ျမန္မာျပည္ရဲ ့ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား

ယမကာ ခ်ာတိတ္မ်ားသို႔

ဖုိးထက္
ဧၿပီ ၁၉၊ ၂၀၁၂

အရက္၊ ဘီယာကို ခံုခံုမင္မင္ ႏွစ္ႏွစၿခိဳက္ၿခိဳက္္ ေသာက္သံုးသူမ်ားကို ဆရာမင္းလူက “ ယမကာ လုလင္” ဆိုသည့္ လွတ ပတ နာမည္ေလးျဖင္႔ တင္စားေခၚေ၀ၚခဲ႔သည္။ အရက္သမား၊ ဇိုးသမား၊ အေသာက္သမားဆိုသည့္ နားအ၀င္ဆိုးေသာ အမည္မ်ားႏွင့္စာလွ်င္ ဆရာတီထြင္ခဲ႔ေသာ နာမည္ေလးသည္ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။ အျပစ္ကင္းသည္။

ေယာက္ကၤ်ားေလး ရာခိုင္ႏႈန္းအေတာ္မ်ားမ်ား အရက္၊ ဘီယာ ေသာက္သံုးတတ္ၾကမည္ထင္သည္။ က်ေနာ္ ခ်ာတိတ္၊ ေပါက္စနအရြယ္က စီနီယာ အစ္ကိုႀကီးမ်ား၊ လူႀကီးမ်ား အရက္ေသာက္ခ်င္လွ်င္ အမိန္႔ရ အရက္ျဖဴဆုိင္ဆိုသည့္ တစ္ရပ္ကြက္တြင္မွ တစ္ဆိုင္ေလာက္ရိွေသာ ဆိုင္ကိုသာ သြားၿပီး ေသာက္ၾက၊ စားၾကတာကို ေတြ႔ရသည္။ စားေတာ္ဆက္ဆိုသည့္ဆိုင္ေတြမွာ ရႏိုင္ေပမယ့္ မ်ားမ်ားစားစား ေရြးခ်ယ္လို႔ ရေသာ အေျခအေန မဟုတ္ခဲ႔တာကိုေတာ့ သိခဲ႔သည္။ က်ေနာ္က သာမန္ျပည္သူဆိုေတာ႔ အမ်ားစုေသာ သာမန္ျပည္သူ၊ ျပည္သားေတြကိုသာ သတိထားမိသည္။ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္ေသာ သူေဌးႀကီးမ်ား၊ အကပ္အရပ္ရိွေသာလူႀကီးမ်ား ယမကာမွီ၀ဲဖို႔ကေတာ့ ထိုအမိန္႔ရ အရက္ျဖဴဆိုင္ မ်ား ျဖစ္မည္မထင္ပါ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ အရက္၊ ဘီယာဆိုင္မ်ား ခပ္မ်ားမ်ားစားစားမရိွလွ။

သို႔ေသာ္ အရက္ဆိုတာ ဘာလဲဟု ေကာင္းေကာင္းသိ၊ ေကာင္းေကာင္းစမ္းသပ္ႏိုင္ေသာ အရြယ္ျဖစ္သည့္၁၉၉၃၊ ၁၉၉၄ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတာ့ အရက္ဆိုင္၊ ဘီယာဆိုင္ေတြက က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ေရြးခ်ယ္ေနၿပီ။ လမ္းေထာင္႔တိုင္း၊ လမ္းေထာင္႔တိုင္း၊ ရပ္ကြက္တိုင္း၊ ရပ္ကြက္ တိုင္းမွာ ဘီယာဆိုင္ေတြ အရက္ဆိုင္ေတြက မ်ားမွမ်ား။ ကုန္စံုဆိုင္ ခပ္ေသးေသးေလးမွာကအစ အရက္၊ ဘီယာကို ပိုက္ဆံေပးလွ်င္ ငါး ႏွစ္သားကအစ အခ်ိန္မေရြး လြယ္လြယ္၀ယ္လို႔ရသည္။

အရက္ေသစာေသာက္သံုးလွ်င္ေကာင္းသည္ဟု ဘယ္ဘုရားမွမေဟာၾကားခဲ႔တာကို က်ေနာ္ဉာဏ္မီွသေလာက္ ေတြးမိသည္။ မိုဟာမက္ အရွင္က ၀က္သားႏွင့္အရက္ ေရြးခ်ယ္ရေတာ႔မယ္ဆုိလွ်င္ အရက္ကိုမေရြးခ်ယ္ဖို႔ တားျမစ္ခဲ႔သည္။ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကလဲ သူရာေမယ ယ်ကို ငါးပါးသီလထဲမွာကိုထည့္ၿပီး တားျမစ္ေတာ္မူသည္။ က်ေနာ္တို႔ဘုရားမပြင္႔ခင္ကတည္းက ေပၚေပါက္လာခဲ႔ေသာ အရက္ေသစာသည္ ဘုရားေတြ၏ သာသနာေတာ္ေတြထက္ ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးျဖင္႔ ကမာၻေလာကႀကီးအလယ္မွာ ေခတ္စားခဲ႔သည္။ ေရပန္းစားလ်က္ပင္ ရိွေန ေသးသည္။ အရက္ေသစာေသာက္သံုးသျဖင္႔ ေလာကသမိုင္းေၾကာင္းမွာ ေကာင္းက်ိဳးရေသာ ပံုျပင္ေတြ၊ နိပါတ္ေတာ္ေတြ၊ ဗ်ာဒိတ္ေတြ မရိွ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ အပါအ၀င္ မေကာင္းမႈမွာေမြ႔ေလ်ာ္ေသာလူမ်ားက အရက္ေသစာကို အလ်င္းသင့္ရင္ သင့္သလို ေသာက္သံုးၾကသည္။

အရက္ကို အလြန္အကြၽံေသာက္သံုးၾကၿပီး ဘ၀ပ်က္သြားၾကေသာ၊ ေသဆံုးသြားၾကေသာ က်ေနာ့္ပတ္၀န္းက်င္မွလူမ်ားကို ေရတြက္ၾကည့္ လွ်င္ အေတာ္မ်ားသည္။ အရက္ကို ႏြားေသာက္၊ ေခြးေသာက္၊ နာဋာဂီရိ ဆင္ေသာက္ေသာက္ၿပီး က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ အစာအိမ္ေတြနာကာ ေသမတတ္ခံစားဘူးသည္။ ခါးစပ္၊ ပူေလာင္၊ ေရာဂါရေသာအရက္ကို ဘာႀကိဳက္ၾကတာလဲမသိဘူးဟု အရက္မေသာက္ေသာလူမ်ား ျပစ္ တင္သံကိုေတာ့ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားနားမလည္ပါဘူးဆိုသည့္သနားစိတ္ႏွင့္အတူ သေဘာမတူခ်င္။

ႏွစ္ရွည္လမ်ား ကြဲကြာေနေသာ ရင္ဘတ္မိတ္ေဆြမ်ား၊ မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္ ျပန္ေတြ႔သည့္ရံဖန္ရံခါအခ်ိန္မ်ားမွာ က်ေနာ္ကေတာ့ အရက္ (၀ါ) ဘီယာကို ဘ၀မွာအေႏွာင္႔အယွက္မျဖစ္ရေအာင္ ေသာက္သံုးဆဲဘဲျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္ ေကာင္းကြက္၊ ဆိုးကြက္မ်ားကိုသိေသာ ေျပာမနာ ဆိုမနာသူမ်ားႏွင့္ ဘီယာေသာက္ရင္း၊ စားရင္းေသာက္ရင္း ေလေပါရသည္မွာ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း၏ အရက္အတြက္ “ၾကည္ႏူးသည္” ဆို သည့္အသံုးကို အငွားသံုးစြဲခ်င္သည္။ သို႔ေပမယ့္ အခုတစ္ေလာေတြမွာ ဘီယာဆိုင္ေတြ၊ အကင္ဆိုင္ေတြ ေရာက္တိုင္း ေရာက္တိုင္း မိန္းမ ႀကီးႀကီး၊ ငယ္ငယ္ ဘီယာခြက္ႀကီး တစ္ကိုင္ကိုင္ျဖင့္ ယမကာမွီ၀ဲေနတာကိုျဖင့္ က်ေနာ္က အေတြးႏွစ္ခုျဖင့္ ျမင္ၾကည့္မိသည္။

မိမိေျခေထာက္ေပၚ မိမိရပ္ႏိုင္ၿပီး အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေကာင္းရိွေသာ လူလတ္ပိုင္းမိန္းကေလးမ်ား ဘီယာေသာက္ေနတာကို ယဥ္ေက်းမႈ အရ သိပ္သေဘာမက်ခ်င္ေပမယ့္ က်ေနာ့္မသိစိတ္မွာ လက္ခံသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ ေကာင္းမြန္စြာထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ေသာ အသက္အရြယ္ျဖစ္ သည္။ အရက္ေသာက္လုိ႔ မွားခဲ႔တယ္ဟုေျပာၾကလွ်င္ေတာင္ ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးေျပာင္းၿပီး ေဇာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္သြားမည့္အရြယ္ေတြ မဟုတ္ ေတာ့။ အရက္ေသာက္လို႔ အမွားႀကီးမွားသြားတယ္ဟုေျပာလာေသာ သက္လတ္ပိုင္းလူမ်ားကို က်ေနာ္က အားရပါးရ လက္ညိႇဳးထိုးကာ ရီခ်င္သည္။ ေလာကႀကီး၏ အေကာင္းအဆိုးမ်ားကို ထုသား၊ ေပသား၊ ေလ႔က်င္႔သားရေနသည့္အရြယ္ေတြပီပီ မိမိတာ၀န္ မိမိယူၾကစတမ္း ေပါ႔ဗ်ာ။ အမ်ားႀကီးေသာက္ရင္ အမ်ားႀကီးမူးမွန္းသိေနေသာအရြယ္။ ေလာကသဘာ၀ႀကီးကို စမ္းတ၀ါး၀ါး စမ္းသပ္ေနေသာ ကေလးေလး ေတြလို အေၾကာင္းျပခ်က္မေပးၾကစတမ္း။

ခပ္ငယ္ငယ္ ခ်ာတိတ္ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလးမ်ား အရက္ေသာက္ေနသည္ကိုေတြ႔ရလွ်င္ေတာ့ က်ေနာ္က ဘယ္သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးလို႔ ဆိုးရ မွန္းမသိ ေဒါသထြက္လာရသည္။ အစစ၊ အရာရာ နိမ္႔ပါး၊ နိမ္႔က်ေနေသာ ႏိုင္ငံအေျခအေနကိုလား။ အထိအခိုက္၊ အပြန္းအပဲ့မ်ားလာ သည့္ ျမန္မာ႔ယဥ္ေက်းမႈလား။ လူမႈေဗဒပညာရွင္မဟုတ္ေသာ က်ေနာ္လိုအေကာင္က မွတ္ခ်က္ေပးတာ အႏၱရာယ္မ်ားလွသည္။

က်ေနာ့္ အသိတစ္ေယာက္ကေတာ့ “ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ ယဥ္ေက်းမႈေတြေပါ႔ကြာ” ဟု မွတ္ခ်က္ေပးသည္။ “အစိုးရပိုင္ မီဒီယာေတြ ကိုယ္တိုင္က သားအဖခ်င္း ခြက္လဲေသာက္၊ သမီးရည္းစားခ်င္း အရက္အတူေသာက္တဲ့ ကိုရီးယားယဥ္ေက်းမႈေတြျပေနမွေတာ့ လူကြ၊ လူ။ ေကာင္းတာသာ မသင္ခ်င္ၾကတာ။ မေကာင္းတာေတာ့ ယူၿပီးသားဘဲ ေမာင္ရင္ရဲ႕” ဆိုသည့္ သူ႔မွတ္ခ်က္က မွန္သည္ဆိုဦး အလံုးစံုမမွန္ႏိုင္။

ကိုရီးယားမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အလုပ္လုပ္ခဲ႔ဘူးေသာ က်ေနာ့္အတြက္ ကိုရီးယားယဥ္ေက်းမႈကို ပညာရိွဆန္ဆန္ မခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္တာဘဲရိွမည္။ လူေတြကို စိတ္၀င္တစားလိုက္စပ္စုတတ္သည့္က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ သူတို႔လူမ်ဳိးေတြ၏အက်င္႔စ႐ုိက္ကို တီးမိေခါက္မိရိွသည္။ ပါးစပ္က ဒီသူေဌး အလကားပါကြာ၊ မင္းတို႔ အလုပ္ေျပာင္းၾက။ ဒီ Company မေကာင္းဘူး။ Bonus လဲ မေသခ်ာဘူးဟု ေျပာေနေသာ္လည္း အလုပ္ မၿပီးမခ်င္း၊ အလုပ္လက္စမသတ္မခ်င္း အိမ္ကိုမျပန္။ ညႀကီး မိုးစုတ္စုတ္ခ်ဳပ္မွ ပါးစပ္က ပြစိ ပြစိေျပာၿပီး ျပန္သြားသည္။ ေနာက္ရက္ မနက္ အေစာႀကီး မ်က္လံုးနီနီ၊ အိပ္ေရးမ၀ေသာ႐ုပ္ျဖင္႔ ေကာ္ဖီခြက္ပူပူကို တ႐ွဴး႐ွဴးေသာက္ရင္း မေန႔က လက္စမသတ္ႏိုင္ေသာအလုပ္ကို ျပန္စဖို႔လုပ္ေနၾကတာ တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါ ၾကံဳရေသာကိစၥမဟုတ္။

သူေဌးကို ၀က္ႀကီး၊ ႏြားႀကီး၊ ေခြးႀကီးဟု အသံုးမက်ေသာ ရိွရိွသမွ် သတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ေနေပမယ့္ ထိုသူေဌး၏ပစၥည္းတစ္ခုခု က်ေနာ္ တို႔ေၾကာင္႔ အလဟသျဖစ္သြားလွ်င္ ဆူခ်င္၊ ေငါက္ခ်င္သည္။ “ဒါေတြက ဒယ္ဟန္းမင္းဂု (ကိုရီးယားႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး) ဟာေတြကြ။ မပ်က္ စီးေစနဲ႔။ မင္းတို႔ သူ႔ကိုမေက်နပ္ရင္ ေခ်ာင္း႐ိုက္ၾကမယ္” ဆိုသည့္ ဟန္းဂုလူမ်ိဳးတို႔၏စကားေတြသည္ သာကီမ်ဳိးက်ေနာ္႔အတြက္ အတုယူ စရာ။

ကိုရီးယားမွာ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္ ကိုရီးယားဘာသာစကား အလကားမတ္တင္းသင္ေပးသည္သာမက ထမင္းပါေကြၽးေသာ လူမႈေရးစင္ တာမ်ားသို႔ က်ေနာ္တို႔သြားၾကသည္။ သင္ၾကသည္။ ေ၀ေလေလသြားလုပ္ၾကသည္။ ႀကီးေကာင္ႀကီးမား ႏိုင္ငံစံု၊ လူမ်ိဳးစံုလူမ်ဳိးမ်ားကို သူ ငယ္တန္းကေလး စာသင္သလို စိတ္ရွည္လက္ရွည္သင္ေပးေသာ ကိုရီးယားသူေလးေတြသည္ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ဗူးက်ခ်င္စရာ။ တစ္လ တြင္ အနည္းဆံုး တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါခန္႔လဲ ဆိုင္မွာ ထမင္းလိုက္ေကြၽးေသးသည္။ အရက္ပါတိုက္သည္။ သီခ်င္းေတြသြားဆိုၾကသည္။ ႏွစ္သစ္ ကူးညမ်ား၊ ပိတ္ရက္ရွည္ညမ်ား၊ အမွတ္တရေန႔ေတြမွာ သန္းေခါင္၊ သန္းလႊဲအထိ အရက္အတူတူေသာက္ၾကသည္။

အရက္အစံုေသာက္ဘူးေသာ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေယာက္က်ားႀကီးမ်ားျဖစ္သည့္က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္ မူးၾက ေသးလွ်င္ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္ခြက္တိုက္ေသာက္ေနေသာ ကိုရီးယားဆရာမေလးမ်ားသည္ ဘာသားနဲ႔ထုထားတာမို႔လို႔တုန္း။ မူးၾကသမွ အလြန္ မူးၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူတို႔မသိေသာလူမ်ား၊ မယံုၾကည္ရေသာသူမ်ား အရက္၀ိုင္းထဲတြင္မ်ားေနလွ်င္ ဘယ္ေလာက္တိုက္တိုက္ ႏွစ္ခြက္၊ သံုးခြက္ထက္ ပိုမေသာက္ၾက။ သို႔မဟုတ္ သူတို႔ကို အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လိုက္ပို႔ေပးႏိုင္၊ ထိန္းႏိုင္မည့္ ကိုရီးယားသား ဆရာခပ္ႀကီးႀကီး တစ္ ေယာက္ေတာ့ ပါလာတတ္သည္။

ေယာက္ကၤ်ားေတြမူးလာလွ်င္ မဟုတ္သုတ္ကရ အေတြးေတြ၊ အလုပ္ေတြ ေတြးခ်င္ၾက၊ လုပ္ခ်င္ၾကေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ကို ယံုၾကည္လို႔ အ တူတူအရက္ေသာက္ေနေသာဆရာမေလးေတြကို စည္းတစ္ခု ဇြတ္ဆြဲထားရသည္။ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကတာမ်ားသည္။ လူ႔စိတ္ဆိုတာ မ်ားကလဲ ဆန္းႀကယ္သည္ထင္သည္။ ယံုလို႔ပံုအပ္ထားလွ်င္ ခိုးခ်င္ရင္ေတာင္မွ နည္းနည္းရြံ႕သည္။ စဥ္းစားရသည္။ မယံုမၾကည္ျဖင္႔ လူကို သူခိုး၊ ဂ်ပိုးလိုဆက္ဆံေနလွ်င္ လစ္လွ်င္လစ္သလို ခိုးခ်င္၊ ၀ွက္ခ်င္ၾကသည္။ မဟုတ္တာမွန္သမွ် အကုန္လုပ္ခ်င္သည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ က်ေနာ္ တို႔မွာလဲ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေအာင္မူးေနေပမယ့္ ခ်ီး (ေခ်း) လာေကြၽးလွ်င္မစားသလို ဆရာမေလးမ်ားကိုလဲ အာေလး၊ လွ်ာေလးျဖင္႔ အီစီ ကလီေျပာယံုထက္ ပိုၿပီး အဆင္႔မတက္ရန္ ခ်ဳပ္တည္းၾကရသည္။ က်ေနာ္က ဒီလိုေျပာသျဖင္႔ နင္တို႔က လူေကာင္းေတြေပါ့၊ သိပ္ေတာ္ေပါ့၊ ဘုရားေလာင္းေတြေပါ့ဟု ရြဲ႕ခ်င္စရာ။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ထဲမွာ အရမ္းမူးလုိ႔ ခ်ီး (ေခ်း) ေကြၽးလွ်င္ မစားေပမယ့္ ယံုၾကည္မႈကို အခြင္႔အေရး ယူခ်င္ေသာသူမ်ားလဲ ရိွတတ္သည္။

ထိုကဲ႔သို႔ေသာ လူမ်ားက မဟုတ္၊ မမွန္တာလုပ္ၿပီး ဆရာမေလးမ်ားကို ေစာ္ကားေမာ္ကားလုပ္ခ်င္လွ်င္လဲ ဆရာမေလးမ်ားက လိမၼာပါးနပ္စြာ ေရွာင္ထြက္သည္မွာ လွပေသသပ္လြန္းသည္။ ဒီလိုလူေတြပါသည္ဟု သံသယရိွလွ်င္ စားပြဲကို ေစာေစာသိမ္းဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ လံုလံုျခံဳျခံဳ၀တ္ ဆင္သည္။ အဲဒီလို အေကာင္ေတြနား မကပ္။ အကပ္မခံ။ အရမ္းကာေရာလြန္လာလွ်င္ ဘာမေျပာ၊ ညာမေျပာ ထထြက္သြားတတ္သည္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ စားေသာက္ပြဲရိွလို႔ သြားမည္ဆိုလွ်င္ အဲဒီလူပါရင္ ငါတို႔မလိုက္ဘူးဟု ေပၚေပၚတင္တင္ဖြင္႔ေျပာသည္။ ဒီေတာ့ ေသာက္ ရွက္မကြဲခ်င္သူမ်ား ေရွာင္ၾက၊ ရွားၾကေစ။

ညမိုးခ်ဳပ္ ဘူတာ႐ုံေတြမွာ၊ လမ္းေလးေတြမွာ မူး႐ူးေနေသာ ကိုရီးယားစံုတြဲေလးမ်ားကို ေတြ႔ဘူးသည္။ ေကာင္မေလးကို ေက်ာပိုးၿပီး ေလွ ခါးထစ္ အျမင့္ႀကီးေတြကိုတက္ေနေသာေကာင္ေလးမ်ားကိုၾကည့္ကာ သနားစိတ္ေတာင္၀င္မိသည္။ သူတို႔ဦးတည္ရာက ဘယ္လဲ။ ေဟာ္ တည္ကိုလား။ အိပ္ခန္းမ်ားကိုလား။ ျဖစ္ႏိုင္ဖုိ႔ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ယဥ္ေက်းမႈက သူတို႔ကိုယ္ပုိင္။ ၿပီးျပည့္စံုေသာႏိုင္ငံမွာ ရွင္သန္ႀကီးထြားရသည့္ ႏိုင္ငံသားေတြ။

အေျခခံအလုပ္ၾကမ္းသမားတစ္ေယာက္ေတာင္မွ တစ္လကို ေဒၚလာ ၁၅၀၀ ခန္႔ရေနလွ်င္ ထိုကိုရီးယားသားမ်ား၏ အလုပ္အကုိင္၊ ၀င္ ေငြသည္ မပူမပင္ရ။ အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ရိွဖို႔ဘဲလိုမည္။ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေထာင္ခ်င္သည့္စိတ္ရိွဖုိ႔ဘဲလိုမည္။ ေျဖာင႔္မတ္မွန္ကန္စြာ အုပ္ ခ်ဳပ္ေသာ၊ ေစတနာရိွေသာ သူတို႔အစိုးရက အစစအရာရာ ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ဖန္တီးေပးထားေသာအေျခအေနမွာ မမွားသင္႔ဘဲ မွားၾကေစဦး ေတာ့ ဘာအေရးလဲဗ်ာ။ ရန္ကုန္- မႏၱေလး ခရီးအကြာအေ၀းကို ေလးနာရီခန္႔ျဖင့္ေရာက္ေအာင္သြားႏိုင္ေသာ က်ည္ဆန္ရထားရိွသည္။ ကမာၻ႔အေကာင္းဆံုးဟုေျပာႏိုင္ေသာ သေဘာၤတည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းႀကီးမ်ားရိွသည္။ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းႀကီးေတြရိွသည္။ အဆင္႔မွီ ကားထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားရိွသည္။ ေရာဂါမရေအာင္၊ က်န္းမာေအာင္၊ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးမျဖစ္ၾကရေအာင္ အသိရိွ ပညာတတ္ေအာင္သင္ၾကားခံထားၾကရေသာလူမ်ားက အမ်ားစုျဖစ္သည္။

ေရာဂါရမွ၊ မဖံုးႏိုင္ မဖိႏိုင္ျဖစ္မွ ႀကိတ္ကု၊ ႀကိတ္လုပ္ရျခင္းထက္ ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္းပညာေပးၿပီး ေရာဂါမရေအာင္၊ ကာကြယ္ျခင္းမ်ားကို သင္ ၾကားေပးထားေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို က်ေနာ္က တစ္ဦးတည္းသေဘာအရကိုႀကိဳက္သည္။ “ဒါဆို နင့္သမီးေမြးမွ အဲဒီလိုလုပ္” ဟု ေျပာလာ မည့္လူမ်ားအား ေလာကႀကီးသဘာ၀အတိုင္း မသင္ေပးရဘဲ သိလာ၊ တတ္လာၾကမည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္၊ မသိ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္လုိ႔ ကိစၥေတြကၿပီးသြားသလားဟုဘဲ ျပန္ေမးခ်င္သည္။

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းလို သူမ်ားႏိုင္ငံက ၾကည့္ပါလို႔မတုိက္တြန္းဘဲႏွင့္ ကိုယ့္ဘာသာၾကည့္ၿပီး အဲဒီဇာတ္ကားေတြေၾကာင့္ေပါ့ဟု မ်က္ႏွာလြဲ ခဲျပစ္လုပ္ေနတာႀကီးကေတာ့ တဆိတ္လြန္ လြန္းသည္ထင္သည္။ ကိုယ္ခံအား နည္းေနေသာလူကို အျပင္က ေရာဂါဘယေတြ ၀င္ကူးစက္ ဖို႔ လြယ္ကူသလိုဘဲ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ ခိုး၀ွက္ရမွာ မရွက္၊ ငါသိ၊ ငါတတ္၊ ငါ႔ထက္ေတာ္တာ မရိွဟုေျပာရမွာ မရွက္ေသာလူေတြ မင္း မူေနၾကေသာအခ်ိန္ႀကီးမွာ မိမိနိမ့္ပါးတာမွန္သမွ် သူမ်ားကိုလႊဲခ်တာ နည္းလမ္းမွန္ကန္ပါ႔မလား။ ငယ္ငယ္က က်ေနာ္႔ကိုအေမ႐ိုက္ေတာ႔ ေသသြားေသာအေဖ့ကို အျပစ္လႊဲခ်ၿပီး အာျဗဲႀကီးႏွင့္ေအာ္ငိုသလိုမ်ိဳးဘဲ ျဖစ္မည္။

ကိုရီးယားယဥ္ေက်းမႈကိုလိုက္ၿပီး ခ်ာတိတ္မေလးေတြဘီယာဆိုင္ထိုင္ေနၾကသည္ဟု လက္ညိႇဳးထိုးေနၾကေသာသူမ်ားကို က်ေနာ္က ျပန္ ေျပာခ်င္သည္။ ကိုရီးယားႏိုင္ငံသားေတြလို ပညာေကာင္းေကာင္းသင္ေပး။ ဘ၀အာမခံခ်က္ရိွေသာ အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေအာင္ ဖန္တီး ေပး။ မိမိႏိုင္ငံသားေတြ၏ သာေရး၊ နာေရးကို ရင္ႏွင့္အမွ် လုိက္ခံစားေပးေသာ အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေစ။ ခုိး၀ွက္ႀကီးပြားျခင္း၊ ကပ္ဖား၊ ရပ္ဖား ခ်မ္းသာျခင္းသည္ ရွက္စရာလို႔ ခ်ာတိတ္၊ ခ်ာတိတ္မေတြစိတ္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္သြားေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေနေပး။ လူ႔ဘ၀ႀကီးမွာ ကိုယ္က်င့္သီလ ျပည့္စံုတဲ့သူေတြသာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္တဲ့ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းကို ဖန္တီးေပးလိုက္ၾကစမ္းပါ။ ကိုရီးယားမွာ မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္ ဗလကာယအလုပ္ခံရလို႔ ရဲခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ရွက္လြန္းလု႔ိ မိမိတာ၀န္ မိမိယူၿပီး ႏႈတ္ထြက္သြားသလို တရားဥပေဒစိုးမိုးေအာင္ လုပ္ေပး လိုက္စမ္းပါ။

အထက္က က်ေနာ္ေျပာခဲ႔ေသာအေၾကာင္းခ်င္းရာမ်ား ျပည့္စံုၿပီး က်ေနာ္တို႔ ညီ၊ ညီမမ်ား အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေကာင္းျဖင္႔ မိမိပတ္၀န္း က်င္ကိုအက်ိဳးျပဳေနေသာ ပညာကိုတန္ဖိုးထားေသာ ပညာတတ္ေလးမ်ား ျဖစ္လာပါေစ။ ထိုအေျခအေနေရာက္လို႔မွ ဒင္းေလးတို႔က ဘီယာ ေသာက္မယ္၊ အရက္ေသာက္မယ္ဆိုရင္လဲ က်ေနာ္က အတူတူတစ္၀ိုင္းထဲ ထိုင္ေသာက္ခ်င္ေသးသည္။ မီးေရာင္ထိန္ထိန္၊ သန္းေခါင္သန္း လႊဲ လံုလံုျခံျခံဳ အိမ္ျပန္လို႔ရေနေသာ ေရႊႏိုင္ငံႀကီးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး အရက္ေသာက္လို႔ရေသာ လူ႔ဘ၀ရစဥ္မွာ ေပါ႔ေပါ႔ပါးပါး ေသာက္ၾက၊ စားၾကတာေပါ႔ေလ။ သူရာေမယ်ကံထက္ ပိုၿပီးရြံ႕ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ ခိုး၊ ၀ွက္၊ မာန္မာနေထာင္လႊား၊ ေျခထိုး၊ ငါတစ္ေကာ ေကာျခင္းေတြ ဒင္း ေလးတို႔မလုပ္ရင္ဘဲ ဘယ္သူႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ခ်ကြာ တစ္ခြက္ေလာက္လုိ႔ က်ေနာ္က “ကမ္ေပ႔” လိုက္မည္။

" ညီမေလး ေစ်းေကာင္းရပါေစ "

by Oakkar Nyo Htay on Sunday, April 8, 2012 at 10:03pm ·

Sorry ပဲ ညီမေလး ...
ကိုယ္ ဘာမွမတတ္နိုင္ဘူး။

မင္းအေမ ေနမေကာင္းတာ
မင္းေမာင္ေလး ညီမေလးေတြ ေက်ာင္းစားရိတ္လိုေနတာ
မင္းကိုယ္တိုင္အတြက္ ေရာင္းပန္းလွဖို႔ ၊ ေစ်းကြက္ဝင္ဖို႔
ပါတိတ္ ၊ သရီးစတက္ ၊ မီနီစကပ္ ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ ၊ ေအာ္ဒီကလံုး
ကိုယ္မတတ္နိုင္ဘူးကြဲ႕
မင္းတို႔က မပဋာဆိုရင္ ကိုယ္လည္းပဲ ေမာင္ဒါသပါကြယ္။

Sorry ပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းရဲ႕ ဘုရားေပး လယ္တပြဲ
ႏွမ္းပဲစိုက္စိုက္ ၊ ဘူးပဲပ်ဳိးပ်ဳိး
ေႏြစပါး ၊ မိုးစပါးနဲ႔ သီးထပ္သီးညႇပ္
မျပတ္တမ္းစိုက္လည္း
ကိုယ့္မွာ ဓာတ္ေျမၾသဇာဖိုးမရွိ
ဟိုေကာင္ေတြဆီမွာေတာ့ အာသာငမ္းငမ္း
အၾကည့္ေတြ ရွိခ်င္ရွိလိမ့္မယ္
ဒါကိုေတာ့ မင္းလည္းသိတယ္ ၊ ကိုယ္လည္းအသိပဲ။

Sorry ပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းဟာ ႏႈတ္မေစာင့္ေသာ လိပ္မေလး ဆိုပါေတာ့
ယုတ္မာ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ ႏြားေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕
မင္းအတြက္ မီးဖိုေနၾကၿပီ
အားေပ်ာ့ေပ်ာ့ မင္းလက္ကေလးေတြ
ႏြမ္းဖတ္ေဖ်ာ့ေတာ့ မင္းႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ
ေခြၽးစီးေၾကာင္းေလးနဲ႔ အနားသတ္ထားရွာတဲ့
မင္းရဲ႕ ပါးကြက္ပါးေလး
အဲဒါေလးကလည္း သစၥာတစ္ပါးပဲေပါ့
မင္းလိုအပ္ေနတဲ့ ထမင္းတစ္နပ္အတြက္
မဲေမွာင္ေနတဲ့ မင္းရဲ႕ မနက္ျဖန္ေလးေတြကို
ေစ်းကြက္တင္ေခ်ဦး ညီမေလး။

မင္းအျပံဳးေလးေတြကို သူတို႔မွတ္တမ္းတင္လိမ့္မယ္
တစ္ခဏတာအတြက္ အသျပာရွိေပမယ့္
အရွက္သိကၡာ တစ္ေရြးသားမွွ်မရွိရွာတဲ့ လူ႕ငႏြားေတြ
ေရနစ္ေနတဲ့ ေကာက္႐ိုးေလး မင္းကို
ႏိုကီရာ ၊ ဆိုနီအဲရစ္ဆင္ ၊ ပင္နာဆိုးနစ္တို႔နဲ႔
ဝါးကူထိုးလိမ့္မယ္ စိတ္ခ်။

ဒီေကာင္ေတြမွာ ဘုရားရွိခ်င္ရွိမယ္
တရားေတာ့ ရွိမွာမဟုတ္ဖူး ၊
ဒီေကာင္ေတြမွာ ကားရွိရင္ရွိမယ္
ေမတၱာထားဖို႔ ေတြးေခၚတတ္မယ္မထင္ဖူး ၊
ဒီေကာင္ေတြဟာ ႏြားေတြ။

ဟုတ္တယ္ ႏြားေတြကြဲ႔
မင္းသိခ်င္မွ သိမယ္။
ဟိုစာမ်က္ႏွာမွာ၊ ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ
(ေဟ့ ... ေဟး.... ေဟာဒီမွာ ျမန္မာေဟ့ ...)
အဲဒီလို မစားရ ဝခမန္း ေႂကြးေၾကာ္
လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီခဲ့တဲ့ သူတို႔စာရိတၳေတြကို ထုတ္ႂကြားၾကတယ္။

Sorry ပဲ ညီမေလး ...
ကိုယ္လည္း ရင္နာရပါတယ္
မင္းတို႔ဘဝေလးေတြအတြက္ေရာ
သူမ်ားဆီမွာ ကြၽန္ခံ
ကိုယ့္အိမ္ေတာင္ ကိုယ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ေရာေပါ့။

အရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက ကိုယ္တို႔ေျပာခဲ့တယ္ (တစ္ဖက္ႏုိင္ငံေတြကိုေပါ့)
( ... ) ႏိုင္ငံ ဆိုၿပီးေတာ့ေလ ...။

ခုမ်ား ၾကည့္စမ္း ... မင္းတို႔ေလးေတြေလ ...
မဲေဆာက္မွာ ၊ မယ္ဆိုင္မွာ ၊ ဘီေကေကမွာ ၊ ၾကယ္ေဂါင္ေရႊလီမွာ
သတင္းေတြမွာ ဖတ္ရ၊ သတင္းေတြမွာ ၾကားရေတာ့
အပိုမေျပာဘူး ညီမေလးတို႔
ကိုယ္ မ်က္ရည္ဝဲတယ္။
ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာက ကိုကိုေတြကေတာင္
မင္းတို႔ကို ဘိုင္စကုပ္ထဲ ထည့္ေသးတာပဲ ...
အင္း ... ... ...

ဖဦးထုပ္ေတြ ၊ နငယ္ေတြ ၊ ဘကုန္းေတြ
ကိုယ့္ကို ဝိုင္းေျပာၾက
အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ၾက
ေဟ့ ... အဲဒါ ဘီ႐ုမာ ေဟ့ ...။ ဘီ႐ုမာ ခ်ယ္နယ္ေဟ့ ...။

ေတာက္! ဘယ္ေလာက္ အသည္းနာဖို႔ေကာင္းလဲ
မိုးက်ေရႊကိုယ္ ၊ တိုလီမိုလီ ၊ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း ၊ ေပါသြပ္ ၊
ဒီေကာင္ေတြကို ဘယ္သူေတြက လင္ခ့္ေပးလိုက္တာလဲ
မင္းတို႔အထင္ႀကီးတဲ့ ေရႊကိုကိုေတြေပါ့။

(ေဟ့ ... ဘီ႐ုမာ ဘယ္ေစ်းလဲ) အဲဒီလိုမ်ား အေမးခံရရင္ေလ
အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ ေဒါသပုန္ထရတယ္
လူသတ္ခ်င္လာတယ္။

မင္း အထင္ႀကီးတဲ့ ကိုကိုေတြလည္း
ဗမာကားေဟ့ ... ဆိုတာနဲ႔
လွ်ာတစ္သပ္သပ္ ၊ ပါးစပ္တစ္ျပင္ျပင္
သြားရည္ ေငါက္ေတာက္က်
ဘာကိုမွ မလုပ္ခ်င္ မကိုင္ခ်င္
ဖန္သားျပင္ေရွ႕ အခန္႔သားထိုင္
ဇာတိပုညဂုဏ္မာနေဟ့ ... ဆိုၿပီး
ဝံသာႏုရကၡိတတရား လက္ကိုင္ထားခ်င္ၾကတယ္။

မင္းတို႔ေလးေတြကို
ႏႈတ္ခမ္းတစ္လန္ ပန္းတစ္လန္ လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ထိုး
အျပစ္ေျပာတဲ့ ေမာင္ေမာင္ေတြ
သူတို႔ကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား သန္႔စင္ၾကလို႔တုန္း
ေဟ့ ဒီမွာ ... ကိုယ္ေျပာမယ္ ညီမေလး
ေစ်းကြက္ဝယ္လိုအားေၾကာင့္ ေရာင္းကုန္ဆိုတာ ရွိေနတာ
သူတို႔ေတြ ေတာင္းဆိုေနတာ
သူတို႔ေတြ ေလာကအလွကို ဖ်က္ဆီးေနတာ
မင္းတစ္ေယာက္ထဲေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး
မင္းကို အင္တာနက္ေပၚပို႔လိမ့္မယ္
သူတို႔မို႔ အရွက္မရွိ (ဘယ္ရွိပါ့မလဲ)
သူတို႔မ်က္ႏွာေလးမ်ားက်ေတာ့ ေပၚမွာေၾကာက္တတ္လိုက္တာ
ဟိုတယ္ေတြမွာ ကလပ္ေတြမွာ ေနာက္ဆံုး ဖိုရမ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ
ခပ္ႂကြားႂကြား ေျပာၾကလိမ့္မယ္။

Sorry ပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းရဲ႕ လက္ကေလးေတြကို ပုခက္မလႊဲခင္
မာဆတ္က ကိုယ္ေရႊကိုယ္မ်ိဴးေတြကို ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ေခ်ဦး
သတိေတာ့ထားကြဲ႕
ဒီေခတ္က နည္းပညာေခတ္ႀကီး
ကင္မရာေတြ အနီးအေဝး
ေစ်းႀကီးေပး ဝယ္ကိုင္လို႔ရၿပီ။

Sorry ပဲ ညီမေလးေရ ...
ေရႊအိုေရာင္ညေနခင္းေတြမွာ မင္းဘဝကို ေရာင္းေစ်းတင္ေပါ့
မင္းေၾကာက္တဲ့ မနက္ျဖန္အတြက္
ဟိုတယ္တစ္ခုခုမွာ ကြၽဲ႐ိုင္းအခ်ိဳရည္
တစ္ခါသံုးဆပ္ျပာ ၊ ေငြျခည္ေရာင္ ေရခဲေသတၱာ
ညလယ္စာ မွာစားရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ဦးေပါ့။

အထည္ခ်ဳပ္ေတြ ပိတ္တာ ...
ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးတာ ...
ေငြႏွစ္ေသာင္းအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္တာ ...
အရပ္ထဲမယ္ ကိုယ္ေလး ေခါင္းေလးေတာင္ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ မလွဳပ္ဝံံ့တာ ...
အားလံုးဟာ စက္ဝိုင္းတခုပါပဲကြယ္
မင္းအျပစ္ေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူး ညီမေလးရယ္။

မင္းတို႔လည္း မင္းတို႔ နိုင္တဲ့ဝန္ ထမ္းေနရတာ
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သိုးမည္းအုပ္ႀကီးထဲက ျပန္ထြက္ခဲ့ပါ ညီမေလးတို႔ရယ္။
မင္းတို႔ ကိုယ္စီ ဒုလႅဘတစ္ခုစီရွိတယ္
မင္းတို႔ဟာ ငွက္ကေလးေတြေပမယ့္ မင္းတို႔မွာ ဝမ္းေရးရွိတယ္
မင္းတို႔မွာ အနာဂတ္ကိုယ္စီရွိတယ္
မင္းတို႔မွာ ဘဝသစ္ေတြ ရွိေနမယ္
ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ဟာ ...
မင္းတို႔ဟာ ျမန္မာမေလးေတြျဖစ္တယ္။

Sorry ပါ ညီမေလးရယ္ ...
ကိုယ္ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး
မင္းတို႔ခရီးမွာ ထီးမိုးမေပးႏိုင္ဘူး
ေလွာ္တက္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဝင္မကူေပးႏိုင္ဘူး
ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာ တခုပဲ
တခုထဲပါပဲ ညီမေလးတို႔ရယ္ ...။

မင္းတို႔ေလးေတြ ေမာ္ေတာ္ကားေလးေပၚပါသြားတဲ့အခိုက္
ကိုယ့္မ်က္ႏွာ မင္းတို႔မျမင္ေအာင္ ငံု႔
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကို နာနာဖိကိုက္
ဘယ္သူမွ မၾကားေအာင္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။

Sorry ပါ ညီမေလးတို႔ေရ ...



By မားဆုိး "http://www.facebook.com/profile.php?id=100000146656174"

" ျမန္မာလူမ်ိဳးမွန္လွ်င္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားကို တန္ဖိုးထားၾကပါ။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီမ်ားသည္လည္း မိမိတန္ဖိုးကို ထိန္းသိမ္းၾကပါ။ "
၉ - ၄- ၂၀၁၂။