ကၽြန္ေတာ္ ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရေသာ ေျမာက္ပိုင္း ေအဘီ ။ (၁)

by Kyawzwar Winmg on Monday, 23 April 2012 at 16:16 ·

ကၽြန္ေတာ္ ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရေသာ ေျမာက္ပိုင္း ေအဘီ ။

၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၆ ရက္ေန႔က ညေႏွာင္းပိုင္း လြယ္ဂ်ယ္ (ဗန္းေမာ္ ေဒသ) စခန္းမွာ လက္နက္ခ်ျပီးေတာ့ ဂၽြန္လ ၁ ရက္ ေန႔ နဲ႔ ၃ ရက္ ေန႔ေတြမွာ လုပ္တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ေတြ႔ဆံုေမူျမန္းခန္းျပီးကတည္းက စိတ္နာလြန္းလို႔ ဒီအေၾကာင္း ေတြကို ဘာမွ မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ျပန္ေရာက္ခါစက အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လာျပီးေလွာင္ေျပာင္ခဲ့တဲ့သူေတြ ၊ ရိရိသဲ့သဲ့လုပ္တာေတြကို ေရွာင္ရွားခ်င္လို႔ နယ္ေျမရပ္ျခားမွာ ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ သြားေနခဲ့ေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္ သံေခ်ာင္း ကိစၥၾကီးေပၚလာေတာ့ ငါ့ ရင္ေတြ ဗေလာင္ဆူ လာတယ္။ သံေခ်ာင္းကို Hero ၾကိး တစ္ေယာက္လိုေတာင္ တစ္ခ်ဳိ႔က ေျပာၾကတယ္။ အစိုးရက ဖမ္းလိုက္တာနဲ့ အစိုးရမေကာင္းေျပာလိုက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ဟီးရိုးတံဆိပ္ တပ္ေပးလိုက္ၾကတယ္လို႔ ထင္တယ္။ ေျမာက္ပိုင္းလို႔ ဒို႔ေခၚတဲ့ ဗမာျပည္ေျမာက္ပိုင္း ရွမ္းျပည္နယ္ နဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္ မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြကို ကာယကံရွင္ေတြက လြဲလို႔ ဟိုမ်ဳိးဆက္ ဒီမ်ဳိးဆက္ ဘယ္မ်ဳိးဆက္ကမွ တိတိက်က် မသိနိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ မသ္နိုင္တဲ့ အေၾကာင္းကလည္း ဒီေလာက္ လူမဆန္တဲ့ ယုတ္မာရိုင္းစိုင္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ကာယကံရွင္ေတြကလည္း ေရးခ်င္တဲ့ စိတ္၊ ေျပာခ်င္တဲ့ စိတ္ ရွိကို မရွိခဲ့ၾကဘူး ။ အခုေတာ့ ေျပာစရာ အေၾကာင္းေတြ ရွိလာျပီ ေျပာရင္ အေတာ္ရွည္တယ္။ ငါတို႔ကို သတၱိမရွိလို႔ ျပန္ေျပးလာတဲ့ေကာင္ေတြ အလကား ေကာင္ေတြလို႔ စြတ္စြဲတယ္။ ေထာင္က်ဘူးမွ နိုင္ငံေရးသမား စစ္စစ္ကြ ဆိုျပီး အေခ်ာင္တိုက္ခိုက္တဲ့ ေထာင္ထြက္ အခ်ဳိ႔လည္း ရွိခဲ့တယ္။

သေဘာတရား ရွင္းရွင္းေလး တစ္ခုကေန ငါ စေျပာမယ္ ။ ေထာင္ထဲမွာ ထမင္းေတာ့ မငတ္ပါဘူးကြာ... မီးေမြးလို႔ မရလို႔ ဆန္ကို ေရစိမ္ျပီး ဝါးခဲ့ရတာေတြ.. စားစရာ ဘာမွ မရွိလို႔ အငတ္ခံရတဲ့ေန႔ေတြ အမ်ားၾကီး ငါတို႔ ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ဒုကၡေတြ ေၾကာင့္ ငါတို႔ (၅၅)ေယာက္ အုပ္စု ျပန္လာတာ မဟုတ္ဘူး ။ မင္းတို႔ ေထာင္ထြက္ေတြထဲ ျပန္ၾကည့္ပါဦး ဝန္ခံခ်က္ေတြ လက္မွတ္ေတြ ထုိးျပီးထြက္လာတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ။ ခုမွ အသံေကာင္း ဟစ္ေနတဲ့ နာမည္ၾကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဒု နဲ့ ေဒးပါ ။

အခ်င္းခ်င္းျပန္သတ္တဲ့ထံုးစံေတြက လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္မွာ ရိုးေနပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ “ ေက်ာင္းသူ မိန္းမပ်ဳိေလး တစ္ေယာက္ ကို လက္ျပန္ၾကိဳးတုတ္ ကိုယ္တံုးလံုးခၽြတ္ျပီး လူသတ္ကုန္းကို ေခၚသြားၾကတာ ထိုင္ၾကည့္ေနရတဲ့ ငါတို႔ ဘယ္လိုဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရမလဲ... ငါတို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း လက္ျပန္ၾကိဳးေတြ သံေျချခင္းေတြနဲ့ အသတ္ခံရမယ့္ ေနာက္အသုတ္အတြက္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတဲ့အခ်ိန္.. ဘယ္သူ..ဘယ္သူမွ မကူနိုင္ၾကဘူး။ ဥေဒါင္းမင္း ဂါထာကို အပါက္ အလမ္း မတည့္စြာ ရြတ္ေနၾကရတဲ့ အခ်ိန္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေတြက “ ကၽြန္မကို သတ္ခ်င္ရင္လည္းသတ္ၾကပါရွင္.. ဒီလိုေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ့.. ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔  ေျပာသံ...” “ ငါ့ ရဲေပၚေတြ Full ကား မၾကည့္ရတာၾကာျပီ.. မရဘူးလုပ္မွာပဲ ” လို႔ ျပန္ေျပာတာေတြ မင္းတို႔ ဆိုရင္ေကာ ႏွမခ်င္းစာနာစြာနဲ႔  ဒီအသံေတြကို နားခံနိုင္မလား..။ အဲဒီေန႔က ၁၂-၂-၉၂  ေန႔ ။ မွတ္မွတ္ရရ အသတ္ခံရတာ(၁၅)ေယာက္၊ အထက္ဗမာျပည္ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္(အထက္ဗမာျပည္)ဥကၠဌ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ၊ တပ္မွဴးၾကီးသာဓု ၊ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေက်ာ္ျငိမ္းရဲ့ သား ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္တို႔လည္း အဲဒီ အထဲ ပါတယ္။ ( အဲ ထူးထူးျခားျခား ေမာင္ေမာင္ၾကြယ္ က  အသတ္မခံရခင္ မွာ နာနာၾကည္းၾကည္း နဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ရယ္ေမာျပီး အသတ္ခံသြားခဲ့တယ္)။ သတ္တဲ့လူေတြေတာင္ အမူးေျပသြားတဲ့ အထိ  ညဘက္ေတြမွာ အဲဒီရယ္သံၾကီး ျပန္ျပန္ၾကားေနရတယ္ ဆိုျပီး ေသြးပ်က္ေနခဲ့ၾကေသးတယ္။ ေတာင္းပန္လို႔ မရတဲ့ မိန္းမပ်ဳိေလးက “ အားလံုးကို ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္.. ဘဝဆက္တိုင္း ဒီအျဖစ္ဆိုးမွ ကင္းလြတ္ရပါလို၏ ဘုရား” ဆိုျပီး အသတ္ခံသြားခဲ့တယ္...။

အဲဒီ လူသတ္ သဘင္ပြဲၾကီးကို ဦးေဆာင္ခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ သိလား...။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

ေက်ာ္စြာဝင္းေမာင္

၁၄-၆-၀၇
Kyawswar Wingmaung facebook မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။