..............................
ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုၾကီးရဲ႕ ေငြရတုပြဲေတာ္ၾကီးကို ႏႊဲေပ်ာ္လိုက္ရေတာ့ လူတိုင္းလိုလိုု မ်က္ႏွာေတြေဖာ္၊ ေခါင္းေတြေမာ္၊ ႏွလံုးသားေတြေပ်ာ္ၾကတယ္။ က်ဳပ္အပါအ၀င္ ရွစ္ေလးလံုး သံေယာဇဥ္သမားေတြ အားလံုး ဆိုပါေတာ့ေလ။ ေဖာ္တယ္၊ ေမာ္တယ္ ေပ်ာ္တယ္။ ေျပာမဲ့သာ ေျပာတာပါ။ တကယ့္ႏွလံုးသားစစ္စစ္ရဲ႕ အႏွစ္အရင္း အတြင္းသား နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းမွာေတာ့ ဘယ္အေပ်ာ္လႈိင္းကေလးေတြ ရုိက္ခက္ႏိုင္မွာလဲဗ်။
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ေငြရတုမို႕သာ ေပ်ာ္စရာရယ္လို႕ေျပာရ။ ဘယ္မွာ အသည္းနာ သက္သာႏိုင္ပါ့မလဲဗ်ာ။ ရွစ္ေလးလံုးကာလဆိုတာ တစ္ပါတီအာဏာရွင္ေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြ “မိုးေပၚေထာင္မပစ္၊ တည့္တည္ပစ္” တဲ့ ဒိုင္း … ဒိုင္း … ဒိုင္း … ဒိုင္း ကာလနာၾကီး မဟုတ္ေပကလားဗ်ဳိ႕။
ကဲပါေလ။ ဒီစကားေတြ ေျပာရတာ ရင္နာ၊ ႏွလံုးနာ၊ အသည္းနာသဗ်ာ။ ေတာ္ပါေတာ့။ ေတာ္ၾကာ ၾကက္တူေရြးကေတာ္ေတာ္ မယ္ေတာ္ကကဲခ်င္တဲ့ ဟိုလိုလူစားေတြနဲ႕ ေတြ႕ေနရဦးမယ္။ ေတြ႕လိုက္ရင္ အေဟာက္ အေငါက္ အေခါက္ အေျခာက္ ခံေနရဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕က သင္ပုန္းမေခ်ခ်င္ဘူး မဟုတ္လား။ လက္စားေခ်ခ်င္ေနေသးတာလား။ ဘာလား ညာလား အေမးအျမန္း အၾကိမ္းအေမာင္း ခံေနၾကရဦးမယ္။ ကဲ … ကဲ ေတာ္တန္တိတ္ၾက။
အေပ်ာ္စကားေလး မေျပာရတဲ့တူတူ ပန္းစကားေတြ၊ နန္းစကားေတြ၊ အလြမ္းစကားေတြ ေျပာၾက။ အဲ … ပန္းစကားဆိုတာက ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီခန္းမက ႏိုင္ငံေရးဇာတ္သံေတြအေၾကာင္း ေျပာတာတဲ့ဗ်။ နန္းစကားဆိုတာကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ ကန္႕လန္႕ကာေနာက္ကြယ္က ရာဇ၀တ္မႈၾကီးေတြ (အဲေလ ဘြာ … ဘြာ မွားလို႕ပါဗ်ာ။ ရာဇ၀င္လူၾကီးေတြ) အေၾကာင္းေျပာၾကတာတဲ့။
ရာဇ၀င္လူၾကီးဆိုတာက ရွစ္ေလးလံုးေခတ္က ရာဇ၀င္ထဲေရာက္သြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာဗ်ဳိ႕။ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေစာေမာင္ဆိုတ
သူ႕ခမ်ာ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၁၈ မွာ အာဏာသိမ္း၊ ၁၉၉၂ ဧျပီ ၂၄မွာ ျပဳတ္ဆိုကိုး။ နန္းသက္မရွည္ရွာဘူးေပါ့။ က်ဳပ္ကေတာ့ မသိလွပါဘူး။ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတာကိုး။ က်ဳပ္လိုပဲ ေထာင္နန္းစံေတြလည္း မနည္းမေနာေပါ့။ က်ဳပ္တို႕ကို သူပဲေထာင္ခ်သြားတာလား။ သူ႕နာမည္သံုးျပီး တပည့္ေက်ာ္ ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ခ်ဳပ္ကပဲ ေထာင္ခ်သြားသလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဘယ္သူလုပ္လုပ္ က်ဳပ္တို႕ကေတာ့ အဲဒီသမိုင္းဆိုးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ပစ္ႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။
ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုကာလၾကီးမွာ သူတို႕က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ် ျပစ္မႈေတြနဲ႕ အမွားေတြ အားလံုးအတြက္ ႏိုင္ငံနဲ႕ ျပည္သူကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မလား။ လံုး၀ မေခ်ဖ်က္ႏိုင္တဲ့ မလႊဲမေရွာင္သာ ျပစ္မႈေတြအတြက္ ထိုက္သင့္တဲ့ျပစ္ဒဏ္ေတြ က်ခံမလား။ ေထာင္က်၊ ဘ၀ပ်က္၊ အသက္ဆံုးခဲ့ၾကရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ႕ မိသားစုေတြရဲ႕ဘ၀ျပန္လည္ထူေထာင္ေ
အဲဂလိုဆိုရင္ က်ဳပ္တို႕လို နင္းျပားေက်ာမြဲ လူထဲကလူေတြအဖို႕ကေတာ့ အာဏာရွင္ေပါင္းစံုတို႕ရဲ႕ သမိုင္းညစ္ေတြကို အျပံဳးနဲ႕ေမ့ပစ္လုိက္ၾကမွာပါဗ်ဳ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး ေစာေမာင္အေၾကာင္း စကားစပ္မိလို႕ ေျပာတာပါ။ က်ဳပ္က ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးကို လူခ်င္းသာမသိ မကြ်မ္းတာ။ လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး အျဖစ္နဲ႕ေတာ့ ေတြ႕ဖူးလိုက္သဗ်။ ၁၉၈၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိမ္ကိုသူေရာက္လာတယ္ေလ။ စ်ာပန ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ က်ဳပ္တို႕ေတြ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ၾကတာေပါ့။ သိပ္မၾကာဘူး။ က်ဳပ္ ေထာင္ထဲေရာက္ သြားတယ္။ က်ဳပ္ ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ေနခဲ့ရတယ္။ လြတ္လာေတာ့ သူခမ်ာ ေသရွာျပီ။
က်ဳပ္လြတ္လာမွ သူအာဏာရွိတုန္း ေျပာသြားတာေတြ ဖတ္ရတယ္။ ဟိုတစ္စြန္း ဒီတစ္စ ၾကားရတာပါ။ သူ အာဏာမမက္ပါဘူးတဲ့။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ဖခင္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ တိုင္းျပည္ကို သူကယ္တင္လိုက္ႏိုင္တယ္လို႕ ယံုၾကည္တယ္တဲ့။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးရင္ ရာထူးမွ အနားယူမယ္တဲ့။ တိုင္းျပည္ကို တံခါးေတြ ဖြင့္လိုက္ပါျပီတဲ့။ အစိုးရက ပြင့္လင္းျမင္သာ ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္တဲ့။ အစိုးရသစ္တက္လာခ်ိန္မွာ သူလုပ္ခဲ့သမွ်ေတြကို မထိမ္မခ်န္ အစီရင္ခံမယ္တဲ့။ ေကာင္းတာေရာ၊ ဆိုးတာေရာ သူ တာ၀န္ခံမယ္တဲ့။ သူတို႕ေတြက စစ္တန္းလ်ား ျပန္မွာပါတဲ့။ ပါတီေတြ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲၾကပါတဲ့။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေစာေမာင္ဟာ ဘယ္လိုလူစားလဲ က်ဳပ္မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုလူမ်ဳိး၊ ဒီလိုပြင့္လင္းတဲ့သတၱိနဲ႕ ဒီလိုစစ္သားစိတ္ရွိပံုကို က်ဳပ္တို႕ေလးစား တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ဒီကေန႕ ဒီလိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ဳိး သူ႕ကိုယ္သူျပင္၊ သူ႕လုပ္ရပ္လုပ္ခြင္ေတြသူျပင္၊ သူ႕စိတ္ထားေတြ သူျပင္၊ အားလံုးကို အားလံုးျပင္မယ္ဆိုရင္ အရမ္းေကာင္းေပါ့။ က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း ရေသ့စိတ္ေျဖသေဘာေျပာရရင္ ‘ျပည္သူ႕ဘက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးတစ္ေယာက္’ ရယ္လို႕ကို သူ႕ကို ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္စစ္စစ္ ဘြဲ႕တံဆိပ္ခ်ည္ပစ္လိုက္ခ်င္တာဗ်
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဗ်ာ ဒီခ်ဳပ္လို ဒီမိုကေရစီတပ္ဦး အဖြဲ႕အစည္းၾကီးတစ္ခုရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္လႊာမွာကို
က်ဳပ္တို႕ ျပည္သူေတြဆိုတာက ကိုယ္တိုင္က ျပည္သူ႕ဘ၀ခံယူထားၾကသူေတြပဲဗ်ာ။ ဘယ္လို လူစားလာလာ က်ဳပ္တို႕လိုပဲ ျပည္သူ႕ဘ၀ကို ပိုက္ေထြး၊ ျပည္သူ႕သစၥာကို ခံယူၾကမယ္ဆိုရင္ အားလံုးကို လႈိက္လဲွစြာ ၾကိဳဆိုၾကမွာပါဗ်ာ။
ဒါ က်ဳပ္တို႕ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေ
ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္
ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္။ ။ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၃၆)။
ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုၾကီးရဲ႕ ေငြရတုပြဲေတာ္ၾကီးကို ႏႊဲေပ်ာ္လိုက္ရေတာ့ လူတိုင္းလိုလိုု မ်က္ႏွာေတြေဖာ္၊ ေခါင္းေတြေမာ္၊ ႏွလံုးသားေတြေပ်ာ္ၾကတယ္။ က်ဳပ္အပါအ၀င္ ရွစ္ေလးလံုး သံေယာဇဥ္သမားေတြ အားလံုး ဆိုပါေတာ့ေလ။ ေဖာ္တယ္၊ ေမာ္တယ္ ေပ်ာ္တယ္။ ေျပာမဲ့သာ ေျပာတာပါ။ တကယ့္ႏွလံုးသားစစ္စစ္ရဲ႕ အႏွစ္အရင္း အတြင္းသား နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းမွာေတာ့ ဘယ္အေပ်ာ္လႈိင္းကေလးေတြ ရုိက္ခက္ႏိုင္မွာလဲဗ်။
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ေငြရတုမို႕သာ ေပ်ာ္စရာရယ္လို႕ေျပာရ။ ဘယ္မွာ အသည္းနာ သက္သာႏိုင္ပါ့မလဲဗ်ာ။ ရွစ္ေလးလံုးကာလဆိုတာ တစ္ပါတီအာဏာရွင္ေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြ “မိုးေပၚေထာင္မပစ္၊ တည့္တည္ပစ္” တဲ့ ဒိုင္း … ဒိုင္း … ဒိုင္း … ဒိုင္း ကာလနာၾကီး မဟုတ္ေပကလားဗ်ဳိ႕။
ကဲပါေလ။ ဒီစကားေတြ ေျပာရတာ ရင္နာ၊ ႏွလံုးနာ၊ အသည္းနာသဗ်ာ။ ေတာ္ပါေတာ့။ ေတာ္ၾကာ ၾကက္တူေရြးကေတာ္ေတာ္ မယ္ေတာ္ကကဲခ်င္တဲ့ ဟိုလိုလူစားေတြနဲ႕ ေတြ႕ေနရဦးမယ္။ ေတြ႕လိုက္ရင္ အေဟာက္ အေငါက္ အေခါက္ အေျခာက္ ခံေနရဦးမယ္။ ခင္ဗ်ားတို႕က သင္ပုန္းမေခ်ခ်င္ဘူး မဟုတ္လား။ လက္စားေခ်ခ်င္ေနေသးတာလား။ ဘာလား ညာလား အေမးအျမန္း အၾကိမ္းအေမာင္း ခံေနၾကရဦးမယ္။ ကဲ … ကဲ ေတာ္တန္တိတ္ၾက။
အေပ်ာ္စကားေလး မေျပာရတဲ့တူတူ ပန္းစကားေတြ၊ နန္းစကားေတြ၊ အလြမ္းစကားေတြ ေျပာၾက။ အဲ … ပန္းစကားဆိုတာက ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီခန္းမက ႏိုင္ငံေရးဇာတ္သံေတြအေၾကာင္း ေျပာတာတဲ့ဗ်။ နန္းစကားဆိုတာကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ ကန္႕လန္႕ကာေနာက္ကြယ္က ရာဇ၀တ္မႈၾကီးေတြ (အဲေလ ဘြာ … ဘြာ မွားလို႕ပါဗ်ာ။ ရာဇ၀င္လူၾကီးေတြ) အေၾကာင္းေျပာၾကတာတဲ့။
ရာဇ၀င္လူၾကီးဆိုတာက ရွစ္ေလးလံုးေခတ္က ရာဇ၀င္ထဲေရာက္သြားတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာဗ်ဳိ႕။ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေစာေမာင္ဆိုတ
သူ႕ခမ်ာ ၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၁၈ မွာ အာဏာသိမ္း၊ ၁၉၉၂ ဧျပီ ၂၄မွာ ျပဳတ္ဆိုကိုး။ နန္းသက္မရွည္ရွာဘူးေပါ့။ က်ဳပ္ကေတာ့ မသိလွပါဘူး။ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတာကိုး။ က်ဳပ္လိုပဲ ေထာင္နန္းစံေတြလည္း မနည္းမေနာေပါ့။ က်ဳပ္တို႕ကို သူပဲေထာင္ခ်သြားတာလား။ သူ႕နာမည္သံုးျပီး တပည့္ေက်ာ္ ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္ခ်ဳပ္ကပဲ ေထာင္ခ်သြားသလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ဘယ္သူလုပ္လုပ္ က်ဳပ္တို႕ကေတာ့ အဲဒီသမိုင္းဆိုးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ပစ္ႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး။
ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုကာလၾကီးမွာ သူတို႕က်ဴးလြန္ခဲ့သမွ် ျပစ္မႈေတြနဲ႕ အမွားေတြ အားလံုးအတြက္ ႏိုင္ငံနဲ႕ ျပည္သူကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မလား။ လံုး၀ မေခ်ဖ်က္ႏိုင္တဲ့ မလႊဲမေရွာင္သာ ျပစ္မႈေတြအတြက္ ထိုက္သင့္တဲ့ျပစ္ဒဏ္ေတြ က်ခံမလား။ ေထာင္က်၊ ဘ၀ပ်က္၊ အသက္ဆံုးခဲ့ၾကရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြနဲ႕ မိသားစုေတြရဲ႕ဘ၀ျပန္လည္ထူေထာင္ေ
အဲဂလိုဆိုရင္ က်ဳပ္တို႕လို နင္းျပားေက်ာမြဲ လူထဲကလူေတြအဖို႕ကေတာ့ အာဏာရွင္ေပါင္းစံုတို႕ရဲ႕ သမိုင္းညစ္ေတြကို အျပံဳးနဲ႕ေမ့ပစ္လုိက္ၾကမွာပါဗ်ဳ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး ေစာေမာင္အေၾကာင္း စကားစပ္မိလို႕ ေျပာတာပါ။ က်ဳပ္က ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးကို လူခ်င္းသာမသိ မကြ်မ္းတာ။ လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး အျဖစ္နဲ႕ေတာ့ ေတြ႕ဖူးလိုက္သဗ်။ ၁၉၈၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႕မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အိမ္ကိုသူေရာက္လာတယ္ေလ။ စ်ာပန ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ က်ဳပ္တို႕ေတြ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ၾကတာေပါ့။ သိပ္မၾကာဘူး။ က်ဳပ္ ေထာင္ထဲေရာက္ သြားတယ္။ က်ဳပ္ ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ေနခဲ့ရတယ္။ လြတ္လာေတာ့ သူခမ်ာ ေသရွာျပီ။
က်ဳပ္လြတ္လာမွ သူအာဏာရွိတုန္း ေျပာသြားတာေတြ ဖတ္ရတယ္။ ဟိုတစ္စြန္း ဒီတစ္စ ၾကားရတာပါ။ သူ အာဏာမမက္ပါဘူးတဲ့။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ဖခင္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ တိုင္းျပည္ကို သူကယ္တင္လိုက္ႏိုင္တယ္လို႕ ယံုၾကည္တယ္တဲ့။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးရင္ ရာထူးမွ အနားယူမယ္တဲ့။ တိုင္းျပည္ကို တံခါးေတြ ဖြင့္လိုက္ပါျပီတဲ့။ အစိုးရက ပြင့္လင္းျမင္သာ ေဆာင္ရြက္ေနပါတယ္တဲ့။ အစိုးရသစ္တက္လာခ်ိန္မွာ သူလုပ္ခဲ့သမွ်ေတြကို မထိမ္မခ်န္ အစီရင္ခံမယ္တဲ့။ ေကာင္းတာေရာ၊ ဆိုးတာေရာ သူ တာ၀န္ခံမယ္တဲ့။ သူတို႕ေတြက စစ္တန္းလ်ား ျပန္မွာပါတဲ့။ ပါတီေတြ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲၾကပါတဲ့။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေစာေမာင္ဟာ ဘယ္လိုလူစားလဲ က်ဳပ္မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုလူမ်ဳိး၊ ဒီလိုပြင့္လင္းတဲ့သတၱိနဲ႕ ဒီလိုစစ္သားစိတ္ရွိပံုကို က်ဳပ္တို႕ေလးစား တန္ဖိုးထားပါတယ္။ ဒီကေန႕ ဒီလိုဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ဳိး သူ႕ကိုယ္သူျပင္၊ သူ႕လုပ္ရပ္လုပ္ခြင္ေတြသူျပင္၊ သူ႕စိတ္ထားေတြ သူျပင္၊ အားလံုးကို အားလံုးျပင္မယ္ဆိုရင္ အရမ္းေကာင္းေပါ့။ က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း ရေသ့စိတ္ေျဖသေဘာေျပာရရင္ ‘ျပည္သူ႕ဘက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးတစ္ေယာက္’ ရယ္လို႕ကို သူ႕ကို ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္စစ္စစ္ ဘြဲ႕တံဆိပ္ခ်ည္ပစ္လိုက္ခ်င္တာဗ်
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဗ်ာ ဒီခ်ဳပ္လို ဒီမိုကေရစီတပ္ဦး အဖြဲ႕အစည္းၾကီးတစ္ခုရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္လႊာမွာကို
က်ဳပ္တို႕ ျပည္သူေတြဆိုတာက ကိုယ္တိုင္က ျပည္သူ႕ဘ၀ခံယူထားၾကသူေတြပဲဗ်ာ။ ဘယ္လို လူစားလာလာ က်ဳပ္တို႕လိုပဲ ျပည္သူ႕ဘ၀ကို ပိုက္ေထြး၊ ျပည္သူ႕သစၥာကို ခံယူၾကမယ္ဆိုရင္ အားလံုးကို လႈိက္လဲွစြာ ၾကိဳဆိုၾကမွာပါဗ်ာ။
ဒါ က်ဳပ္တို႕ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားေ
ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္
ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္။ ။ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၃၆)။
No comments:
Post a Comment