(အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု YALE University ေယးလ္တကၠသိုလ္မွာ ျမန္မာ့ဒိမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ မိ္န္ ့ခြန္းထဲမွ ဒီပဲယင္းလုပ္ၾကံမႈအေၾကာင္းျပန္ေ ျပာင္းမွတ္ခ်က္ျပဳတဲ့ ဘာသာျပန္)
က်မကိုယ္တိုင္ၿဖစ္ခဲ ့တဲ ့အၿဖစ္အပ်က္ကေတာ ့ဒီပဲရင္းအေရးအခင္းေပါ ့ေလ။
၂၀၀၃ခုႏွစ္ ကေပါ့။ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ ပိုင္းမွာ စည္းရံုးေရးခရီးသြားေနတုန္းကအျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါ။ၿပည္သူေတြ ကစိတ္၀င္တစားအားေပးမွဳရွိေတာ ့ပိုပီး အဖြဲ ့အစည္းက ႀကီးမားလာခဲ ့တာေပါ ့။ အခ်ိန္ကညေနပိုင္းေရာက္ပီခရီးသြားေနရင္းဆိုေတာ ့တေနရာကေနတေနရာသြားေနရတာ။ အဲဒီမွာ
က်မကိုယ္တိုင္ၿဖစ္ခဲ ့တဲ ့အၿဖစ္အပ်က္ကေတာ ့ဒီပဲရင္းအေရးအခင္းေပါ ့ေလ။
၂၀၀၃ခုႏွစ္ ကေပါ့။ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ ပိုင္းမွာ စည္းရံုးေရးခရီးသြားေနတုန္းကအျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါ။ၿပည္သူေတြ
ကြ်န္မတို ့ကားတန္းကို ဘုန္းႀကီးတပါးက တားတယ္။ တားျပီး မိန္ ့ခြန္းေျပာခိုင္း တယ္။ အခိ်န္က ေနာက္က်ေနပီၿဖစ္လို ့က်မက ျငင္းတယ္။
ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ မိန္ ့ခြန္းေၿပာဘို ့စီစဥ္ထားတာလဲမရွိလို ့က်မတို ့ခရီးဆက္ရ ဥိးမွာလဲရွိေနေသး လို ့ပါလို ့ေၿပပါတယ္။ ဒါေပမဲ ့မရပါဘူး။ေနာက္ထပ္ဘုန္းႀကီးေတြဝိုင္းလာတယ ္။ဆက္ သြားလို ့မရေအာင္ တားထားတယ္။အဲဒီေနာက္လူအ ုပ္စုတဖဲြ ့ကရပ္ထားတဲ ့ကားေတြေနာက္ကေန ေၿပးလာပီး က်မတို ့ လူေတြကိုရိုက္ႏွက္ႀကတယ္။ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေနေပါ ့။ ဒါဟာ က်မရဲ ့ဒီပဲရင္းအေရးေပါ ့။
ဘုန္းႀကီးေတြလို ့သာေၿပာတာ လက္ေမာင္းမွာလဲ ဆင္တူလက္ပတ္အျဖဴေတြ ပတ္ထားတယ္။
အဖြဲ ့ကေတာ္ေတာ္ကိုႀကီးတဲ ့အဖြဲ ့ပါ။
သူတို ့ ဝိုင္း႐ိုက္တာ လူေလးေယာက္ ပြဲခ်င္းျပီး ေသသြားတယ္။ က်မကားရဲ ့ေလကာမွန္ေတြကိုလဲ ရိုက္ခြဲႀကေသးတယ္။ က်မရဲ ့ကားေမာင္းသမားေလးက အေတာ္ေလးကိုေတာ္တာပါ။
ကားကိုဆက္ေမာင္းလို ့လဲမရေတာ ့ ေနာက္ကကားေတြကိုေစာင္ ့ရင္းနဲ ့ေပါ ့။အဲဒါနဲ ့က်မရဲ ့ကားကို ေမာင္း တဲ ့သူက ေရွ ့မွာတားထားတဲ ့အတားအဆီးေတြကို ၿဖတ္ေမာင္းလိုက္မယ္လို ့ေၿပာလာတယ္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ ့ က်မတို ့ရဲ ့တၿခားအဖြဲ ့ေတြကို အဲဒီကေနတားဆီးထားတာမို ့ လို ့ဘဲ တဲ ့။ အဲလို ၿဖတ္ေမာင္းလိုက္ရင္ က်မတို ့အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ ဆံုမွာဘဲမို ့ပါ။
က်ေနာ္အတားအစီး ေတြၿဖတ္ေမာင္းလိုက္ရမလားတဲ ့.. ေမာင္းေပါ ့(ရီသံမ်ား)ဟုတ္တယ္ေလ က်မဘယ္ လို လုပ္ရမလဲ။ က်မမွာစိတ္ကလဲလွဳပ္ရွားစရာ ကားထဲထိုင္ပီးအဲဒီ ပိတ္ထားတာႀကီး ကိုအတင္းျဖတ္ျပီး ေမာင္း တာ တသက္နဲ ့တကိုယ္တခါမွလဲ မလုပ္ဘူးဘူး။
အတားအစီးေတြကိုၿဖတ္ေမာင္းေပမဲ ့လဲ ဟိုဘက္မွာကဘယ္သူမွမရွိႀကဘူးေလ။ လမ္းပိတ္ထားတာ
သက္သက္ေပါ ့။ဒီလိုနဲ ့ေမာင္းလို ့ရသေလာက္ေမာင္းလာတာ။ ေနက္ထပ္ ျမိဳ ့ဝင္ဂိတ္ေရာက္ေတာ့အဖမ္းခံရ တာပဲ။ က်မတို ့အနနဲ ့ လက္သီးလက္ေမာင္းေလးေတာင္မေထာင္ခ ဲ ့ပါဘဲနဲ ့ကိုယ့္ကိုလာ႐ိုက္ လို ့ ထြက္ေျပး ရတာကိုအဖ်က္သမားေတြလို ့စြတ္စြဲတာနဲ ့အဖမ္းခံရျပီး အက်ယ္ခ်ဳပ္ ၆ႏွစ္ျပစ္ဒဏ္ ခ်တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေမရိကန္တေယာက္ ေရကူးျပီး လာေတြ ့လို ့ ၁ႏွစ္တိုးျပီး ၇ႏွစ္ျဖစ္တယ္။
အေမရိကားကလူေတြကိုယ္စား လာျပီးႏွဳတ္ခြန္းဆက္တာၿဖစ္ပါလိမ ္ ့မယ္။
ဘာသာျပန္သူ... ပီတီေက
မိတ္ေဆြမ်ားရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾက ပါေစ
ကိုထြန္းေ၀
28.9.2012
Credit: Ko Htun Wai and PTK
http://www.facebook.com/photo.php?fbid=392531570815291&set=a.392531450815303.79366.100001753555387&type=1&theater
ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ မိန္ ့ခြန္းေၿပာဘို ့စီစဥ္ထားတာလဲမရွိလို ့က်မတို ့ခရီးဆက္ရ ဥိးမွာလဲရွိေနေသး လို ့ပါလို ့ေၿပပါတယ္။ ဒါေပမဲ ့မရပါဘူး။ေနာက္ထပ္ဘုန္းႀကီးေတြဝိုင္းလာတယ
ဘုန္းႀကီးေတြလို ့သာေၿပာတာ လက္ေမာင္းမွာလဲ ဆင္တူလက္ပတ္အျဖဴေတြ ပတ္ထားတယ္။
အဖြဲ ့ကေတာ္ေတာ္ကိုႀကီးတဲ ့အဖြဲ ့ပါ။
သူတို ့ ဝိုင္း႐ိုက္တာ လူေလးေယာက္ ပြဲခ်င္းျပီး ေသသြားတယ္။ က်မကားရဲ ့ေလကာမွန္ေတြကိုလဲ ရိုက္ခြဲႀကေသးတယ္။ က်မရဲ ့ကားေမာင္းသမားေလးက အေတာ္ေလးကိုေတာ္တာပါ။
ကားကိုဆက္ေမာင္းလို ့လဲမရေတာ ့ ေနာက္ကကားေတြကိုေစာင္ ့ရင္းနဲ ့ေပါ ့။အဲဒါနဲ ့က်မရဲ ့ကားကို ေမာင္း တဲ ့သူက ေရွ ့မွာတားထားတဲ ့အတားအဆီးေတြကို ၿဖတ္ေမာင္းလိုက္မယ္လို ့ေၿပာလာတယ္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ ့ က်မတို ့ရဲ ့တၿခားအဖြဲ ့ေတြကို အဲဒီကေနတားဆီးထားတာမို ့ လို ့ဘဲ တဲ ့။ အဲလို ၿဖတ္ေမာင္းလိုက္ရင္ က်မတို ့အဖြဲ ့ေတြနဲ ့ ဆံုမွာဘဲမို ့ပါ။
က်ေနာ္အတားအစီး ေတြၿဖတ္ေမာင္းလိုက္ရမလားတဲ ့.. ေမာင္းေပါ ့(ရီသံမ်ား)ဟုတ္တယ္ေလ က်မဘယ္ လို လုပ္ရမလဲ။ က်မမွာစိတ္ကလဲလွဳပ္ရွားစရာ ကားထဲထိုင္ပီးအဲဒီ ပိတ္ထားတာႀကီး ကိုအတင္းျဖတ္ျပီး ေမာင္း တာ တသက္နဲ ့တကိုယ္တခါမွလဲ မလုပ္ဘူးဘူး။
အတားအစီးေတြကိုၿဖတ္ေမာင္းေပမဲ ့လဲ ဟိုဘက္မွာကဘယ္သူမွမရွိႀကဘူးေလ။ လမ္းပိတ္ထားတာ
သက္သက္ေပါ ့။ဒီလိုနဲ ့ေမာင္းလို ့ရသေလာက္ေမာင္းလာတာ။ ေနက္ထပ္ ျမိဳ ့ဝင္ဂိတ္ေရာက္ေတာ့အဖမ္းခံရ တာပဲ။
အေမရိကားကလူေတြကိုယ္စား လာျပီးႏွဳတ္ခြန္းဆက္တာၿဖစ္ပါလိမ
ဘာသာျပန္သူ... ပီတီေက
မိတ္ေဆြမ်ားရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾက
ကိုထြန္းေ၀
28.9.2012
Credit: Ko Htun Wai and PTK
27 september 2012(At Yale University.)
posted 48 minutes ago by sh ithttp://www.facebook.com/photo.php?fbid=392531570815291&set=a.392531450815303.79366.100001753555387&type=1&theater
No comments:
Post a Comment