"ေျမႏွစ္ေပေၾကာင့္ အပါယ္က်သူ"
•••••••••••••••••••••••••••••••••••
တကယ္ေတာ့ လူအမ်ားစု အပါယ္က်ၾကရတာဟာ အပိုေလာဘေၾကာင့္ပါ။ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပိုင္းက တကယ့္ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုကို ေျပာျပဦးမယ္။ ဒီအမ်ိဳးသမီးႀကီးဟာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္က လူအမ်ားစုနဲ႔ သိကၽြမ္းတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေျမကို အုပ္တံတိုင္းခတ္တဲ့အခါမွာ တစ္ဖက္ေျမကြက္က ေျမႏွစ္ေပေလာက္ ခိုးယူထားလိုက္တယ္။
သူက အရင္ေရာက္တာလည္းျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္ကလူေတြနဲ႔လည္း သိေနတာဆိုေတာ့
ေနာက္မွေရာက္လာတဲ့ တစ္ဖက္ေျမကြက္ရွင္ဟာ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ဒီအတိုင္းေနတယ္။
ဒီအမ်ိဳးသမီးႀကီး ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီအိမ္ကို သူ႔သမီးေက်ာင္းဆရာမက
ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနထိုင္တယ္။
တစ္ညေတာ့ ဆံုးသြားတဲ့အမ်ိဳးႀကီးက သူ႔သမီးေက်ာင္းဆရာမကို အိမ္မက္ေပးတယ္။ အေမသူတစ္ပါး ေျမႏွစ္ေပကို ခိုးယူခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီေနရာတစ္ဝိုက္မွာပဲ ၿပိတၱာမႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ေန႔ေရာ၊ ညေရာ ေျမေတြကို ေတာင္းႀကီးနဲ႔ ရြက္ၿပီး တစ္ဖက္ၿခံထဲကို ထည့္ေပးေနရတယ္။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ အေမဒီဘဝက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကၽြတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမၿပိတၱာဘဝက လြတ္ေအာင္ကယ္ပါ။ ကယ္ရမည့္ နည္းလမ္းက ခိုးထားတဲ့ေျမႏွစ္ေပကို ပိုင္ရွင္ထံ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေပးပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယူထားတဲ့အတြက္ ေငြနဲ႔တြက္ၿပီး က်သင့္တဲ့အတိုးကိုလည္း ေပးဆပ္လိုက္ပါ။
အားလံုးၿပီးၿပီဆိုမွ အေမ့ကို အမွ်ေပးပါတဲ့။ သူေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးမွ ၿပိတၱာဘဝက လြတ္သြားတယ္။ သူတစ္ပါးပိုင္တဲ့ ေျမႏွစ္ေပကို မတရားသျဖင့္ လိုခ်င္တဲ့ေလာဘကို တစ္ခဏတာ လက္ခံမိလိုက္တဲ့အတြက္ ၿပိတၱာဘဝကို ေရာက္သြားခဲ့ရတာပဲ။
တစ္ကယ္ေတာ့ မိမိအတြက္ တကယ္လိုအပ္တာက ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္းသာ႐ံု ေျမကြက္ေလးပါ။ မိမိအိပ္တဲ့အခါ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ စာေနရာထက္ ပိုသံုးလို႔မရပါဘူး။ အပိုေျမေတြ အမ်ားႀကီး လိုခ်င္တယ္ဆိုတာ အပိုေလာဘေၾကာင့္ပါ။ အဲဒီ အပိုေလာဘေၾကာင့္ အပါယ္မက်ခ်င္ဘဲ က်ၾကရတာ။
အပိုေလာဘႀကီးသူေတြအတြက္ ေရးထားတဲ့ ဒႆနစာေလး တစ္ပုဒ္အလြတ္ရထားတယ္။
“ဘယ္ေလာက္ပင္ စားရ စားရ တစ္ဝမ္းဝ႐ံုပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပင္ ဝတ္ရ ဝတ္ရ အေရျပားဖံုး႐ံုပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပင္ အိပ္ရ ေနရ တစ္ကိုယ္စာေလးပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပင္ ပစၥည္းဥစၥာရွိရွိ ေသရင္ထားပစ္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။
ကုသိုလ္ျပဳလွ်င္ ကိုယ့္ဖို႔။
က်န္ခဲ့လွ်င္ သူမ်ားဖို႔။”
အမွန္ကေတာ့ တဏွာဆိုတာ ကာမဂုဏ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးျဖစ္တာ။ ကာမဂုဏ္ရဲ႕အျပစ္ကို သိျမင္သြားရင္ စြဲလမ္းတဲ့ တဏွာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏ “လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂမၻီရဝိပႆနာ” အတြဲ-၇မွ
ေကာက္ႏွုတ္ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။
စာဖတ္သူအားလံုး ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾကဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵ ျပည့္ဝၾကပါေစ။ ။
တစ္ညေတာ့ ဆံုးသြားတဲ့အမ်ိဳးႀကီးက သူ႔သမီးေက်ာင္းဆရာမကို အိမ္မက္ေပးတယ္။ အေမသူတစ္ပါး ေျမႏွစ္ေပကို ခိုးယူခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီေနရာတစ္ဝိုက္မွာပဲ ၿပိတၱာမႀကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ေန႔ေရာ၊ ညေရာ ေျမေတြကို ေတာင္းႀကီးနဲ႔ ရြက္ၿပီး တစ္ဖက္ၿခံထဲကို ထည့္ေပးေနရတယ္။
ဒီအတိုင္းဆိုရင္ အေမဒီဘဝက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ကၽြတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေမၿပိတၱာဘဝက လြတ္ေအာင္ကယ္ပါ။ ကယ္ရမည့္ နည္းလမ္းက ခိုးထားတဲ့ေျမႏွစ္ေပကို ပိုင္ရွင္ထံ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေပးပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယူထားတဲ့အတြက္ ေငြနဲ႔တြက္ၿပီး က်သင့္တဲ့အတိုးကိုလည္း ေပးဆပ္လိုက္ပါ။
အားလံုးၿပီးၿပီဆိုမွ အေမ့ကို အမွ်ေပးပါတဲ့။ သူေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးမွ ၿပိတၱာဘဝက လြတ္သြားတယ္။ သူတစ္ပါးပိုင္တဲ့ ေျမႏွစ္ေပကို မတရားသျဖင့္ လိုခ်င္တဲ့ေလာဘကို တစ္ခဏတာ လက္ခံမိလိုက္တဲ့အတြက္ ၿပိတၱာဘဝကို ေရာက္သြားခဲ့ရတာပဲ။
တစ္ကယ္ေတာ့ မိမိအတြက္ တကယ္လိုအပ္တာက ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ခင္းသာ႐ံု ေျမကြက္ေလးပါ။ မိမိအိပ္တဲ့အခါ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ စာေနရာထက္ ပိုသံုးလို႔မရပါဘူး။ အပိုေျမေတြ အမ်ားႀကီး လိုခ်င္တယ္ဆိုတာ အပိုေလာဘေၾကာင့္ပါ။ အဲဒီ အပိုေလာဘေၾကာင့္ အပါယ္မက်ခ်င္ဘဲ က်ၾကရတာ။
အပိုေလာဘႀကီးသူေတြအတြက္ ေရးထားတဲ့ ဒႆနစာေလး တစ္ပုဒ္အလြတ္ရထားတယ္။
“ဘယ္ေလာက္ပင္ စားရ စားရ တစ္ဝမ္းဝ႐ံုပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပင္ ဝတ္ရ ဝတ္ရ အေရျပားဖံုး႐ံုပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပင္ အိပ္ရ ေနရ တစ္ကိုယ္စာေလးပဲ။
ဘယ္ေလာက္ပင္ ပစၥည္းဥစၥာရွိရွိ ေသရင္ထားပစ္ခဲ့ရတာခ်ည္းပဲ။
ကုသိုလ္ျပဳလွ်င္ ကိုယ့္ဖို႔။
က်န္ခဲ့လွ်င္ သူမ်ားဖို႔။”
အမွန္ကေတာ့ တဏွာဆိုတာ ကာမဂုဏ္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးျဖစ္တာ။ ကာမဂုဏ္ရဲ႕အျပစ္ကို သိျမင္သြားရင္ စြဲလမ္းတဲ့ တဏွာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ)၏ “လူငယ္မ်ားအတြက္ ဂမၻီရဝိပႆနာ” အတြဲ-၇မွ
ေကာက္ႏွုတ္ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။
စာဖတ္သူအားလံုး ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾကဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵ ျပည့္ဝၾကပါေစ။ ။
No comments:
Post a Comment