Friday, April 20, 2012
ျပည္သူ ့ေဆးရုံ ဆိုတဲ ့ အမည္မွ “ျပည္” ဆိုတဲ့ စာလံုးတလံုး ျဖဳတ္ခံရနီးေနျပီလား
မေျပာမျပီး ေျပာလည္းမျပီး ၊ ေျပာျပန္ေတာ့လည္း ေျပာသူလြန္ရာက်ပါတယ္ ။ သိသာသိေစ မျမင္ေစနဲ ့ဆိုတဲ့ အထဲမွာ ဒီလိုကိစၥမ်ိ္ဳးေတြလည္းပါ ပါလိမ့္မယ္ ။ အားလံုး သိေနျပီးသား အရာေတြပါပဲ ။ ျမင္ဖူးတဲ့သူေတြလည္းရွိၾကမွာပါ ။ ဒါေပမဲ ့မျမင္ဖူးေသးတဲ ့သူမ်ား ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္ ။ ျမင္လိုက္ရလို ့ေရာ ဘာေတြ အက်ိဳးရွိသြားမလည္း လို ့ဆိုခ်င္သူမ်ား ရွိပါလိမ့္မယ္ ။ ဘာမွေတာ့ အက်ိဳး မရွိသြားပါဘုူး ။ အျပစ္ေျပာခ်င္စရာေတြ သာျဖစ္လာနုိင္ပါတယ္ ။ ဘာလို ့လည္းဆိုေတာ့ ဒီတခါ လြမ္းရတဲ ့ ပံုရိပ္ေတြက ဘာတခုမွ မ်က္စိပသာဒ ရွိစရာေတြ မဟုတ္လို ့ပါပဲ ။အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္း တာ မဟုတ္ရပါဘူး ၊ တကယ္ပါ ။ ကိုယ့္ျပည္ ကိုယ့္ရြာမွာ ဒီလို ျမင္ကြင္းေတြ ေတြ ့ေနရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ ။ ၂၁ ရာစု နွစ္ၾကီးထဲမွာ ကမာၻနဲ ့ရင္ေဘာင္ တန္း မလိုက္နုိင္တာ ေတာင္မွ ေနာက္မွာ သိပ္ျပတ္ျပီး က်န္မေနသင့္ေတာ့ ဘူး လို ့ စဥ္းစားမိလို ့ ၊ဒီျမင္ကြင္းေလးေတြကို အားမလို အားမရ နဲ ့ ျဖစ္မိ ရတာပါ ။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေနခဲ့တဲ့ အတိတ္က ပံုရိပ္မ်ားနဲ ့ ယွဥ္ၾကည့္ျပီး တိုးတက္မွဳ နဲ ့ဆုတ္ယုတ္မွဳေတြ ကို ေရခ်ိန္ထိုးျပီး ၾကည့္လိုက္မိလို ့ လြမ္းရတဲ ့ ပံုရိပ္မ်ား ကို ခုလက္ရွိ ပံုေလးမ်ား နဲ့ ေတြးျမင္ၾကည့္လိုက္ၾကရေအာင္ ...(ပံုရိပ္ေဟာင္းေတြကေတာ့ စုေဆာင္းထားတာ မရွိလို ့ ၊ ကိုယ္သိထားခဲ ့တဲ ့ ပံုရိပ္ေဟာင္းေတြကိုပဲ ေတြးၾကည့္ၾကေစလိုပါတယ္ ).
ေဆြမ်ိဳး နဲ ့ မိတ္ေဆြ တခ်ိဳ ့ မက်န္းမာၾကလို ့ ဒီတခါ ရြာအျပန္မွာ ေန ့တိုင္းလိုလို ေဆးရုံေတြ ေဆးခန္းေတြ ပဲ ေရာက္ခဲ့တာ မ်ားတယ္ ။
ရန္ကုန္ ျပည္သူ ့ေဆးရုံၾကီး။
ေက်ာင္းသားဘဝက ေန ့စဥ္ဝင္ထြက္ ပညာ ဆည္းပူးခဲ ့ရတဲ ့ ေနရာ တခုထဲမွာ အေရာက္ျဖစ္ဆံုး ေနရာေပါ့ ။ သူကေတာ့ ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ခဲ့ေပမဲ ့ က်ားကုတ္က်ားခဲ အသက္ဆက္ေနရဆဲပါ ။ ေဆးကုန္ ေဆးမစံု ေနၾကတဲ့ ေဆးရုံေတြထဲ တခုအပါအဝင္ေပမဲ ့ အသျပာ ခန္းေနၾကတဲ ့ ေက်ာမြဲေတြ အတြက္ ေကာက္ရုိးတမွ်င္ေပါ့ ..ဒီေနရာက အကြက္ေကာင္း ေနရာေကာင္းဆိုေတာ့ သူလည္း မ်က္ခုန္းတလွဳပ္လွဳပ္ပဲတဲ့ေလ ။ ျပည္သူ ့ေဆးရုံ ဆိုတဲ ့ အမည္မွ “ျပည္” ဆိုတဲ့ စာလံုးတလံုး ျဖဳတ္ခံရနီးေနျပီလား မသိ ။
ဦးေႏွာက္နွင့္အာရုံေၾကာဆိုင္ရာေဆးရုံၾကီး။
ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ဦးေႏွာက္ေဖါက္စားၾကသူမ်ား နဲ ့ ေဖါက္စားခံရသူမ်ား အေတာ္ေလးပိုမ်ား လာၾကလို ့ ေရႊရြာၾကီးက ဒီေနရာေလးဟာလည္း အေတာ္ အေရးပါတယ္ ။အဲ့ဒီက အထူးကုၾကီးက အလြန္ေတာ္တယ္ ဆိုၾကတယ္ ။
အမ်ိ္ဳးသားတီဘီေရာဂါတိုက္ဖ်က္ေရးဌာန ။ ေရႊျပည္သားမ်ား အျဖစ္အမ်ားဆံုး ကူးစက္ ေရာဂါၾကီးတခု ။ ေသဆံုးမွဳေတြလည္း ေၾကာက္ခမန္းလိလိပဲ ။ ေခတ္မွီေဆးဝါးေတြ ေပၚေပါက္ေနျပီ ျဖစ္လို ့ ကမာၻ ့နုိင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွာေအာင္ျမင္စြာကုသ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေပးနုိင္ျပီ ျဖစ္ေပမဲ ့...ေရႊနိုင္ငံေတာ္က တာဝန္ရွိသူမ်ားက အားထုတ္ ကူညီေသာ္လည္း အားလံုးကို မေစာင့္ေရွာက္ေပးနုိင္ေသး ။ တီဘီကုေဆးေတြက ေစ်းၾကီးလြန္းတာေၾကာင့္ ထုတ္ေပးထားတဲ ့ ေဆးမ်ားက ေမွာင္ခိုေစ်းကြက္သို ့ ေရာက္ျပီး ဆီ ဆန္ ဆား ဟင္းစားမ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလိုက္ၾကရတဲ ့ ေက်ာမြဲမ်ား ေရာဂါေပ်ာက္ခ်င္ၾကေပမဲ ့ ေလာေလာဆယ္ ဝမ္းစာက ပိုအေရးၾကီးေနၾကလို ့ေဆးမေသာက္ျဖစ္ၾက ..ေရာဂါ ပိုပြားၾက နဲ ့ သံသရာ လည္ေနဆဲ။
ေသြးေရာဂါ အထူးကုဌာန ၊ ဗဟို အထူးအေရျပားေရာဂါ အထူးကု ဌာန ။
ဒီေရာဂါမ်ားေတြလည္း မ်ားပါတယ္ ။ လူနာေတြ မ်ားတယ္ လို ့ဆိုခ်င္တာပါ ။ အေဆာက္အဦးကိုၾကည့္ျပီး အျမင္မေသးၾကေစလိုပါ ။ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကယ္တင္ေပးေနတဲ ့ ေနရာတခု ပါပဲ ။ ေစတနာ မွန္မွန္နဲ ့ ကုသေပးေနၾကတဲ ့ ဆရာဝန္၊ ဆရာမ ၊ေဆးရုံဝန္ထမ္းေတြ ရွိေနၾကဆဲပါ ။ အျမင္စုတ္ေပမဲ ့ ေရႊထုပ္တဲ ့ ျမပုဝါ ထဲမွာ သူလဲ ေရႊေတြ ထုပ္ေပးေနလွ်က္ပါ ။ တျခားေရႊထုတ္စားၾကသူမ်ားကေတာ့ ဒီလိုေနရာမ်ိဳး ၾကာၾကာ ေနနုိင္မယ္ မထင္ပါ ။
ဆရာမေလးေတြ အမွန္တကယ္ အလုပ္လုပ္ေနၾကတယ္ ။
ဆရာဝန္မမၾကီးေတြလည္း ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတယ္ ။
ဆရာဝန္မမက မွန္ကန္တဲ ့ ကုသမွဳ order ေပး ၊ ဆရာမ ညီမေလးက တေသြမတိမ္း လုပ္ၾကေပါ့။ တဦးေကာင္း တေယာက္ေကာင္းရုံနဲ ့လုပ္ငန္းတခု မျပီးေျမာက္ မေအာင္ျမင္နုိင္ပါ ။ စနစ္တက် ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ ၾကရမွာပါ ။ ငါေတာ္တယ္ ငါတတ္တယ္ ဆိုျပီး လူနာကုလို ့မရ ။ သူ ့ေနရာ နဲ ့သူ ေတာ္ၾကသူေတြၾကီး ပါပဲ ။
(မွတ္မိပါေသးတယ္ .. ကိုယ္ေဟာက္ဆာဂ်င္ဘဝက ေသြးသြင္းဖို ့ အပ္တုတ္တုတ္ၾကီးနဲ ့ ဦးဆံုးထိုးေပးရမဲ့ လူနာ ေရွ ့မွာ လက္ေတြ တုန္လို ့ အေတြ ့အၾကံဳအမ်ားၾကီးရင့္ တဲ ့ ထမိန္ျပာနဲ ့ ဘလူးစတပ္ဖ္ၾကီး ေဒၚသန္းျမင့္ ဆီ မ်က္ႏွာငယ္နဲ ့ အကူအညီေတာင္းရေသးတယ္ ။ ဘဝတသက္မွာ ပထမဦးဆံုး IV ထိုးတဲ ့အေတြ ့အၾကံဳ ကို အဲ့ဒီ ဆရာမၾကီး ဆီက သင္ယူခဲ့ရပါတယ္ ။ ခြဲစိတ္ အေဆာင္ ၁၇-၁၈ မွ ဆရာမၾကီးကို ခုထိ ေက်းဇူးတင္ေနဆဲပါ ။ ခုေတာ့ သူလည္း စစ္စတာၾကီးဘဝ နဲ ့ အျငိမ္းစားယူသြားပါျပီ ။ ၾကာေတာင္ၾကာခဲ ့ျပီပဲေလ )
ဒါကေတာ့ဗဟိုေသြးလွဴဘဏ္ၾကီးပါ ။ ဆယ္တန္းေအာင္ တဲ့ႏွစ္ရယ္ ၊ ဒုတိယႏွစ္ေျဖအျပီးရယ္ မွာ လုပ္အားသြားေပးခဲ့ဖူးပါတယ္ ။အဲ ့ဒီ အခ်ိန္တံုးက ေပ်ာ္စရာ တခု က ေသြးလာလွဴတဲ့ သူေတြကို ေသြးေပါင္ခ်ိန္ေပး၊ ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေပး ၊ေသြးကူေဖါက္ေပး နဲ ့ ျပီးေတာ့ ေန ့ခင္းေန ့လည္ ေမာရင္၊ ေသြးလွဴ တဲ့သူေတြ နဲရင္ အေပၚထပ္ အခန္းထဲမွာ ေသြးလွဴရွင္ေတြကို ေကၽြးတဲ့ နုိ ့နဲ ့ ၾကက္ဥ တခါတေလ ဘီစကစ္မုန္ ့ေတြ သြားျပီး ေတာင္းစားခဲ ့ၾက တာေတြပါ ။ ကရင္ ဆရာမၾကီး နဲ ့ဆရာမေလးေတြကလည္း သေဘာေကာင္းၾကတယ္ ။
သင့္ေသြးျဖင့္ အသက္ကယ္ပါ ။
ေသြးတစက္ အသက္တေခ်ာင္း ။ တန္ဘိုးျဖတ္မရနုိင္တဲ ့ ေသြးတစက္ပါ ။ ဒီေတာ့ ဒီေသြးေတြကို တန္ဘိုးမျဖတ္ပါဘူး။နုိင္ငံေတာ္ၾကီးမွ ျပည္သားမ်ားကို အခမဲ ့ ေပးေဝကုသ အသက္ဆက္ေပးေနပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ ့ ေသြးပဲ ရွိျပီး ေသြးအိတ္မရွိလို ့ မရပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ ထူးဆန္းေထြလာ ေရႊျပည္ရြာမွာ ေသြးအိတ္က ေသြးထက္ ပိုျပီး အဖိုးတန္ ေနပါျပီ ။ ေသြးဘိုး ေပးရန္ ( လံုးဝ ) မလိုပါ ။ ေသြးအိတ္ဘိုး ေပးရန္ သာလိုအပ္ပါတယ္ ။ ေသြးအိတ္ ၂ အိတ္ တေသာင္းခြဲထဲ ပါတဲ ့ ။ အဲ့ဒီထဲမွာ ဘီပိုး စီပိုး နဲ ့ဟိုပိုး ေတြ ပါ၊ မပါ စစ္ေပးတဲ ့ စရိတ္စက ပါျပီးသားပါ ။ ေသြးအိတ္ဘိုး ထက္စာရင္ အသက္တေခ်ာင္း က ပိုျပီး အဖိုး တန္ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ေသြးအိတ္ဘိုးကို အသက္ရွိသူ လူနာတိုင္း က ၾကည္ျဖဴစြာပဲ ေပးၾကပါတယ္ ။ း(
ေသြးလွဴ ဘဏ္မွ ေသြးကို အဆင့္ဆင့္ ထုတ္ယူ ၊ ေသြးအမ်ိဳးအစား မွန္ မမွန္ စစ္ေဆး ၊ ဆရာဝန္ နဲ ့ ဆရာမတို ့လက္မွတ္ထိုး ၊ စာရင္းသြင္း ျပီးရင္ ေသြးသြင္းဖို ့ ဒီလို အရင္ ျပင္ဆင္ၾကတယ္ ။ လက္အိပ္ ကို လူနာ မွ ဝယ္ေပးရတယ္ ။ က်န္တာေတြ ပလပ္စတာ ၊ အရက္ပ်ံနဲ ့ ဂြမ္းက အစေပါ့ ။ း) ။ စရိတ္မွ်ေပး က်န္းမာေရးလို ့ ဆိုေပသကိုး ။
မွတ္သားဘြယ္ရာ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား ..။
ဒါက က်န္းမာေရးဌာနၾကီးရဲ ့ရည္မွန္းခ်က္ နဲ ့အေကာင္အထည္ ေဖၚေဆာင္နည္းမ်ား ။ အလြန္ ေကာင္းပါ၏ ။ ျဖစ္တာ မျဖစ္တာေတာ့ ကိုယ့္ထိုက္နဲ ့ ကိုယ့္ကံေပါ့ ေလ ။ ရည္မွန္းခ်က္ ၾကီးၾကီး ကို အေကာင္အထည္ ေဖၚေနတာ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ေတြ ၾကာေနျပီလဲ ။ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေတာင္ အေရာင္မွိန္ ကြဲျပဲ ေနျပီပဲ ေလ ။ေအာင္ျမင္ဖို ့ေတာ့ မေန့ ့ကထက္စာရင္ တရက္ ပိုနီးလာျပီ လို ့ သေဘာထား မိပါတယ္ ။ တေန ့ေန ့ေတာ့ ျဖစ္လာရမည္မွာ မလြဲပါ ။
သူ ့သေဘာထား နဲ ့ တို ့တာဝန္ ။
ဒီ သင္တန္းေက်ာင္း ေနရာ ေလးက အရင္တံုးက ဆရာမေတြ အေဆာင္ ။ ျပီးကာစကေတာ့ အေတာ္ေလးသစ္လြင္ပါတယ္ ။ ဖရက္ရွာ နပ့္စ္ ေလးေတြ ေနၾကတယ္။ သူနဲ ့ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ မွာ အေဆာင္ေဟာင္းတခု ။ နဲနဲ ပိုၾကီး (ရင့္) တဲ ့ နပ္စ့္ ေတြ ေနၾကတယ္ ။ ဒီေတာ့ ဒီအေဆာင္ေတြကို နာမည္ အလွေလးေတြ ေပးထားၾကတာ ပုလဲကၽြန္း နဲ ့ ဟိုင္းၾကီးကၽြန္း .. တဲ ့ ။ စည္းကမ္းကေတာ့ အေတာ္ေလးၾကီးခဲ ့ၾကပါတယ္ ။ အေဆာင္မွဴးအျဖစ္နဲ ့ ဟိုင္းၾကီးကၽြန္းသူ ေတြက အုပ္ခ်ဳပ္တယ္ေပါ့ ။ ညေန ဧည့္သည္ခ်ိန္ဆို စည္ကားပါတယ္ ။ည အခ်ိန္ေတာ့ ဒီဝင္းေဘးမွ သိပ္ျဖတ္မေလွ်ာက္ရဲၾကဘူး။ ( ည ည ဆို ေဆးရုံ အလုပ္သမား အိျႏိၵယလူမ်ိဳး ေတြ က အရက္မူးမူးနဲ ့ လူေသတင္ထားတဲ့ ေထာ္လီေလး တဂ်ိန္းဂ်ိန္းတြန္းျပီး သီခ်င္း တေၾကာ္ေၾကာ္ ဆိုျပီး အေလာင္းပို့ ေလ့ရွိၾကတယ္ ) ။ နာမည္ေက်ာ္ ေမာ္က်ဴရီ ၾကီး ရွိတယ္ေလ ။သူရဲေျခာက္တယ္ တဲ ့ ။ နာမည္ၾကီး အသုဘရွိတဲ ့ ေန ့ေတြ ဆို ကားေတြ တန္းစီလို ့ ။ လူေတြ ၾကပ္လို ့ ေပါ့ ။ အဲဒီ ေနရာ ခုေတာ့ သင္တန္းေက်ာင္း ျဖစ္ေနျပီ ။
စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ၊ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ ။
စည္းကမ္းသည္ လူ၏တန္ဘိုး ။ စည္းကမ္းလိုက္နာ ေဘးကင္းကြာ တဲ ့ ။
ဒီေတာ့ လူနာမ်ား ၊ ဧည့္သည္မ်ား ၊ ေဆးကိုယ္စားလွယ္မ်ား အားလံုး စည္းကမ္းရွိၾကရပါမယ္ ။
ဒါကေတာ့ ျပည္သူ ့ေဆးရုံ မဟုတ္ တဲ ့ သူ ့ေဆးရုံေတြ ထဲမွ တခုပါ ။ (ကြာျခားပံုမ်ား ကေတာ့ ေစ်းပိုၾကီး၏ ဆိုတာ ေျပာဖို ့ လိုမယ္ မထင္ပါ )
နား ..နား ျပီး ေျပာပါမယ္ ၊ ဒီေန ့ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ ။( ပံုေတြ ထဲမွ စာလံုးမ်ား ေသခ်ာစြာ ျမင္လိုက ပံုကို ကလစ္လုပ္ၾကည့္ပါလို ့ ေျပာေနစရာေတာင္ မလိုဘူး ထင္ပါတယ္ ... အားလံုး သိျပီးသားေတြ ပဲေလ .. း))
Labels:အတိတ္က ၿမိတ္သမိုင္း
သတင္း/ေဆာင္းပါး
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment