ျပည္တြင္းဒီမိုကေရစီႏွင့္ ျပည္ပအကူအညီ အပိုင္း (၅) နိဂံုးပိုင္း

September 30, 2012 5:04 am

By ျမန္မာသတင္းမ်ား

အေ၀းေရာက္ သတင္းေထာက္တဦး

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သိန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညြန္႔တို႔ ေတြ႕ဆံုၾကစဥ္က (ဓါတ္ပံု Reuters)

ဆရာေတာ္ဦးေရဝတႏွင့္ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ

ျပည္ပမွေန၍ ျမန္မာျပည္၏ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေဖၚျပေရးသားလွ်င္၊ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားၿပီျဖစ္ေသာ၊ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ ဦးေရဝတကို မေဖၚျပ၍မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ဆရာေတာ္သည္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၏ ဒုတိယအႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ျဖစ္ေသာ ဘာမင္ဂ္ဟင္မ္ (Birmingham) ၌ေက်ာင္းထိုင္ခဲ့သည္။
ဂ်ာမနီ၌ရွိစဥ္ ဂ်ာမန္သတင္းစာတေစာင္အတြက္ ေဆာင္းပါးႏွင့္သတင္းမ်ား ကၽြန္ေတာ္ေရးသားေနခိုက္၊ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္ ေခါင္းေဆာင္ ဦးဘရန္ဆိုင္းလာေရာက္လည္ပါတ္သည္ႏွင့္ႀကံဳေနခဲ့၏။ ကၽြန္ေတာ္က ဥကၠဌႀကီး ဦးဘရန္ဆိုင္းကိုေတြ႕ဆံုေမးျမန္းသည့္ ေဆာင္းပါးတေစာင္ေရးခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က ဂ်ာမနီသို႔ၾကြလာေသာဆရာေတာ္ကိုလည္း သိကၽြမ္းခြင့္ရခဲ့၏။ ကၽြန္ေတာ္အဂၤလန္သို႔အလည္ အပါတ္ ေရာက္ေသာအခါ၌လည္း၊ ဆရာေတာ္က အဂၤလန္ရွိ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားသူမ်ားျဖစ္ေသာ၊ ဦးညြန္႔ေအာင္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ၊ မစၥတာ ခရစၥတိုဖာဆင္မ္ဆင္န္၊ မစၥတာဝီလီဘအိုတို႔ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးေလသည္။
ေနာက္ပိုင္းတြင္၊ ဆရာေတာ္ နယူးေယာက္သို႔ေရာက္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဤမွ်သာမက ဖံုးျဖင့္လည္း မၾကာခန ဆက္သြယ္ကာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျမင္ခ်င္း၊ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈခ်င္း ႏွီးေႏွာဖလွယ္ခဲ့ၾက၏။ ထိုႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားအနက္မွ၊ ဆရာေတာ္နွင့္ ကၽြန္ေတာ္လက္တြဲပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈတခုကို အေလးထားေဖၚျပလိုပါ၏။
၁၉၉၃ခု ႏွစ္လည္ပိုင္းတြင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ ျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ား ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္သို႔သြားေရာက္ လည္ပါတ္ခြင့္ရစအခ်ိန္ျဖစ္၏။ မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုေတြ႕ဆံုရန္ သြားေရာက္လုိသူမ်ားက၊ ျပည္တြင္းဝင္ေရာက္ခြင့္ဗီဇာမ်ား ေလွ်ာက္ထား ၾကရ၏။ ထိုသူမ်ားကို စစ္အစိုးရထံ ဒူးေထာက္သူ သစၥာေဖါက္မ်ားဟု ေဝဖန္ရံႈ႕ခ်သူမ်ားရွိလာသျဖင့္၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အျငင္းပြားေနခ်ိန္ လည္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကမူ ႏိုင္ငံျခားသို႔ထြက္လာသူမ်ားကိုျပန္လာခြင့္မျပဳဘဲ၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားႏွင့္တကြဲတျပားျဖစ္ေနေစခဲ့ ျခင္းမွာ၊ လူသူမဆန္ဟု ယံုၾကည္သည့္အတိုင္း၊ “ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမ၊ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားဆီသို႔ သြားေရာက္လည္ပါတ္လိုသူမ်ားကို ပိတ္ပင္တားျမစ္ရန္ မသင့္ေလွ်ာ္” ဟု၊ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားခဲ့၏။

ဆရာေတာ္ဦးေရဝတက ျမန္မာျပည္သို႔ေခတၱျပန္ၾကြမည္ဆိုေသာအခါ၊ လူပုဂိၢဳရ္မ်ားေရာ၊ ရဟန္းသံဃာအခ်ိဳ႕ကပါ၊ အျပင္းအထန္ရႈံ႕ခ် ျပစ္တင္ၾကေလသည္။ ထိုစဥ္က စစ္အစိုးရကျပည္တြင္းသံဃာေတာ္မ်ားကို သာသနာဘြဲ႔ထူးမ်ား ေပးအပ္ခ်ီးျမွင့္ေနခ်ိန္လည္းျဖစ္ရာ၊ ဆရာေတာ္ဦးေရဝတလည္း အဂၢမဟာပ႑ိတကဲ့သို႔ေသာဘြဲ႕မ်ားရရွိေရး ေမွ်ာ္ကိုးခ်က္ျဖင့္ျပန္ၾကြျခင္းျဖစ္ရမည္ဟု ေဝဖန္ၾက၏။ ဆရာ ေတာ္ကမူ မည္သို႔မွ်အျငင္းပြားမေနေတာ့ဘဲ၊ စစ္အစိုးရကဘြဲ႔မ်ားအပ္ႏွင္းလွ်င္လည္း လက္မခံဟုဆိုကာ၊ ၁၉၉၄ခု ေမလတြင္ ျမန္မာျပည္ သို႔ ျပန္ၾကြသြားခဲ့၏။ ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္အတိုင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ကမူ ဆရာေတာ္ျပန္ၾကြသည္ကို အားေပးအားေျမွာက္ျပဳခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ဦးေဆာင္သည့္ ျမန္မာျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔က၊ ကုလသမဂၢရံုးခ်ဳပ္ႏွင့္ ဆက္သြယ္လႈပ္ရွားႏႈိင္ရန္ နယူးေယာက္တြင္ ရံုးခန္းတခုဖြင့္ထား၏။ ထိုအဆက္အသြယ္ကို အေၾကာင္းျပဳကာ၊ ဆရာေတာ္သည္ ကုလသမဂၢ အာရွေတာင္ပိုင္းႏွင့္ပစိဖိတ္ေဒသ ႏိုင္ငံေရးကိစၥရပ္မ်ားဆုိင္ရာၫႊန္ၾကားေရးမႉး မစၥတာဗင္ဒဲလ္ (Mr. Francesc Vendell) ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈရွိသည္။ ဆရာေတာ္က စစ္အစိုးရႏွင့္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအၾကား၊ ပဋိပကၡျဖစ္ေနမႈမ်ားကို ေစ့စပ္ေျဖရွင္းေပးလိုေသာ ဆႏၵရွိေနခဲ့သည္။ ယင္းေစ့စပ္မႈ မ်ားတြင္၊ ကုလသမဂၢက အကူအညီမ်ားစြာေပးႏႈိင္သည္ဟု ဆရာေတာ္ကယူဆ၏။ ဆရာေတာ္ ျမန္မာျပည္မွ ျပန္ၾကြလာၿပီးေနာက္၊ ဇြန္လလည္ခန္႔၌ နယူးေယာက္သို႔ဆက္ၾကြလာ၏။ ထို႔ေနာက္ သူ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို ရွင္းလင္းျပရင္း၊ ျမန္မာျပည္တြင္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫြန္႔အပါအဝင္ စစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင့္၎၊ အေရးပါေသာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္၎ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ပံုကို မစၥတာဗင္ဒဲလ္အား အသိေပးခဲ့၏။ ထိုမွ်သာမက ကုလသမဂၢဆိုင္ရာ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားမွ သံအမတ္မ်ားႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံုကာ သူတို႔၏သေဘာထားမ်ားကို ေတာင္းခံခဲ့ေသးသည္။

သံတမန္မ်ားက စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အာဏာလည္းလႊဲမေပးႏႈိင္၊ လႊတ္လည္းမလႊတ္ေပးႏႈိင္လွ်င္၊ အနည္း ဆံုး သူႏွင့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးမႈကိုျပဳသင့္သည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ကုလသမဂၢရွိသံတမာန္အမ်ားစုက ျမန္မာျပည္တြင္ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျဖစ္ေျမာက္လာေရး စိတ္ဝင္တစားရွိၾက၏။

ဤသို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ အျပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေစ့စပ္ပြဲမ်ား၌ ဗုဒၶဘာသာဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား ဦးေဆာင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္မွာ ျမန္မာ့ ရာဇဝင္တြင္၊ အထင္အရွားရွိခဲ့ပါ၏။ ဆရာေတာ္ဦးေရဝတသည္၊ ျမန္မာ့အေရး၌သာမက၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ဆိုပါက မည္သည့္ႏိုင္ငံ အတြက္မဆို၊ ကူညီေဆာင္ရြက္ရန္ဝန္ေလးေသာ ဆရာေတာ္မဟုတ္ပါ။ အိႏၵိယႏွင့္ တရုပ္ျပည္တို႔ ပဋိပကၡျဖစ္ေနၾကစဥ္က၊ အိႏၵိယ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥစ္အင္ဒီရာဂႏၵီ၏ေပးစာကို တရုပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားထံ လက္ထိလက္ေရာက္သြားေရာက္ေပးပို႔ခဲ့သူမွာ ဆရာေတာ္ဦးေရဝတ ပင္ျဖစ္သည္။

ကုလသမဂၢ၏ အားေပးမႈေၾကာင့္ တအားတက္ကာ ဆရာေတာ္က၊ ျမန္မာျပည္တြင္ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေစေရးကို၎၊ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ေနသူမ်ားကို ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးစားပြဲသို႔ ေခၚေဆာင္ရန္ကို၎၊ ဆက္လက္ႀကိဳးစားရန္သႏၶိဌာန္ခ်ခဲ့ေလသည္။ ဆရာေတာ္က ယင္းကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ပါတ္သက္၍ တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာေသာအခါ၊ ကၽြန္ေတာ္ကေထာက္ခံအားေပးရံုမွ်မက၊ ကိုယ္တိုင္စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပါဝင္ကူညီမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါသည္။

ဆရာေတာ္ဦးေရဝတသည္၊ ၁၉၉၄ခု ၾသဂုတ္လ (၅) ရက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ျပန္လည္ၾကြသြားခဲ့၏။ ဆရာေတာ္က ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫြန္႔ႏွင့္ထပ္မံေတြ႕ဆံုေသာအခါ၊ တကမၻာလံုးကစစ္အစိုးရကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အားလႊတ္ေပးရန္ႏွင့္၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္သို႔အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးအပ္ရန္ လိုလားေနၾကေၾကာင္းျမြက္ၾကားခဲ့သည္။ အကယ္၍ မလႊတ္ေပးႏႈိင္လွ်င္၊ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ေစ့စပ္ေရးမ်ားမူ ျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းခဲ့၏။ ထိုစဥ္က ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔မွာျမန္မာျပည္တြင္ ၾသဇာအာဏာအရွိဆံုးဟု တကမၻာလံုးကသတ္မွတ္ထားၿပီး၊ လူမုန္းလည္းအမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကိုမူ “ဦးေလးႀကီးလိုဘဲ”ဟုခ်ီးၾကဴး ေထာမနာ ျပဳေနၾကခ်ိန္ျဖစ္၏။ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔က သူတို႔အေနႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မလႊတ္ေပးႏႈိင္ရသၫ့္အေၾကာင္းႏွင့္၊ အာဏာလႊဲမေပးႏႈိင္ရသၫ့္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို လံုးေစ့ပါတ္ေစ့ ဆရာေတာ္အား ရွင္းျပခဲ့သည္ဆို၏။ ဆရာေတာ္က ဆက္လက္၍ ဆင္ေျခမတက္ခဲ့ေခ်။

ထိုဒုတိယအေခါက္၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ရရွိခဲ့ေလသည္။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ အတူေနအိမ္ေဖၚမ်ားမွတပါး၊ မိသားစု မ်ားအပါအဝင္ မည္သူႏွင့္မွ ေတြ႕ဆံုခြင့္၊ စကားေျပာဆိုခြင့္မရရွိခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္၊ ငါးႏွစ္ခန္႔အတြင္း ပထမဆံုး ျပင္ပျမန္မာအျဖစ္ ဆရာေတာ္ဦးေရဝတကို ေတြ႕ဆံုဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရမည္ဆိုေသာအခါ၊ ဝမ္းသာအယ္လဲရွိသြားဟန္တူသည္။ ဆြမ္း၊ ကြမ္းပါ ကပ္လိုပါသည္ဟု ပင့္ဖိတ္လုိက္၏။

ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရတက္လာေသာအခါ၊ ဦးႏုက ကြယ္လြန္သူလြပ္လပ္ေရးဗိသုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္ကို အိႏၵိယႏိုင္ငံဆိုင္ရာသံအမတ္ႀကီးအျဖစ္ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ သားဦးေအာင္ဆန္းဦးႏွင့္ သမီးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔လည္း အိႏၵိယသို႔ လိုက္ပါသြားခဲ့ၾက၏။ ထိုစဥ္ကဆရာေတာ္ဦးေရဝတမွာ အိႏၵိယသို႔ ပညာေတာ္သင္အျဖစ္သြားေရာက္ၿပီးေနာက္၊ ယင္းႏိုင္ငံ၌ ပင္ ဆက္လက္သီတင္းသံုးေနထိုင္ေနစဥ္ျဖစ္သည္။ သံအမတ္ႀကီးက ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကိုလြန္စြာၾကည္ၫိုေလးစားသျဖင့္ ဆရာေတာ္ ဦးေရဝတႏွင့္ အျခားသံဃာေတာ္မ်ားကို၊ မၾကာခဏ ပင့္ဖိတ္ဆြမ္းဆက္ကပ္ေလ့ရွိသည္ဟုဆို၏။ သို႔ျဖင့္အရြယ္ေရာက္စ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကိုလည္း ဆရာေတာ္ တရင္းတႏွီးသိကၽြမ္းခဲ့ေလသည္။

ယင္းသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားကိုေထာက္ရႈလွ်က္၊ ဆရာေတာ္က၊ စစ္အစိုးရႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို၊ ရင္ၾကားေစ့ ေပးလိုသည္ဆိုသည့္အခါ၊ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးကို လိုလားအားေပးဟန္ရွိေသာ၊ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔က လက္ခံႀကိဳဆိုခဲ့ပံုရ၏။

ဘာသာေရးကို ေလးစားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္လည္း၊ ေရငတ္စဥ္ေရတြင္းထည္းသို႔ က်သည့္ပမာေပပင္။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၇) ရက္ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္နွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကသည္မွာ၊ ျမန္မာျပည္၏ ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲရန္ လမ္းစျဖစ္လာႏႈိင္ေစခဲ့၏။

ၾသဂုတ္လ လဆန္းပိုင္း ျမန္မာျပည္သို႔ဆရာေတာ္လာေရာက္စဥ္၊ ေဒါက္တာေအးရစ္စ္သည္လည္း ဇနီးသည္ထံလည္ပါတ္ခြင့္ ရေန ခ်ိန္ျဖစ္၏။ ဆရာေတာ္၏ေပါက္ေရာက္မႈကိုသိေသာ ေဒါက္တာေအးရစ္စ္က၊ သူ႕ဇနီးသည္ထံသို႔ အလည္အပါတ္သြားေရာက္လိုေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္၊ ဆရာေတာ္ကအကူအညီေပးခဲ့သည္။ ဆြမ္းကြမ္းဆက္ကပ္ၿပီးသၫ့္အခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဆရာေတာ္တို႔ လြတ္လပ္စြာေဆြးေႏြး ေျပာဆိုႏႈိင္ၾကေစရန္ ေဒါက္တာေအးရစ္စ္ႏွင့္ အိမ္ရွိလူအားလံုးက အခမ္းတြင္းမွထြက္သြားၾကသည္ဟုသိရ၏။

“ေဒါသနဲ႔ မုန္းတီးမႈေတြကိုရင္ထဲမွာသိမ္းထားမယ္ဆိုရင္၊ ႏွစ္လံုးသားထဲေျမြေပြးပိုက္ထားသလို အႏၲရာယ္ႀကီးလွပါတယ္” ဟု ေျပာယင္း၊ သူ႔အေနႏွင့္ သူ႔အားအက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားေသာစစ္အာဏာရွင္မ်ားကို စိတ္လည္းမဆိုး။ အမုန္းလည္းမပြားဟု ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကဆိုေၾကာင္း ဆရာေတာ္ကေျပာျပ၏။ သူ႔အေနႏွင့္ ကိုယ္တိုင္လြတ္ေျမာက္ေရးထက္၊ အဖမ္းအဆီးခံရၿပီး အနယ္နယ္အရပ္ရပ္၌ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခံေနရေသာ အျခားဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးကိုသာပိုမိုလိုလားေၾကာင္း။ စစ္အစိုးရႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခြင့္ရမည္ဆိုပါက သူ၏ကိုယ္တုိင္လြတ္ေျမာက္ေရးမွာ လိုအပ္ခ်က္တခုျဖစ္သည္ဟုပင္ မယူဆေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ကေျပာခဲ့သည္ဟုသိရ၏။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျမန္မာျပည္သူတို႔၏ ျပႆနာမ်ားကို ျမန္မာမ်ားကသာနားလည္ႏႈိင္ၿပီး၊ အယူအဆႏွင့္ သေဘာထား ကြဲလဲြခ်က္မ်ားကို ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းကသာ ေဆြးေႏြးၫွိႏႈိင္းႏႈိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ သူ႔ဖခင္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွ တပ္မေတာ္သားမ်ားကို၊ ေမာင္ႏွမအရင္းအခ်ာမ်ားသဖြယ္သာ သေဘာထားေၾကာင္းႏွင့္ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ရန္အသင့္ရွိေၾကာင္းေျပာၾကားသည္ဟုလည္း သိရ၏။

“ဘုန္းႀကီးက မစုေမြးေန႔မွာ တကာႀကီးဆြမ္းကပ္အမွ်ေပးေဝတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့၊ မစုကၿပံဳးေနတယ္” ဟု ဆရာေတာ္က ကၽြန္ေတာ့ကိုအသိေပး၏။ ဆိုခဲ့ၿပီးသည့္အတိုင္း ၉၀စုႏွစ္ ေစာေစာပိုင္းမ်ားတြင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံအားေပးသူနည္းပါး လွ၏။ အႏိုင္ႏိုင္ငံမွ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီကိုေထာက္ခံအားေပးေသာ အစိုးရမ်ားကပင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏အေရးပါမႈကို သံသယ ျဖစ္လာၾကကာ၊ ေခါင္းေဆာင္သစ္ရွာလာေနၾကသည္္။ ၁၉၉၁ခုႏွစ္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘဲလ္ဆုရရွိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အတြက္ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာ ထူးျခားတိုးတက္လာျခင္းမရွိခဲ့ပါ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လူနည္းစု၌ပါဝင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္ကမူ စိုက္လိုက္မတ္တတ္ သူ႔ကိုေထာက္ခံအားေပးကာ၊ သူ႔ေမြးေန႔မ်ားကိုလည္း အမွတ္တရ နည္းနည္းႏွင့္က်ဲက်ဲဝိုင္းလွ်က္ က်င္းပေပးခဲ့သည္။ သူအေႏွာင္အဖြဲ႕မွလြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ဆြမ္းကပ္အမွ်ေဝရံုမွ်သာမက၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔စာေစာင္ The Burma Review တြင္၊ လစဥ္ သူႏွင့္ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားလႊတ္ေပးေရး ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ေတြ႕ၿပီးသည့္ေနာက္၊ ဆရာေတာ္က ဒုဗိုလ္ ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔ကို အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၏ သေဘာထားမ်ားအား ျပန္လည္ေျပာၾကားခဲ့၏။ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔က သူ႔အထက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ျမြက္ဆိုရန္ေလွ်ာက္ထားကာ၊ ေနာက္တေန႔တြင္ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉး ႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ ဒုစစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေမာင္ေအးတို႔ကို ဆရာေတာ္ထံေခၚလာခဲ့ေလသည္။

ဆရာေတာ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအေပၚအာဂါတမရွိဘဲ၊ ေမာင္ႏွစ္မရင္းမ်ားသဖြယ္သာခင္မင္ေလးစား ေၾကာင္း ေျပာျပသည့္အခါ၊ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊကလည္း၊ သူတို႔အေနနဲ႔အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မစုကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားရေပမဲ့၊ ညီမေလးသဖြယ္သေဘာထားေၾကာင္းေျပာျပတယ္” ဟု နယူးေယာက္သို႔ ဆရာေတာ္ထပ္မံၾကြလာေသာအခါ၊ ကၽြန္ေတာ့ကိုမိန္႔ၾကား၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက မၾကာမွီေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ေတြ႔ဆံုမည္ဟုဂတိျပဳေၾကာင္း ၾကားရသျဖင့္၊ ကၽြန္ေတာ္အားတက္မိသည္။ လိပ္ခဲတင္းလင္း၊ ရွဥ့္မေလွ်ာက္သာ၊ ပ်ားမစြဲသာျဖစ္ေနသၫ့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကိုေက်ာ္လြန္ရန္ အလြန္လိုအပ္ေနေသာ အခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါ၏။ မၾကာမွီ သတင္းထူးမ်ားၾကားရႏႈိင္သည္ဟု ဆရာေတာ္ကနိမိတ္ဖတ္ေလသည္။

ဝါတြင္းျဖစ္သျဖင့္ တပါတ္သာေနၿပီး၊ ၾသဂုတ္လ (၁၀) ရက္ေန႔ ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာလာခါနီးတြင္၊ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားက မၾကာမွီေတြ႕ဆံု စကားေျပာရန္ရွိေၾကာင္း” ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တယ္လီဖံုးဆက္ကာ၊ ဆရာေတာ္ကအသိေပးခဲ့ေသး၏။

ဆရာေတာ္က သူ၏ႀကိဳးပမ္းေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို ကုလသမဂၢသို႔သတင္းပို႔ရန္၊ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္တကြ ေရာက္ရွိလာ၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆရာေတာ္အားေရးသားေသာ စာတေစာင္ႏွင့္၊ ဆရာေတာ္ကိုလာေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ၾကသၫ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ဓါတ္ပံုတို႔လည္းပါဝင္သည္။ ဘရြတ္က္လင္း (Brooklyn) ရွိ ဆရာေတာ္ဦးအိႏၵက၏ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဆရာေတာ္ ဦးေရဝတႏွင့္ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုမိေသာအခါ၊ ဆရာေတာ္က ကုလၫႊန္ၾကားေရးမႉးကိုျပသရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏စာကို ဘာသာျပန္ ခိုင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာျမန္မာစာႏွင့္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာကြာေဝးေနသၫ့္အျပင္ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာစသၫ့္ ပါဠိစကားမ်ားကို ဘာသာျပန္ ႏႈိင္စြမ္းလည္းမရွိသျဖင့္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏အလြန္ေလးနက္ေသာ စာအေရးအသားကို အဓိပၸါယ္မွီေအာင္ျပန္ဆိုရန္ အခက္အခဲ ေတြ႔ေနခဲ့ရသည္။

ထိုစဥ္က ဆရာေတာ္ကိုကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနေသာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးတေယာက္ရွိ၏။ က်မၼာေရးခ်ိဳ႕တဲ့သျဖင့္ မက်မၼာပင္စင္ယူထား ရေသာေဒးဗစ္ဒ္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာပါဠိစကားအခ်ိဳ႕ကို အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ သူကျပန္ႏႈိင္စြမ္းရွိသည္။ ကၽြန္ေတာ္မကၽြမ္းမက်င္ ဘာသာ ျပန္ထားသၫ့္စာမွ ပါဠိစကားမ်ားကို သူကၿပီးျပၫ့္စံုေအာင္ ထပ္မံေရးသားေပးခဲ့သည္ဟု ဆရာေတာ္ကေျပာျပ၏။

ေဒးဗစ္ဒ္က ဘာသာျပန္ေပးရံုသာမက စာကိုမိတၱဴကူးယူကာ၊ သူႏွင့္နီးစပ္ေသာ ျမန္မာအခ်ိဳ႕ကိုျပသခဲ့ေလသည္။ အမွန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေရးသားေသာစာမွာ၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လွ်ိဳ႕ဝွက္စာတေစာင္ျဖစ္သည္။ သူ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအေပၚ ယံုၾကည္မႈရရွိလာႏႈိင္ေစေရးအတြက္၊ ဆရာေတာ္က ကုလသမဂၢ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို၊ စာႏွင့္ပါတ္သက္၍အသိေပးလို၏။ စာပါအခ်က္ အလက္မ်ားကိုလည္းသိေစလို၏။ ဤသည္မွတပါး၊ ဆရာေတာ္၌အျခားရည္ရြယ္ခ်က္လံုးဝမရွိေခ်။ စာႏွင့္ဓါတ္ပံုအား ကၽြန္ေတာ္တို႔ စာေစာင္တြင္ ထၫ့္သြင္းေဖၚျပခြင့္ မျပဳသည္သာမက၊ ယင္းစာႏွင့္ဓါတ္ပံုမ်ားရွိသည္ကိုပင္ အရိပ္အျမြက္ေရးသားခြင့္မျပဳခဲ့ေခ်။

၁၉၉၄ခု စက္တင္ဘာလဆန္းပိုင္းတြင္ လာေရာက္ေသာခရီးစဥ္အတြင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ေနထုိင္ေဆြးေႏြးႏႈိင္ရန္အတြက္၊ ဆရာေတာ္က ကၽြန္ေတာ့အိမ္ခမ္းသို႔ေျပာင္းေရႊ႕သီတင္းသံုးလွာသည္။ လူစိမ္းတရံစာမ်ား အဝင္အထြက္ကင္းရွင္းေသာ ကၽြန္ေတာ့ထံ တြင္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦး ေအးေအးလူလူေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုေရးဆြဲခဲ့ၾက၏။ လူစိမ္းတရံစာမ်ားအဝင္အထြက္ကင္းရွင္းသည္ဆိုေသာ္ လည္း၊ ဆရာေတာ္ႏွင့္အလြန္ရင္းႏွီးေသာ မေရႊဇင္ဦးကိုမူ လာေရာက္လည္ပါတ္ကာ၊ ဆရာေတာ္အားဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ျပဳခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္က မစၥတာေဂ်ာ့ဂ်္ေဆာရို႕စ္ (Mr. George Soros) ၏ ပြင့္လင္းေသာလူ႔အဖြဲ႕အစည္း (Open Society) မွျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာဌာနခြဲတြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာ မေရႊဇင္ဦး ကား အသက္အရြယ္ငယ္ငယ္ အိႏၵိယ၌ ေနစဥ္ကပင္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္ခဲ့သူျဖစ္၍၊ သူလာေရာက္သည္ကိုမတားျမစ္ခဲ့ပါေခ်။

ဆရာေတာ္ နယူးေယာက္၌ရွိေနစဥ္၊ စစ္အစိုးရက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္း၌ေတြ႔ဆံုရန္ စီစဥ္ထားေၾကာင္း သတင္း ထုတ္ျပန္လုိက္သည္။ သို႔ရာတြင္ အစိုးရမ်ားႏွင့္ သံတမာန္မ်ားက ျမန္မာျပည္တြင္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေရးမ်ား အလွ်င္အျမန္ အေကာင္ အထည္ေဖၚရန္ တိုက္တြန္းၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့့္၊ ဆရာေတာ္က အဂၤလန္ရွိျမန္မာသံအမတ္ႀကီးဦးလွေမာင္ကို ဖံုးဆက္ကာ၊ သူခ်က္ခ်င္း ျပန္ၾကြလာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္။ သံအမတ္ႀကီးဦးလွေမာင္၏အကူအညီျဖင့္ စစ္အစိုးရအား ႏိုင္ငံတကာဆႏၵ အတုိင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္အျမန္ဆံုးေတြ႔ဆံုရန္ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္သည္။

ကမၻာႏွင့္အဝွမ္း ေၾကညာခဲ့သၫ္႔အတိုင္း၊ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ၁၉၉၄ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၀) ရက္ေန႔တြင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကေလသည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္စလံုးကလည္း ထပ္မံ ေတြ႔ဆံုရန္ လိုလားေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့ၾကသည္။

အမ်ားသိၾကသၫ့္အတိုင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စစ္အစိုးရက ငါးႏွစ္ခန္႔ၾကာ မည္သူႏွင့္မွ်ေတြ႔ဆံုေျပာဆိုခြင့္မျပဳခဲ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္က စစ္အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔၏ေတြ႔ဆံုပြဲကို၊ အမ်ားကဝမ္းသာအားရ ေထာက္ခံၾက ေၾကာင္း၊ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္သိေစ့ခ်င္၏။ ျပည္သူက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားေသာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေထာက္ခံ ၾကသည္ဆိုလွ်င္ ပိုမိုသင့္ေလွ်ာ္သည္ဟုလည္းယံုၾကည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပင္ဦးလြင္နယ္ေျမမွေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ခံထားရေသာ ဦးပီတာလင္းပင္ကို အကူအညီေတာင္းခဲ့၏။
ဦးပီတာလင္းပင္မွာ ၉၂ခုႏွစ္လည္ကတည္းက စင္ၿပိဳင္အစိုးရတြင္ပါဝင္ျခင္းမရွိေတာ့ပါ။ နယူးေယာက္တြင္အေျခခ်ကာ၊ လခစား အလုပ္တခုကိုလုပ္ကိုင္လွ်က္ရွိ၏။ တႀကိမ္တြင္ အလုပ္ခြင္၌ ဓါးျပတိုက္ခံရကာ၊ ေသနတ္ႏွင့္အျပစ္ခံရၿပီး၊ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့စဥ္ သူ႕ကို၊ ကၽြန္ေတာ္ကကူညီအားေပးစကားမ်ားေျပာခဲ့၍ ပိုမိုခင္မင္ရင္းႏွီးလာခဲ့သည္။ အားလပ္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥရပ္မ်ားကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ရန္ အေဖၚေကာင္းတေယာက္ရရွိခဲ့သျဖင့္ ဝမ္းသာအားရရွိခဲ့ရသည္။ သူက လက္ရွိျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကိုလည္း၊ အတြင္းက်က်သိရွိနားလည္၏။

၁၉၉၄ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ပသို႔ေရာက္ရွိေနေသာျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္ေပါင္း ၁၅ဦးခန္႔ရွိမည္ထင္ပါသည္။ ဦးပီတာလင္းပင္ ဦးေဆာင္ မႈျဖင္၊့ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေထာက္ခံေၾကာင္း ေၾကျငာႏိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႀကိဳးစားခဲ့၏။ ထိုေထာက္ခံမႈႏွင့္အတူ ျပည္သူတို႔ကႀကိဳဆိုအားေပးပါက ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာျဖစ္ေနေသာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန မ်ားစြာတိုးတက္ေျပာင္းလဲလာႏိုင္ေျခရွိ၏။

တကယ္တန္းလိုက္လံစည္းရံုးေသာအခါ၌မူ၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီးတြင္ ပါဝင္သူအမ်ားစုက ထိုေဆြးေႏြးပြဲကိုဆန္႔က်င္ ေနၾကေၾကာင္း မ်က္ဝါးထင္ထင္ေတြ႕ျမင္လာရသည္။ ဥေရာပမွ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တဦးက၊ “တခ်ိဳ႕လူေတြက ညီၫြတ္ေရး ညီၫြတ္ေရးေၾကြေၾကာ္ေနၾကေပမဲ့၊ တကယ္ညီၫြတ္သြားမွာကို ေၾကာက္ၾကတာလဲသူတို႔ဘဲ” ဟုေဝဖန္ဘူးသည္ကို သြားသတိရမိ၏။ ႏိုင္ငံျခားအစိုးရမ်ားႏွင့္အတူ သာမန္ျမန္မာျပည္သူတို႔က ထိုေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမွ ရလာဒ္ေကာင္းကို အေတာ္အတန္ ေမွ်ာ္လင့္ထားၾက သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါသည္။

အေျခအျမစ္မရွိေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားထားကာ၊ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္မ်ားျဖင့္၊ ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္တတ္ျခင္းမွာ၊ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ အက်င့္ေလာမသိေပ။ မည္သူကမည္သို႔ဝါဒျဖန္႔ထားသည္မသိ၊ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာအမ်ားစုက၊ စစ္အစိုးရကို အဖြဲ႕မွထုတ္ပါယ္ျပစ္သည္အထိအေရးယူရန္ ကုလသမဂၢကအဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ ကုလသမဂၢ၏ အေရးယူမႈကိုေရွာင္လႊဲႏႈိင္ရန္၊ စစ္အစိုးရ က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆြးေႏြးပြဲမလုပ္လွ်င္လည္း စစ္အစိုးရျပဳတ္က်ေတာ့မွာအမွန္ျဖစ္သည္ ဟု သတင္းမ်ားျပန္႔ႏွံ႔ေန၏။ ဆင္ကိုေမာ့ၾကၫ့္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနေသာေခြးကေလးအေၾကာင္း ျမန္မာ့ဆိုရိုးစကားတခုကို သြားအမွတ္ရ လိုက္မိပါ၏။

ကၽြန္ေတာ္တယ္လီဖံုးတလံုးျဖင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္သို႔ ဆက္သြယ္ကာစည္းရံုးေရးဆင္းခဲ့ပါသည္။ ယိုးဒယားတြင္အေျခခ်ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအနက္မွ စင္ၿပိဳင္အစိုးရ၏ တရားေရးဝန္ႀကီးေဟာင္းဦးသိန္းဦးမွအပ၊ က်န္သူမ်ားက ေထာက္ခံရန္ျငင္းဆိုၾက၏။ အိႏၵိယေရာက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာတင့္ေဆြကလည္း၊ သူတို႔အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအေနျဖင့္ ေဆြးေႏြးပြဲကိုမလိုလားဟု ျပတ္ျပတ္သားသားေျဖၾကားသည္။ စင္ၿပိဳင္အစိုးရေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းက ေတြ႕ဆံုပြဲသတင္းကိုႀကိဳဆိုေသာ္လည္း စစ္အစိုးရ၏ သေဘာထား ရိုးသားသည္ဟုမယံုၾကည္ႏႈိင္ဆိုကာ၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိေပးစကားဆိုလိုက္သည္။ “အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအခမ္းအနား တခု စေတာ့မယ္ဆိုတိုင္း၊ ဒီအာဏာသိမ္းအဖြဲ႕က ဟိုဟာလုပ္မယ္ ဒီဟာလုပ္မယ္ေၾကညာတတ္ၿပီး၊ အခမ္းအနားေတြလဲၿပီးေရာ ဘာမွ ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူး” ဟု စတင္က်င္းပေနသၫ့္ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံကိုရည္ၫႊန္းကာ ေဝဖန္ေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ဦးပီတာလင္းပင္၊ ဦးသိန္းဦးႏွင့္ ျပည္ပေရာက္ အျခားျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေလးဦးကသာ ျပည္တြင္းမွ ထိပ္သီးေဆြးေႏြး ပြဲကို အၾကြင္းမရွိေထာက္ခံၾကေၾကာင္း လက္မွတ္ေရးထိုးေၾကျငာၾကေလသည္။

ထိုေၾကျငာခ်က္ကိုကိုင္၍၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အသိေပးႏိုင္ရန္၊ ကၽြန္ေတာ္သတင္းတပုဒ္ေရးခဲ့၏။ ဘီဘီစီျမန္မာပိုင္း အစီ အစဥ္မွေန၍ထိုသတင္းကိုထုတ္လႊင့္မည္ဆိုေသာအခါ၊ ထိုစဥ္က ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္းဌာနမႉး မစၥတာဒဲရက္ခ္ဘရြတ္ခ္ေဝးဗဲလ္စ္ (Mr. Derek Brookwavels) က၊ လႊင့္သင့္မလႊင့္သင့္ ျပန္လည္စဥ္းစားရန္ ကၽြန္ေတာ့ကိုတိုက္တြန္းေလသည္။ မစၥတာဘရြတ္ခ္ ေဝးဗဲလ္စ္မွာ ျမန္မာျပည္သို႔ သြားေရာက္လည္ပါတ္ကာ၊ စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပန္ေရာက္ခါစျဖစ္၏။

“စစ္ဗိုလ္ေတြက ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေၾကာက္ေနၾကတာ။ အခုလိုဟိုလူကေထာက္ခံတယ္၊ ဒီလူကေထာက္ခံတယ္ ျဖစ္လာရင္၊ သူတို႔ပိုတြန္႔ဆုတ္သြားႏႈိင္တယ္။ သူ႔ကိုလူအမ်ားစုကေထာက္ခံတယ္ဆိုတာလဲ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္သိၿပီးသားဘဲ” ဟုသူကေစတနာ ျဖင့္ေထာက္ျပ၏။ ကၽြန္ေတာ္ကမူ ဤေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို ေထာက္ခံသူ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားရွိေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သိရွိရန္လိုအပ္သည္ဟုယူဆ၏။ ေနာက္ဆံုးတြင္ မစၥတာဘရြတ္ခ္ေဝးဗဲလ္စ္က လက္ေလွ်ာ့ကာ သတင္းလႊင့္သည္ကိုမတားျမစ္ေတာ့ပါ။

အဂၤလန္ထုတ္စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ ဆရာေတာ္၏ေစ့စပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို၊ အက်ယ္တဝင့္ေရးသားေဖၚျပၾက၏။ အခ်ိဳ႕သတင္းမ်ား အရ ျပည္တြင္းရွိျပည္သူအေပါင္းတို႔က ေတြ႕ဆံုပြဲကို အေကာင္းဘက္သို႔ေရွ႕ရႈမၫ့္ နိုင္ငံေရးတိုးတက္ရာလမ္းေၾကာင္း အစဦးျဖစ္သည္ဟု အားတက္သေရာ ၾသဘာေပးၾကသည္ဟုသိရ၏။ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ႏွင့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကိုေတြ႕ဆံုေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ရုပ္ျမင္ သံၾကား၌ေတြ႕ရသၫ့္အခါ၊ “ကၽြန္ေတာ္လက္ခုပ္လပ္ဝါးမတီးဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး” ဟု၊ သက္ႀကီးရြယ္အို ျမန္မာအမ်ိဳးသားတဦးက ဆိုေၾကာင္း ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနမ်ားကေရးသား၏။ ပုဂၢလိကကုန္သြယ္ေရးသမားမ်ားကမူ တိုင္းျပည္၏ စီးပြားကုန္သြယ္ေရးအတြက္ ေကာင္းျမတ္ေသာလကၡဏာျဖစ္ေၾကာင္းေဝဖန္ၾကသည္ဟု တိုင္းမ္မဂၢဇင္းမွ ေဆာင္းပါးရွင္ ဂ်ိမ္းမ္စ္ဝဲလ္ရွ္ (James Walsh) က ေရးေလသည္။ အလားတူပင္ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ သံတမာန္မ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ားက ခ်ီးၾကဴးအားေပးစကားေျပာၾကားၾက၏။

သို႔ရာတြင္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈတြင္ပါဝင္ေသာ ျပည္ပေရာက္အင္အားစု ရာခိုင္ႏႈံးျပၫ့္နီးပါးမွာ၊ ဤေတြ႕ဆံုပြဲကို ခါးခါးသီးသီး ဆန္႔က်င္ၾကေလသည္။ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲကို အႀကိမ္ႀကိမ္ေတာင္းဆိုေနသူမ်ားက၊ အမွန္တကယ္ေတြ႔ဆံုပြဲကို ဆန္႔က်င္လာၾကေသာ အခါ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔မ်က္ေစ့လည္ၾကရ၏။ ထို႔ထက္ဆိုးဝါးသည္မွာ၊ စစ္အစိုးရကိုသာမက၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကိုေတြ႕ဆံုေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ႏွင့္၊ ေတြ႕ဆံုပြဲျဖစ္ေျမာက္ရန္ႀကိဳးစားေသာ ဆရာေတာ္ဦးေရဝတတို႔ကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရပါ ႏွစ္ျပားမတန္ေျပာဆိုေဝဖန္လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ျပည္ပေရာက္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အဖြဲ႕ဝင္ေဟာင္းမ်ားက အက်ယ္ခ်ဳပ္မွလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အျခားဒီမို ကေရစီအင္အားစုမ်ားကို သစၥာေဖါက္ကာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ လွ်ိဳ႔ဝွက္အေပးအယူလုပ္ေနသည္ဟု စြပ္စြဲၾက၏။ ထို႔ျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏွင့္လက္တြဲကာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၌ ေခါင္းေဆာင္ခဲ့ဘူးသူတဦးက “ဒီေလာက္ ၾကာၾကာအက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ေနခဲ့တဲ့သူက၊ တကယ့္အေျခအေနမွန္ကိုဘာသိမွာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ႏိုင္ငံတကာလွၫ့္ၿပီး ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္ ေတြနဲ႔ေတြ႕ေနတဲ့သူေတြကသာ အရာရာကိုသိႏႈိင္တာ” ဟုဝင့္ၾကြားစြာျမြက္ဆို၏။
ေဒးဗစ္ဒ္မွတဆင့္ေပါက္ၾကားသြားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏စာႏွင့္၊ စစ္ဗိုလ္မ်ား၏ဓါတ္ပံုကို၎၊ ဆရာေတာ္၏ စာနယ္ဇင္းမ်ား ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေျဖၾကားခ်က္မ်ားကို၎၊ ေထာက္ျပကာ စစ္အစိုးရ၏လက္ေဝခံအျဖစ္၊ ဆရာေတာ္မွာ ကိုယ္တိုင္နံမည္ေၾကာ္ၾကားေရး အတြက္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အသံုးခ်ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဝဖန္ျပစ္တင္သံမ်ားလည္းညံလာေနခဲ့သည္။
ျပည္ပေရာက္ အခ်ိဳ႕ရဟန္းပ်ိဳမ်ားက ဆရာေတာ္ဦးေရဝတ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကို ပထမကနဦးကပင္ မႏွစ္သက္ၾကသၫ့္ အားေလွ်ာ္စြာ ယခုေနာက္ပိုင္း၌ ပိုမိုႏွာေခါင္းရႈံ႕ၾကပါ၏။ ကေနဒါမွ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားသူ ေခါင္းေဆာင္တဦးက ရိုင္းျပစြာေဝဖန္ ေျပာဆိုသည္ဟု စိတ္မသက္သာဖြယ္ၾကားရပါ၏။ “သူက ဗုဒၶဘာသာဝင္မွမဟုတ္ေတာ့ဘဲ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြကို အနဲဆံုးရိုေသေလးစား စြာ ဆက္ဆံရတယ္ဆိုတာေမ့သြားၿပီထင္တယ္” ဟုအခ်ိဳ႕ကခြင့္လႊတ္လိုက္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း အစဥ္အလာကိုေမ့ကာ၊ ကိုယ့္လုိဘ ကိုသာစိတ္ေစာလွ်က္ “ဘုန္းႀကီးေတြက ႏိုင္ငံေရးမွာဝင္မရႈပ္သင့္ဘူး” ဟုအျပစ္တင္ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ပထမပိုင္း၌္ စိတ္တြင္းမွသာ စိတ္မသက္မသာရွိခဲ့မိေသာ္လည္း၊ ေဝဖန္ျပစ္တင္သံမ်ားညံလာေသာအခါ မေအာင့္အီးႏႈိင္ေတာ့ပါ။

တေန႔တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံသို႔ ေလ့လာေရးေရာက္ရွိလာေသာ၊ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဦးဝင္းခက္ကို ေန႔လည္စာဖိတ္ေၾကြးရင္း ရင္ဖြင့္လိုက္သည္။
“ေနပါဦး ဦးဝင္းခက္ရဲ႕၊ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔အုပ္စုေတြဘဲလုပ္ခြင့္ရွိတယ္။ က်န္လူေတြက ခင္ဗ်ားတို႔သေဘာမတူရင္မလုပ္ရေတာ့ဘူးလား” ဟု ေျဗာင္ေမးခဲ့၏။ ဦးဝင္းခက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွာ သတင္းစာေလာက၊ စာေပေလာကမွ လာၾကသူခ်င္း ရင္းႏွီးၿပီးသားမႈိ႕ ကၽြန္ေတာ္ေမးရဲျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ရာတြင္ အရႈိက္အထိုးခံလိုက္ရသူႏွယ္ရႉးရႉးရွဲရွဲျဖင့္ “ခင္ဗ်ား ဒီလိုဘုေျပာ တတ္လို႔ လူေတြကအျမင္ကတ္တာ” ဟု သူကျပန္ပက္ေလသည္။ ျမန္မာမ်ားက သူတို႔အယူအဆႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ေျပာလွ်င္ ဘုေျပာ သည္ဟုဆိုတတ္ၾက၏။ သူတို႔ေျပာသမွ် နားေထာင္ၿပီး၊ လက္ၫႈိးေထာင္ ေခါင္းၿငိမ့္မလုပ္လွ်င္၊ အျငင္းသန္သည္ဟုစြပ္စြဲတတ္ၾက၏။

“ခင္ဗ်ားတို႔သေဘာမတူရင္ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရဘူးလားသိခ်င္လို႔ပါဗ်ာ။ မလုပ္ရဘူးဆိုလဲ မလုပ္ဘဲေနမလို႔ပါ” ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ ေျပာင္လိုက္ပါသည္။

ဤျပည္ပမွ ဂယက္သည္ ျပည္တြင္းသို႔လည္းေရာက္သြားခဲ့၏။ ျပည္ပရွိ “အခ်ိန္ပိုင္း” ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားေမႊေႏွာက္မႈက ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ တိုးတက္မႈ ၁၇ႏွစ္ေက်ာ္မွ်ဆုတ္ယုတ္ခဲ့ရသည္ကို၊ ၂၀၁၂ခုႏွစ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္ဝါး ထင္ထင္ ျမင္ေတြ႔ၾကရေပၿပီ။

ဆရာေတာ္က ျပည္တြင္းေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရး ေအာင္ျမင္ႏႈိင္ေစရန္အတြက္၊ ႏိုင္ငံတကာရွိအစိုးရဌာနမ်ား၊ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ သံတမာန္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုကာ၊ အႀကံဥာဏ္မ်ားေတာင္းခံခဲ့၏။ ႏိုဝဘၤာလအတြင္း နယူးေယာက္၌ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာကုလသမဂၢ အထူး ကိုယ္စားလွယ္ ပါေမာကၡယိုဇို ယိုကိုတာႏွင့္ေတြ႕ဆံုစဥ္၊ ပါေမာကၡက “စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ သူတို႔လုပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ဆက္လုပ္သြားဘို႔ သႏၶိဌာန္ခ်ထားၿပီးသားဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အစိုးရနဲ႔ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ ႏႈိင္ဘို႔အေရးႀကီးတယ္။ သူတို႔ေပးလာတဲ့ဘာတာဝန္ကိုမဆိုလက္ခံယူလိုက္ရင္၊ တေန႔က် တိုင္းျပည္မွာ သူျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လာႏႈိင္မွာပါ” ဟုေဝဖန္ေျပာၾကားသြားသည္ဟုဆိုသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နွင့္ စစ္အစိုးရလက္တြဲမေဆာင္ရြက္သမွ် ျမန္မာ ျပည္တြင္ လံုးဝတိုးတက္မႈမရႏႈိင္ဟု ကၽြန္ေတာ္လည္းယံုၾကည္သည္။ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္စကားစပ္မိတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ထိုသို႔ေျပာတတ္သျဖင့္၊ အခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတာ့ကိုေအာ့ႏွလံုးနာလာၾက၏။ ထိုသူတို႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ စစ္အစိုးရကို ရာသက္ပန္ဆန္႔က်င္ေနရန္ လိုလားၾကသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာဘူးေသာ ကုလသမဂၢအထူးကိုယ္စားလွယ္ေတာ္က ထိုသို႔ေဝဖန္အႀကံေပးျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိႏႈိင္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွလြတ္ေျမာက္လာၿပီးမၾကာမွီ၊ အမ်ိဳးသားညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ေနေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္၊ ညီလာခံမွထြက္ခြာသြားၾကကုန္၏။

ဆရာေတာ္ဦးေရဝတ၏ ကူညီမႈျဖင့္ မိုက္ကယ္လ္ေအးရစ္စ္သာမက၊ သူ႔မိခင္ပါ ၁၉၉၄ခုႏွစ္အတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထံ အႀကိမ္ႀကိမ္ လာေရာက္လည္ပါတ္ခြင့္ရရွိခဲ့ၾကသည္။ မစၥတာေဂ်ာ့ဂ်္ေဆာရို႕စ္၏ ပြင့္လင္းေသာလူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွ ျမန္မာျပည္ဆိုင္ရာ အစီအစဥ္၌ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးျဖစ္ေနေသာ ေဒၚမိုရင္းေအာင္သြင္၊ ျမန္မာစားေသာက္ဆိုင္ရွင္ေဒၚမီးမီးျမင့္ဖူး စသူတို႔ကလည္း ျမန္မာျပည္သို႔ သြားေရာက္လုိသျဖင့္၊ ဆရာေတာ္ကို ဗီဇာရရန္အကူအညီေတာင္းၾကသည္။

ဆရာေတာ္ ျမန္မာျပည္သို႔ ၁၉၉၄ခု ဒီဇင္ဘာလတြင္ ထပ္မံၾကြသြားေသာအခါ၊ မစၥတာေအးရစ္စ္ႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္လည္း ေရာက္ရွိ ေန၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ႏွစ္ႀကိမ္တိုင္ ေတြ႔ဆံုၿပီးခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးႏွင့္ထပ္မံေတြ႕ဆံုကာ၊ ကုလသမဂၢႏွင့္ အေမရိကန္ အစိုးရပိုင္းအရာရွိမ်ား၊ ဂ်ပန္လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ အျခား ျမန္မာျပည္၏ ႏိုင္ငံေရးကိုစိတ္ပါဝင္စားေသာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ သံတမာန္မ်ား၏ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို တဆင့္ေျပာျပ ေဆြးေႏြးရန္ ဆရာေတာ္ကႀကံစည္ထား၏။
XXXXX XXXXX XXXXX

ညီၫြတ္သြားမွာေၾကာက္ၾကသလား
၁၉၉၄ခု ဒီဇင္ဘာလခရီးစဥ္ႏွင့္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နွင့္ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ပံုကို၊ ဆရာေတာ္က ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။
“ဒီဇင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီး ရန္ကုန္ကိုထပ္ေရာက္ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ၫြန္႔က ဘုန္းႀကီးတည္းခို ေနတဲ့ အစိုးရဧၫ့္ေဂဟာကိုေရာက္လာၿပီး၊ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ႏွစ္နာရီေလာက္ စကားေျပာၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ကိုၾကြမလာခင္ေဆြးေႏြးၾကားသိ ခဲ့ရတာေတြေျပာျပၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းေတာ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊလာေတြ႕ပါလိမ့္ဦးမယ္လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ က ေျဖပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွ ေတြ႕ဘို႔စီစဥ္ၾကတာေပါ့လို႔လဲေလွ်ာက္ထားသြားပါတယ္။
“အဲဒီအခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ ေလးလပါတ္အစည္းအေဝးက်င္းပေနတာရယ္၊ တရုပ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အလည္အပါတ္ေရာက္ေနတာရယ္နဲ႔ ႀကံဳေနလို႔ဒီဇင္ဘာ (၂၇) ရက္က်မွဘဲ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေမာင္ေအး၊ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားျဖစ္တဲ့၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦးတို႔လိုက္ပါၿပီး၊ ဘုန္းႀကီးကိုလာေတြ႕ပါတယ္။
“ဘုန္းႀကီးတို႔ေဆြးေႏြးၾကတာေတြကေတာ့၊ ျမန္မာျပည္တြင္းနဲ႔ႏိုင္ငံျခားမွာ လက္ရွိဗုဒၶသာသနာအေျခအေနဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ျပန္ခါနီးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးက ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ေတြ႕ႏွႈိင္ေရး လိုအပ္တဲ့အစီအစဥ္ေတြလုပ္ေပးဘို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ကိုၫႊန္ၾကား လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ခ်က္ခ်င္း မစၥတာေအးရစ္စ္နဲ႔ သားႏွစ္ေယာက္ေရာက္ေနတာသတိရသြားၿပီး၊ သူတို႔မိသားစုကို ေအးေအးေဆးေဆး ေနၾကပါေစဦး။ ဆရာေတာ္ေနာက္မွေတြ႕တာ ေကာင္းပါတယ္လို႔ေလွ်ာက္ထားတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မိသားစုနဲ႔ အေႏွာက္ အယွက္မရွိ ေအးေအးလူလူရွိႏႈိင္ေအာင္အထိ စိုးရိမ္ပူပန္ရွာတာကို ဘုန္းႀကီးသတိထားမိလိုက္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးလဲအႏွစ္ေလးဆယ္ ေလာက္ၾကာေအာင္မေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အညာဘက္ကိုအလည္အပါတ္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

“မစၥတာေအးရစ္စ္က ဇႏၷဝါရီ (၂၂) ရက္ေန႔မွာျပန္သြားပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးက (၃၀) ရက္ေန႔မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါ တယ္။ သူ႕အမူအရာေတြကသိသိသာသာေျပာင္းလဲေနၿပီး ဘုန္းႀကီးကိုလဲႏွစ္ႏွစ္ကာကာေတြ႕လိုပံုမေပၚပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးကေတာ့ ေျပာဘို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့အတိုင္း ႏိုင္ငံျခားမွအရာရွိအရာခံမ်ားရဲ႕အေထြေထြသေဘာထားမွာ သူ႕အေနနဲ႔ စစ္အစိုးရနဲ႔ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ၾက ေစလိုတာဘဲျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ သူက ဘုန္းႀကီးၾကြလာတာေနာက္က်တယ္လုိ႔အျပစ္တင္ၿပီး၊ ဇႏၷဝါရီ (၂၂)ရက္မွာ သူ ေၾကျငာ ခ်က္တရပ္ထုတ္ခဲ့ၿပီးၿပီျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔၊ အဂၤလန္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ သတင္းစာမ်ားကေသာ္၎၊ တစံုတဦးကေသာ္၎ သူနဲ႔ပါတ္သက္လို႔ ေမးလွ်င္၊ သူ႔ရဲ႕ ဇႏၷဝါရီ (၂၂) ရက္ ေၾကျငာခ်က္ပါအခ်က္မ်ားကိုသာ ထပ္ေျပာျပပါလို႔မွာပါတယ္”

ေဒါက္တာေအးရစ္စ္က ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာလာၿပီး၊ ယိုးဒယားႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္သို႔ေရာက္သည္ႏွင့္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္စား သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတခုျပဳလုပ္ေလသည္။ ယင္းသတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူ႔အေနႏွင့္ စစ္အစိုးရ ႏွင့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္သေဘာတူညီမႈမ်ားျပဳလုပ္ရန္ အစီအစဥ္မရွိေၾကာင္း၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွထိပ္တန္းအဖြဲ႕ဝင္မ်ား၊ အျခား ဒီမို ကေရစီအေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းၿပီးမွသာ စစ္အစိုးရႏွင့္အေပးအယူျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ေလသည္။
ထိုေၾကျငာခ်က္က စစ္အစိုးရေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မ်ားစြာစိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာလည္း စိတ္လက္မခ်မ္းသာ ဝမ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ခဲ့ရပါ၏။

ျမန္မာျပည္မွျပန္လည္ထြက္ခြာလာၿပီး၊ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္တြင္ေလယာဥ္ဆိုက္သည္ႏွင့္၊ ေလဆိပ္မွေန၍၊ ဆရာေတာ္ကကၽြန္ေတာ့ ကိုဖံုးဆက္ကာ၊ အေၾကာင္းစံုကိုရွင္းျပေလသည္။
“သူစိတ္ေျပာင္းသြားၿပီ။ စစ္အစိုးရနဲ႔ သူဆက္ေဆြးေႏြးၿပီးေစ့စပ္ခ်င္ပံုမေပၚေတာ့ဘူး။ ဘုန္းႀကီးကိုေတာင္ စကားသိပ္ေျပာခ်င္ပံုမေတြ႕ ရေတာ့ဘူ။ တကာႀကီးနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတို႔ ႀကိဳးစားထားသမွ် သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္ကုန္ၿပီထင္တယ္” ဟုဆရာေတာ္က စိတ္ပ်က္အားေလွ်ာ့ဟန္ ညဥ္းၫူေလ၏။
ျပည္ပေရာက္စင္ၿပိဳင္အစိုးရနွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုအသံုးခ်ကာ ျမန္မာျပည္၏ႏိုင္ငံေရးတြင္ မိမိတို႔ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္လိုေသာ အဂၤလန္ရွိအခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားက၊ မဟုတ္မမွန္လုပ္ႀကံသတင္းမ်ား ပို႔ထားၾကသည္ဟု စစ္အစိုးရအသိုင္းအဝိုင္း ကစြပ္စြဲ၏။ စစ္အစိုးရမွာ ျပဳတ္က်လုလုအသက္ငင္လွ်က္ရွိသည္။ ကုလသမဂၢ၏အေရးယူမႈေၾကာင့္ လမ္းဆံုးသို႔ေရာက္ေနေခ်ၿပီ။ ေရနစ္စဥ္ေကာက္ရိုးတမွ်င္ကိုဆြဲကာ အသက္ရွင္ေရးႀကိဳးပမ္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပါတ္သက္၍ နကန္းတလံုးနားမလည္ေသာ ဘုန္းႀကီးတပါးကိုအသံုးခ်ကာ စစ္ဗိုလ္မ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ထမီနားခိုကပ္လွ်က္ သက္ဆိုးရွည္ႏႈိင္ေရးႀကိဳးပမ္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမလုပ္လွ်င္လည္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးေရး၊ မေပးေရးထက္၊ မည္သၫ့္ေနရက္တြင္ လႊဲေျပာင္းေပးလိမ့္မည္ ဆိုသည္ကိုသာ ေမးရန္လိုေတာ့သည္ စသည္ျဖင့္ေလွာ္ထားၾကသည္ဟုၾကားရ၏။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊႏွင့္ေတြ႕ေသာအခါ၊ တတိယေျမာက္ စစ္အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္က “သူ႔ေယာက်ၤားယူလာတဲ့ Laptop (ခရီးသြားေပါင္ေပၚတင္ကြန္ျပဴတာ) ထဲမွာစင္ၿပိဳင္အစိုးရနဲ႔ တျခားလူေတြက ေပးလိုက္တဲ့စာေတြပါတယ္ဆိုတာ၊ တပၫ့္ေတာ္တို႔သိပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ တပၫ့္ေတာ္တို႔က ဘာမွမလုပ္ဘဲလႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္” ဟု ဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားသည္ဆို၏။

ထိုစာမ်ားတြင္ သူတို႔စိတ္ကူးယဥ္ေတြးထင္ထားသၫ့္ စစ္အစိုးရ၏ အားနည္းေပ်ာ့ၫံ့ခ်က္မ်ားကို ေထာက္ျပေရးသားထားသည္သာ မက၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အစိုးရႏွင့္ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးေနေသာေၾကာင့္၊ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားမေၾကမခ်မ္းျဖစ္ကာ ေဒါသမီး တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနသည္ဟု သြယ္ဝိုက္ၿခိမ္းေျခာက္ေသာစာမ်ားျဖစ္သည္ဟုေဝဖန္ၾက၏။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲမ်ား၌ ပါဝင္လက္ခံ ေျပာဆိုေနျခင္းမွာ မိမိအက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ စစ္အစိုးရႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ကာ၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ေရးဆြဲၿပီး၊ ဒီမိုကေရစီအေရး ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကိုေရာင္းစားသၫ့့္ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း စြပ္စြဲထားၾကသည္ဆို၏။

မစၥတာေအးရစ္စ္ သယ္ေဆာင္လာသၫ့္စာမ်ားတြင္ မည္မွ်အထိ ေဝဖန္ျပစ္တင္ ေရးသားေဖၚျပထားသည္ကိုမသိရွိႏႈိင္ေသာ္လည္း၊ ၁၉၉၅ခုဇႏၷဝါရီလ(၂၂)ရက္ေန႔စြဲျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္မွတ္ေရးထိုးထုတ္ျပန္ေသာေၾကျငာစာ၌၊ သူ၏အက်ယ္ခ်ဳပ္မွ လြတ္ ေျမာက္ေရးအတြက္ေသာ္၎၊ အျခားကိစၥတစံုတရာအတြက္ေသာ္၎၊ စစ္အစိုးရႏွင့္ “မည္သၫ့္လွ်ိဳ႕ဝွက္သေဘာတူညီခ်က္မွ်မလုပ္ ခဲ့ပါ။ ေရွ႕တြင္လည္းလုပ္ရန္မရွိပါ” ဟု ေျဖရွင္းေရးသားထားေလသည္။

ထို႔ျပင္ သူ႔အေနႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္စစ္မွန္ေသာဒီမိုကေရစီစံနစ္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ သူလုပ္သၫ့္ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းတြင္၊ ဒီမို ကေရစီနည္းက်က် သူ႔ႏိုင္ငံေရးအေပါင္းအေဖၚမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္ၫွိႏႈိင္းၿပီးမွသာ လုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္၊ ဆက္လက္၍ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈတြင္ တက္တက္ၾကြၾကြပါဝင္ဆင္ႏႊဲလွ်က္ရွိပါေသးေၾကာင္း ခုခံကာကြယ္ေရးသားေနရေလသည္။ ၁၉၉၅ခု ဇူလိုင္လတြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွလြတ္လာေသာအခါ၊ သူ႔ကိုရာခုိင္ႏႈံးျပၫ့္ေထာက္ခံၾကရန္၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဝင္မ်ားကို ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က ပန္ၾကားေနရျပန္၏။

မည္သူကမွ်မထင္မွတ္ဘဲ ၊ ၁၉၉၅ခု ဇူလိုင္လ (၁၀)ရက္ေန႔တြင္ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွလြတ္ေျမာက္လာၿပီးေနာက္၊ မည္သၫ့္ထူးျခားခ်က္ မွမေတြ႕ရသၫ့္အခါ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ အံ့အားသင့္သြားပုံရသည္။ ကုလသမဂၢကႀကီးမႉးေသာ စစ္အစိုးရျဖဳတ္ခ်ေရးအစီအစဥ္ လည္းမရွိ၊ အာဏာလႊဲေျပာင္းေရးဆိုသည္မွာ အရိပ္အေရာင္ပင္မေတြ႕ရ။ အက်ယ္ခ်ဳပ္မွလြတ္ေျမာက္ၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာတြင္ The New York Times သတင္းစာၾကီးမွသတင္းေထာက္နွင့္ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းပြဲျပဳလုပ္ရာ၌ “စစ္အစိုးရႏွင့္ အာဏာခြဲေဝယူရန္ စဥ္းစားမည္” ဟုေျပာဆိုခဲ့ျခင္းမွာ၊ “မုန္႔ဆီေက်ာ္ဘယ္ေနမွန္းမသိဘဲ၊ ႏႈတ္ခမ္းနာႏွင့္တၫ့္ပါ့မလား” ေတြးပူေနသည္ႏွင့္တူေနေလသည္။
ထို႔ျပင္ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီၫြတ္ေရးေဆြးေႏြးပြဲမ်ား က်င္းပမၫ့္အလားအလာလည္းကင္းမဲ့ေန၏။ စစ္အစိုးရက သူတို႔၏အင္အား ခိုင္မာေတာင့္တင္းေနသျဖင့္၊ သူတို႔အားအစဥ္တစိုက္အတိုက္အခံျပဳၿပီး၊ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔လုပ္ခဲ့သူႏွင့္ ရဲရဲတင္းတင္းေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္သၫ့္အျပင္၊ အခ်ဳပ္မွပင္လႊတ္ေပးခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးပါးဝေသာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအစိုးရမ်ား၊ သံတမာန္မ်ားက ယင္းအေျခအေန ကို သတိမူမိၾကေသာ္လည္း၊ မႏူးမနပ္အခ်ိန္ပိုင္းျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူမ်ားက၊ ကၽြဲဂ်ိဳေပၚနားေသာ က်ီးကန္းပမာ၊ ကိုယ့္အင္အားကို ရွိသည္ထက္အဆမ်ားစြာ ပိုမိုတြက္ခဲ့ၾကကုန္၏။ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ရွိဟန္တူေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “က်မကိုေတာ့လႊတ္လိုက္ တယ္။ အဲဒါကလြဲရင္ဘာမွအေျပာင္းအလဲမရွိဘူး” ဟု ညီးတြားေလသည္။

ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရးကို အသံကုန္ဟစ္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ုဳပ္၏ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက မၾကာမွီ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို သပိတ္ေမွာက္ထြက္ခြာခဲ့ၾက၏၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အိမ္ၿခံစည္းရိုးေပၚတက္ကာ ေစာင္းပါးရိပ္ေျချပစ္တင္ေဝဖန္ေသာ တရား ေဟာပြဲမ်ားက်င္းပေလသည္။ စစ္အစိုးရႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုတို႔၏ဆက္ဆံေရးမွာ တစထက္တစ ဆိုးဝါးလာကာ၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ အေျခအေနနီးပါး ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေလေတာ့သည္။

အနည္းဆံုး သူ႔ထံမဟုတ္တန္းတရားမ်ားေရးသားသတင္းပို႔ခဲ့သၫ့္ သူ႔ေမာင္ဝမ္းကြဲဦးေဆာင္ေသာ စင္ၿပိဳင္အစိုးရဆိုသည္မွာ၊ “ပလႅင္ ေပၚမွေမ်ာက္ကေလး” သာျဖစ္သည္ကို၊ သေဘာေပါက္နားလည္လာဟန္ရွိပါသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္လာသည္ႏွင့္၊ ဂ်ပန္အစိုးရက ျမန္မာျပည္သို႔ အေထာက္အပန္႔မ်ား ျပန္လည္ေပးေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာသည္။ ႏိုင္ငံတကာမွစစ္အစိုးရအေပၚဖိအားေပးမႈသည္လည္းေလ်ာ့ပါးလာခဲ့၏။ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားအသင္းက၊ ျမန္မာ ျပည္အတြက္အသင္းဝင္ျဖစ္ေရးမွာ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးတရပ္ျဖစ္သည္ဟု ေၾကျငာလိုက္သည္။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႏႈိင္မႈကိုျပသရန္၊ လိုအပ္လာေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာ ႏွင့္စစ္ေခါင္းေဆာင္းမ်ားကလိုလားသကဲ့သို႔၊ စစ္အစိုးရႏွင့္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ပါက၊ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ား၏ ပုန္ကန္မႈကိုခံရ မည္ျဖစ္ၿပီး၊ သူ႕ကိုေထာက္ခံအားေပးေနသူမ်ားအလိုက် စစ္အာဏာပိုင္မ်ားကိုဆက္လက္ဆန္႔က်င္ပါက၊ ဒီမိုအင္အားစုမ်ားသာမက၊ အေနာက္ႏိုင္ငံအစိုးရမ်ားကပါ ေထာက္ခံအားေပးမႈရႏႈိင္၏။ သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရသက္ဆိုးရွည္ကာ၊ သူ႔အေနႏွင့္ ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္ မဆုတ္သာ ျဖစ္ေနရန္သာမ်ားသည္ဟု အမ်ားကေဝဖန္ၾက၏။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ စစ္အစိုးရတို႔ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈကို မေၾကမနပ္ျဖစ္လွ်က္၊ ခါးခါးသီးသီးျပစ္တင္ရႉံ႕ခ်ခဲ့သူမ်ားမွာ၊ ျပည္ ပေရာက္ျမန္မာမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏အဖြဲ႕အစည္းမ်ားသာအမ်ားစုျဖစ္၏။ ထိုသူတို႔က ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ၌ သူတို႔ေနရာမရ လိုက္ဘဲက်န္ရစ္ခဲ့မည္ကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကပံုရသည္။

အျခားတအုပ္စုမွာ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈကိုဘန္းျပလွ်က္ ႏိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ား၊ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားမွ ေထာက္ပံ့ေငြမ်ားရရွိေနသူမ်ား ျဖစ္၏။ အကယ္၍ျပည္တြင္း၌ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈရသြားလွ်င္၊ သူတို႔အတြက္စားေပါက္ပိတ္ကာ ရရွိေနေသာအေထာက္အပန္႔မ်ား ရပ္တန္႔ သြားမည္ကို ေၾကာက္လန္႔ေနၾက၏။
က်န္လူနည္းစုမွာကား၊ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းျဖင့္၊ ဒီမိုကေရစီထြန္းကားေရးအတြက္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း၊ စစ္မွန္ ရိုးသားေသာေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျဖစ္လာေစလိုသူမ်ားျဖစ္သည္။
ကုလသမဂၢ၊ နိုင္ငံတကာအစိုးရမ်ားႏွင့္ လူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊ အနည္းငယ္ေသာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွားမႈအဖြဲ႕ မ်ားႏွင့္ ဆရာေတာ္ဦးေရဝတတို႔၏ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားမွာ၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဒီမိုကေရစီအေရၿခံဳ ကိုယ္က်ိဳးရွာအဖ်က္သမားတို႔၏ ေႏွာက္ရွက္ ဖ်က္ဆီးမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားခဲ့ရ၏။ အက်ိဳးဆက္မွာကား ေနာက္ထပ္ ၁၇ႏွစ္ၾကာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားက အေႏွာက္အယွက္ အတား အဆီးမရွိ၊ ထင္ရာစိုင္းသည္ကို တကမၻာလံုးက ထိုင္ၾကၫ့္ေနခဲ့ၾကရသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အာဏာသိမ္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ မ်ားႏွင့္ တိုက္ရိုက္ေဆြးေႏြးခြင့္ရရွိရန္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာႀကိဳးစားခဲ့ေသာ္လည္း၊ အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္ခဲ့ေလ၏။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲဘြယ္ ကံအေၾကာင္းတရားဟု ဆိုရေလမည္လားမသိပါ။ယခုစာေရးသားခ်ိန္တြင္ကား၊ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၇ႏွစ္ခန္႔က ႏိုင္ငံေရးအရည္အေသြးျပၫ့္ဝသူမ်ား လိုလားေတာင့္တခဲ့သၫ့္ အေျခအေန မ်ား၊ စတင္အေကာင္အထည္ ေပၚလာေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားတဦး၏ ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ိဳးျဖင့္ ဓမၼဓိဌာန္မက်ေတာ့ေသာ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ ပြဲရလာဒ္ေတာင္းဆိုမႈကိုလက္ေလွ်ာ့ကာ၊ ေရြးေကာက္ပြဲသစ္တြင္လက္ခံယွဥ္ၿပိဳင္အႏိုင္ယူခဲ့သည္။ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ႏႈိင္သမွ်ကို၊စစ္ဗိုလ္ တျဖစ္လဲ သမတႏွင့္တိုင္ပင္ေဆြးႏြးကာ တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ ေရွ႕ရႈလုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားသာမက၊ တကမၻာ လံုးက ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖင့္ ႀကိဳဆိုေထာက္ခံအားေပးခဲ့၊ အားေပးေနၾက၏။

ခါက်ဥ္ေကာင္အားမာန္ႀကီးေသာ္လည္း
ငယ္စဥ္ကၾကၫ့္ခဲ့ဘူးေသာ ရုပ္ရွင္မင္းသား(ဦး)ဝင္းဦး၏ ခုႏွစ္ကိုယ္ခြဲရုပ္ရွင္ကားတခုကိုသြားသတိရမိ၏။ ညီအငယ္ဆံုးဝင္းဦးက အကိုေျခာက္ေယာက္၏ ဇနီးမ်ားကိုၾကၫ့္ကာ၊ လက္ထပ္ရန္ဝန္ေလးေနခဲ့သည္။
မရီးတဦးက အရက္ေသစာအလြန္အကၽြန္ေသာက္၏။ အျခားမရီးတဦးကအေလာင္းအစားသန္၏။ ေနာက္တယာက္က အသံုးအစြဲ ႀကီးသည္စသည္ျဖင့္ မႏွစ္ၿမိဳ႕စရာမ်ားေတြ႕ေနရသည္။ ညီအငယ္ဆံုးက သူလက္ထပ္ေသာအခါ၊ ယင္းအက်င့္ဆိုးမ်ားမရွိသူ ဇနီးကိုသာ ရွာေဖြယူမည္ဟု သံဓိဌာန္ခ်ထားခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္ သူအမွန္တကယ္လက္ထပ္ေသာမိန္းမမွာ၊ သူရြံမုန္းခဲ့ေသာ မရီးအားလံုး၏အမူအက်င့္ မ်ားရွိသူျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕မ်ားအေနျဖင့္ ၇၅%ေသာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာမ်ားကိုရႏႈိင္ေသာ္လည္း၊ စစ္တပ္က ၂၅%ေမာင္ပိုင္စီး သည္ကိုလက္မခံႏႈိင္သျဖင့္၊ ထိုဖြဲ႕စည္းပံုကို ႏွစ္၂၀ေက်ာ္ၾကာပါယ္ခ်ခဲ့၏။ ယခုထိုဖြဲ႕စည္းပံုသည္ပင္ တိုင္းျပည္၏အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ ဥပေဒျဖစ္လာသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အစိုးရႏွင့္ လက္တြဲမေဆာင္ရြက္ႏႈိင္သျဖင့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားရပ္ဆိုင္းခဲ့ရ၏။ ယခု ၁၇ႏွစ္ ေက်ာ္ၾကာေသာအခါ စစ္ဗိုလ္မ်ားေခါင္းေဆာင္ေသာ အစိုးရႏွင့္လႊတ္ေတာ္၌ အမတ္အျဖစ္ ပါဝင္ေဆြးေႏြးေန၏။
ကၽြန္ေတာ္ေရာ၊ ဆရာေတာ္ဦးေရဝတႏွင့္ အျခားစိတ္တူသေဘာတူ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားမ်ားအားလံုးကပါ၊ စစ္အစိုးရ၏ ၂၅% ခြဲတမ္းစံနစ္ကိုလံုးဝသေဘာမက်ပါ။ သို႔ရာတြင္ ခ်ီလီႏိုင္ငံ၌ျပဳလုပ္ခဲ့သကဲ့သို႔၊ ပထမအေရးအႀကီးဆံုးမွာ ဒီမိုကေရစီစည္းဝိုင္းအတြင္းသို႔ ေျခတလွမ္းဝင္ထားလိုျခင္းျဖစ္ပါ၏။ အင္အားႀကီးမားလွေသာစစ္အာဏာရွင္တို႔ကို အလံုးစံုမရလွ်င္မယူစတမ္း စစ္ေၾကျငာေနပါက၊ “ခါက်ဥ္ေကာင္အားမာန္ႀကီးေသာ္လည္း၊ ေတာင္ႀကီးၿဖိဳမဲ့ႀကံ၊ ခါးကမသန္” ျဖစ္ရန္သာအေၾကာင္းရွိေန၍ျဖစ္ပါသည္။
အဂၤလိပ္စကားပံုတခုျဖင့္ဆိုရလွ်င္၊ ေနာက္က်ပါေစ၊ လံုးဝမျဖစ္လာသည္ႏွင့္စာလွ်င္ ပိုမိုေကာင္းမြန္သင့္ေလွ်ာ္ပါေသးသည္။ မည္သို႔ ပင္ဆိုေစ။ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုးတက္ေကာင္းစားေရးမွာကား၊ အေရွ႕မွေနဝန္းထြက္သၫ့္ပမာ၊ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲ ေတာ့ပါေခ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ျဖစ္ပ်က္ၿပီးခဲ့သမွ်မွ သခၤန္းစာယူကာ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ႏႈိင္ရန္လိုအပ္လွပါသည္။

အိမ္နီးနားျခင္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ႏႈိင္းစာလွ်င္ပင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေခတ္ေနာက္က်က်န္ရစ္ေနေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္၊ ကမၻာႏွင့္ရင္ေဘာင္ တန္းရပ္တည္လိုပါက၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္၊ အမူအက်င့္အေလ့အထမ်ားစြာရွိေနသည္ကို သတိမူမိရန္လိုေနေပ၏။ အျခားလူမ်ိဳး မ်ားနည္းတူ လူေနမႈအဆင့္ျမင့္မားလိုေသာ္လည္း၊ မိမိတို႔၏ ေခတ္ေနာက္က်က်န္ရစ္ေသာ စည္းစံနစ္၊ လူမႈဆက္ဆန္ေရး၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာမႈ စသည္တို႔ကို မေျပာင္းလဲႏႈိင္ပါက၊ ဆက္လက္၍ ေအာက္တန္း ေနာက္တန္း က်ေနရန္သာရွိပါသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ျမန္မာ့စကားပံုအတိုင္း မည္သူမျပဳ၊ မိမိမႈဟုဆိုရမည္သာျဖစ္ပါသည္။
(ဤ ေဆာင္းပါးသည့္ ေဆာင္းပါးရွင္၏ အာေဘာ္မွ်သာျဖစ္ပါသည္။ သမိုင္းအျဖစ္အပ်က္ ဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္မ်ား ေနာင္လူမ်ားအတြက္ တန္ဖိုးတစံုတရာရွိမည္ဟု ယံုၾကည္ပါသျဖင့္ ေဖၚျပေပးလိုက္ပါသည္။

 မိုးမခအယ္ဒီတာ)