ငါအိုသြားေသာအခါ

၁။ ငါအိုသြားေသာအခါ ငါအရင္ကလုိမဟုတ္ေတာ့ဘူး ငါ့ကုိနားလည္ေပးပါ။ စိတ္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
၂။ ခ်ည့္နဲနဲလက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အကၤ်ီ၊ လုံခ်ည္၊ ဖုိသီဖတ္သီျဖစ္ေနတဲ့အခါ အညစ္အေၾကးေတြ မထိမ္းသိမ္းနိဳင္ေတာ့တဲ့ငါ့ကုိ မရြံပါနဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္ သင္ေပးခဲ့တာေတြကုိ ေက်းဇူးျပဳၿပီးသတိရေပးပါ။

၃။ အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့စကားေတြျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး သည္းခံနားေထာင္ေပးပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာဝင္တုိင္း တစ္ေထာင့္တစ္ည ပုံျပင္ေတြ ငါးရာငါးဆယ္နိပါတ္ေတာ္ေတြ ဇာတ္ႀကီးဆယ္ဘြဲ႕ေတြ စတဲ့ပုံျပင္ေတြကုိ မရုိးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့တာေတြကုိ သတိရေပးပါ။

၄။ မလႈပ္ရွားနိဳင္လုိ႔ ေရခ်ိဳးဖုိ႔အကူအညီလုိတဲ့အခါ မၿငိဳျငင္ပါနဲ႔။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္လွည့္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံရိပ္ေလးကုိျမင္ေယာင္ေပးပါ။

၅။ စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္နိဳင္တဲ့အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စုံနဲ ငါ့ကုိကူတြဲေပးၾကပါ။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။

၆။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ငါ့ကုိၾကည့္ၿပီး ဝမ္းမနည္းပါႏွင့္ နားလည္ေပးပါ။ အားေပးပါ။ အရင္တုန္းက လူ႔ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလုိ အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘဝေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ေအးျမမႈေတြကုိ ငါၿပဳံးၿပဳံးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီအၿပံဳးေတြထဲမွာ မဆုံးတဲ့ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။သားတုိ႔သမီးတုိ႔ေရ ထာဝရေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ျပည့္စံုၾကပါေစကြယ္….


Zin Lin

ေအးခ်မ္းမြန္ Credit To > Zin Lin < Thanks
Re-posted By ACM 15-8-2013
https://www.facebook.com/excellencemedia

ငါအုိသြားေသာအခါ
ငါအုိသြားေသာအခါ ငါဟာ အရင္ကငါ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ့ကိုနားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။


ခ်ိနဲ႔နဲ႔လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ႌေပၚ ေလာင္းမိတဲ့အခါ၊ ဖိနပ္ႀကိဳးေတြ ခ်ည္ဖုိ႔ေမ့သြားတဲ့ အခါ၊ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။


အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့စကားေတြကုိ ငါျပန္ေျပာမိတဲ့အခါ စကားမျဖတ္ဘဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး နားေထာင္ေပးပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ယာဝင္တုိင္း တစ္ေထာင့္တစ္ညပုံျပင္ေတြကုိ မရုိးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ခဲ့ဖူးတာေတြကို သတိရေပးပါ။
 

မလႈပ္ရွားႏုိင္လုိ႔ ေရခ်ိဳးဖုိ႔အကူအညီလုိတဲ့အခါ ငါ့ကိုမၿငိဳျငင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တစ္လွည့္ ေျခာက္တစ္ခါ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပုံရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
 

ေခတ္သစ္ နည္းပညာသစ္ေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ ငါ့ကို မေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာေၾကာင့္ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းတုိင္းကုိ စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။
 

စိတ္သြားတုိင္း ကုိယ္မပါ ႏြမ္းလ်ၿပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္တ့ဲအခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစ္စုံနဲ႔ ငါ့ကုိ ကူတြဲေပးပါ၊ လမ္းေလွ်ာက္သင္စအရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ေပးခဲ့ဖူးတာကုိ ေက်းဇူး ျပဳၿပီး သတိရေပးပါ။
 

အသက္ႀကီးလာလုိ႔ စကားေျပာရာမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီဘဲ အေၾကာင္းအရာေတြကို ငါေမ့သြားတဲ့ အခါ အခ်ိန္ေပးၿပီးစဥ္းစားခြင့္ေပးပါ။ စကားအေၾကာင္းအရာေတြက ငါ့အတြက္အေရးမႀကီးပါဘူး၊ေဘးကေန ငါေျပာသမွ်ကို နားေထာင္ေပးရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။
 

တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ အုိစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ၿပီး ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔၊ နားလည္ေပးပါ၊ အားေပးပါ၊ အရင္တုန္းက လူ႔ဘဝတက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညႊန္ခဲ့သလုိ အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘဝ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေတြ အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။ အခ်စ္နဲ႔ေအးျမမႈေတြကို ငါျပဳံးျပဳံးေလး လက္ခံမွာပါ၊ အဲဒီအျပဳံးေတြထဲမွာ မဆုံးတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။
အမ်ိဳးသားစာေပဆုရ
စာေရးဆရာႀကီး မင္းသူရိန္