ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ဆ႒မပုိင္း

ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ဆ႒မပုိင္း

November 21, 2013 at 3:33am

ယခင္အပတ္မွအဆက္

မြန္ျပည္နယ္၊ ဘုရားသံုးဆူအုပ္စုကို မူလစခန္းမွ ေရြးခ်ယ္လိုက္ေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြင္း စိတ္သေဘာျခင္း တိုက္ဆိုင္မႈမရွိသျဖင့္လည္းေကာင္း ဘုရားသံုးဆူသို႔ အရင္ေရာက္ေနေသာအုပ္စုမွ လက္သင့္ရာေခၚၿပီး သူတို႔လူမ်ားခ်ည္း တက္ေရာက္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့မႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကြၽန္္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္အုပ္စုသည္ ေအာင္ေျမစခန္း၊ ဘုရားသံုးဆူ ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ကိုတင္စိုးေနာင္တို႔သည္ မူလဘုရားသံုးဆူစခန္း ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ႏွစ္စုခြဲၿပီး တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။

ဘုရားသံုးဆူ၊ ေအာင္ေျမစခန္းကုိ ကြၽန္ေတာ္၊ ကိုေအာင္ၾကည္ဦး၊ ကိုသန္းဝင္း၊ ကိုကိုေလး၊ ကိုထြန္းဦးတို႔က ဦးေဆာင္သည္။
ဘုရားသံုးဆူစခန္းကုိ ကိုတင္စိုးေနာင္၊ ကိုဆန္းထြန္း၊ မြန္ေက်ာင္းဆရာ ကိုစိုးသန္းႏွင့္ မြန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ဦးတို႔မွ ဦးေဆာင္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မြန္ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔မွ ကိုတင္စိုးေနာင္တို႔ႏွင့္အတူကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္တက္ေနေသာ ေက်ာင္းဆရာကိုစိုးသန္းႏွင့္တစ္ေယာက္သည္ အေရြးခ်ယ္မခံဘဲ ႏႈတ္ထြက္သြားသည္။ အေၾကာင္းရင္းမွာ ေရြးေကာက္ပြဲမစခင္ အေရြခံမည့္သူမ်ားသည္ အျခားအဖြဲ႔အစည္းဝင္မ်ား မျဖစ္ေစရဆိုသည့္ ကြ်န္ေတာ့္အဆိုကို အမ်ားစုက လက္ခံအတည္ျပဳလိုက္၍ျဖစ္သည္။ ကိုစိုးသန္းတို႔သည္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဝင္ထားသည့္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မူႏွင့္လာၿငိေနသည္။

ဦးတင္ျမင့္ဦး (ဦးသန္႔သားမက္) က ဘန္ေကာက္မွေစလႊတ္လိုက္ေသာအုပ္စု (ေခၚ) ဘန္ေကာက္အုပ္စုကုိ ဥာဏ္လင္းေရႊ၊ ေအးခ်မ္းႏိုင္ (ဒီဗီဘီ)၊ စိုးျမတ္သူ၊ ေဒါက္တာသာသာဦးတို႔က ဦးေဆာင္သည္။ အမွန္စဥ္စစ္ ဘန္ေကာက္စခန္းအုပ္စုဆိုသျဖင့္ ညီလာခံႀကီးမွ ဘုမသိဘမသိခြင့္ျပဳလိုက္ေသာ္လည္း ၎တို႔သည္ ဦးတင္ျမင့္ဦး အိမ္တြင္ေနသည့္ ေက်ာင္းသားတစ္စုသာျဖစ္သည္။ မည္သည့္စခန္းကိုမွ ကိုယ္စားမျပဳသလို၊ သူတို႔ေနာက္တြင္လည္း လူမရွိသည္ကို ညီလာခံတက္လာေသာ စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားကလည္း မသိခဲ့ၾကေခ်၊
ဘန္ေကာက္တြင္ ေက်ာင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ေနၿပီး ထိုေက်ာင္းသားမ်ား၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားဟု အထင္ရွိေနခဲ့ၾကသည္။ ဘယ္သူက ဘယ္လို ေနာက္ခံ ဘာေတြရွိသည္ ေသခ်ာမစစ္ေဆးႏိုင္ဘဲ လက္ခံလိုက္ရသည္။ တစ္ဖက္မွလည္း တကယ့္ျပည္တြင္း ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ျဖစ္သည့္ ကိုလွမ်ိဳးေနာင္ႏွင့္ သာယာဝတီခရိုင္၊ ပဲခူးတုိင္းအေနာက္ျခမ္း ၁၄ ျမိဳ႕နယ္ ဒီမုိကေရစီရရွိေရးေကာ္မတီမွာ  လက္နက္ကုိင္ႏွင့္ လက္နက္ရရွိေရးတာ၀န္ခံ ေဂ်ာ္လီထြန္းတို႕မွာမူ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခြင့္မရဘဲ ျဖစ္ရသည္။  

ဘန္ေကာက္မွဆင္းလာေသာ ကိုေမာင္ေမာင္သိန္း ေခၚ ေျပာင္ႀကီးသည္လည္း ညီလာခံႀကီးသို႔ ရေနာင္းကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္တက္ေရာက္ခြင့္ရသည္။

ေကအင္န္ယူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တာမလာေဘာက သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ “ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမေရာက္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာမွတ္တမ္း
ညီလာခံပထမေန႔တြင္ သဘာပတိဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တာမလာေဘာမွ အဖြင့္အမွာစကားေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ညီလာခံဖြင့္လွစ္ေၾကာင္းေၾကညာၿပီး ညီလာခံတက္ ေရာက္လာၾကေသာ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားက မိမိတို႔နယ္ေျမ အသီးသီးတြင္ မည္ကဲ့သို႔ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္၊ ေတာတြင္းထြက္လာၿပီး မည္ကဲ့သို႔ေနထိုင္ေနၾကသည္ဟု မိမိတို႔ေရာက္ရွိေနသည့္အေျခအေနမ်ား အခက္အခဲမ်ားကို တင္ျပၾကရာတြင္ ေစာထစခန္းမွ ကိုယ္စားလွယ္ ကိုတင္စိုးမွ မိမိတို႔စခန္းမ်ားကို မိမိတို႔လက္ျဖင့္ဝါးမ်ားခုတ္၍ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ေဆာက္လုပ္ခဲ့ရပံုမ်ားကို တင္ျပခဲ့သည္မ်ားကို ျပက္ျပက္ထင္ထင္ မွတ္မိေနပါေသးသည္။

စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းပံုစံမ်ိဳးျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းၾကမည္ဆိုသည့္အပိုင္းကိုို စတင္ ေဆြးေႏြး သည့္အခါတြင္ ျပႆနာ အႀကီးအက်ယ္ တက္ပါေလေတာ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ကရင္စခန္းရွိ ေက်ာင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားထဲမွ ကိုေက်ာ္လင္း၊ ကိုစံေရႊေအာင္ႏွင့္ကို ေမာင္ေမာင္တိတ္တို႔က ေက်ာင္းသား ဟူေသာ အသံုးအႏႈန္းတစ္ခုထဲကို မသံုးဘဲ လူတန္းစား အသီးသီးပါဝင္ေနသည့္အတြက္ ေက်ာင္းသားျပည္သူ သို႔မဟုတ္ ေက်ာင္းသား အလုပ္သမား အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳး ဖြဲ႔စည္းလုိေၾကာင္း ေက်ာင္းသားအမည္သက္သက္သည္ မသင့္ေလ်ာ္ေၾကာင္း တင္ျပၿပီး၊ ေက်ာင္းသားအလံျဖစ္သည့္ ခြပ္ေဒါင္းအလံကိုလည္း အသံုးမျပဳသင့္ေၾကာင္း ျပည္သူအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ အလံမ်ိဳးကိုသာ ေရြးခ်ယ္သင့္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုမွ ကိုသန္းဝင္းက လံုးဝလက္မခံနိုင္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားအလံေတာ္ကိုသာ သံုးရမည္ဟု ကန္႔ကြက္ၿပီး ဗကသ အုပ္စုမွ ကိုဝင္းမိုးကလည္း ရွစ္ေလးလံုးေရးေတာ္ပံုႀကီးသည္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးေဆာင္ခဲ့သျဖင့္ ေက်ာင္းသားအမည္ကုိသာ ေပးသင့္ေၾကာင္း တင္ျပရင္း အေျခအတင္ျဖစ္လာရာ၊ အခန္းအနားမွဴးျဖစ္သူ ေဒါက္တာတူးဂ်ာက ညီလာခံႀကီးကို ေျဖာင္းေျဖာင္းဖ်ဖ်ႏွင့္ အေတာ္ထိန္းယူရသည္။

ကြ်န္ေတာ္ကလည္း စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ကို တြန္းလွန္ခဲ့သည့္အင္အားစုမ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ားကသာ ဦးေဆာင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရးတိုက္ပြဲတြင္လည္း ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေက်ာင္းသားသမဂၢအလံေတာ္ျဖစ္သည့္ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္ကိုသာ ေရြးခ်ယ္သင့္ေၾကာင္း တင္ျပၿပီး၊ ကိုေအာင္ၾကည္ဦးမွလည္း ေက်ာင္းသားအမည္ကိုသာ သံုးသင့္ေၾကာင္း ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၾကရာ၊ ကရင္ျပည္နယ္ အုပ္စုစခန္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကလည္း ေက်ာင္းသားအမည္ကို သံုးစြဲမႈသည္ အားလံုးကို ကိုယ္စား မျပဳေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ လူတန္းစားေပါင္းစံုပါဝင္ေသာ အဖြဲ႔အစည္းအမည္ကိုသာ စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ေစလိုေၾကာင္း ျငင္းခုန္ၾကရင္း အစည္းအေဝးမွာ ေသာင္မတင္ေရမက် ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ မူလအစတြင္ ဗကသအုပ္စုသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုမွ ကိုသန္းဝင္းကိုမၾကည္ၾကေခ်၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိုသန္းဝင္းသည္ သူတို႔ႏွင့္ျပိဳင္ဖက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္ တဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မလိုလားျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔႔ရာတြင္ ကရင္ျပည္နယ္အုပ္စုမွ ေက်ာင္းသားအမည္ အသံုးမျပဳေရး၊ ေက်ာင္းသားအလံအစား အလုပ္သမားလယ္သမားမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳေသာ တူတံဇင္အလံ အသံုးျပဳေရး စသည္တို႔ကို တင္လာသည့္အခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေအာင္ေျမအုပ္စု၊ ဗကသအုပ္စု၊ ဘန္ေကာက္အုပ္စု၊ ေဟြေစတီအုပ္စု (ေဟြေစတီအုပ္စုမွ ကိုၾကည္မိုးသည္ ေတာင္ႀကီးတကၠသိုလ္ ရွမ္းေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ဥကၠ႒အျဖစ္မွ ေတာခိုလာခဲ့သူျဖစ္သည္၊ စိုင္းမ်ိဳးဝင္းထြန္းသည္လည္း ရွမ္းေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သျဖင့္ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓါတ္ အျပည့္ရွိသူမ်ားျဖစ္သည္။) ရေနာင္းအုပ္စုတို႔အားလံုး ေက်ာင္းသားစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ညီညြတ္သြားခဲ့ၾကသည္။

ညီလာခံပထမေန႔ ၿပီးဆံုးသြားၿပီးေနာက္ ညပိုင္းတြင္ ညီလာခံႀကီးသို႔တင္သြင္းရန္ စာတမ္းကို ကြ်န္ေတာ္ တည္းခိုေနေသာ ေက်ာင္းဝင္းထဲမွ ဇရပ္ထဲတြင္ ညတြင္းခ်င္း ေရးသားၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ညီလာခံႀကီး၌ တင္သြင္းခဲ့ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တင္သြင္းေသာ စာတမ္းသည္ ညီလာခံႀကီးတြင္ တင္သြင္းသည့္ တခုတည္းေသာ စာတမ္းအျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့သည္။ ထိုစာတမ္းတြင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ေအာင္ျမင္ထေျမာက္ရန္အတြက္ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစုတို႔ႏွင့္ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈႏွင့္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးသည္ အဓိက ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားၿပီး၊ တိုင္းရင္းသားမ်ားအားလံုး၏ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ေလးစားတန္ဖိုးထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ နစ္နာမႈမ်ားကို စာနာသေဘာေပါက္ၿပီး ညီရင္းအစ္ကို စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ပူးေပါင္းတိုက္ပြဲ ဝင္သြားဖို႔ လိုေၾကာင္းတို႔ပါရွိခဲ့သည္။
ဒုတိယေန႔တြင္ ထိုစာတမ္းကို ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဖတ္ၾကားၿပီးေနာက္ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားထဲမွ ရခိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘုရားသံုးဆူ ေအာင္ေျမစခန္းစာတမ္းကို သေဘာက်ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ ၾကေသာေၾကာင့္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုကို ညပိုင္းတြင္သူတို႔ဌာနခ်ဳပ္ရံုးမ်ားသို႔ ဖိတ္ေခၚ ေကြၽးေမြးၿပီး ႏုိင္ငံေရး အျမင္မ်ားကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးအျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

ညီလာခံ ၃ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ဗကသအုပ္စု၊ ဘန္ေကာက္အုပ္စု၊ ဘုရားသံုးဆူအုပ္စု၊ ေဟြေစတီအုပ္စုတို႔က တစ္ဖက္ ကရင္ျပည္နယ္ရွိ စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားက တစ္ဖက္ ျဖစ္လာၿပီး မည္သည့္ေဆြးေႏြးခ်က္မဆို တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ အတိုက္အခံျဖစ္လာၿပီး ျပင္းထန္လာသည့္အတြက္ ေနာက္ဆံုး ကိုေအာင္ၾကည္ဦးမွငိုယိုၿပီး “ခင္ဗ်ားတို႔ဗ်ာ ျပည္တြင္း မွာလည္း ကေလးေတြဆံုးခဲ့ၿပီးျပီ၊ အခုေတာထဲမွာလဲ ငွက္ဖ်ားနဲ႔ေသေနၾကတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔က အခုထိ မညီညြတ္ဘဲ မာနေတြ ထားေနၾကတံုးပဲ၊ အဖြဲ႔အစည္းဖြဲ႔ဖို႔ ညီညြတ္ၾကပါဗ်ာ” လို႔ မ်က္ရည္က်ၿပီးေျပာသည့္အခါ ကိုကုိေလးႏွင့္ ေလ့လာသူအျဖစ္တက္လာသည့္ေရႊထီးကလည္း ငိုၿပီး “ခင္ဗ်ားတို႔ ညီညြတ္ၾကပါဗ်ာ” ဟု ထေျပာသည့္ေနာက္ ေဒါသမ်ားႏွင့္ ေျပာေနၾကသည့္ သူမ်ားအားလံုး မီးကိုေရႏွင့္ သတ္လိုက္သကဲ့သုိ႔ ျငိမ္က်သြားၿပီး ေက်ာင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ား မ်က္ရည္က်ခဲ့ၾကသည္။  ထို႔ေနာက္ အခမ္းအနားမွဴးျဖစ္သူ ေဒါက္တာတူးဂ်ာက အရွိန္တက္ ေနသည္ကို ေသြးေအးသြားေစရန္ အခမ္းအနားကို ေခတၱရပ္နားေပးလိုက္သည္။

အခမ္းအနားျပန္စသည္ႏွင့္ အေျခအေနသည္ လံုးဝေျပာင္းလဲသြားသည္။ အဖြဲ႔အစည္းဖြဲ႔ရန္ အားလံုးက ညီညြတ္စြာ သေဘာထားေပးၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အဖြဲ႔အစည္းရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ကရင္စခန္းမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေဆြးေႏြးၾကသည္ကို မြန္စခန္းမွ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၿပီး၊ မြန္စခန္းမွေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို ဗကသအုပ္စုက ေထာက္ခံသည္။ ထိုကဲ့သို႔အေျခအေနေကာင္းဘက္သို႔ ေရာက္လာသျဖင့္ အားလံုးဝမ္းသာခဲ့ၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ေဆြးေႏြးသည္တို႔ကို “ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေျပာတာ ကြ်န္ေတာ္သေဘာတူပါတယ္” ဟု ကိုဝင္းမိုးမွ ေထာက္ခံေျပာတတ္သလို၊ ကိုေအာင္ႏိုင္ေျပာသည့္အခ်က္မ်ားကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္အခါတြင္လည္း ကြ်န္ေတာ္က သေဘာတူေၾကာင္း ေထာက္ခံေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

ကရင္ျပည္နယ္ရွိ ေက်ာင္းသားစခန္းမ်ား၏ကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ အင္အားအမ်ားဆံုးျဖစ္ေသာ္လည္း ညီလာခံႀကီးကို လႊမ္းမိုးရန္အတြက္ သူတို႔သည္ မွားယြင္းစြာ အကြက္ခ်မိခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔၏စခန္းအသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ မတက္ေရာက္ၾကဘဲ ကရင္နယ္ေျမရွိ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ အုပ္စုဖြဲ႔ကာ တစ္စုတည္း အေနႏွင့္တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္သည့္အခါ အုပ္စုတစ္စုခ်င္း အလွည့္က် အဆိုျပဳျခင္း၊ ေထာက္ခံျခင္းသာ လုပ္ခြင့္ရွိသျဖင့္ လူမ်ားေသာ္လည္း တစ္မဲသာေပးႏုိင္ၿပီး၊ က်န္အုပ္စုမ်ားက လူနည္းေသာ္လည္း တစ္မဲေပးခြင့္ရွိသျဖင့္ ကရင္နယ္ေျမစခန္း ကိုယ္စားလွယ္မ်ား နစ္နာခဲ့ရသည္။ အကယ္၍ စခန္းတစ္ခုခ်င္းစီ၏ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ႏွင့္ တက္ေရာက္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ စခန္းတစ္ခုခ်င္းစီအတြက္ အဆိုတင္ႏုိင္သလို တစ္မဲအစား၊ ၇ မဲ အထိ တိုးရလာမည္ျဖစ္ၿပီး ေအဘီအက္ဒီအက္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈသည္လည္း အေျဖတစ္မ်ိ္ဳး　ထြက္သြားႏုိင္သည္ဟု　ကြၽန္ေတာ္ထင္သည္။

ထို႔ေနာက္ ဗဟိုေကာ္မတီတြင္ အေရးႀကီးသည့္ဌာနမ်ား အေၾကာင္းေဆြးေႏြးရာ၌ မည္သည့္ဌာနမ်ား ရွိသင့္သည္ကို ေဆြးေႏြးရာတြင္ ကရင္ျပည္နယ္မွ ကိုေက်ာ္လင္း၊ ကိုစံေရႊေအာင္ႏွင့္ ကိုေမာင္ေမာင္တိတ္၊ ကယားျပည္နယ္စခန္းမွ ကိုၾကည္မုိးႏွင့္ ကိုစိုင္းမ်ိဳးဝင္းထြန္း၊ ေအာင္ေျမစခန္းမွ ကိုထြန္းဦး၊ ကိုေအာင္ၾကည္ဦး၊ ကိုကိုေလးႏွင့္ ကိုသန္းဝင္း၊ ဗကသမွ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ ကိုျမတ္စိုး၊ ရေနာင္းကိုယ္စားလွယ္ ကိုေမာင္ေမာင္သိန္း၊ ဘန္ေကာက္ကိုယ္စားလွယ္ စိုးျမတ္သူႏွင့္ ေဒါက္တာသာသာဦး၊ ဘူရားသံုးဆူစခန္းမွ ကိုတင္စိုးေနာင္တို႔က အက်ယ္တဝင့္ ေဆြးေႏြးၾကၿပီး ဌာနရွစ္ခုျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းရန္ သေဘာတူညီခဲ့ၾကသည္။ အထက္ေအာက္စီးဆင္းမႈတြင္ ဥကၠ႒၊ ဒုဥကၠ႒၊ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး၊ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး (၁)၊ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး (၂) ႏွင့္ ေကာ္မတီရွစ္ရပ္ ဖြဲ႔စည္းရန္ အတည္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ အဖြဲ႔၏ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္၍ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုေဆြးေနြးၾကၿပီး အေသးစိတ္ကို ယခုဖြဲ႔စည္းေတာ့မည့္ ဗဟိုေကာ္မတီမွ ေရးဆြဲရန္လည္း သေဘာတူခ်မွတ္ခဲ့ၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ အဖြဲ႕အစည္းအမည္ကို ေရြးၾကရာ၌ ေက်ာင္းသားအလုပ္သမားအဖြဲ႕အစည္း အမည္ေပးရန္ အဆုိကုိ ကုိေမာင္ေမာင္တိတ္က အဆုိျပဳခဲ့သည္။ ကုိသန္းဝင္းမွ ေက်ာင္းသားအမည္ သက္သက္သာ အသံုးျပဳသင့္ေၾကာင္း ေျပာၾကားၿပီး ဘန္ေကာက္အုပ္စုမွ စုိးျမတ္သူက ေထာက္ခံေဆြးေႏြးသြားခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကုိေက်ာ္လင္းမွ ေက်ာင္းသားအမည္သက္သက္ထက္ ေက်ာင္းသားအမည္ႏွင့္တြဲၿပီး လူထုလူတန္းစားမ်ား အားလံုးပါဝင္ႏုိင္သည့္ ေက်ာင္းသားျပည္သူအဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ အမည္ေပးရန္ ထပ္မံတင္ျပလာျခင္းကုိ ကုိျမတ္စုိးမွ အျပင္းအထန္ ကန္႔ကြက္ၿပီး ရွစ္ေလးလံုးကုိ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဦးေဆာင္ခဲ့သျဖင့္ ေက်ာင္းသားအမည္ျဖင့္သာ ဖြဲ႕စည္းရမည္ဟု တင္ျပၿပီး အျငင္းအခုန္ျဖစ္လာခဲ့ရာ ေသ့ေဘာဘုိးစခန္းမွ ကုိယ္စားလွယ္ (အမည္မမွတ္မိေတာ့) က ေသ့ေဘာဘုိးတြင္ “ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး” ဟု အမည္ေပးထားသည္။ ထုိအမည္ကုိ ယူလွ်င္ မေကာင္းဘူးလားဟု ေမးသည့္အခါ အုပ္စုမ်ားအားလံုးက ကန္႔ကြက္ျခင္းမရွိ သေဘာတူခဲ့ၾကပါသည္။ ကရင္စခန္း၏ ေက်ာင္းသားကုိယ္စားလွယ္က တင္ျပခ်က္ျဖစ္သျဖင့္ ကရင္နယ္ေျမမွတက္ေရာက္လာေသာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ား ကလည္း မကန္႔ကြက္ဘဲ သေဘာတူၾကသျဖင့္ ယင္းအမည္ကုိ အတည္ျပဳလုိက္သည္။

(မွတ္ခ်က္။  ။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းႀကီးတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးအခင္းႀကီး၏ တစ္ျပည္လံုးအတုိင္းအတာအထိ က်ယ္ျပန္႔သြားမႈ၊ ခုိကုိးရာမဲ့ေခါင္းေဆာင္ ငတ္ေနေသာ ျပည္သူမ်ားက နာမည္ထြက္လာေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ဝုိင္းဝန္းခ်ီးေျမႇာက္အားေပးလုိက္ၾကသည့္အခါ ငါမွ ငါဟု မာနေတြတက္၊ ဘဝင္ျမင့္လ်က္ ငါတုိ႔သာ နာမည္ရွိသည္ လူတုိင္းငါတုိ႔ကုိ သိသည္၊ ငါတုိ႔သာ ေခါင္းေဆာင္မႈကုိ ရထုိက္သည္ဆုိသည့္ အျပဳအမူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။  ထုိစဥ္က အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ဝန္းက်င္ လူငယ္လူရြယ္မ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ ၁။ ရင့္က်က္မႈမရွိျခင္း၊ ၂။ မဆလပါတီေအာက္တြင္ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရသျဖင့္ အဖြဲ႕အစည္း ဖြဲ႕စည္းမႈ အေတြ႕အၾကံဳ မရွိျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရာတြင္လည္းေကာင္း၊ တုိင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ဆက္ဆံရာတြင္လည္းေကာင္း ေဒါင့္မက်ဳိးဘဲ ေမာက္ေမာက္မာမာ ဆက္ဆံၾက သျဖင့္ တုိင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကလည္း မိမိတုိ႔နယ္ေျမတြင္ မိမိတုိ႔အား မေလးမစား ဆက္ဆံသူမ်ားကုိ ယံုၾကည္ရန္ ခဲယဥ္းလာၿပီး ၎တုိ႔ နယ္ေျမတြင္ မရွိေစခ်င္သည့္အျဖစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေပၚလာ ခဲ့ရသည္။ သာဓကအားျဖင့္ သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ေကအင္န္ယူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တာမလာေဘာကုိ ကြယ္ရာတြင္ ဟာသလုပ္၍ “ေဘာႀကီး” ဟု ေလွာင္ေျပာင္ေခၚျခင္း၊ ေကအင္န္ယူဥကၠ႒ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဗုိလ္ျမကုိ ကေလးသရုပ္ေဆာင္ ေအာင္ထြန္းေလးႏွင့္ တူသည္ဟူ၍ “ေအာင္ထြန္းေလး” ဟု ဟာသလုပ္ၿပီး ေခၚေဝၚၾကသည္။ သူတုိ႔သည္ လူငယ္သဘာဝ ဟာသလုပ္ေသာ္လည္း တစ္ဖက္တြင္ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ေစာ္ကားေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ထုိစဥ္က ေတြးမိေကာင္းမွ ေတြးမိေပလိမ့္မည္။ ရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ မရည္ရြယ္သည္ျဖစ္ေစ ေျပာဆုိသင့္ေသာအရာ မဟုတ္။ ေတာ္လွန္ေရးကာလတြင္ အေလးအနက္ထားသင့္သည္တို႔ကို ထားရမွန္းမသိ၊ ေတာ္လွန္ေရးကို စိတ္ကူးယဥ္သဖြယ္ ေဟးလားဝါးလားႏွင့္ ေပ်ာ္ပြဲစားေနသလို လုပ္လို႔ရသည္ဟု အထင္ေရာက္ေနျခင္းႏွင့္ အဆိုးဆံုးမွာ အခ်ိဳ႕သည္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုၾကည္မႈ မရွိဘဲ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ပါဝင္လာျခင္းပင္ျဖစ္သည္)

ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္း
ဗဟုိေကာ္မတီကုိ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရာ၌ တစ္ဖြဲ႕ျခင္းမွ အလွည့္က် မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူကုိ ေျဗာင္အဆုိျပဳၿပီး က်န္အဖြဲ႕ ၂ ဖြဲ႕မွ ေထာက္ခံမႈရလွ်င္ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္ ျဖစ္လာသည္။ ထုိအေရြးခံရေသာ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္မ်ားထဲမွ အေပၚ ၅ ေနရာႏွင့္လုပ္ငန္းေကာ္မတီရွစ္ေနရာကုိ လွ်ဳိ႕ဝွက္မဲစနစ္ျဖင့္ ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္မ်ားမွ မဲေပး ေရြးခ်ယ္ ရသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲစသည္ႏွင့္ တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္ တစ္ဖြဲ႕ အဆုိျပဳၾက ေထာက္ခံၾကႏွင့္ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္ ၂၁ ဦးကုိ ေျဗာင္မဲေပးစနစ္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီး ထုိ ၂၁ ဦးထဲမွ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီကို လွ်ဳိ႕ဝွက္မဲေပးစနစ္ျဖင့္ ထပ္မံေရြးခ်ယ္ခဲ့ရာ မဲအမ်ားဆံုးျဖင့္  ကြၽန္ေတာ္သည္ ဥကၠ႒အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရပါသည္။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး၏အလံ (မွတ္ခ်က္။ ။ အားလံုးတုိင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီး ရရွိလာသည့္ ဒီဇုိင္းကုိ ကုိတင္စုိးေနာင္ (က်ဆံုး) က အလံအရြယ္အစားနင့္ ၾကယ္အေနအထားတုိ႔ကုိ ေရးဆြဲေပးခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္က ခြပ္ေဒါင္းကုိ ေရးဆြဲေပးခဲ့သည္။)