ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ
မေသေတာ့ဘူး
တလ ျပည့္ခဲ့ျပီ အဘ၊
ေသေသာသူ ၾကာရင္ေမ့တဲ့လား၊
ဒါဆိုရင္ အဘကေတာ့
ေသဆံုးသူ မဟုတ္ဘူးေပါ့၊
အဘရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြက
ကၽြန္မတို႕ရင္ထဲမွာ စြဲထင္ဆဲ၊
အဘရဲ႕ စာနဲ႕စကားေတြက
ကၽြန္မတို႕ႏွလံုးသားမွာ ထင္က်န္ဆဲ၊
အဘဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး၊
ဟုတ္တယ္- ရုပ္ခႏၶာ
ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားေပမယ့္
ဦး၀င္းတင္ဆိုေသာ အဘရဲ႕နာမည္
ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ မေသေတာ့ဘူး။
"ေဖာက္လြဲေဖာက္ျပန္ရွိတတ္တဲ့
လူ႕ေလာကမွာ
လူတစ္ေယာက္ကို
ေသဆံုးျပီးမွသာ ခ်ီးက်ဴးပါတဲ့၊
လူတေယာက္ဟာ
သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္ကို
မေဖာက္မျပန္
ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားတယ္ဆိုတာ
ေသဆံုးျပီးမွသာ သိႏိုင္တယ္ "တဲ့၊
ျပည္သူလူထုၾကီးရဲ႕ၾကားက၊
လူထုလူတန္းစားအလႊာအသီးသီးၾကားကေ
ရင္ဘတ္နဲ႕ခံစားရင္း
ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့
အဘရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ
ျပည္သူ႕ဆႏၵနဲ႕
ေသြဖည္သြားတယ္ဆိုတာ
ဘယ္တုန္းကရွိခဲ့လို႕လဲ။
အဘဟာ
ျပည္သူ႕ဘ၀ကိုသိတယ္၊
ႏွလံုးသားနဲ႕ မွ်ေ၀ခံစားခဲ့တယ္။
အဘဟာ
ျပည္သူ႕ဆႏၵကိုသိတယ္၊
အရိုးေက်ေက်၊ အေရခမ္းခ်ိန္ထိ
ဆႏၵေတြျဖည့္ႏိုင္ဖို႕
ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။
အဘဟာ
လူထုလူတန္းစား အလႊာအသီးသီးရဲ႕
သေဘာသဘာ၀ကို နားလည္တယ္၊
ေရေပၚဆီေပၚပင္ႏိုင္ငံေရးထက္
ျပည္သူ႕ႏိုင္ငံေရးကို
ဦးစားေပးခဲ့တယ္။
အဘဟာ
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံု
အာရံုစိုက္တယ္၊
က်န္းမာေရးမေကာင္းတာေတာင္
ေဆးရံုကုတင္ေပၚကေန
အားခဲေခါင္းေထာင္ထရင္း
တိုင္းရင္းသားအေရး၊
ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့
အဘရဲ႕ပံုရိပ္ကို
ကၽြန္မဘယ္လိုေမ့ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
အဘဟာ
အလင္းနဲ႕အေမွာင္ကိုခြဲျခားျပတတ္
အေမွာင္မွန္းသိရက္နဲ႕
လင္းသေယာင္ရွဳျမင္ခိုင္းတတ္တဲ့
ကိုယ္က်ိဳးရွာအတၱေတြ
အဘမွာမရွိခဲ့ဘူး။
အဘဟာ
ရန္သူရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ကို
နားလည္တယ္၊
ႏွင္းမကြဲခင္၊ အာရုဏ္ဦးရဲ႕
ေရာျပြန္းရွဳပ္ေထြးမွဳေတြအၾကားက
မက္လံုးေတြနဲ႕
ခ်ိဳျမိန္တဲ့အဆိပ္ေတြကို
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း
မီးေမာင္းထိုးျပေပးခဲ့တယ္။
အဘဟာ
ပညာအသိကို သတိနဲ႕တြဲခဲ့တယ္၊
ရာထူး၊ စည္းစိမ္နဲ႕ မက္လံုးေတြၾကားမွာ
ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္က်င့္၀တ္ကို
ေရစံုေမ်ာမခံခဲ့ဘူး။
တလျပည့္ခဲ့ျပီ-အဘ၊
အဘရဲ႕ရုပ္ခႏၶာ
ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားတာ
တလျပည့္ခဲ့ျပီ၊
ဒါေပမယ့္
အဘမေသေသးဘူး၊
ဟုတ္တယ္-
ဦး၀င္းတင္ဆိုေသာ အဘရဲ႕နာမည္
ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ မေသေတာ့ဘူး။
No comments:
Post a Comment