ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ - အပိုင္း (၁)

 


ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ - အပိုင္း (၁)
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္သိုးထိန္း

ေရးစရာေလး ေပၚလို႔ ေရးရေပဦးမည္…။ ရင္ေတာ့ အေတာ္ ေမာလွသည္…။ အမွန္အတိုင္း ေျပာရလွ်င္ ကေလာင္သြားမွာ အားမပါလွ…။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္… ယခင့္ ယခင္ က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးမ်ားကို ျမန္မာျပည္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တပံုတပင္ႀကီးနဲ႔ ေရးခဲ့မိပါသည္။ ဘဘ သန္းေရႊႀကီးမ်ား အနိစၥ ေရာက္ခဲ့သည္ရွိေသာ္ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲလိုေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ေပၚလာေကာင္းရဲ႕ ဆိုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္…။ ဒီ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္ပင္ ဘဘ သန္းေရႊႀကီးအား အပီအျပင္ကို ႏွက္ခဲ့သည္…။ ေဆာ္ပေလာ္ တီးခဲ့သည္..။ ေရးရသည္ မွာ အားပါလွသည္။

သို႔ေသာ္ သန္းေရႊ အလြန္ေခတ္ ျမန္မာစစ္တပ္ႀကီးမွာ ဘယ္သူ ထိပ္သီး ျဖစ္လာသလဲ ၾကည့္မိေရာ… ဘုရားေရ.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္… သြားၿပီ.. အဲ့ဒီမွာ ဘာခံစားလိုက္ရသလဲ ဆိုေတာ့.. “ဘဘ သန္းေရႊရယ္.. ေျပာမွား ဆိုမွား ရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ.. ဘဘ သန္းေရႊႀကီးလည္း မေသပါေသးနဲ႔ဦး၊ ယူနီေဖာင္းေလးဝတ္ နဂိုအတိုင္းသာ ျပန္ေနပါေတာ့.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ကိုေတာ့ ျမန္မာစစ္တပ္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို ဝကြက္ မအပ္လိုက္ပါနဲ႔ဗ်…’’ ဆိုၿပီး ျပန္ေတာင္းပန္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာပါေရာဗ်ာ…။

မယံုမရွိၾကပါနဲ႔ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိ.. ကၽြန္ေတာ္ သိရသေလာက္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ ဟူသည္.. အလြန္တရာ…ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ… ျပည္သူ႔ဘဏၰာ ကိုယ့္ဘဏၰာ လုပ္တတ္ေသာ… အထက္ဖား ေအာက္ဖိလြန္းေသာ... စသည္…စသည္… အာဏာရွင္တို႔၏ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ထူးကဲစြာ ျပည့္စံုေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ ေနာက္ေရာက္တဲ့ ေမာင္ပုလဲ...ဒိုင္းဝန္ထက္ကဲေသာ… ဆရာ့ထက္ တပည့္ လက္ေစာင္း ထက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳးေပတည္း..။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္အေၾကာင္း ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ စစ္တကၠသိုလ္ အစဥ္အလာကေန စရေပမည္။ ျမန္မာျပည္ စစ္တပ္တြင္ စစ္တိုင္းမွဴး ဟူသည့္ ရာထူး အာဏာသည္ ျမန္မာျပည္ စစ္တပ္၏ အာဏာဘီလူးအျဖစ္ လက္သပ္ ေမြးထားေသာ အေလာင္းအလ်ာ ျဖစ္မည့္ သူမ်ားအတြက္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ တိုင္းမွဴး ျဖစ္ခြင့္ ရသူမ်ားသည္လည္း ထိပ္ဆံုး လူႀကီးနားသို႔ အလိုလို ေရာက္ရွိသြားေသာ အေနအထား ျဖစ္ေပသည္။ ၄င္းတိုင္းမွဴး ေနရာသည္ လံုးဝ MAIN POINT အေနျဖင့္ အဖားေတာ္သူမ်ား ျဖစ္ပါက ထိပ္ပိုင္းရာထူးႏွင့္ အထက္သို႔ေရာက္ရွိ သြားႏိုင္သကဲ့သို႔ အမွားအနည္းငယ္ ျပဳမိသည္ႏွင့္လည္း ျပဳတ္က်ႏိုင္ေသာ အေနအထား ျဖစ္ပါသည္။

၄င္း တိုင္းမွဴးေနရာကို ျမန္မာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ေတာ္ေတာ့ကို မက္ေမာၾကသည္။ တရားမဝင္ ဝင္ေငြမ်ားကလည္း ေသာက္ေသာက္လဲဝင္သည္ကိုး။ တစ္ခုေတာ့ ရွိသည္။ တုိင္းမွဴး (၁၀) ေယာက္တြင္ အစေတး ခံရမည့္ (ထိုးေကၽြးခံရမည့္) ပုဂိၢဳလ္မ်ားက (၇) ေယာက္ေလာက္ ရွိတတ္သည္။ သေဘာကေတာ့ ဘဝတူ တိုင္းမွဴးမ်ားကို မ်က္စိေရွ႕တြင္ပင္ ျဖဳတ္ ထုတ္ သတ္ လုပ္ျပလိုက္သည္။ အေလာင္းအလ်ာ ျဖစ္မည့္ သူမ်ားကို ႀကိဳတင္ လ်ာထားၿပီးသား။ ၄င္း အေလာင္းအလ်ာမ်ား ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ၿပီ ဆိုသည့္ အခ်ိန္မွ အေပၚကို ဆြဲတင္ေတာ့သည္။ ဤကား ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ အာဏာခ်ဳပ္ကိုင္ပံု တစိတ္တေဒသပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ျပန္ဆက္ရလွ်င္ ၄င္း စစ္တိုင္းမွဴးေနရာႏွင့္ စစ္တကၠသိုလ္ အစဥ္အလာ ဘာဆိုင္သနည္း ဆိုလွ်င္ အေတာ္ေလးေတာ့ ဆိုင္သည္ဟု ေျပာရမည္။ အေၾကာင္းကား စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တစ္ေယာက္ကို တိုင္းမွဴး လ်ာထားၿပီ ဆိုပါက စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးအျဖစ္ (၁) ႏွစ္ တန္သည္ (၂) ႏွစ္ တန္သည္ ေခတၱခဏ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ရသည္ကို ထူးဆန္းစြာ ေတြ႔ရွိရေပသည္။ (တိုင္းမွဴးတိုင္း စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ မျဖစ္ဘူးေပမယ့္ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္တိုင္း နီးပါးေတာ့ စစ္တိုင္းမွဴး ျဖစ္သြားၾကသည္)

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း သိသည္။ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး အသစ္ေရာက္လာလွ်င္ ထို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ကား တိုင္းမွဴး ျဖစ္မည့္သူ ဟု..။ ေနာက္ထပ္ ထူးဆန္းသည္က ၄င္း ေက်ာင္းအုပ္ ျဖစ္လာသူမ်ား မွာ ဘဘေမာင္ေအး၏ တပည့္ရင္းမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ျခင္းပင္။ ကၽြန္ေတာ္ႀကံဳခဲ့ေသာ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ အဆက္ဆက္တြင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ တင္ဦးမွတပါး အျခား ေက်ာင္းအုပ္မ်ား ျဖစ္ေသာ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ရဲျမင့္၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ အုန္းျမင့္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ အားလံုးမွာ တိုင္းမွဴးအသီးသီး ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ တင္ဦးမွာေတာ့ ဘာသာေရး လုိက္စားလြန္း၍ တိုင္းမွဴး ျဖစ္ခြင့္ မရရွာခဲ့။

သူတို႔အားလံုးတြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး စရိုက္သြင္ျပင္ ကြဲျပားေသာ္လည္း သူ႔ဟာႏွင့္ သူေတာ့ျဖင့္ ထူးျခားလွသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ၄င္းတို႔ထဲတြင္မွ ထူးကဲစြာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ တစ္ေယာက္သည္ကား တပ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္ခဲ့ေခ်ၿပီ။ သူ႔အေၾကာင္း စရလွ်င္…

ကၽြန္ေတာ္တို႔ စစ္တကၠသိုလ္၏ လစဥ္ဝင္ေငြ (ႏိုင္ငံေတာ္မွ ေထာက္ပံ့မွဳ မပါ) မည္မွ်ရွိမည္ ထင္သနည္း။ (၁) လ သိန္း (၁၂၀၀) ေက်ာ္ပါသည္။ ၄င္း ဝင္ေငြမ်ားသည္ ျပင္ဦးလြင္ တၿမိဳ႕လံုး၏ အရက္ဆိုင္မ်ား၊ ေက်ာင္းပိုင္ ေျမေနရာမ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ ငွားရမ္းခမ်ား၊ စစ္တကၠသိုလ္ပိုင္ တိုက္တန္းလ်ားမ်ားကို ငွားရမ္းခ မ်ားမွ ရရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ၄င္း လစဥ္ဝင္ေငြသည္ စာရြက္ေပၚမွ ဝင္ေငြမ်ား ျဖစ္ၿပီး ၄င္းကဲ့သို႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ငွားရမ္းပိုင္ခြင့္မ်ား ရရွိရန္အတြက္ ျပင္ဦးလြင္ တပ္နယ္မွဴးထံသို႔ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ခ်ဥ္းကပ္ရေခ်ေတာ့သည္။ ျပင္ဦးလြင္ တပ္နယ္မွဴး ဟူ၍ မည္သူနည္းဟု မစဥ္းစားပါႏွင့္။ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးသည္ ျပင္ဦးလြင္ တပ္နယ္မွဴးအျဖစ္ အလိုအေလ်ာက္ တာဝန္ေပးအပ္ခံရၿပီး ျဖစ္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္၏ ထူးျခားခ်က္သည္ကား…လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ကိစၥမ်ားအား သူ႔ေရွ႕သြားေျပာ၍ မရျခင္းပင္။ သူ႔ကို သြားေျပာပါက အလြန္တရာ စိတ္တိုတတ္ေခ်သည္။ သူ႔အိမ္သို႔လည္း မည္သည့္ လုပ္ငန္းရွင္မွ အဝင္မခံ၊ အလြန္တရာ တိက်လွသည္။ သို႔ရာတြင္…..

လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကိစၥမ်ား ေျပာခ်င္သည္ ဆိုပါက အစဥ္အၿမဲ ပိတ္ထားေသာ အိမ္ေရွ႕တံခါးမွ မဝင္ဘဲ အစဥ္အျမဲ ဖြင့္ထားေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ ဝင္ကာ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုခြင့္ ရရွိေပသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား အိမ္ေရွ႕ခန္းတြင္ စာဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေပးေနေခ်မည္။ သူႏွင့္ မဆိုင္သည့္ သေဘာ။ ဒီလိုႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္စိေရွ႕တြင္ပင္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အိမ္ေနာက္ေဖးေပါက္မွ ဝင္ထြက္ေနသည္မွာ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုး။ ကားကို စစ္တကၠသိုလ္ ဟိုဘက္တြင္ ရပ္ထားခဲ့ၿပီး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွာ အထုပ္ေလးပိုက္ကာ ကုပ္ေခ်ာင္း ကုပ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ၿခံဝန္းအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္၏။

ထို႔ေနာက္ အေျခအေနၾကည့္ကာ ဖြင့္ထားေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ တဆင့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ကေတာ္နွင့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾက ေခ်ေတာ့သည္။ အိမ္ထဲေရာက္ၿပီးလွ်င္ ကိစၥ မရွိေတာ့ေခ်။ အိမ္ထဲမဝင္ခင္ စပ္ၾကား…ေယာင္ေပ ေယာင္ေပ လုပ္ေနသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ ေတြ႔၍ေတာ့ လံုးဝမျဖစ္။ အလြန္တရာ စိတ္တိုတတ္ေခ်သည္။ ဇနီးသည္ႏွင့္ အရာအားလံုး လႊဲထားၿပီးေခ်ၿပီ။ သူ႔အား လံုးဝ သြားမေႏွာင့္ယွက္ပါေလႏွင့္။ အဂတိ လိုက္စားမွဳ မႀကိဳက္တဲ့ အမူအရာႏွင့္ ဟန္ေဆာင္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ပါေပ။

ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္၏ ထူးျခားခ်က္သည္ကာ စိတ္မမွန္ ျခင္းပင္။ မည္သည့္အခ်ိန္ စိတ္ေကာင္း ဝင္ေနသည္… စိတ္ေဖာက္ ေနသည္ကို ေအာက္က အရာရွိမ်ား အလြန္တရာ မွန္းရခက္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ လက္ေအာက္က ရံုးပိုင္းဆိုင္ရာ အရာရွိမ်ား မည္မွ် အေရးႀကီးသည့္ ကိစၥကို တင္ျပလိုသည္ ျဖစ္ေစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္၏ မ်က္ႏွာ အရိပ္အေျခကို ၾကည့္ၿပီးမွသာ အေျခအေနၾကည့္ကာ တင္ျပရဲၾကသည္။ မင္းေအာင္လွိဳင္ မည္သည့္ အရာကို ေဒါကန္မွန္းမသိ ကန္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အလိုက္ မသိစြာျဖင့္ အဘ သြားေခၚမိပါက ေတြ႔ရာပစၥည္းႏွင့္ ေကာက္အေပါက္ ခံရတတ္ေခ်သည္။

မင္းေအာင္လွိဳင္၏ မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲကိုသိရန္ အခ်ိန္မည္မွ် ယူရသနည္းဟု ေမးၾကည့္ေသာအခါ အနည္းဆံုး (၃) နာရီခန္႔ဟု မွန္းဆ ရေပသည္တဲ့။ ၄င္း (၃) နာရီ အတြင္းတြင္လည္း သူ႔ေရွ႕က ေပ်ာက္ေန၍ မျဖစ္။ ထို႔ေၾကာင့္ တင္ျပစရာ ရွိသည့္ဖိုင္ကို ကိုင္ကာ သူ႔ရံုးခန္းေရွ႕မွ ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ အလုပ္ရူပ္ျပေပးေနရေသးသည္ တဲ့။ ကဲ ၿပီးပါေလေရာ…အဲ့ဒီ (၃) နာရီအတြင္း တင္ျပစရာ ရွိသည္မ်ားကို မတင္ျပရဲေသးဘဲ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ပတ္ရွိဳးေနရသည္တဲ့ ဗ်ာ…။

ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္စိေရွ႕တင္ကို္ စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းရံုးက နဖူးေျပာင္ေျပာင္ ပိန္ရွည္ရွည္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးတစ္ဦး (အမည္ မေဖာ္ျပလို ပါ) ေဆးလိပ္ခြက္ႏွင့္ ေကာက္အေပါက္ ခံရ၍ ေခြးေျပး ဝက္ေျပး ထြက္ေျပးလာတာ ျမင္ရဖူးသည္။ ၄င္း ဗိုလ္မွဴးပါးစပ္မွ “အမေလး အဘရဲ႕… ေၾကာက္ပါၿပီဗ်..ေၾကာက္ပါၿပီဗ်…’’ ဆိုတဲ့ အသံကလည္း ေက်ာင္းရံုး တစ္ခုလံုး ဆူညံပြက္ေလာ ရုိက္သြားေတာ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ က်န္အရာရွိမ်ား ဘာလုပ္ေနေခ် သနည္း။ အခ်ိဳ႕က အိမ္သာ တက္ခ်င္ေယာင္ ေျပးေဆာင္ၾကသည္။ ခ်က္ခ်င္းကို အိမ္သာ လူျပည့္ သြားတတ္ေခ်သည္။ အိမ္သာ ေနရာ မရလိုက္ေသာ အရာရွိမ်ားသည္လည္း စာအုပ္ ဗီရိုေနာက္… နံရံေနာက္ အလွ်င္အျမန္ ေျပးကပ္ၾကရသည္ကို ေတြ႔ရေခ်သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ ဘာလုပ္ေနသနည္းဟု ေမးေခ်မည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းကား စားပြဲေအာက္ထဲ ေလးဖက္ေထာက္ ဝင္ပုန္းေနရသည္။ ဤကဲ့သို႔ကို ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ေစေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ေပ။

၄င္း အမူအယာမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ အထက္လူႀကီးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔လွ်င္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား ပီဘိ ကေလးငယ္လို ျဖစ္သြားတတ္ေခ်သည္။ ဦးသန္းေရႊ ဦးေမာင္ေအးတို႔ အိမ္သြားလွ်င္ ဒူးေတြပါ တုန္ျပ တတ္ေသးသည္တဲ့။ ေၾကာက္ခ်င္ေယာင္ အလြန္ ေဆာင္ျပတတ္ေခ်သည္။ အဘႏွင့္ ခမ်ာက လြဲလွ်င္ အျခားစကား သိပ္မေျပာတတ္ေတာ့ေခ်။ ဤကဲ့သို႔ေသာ စြမ္းပကားမ်ားေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္ တစ္ေယာက္ (၆) ႏွစ္ အတြင္းတြင္ ရာထူးမ်ား ခုန္ျပန္ ေက်ာ္လႊားခဲ့ကာ ယခုဆိုလွ်င္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးပင္ ျဖစ္လာခဲ့ေခ်ၿပီ။ သူ႔အား D.S.A (19) သူ႔တစ္ပတ္စဥ္တည္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက “ေၾကာင္ခ်ီး” လို႔ Nick Name အေနနဲ႔ ေခၚၾကတာ ၾကားဖူးပါသည္။ စဥ္းစားၾကေလကုန္။

ထုိ႔အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္သည္ စစ္သားႀကီးတန္မဲ့ အတိတ္ နိမိတ္ေတြ အလြန္တရာ ယံုၾကည္တတ္ပါေသးသည္။ မ်က္ႏွာႀကီးရာ ဟင္းဖတ္လည္း ပါတတ္ပါေသးသည္။ ၄င္းကိစၥမ်ားအား ေနာက္အခန္းဆက္မ်ားတြင္ ထပ္မံ တင္ျပေပးသြားပါဦးမည္။

ေရွ႕ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး မင္းေအာင္လွိဳင္အေၾကာင္း ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ “စည္းလုံးျခင္းရဲ႕အင္အား” ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မွ တင္ျပေနေသာ သတင္းမ်ားႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရုံးသို႔ အၿမဲတမ္း တင္ေပးေနရေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရးလက္စႏွင့္ အခုလည္း အႏွီဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္အေၾကာင္း ဆက္ေရး ရပါဦးမည္။ ေရးသာေရးရတယ္… အခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ အေၾကာင္းမ်ားသည္ကား ကေလးကလားေတာ့ အေတာ္ဆန္လွသည္။ အမွန္တရားေပမို႔ ေရးရေပဦးမည္..။ ေဗဒင္၊ လကၡဏာႏွင့္ အထက္လမ္း ေအာက္လမ္း ဆရာမ်ားကို မယံုၾကည္ေသာသူမ်ား သည္းခံ၍သာ ဖတ္ၾကပါကုန္…။

ကၽြန္ေတာ္အံ့ၾသသည္က အလြန္တရာ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ၊ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္ေသာ၊ ႏိုင္ထက္စီးနင္း ျပဳတတ္ေသာ ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားကား အဘယ္ေၾကာင့္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မွဳ၊ နိမိတ္ပံု၊ အထက္လမ္း ေအာက္လမ္း ဆရာမ်ားကို အလြန္တရာ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္ အားထားေနရပါသနည္း… ဆိုသည့္ အခ်က္ပင္..။ ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္မ်ား အားလံုး ၄င္းအခ်က္တြင္ အားလံုး တူေနၾကသည္မွာ အစဥ္အလာ တရပ္ေပလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ ၄င္းအခ်က္မ်ားကပင္ သူတို႔၏ အာဏာ ရွင္သန္ေရးအတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေနသည္လား… စဥ္းစားဖြယ္ရာပင္။ ေျပာရေတာ့ ခက္လွသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း၏ လက္စြဲဆရာသည္ကား…ဘိုးေတာ္တင္ဦး ( ဗိုလ္ႀကီး တင္ဦး)။ သူသည္လည္း မည္မွ် စြမ္း မစြမ္းေတာ့ မသိ..။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း ျပည္ပခရီးစဥ္ ထြက္လွ်င္.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းက အလုပ္ကိစၥ အားသည္ ဆိုသည္ႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ က်န္ရစ္ေသာ ဘိုးေတာ္ တင္ဦးထံ ဖုန္းဆက္ေမးေတာ့သည္..။ “ငါ အခု ဘာအက်ီ ဝတ္ထားသနည္း… ငါ ဘာဟင္းႏွင့္ စားသနည္း…အခု အခန္းထဲမွာ ငါႏွင့္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိသနည္း..’’ စသျဖင့္ အပ်င္းေျပပံုစံကို ထိုင္ေမးေလ့ရွိသည္..။ ဘိုးေတာ္ တင္ဦး မည္မွ် စြမ္းသနည္း မေမးႏွင့္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္း အပ်င္းေျပ ေမးသမွ် ေမးခြန္းတိုင္းကို တစ္လံုးမက်န္ မွန္ေအာင္ ေျဖႏိုင္သည္ ဟူသတဲ့..။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း၏ ေျမးမ်ား လက္ထက္တြင္ေတာ့ ဘိုးေတာ္ တင္ဦးလည္း မရွိေခ်ေတာ့။ ဆရာ ေျပာင္းသြားေခ်သည္..။ ေတာင္ဥကၠလာက ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ ဟူေသာ ပုဂိၢဳလ္တည္း..။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႔။ အေတာ္ကို စြမ္းသည္ဟု ေျပာရမည္..။ နာမည္ကသာ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ..။ လူပံုက အေျခာက္။ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို စသိစဥ္က ဦးေနဝင္း ေျမးမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရေသးဟန္မတူ။ သို႔ေပမဲ့.. ထိုစဥ္ကတည္းက ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ၏ စြမ္းပကားမ်ားကား ေၾကာက္ခမန္းလိလိ..။ အထူးသျဖင့္ ထိုကာလမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ဝင္စားသည္မွာ စီးပြားေရးလည္းမဟုတ္၊ လူမူေရးလည္းမဟုတ္၊ ပညာေရးလည္းမဟုတ္၊ တကယ့္ ပီယေဆးမွ ပီယေဆး..။ အဲ့ဒီ ပီယေဆးကိုမွ အႏွီပုဂိၢဳလ္က အာမခံႏွင့္ကို စီရင္ ျပဳလုပ္ေပးသည္ဗ်ား။ တစ္ခု ထူးျခားသည္က ၄င္းပီယေဆးကို ပိုက္ဆံရွိသူတိုင္းလည္း ဝယ္မရ။ လိုခ်င္သည့္သူမ်ားက ဦးစြာ အစမ္းသပ္ ခံရေခ်သည္။ ၾကံဖန္ ဂုဏ္ယူရလွ်င္ အႏွီပုဂိၢဳလ္၏ ပီယေဆးႏွင့္ ထိုက္တန္ေၾကာင္း မွတ္ေက်ာက္ တင္ခံရဖူးေပသည္..။ စမ္းသပ္ပံုသည္ကား.. ၄င္း၏ အုန္းပြဲ ငွက္ေပ်ာပြဲမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ အခန္းတြင္းဝယ္ ကိုယ္လိုခ်င္သည္မ်ားကို တင္ေလ်ွာက္ရသည္..။ ပီယေဆးဆို ပီယေဆး..။

၄င္းအခ်ိန္တြင္ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာသည္ကား… အမ်ိဳးအမည္ မသိေသာ မႏၱာန္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ၿပီး ငွက္ေပ်ာပြဲ တစ္ခုေရွ႕တြင္ ဖေယာင္းတိုင္ သြားထြန္းေခ်မည္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္၏ ေန႔နံ ေမြးသကၠရာဇ္ကို ေမးၿပီး တခါ မႏၱာန္ ထပ္ရြတ္ျပန္သည္..။ ထို႔ေနာက္ ၄င္းစီရင္ထားေသာ ပီယ ေဆးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ထိုက္တန္သည္ဆိုပါက ကၽြန္ေတာ့၏ လက္ညွိဳးတြင္ ေမႊးရနံ႔တစ္မ်ိဳး ေမႊးႀကိဳင္မည္တဲ့..။ ဘုရားေရ.. ၄င္းစမ္းသပ္မွဳမ်ိဳးကို ႀကိဳသိေနေသာကၽြန္ေတာ္ ပုဆိုးၾကားထဲ လက္ထိုးထဲ့ထား ပါလွ်က္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ညွိဳး တစ္ခုလံုး ေမႊးႀကိဳင္ေနေခ်ေတာ့သည္..။ မည္သို႔မည္ပံု လက္ညွိဳးကို ေရေမႊးလာစြတ္လိုက္သည္မသိ..။ ထင္ထင္ရွားရွားကို ေမႊးလွသည္..။ ၄င္းပုဂိၢဳလ္အားလည္း အေတာ္ကို အထင္ႀကီးမိသြားသည္။ သို႔ေပမဲ့..ကၽြန္ေတာ္ ပီယေဆး ရရွိခဲ့သည္လား။ ယူၾကံဳးမရ တသသ ျဖစ္စြာ ကၽြန္ေတာ္ မရရွိခဲ့ပါ။ အေၾကာင္းက… ေရႊတစ္က်ပ္သား (၇) ေသာင္း ေခတ္တြင္ ၄င္းပီယေဆး၏ တန္ဖိုးသည္ကား က်ပ္ (၅) ေသာင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္..။ ၄င္းတန္ဖိုးကို ၾကားသည္ႏွင့္… ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ လုပ္ကာ အိမ္သို႔ အျမန္တပ္ေခါက္ ေျပးခဲ့ရေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ သိပ္မၾကာ။ ၄င္းရဲေခါင္ေက်ာ္စြာ ေတာင္ဥကၠလာမွ ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္။ အဘယ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားသည္မသိ…။ ေပၚမယ့္ ေပၚလာေရာ ဦးေနဝင္း၏ေျမးမ်ား အရႈပ္ေတာ္ပံုတြင္မွ သူပါ တပါတည္း ေပၚလာေခ်ေတာ့သည္။ သူယၾတာလုပ္ထားသည့္ ဗိုလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေအး၊ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔ ရုပ္ထုမ်ားက ခၽြတ္စြတ္တူလွၿပီး ေအာက္လမ္းနည္းျဖင့္ ဂ်င္းကိုအသုံးျပဳၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ၀မ္းဗိုက္ႏွင့္ လက္ေမာင္းတို႔အား အဆက္မျပတ္ ထိုးနက္ေနတာေၾကာင့္ တိုက္ဆိုင္မႈလားမသိ။ ဗိုလ္ေမာင္ေအး စကၤာပူေဆးရုံ ေျပးရၿပီး ဗိုလ္သန္းေရႊ ေလျဖတ္တဲ့ဘ၀ ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရသည္။

၎ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာကို အလဲထိုး အႏိုင္ယူလိုက္ေသာ ဆရာသည္ကား ဦးခင္ညြန္႔၏ တႎၾကား မင္းေခါင္။ ရဲေခါင္ေက်ာ္စြာအလြန္ တိ ံၾကားမင္းေခါင္သည္လည္း နာမည္တရွိန္ထိုး..။ နအဖ၏ ဘုရားထီးတင္ပြဲတိုင္း တိ ံၾကားမင္းေခါင္ မပါလွ်င္မၿပီး။ ရုပ္ျမင္သံၾကားတြင္လည္း မျမင္ခ်င္မွအဆံုး..။ အေတာ့္ကို စင္ေပၚေရာက္ခဲ့ေသးသည္..။ သို႔ရာတြင္… ၄င္းတႎၾကားမင္းေခါင္သည္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သန္းေရႊ၏ ဆရာႏွင့္ အေတြ႔ဝယ္ ဦးခင္ညြန္႔ႏွင့္အတူ လြင့္ထြက္သြားရေခ်ေတာ့သည္။

ဆရာတကာ့ ဆရာတြင္ ပညာအထက္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ၏ ဆရာသည္ကား လူေရွ႕သို႔ သိပ္မထြက္လွ။ ေနာက္ကြယ္မွသာ အစီအရင္ယၾတာမ်ားကို အစီစဥ္တက် ေဆာင္ရြက္ေပးေခ်သည္။ ပ်ဥ္းမနား ၾကပ္ေျပးကို ေနျပည္ေတာ္ နာမည္ေျပာင္းကာ ၄င္းၾကပ္ေျပးပတ္လည္တြင္ တိုင္းရင္းသားရြာမ်ား ဖန္တီး၍ ဦးသန္းေရႊအား ဘဝရွင္ မင္းတရားႀကီး အသြင္ျဖစ္ရန္ ယၾတာေခ်ေပးခဲ့သည္မွာ ၄င္းဆရာ၏ အစီအရင္မ်ားေပ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္

ထုိကဲ့သို႔ေသာ ယၾတာမ်ားသည္ ဘုရားေစာင္းတန္းက ေဗဒင္ ဆရာမ်ား ေခ်ခိုင္းေသာ ယၾတာမ်ားကဲ့သို႔ အိမ္အဝတြင္ လမ္းဘက္ေက်ာေပး၍ အိမ္ရွိ ဖိနပ္အစုတ္ကို ေနာက္ျပန္ ျပန္ပစ္ခိုင္းေသာ ယၾတာမ်ိဳးမဟုတ္...။ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ခုလံုးကို တည္ေဆာက္၍ အဆက္ဆက္ ေခၚလာေသာ ၿမိဳ႕နာမည္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းပစ္ရေသာ ယၾတာမ်ိဳးတည္း...။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ယၾတာမ်ိဳးကို ဦးသန္းေရႊႀကီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္သြားသည္ကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ မည္မ်ွ ယံုၾကည္မွဳ ျပင္းထန္သနည္းကို ခန္႔မွန္း၍ ရေလာက္ေပသည္။ ထိုပံုစံႏွင့္သာ ဆက္သြား… ကုန္းေဘာင္ေခတ္ အလြန္ နအဖ၏ ေနျပည္ေတာ္ေခတ္သည္ကား… တရုတ္ကၽြန္ ျဖစ္ေခ်ဦးေတာ့မည္။

ကဲထားေတာ့…။ နိဒါန္းပ်ိဳးတာႏွင့္ပင္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္သည္က… ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္။ အႏွီ အာဏာရွင္ လက္သစ္သည္လည္း ေခသူမဟုတ္။ ဆရာ့ ဆရာတို႔၏ ေျခရာနင္းစြာ... သူသည္လည္း ဘိုးေတာ္ေကာင္း ပိုင္ဆိုင္သူတည္း..။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရုရွားဘာသာစကား သင္တန္းစတက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ကား စစ္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး။ တစ္ရက္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက စကားေျပာမည္ျဖစ္၍ ရုရွား သင္တန္းသားမ်ား ခန္းမ ဝင္ရမည္တဲ့..။ ဗိုလ္ေလာင္း ဘဝတုန္းကေတာ့ ခန္းမ ဝင္ရမည္ ဆိုလ်ွင္ အရမ္းေပ်ာ္သည္။ ခုိုးအိပ္၍ ရသည္ကိုး...။ ေရွ႕က ေျပာခ်င္ရာေျပာ…။ ေနာက္မွာ သိုးေနေအာင္ အိပ္တတ္သည္က ဗိုလ္ေလာင္းအက်င့္..။ ဗိုလ္ေလာင္းဘဝက ပင္ပန္းသည္ကိုး…။ ဒါ ဗိုလ္ေလာင္း ဘဝ..။

ရုရွားသင္တန္းသားတို႔ကမူ ဘဝင္မက်ဘဲ ခန္းမသို႔ ဝင္ခ်င္စိတ္ သိပ္မရွိလွ…။ ကိုယ့္အခ်ိန္ထဲက ပါသည္ကိုး..။ ၿပီးေတာ့ ခန္းမ ဝင္ရေလာက္ေအာင္လည္း လတ္တေလာမွာ ဘာကိစၥမွ ထူးထူးျခားျခား မျဖစ္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္မွ် အေရးႀကီးေသာ ကိစၥျဖစ္ေနလုိ႔ ရုရွားသင္တန္းသားမ်ားကို ခန္းမ သြင္းရသနည္းဟု စိတ္ဝင္စားမိသည္က အမွန္။

ဒီလိုနဲ႔ ခန္းမထဲေရာက္ လူစစ္ၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာပါ။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မင္းေအာင္လွိဳင္ ေပါက္ခ်လာေတာ့သည္။ စကားေျပာသည္။ နာရီဝက္ေလာက္ ၾကာသည္အထိ မည္သည့္ အေရးႀကီးကိစၥမွ် ပါမလာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း စဥ္းစားသည္…။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဘာေျပာခ်င္ေနသနည္း…။ တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ေျပာရခက္ေနသည့္ပံုပင္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာလည္း စိတ္တိုေနသည့္ အရိပ္အေယာင္ တခ်က္မွမေပၚ..။ အူျမဴးေနသည့္ပံုက ေပၚလြင္လွသည္။ အဲ့ဒီလုိ ေတြးေနတုန္းမွာဘဲ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ေျပာခ်င္ေနသည့္ လိုရင္းကို စေတာ့သည္။

စစ္တကၠသိုလ္ အမွတ္စဥ္ (၄၆) ဘယ္ေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းမလဲ သိလားတဲ့..။ ဘယ္သိမွာတုန္း..။ သိလည္း မသိခ်င္။ ကိုယ့္ကိစၥမွ မဟုတ္တာ။ ဗိုလ္ေလာင္း ေက်ာင္းဆင္းမယ့္ရက္က ရုရွား သင္တန္းသားေတြႏွင့္ ဘာဆိုင္သနည္း။ ေျပာခ်င္ရင္ ဗိုလ္ေလာင္းေတြကို သြားေျပာေပါ့။ ၄င္း၏ အေမးကို ရုရွား သင္တန္းသားမ်ား တိတ္ဆိတ္မွဳႏွင့္သာ တုန္႔ျပန္ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္သည္ ၄င္းစကားကို ေျပာဖို႔ အေတာ္ကို တက္ၾကြ အားထဲ့ခဲ့ရသည့္ပံုပင္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေအာက္က မည္သူမွ် စိတ္ဝင္စားပံုမျပ။ စိတ္ဝင္စားစရာလည္း ပါမွ မပါသည္ကိုး..။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကို ေတြ႔ေတာ့.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေအာင္လွိဳင္ အေတာ္ကို ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ ျဖစ္သြားပံုရသည္။ သို႔ေပမယ့္… စိတ္တိုသည့္ ဟန္ပန္ေတာ့ တစိုးတစိမွ မျမင္ရ။ တက္ၾကြလြန္းေနေသာ သူ႔ဟန္ပန္ႏွင့္ သူတက္ၾကြသေလာက္ ေအာက္က ဘာမွ ျပန္မတုန္႔ျပန္ေသာေၾကာင့္ မရိုးမရြ ျဖစ္ေနေသာ ပံုစံကိုသာ အထင္းသား ျမင္ေနရသည္။