အန္အယ္လ္ဒီကို လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ တြန္းတင္ဖို႔ ျပည္သူလူထုမွာ တာ၀န္ရွိတယ္

အန္အယ္လ္ဒီကို လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚ တြန္းတင္ဖို႔ ျပည္သူလူထုမွာ တာ၀န္ရွိတယ္

၀တုတ္

ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ တပ္မေတာ္ဟာ အမိ၊ တပ္မေတာ္ဟာ အဖ မဟုတ္ဖူး။ အလားတူပဲ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အမိ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အဖ မဟုတ္ဖူး။ ျပည္သူလူထုသာ အမိ၊ ျပည္သူလူထုသာ အဖ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူလူထုက သူတို႔ဆႏၵကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးဖို႔ အစိုးရကို အတိုက္အခံကို ေရြးခ်ယ္ တာဝန္ေပးရတာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ အစိုးရပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားအတိုက္အခံပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဆႏၵကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးရမယ့္ တာဝန္က ေသြဖည္လာၿပီဆိုရင္ ဒီတာဝန္ကို သက္ဆိုင္ရာအားလံုးကို သတိေပးဖို႔ ျပည္သူအားလံုးမွာ တာဝန္ရွိတယ္။

ဖ်ာပံုတရားပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူတို႔ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မွာကို ကန္႔ကြက္ေဝဖန္မႈေတြကို တုံ႔ျပန္ေျပာသြားတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္တဲ့ ေနရာအားလံုး ရရင္ေတာင္ ဒီအမတ္အေရအတြက္က ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ႏိုင္မယ့္ အေရအတြက္မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဘာထူးမွာလဲဆိုၿပီး ေဝဖန္တာကို အေရအတြက္က အဓိက မက်ပါဘူးတဲ့၊ အရည္အခ်င္းက အဓိကက်ပါတယ္ဆိုၿပီး ေျပာသြားတယ္။ ဒါဟာ စိတ္တိုင္းက်စရာေကာင္းတဲ့ အေျဖမဟုတ္ဘူး။ အန္အယ္လ္ဒီကိုယ္စားလွယ္ေတြ အေရြးခံရလို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ရင္ သူတို႔အရည္အခ်င္းနဲ႔ က်န္တဲ့လူေတြကို စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းႏုိင္မယ္ထင္လို႔ ေျပာတာပဲလား။

ကမၻာတဝွမ္းက လႊတ္ေတာ္ေတြကို ၾကည့္ရင္ အမတ္တေယာက္က သူ႔ပါတီက ခ်ေပးတဲ့လိုင္းအတိုင္း မဲေပးရတာပဲ။ အဆိုတခုကို လႊတ္ေတာ္မွာ မဲခြဲၿပီဆိုရင္ ဒီအဆိုကို ၾကံ႕ဖြံ႔ပါတီက မႀကိဳက္ရင္ ၾကံ႕ဖြံ႔ပါတီ အမတ္အားလံုးက မႀကိဳက္ဘူးဆိုတဲ့ မဲပဲ ေပးရတယ္။ ၾကံ႕ဖြံ႔အမတ္တေယာက္တေလက ခၽြန္ၿပီး ဆန္႔က်င္ဘက္မဲ ေပးရင္ အဲဒီၾကံ႕ဖြံ႔အမတ္ကို သူ႔ပါတီ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးမွဴးက သတိေပးတန္ သတိေပးၿပီး ေနာက္ဆံုး တျခားတေယာက္ေယာက္နဲ႔ အစားထိုးပစ္တဲ့ထိ လုပ္မွာပဲ။ ဒီေတာ့ ၾကံ႕ဖြံ႔ပါတီ အမတ္တဦးခ်င္းဆီကို စည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းၿပီး ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ေပၚလစီေတြ ခ်မွတ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

“႐ုပ္ပံုတခုကိုပဲ က်ေနာ္တို႔က စက္ဝိုင္းလို႔ ရွင္းရွင္းႀကီး ျမင္ေနၿပီး သူတို႔က စတုရန္းလို႔ ရွင္းရွင္းႀကီး ျမင္ေနၿပီဆိုရင္ သေဘာထားကြဲလြဲမႈဟာ သာမန္ကာလွ်ံကာ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တကယ့္ကို ႀကီးမားနက္႐ိႈင္းတဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲမႈႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့ ဒီေလာက္ႀကီးမား နက္႐ိႈင္းတဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲမႈႀကီးကို ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းခံေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္တယ္။”

လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ဘယ္အဆို တင္တင္ လႊတ္ေတာ္အမတ္တေယာက္ရဲ႕ မဲကို တမဲပဲ သတ္မွတ္တယ္။ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္မို႔ သူ႔မဲက သူမ်ားမဲထက္ ပိုသာတယ္ဆိုတာ လက္လြတ္စပယ္ ေျပာတာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကသာ အရည္အခ်င္းက အေရအတြက္ထက္ အေရးႀကီးတယ္ ေျပာေနေပမယ့္ ဟိုတေန႔က အန္အယ္လ္ဒီကေန မိထၳီလာမွာ အမတ္အျဖစ္ ဝင္အေရြးခံမယ့္ ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း ဝင္းထိန္နဲ႔ ဘီဘီစီ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခန္းမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နာမည္ပါရင္ ျပည္သူလူထုက မဲထည့္မွာပဲလို႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ေျပာတယ္။ ေနာက္လိုက္ေတြက ကိုယ့္အရည္အခ်င္းထက္ ေခါင္းေဆာင္အရွိန္အဝါကို မွီၿပီး လိုက္မယ့္သူေတြ၊ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းမရွိသူေတြ ဆိုတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းက အဓိက ဆိုတဲ့အေျပာကို သူ႔ပါတီက လူေတြဆီက ထြက္လာတဲ့ စကားေတြက ျပန္ေခ်ေနတာကို ျပေနတယ္။

လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ၂၀ဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို လက္ရွိ အန္အယ္လ္ဒီ က်င့္သံုးေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ တိုက္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ က်ေနာ္တို႔အတြက္က ရွင္းေနၿပီးသားပါ။ ရွင္းေနၿပီးသားကို အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ၿပီး ရွင္းသထက္ရွင္းေအာင္ တခ်ဳိ႕က က်က်နန တင္ျပေပးလာတာေတာင္ (Swe Swe Kyi Facebook ရဲ႕ wall ေပၚက ပို႔စ္ကို ၾကည့္ပါ။) ခုလက္ရွိ ျဖစ္ေပၚတိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ဇြတ္ႀကီး အေကာင္းျမင္တဲ့ လူေတြကလည္း ဒီပံုစံနဲ႔ သြားမွရမယ္ဆိုတာ ရွင္းေနတာပဲဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ ႐ုပ္ပံုတခုကိုပဲ က်ေနာ္တို႔က စက္ဝိုင္းလို႔ ရွင္းရွင္းႀကီး ျမင္ေနၿပီး သူတို႔က စတုရန္းလို႔ ရွင္းရွင္းႀကီး ျမင္ေနၿပီဆိုရင္ သေဘာထားကြဲလြဲမႈဟာ သာမန္ကာလွ်ံကာ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ တကယ့္ကို ႀကီးမားနက္႐ိႈင္းတဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲမႈႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့ ဒီေလာက္ႀကီးမား နက္႐ိႈင္းတဲ့ သေဘာထားကြဲလြဲမႈႀကီးကို ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းခံေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာ ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္တယ္။

လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္ၿပီးလုပ္မွ ရမယ္ဆိုတာ ရွင္းေနတာပဲလို႔ ေျပာတဲ့အုပ္စုရဲ႕ စဥ္းစားခ်က္ကို အဓိက ပင့္ေထာက္ထားတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကို ၾကည့္ရင္ လႊတ္ေတာ္ထဲ မဝင္ရင္ တရားဝင္ ပါတီအျဖစ္နဲ႔ ရပ္တည္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါ့ေၾကာင့္ တရားဝင္ပါတီအျဖစ္ ဆက္ရပ္တည္နိုင္ဖို႔ လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္ကို ဝင္ရမယ္လို႔ အေၾကာင္းျပတယ္။ တရားဝင္ပါတီအျဖစ္နဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကလည္း တရားဝင္ပါတီအျဖစ္နဲ႔ ရပ္တည္ႏုိင္မွ ႏိုင္ငံေရးကို ဆက္လုပ္နိုင္မွာမို႔လို႔ ဆိုၿပီး ထပ္အေၾကာင္းျပၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္ထဲ မဝင္ရင္ တရားဝင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ မရပ္ႏိုင္၊ ႏုိင္ငံေရးလုပ္လို႔ မရႏုိင္ဘူး ဆိုတာ လက္ခံရင္ေတာင္ လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ နိုင္ငံေရး လုပ္ႏုိင္ၿပီလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔မရဘူး။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အတားအဆီးေတြ စိန္ေခၚမႈေတြဟာ မ်က္ရည္ခံထိုးျပ႐ံုနဲ့ ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့ အတားအဆီးေတြ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအဝင္ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ သူတို႔ကို ေထာက္ခံေနသူေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ၿပီး ေခ်ာ့လိုက္တာနဲ႔ အားလံုးေပ်ာ့ၿပီး သူ႔ေနာက္လိုက္လာမယ္ ထင္ေနၾကတယ္။

လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္႐ံုကလြဲၿပီး တျခားလမ္းမရွိဘူးလို႔ ေျပာတဲ့အခါ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိတဲ့ လမ္းအားလံုးကို စဉ္းစားရဲ႕လား ဆိုတာလည္း ေမးစရာပဲ။ အန္အယ္လ္ဒီက လမ္းေပၚထြက္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးဟာ ျပည္သူလူထု ထိခိုက္နစ္နာေစမယ္၊ လႊတ္ေတာ္နည္းလမ္းက ထိခိုက္နစ္နာမႈမရွိဘဲ လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္ႏိုင္မယ္လို႔လည္း အေၾကာင္းျပျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အန္အယ္လ္ဒီ လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္တဲ့အခါ က်ေတာ့ေရာ ျပည္သူလူထု ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြ ေလ်ာ့သြားေအာင္ အန္အယ္လ္ဒီက ဘာလုပ္ေပးမွာလဲ။ တိုင္ရီ ဖိနပ္စက္႐ံုက အလုပ္သမားေတြ ဖိႏွိပ္ခံရတာေတြကို သူတို႔ဘက္က လူသိရွင္ၾကား ေထာက္ခံမႈျပဖို႔ သူတို႔ရဲ႕ အားကိုးအားထားရာဆိုတာ ျပႏုိင္ဖို႔၊ ဦးဂမၻီရကို မတရား ဖိႏွိပ္အႏိုင္က်င့္ေနတာကို ၾကားက ဝင္ေျပာဖို႔ဆိုတာ လမ္းေပၚထြက္စရာ မလိုပါဘူး။ အဲ့သလို လမ္းေပၚထြက္စရာမလိုဘဲ လူသိရွင္ၾကား ေျပာ႐ံုေျပာဖို႔ကိုေတာင္ နွာေစးေနတဲ့ေနာက္ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ရင္ အားလံုး လုပ္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ဘယ္လိုယံုရမလဲဆိုတာ ေမးစရာျဖစ္ေနတယ္။

ဒီေတာ့ စစ္အုပ္စု ၿငိဳျငင္မွာမို႔ ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့ ေရြးစရာ နည္းလမ္းေတြထဲက ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တဲ့ ဒါမွမဟုတ္ မလုပ္ဝံ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးစရာနည္းလမ္းအျဖစ္ စကတည္းက မစဥ္းစားဘဲ ပယ္ထားၿပီး ကိုယ္သြားခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို စကတည္းက ႀကိဳတင္ႏွပ္ေၾကာင္းေပးထားတာလားဆိုတာ ယူဆစရာ ျဖစ္လာတယ္။ စစ္အုပ္စုက ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈ ႐ုပ္ေပးရင္ တိုင္းျပည္မွာ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေလ်ာ့က်ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မယ္ဆိုၿပီး ေပးတဲ့ ဆင္ေျခနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီက လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးရင္ ျပည္သူလူထုအတြက္ လုပ္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ဆင္ေျခနွစ္ခုဟာ တပံုစံထဲပဲလား ဆိုတာကို ခု ဦးဂမၻီရတို႔ကိစၥ၊ အလုပ္သမားသပိတ္ေတြ၊ လယ္သမားေတြ လယ္သိမ္းခံရတဲ့ ကိစၥေတြကို ၾကည့္ၿပီး ေမးစရာျဖစ္လာေနတယ္။

တကယ္က ကိုယ့္ျပည္သူလူထု ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလ်ာ့က်ေစခ်င္ရင္ စစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔မႈကို ယိုးမယ္ဖြဲ႔မေနဘဲ လုပ္ႏုိင္တာေတြ ရွိတာပဲ။ အစိုးရက ျပည္သူလူထုအတြက္ ေစတနာကို မရွိလို႔ကို မလုပ္တာ။ အန္အယ္လ္ဒီအေနနဲ႔လည္း ေျပာခဲ့တဲ့ လူထုကို၊ အကာအကြယ္မဲ့ရွာသူေတြကို ဖိႏွိပ္တဲ့ ကိစၥေတြမွာ သူတို႔ဘက္ကေန လူသိရွင္ၾကား ရပ္တည္ေပးဖို႔ဆိုတာ ဘာျဖစ္မွ ညာျဖစ္မွ လုပ္နိုင္မယ္ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပေနတယ္ဆိုရင္ စစ္အုပ္စုဆင္ေျခနဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီဆင္ေျခ အတူတူပဲလားဆိုၿပီး ေမးစရာ ျဖစ္လာေနတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီက လူသိရွင္ၾကား ေထာက္ခံတယ္လို႔ မေျပာေပမယ့္ ကခ်င္ေဒသေတြကို ေဒၚစုကိုယ္တိုင္ ေငြလွဴတယ္။ ေနာက္ လယ္သမားေတြ ေျမသိမ္းခံရတဲ့ ကိစၥ၊ တိုင္ရီ အလုပ္သမားေတြ ဆႏၵျပေနတဲ့ ကိစၥေတြမွာ ကိုဖိုးျဖဴတို႔၊ မစုစုေႏြးတို႔ေတြကို လႊတ္တယ္ဆိုၿပီး က်ဳိးေၾကာင္းခိုင္လံုမႈမရွိတဲ့ ဆင္ေျခမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဖာေထးေပးၾကတယ္။

တကယ္က မစုစုေႏြးက သူ တိုင္ရီ အလုပ္သမားေတြဆီ သြားတာ အန္အယ္လ္ဒီက လႊတ္လို႔ သြားတာလို႔ ေျပာသံမၾကားဘူး။ ပါတီဝင္တေယာက္က သူ႔သေဘာနဲ႔သူ သြားတာနဲ႔ ပါတီကို ကိုယ္စားျပဳသြားတာ ေလးနက္မႈခ်င္း ဘာမွမဆိုင္ဘူး။ အဲသလို မဆိုင္တာကို ဆိုင္သေယာင္ ေျပာတာကိုက ႐ိုးသားမႈမရွိတာကို ျပေနတယ္။ ေနာက္တခုက အန္အယ္လ္ဒီက ဦးဂမၻီရတို႔၊ ကိုဖိုးျဖဴတို႔၊ မစုစုေႏြးတို႔လုပ္ေနတဲ့ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာရွိသူေတြကို တိုက္႐ိုက္အေရးဆိုတဲ့ ပံုစံ၊ မတရားတဲ့ အာဏာေတြ ဥပေဒေတြကို ဖီဆန္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးကို မူအားျဖင့္ လက္မခံဘူး။ ဒီအခ်က္ဟာ အဓိက အခ်က္ပဲ။ အဲဒီ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီလူေတြကို သူတို႔နဲ႔ မဆိုင္သလို သေဘာထားေနတာ။ သူတို႔အျမင္မွာ အန္အယ္လ္ဒီကို ဒီလူေတြနဲ႔ တြဲျမင္ေနတာ အန္အယ္လ္ဒီအတြက္ အာဏာပိုင္ေတြ ၿငိဳျငင္စရာျဖစ္မယ္လို႔ တြက္ေနတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြ မ်က္မုန္းက်ဳိးေအာင္ မလုပ္မိဖို႔ သတိထားေနရင္းနဲ႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ကိုယ္စားျပဳရမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို မသိက်ဳိးကၽြန္ျပဳ႐ံုမက ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ အလုပ္ေတြကိုပါ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးလို႔ သေဘာထားေနတယ္။

ေဒၚေနာ္အုန္းလွရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အန္အယ္လ္ဒီက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ တမင္လုပ္ေနတာ၊ ေဒၚေနာ္အုန္းလွကို မယံုရဘူးဆိုၿပီးေတာင္ သြားပုပ္ေလလြင့္ ေျပာေသးတယ္။ ဒါ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ နားနဲ႔ ၾကားခဲ့ရတာ။ ေနာက္တခါ ခုအခ်ိန္ဟာ အင္မတန္မွ သိမ္ေမြ႔တဲ့ အခ်ိန္ကာလမို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူထုကို အကုန္ထုတ္မေျပာေသးတာကို ေဝဖန္မေစာသင့္ဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ အမွန္က ခုလို အေျပာင္းအလဲကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ကာလမွာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူအေနနဲ႔ ပိုေတာင္မွ ပြင့္လင္းထင္သာမႈ ရွိသင့္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြရဲ႕အက်ဳိးဆက္ ဒါမွမဟုတ္ ထိေရာက္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ မရွိျခင္းရဲ႕အက်ဳိးဆက္ကို ျပည္သူလူထုက အဓိက ရင္ဆိုင္ရမွာမို႔လို႔ပဲ။ အစိုးရ ခ်ထားတဲ့ ခြင္ထဲမွာ ဝင္ကစားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ အမွားအယြင္းကို ျပည္သူလူထုက အရင္ဆံုးခံရမွာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ အန္အယ္လ္ဒီက ဘာ့ေၾကာင့္ ဝင္ကစားတယ္၊ ဘယ္လို ကစားမလဲ ဆိုတာ ျပည္သူလူထု ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိခြင့္ရွိတယ္။ တကယ္ေတာ့ တရားဝင္ပါတီအျဖစ္နဲ႔ ဆက္ရပ္တည္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ အေျပာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အျပင္ထြက္လာၿပီးမွ ၾကားလာရတဲ့ စကားပါ။ ဘာလို႔ဆို ဦးဝင္းတင္ကိုယ္တိုင္က နိုင္ငံေရးပါတီရယ္ ဆိုၿပီး ရွိမွ နိုင္ငံေရးလုပ္လို႔ရတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာဖူးတယ္။

ေနာက္တခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန ျပန္မလြတ္ေသးခင္ အန္အယ္လ္ဒီက ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အန္အယ္ဒီပါတီရဲ႕ တရားဝင္ပါတီအျဖစ္ ရပ္တည္မႈကို ေမးခြန္းထုတ္လာၾကခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ ေျပာခြင့္ရတာဝန္ခံ ဉီးဉာဏ္ဝင္းကိုယ္တိုင္က ျပည္သူလူထုရဲ႕ရင္ထဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီ ရွိတယ္ဆိုရင္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီဟာ ပ်က္မသြားဘူး၊ ရွိေနတာပဲဆိုၿပီး ျပည္ပမီဒီယာတခုနဲ႔ ေမးျမန္းခန္းမွာ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ပါတီရွိမွ နိုင္ငံေရးလုပ္ႏုိင္မယ္ ဆိုတာထက္ မွန္ကန္တဲ့ဘက္က ရပ္ၿပီး အားနည္းသူ၊ အကာအကြယ္မဲ့သူ ျပည္သူလူထုအတြက္ သူတို့ကိုယ္စား ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္သူကို ျပတ္ျပတ္သားသား ရင္ဆိုင္တဲ့နည္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးမီးကို မေသေအာင္ ဆက္ဖိုထားႏုိင္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆကို အန္အယ္လ္ဒီဟာ မွန္ကန္တဲ့နည္းအျဖစ္ ဆုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးတာပဲ။

အန္အယ္လ္ဒီက တိက်ေရရာမႈမရွိတဲ့ အေျပာေတြကို ေျပာေနတာကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ ျပည္သူလူထုမွာ တာဝန္ရွိတယ္။ ျပည္သူလူထုမွာ အဓိက တာဝန္အရွိဆံုးလို႔ေတာင္ ေျပာရမယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ျပည္သူလူထုဟာ ကိုယ့္ကို ကိုယ္စားျပဳမယ့္လူကို ကိုယ္က ပံုေဖာ္ရမယ့္ တာဝန္ရွိတယ္။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူ ခ်ေပးထားတဲ့ ပံုစံခြက္ထဲမွာ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ မေနသင့္ဘူး။ ငါ့ေနာက္က လိုက္ခဲ့လို႔ ေျပာတာနဲ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ လိုက္ေနလို႔ မရဘူး။ ကိုယ္နဲ႔တကြ ကိုယ့္ျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားျပဳမယ့္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ကို ဘာလုပ္လုပ္ မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံတာဟာ အေခ်ာင္သမားစိတ္ဓာတ္ပဲ။ လူမုန္းခံရဲရမယ္၊ မွန္တယ္ထင္ရင္ ေျပာရဲရမယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ျပည္သူလူထုဟာ အမိ၊ ျပည္သူလူထုဟာ အဖတဲ့။ သူတို႔ကို ကိုယ္စားျပဳမယ့္ ေခါင္းေဆာင္က သူတို႔ရဲ႕ ေက်းကၽြန္ အေစအပါး၊ သားသမီးေပါ့။ ဒီေတာ့ သားသမီး မေကာင္း မိဘေခါင္း မျဖစ္ရေအာင္ ကိုယ့္သားသမီးနဲ႔ တူတဲ့၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္စားျပဳမယ့္လူကို လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ လမ္းညႊန္ရမယ့္ တာဝန္ရွိတယ္။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူက ေပးေနတဲ့ ကတိေတြကို သူ႔အေနနဲ႔ တကယ္တည္ႏုိင္စြမ္းရွိမရွိကို တာဝန္သိတဲ့ ျပည္သူလူထုက သတၱိရွိရွိ ေထာက္ျပေဝဖန္သင့္တယ္။

ဒီေတာ့ ဘာေတြ ေထာက္ျပေဝဖန္သင့္လဲ။ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ေဇကမၻာက ေျမေတြ သိမ္းေနတဲ့ ကိစၥ၊ တိုင္ရီ ဖိနပ္ခ်ဳပ္စက္႐ံုက အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဆႏၵျပမႈ၊ ဆရာေတာ္ ဦးဂမၻီရကို မတရား အနိုင္က်င့္ေနတဲ့ ကိစၥေတြကို အန္အယ္လ္ဒီက အစိုးရကို အေရးဆိုေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုသင့္တယ္။ စုေပါင္းလက္မွတ္ထိုးၿပီး အန္အယ္လ္ဒီကို သြားတင္ျပတာေတြ လုပ္သင့္တယ္။ အန္အယ္လ္ဒီကို ဒီနည္းနဲ႔ နည္းလမ္းမွန္ေပၚ ေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းသြားရမယ္။ ဒီလိုေျပာတာဟာ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီကို ကေန႔ခ်ိန္ထိ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဆနၵကို ေဖာ္ထုတ္ေပးႏုိင္မယ့္ အဖြဲ႔အစည္းအျဖစ္နဲ႔ ျမင္ေနေသးလို႔ပဲ။ အန္အယ္လ္ဒီကသာ ေျပာခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြကို လူသိရွင္ၾကား တခုခု စေျပာလိုက္ၿပီဆိုရင္ အန္အယ္လ္ဒီကို သံသယရွိေနသူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈဟာ တက္လာမွာပဲ။

ျပည္သူလူထုမွာ အင္အားမရွိဘူးလို႔ တခ်ဳိ႕က ထင္ေနၾကတာ တကယ္ေတာ့ မွားတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးပါတီ၊ ဘယ္အစိုးရမွ လူထုေထာက္ခံမႈမရွိဘဲ မရပ္တည္ႏုိင္ဘူး၊ ႏုိင္ငံေရးမလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ဖ်ာပံုတရားပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မွာကို ေဝဖန္သူေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တုံ႔ျပန္ေျပာလာတာကိုက ဒီေဝဖန္မႈေတြရဲ႕အရွိန္ကို သူသတိျပဳမိလို႔ ေျပာလာရတာပဲ။ ဒီေတာ့ ခုေျပာခဲ့တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုဟာ သူတို႔ကို ကိုယ္စားျပဳမယ့္ အဖြဲ႔အစည္းကို ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ျပရမယ္။ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးမွာ တာဝန္ရွိတယ္။

(ဒီေဆာင္းပါးကို မတင္ခင္ ေဝဖန္ေထာက္ျပ အၾကံေပးသူအားလံုးကို ေက်းဇူးပါ။)

ဝတုတ္

(Ko Watote's Facebook မွ ...)