာကိုေတာင္ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေသး ဘူး။ "ေကအန္ယူရဲ့ အဖြဲ႔အစည္းလိုအပ္ခ်က္ဟာ ကားအစီး ၁၂၀ နဲ႔ မလုံေလာက္ေသးပါဘူး" လို႔ေတာင္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ျပီး ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။ မန္းျငိမ္းေမာင္ႏွယ္ ေလာဘၾကီးလိုက္တာ။ ေျပာရဲပါေပ့၊ ေျပာရက္ပါေပ့၊ ေျပာထြက္ပါေပ့ မန္းျငိမ္းေမာင္။ ခင္ဗ်ားတို႔ရတဲ့ေငြက အစိုးရေငြ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ဆင္းရဲသား တိုင္းရင္းသားျပည္သူေတြရဲ့ေငြပါ။ သာမန္ကရင္လူမ်ိဳး ဆင္းရဲသား ေတြရဲ့ မ်က္ႏွာကို မငဲ့မကြက္ ေျပာထြက္လွပါေပတယ္။

ဦးေအာင္မင္း၊ ဦးစိုးသိန္းတို႔အဖြဲ႔ဟာ ေနာ္ေဝးက ေထာက္ပံ့တဲ့ ေဒၚလာ ၆ သန္းျငိမ္းခ်မ္းေရး ရန္ပုံေငြကို လည္း သူတို႔ပိုင္ေငြေတြလို သုံးခဲ့ျဖဳံးခဲ့ၾကျပီ။ NLD ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ခင္ကာလတုန္းက NCGUB အေဝးေရာက္ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မယ္ဆိုရင္ ကားေပးမယ္၊ ေငြေပး မယ္၊ အိမ္ေတြ ေျမေတြေပးမယ္ဆိုျပီး လာဘ္ထုိးခဲ့ဖူးေၾကာင္းလည္း ဦးပီတာလင္းပင္က ဖြင့္ခ်ခဲ့ဖူးျပီ။ ဦးေအာင္မင္းဟာ ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းပီသသူ ျဖစ္ပါတယ္။

မကဒတရဲ့ ေပ်ာ့ညံ့မႈ

ဒါ့အျပင္ ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ ကိုသံခဲ လက္ေမာင္းခ်င္းခ်ိတ္ ဝိုင္အရက္ခြက္ကိုကိုင္ျပီး အေရးၾကီးျပီ ညီေနာင္အေပါင္းတို႔ သီခ်င္းကို ဆိုသြားတာဟာလည္း မကဒတရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ၊ မကဒတကို သံေယာဇဥ္ရွိသူေတြၾကားမွာ စိတ္ထိခိုက္စရာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဦးေအာင္မင္းလိုလူနဲ႔ ဒီလိုေပ်ာ္ပါးျပရင္ ကိုယ့္သိကၡာ ၊ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ သိကၡာကို ထိခိုက္ႏိုင္မယ္ ဆိုတာေလာက္ကိုေတာ့ အနည္းဆုံး တြက္မိဖို႔ သင့္တယ္။

မကဒတကို ခုလို ေငြေပးဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရတာ ႏွေမ်ာစရာလည္းေကာင္းတယ္။ ဒီေလာက္ ရိုးစင္းတဲ့ ဖ်က္ဆီးပုံဖ်က္ဆီးနည္းေလးေလာက္ေတာင္မွ ေတာင့္မခံႏိုင္တာ အထင္ေသးစရာလည္း ျဖစ္တယ္။ ဦးေအာင္မင္းတို႔ လုပ္ပုံက သိပ္ရိုးလြန္းပါတယ္။ ရုပ္ေခ်ာျပီး ဆင္းရဲတဲ့ မိန္းကေလးကို ထဘီေလး ဝယ္ေပး၊ အက်ၤီေလးဝယ္ေပးျပီး က်ံဳးသြင္းဖ်က္ဆီးသြားတဲ့ လူေပြလူရွဳပ္လုပ္နည္းမ်ဳိးပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ မိန္းကေလးတိုင္း မပ်က္စီးဘူး။ ဆင္းရဲျပီး ေပ်ာ့ညံ့မွ ပ်က္စီးတယ္။ မကဒတ အဖ်က္ဆီးခံရတာကလည္း ဆင္းရဲလို႔ ပင္ပန္းလို႔ မဟုတ္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပ်ာ့ညံ့လို႔ပဲ။



ဘယ္သူေပးေပးရရင္ယူ

မကဒတ အဖြဲ႔ဟာ ေတာထဲမွာ မွ်စ္စားျပီး ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ့မိတာ မွားသကြာ၊ ခုလို ျမိဳ႔ေပၚတက္ျပီး ဘီယာဆိုင္မွာ ေတာ္လွန္ေရးမုန္တိုင္းထန္ရတာ ပိုတြက္ေျခကိုက္တယ္လို႔မ်ား ဥာဏ္အလင္းရသြား ေလသလား မဆိုတတ္ဘူး။ အစိုးရေပးတဲ့ေငြကိုသာမက ခရိုနီ ဦးေဇာ္ေဇာ္ေပးတဲ့ ေငြကိုပါ အခုလက္ခံ ရယူ လိုက္ျပီ ဆိုတာသိရတယ္။ လက္ခံရယူသူကေတာ့ မကဒတ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္တေယာက္ပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အတြက္ မဟုတ္ဘဲ အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ ဗဟိုေကာ္မတီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ လက္ခံရယူတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မကဒတအေနနဲ႔ အထူးသတိထားျပီး ျပန္လည္သုံးသပ္သင့္ပါတယ္။ ေပးသမွ်ေငြယူေနရင္ အဖြဲ႔အစည္း ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးသိကၡာဟာ ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေအာင္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ႏို္င္ငံေရးသိကၡာမရွိေတာ့ရင္ အဖြဲ႔အစည္းပါ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာ ေငြမရွိရင္ ဘာမွ လုပ္မရဘူးဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိးကိုလည္း သူတို႔ ထိပ္ပိုင္း ကေတာ္တေယာက္က ေျပာပါေသးတယ္။ ဒီစကားကေတာ့ အေပါစားဆန္လြန္းလွပါတယ္။ ေဆြးေတာင္ မေဆြးေႏြးခ်င္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

ဒီေလာက္နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားျပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအေပၚ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ဆိုးခဲ့ညစ္ခဲ့တဲ့ ခရိုနီေတြရဲ့ေငြကို အခုလို ယူရဲတယ္ဆိုတာကလည္း ေရွ႔သြားရွိလို႔ လိုက္ရဲတာ ထင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခရိုနီေတြရဲ့ ေငြကို အမ်ားဆုံးယူတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆယ္သိန္း၊ သိန္း ၂၀ တန္တဲ့ ဝတ္စုံေတြကို ခရိုနီေတြက ဝယ္ေပးတယ္ဆိုတာက အစ ေလယာဥ္စီးလုံးငွားတယ္ဆိုတာ အဆုံး ခရိုနီနဲ႔ ဒီခ်ဳပ္သတင္းေတြဟာ လူေျပာမ်ား ေက်ာ္ၾကားလွပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ခရိုနီေတြဟာ ျပည္သူ႔သယံဇာတ၊ ျပည္သူ႔ဘ႑ာ၊ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရးေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ အလြဲသုံးစားလုပ္လာသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျမၾကီးေပၚမွာေပါက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြကို သူတို႔အပင္လို႔ သေဘာထားျပီး ေရာင္းစားပါတယ္။ ေျမၾကီးေအာက္က ရတနာကို သူတို႔ ရတနာလို႔ သေဘာထားျပီး ေရာင္းစားပါတယ္။ ေရထဲမွာရွိေနတဲ့ငါးကိုလည္း သူတို႔ငါးလို႔ သေဘာထားျပီး ေရာင္းစားပါတယ္။ ျပည္ပက ေနတင္သြင္းခြင့္ ျပည္တြင္းကေန တင္ပို႔ခြင့္မွန္သမွ်ကိုလည္း သူတို႔ အခြင့္အေရးလို႔ သေဘာထားျပီး သူတို႔ခ်ည္း မတရားယူပါတယ္။ ဒီေလာက္နဲ႔ အားမရ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေသးဘဲ ျပည္သူ႔လယ္ယာေျမေတြ သိမ္းထားတာေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ဒီလို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတရားလုပ္လာတဲ့ ခရိုနီေတြဟာ သားစဥ္ ေျမးဆက္စားမကုန္ေအာင္ ပြေနၾကပါျပီ။ ျမန္မာတြင္မက ကမၻာမွာပါယွဥ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေဒၚလာဘီလ်ံခ်ီ ခ်မ္းသာသူေတြ ျဖစ္ေနပါျပီ။ သူတို႔စိုးရိမ္စရာဆိုလို႔ ဒီမိုကေရစီအစိုးရတက္လာရင္ သူတို႔ မတရားရယူ ထားတာေတြ ျပန္ေပးရမွာကိုပဲ စိုးရိမ္စရာရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔ေငြမည္းကို ေငြျဖဴျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာ္ခ်င္ပါတယ္။ သူတို႔ နာမည္မည္းကို နာမည္ျဖဴျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာ္ဖြတ္ခ်င္ပါတယ္။ သူတို႔သမိုင္းမည္း ကို သမိုင္းျဖဴျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာ္ခ်င္ဖြတ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ သူတို႔ဟာ ေငြရွိမွ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ ရမယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့သူေတြဆီကို ေငြေပးဖို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာတာ မဆန္းပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ခရိုနီေတြရဲ့ေငြကို ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴလက္ခံပါတယ္။ ခရိုနီေတြ ခိုးထားတဲ့ေငြေတြကို အသိမွတ္ျပဳလက္ခံပါတယ္။ ခရိုနီေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ "ဓါးျပတိုက္ထားတဲ့ ေငြနဲ႔ပင္ျဖစ္ပေစ၊ ဘုန္းၾကီးကိုဆြမ္းေလာင္းရင္ေတာ့ သာဓုေခၚရမွာပဲ"ဆိုတဲ့ မူကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်င့္သုံးပါတယ္။ သူခိုးဓါးျပေတြ ဘုရားဒါယိကာျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရးရပါျပီ။

(ေနာက္အပိုင္းေတြမွာ OSI နဲ႔ NED ရဲ့ အေၾကာင္းကို ေရးပါမယ္။)

ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း

ႏိုင္ငံေရး သမား ေရာင္းရန္ရွိသည္ အပိုင္း ၃ (ေငြေၾကး၊ အာဏာနဲ႔ OSI)

January 6, 2014 at 9:26am

လြန္ခဲ့တဲ့  ၁၀ ႏွစ္ေလာက္တုံးက ျဗိတိသွ်သံရုံး ဧည့္ခန္းမွာ ထားေလ့ရွိတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို အမွတ္ရမိတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကေတာ့ အရပ္ဘက္ အဖြဲ႔အစည္း /လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းလို႔ေခၚတဲ့ Civil Society Organization ေတြကို ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ အမ်ားအျပား ထူေထာင္ျပီး အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ ၾကပ္မတ္ထိိန္းခ်ဳပ္မႈနဲ႔ အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ျပီး ဒီမိုကေရစီ အစိုးရထူေထာင္ေရး ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို မေလးရွား စာေရး ဆရာ တေယာက္ေရးထားတဲ့ စာအုပ္ပါ။ ထူးျခားတာကေတာ့ မူရင္းက အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ေရးတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ေပမဲ့ သံရုံးဧည့္ခန္းမွာ ရွိတာက ျမန္မာဘာသာျပန္စာအုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္ပါ။ ျမန္မာ ဘာသာျပန္ဆိုေပမဲ့ ျမန္မာ ႏိုင္ငံက စာေရးဆရာ တေယာက္ေယာက္ ဘာသာျပန္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ တရားဝင္ ထုတ္ေဝတဲ့ စာအုပ္လည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီစာအုပ္ကို ျဗိတိသွ် သံရုံးဧည့္ခန္းမွာ အျမဲေတြ႔ရတယ္။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ့ အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ေရး အၾကံဥာဏ္ေပးတဲ့ စာအုပ္တအုပ္ကို ျဗိတိသွ် သံရုံးမွာ ေတြ႔ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ နည္းနည္း ထူးဆန္းမိတယ္။ လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းလို႔ ေခၚတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအသုံးျပဳျပီး ျဖဳတ္ခ်ေရး နည္းလမ္းကို အၾကံေပးထားေတာ့ အေတြးအေခၚသစ္တရပ္ လို႔လည္း ထင္မွတ္မွားစရာ ျဖစ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ ဒီစာအုပ္ကို ရန္ကုန္က လူငယ္တခ်ဳိ႔ရဲ့ အိမ္ေတြမွာ မိတၱဴစာအုပ္အျဖစ္ ေတြ႔လာရ တယ္။ ဒီေတာ့မွ ဒီစာအုပ္ရဲ့ မူလလမ္းေၾကာင္း ေရေသာက္ျမစ္ကို သိလာရတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီစာ အုပ္ကို ဘာသာျပန္ထုတ္ေဝတာက  လူငယ္ေတြၾကားမွာ ေအစီလို႔ ေရပန္းစားေခၚေဝၚၾကတဲ့ အေမရိကန္ သံရုံးရဲ့ ျပန္ၾကားေရးဌာနကပါ။ အဲဒီ အေမရိကန္ စင္တာကေန လူငယ္ေတြကို သင္တန္းေပါင္းမ်ားစြာ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေပးခဲ့တာဟာ မေဝးေသးတဲ့ ကာလတခုမို႔ အားလုံးမွတ္မိၾကမွာပါ။ အဲဒီသင္တန္းေတြထဲ က သင္တန္းတခုကေန ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိတဲ့ စာအုပ္ပါ။ စာအုပ္ကို ထုတ္ေဝ ျဖန္႔ခ်ိရုံတြင္ မကဘူး။ အဲဒီစာအုပ္ ေရးတဲ့ စာေရးဆရာပါ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အေရာက္လာျပီး အဲဒီ အေမရိကန္ စင္တာမွာပဲ အရပ္ဖက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို အသုံးျပဳျပီး အစိုးရျဖဳတ္ခ်ေရးနည္းလမ္းကို ေဆြးေႏြးပို႔ခ်ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သင္တန္းတက္ဖူး တဲ့ လူငယ္ေတြ မွတ္မိၾကပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီစာအုပ္ရဲ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို ဆန္႔က်င္တယ္။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအစား အရပ္ဘက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ထူေထာင္ျပီး အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ေရးဆိုတဲ့ နည္းလမ္း ျဖစ္ပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာ အေတြ႔အၾကဳံနည္းတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဗမာလူငယ္ေတြကေတာ့ အေမရိကန္က ဘာလမ္းေၾကာင္း ခ်ေပးတယ္ဆိုတာ မရိပ္မိိခဲ့ၾကဘူး။ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အားလုံး ရုပ္လုံးေပၚလာတယ္။ အေမရိကန္ဟာ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အကြက္အကြင္း၊ အခင္းအက်င္း တရပ္ေပၚလာဖို႔ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္၊ အစိတ္ အခ်ိန္ယူပ်ဳိးေထာင္ခဲ့တယ္။ အခုအခါ Myanmar Peace Centre နဲ႔ ဗဟု၊ Egress တို႔ထဲကို ေရာက္လာၾကမယ့္ ျမန္မာတခ်ိဳ႔ကိုလည္း အေမရိကန္ကို ေငြကုန္ေၾကးက်ခံေခၚယူျပီး အေမရိကန္ အေတြးအေခၚသင္ၾကား ပို႔ခ် ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ပ်ဳိးေထာင္လာတဲ့ အေမရိကန္ေဆာ့ဖ္ပါဝါရဲ့ ဦးတည္ခ်က္ဟာ ဘာလဲ ဆိုတာ ခုေတာ့ အေကာင္အထည္နဲ႔ တကြျမင္သာလာတယ္။ ဒီေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာစားေနတဲ့ NGO အဖြဲ႔အစည္းေတြ အျပိဳင္းအရိုင္း ထြက္ေပၚလာေနျပီ။ လူငယ္ေတြထဲ မွာလည္း NGO ေတြမွာ အလုပ္လိုခ်င္လြန္းလို႔ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္။ ႏိုင္ငံေရးသမားေလာက၊ လူမႈေရး ေလာကမွာလည္း ဒိုနာရွာရတာ အေမာ။ NED က ကိုေအာင္ေမာ္ဇင္တို႔၊ OSI က ေဒၚေမာ္ရင္း ေအာင္သြင္တို႔နဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔ခ်င္လို႔ ပြဲစားရွာသူေတြ၊ ပြဲကစားသူေတြလည္း မနည္းမေနာ။

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အေမရိကန္စင္တာကေန CSO ေတြ၊ NGO ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေနခ်ိန္မွာ အေရွ႔အလယ္ပိုင္းနဲ႔ အေရွ႔ဥေရာပမွာေတာ့ အေမရိကန္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ထားတဲ့ NGO ေတြ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ျပီးေနၾကပါျပီ။ ေတာ္ေတာ္လည္း အျငင္းပြားေနၾကပါျပီ။ အဲဒီ NGO ေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စီအိုင္ေအရဲ့ Fifth Column ပဥၥမံတပ္သား လို႔ လက္ညႇိဳးထိုး ျပစ္တင္ ေဝဖန္ေနပါျပီ။ NGO ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံျခားအလွဴေငြ ရယူမႈကို စစ္ေဆးတဲ့၊ ကန္႔သတ္တဲ့ ဥပေဒေတြကိုလည္း ႏိုင္ငံတခ်ဳိ႔က ထုတ္ျပန္ေနပါျပီ။ အစၥေရးလို အေမရိကန္ရဲ့ ဝမ္းမနာသား ႏိုင္ငံမ်ဳိးေတာင္ အဲဒီလို ဥပေဒထုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံထဲမွာ ပါပါတယ္။ တျခား ထင္ရွားတဲ့ ႏိုင္ငံေတြကေတာ့ ရုရွား၊ အိႏၵိယ၊ ကေမၺာဒီးယား၊ မေလးရွား၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္တို႔ပါ။ အေမရိကန္မွာလည္း ႏိုင္ငံျခားအစိုးရရဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြဆိုရင္ မွတ္ပုံတင္ရပါတယ္။ သုံးစြဲပုံ အေသးစိတ္ကို တင္ျပရပါတယ္။

အေမရိကန္ဟာ သူ႔ႏိုင္ငံတြင္းမွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားအစိုးရရဲ့ေငြဆိုရင္ မွတ္ပုံတင္ စာရင္းစစ္ေပမဲ့ တျခားႏိုင္ငံမွာ ေတာ့ NGO ေတြ ျပန္႔ပြားလာေရးကို သူတို႔က တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေပးသလို NGO ေတြကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ျခယ္လွယ္ပါတယ္။ ဒါကလည္း စီအိုင္ေအအတြက္ လက္ေတြ႔က်က် အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းတာ ကို ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ အေတြ႔အၾကဳံရွိခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ျခယ္လွယ္တယ္ဆိုတာကလည္း တခါ တေလမွာ တိုက္ရိုက္ျခယ္လွယ္တာမ်ိဳးရွိသလို တခါတေလမွာ သြယ္ဝိုက္ျခယ္လွယ္ပါတယ္။ တိုက္ရိုက္ျခယ္ လွယ္တယ္ဆိုတာက လုပ္ငန္းစဥ္အေသးစိတ္မွာ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တာမ်ဳိးပါ။ သြယ္ဝိုက္ျခယ္လွယ္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ သူတို႔အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ ေပၚလစီခ်တဲ့ NGO ေတြကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ျပီး သူတို႔ အက်ိဳးနဲ႔ မကိုက္တဲ့ NGO ေတြကိုေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ အက်ဳိးရွိရွိ ပစ္ထားလိုက္ တာမ်ဳိးပါ။ ဒီလိုေဆာင္ရြက္ျခင္းအားျဖင့္ NGO အမ်ားစုဟာ သူတို႔ လုပ္ငန္းစဥ္ ( သူတို႔ Agenda) အတိုင္း ေဆာင္ရြက္တဲ့ အဖြဲ႔ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ သတင္းအေမွာင္က်ျပီး ေခတ္လည္း ေနာက္က်၊ ေငြလည္း ရွားပါး ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ဳိးေတြမွာေတာ့ အေမရိကန္ဟာ ေငြကို လမ္းခင္းျပီး လြယ္လြယ္ကူကူ လုပ္ကိုင္သြား ပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္ျမန္မာႏို္င္ငံကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ ျမန္မာဟာ အဲသလို ႏိုင္ငံ အမ်ဳိးအစားစာရင္းမွာ အၾကဳံးဝင္လာေနတာေတြ႔လာရပါတယ္။ ၈၈ ျငိမ္း၊ပြင့္ အဖြဲ႔အပါအဝင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက NGO အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ ၉၀ ရာႏႈန္းဟာ ႏိုင္ငံျခား ေထာက္ပံ့ေငြနဲ႔ ေမြးဖြားၾကီးျပင္းလာတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔လာရတယ္။

၈၈ မ်ိဳးဆက္အဖြဲ႔ဆိုရင္ သူတို႔ အဖြဲ႔နာမည္ကိုေတာင္ ပြင့္လင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းလို႔ နာမည္ေပးလိုက္ပါေသး တယ္။ ဒါဟာ ၈၈ မ်ဳိးဆက္အဖြဲ႔ရဲ့ ႏိုင္ငံေရးဗဟုသုတ ေခါင္းပါးမႈကို ေပၚလြင္ထင္ရွားေစပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ ကမၻာ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုေတြၾကားမွာ ေဂ်ာ့ခ်္ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ Open Society Institute ဟာ ဘယ္ေလာက္နာမည္ပ်က္တယ္၊ ဘယ္ေလာက္ျငင္းခုန္မႈေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သိရင္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္အဖြဲ႔ဟာ ဒီနာမည္ကို ခံယူလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။

တကယ္ေတာ့ CSO လို႔ေခၚၾကတဲ့ အရပ္ဘက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ NGO လို႔ေခၚၾကတဲ့ အစိုးရနဲ႔ မပတ္သက္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ သူတို႔အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အျငင္းပြားစရာ ျပႆနာေတြ တက္ေနၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေတြပဲ။ အဖြဲ႔အစည္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ Fifth Column ေခၚ ပဥၥမံ တပ္သား အျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာမွာ စြပ္စြဲ ေျပာဆိုခံေနရတာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ကို ဒီလို စြပ္စြဲေျပာဆိုခံေနရတာဟာ သူတို႔ကို ေငြေပးျပီး ၾကိဳးကိုင္ေနတဲ့ ဒိုနာ အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ အရိပ္ထိုး လႊမ္းမိုးမႈေတြေၾကာင့္ပါ။

ေငြယူတာ အျပစ္မဟုတ္ဘူး။ ေငြကို အလြဲသုံးစားလုပ္တာကသာ အျပစ္ျဖစ္တယ္လို႔ တခ်ဳိ႔က ေျပာပါတယ္။ ဒီစကားဟာ မွန္သင့္သေလာက္မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အျပည့္အဝ မမွန္ဘူး။ ေငြကို အလြဲသုံးစား မလုပ္ေပမဲ့ အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္ေသးတယ္။ ေငြရဖို႔ အတြက္ ေငြရွင္ အၾကိဳက္မူဝါဒေတြေအာက္ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ကုန္ ၾကတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ အဲသလို အဖြဲ႔ေတြ အမ်ားစုျဖစ္လာတဲ့အခါ ေငြကို အလြဲသုံးစား မလုပ္ သည့္တိုင္ေအာင္ ကိုယ္ဟာ ၾကိဳးကိုင္ခံ အဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္မွန္း မသိျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ေငြမ်က္ႏွာေၾကာင့္ သူ႔မူဟာ ကိုယ့္မူျဖစ္လာတတ္တယ္။ သူ႔အလုပ္ဟာ ကိုယ့္အလုပ္ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘာမွန္း မသိေတာ့တဲ့ ဘဝအထိ ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။

အဲသလို ေငြေပးၾကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္တတ္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေတာ့ Open Society Institute (OSI) ၊ National Endowment for Democracy (NED) နဲ႔ ဥေရာပက အဖြဲ႔အစည္းတခ်ိဳ႔ပါ။


OSI

"NGO အဖြဲ႔အစည္းေတြကို အစိုးရေတြက ပဥၥမံတပ္သားလို႔ ယူဆျပီး ေၾကာက္ရြံ႔လာၾကတယ္။ အဲသလို အစိုးရေတြရဲ့ စြပ္စြဲ ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းခံရတဲ့ NGO ေတြရဲ့ အမ်ားစုကေတာ့ ေဂ်ာ့ခ်္ ဆိုးေရာ့စ္က ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေနတဲ့ အဖြဲ႔ေတြျဖစ္ပါတယ္" လို႔ The Christian Science Monitor ရဲ့ ပင္တိုင္ ေဆာင္းပါးရွင္ ဒန္မာဖီက သူ႔ရဲ့ "NGO ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေငြကို သူတို႔ဘာလို႔ ေၾကာက္ၾကသလဲ" ေဆာင္းပါးမွာ ေရးသားထားပါတယ္။

ဆိုးေရာ့စ္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ပရဟိတ သမား အလွဴ႔ရွင္ၾကီး အျဖစ္ ရည္ညႊန္း ေျပာဆိုတတ္တယ္။

ဆိုးေရာ့စ္ဟာ The Council of Foreign  Relations,  The World Economic Forum, နဲ႔ Human Rights Watch (HRW) တို႔မွာ ထိပ္တန္းေနရာေတြကို ယူထားသူျဖစ္သလို ႏိုင္ငံတကာ ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး အဖြဲ႔ International Crisis Group ကိုထူေထာင္သူလည္း ျဖစ္တယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရတို႔ကို ICG ကေစာေစာစီးစီး ေထာက္ခံခဲ့တာေတြဟာ ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ လက္ရာေတြလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဦးသိန္းစိန္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားအျဖစ္ ကမၻာကေျပာလာေအာင္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား အသံထုတ္ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္အစိုးရလို ႏိုင္ငံၾကီးတခုအေနနဲ႔  ဦးသိန္းစိန္ကို ေထာက္ခံဖို႔ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္း လုပ္ဖို႔ဆိုတာ အရင္က ေျပာထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြကို ခ်က္ခ်င္းခါခ်ျပီး ငါစိတ္ေျပာင္းသြားျပီ၊ ငါမင္းတို႔ကို ေထာက္ခံလိုက္ေတာ့မယ္၊ အရင္ ဒီမိုကေရစီသမားေတြ ေနရစ္ခဲ့ၾကေတာ့လို႔ ပစ္ပစ္ခါခါ ေပၚေပၚထင္ထင္ ေကာက္လုပ္လိုက္လို႔ ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ဦးသိန္းစိန္ကို ေထာက္ခံဖို႔အတြက္ တဘက္မွာ ဦးသန္းေရႊ ၊ ဦးသိန္းစိန္တို႔ကို အေျပာင္းအလဲ ေလသံ ထုတ္ေပးဖို႔ ၊ ဟန္ျပျဖစ္ျဖစ္ ေျပာင္းလဲျပဖို႔ နားခ်ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔တြင္ မရေသးပါဘူး။ ဦးသိန္းစိန္ေကာင္းေၾကာင္း ဦးသိန္းစိန္ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲေတြ လုပ္ေနျပီျဖစ္ ေၾကာင္း ေရွ႔ကေန ႏွပ္ေၾကာင္းေပး လမ္းဖြင့္ေပးမယ့္ လူေတြ အသံထုတ္ေပးမယ့္လူေတြ လိုအပ္တယ္။ အဲဒီလို အလုပ္မ်ဳိးေတြကို ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ ICG လိုအဖြဲ႔မ်ဳိးက အရင္ဆုံး ဦးေဆာင္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ဆိုးေရာ့စ္ နဲ႔ ထဲထဲဝင္ဝင္ ပတ္သက္တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔  HRW (Human Right Watch) လိုအဖြဲ႔မ်ိဳးက တျဖည္းျဖည္း ေနာက္ကလိုက္ေပး တယ္။

လူ႔အခြင့္အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေရးအဖြဲ႔  HRW တို႔ ႏိုင္ငံတကာ ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး အဖြဲ႔ ICG တို႔ဆိုတာ မီဒီယာကို ေရွ႔က ဦးေဆာင္ႏိုင္သူေတြလည္း ျဖစ္ၾကတယ္။ HRW တို႔ ICG တို႔ ဆိုတာ သူတို႔က ေၾကညာခ်က္ တေစာင္ ထုတ္ျပီး အဲဒီေၾကညာခ်က္မွာ ျမန္မာဆိုတဲ့ စာလုံးတလုံးပါတာနဲ႔ ျပည္ပ အသံလႊင့္ ဌာနေတြက သတင္းခ်က္ခ်င္းေရး အင္တာဗ်ဴးခ်က္ခ်င္းေမးျပီး အသံလႊင့္ၾကတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ HRW တို႔ ICG တို႔ဟာ မီဒီယာကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ သတင္းကို ဖန္တီးေပးႏိုင္တဲ့ ၾသဇာရွိ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုနည္းမ်ိဳးနဲ႔ ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ဦးသိန္းစိန္ကို ျပဳျပင္ေရးသမား နာမည္ထြက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။

ဆိုးေရာ့စ္ဟာ အရင္းအႏွီးရဲ့ မ်က္ႏွာ တခုတည္းပဲ ၾကည့္တတ္သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေတြရဲ့ ႏိုင္ငံ ေရးမွာ ပါဝင္စြက္ဖက္သမွ်ဟာလည္း အဲသလို စြက္ဖက္ျပီးရင္ အဲဒီႏိုင္ငံကေန သူလွဴထား၊ ရင္းထားသမွ်ရဲ့ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္လည္ရေအာင္ ယူခဲ့တာခ်ည္းပဲ ျဖစ္တယ္။ အခုသူဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရေပၚလာမွာကို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အတိုက္အခံေတြက ဒီမိုကေရစီအစိုးရ ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ ဆိုးေရာ့စ္ဟာ ဦးသိန္းစိန္ကို ဒီမိုကေရစီနာမည္တပ္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရး ဝင္ လုပ္ဖို႔ ေျခလွမ္းလာတာျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွာ သူဟာ အာရွစီးပြားေရးကို ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ထိုင္းစီးပြားေရး ျပိဳလဲတဲ့အထိ စေတာ့ရွယ္ယာ ေစ်းကစားခဲ့တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးသမား တေယာက္က ေဂ်ာ့ခ်္ဆိုးေရာ့စ္ဟာ ဒရက္ကူလာလို႔ေခၚတဲ့ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ပါပဲ လို႔ဆိုတယ္။ မေလးရွား ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း မဟာသီယာ မိုဟာမက္ကလည္း ၁၉၉၇ အာရွ စီးပြားေရးပ်က္စီးရတာတခုလုံးဟာ ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ Quantum Fund လက္ခ်က္လို႔ ျပစ္တင္ေဝဖန္ခဲ့တယ္။

ယူဂိုစလားဗီးယားႏိုင္ငံမွာ အသက္မ်ားစြာေပးဆပ္ခဲ့ရျပီး ႏိုင္ငံ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ျပိဳကြဲခဲ့ရတဲ့ ျဖစ္စဥ္မွာ လည္း ဘ႑ာေရး က႑ကေန အဓိက လႈပ္ရွားခဲ့သူဟာ ေဂ်ာ့ခ်္ဆိုးေရာ့စ္ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၉၂ စက္တင္ဘာမွာေတာ့ ျဗိတိသွ် ေပါင္စတာလင္ေငြကို ဘ႑ာေရး ေစ်းကြက္မွာ သူဝင္ ေငြကစားျပီး တေန႔တည္းနဲ႔ ေဒၚလာသန္း တေထာင္ အျမတ္ယူခဲ့ဖူးတယ္။ ေပါင္စတာလင္ေငြေၾကးကေတာ့ ကေမာက္ကမ ျဖစ္ျပီး ေငြတန္ဖိုး ထိုးက်သြားခဲ့တယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ ေငြဟာ အဂၤလိပ္ေတြ မသိလိုက္ရဘဲ ဆိုးေရာ့စ္ အိတ္ထဲေရာက္သြားတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ဆင္းရဲသားေတြ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္သြားမလဲဆိုတာကို ဆိုးေရာ့စ္က မစဥ္းစားပါဘူး။

ဒါနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ "ဘ႑ာေရး ေစ်းကြက္မွာ ေငြကစားတဲ့အခါ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ ဆိုတာေတြ ကိုယ္က်င့္တရားစံႏႈန္းေတြနဲ႔ ကိုက္မကိုက္ ဆိုတာေတြကို က်ဳပ္ဘယ္ေတာ့မွ မစဥ္းစားဘူး" လို႔ ဆိုးေရာ့စ္ ကိုယ္တိုင္က ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ "စီးပြားေရး လုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်င့္ဝတ္ေတြ သိကၡာေတြကို ထည့္တြက္ေန တာဟာ ကိုယ့္လက္ကိုယ္ ၾကိဳးနဲ႔ တုတ္ထားတာျဖစ္တယ္။ ေအာင္ျမင္မႈမရႏိုင္ဘူး" လို႔ ၂၀၀၃ ခုစက္တင္ဘာ လက အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ သူကိုယ္တိုင္ ထုတ္ေျပာခဲ့တယ္။

က်ေနာ္တို႔ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရေတြက ဒါပဲသုံး၊ ဒါပဲ တရားဝင္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ေငြစကၠဴေလးေတြကို က်ပ္တေသာင္းႏွစ္ေသာင္း ရဖို႔အေရး ၊ ေလးငါးေဒၚလာရဖို႔ အေရး ေခြ်းျပိဳက္ျပိဳက္ က်ေအာင္ အလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္မွာ ဆိုးေရာ့စ္လို သန္းေထာင္ခ်ီခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးၾကီးေတြက က်ေနာ္တို႔ ရမယ့္ေငြကို စကၠဴစုတ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပစ္ျပီး သူတို႔ အတြက္ အျမတ္အစြန္း ရွာေဖြေနပါတယ္။

ျပင္သစ္ဘဏ္ရဲ့ စေတာ့ရွယ္ယာကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္တုန္းက အတြင္းသတင္းႏႈိက္ျပီး ေစ်းကစားခဲ့မႈ (Insider trading ) နဲ႔ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွာ သူ႔ကို ျပင္သစ္ အစိုးရက တရားစြဲျပီး ေဒၚလာ ၂ သန္းဒဏ္ေငြရိုက္တာလည္း ခံခဲ့ရတယ္။

တၾကိမ္မွာေတာ့ အေမရိကန္ သမၼတျဖစ္လာမယ့္ ေဂ်ာ့ခ်္ဘုရွ္ အငယ္ရဲ့ Spectrum 7 ကုမၸဏီ ခြက္ခြက္လန္ ရွဳံးျပီး ေဒၚလာ သန္းခ်ီေၾကြးတင္မယ့္အခ်ိန္မွာ ဆိုးေရာ့စ္ဟာ အမႈိက္ျဖစ္ေတာ့မယ့္ ရွယ္ယာေတြကို ဝယ္ျပီး အသက္ဆက္ ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆိုးေရာ့စ္က ဘယ္လိုေျပာခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့ "က်ဳပ္ဝယ္လိုက္တာဟာ ႏိုင္ငံေရးၾသဇာကို ပိုက္ဆံေပးဝယ္လိုက္တာ" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

ဆိုးေရာ့စ္ဟာ အာဖရိက၊ လက္တင္အေမရိက၊ ကရစ္ဘီယံ၊ အာရွတို႔မွာရွိတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ပညာရွင္ေတြကို ဝယ္ယူပါတယ္။ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ႏို္င္ငံေရးအာဏာရလာမယ့္သူ၊ ဒါမွ မဟုတ္ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံေရး ၾသဇာရွိလာမယ့္သူလို႔ သူယူဆတဲ့သူေတြကို ေငြၾကိဳေပးစနစ္နဲ႔ ဝယ္ယူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလိုဝယ္ယူတဲ့အခါမွာလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျဗာင္ေငြေပး ဝယ္ယူေလ့ရွိပါတယ္။

ဆိုးေရာ့စ္ဟာ သူ႔ကိုယ္သူ အေမရိကန္နဲ႔ မပတ္သက္သူလို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သား အမ်ားစုကေတာ့ သူ႔ကို စီအိုင္ေအလူလို႔သာ သတ္မွတ္ေလ့ရွိပါတယ္။

နယူးေယာက္က သမိုင္းဘာသာသင္တဲ့ အထက္တန္းျပဆရာမတေယာက္လည္း ျဖစ္ျပီး ႏိုင္ငံေရးတက္ ၾကြ လႈပ္ရွားသူ တေယာက္လည္း ျဖစ္တဲ့ ဟဲသာ ေကာ့တင္ က ဆိုးေရာ့စ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေရးသားတဲ့ နယ္ခ်ဲ႔ဝါဒ ေမွာ္ဆရာ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ဖက္ခြ်န္ သူလွ်ိဳ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ အခုလို ေရးခဲ့တယ္။

          "စီအိုင္ေအနဲ႔ ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ဟာ တထပ္တည္းျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဖြဲ႔စလုံးဟာ     ဆိုရွယ္လစ္ ဝါဒ ပ်က္စီးေရး ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္သူေတြသာျဖစ္ပါတယ္။      ေတာင္အာဖရိကမွာ စီအိုင္ ေအက ကြန္ျမဴနစ္ အတိုက္အခံေတြကို ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ရာမွာ          ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ အကူအညီကို ရယူခဲ့တယ္။ ဟန္ေဂရီ၊ ပိုလန္၊ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ တို႔မွာ စီအိုင္ေအ၊         NED ၊ AFL-CIO ၊ USAID တို႔ဟာ ဆိုးေရာ့စ္ရဲ့ Open Society Fund ကခန္႔ထားတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြ    ရဲ့ အကူအညီရယူျပီး ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။     ဆိုးေရာ့စ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း "ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ဟာ           ဘာႏိုင္ငံေရးအေရာင္အေသြး ရွိသလဲဆိုတာ က်ဳပ္ကေလ့လာျပီး က်ဳပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရး           အျမင္တူသူေတြဆိုရင္ ထင္ရွားသူျဖစ္ေစ၊ မထင္ရွားသူျဖစ္ေစ၊ အဲဒီလိုလူေတြကို ရွာေဖြ စုစည္း            ေထာက္ပံ့ေပးေနတယ္" လို႔ ဖြင့္ေျပာပါတယ္။" 

ရုရွား ဘီလ်ံနာ သူေဌးၾကီး ေဘာရစ္ ဘရက္ေဇာ့ဗ္စကီ ကေတာ့ ဆိုးေရာ့စ္ဟာ စီအိုင္ေအျဖစ္ေၾကာင္း သူသိခဲ့ရတယ္လို႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားျပီး "ဆိုးေရာ့စ္ဟာ စီအိုင္ေအ သူလွ်ိဳဆိုတာကို သိလိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္ျဖင့္ သတိေမ့မတတ္ လန္႔သြားမိတယ္" လို႔ ဆိုပါတယ္။


တကယ္တန္း ဆိုးေရာ့စ္ဟာ စီအိုင္ေအ သူလွ်ိဳပါလို႔ အေထာက္အထားျပျပီး အတိအက် လက္ဆုပ္လက္ကိုင္္ ေျပာဖို႔ ခက္ေပမဲ့ သူ႔အဖြဲ႔ အစည္းေတြမွာ သူခန္႔ထားတဲ့လူေတြကို ၾကည့္ရင္ေတာ့ သူဘယ္လိုလူဆိုတာကို ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္။

ဆိုးေရာ့စ္ အဖြဲ႔ေတြထဲမွာ ၾသဇာအၾကီးဆုံး အဖြဲ႔တဖြဲ႔က ၁၉၈၆ ခုမွာ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ပဋိပကၡေျဖရွင္းေရး အဖြဲ႔ပါ။ အဲဒီအဖြဲ႔ကို အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးဆရာၾကီးေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္း ထားပါတယ္။ ဒါရိုက္တာအဖြဲ႔ထဲမွာ အေမရိကန္ သမၼတေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရး အၾကံေပး ဇဘစ္ႏ်ဴးဘာဇင္စကီ ပါပါတယ္။ အေမရိကန္ လက္ေထာက္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီးေဟာင္း ေမာ္တန္ အဘရာမိုဝစ္ဇ္၊ ေနတိုး ရဲ့ ဥေရာပ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဝက္စလီ ကလပ္၊ အေမရိကန္ လုံျခဳံေရး အၾကံေပးေဟာင္း ရစ္ခ်တ္အယ္လင္၊ တို႔ပါဝင္ပါတယ္။ ရစ္ခ်တ္အယ္လင္ဟာ အီရန္ကြန္ထရာ အေရးမွာ နာမည္ပ်က္နဲ႔ ေက်ာ္ၾကားခဲ့သူပါ။

ဆိုးေရာ့စ္ဟာ ဟင္နရီ ကစ္ဆင္းဂ်ား ၊ ဗားစလပ္ဟာဗယ္၊ ပိုလန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဗြိဳက္ခ်က္ ယာရူဇက္ဆကီ တို႔ရဲ့ မိတ္ေဆြၾကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒလိုင္းလားမားနဲ႔ ရုရွား သမၼတေဟာင္း မီဟိုင္း ေဂၚဘာေခ်ာ့ဗ္ တို႔ကိုေတာ့ ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွာ အင္စတီက်ဳေတြ၊ ေဖာင္ေဒးရွင္းေတြဖြင့္ဖို႔ အေဆာက္အဦးေပးထားပါတယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံ က ဒလိုင္းလားမား ၊ ရုရွားႏိုင္ငံက ေဂၚဘာေခ်ာ့ဗ္တို႔ကို ဒီလို ေျမႇာက္စားထားတာ အေၾကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။

၂၀၀၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၊ Waldorf-Astoria ဟိုတယ္မွာ World Economic Forum က အစည္းအေဝးလုပ္ေနခ်ိန္မွာ လူထုအေျမာက္အမ်ားက ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပပြဲ ဆင္ႏႊဲခဲ့ တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆိုးေရာ့စ္ဟာ အေမရိကန္ရဲ့ တျခားအေရးပါတဲ့ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိသူေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဇဘစ္ႏ်ဴး ဘာဆင္စကီ၊ ဆင္ျမဴရယ္ ဟန္တင္တန္၊ ဖရန္စစ္ ဖူကူယားမား တို႔နဲ႔ အတူ မိန္႔ခြန္းေျပာဖို႔ ေစာင့္ဆိုင္းေန ခ်ိန္ပါ။ သူတို႔အားလုံးဟာ အေမရိကန္ ေမြးထားတဲ့ လက္ေရြးစင္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသမားေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ ဆိုးေရာ့စ္ဟာ အေမရိကန္ရဲ့ ေပၚလစီဖန္တီးသူေတြ ၊ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိသူေတြ၊ စီအိုင္ေအ၊ NED လို အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္လက္တြဲ အလုပ္လုပ္သူျဖစ္ပါတယ္။

အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဆိုးေရာ့စ္ဟာ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရးကို ဖ်က္စီးျပီး သူ႔အတြက္ ေဒၚလာ သန္းေထာင္ခ်ီ အျမတ္ထြက္ေအာင္ လုပ္တတ္သလို အေမရိကန္သမၼတေလာင္းအပါအဝင္ ကမၻာတဝန္းက ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏိုင္ငံေရသမားေတြကို ေဒၚလာ သန္းခ်ီေပးဝယ္တတ္သူတေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို ေငြပုံေပၚထိုင္ျပီး ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို ခိုင္းစားတတ္တဲ့ ဆိုးေရာ့စ္ အတြက္ေတာ့ ဗမာျပည္က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ သိပ္ေစ်းခ်ဳိပါလား၊ သိပ္အရေတာ္လွပါလားလို႔ ေတြးေနမွာ ဧကန္ျဖစ္ပါတယ္။

အဆုံးသတ္အေနနဲ႔ ဆိုးေရာ့စ္ ဘယ္လိုလူလဲ ဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္သာေအာင္ သူေျပာတဲ့ စကားတခြန္းကို ကိုးကားခ်င္ပါတယ္။ "ေရွးတုန္းက ေရာမေခတ္မွာ ရိုမန္ေတြပဲ မဲေပးခြင့္ရတယ္။ အဲဒါဟာ ေရာမေခတ္ဒီမိုကေရစီပဲ။ ဒီေန႔ ဂလိုဘယ္ အရင္းရွင္ေခတ္မွာေတာ့ တကမၻာလုံး အတြက္ အေမရိကန္ေတြပဲ မဲေပးခြင့္ရတယ္။ အဲဒါဟာ ဒီေန႔ေခတ္ ဒီမိုကေရစီပဲ" လို႔ ဆိုးေရာ့စ္ ေျပာတဲ့စကားဟာ ဆိုးေရာ့စ္ ဘယ္လိုလူဆိုတာကို အေကာင္းဆုံး သရုပ္ေဖာ္ႏိုင္တဲ့စကားျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္တပိုင္းမွာ NED အေၾကာင္းေရးပါမယ္။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း

ကိုးကား

George Soros : Imperial Wizard / Double Agent by Heather Cottin
George Soros : Prophet of an "Open Society"  by Karen Talbot
George Soros's and the Neo-Cons' Control of Washignton's Propaganda Program by Wayne Madsen
George Soros background / bio by Susannah
NGOs and the fifth column by Bharat Jhunjhunwala
Why do they hate our NGO funding? by Dan Murphy
Newstatesman Profile of George Soros by Neil Clark
Open Society Institute by sourcewatch website

ႏိုင္ငံေရးသမားေရာင္းရန္ရွိသည္ အပိုင္း ၄ နိဂုံး (ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ NED ကြန္ရက္)

January 9, 2014 at 12:14pm

ႏိုင္ငံေရးသမားေရာင္းရန္ရွိသည္ အပိုင္း ၄ နိဂုံး
(ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ NED ကြန္ရက္)

နာမည္နဲ႔ လုပ္ရပ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီး ဆန္႔က်င္တဲ့ အဖြဲ႔တဖြဲ႔ကေတာ့ NED ပါ။ နာမည္က National Endowment for Democracy ဒီမိုကေရစီ ကူညီေထာက္ပံ့ေရး အဖြဲ႔ပါ။ လက္ေတြ႔ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြက ေတာ့ ဒီမိုကေရစီကို ဟန္႔တားတဲ့ လုပ္ရပ္၊ သူတပါး ႏိုင္ငံရဲ့ ႏိုင္ငံေရးကို ကိုယ့္အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ တသားတည္းျဖစ္ေအာင္ ျခယ္လွယ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြခ်ည္းပါပဲ။

နာမည္ခံတာက ဒီမိုကေရစီ ၊ လက္ေတြ႔လုပ္တာက သူတို႔ အက်ဳိးပါ။ သူတို႔ အက်ဳိးဆိုတာ အေမရိကန္ ျပည္သူတို႔ရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားလို႔ အဓိပၸါယ္ မထြက္ပါဘူး။ အရင္းရွင္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ ၊ ကမၻာ့ အခ်မ္းသာဆုံး လက္တဆုပ္စာ လူေတြရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားလို႔သာ အဓိပၸါယ္ထြက္ပါတယ္။ NED တို႔ CIA တို႔ဟာ အဲဒီ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံး ေကာ္ပိုေရးရွင္း၊ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံး လက္တဆုပ္စာကိုပဲ ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံး လက္တဆုပ္စာကို ကိုယ္စားျပဳျပီး၊ အမ်ားစု အလုပ္သမား ၊ လယ္သမားေတြကို ဆန္႔က်င္ျခင္း၊ ကမၻာ့ဆင္းရဲသားထုၾကီးကို ဆန္႔က်င္ျခင္းကိုယ္၌သည္ပင္ ဒီမိုကေရစီရဲ့ ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္လာပါတယ္။

ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ အတြက္ေတာ့ အျမတ္အစြန္းဟာ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ ျဖစ္ျပီး အဆုံးစြန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ဘာမဆို ေရာင္းႏိုင္ခြင့္ ဘာမဆိုဝယ္ႏိုင္ခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အေမရိကန္ပဲလို႔ ထင္ေနသူေတြ ၊ အေမရိကန္ဆိုတာ ဒီမိုကေရစီပဲလို႔ ထင္ေနသူေတြ အတြက္ေတာ့ National Endowment for Democracy ဒီမိုကေရစီ ကူညီေထာက္ပံ့ေရး အဖြဲ႔ ဆိုတဲ့ နာမည္လွလွေလးေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းေၾကြသြားေလာက္ပါတယ္။ အေမရိကန္အစိုးရရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ဖ်က္ဆီးတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသူ အေမရိကန္ျပည္တြင္း ဒီမိုကရက္နဲ႔ ကမၻာတဝန္းက ဒီမိုကရက္ေတြ အတြက္ေတာ့ NED ဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အႏၱရာယ္ၾကီးတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း တခုျဖစ္ေနပါတယ္။

NED ကို ၁၉၈၃ ခုႏွစ္ သမၼတ ေရဂင္ လက္ထက္မွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့တယ္။ ၁၉၇၀ ေက်ာ္ကာလမွာ ဝါးတားဂိတ္ အေရး ေပၚေပါက္ျပီး သမၼတ နစ္ဆင္ဟာ သူ႔ရဲ့ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ရာထူးက ႏႈတ္ထြက္ သြားရတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္ရဲ့ ေနာက္မွာ စီအိုင္ေအဟာ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီေပါင္းစုံရဲ့ ဆက္တိုက္ စုံစမ္း စစ္ေဆးမႈေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။ သီတင္းပတ္တိုင္းေလာက္မွာ စီအိုင္ေအ သတင္းေတြ တက္ေနတယ္။ စီအိုင္ေအရဲ့ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြသာမက၊ တခါတရံမွာ ရာဇဝတ္မႈက်ဴးလြန္တာေတြပါ ေပၚထြက္လာတယ္။ စီအိုင္ေအအဖြဲ႔ဟာ အၾကီးအက်ယ္နာမည္ပ်က္ျပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရအဖြဲ႔အတြက္ လည္း အရွက္ရစရာ ျဖစ္လာတယ္။

ဒီလိုအေျခအေနမွာ တခုခုလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ အေမရိကန္အစိုးရက စဥ္းစားမိလာတယ္။ မွန္ပါတယ္။ သူတို႔ တခုခုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတခုခုဟာ စီအိုင္ေအရဲ့ ဆိုးဝါးလွတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ရပ္တန္းကရပ္လိုက္ တာလို႔ ထင္ရင္ေတာ့ မွားပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လုပ္လိုက္တာက စီအိုင္ေအရဲ့ ဆိုးဝါးလွတဲ့ လုပ္ရပ္တခ်ဳိ႔ကို နာမည္လွလွ ေပးထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းသစ္ကို လႊဲေျပာင္းေပးျပီး လုပ္ခိုင္းလိုက္တာပါပဲ။ အဲဒီအဖြဲ႔ကေတာ့ တျခား မဟုတ္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီ ကူညီေထာက္ပံ့ေရးဆိုတဲ့ NED ပါပဲ။ တခ်ိန္က စီအိုင္ေအက လွ်ိဳ႔ဝွက္လုပ္ ေဆာင္တဲ့ အလုပ္ေတြကို ေျဗာင္လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဟာ NED ျဖစ္လာပါတယ္။

စီအိုင္ေအ အရာရွိေဟာင္း ျဖစ္တဲ့ ဖိလစ္ ေအဂ်ီး (Philip Agee) က "စီအိုင္ေအ အရာရွိေဟာင္း တဦးေျပာျပေသာ အရပ္ဘက္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို အသုံးျပဳ၍ အစိုးရမ်ားကို ျဖဳတ္ခ်ရန္ အေမရိကန္၏ ၾကံစည္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား" ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးမွာ NED စတင္ေပၚေပါက္လာပုံနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အခုလို ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

          "၁၉၈၃ ခုႏွစ္မွာ လုပ္ငန္းစဥ္အသစ္ေတြကို ေဆာင္ရြက္ဖို႔ NED ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းသစ္ကို     ဖြဲ႔စည္းလိုက္တယ္။ လုပ္ငန္းစဥ္အသစ္ဆိုေပမဲ့ တကယ္တန္း အသစ္ေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။    ၁၉၄၇ ခုႏွစ္က စျပီး စီအိုင္ေအဟာ အစိုးရမဟုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခား အဖြဲ႔အစည္းေတြကို      လွ်ိဳ႔ဝွက္ေငြေထာက္ပံ့ျပီး ၾကိဳးကိုင္ကစားတဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့ျပီးသားပါ။
          စီအိုင္ေအရဲ့ အဲဒီၾကီးမားတဲ့ စစ္ဆင္ေရး ၾကီးဟာ ကမၻာနဲ႔ခ်ီက်ယ္ျပန္႔ျပီး ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊    အလုပ္သမား သမဂၢေတြ၊ စီးပြားေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ လူငယ္နဲ႔ ေက်ာင္းသား အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊        အမ်ဳိးသမီးအုပ္စုေတြ၊ အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ဘာသာေရး အစည္းအရုံးေတြ၊    ပညာရွင္အဖြဲ႔ေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ သတင္းလုပ္ငန္းေတြကို ပစ္မွတ္ထားခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ပါတယ္။           ျပည္တြင္းေရာ ျပည္ပမွာပါ ကြန္ရက္ျဖန္႔က်က္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
          ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကာလေတြ အတြင္းမွာ စီအိုင္ေအဟာ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္ကေန        ၾသဇာလႊမ္းမိုးျပီး တႏိုင္ငံျပီး တႏိုင္ငံ တဖြဲ႔ျပီး တဖြဲ႔မွာ အားေကာင္းတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကို အသုံးျပဳျပီး        လက္ဝဲအဖြဲ႔အစည္းေတြ ကို ေခ်မႈန္းခဲ့တယ္။ အစိုးရေတြကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
          စီအိုင္ေအရဲ့ အဲဒီအလုပ္ကို NED လက္လႊဲလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။"

NED ဖြဲ႔စည္းေရး ဥပေဒမူၾကမ္းကို ေရးဆြဲရာမွာ ပါဝင္ခဲ့သူ အယ္လင္ ဝိန္းစတိန္းကလည္း ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ေျပာၾကားရာမွာ "အခုအခ်ိန္မွာ NED ကလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အမ်ားအျပားဟာ အရင္တုန္းက စီအိုင္ေအက ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြပါပဲ" လို႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။

NED ဝက္ဘ္ဆိုက္စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးသားထားခ်က္အရ NED ဟာ လူ႔အခြင့္အေရး ေဆာင္ရြက္တဲ့ သူေတြ ၊ လြတ္လပ္တဲ့ သတင္းမီဒီယာေတြ၊ ဥပေဒစိုးမိုးေရး ေဆာင္ရြက္သူေတြနဲ႔ အရပ္ဘက္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြ ( လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔အစည္းေတြ)ကို တိုက္ရိုက္ေငြေၾကးေထာက္ပံ့တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

NED ဟာ ကမၻာတလႊားက ဒီမိုကရက္တစ္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို ပုဂၢလိကနည္း၊ အစိုးရနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့နည္း နဲ႔ ေထာက္ပံ့ကူညီဖို႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းလို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ "အစိုးရနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့" ဆိုတဲ့စကားကို အထူးသတိျပဳဖို႔လိုပါတယ္။ NED ဟာသူ႔ကိုယ္သူ အစိုးရနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းပါ NGO ပါလို႔ ရည္ညႊန္းေျပာဆိုေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ သူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေျပာတဲ့အေျပာ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပုံေဖာ္တဲ့ ပုံရိပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ NED ေငြအားလုံးနီးပါးဟာ အစိုးရဆီကလာတဲ့ ေငြေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ NED ဟာ NGO မဟုတ္ပါဘူး။ GO ပါ။ အစိုးရအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ပါတယ္။

NED ဟာ အေမရိကန္ ကြန္ဂရက္ ဆီကေန ႏွစ္စဥ္အခ်ိဳးက် ခြဲတမ္းရပါတယ္။ ကြန္ဂရက္စ္ကေန အဲသလို ခြဲေဝေပးႏိုင္ဖို႔ အဓိကေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးသူေတြကေတာ့ National Democratic Institute for International Affairs ( ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း) ၊ The International Republican Institute (ရီပတ္ဘလစ္ကင္ပါတီနဲ႔ ဆက္စပ္ အဖြဲ႔အစည္း) ၊ American Center for International Labor Solidarity (ႏိုင္ငံတကာ လက္ဝဲ အလုပ္သမား အဖြဲ႔ အစည္းေတြကို ေခ်မႈန္းဖို႔ ဖြဲ႔ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း) ၊ Center for International Private Enterprise (အေမရိကန္ ကုန္သည္ ၾကီးမ်ားအသင္း) တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ NED ဟာ ဘာ့ေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္သူ NGO လို႔ ေျပာခ်င္တာပါလဲ။ ပထမအခ်က္က အေမရိကန္ အစိုးရရဲ့ ႏိုင္ငံတကာမွာ က်ဴးေက်ာ္စြက္ဖက္တဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြနဲ႔ NED နဲ႔မဆက္စပ္ခ်င္လို႔ပါ။ ေနာက္တခ်က္ ကေတာ့ ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခားအစိုးရေတြဆီက ရတဲ့ေငြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး စစ္ေဆးတဲ့ ၊ ကန္႔သတ္တဲ့ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ေတြရွိေနလို႔ပါ။ အေမရိကန္ အစိုးရကိုယ္တိုင္မွာလည္း အဲသလို ဥပေဒမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားအစိုးရေတြကေန ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ျပီး ႏိုင္ငံေရးစြက္ဖက္မႈလုပ္မွာကို ကာကြယ္တားဆီးတဲ့ ဥပေဒပါ။ အေမရိကန္မွာ ႏို္င္ငံျခား အစိုးရ ေထာက္ပံ့ေငြ အသုံးျပဳတဲ့ လူတဦးခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ေစ ေရွ႔ေနခ်ဳပ္ဆီမွာ မွတ္ပုံတင္ရတယ္။ အေသးစိတ္ ေဆာင္ရြက္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ဘ႑ာေရး အေသးစိတ္ အစီရင္ခံစာ ေတြကို ၆ လတၾကိမ္တင္ရတယ္။  NED ဟာႏိုင္ငံျခားမွာ သူတို႔ေပးတဲ့ေငြကို သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြမွာ ျပဌာန္းထားတဲ့ အဲသလို အလားတူ ဥပေဒေတြနဲ႔ ကင္းလြတ္ခ်င္လို႔ သူ႔ကိုယ္သူ NGO ပါလို႔ ေျပာေနတာျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ NED ရေနတဲ့ ေငြဟာ အထက္မွာ ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီနဲ႔ ရီပတ္ဘလစ္ကင္ ပါတီတို႔ဆီက ေငြက အမ်ားစုပဲ။ အဲဒီလုိ အေမရိကန္ အဓိက ပါတီၾကီးတခ်ဳိ႔ရဲ့ ေထာက္ပံ့ေငြကို NED ကေန တဆင့္ တျခားႏိုင္ငံက ပါတီေတြကို ေထာက္ပံ့ေနတာဟာ တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္ ဥပေဒနဲ႔ကို မညီညြတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္ထဲက ႏွစ္ပါတီက တျခားႏိုင္ငံက ပါတီေတြကို ကြန္ဂရက္စ္က တဆင့္ NED ကတ ဆင့္ လႊမ္းမိုးခြင့္ရတယ္ဆိုတာ အေမရိကန္ ပါတီအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ အခြင့္ေကာင္းယူတဲ့ လုပ္ရပ္ ၊ မမွ်တတဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။ ဒါဥပေဒနဲ႔ မညီပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ NED က တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ေငြေထာက္ပံ့သလိုမ်ဳိး တျခားႏိုင္ငံက အေမရိကန္မွာ လာလုပ္ရင္လည္း အေမရိကန္က လက္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆိုပါစို႔။ တရုတ္ႏိုင္ငံကေန သူတို႔နဲ႔ နီးစပ္တဲ့ အေမရိကန္ သမၼတေလာင္း ဒါမွ မဟုတ္ အေမရိကန္ ႏို္င္ငံေရးပါတီကို ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ား ေထာက္ပံ့မယ္ ဆိုရင္ အေမရိကန္ အေနနဲ႔ ဘယ္လို တုန္႔ျပန္မလဲ။ အေမရိကန္ဟာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူမွာ မုခ် ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲသလို လုပ္ရပ္မ်ဳိးနဲ႔ အလားသ႑န္တူတဲ့ လုပ္ရပ္ေပါင္းမ်ားစြာကို NED ဟာကမၻာတလႊားမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္။

NED ဟာ ႏို္င္ငံတကာက ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ သူတို႔ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားမလည္တဲ့သူေတြကို ေရြးေကာက္ပြဲ အေၾကာင္း ကၾကီး ၊ ခေကြး သင္တန္းေပးေနသလို ေျပာဆိုေလ့ရွိပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ တကယ္တန္းလုပ္တာကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ သူလိုခ်င္တဲ့ဘက္က အႏိုင္ရေအာင္ ေငြအားသုံးျပီး အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္ ေဆာ့ကစား သြားခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ တခ်ိဳ႔ကို ေျပာရရင္ ၁၉၉၀ နီကာရာဂြါ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ ၁၉၉၆ မြန္ဂိုလီးယား ေရြးေကာက္ပြဲတို႔မွာ သူတို႔ၾကိဳက္တဲ့ အစိုးရ တက္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီေထာက္ပံ့ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဘူလ္ေဂးရီးယား ႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရ စီနည္းက်က် ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ အစိုးရကို သူတို႔ မၾကိဳက္တဲ့ အတြက္ ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ေအာင္ ကူညီခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၁ နဲ႔ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ အယ္လ္ေဘးနီးယားမွာလည္း အလားတူျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ စလိုဗက္ကီးယား မွာေတာ့ အေမရိကန္ မလိုလားတဲ့ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ရွဳံးနိမ့္သြားေအာင္ ေငြေၾကးအင္အား သုံးျပီး ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ဗင္နီဇြဲလားႏိုင္ငံ သမၼတ ဟူးဂိုးခ်ားဗက္ဇ္ ဟာ အေမရိကန္ အစိုးရက အင္မတန္ မုန္းတီးသူျဖစ္ပါတယ္။ သူမုန္းတီးတဲ့ ခ်ားဗက္ဇ္ကို သမၼတေရြးေကာက္ပြဲမွာ ရွဳံးေအာင္၊ အေျခခံ ဥပေဒဆႏၵခံယူပြဲမွာ ရွဳံးေအာင္ ေငြေၾကးအင္အား အလုံးအရင္း အေျမာက္အမ်ား အသုံးျပဳျပီး အတိုက္အခံ ပါတီကို အၾကီးအက်ယ္ ေထာက္ပံ့ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗင္နီဇြဲလားမွာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။

ေဟတီႏိုင္ငံမွာ တိုးတက္တဲ့ ၊ ဒီမိုကေရစီက်တဲ့ အျမင္ရွိသူ သမၼတ ယြင္း ဘာထရန္ အရစၥတိုက္ ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ ညြန္႔ေပါင္းအုပ္စုဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ကို ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္းမွာ NED ကေတာက္ေလွ်ာက္ ေငြ ေၾကးေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့ပါတယ္။

NED ဟာ ရံဖန္ရံခါမွာ သူတို႔ရဲ့ ေငြေၾကးဘက္လိုက္ကူညီမႈ အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးရာမွာ သူတို႔ဟာ ဗဟုဝါဒကို အားေပးတာ ျဖစ္တယ္၊ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး ေပၚထြက္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတာပါလို႔ ဆင္ေျခေပးေလ့ရွိပါတယ္။ "ႏိုင္ငံေရး စနစ္တခုအတြင္းမွာ မိမိအသံကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္မရသူေတြ အတြက္ က်ေနာ္တို႔က  ေထာက္ခံအားေပးေနတာပါ" လို႔ NED ရဲ့ အရာရွိ လူဝီဆာ ကုန္းက ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း မကၠဆီကို၊ အယ္လ္ဆာေဗးဒိုး၊ ဂြါတီမာလာ၊ နီကာရာဂြါ၊ တို႔မွာရွိတဲ့ လက္ဝဲ အင္အားစုေတြ ကိုေတာ့ သူတို႔ အသံထြက္ခြင့္ရေအာင္၊ အတိုက္အခံအျဖစ္ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ အကူအညီ မေပးပါဘူး။ သူတို႔ကို အသံမထြက္ႏိုင္ေအာင္ ေငြေၾကးအင္အားသုံးျပီး ဖိႏွိပ္ပါတယ္။ က်ဴးဘားက အတိုက္အခံကိုေတာ့ ေငြေၾကး အေျမာက္အမ်ား ေထာက္ပံ့ကူညီပါတယ္။

က်ဴးဘားကို ေထာက္ပံ့ကူညီပုံဟာ ဆိုရင္ အင္မတန္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ႏိုင္လွပါတယ္။ Cuban-American National Foundation အေမရိကန္ေရာက္ က်ဴးဘားႏိုင္ငံသားမ်ား ေဖာင္ေဒးရွင္းအဖြဲ႔ဆိုတဲ့ ကက္စထရို ဆန္႔က်င္ေရး အဖြဲ႔ CANF ကို NED က ေဒၚလာ ၂ သိန္းခြဲ ေထာက္ပံ့ခဲ့ပါတယ္။ CANF အဖြဲ႔က လူးဝစ္ ပိုဆဒါ ကာရိုင္းစ္ ကို ေငြေၾကးျပန္လည္ ေထာက္ပံ့တာဝန္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ လူးဝစ္ ပိုဆဒါ ကာရိုင္းစ္ ဟာ ေခတ္သစ္ကာလ အၾကမ္းဖက္မႈ သမိုင္းမွာ အၾကင္နာတရား အကင္းမဲ့ဆုံး အရက္စက္ဆုံး အၾကမ္းဖက္ သမား တေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာ က်ဴးဘားေလယာဥ္ကို ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးခဲ့ရာမွာ လူေပါင္း ၇၃ ေယာက္ေသဆုံးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ဟားဗားနား ဟိုတယ္မွာ ဗုံးေတြ ဆက္တိုက္ေဖာက္ခြဲ ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပနားမားမွာ က်ဴးဘား သမၼတ ဖီဒဲလ္ ကက္စထရို မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားစဥ္ ဗုံးေဖာက္ခြဲ လုပ္ၾကံခဲ့ပါတယ္။ မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ အဲဒီပြဲမွာက်မွာ သူဟာ ဖမ္းဆီးအေရးယူခံခဲ့ရပါတယ္။

၁၉၉၄ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ အတြင္းမွာ NED ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု လြတ္လပ္တဲ့ လုပ္သား ဖြံ႔ျဖိဳးေရး အဖြဲ႔  Amreican Institute for Free Labour Development အဖြဲ႔ကို ၁၅ ၾကိမ္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ခဲ့တယ္။ စုစုေပါင္း ေထာက္ပံ့ေငြ ေဒၚလာ ၂ သန္းခြဲရွိတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ဟာ အေမရိကန္ ျပည္တြင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက တိုးတက္တဲ့ အလုပ္သမားသမဂၢေတြကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ စီအိုင္ေအက ဆယ္စုႏွစ္ ေပါင္း မ်ားစြာ အသုံးျပဳခဲ့တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းပါပဲ။

NED ဟာ ႏို္င္ငံတကာမွာလည္း အဲဒီႏိုင္ငံေတြရဲ့ လက္ဝဲ အလုပ္သမားသမဂၢေတြ ၊ အလုပ္သမား အက်ိဳး စီးပြား ဘက္မွာ ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္တဲ့ သမဂၢေတြကို ႏွိမ္နင္းဖို႔ လက္ယာ အလုပ္သမားသမဂၢေတြ ကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ့တယ္။ အဲသလို လုပ္ရပ္ေတြကို ျပင္သစ္၊ စပိန္ ၊ ေပၚတူဂီနဲ႔ တျခားႏိုင္ငံတခ်ဳိ႔မွာ လုပ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၃ ၊ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္တုန္းက ျပင္သစ္ျပည္မွာ လက္ဝဲယိမ္း ပါေမာကၡေတြရဲ့ အဖြဲ႔အစည္းကို ျဖိဳခြဲႏွိမ္နင္းဖုိ႔ လက္ယာ ပါေမာကၡေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ သမဂၢကို NED ကေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ တယ္။

ဒီေတာ့ ျမန္မာႏို္င္ငံမွာလည္း ဒီအလားအလာေတြဟာ သတိထားစရာေတြ ျဖစ္လာပါျပီ။  အလုပ္သမား အေရး၊ လယ္သမား အေရးကို တစိုက္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္မယ့္သူေတြ ၊  လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ေရးမူမွာ သႏၷိဌာန္ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ ေရရွည္ ေဇာက္ခ် ေဆာင္ရြက္မယ့္ သူေတြဟာ တခ်ိန္မွာ NED ရဲ့ ရန္သူျဖစ္လာၾကလိမ့္မယ္။ NED က တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ၊ သူေထာက္ပံ့ထားတဲ့ လူနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ကေနတဆင့္ သြယ္ဝိုက္ျပီးေတာ့ျဖစ္ေစ ေခ်မႈန္းခံရသူေတြ ျဖစ္လာၾကလိမ့္မယ္။

တခ်ိန္က CIA ၊ NED ဟာ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေတြက မုန္းတီးသူျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ စီအိုင္ေအကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးခဲ့ဖူးတာကို မွတ္မိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ အျပန္အလွန္ မုန္းခဲ့ၾကသလဲ။ အခုဘာ့ေၾကာင့္ ခ်စ္ကုန္ၾကသလဲ။ ဒီအခ်က္ကို က်ေနာ္တို႔ အေလး အနက္ထား စဥ္းစားၾကဖို႔ လိုပါတယ္။

အေမရိကန္က စစ္အာဏာရွင္ေတြကို မၾကိဳက္ဘူး ဆိုတာဟာ သူတို႔ အရင္းအႏွီးေတြ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ မရတဲ့ အာဏာရွင္ေတြကိုသာ မၾကိဳက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာ္ဒီအာေရးဗ်လို သူတို႔ အက်ဳိးနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ အာဏာရွင္မ်ဳိးဟာ အေမရိကန္ရဲ့ မဟာမိတ္ပါ။ မူဘာရက္လို အီဂ်စ္ အာဏာရွင္မ်ဳိးဟာလည္း အေမရိကန္ရဲ့ မဟာမိိတ္ပါ။ သူတို႔ အက်ိဳးနဲ႔ ကိုက္ညီရင္ အာဏာရွင္ေပမဲ့ မဟာမိတ္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆဒန္ ဟူစိန္လို အီရတ္ အာဏာရွင္ေတာင္မွ သူတို႔ အက်ဳိးနဲ႔ ကိုက္ညီခဲ့စဥ္က အေမရိကန္ရဲ့ မဟာမိတ္ပါ။ လူ ၈ သိန္းေလာက္သတ္ျပီး အာဏာရလာတဲ့ အင္ဒိုနီးရွားဆူဟာတိုဟာလည္း ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ အေမရိကန္ရဲ့ မဟာမိတ္ပါ။ ခ်ီလီပီႏိုေခ်းဟာလည္း သမၼတ အာယန္းေဒးကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ အေမရိကန္ တင္ေပးထားတဲ့ အာဏာရွင္ပါ။  အာဏာရွင္တိုင္းကို အေမရိကန္က မမုန္းတတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္ဘက္က အာဏာရွင္ကို တကယ္မုန္းျပီဆိုရင္ အဲသလို မုန္းတာဟာ သူတို႔ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ခြင့္ မေပးတဲ့ အာဏာရွင္မို႔သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

စစ္အစိုးရဘက္ကလည္း အေမရိကန္ကို မုန္းခဲ့တယ္။ ဘာလို႔ မုန္းတာလဲ။ သူတို႔ဘက္က အစဥ္တစိုက္ လိုလားေတာင့္တခဲ့ပါလ်က္ကယ္နဲ႔ ဥေပကၡာျပဳရက္လြန္းလို႔ပါ။ ကိုယ့္ေနရာမွာကိုယ္ ကိုယ့္ဖာသာ  ဗိုလ္က်စိုးမိုးေနတာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဗိုလ္က်စိုးမိုးခြင့္ မေပးလို႔ပါ။ သူတို႔ကို ျဖဳတ္ခ်မယ္ တကဲကဲ လုပ္ေနလို႔ပါ။ အေမရိကန္ဘက္ကေရာ ဘာ့ေၾကာင့္ ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ လုပ္ခဲ့သလဲ။ ၈၈ အေရးအခင္းၾကီးမွာ ျပည္သူလူထုၾကီးတရပ္လုံးက ခါးခါးသီးသီး မုန္းတီးစက္ဆုပ္မႈကို ျပသခဲ့တဲ့ အစိုးရမို႔ပါ။ ဒီလိုလူထု မုန္းတဲ့ အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ရင္ အေမရိကန္ကို ျပည္သူလူထုက ေထာက္ခံၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာကို သိထားလို႔ပါ။

ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ဒါေတြဟာ အတိတ္ျဖစ္သြားပါျပီ။ အေမရိကန္ဟာ အာဏာရေအာင္ မယူႏိုင္တဲ့ ျမန္မာဒီမို ကေရစီသမားေတြကို မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဦးသိန္းစိန္ကို ဒီမိုကေရစီ တံဆိပ္ကပ္ေပးလိုက္ပါျပီ။ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ားကလည္း အေမရိကန္ရဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကို လက္ကမ္းလွမ္းၾကိဳထားျပီး ပါျပီ။ သူတို႔အတြက္ ဆုံမွတ္တခုကို ရွာေတြ႔သြားပါျပီ။ အေမရိကန္အတြက္ေတာ့ ဦးသိန္းစိန္ ဒီမိုကေရစီပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဒီမိုကေရစီပဲျဖစ္ျဖစ္ အေရးမၾကီးေတာ့ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီအတုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ဒီမိုကေရစီ အစစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေရးမၾကီးေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ စီးပြားေရး ဝင္လုပ္ရဖုိ႔က အဓိက ျဖစ္လာပါျပီ။ ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ျမန္မာက်ားကြက္ကို မဟာဗ်ဴဟာ အရ စိုးမိုးထားေရးက အဓိကျဖစ္ေနပါျပီ။

ဒါေပမဲ့ လက္ပံေတာင္းလို အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးျဖစ္လာရင္ အေမရိကန္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ ျမန္မာအစိုးရက အာမခံရပါလိမ့္မယ္။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြကို အကာအကြယ္ ေပးတဲ့ စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြကို အစိုးရဘက္က ၾကိဳၾကိဳတင္တင္ ခ်ဳပ္ဆိုေပးရပါမယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အလုပ္သမားအေရး ၊ လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားမယ့္သူေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ၊ ပတ္ဝန္းက်င္အေရး ေတာင္းဆိုမယ့္သူေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္လာရရင္ ကူညီ ဟန္႔တားေပးႏိုင္မယ့္သူေတြ အေမရိကန္နဲ႔ ရင္းႏွီးသူေတြ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲသလိုလူေတြကို ေတာ့ NED ကေငြေပးေမြးျမဴေနပါျပီ။

အေမရိကန္ အရင္းရွင္ေတြလာရင္ တရုတ္အရင္းရွင္ေတြလို ျခံစည္းရိုးျဖဲျပီး ဂမူးရွဴးထိုး ၊ အငမ္းမရ မလာပါဘူး။ အုံနဲ႔က်င္းနဲ႔ လာပါတယ္။ လိုခ်င္တဲ့ အခင္းအက်င္း ၊ အကြက္အကြင္းကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ျပီးမွ လာပါတယ္။

လိုခ်င္တဲ့ အခင္းအက်င္း၊ လိုခ်င္တဲ့ အကြက္အကြင္းဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ဳိးလဲ။ အေမရိကန္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြကို အကာအကြယ္ေပးမယ့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒမ်ိဳးခ်ဳပ္ဆို ေပးထားရပါမယ္။ အဲသလို ဥပေဒမ်ိဳး ခ်ဳပ္ဆိုႏိုင္ဖို႔ အေမရိကန္ အေျခစိုက္ Transnational Institute နဲ႔ ဥေရာပသမဂၢႏိုင္ငံေတြက စည္းရုံးေဆာင္ရြက္ေနပါျပီ။ အဲဒီ ဥပေဒဟာ လက္ပံေတာင္းမွာလို လူထုနဲ႔ ျပႆနာ တက္လာရင္ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြဘက္က ခိုင္ေအာင္ ၊ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြကို ထိရင္ ႏိုင္ငံတကာ ခုံရုံးအထိတက္ျပီး အေရးဆိုႏို္င္ေအာင္ အပိုင္ခ်ဳပ္မယ့္ စာခ်ဳပ္မ်ဳိးပါ။ ျမန္မာခရိုနီနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ၾကီးမ်ားရဲ့ အက်ိဳးကိုသာ ၾကည့္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားကလည္း အဲသလိုစာခ်ဳပ္မ်ဳိးကို လက္ခံဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါျပီ။ အဲဒီဥပေဒၾကမ္းကို မၾကာခင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လႊတ္ေတာ္မွာ အသစ္တင္ဖို႔ရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အေမရိကန္ ေဆာ့ဖ္ပါဝါျဖစ္တဲ့ NED ရဲ့ကြန္ရက္ ျဖန္႔က်က္ျပီးသား ရွိရပါမယ္။ ဒီ့အတြက္လည္း ပိုက္ဆံရရင္ ေကာင္းတာပဲလို႔ လြယ္လြယ္ေတြးတဲ့ ဘုမသိဘမသိ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စုေဆာင္းေနပါျပီ။ ေနာင္တခ်ိန္လက္ေတြ႔ အသုံးျပဳတဲ့အခါ ကလန္ကဆန္လုပ္မယ့္သူ ၊ အေမရိကန္ ဘက္ကေနေျပာရရင္ စားျပီးနားမလည္ လုပ္မယ့္သူဟာ နည္းနည္းပါးပါးေလာက္သာ ရွိပါလိမ့္မယ္။ အမ်ားစုဟာ သူ႔ဆန္စားထားေတာ့ ရဲရပါေတာ့မယ္။

ဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ကမၻာမွာ ဒီမိုကရက္ေတြ၊ အလုပ္သမားအေရး ၊ လယ္သမားအေရး လႈပ္ရွားသူ ေတြ၊ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ေတြ၊ အစိုးရမဲ့ဝါဒီေတြ၊ သဘာဝထိန္းသိမ္းေရး အစိမ္းေရာင္ပါတီေတြ၊ ဆိုရွယ္လစ္ေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ စစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေရးလႈပ္ရွားသူေတြက NED ကိုဆန္႔က်င္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ ဆန္႔က်င္မႈဟာ အရင္ျမန္မာစစ္အစိုးရက အေမရိကန္ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဆန္႔က်င္မႈနဲ႔ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ကြဲျပားပါတယ္။

ျမန္မာဟာ တရုတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ ကပ္ရက္ႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္အာရွနဲ႔ အေရွ႔ေတာင္အာရွရဲ့ ေပါင္းကူး တံတား ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသလို ျမန္မာ့ေျမမွာ အေမရိကန္ ၊ တရုတ္ ၊ အိႏၵိယတို႔လို အင္အားၾကီးေတြ လာေရာက္အားျပိဳင္ၾကမယ့္ ကာလတခုကို ေရာက္လာပါျပီ။ ဒီလိုကာလမ်ဳိးမွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ ေဒသအျမင္သက္သက္နဲ႔ ေရတိုၾကည့္လို႔ မလုံ ေလာက္ေတာ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ဖို႔လိုပါျပီ။ ႏိုင္ငံတကာမွာ သူတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ခဲ့ၾကသလဲ။ အတိတ္ကာလမွာ သူတို႔ ဘယ္လို လုပ္ခဲ့ၾကသလဲဆိုတာ မသိရင္ ေရွ႔လာမယ့္ အနာဂတ္မွာ သူတို႔ ဘာေတြ လုပ္မယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ ၾကိဳျမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အေမရိကန္ ၊ ဥေရာပ လက္ဝါးၾကီးအုပ္အရင္းရွင္ၾကီးေတြ၊ တရုတ္လက္ဝါးၾကီးအုပ္အရင္းရွင္ၾကီးေတြ ၊ အိႏၵိယ လက္ဝါးၾကီးအုပ္ အရင္းရွင္ၾကီးေတြကေန ျမန္မာအလုပ္သမားလယ္သမားေတြရဲ့ ဘဝကို တိုက္စား ေခ်မြသြားမယ့္ ရန္ကို က်ေနာ္တို႔ ကာကြယ္ႏိုင္မွသာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ေနာင္မ်ဳိးဆက္ဟာ ရွင္သန္ရပ္တည္ ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုမလုပ္ႏိုင္ရင္ ခရိုနီနဲ႔ အာဏာရွင္ေဟာင္းေတြ ႏိုင္ငံျခားသား အရင္းရွင္ၾကီးေတြက က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာျပီး အမ်ားစုျပည္သူၾကီးက ဆင္းရဲသထက္ဆင္းရဲတဲ့ ေခတ္ဆိုးၾကီးကို က်ေနာ္တို႔ ၾကဳံေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေငြဆိုတာ အလကားရရင္ ေကာင္းတာပဲ ဆိုျပီး ရသမွ်ေငြကို အားရဝမ္းသာ ယူေနသုံးေန ၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား ၾကီး/ငယ္ေတြ အတြက္ အခုအခ်ိန္မွာ ခဏေလာက္ရပ္ျပီး ျပန္လည္ စဥ္းစားသုံးသပ္ ၾကဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္ပါျပီ။ အလကားရတယ္ဆိုတာ ဘာမွ မရွိပါဘူး။ တခုခုယူထားရင္ တခုခု ျပန္ေပးရ ပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ထက္လည္တဲ့ နပ္တဲ့လူေတြက ေဖာခ်င္းေသာခ်င္းေပးေနတဲ့ ေငြဟာ ပိုလို႔ေတာင္ အလကား မဟုတ္ေသးတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔သတိျပဳရပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးသမားၾကီး/ငယ္ ေတြဟာ ေငြနဲ႔ရက္ထားတဲ့ ကြန္ရက္ထဲမွာ ရုန္းမထြက္ႏိုင္တဲ့ ယင္ေကာင္ငယ္ေလးေတြလို ျဖစ္မွာကို အစိုးရိမ္ၾကီး စိုးရိမ္မိပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးသမားေရာင္းရန္ရွိသည္ အပိုင္း ၄ ပိုင္းျပီးပါျပီ။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း

ကိုးကား
1 - Trojan Horse: The National Endowment for Democracy by William Blum
2 - Perverting Elections by William Blum
3 - A Concise History of US Global Interventions, 1945-present by William Blum
4 - Former CIA Agent Tells : How US Infiltrates "Civil Society" To Overthrow Governments by Phillip Agee
5 - National Endowment for Democracy : Paying to Make Enemies of America by Ron Paul www.antiwar.com
6 - On The National Endowment For Democracy by Michael Barker