..........................
က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ကေတာ့ တသိမ့္သိမ့္ တစိမ့္စိမ့္သမားဗ်။ မေန႔တစ္ေန႔က သူ႔ရဲ႕လစဥ္ ေရဒီယို မိန္႔ခြန္း အသံလႊင့္တယ္။ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈသစ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို တစ္ျပည္လံုးၾကားေအာင္ ေရဒီယိုက ေအာ္သြားသဗ်။ ေကာင္းလွပါတယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးခ်င္သဗ်။ (လႊတ္ေတာ္ထဲက ၾကံ့ဖြံ႕အမတ္ေတြရဲ႕ အဆိုအမိန္႔ေတြကို ဒီခ်ဳပ္အမတ္ေတြ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၾကသလိုေပါ့။
တသိမ့္သိမ့္ တစိမ့္စိမ့္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့စကား ဆက္ရပါဦးမယ္။ သမၼတႀကီးက သိန္းရာကေန သိမ့္၊ စိန္ရာကေန စိမ့္လို႕ သိမ့္သိမ့္စိမ့္စိမ့္ လုပ္ေနတယ္ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ကို သိမ့္သိမ့္ကေလးနဲ႕ စိမ့္စိမ့္ၿပီး၊ စိမ့္စိမ့္ကေလးနဲ႕ သိမ့္သိမ့္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလို႔ မႊမ္းတာပါ။ (တကယ္ မုဒိတာနဲ႔ မႊမ္းတာေနာ္။ ဖြဟဲ့ လဲြပါေစ၊ ဖယ္ပါေစ။ ေတာ္ၾကာ သမၼတႀကီးက စာနယ္ဇင္းေကာင္စီကို ေပးသနားေတာ္မူရသလို က်ဳပ္ကို သိန္းငါးရာႀကီးမ်ားေတာင္ ေပးသနားေတာ္မူရင္ က်ဳပ္ခမ်ာ ေခြးေခါင္းဆင္မခ်ီႏိုင္ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္ဗ်ာ။)
ဒီလုိဗ်။ သမၼတႀကီးေျပာတဲ့ `သေဘာထား မတူညီသူမ်ား အတူလက္တဲြ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တယ္´ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈသစ္ဟာတဲ့။ မိမိ ဦးသိန္းစိန္တို႕ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာတဲ့။ ယခင္ကတဲ့။ မရွိဖူးေသးဘူးတဲ့။ `၈၈ ခုႏွစ္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားဟာတဲ့´။ အဲဒီအခန္းအနား က်င္းပႏိုင္တာဟာ´တဲ့။ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ကို တတ္လွမ္းႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္´ တဲ့။ `ဒီလုိတတ္လွမ္းႏိုင္တာကို´တ
က်ဳပ္ မူရင္းမိန္႔ခြန္း မဖတ္ရခင္ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ရတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြ ေရွာ္သဗ်ာ။ ဂ်ာနယ္ သတင္းေတြအရ သမၼတႀကီးက ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု အခမ္းအနားလို႕ မိန္႕ၾကားေတာ္မူသတဲ့။ သမၼတႀကီးက `အေရးေတာ္ပံု´ ဆိုမွေတာ့ ဘယ္ေအာက္ေျခငနဲက `အယံုေတာ္ေပး´ မလုပ္ဘဲ ေန၀ံ့ေတာ့မွာလဲ။ နားစြန္နားဖ်ားၾကားတာ ကေတာ့ အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ ကံသီလို႔ တစ္ေက်ာ့ျပန္ မက်ဆံုးျပန္တာ ဆိုပါကလား။ ေငြရတုမွာ ေသလုနီးပါး အျဖစ္ဆိုးခဲ့ေသးသတဲ့ဗ်။ အာဏာပိုင္ေတြ (အာဏာရွင္ေတြ မဟုတ္ဘူးေနာ္) က အေရးေတာ္ပံု စကားလံုးမသံုးရ လုပ္ၾကေသးတာတဲ့။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက အေရးေတာ္မပံုရရင္ အယံုေတာ္မေပးဘူးဗိ်ဳ႕လို႔ တစ္ကိုယ္ေတာ္ဆိုလား၊ ကိုယ္တစ္၀က္ဆိုလား၊ ဆႏၵေဖာ္မယ္ဆိုလား။ လန္ကြတ္တီ ေလွ်ာ္မယ္ဆိုလား။ ဘာလား ညာလား။ အဲဒီလို ရာဇသံေပးမွပဲ ….ဟာ ေရာကုန္ၿပီဗ်ာ။ က်ဳပ္ခမ်ာလည္း အေမ့ေမ့ အေလ်ာ့ေလ်ာ့ ဘာေတြၾကားမွန္းမသိ။ ျဖစ္ရေလခ်င္းေပါ့ဗ်ာ။
ထားပါေတာ့။ ဒီႏိုင္ငံေရး စကားလံုးက အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ ဖြားဖက္ေတာ္ဗ်။ အေရးေတာ္ပံုကာလမွာ က်ဳပ္တို႔ ေဂ်ေအစီ (JAC-Joing Action Committee) ေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အျမင္မတူသူေတြ `တူတာတဲြလုပ္။ မတူတာခဲြလုပ္´ ဆိုတဲ့ မူေပၚမွာ ရပ္တည္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လက္တဲြခဲ့ၾကတာေပါ့။
သမၼႀကီးက ၂၀၁၁ ေလာက္မွာ `တူတာေတြရွာလုပ္ၾကတာေပါ့။ မတူတာေတြ ခြာျဖဳတ္´ ဆိုတဲ့ စကားလံုး သံုးခဲ့သဗ်။ အဲဒီကာလမွာ သမၼတနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႕တယ္။
ဒါပါပဲ။ အဲဒီႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈသစ္ဆိုတာႀကီး ဆိုတာႀကီးက `မိမိတို႔ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာ ယခင္ကာလ မရွိဖူးေသးတဲ့ ကိစၥ´ ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွစ္ေလးလံုး မတိုင္ခင္ လက္၀ဲသမားေတြ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ရႈပ္ၾကတဲ့ ေခတ္ကလည္း ဒီကိစၥ ရွိခဲ့တာပါပဲ။ (စစ္အာဏာႏိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္မွာေတာ့ ရွိခ်င္မွ ရွိေပလိမ့္မေပါ့။)
စကားစပ္လို႔ ေျပာလုိက္ရဦးမယ္။ ဒီႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သံုးသြား
ဘယ္သူေတြ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး စကားလံုးကို ဘယ္တုန္းက သံုးတယ္ဆိုတာ အေရးမႀကီးဘူး။ အဲဒီအသံုးအႏႈန္း၊ ႏိုင္ငံေရးခြင္မွာ ေခတ္စားတြင္က်ယ္ အသံုးနယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ဖို႕ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာဗ်ာ။ သမၼတႀကီးကို္ယ္တိုင္က အခုလို ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈသစ္တစ္ရ
က်ဳပ္ခမ်ာလည္း ေသခါနီးမွ တရားရွာတုန္း။ ဒီေတာ့ ၀ီစိကိစၧာ သံသယေတြက ပြားတတ္သဗ်။ သမၼတႀကီးကို မယံုလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္ယံုသမို႔ မစူးမိ မစမ္းမိ ျဖစ္မွာ စိုးလို႔။ တစ္ခုေလးေမးပါရေစ။ ဒီယဥ္ေက်းမႈသစ္ကို သမၼတႀကီး တကယ္ျခစ္မွာလား။ ကမာၻ႕ ေဘာလံုးေလာကမွာ ေခတ္စားေနတဲ့ အမွန္ကေလး()လိုမ်ိဳး တကယ့္ကို ျခစ္မွာလားလို႔ ေမးစမ္းပါရေစ ခင္ဗ်ား။ ။
ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္
ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္။ ။ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၃၅)။
က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္ ကေတာ့ တသိမ့္သိမ့္ တစိမ့္စိမ့္သမားဗ်။ မေန႔တစ္ေန႔က သူ႔ရဲ႕လစဥ္ ေရဒီယို မိန္႔ခြန္း အသံလႊင့္တယ္။ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈသစ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို တစ္ျပည္လံုးၾကားေအာင္ ေရဒီယိုက ေအာ္သြားသဗ်။ ေကာင္းလွပါတယ္ဗ်ာ။ က်ဳပ္ကေတာ့ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးခ်င္သဗ်။ (လႊတ္ေတာ္ထဲက ၾကံ့ဖြံ႕အမတ္ေတြရဲ႕ အဆိုအမိန္႔ေတြကို ဒီခ်ဳပ္အမတ္ေတြ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၾကသလိုေပါ့။
တသိမ့္သိမ့္ တစိမ့္စိမ့္လို႔ ေျပာခဲ့တဲ့စကား ဆက္ရပါဦးမယ္။ သမၼတႀကီးက သိန္းရာကေန သိမ့္၊ စိန္ရာကေန စိမ့္လို႕ သိမ့္သိမ့္စိမ့္စိမ့္ လုပ္ေနတယ္ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ကို သိမ့္သိမ့္ကေလးနဲ႕ စိမ့္စိမ့္ၿပီး၊ စိမ့္စိမ့္ကေလးနဲ႕ သိမ့္သိမ့္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးလို႔ မႊမ္းတာပါ။ (တကယ္ မုဒိတာနဲ႔ မႊမ္းတာေနာ္။ ဖြဟဲ့ လဲြပါေစ၊ ဖယ္ပါေစ။ ေတာ္ၾကာ သမၼတႀကီးက စာနယ္ဇင္းေကာင္စီကို ေပးသနားေတာ္မူရသလို က်ဳပ္ကို သိန္းငါးရာႀကီးမ်ားေတာင္ ေပးသနားေတာ္မူရင္ က်ဳပ္ခမ်ာ ေခြးေခါင္းဆင္မခ်ီႏိုင္ ျဖစ္ေနပါဦးမယ္ဗ်ာ။)
ဒီလုိဗ်။ သမၼတႀကီးေျပာတဲ့ `သေဘာထား မတူညီသူမ်ား အတူလက္တဲြ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တယ္´ ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈသစ္ဟာတဲ့။ မိမိ ဦးသိန္းစိန္တို႕ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာတဲ့။ ယခင္ကတဲ့။ မရွိဖူးေသးဘူးတဲ့။ `၈၈ ခုႏွစ္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ျပည့္ အခမ္းအနားဟာတဲ့´။ အဲဒီအခန္းအနား က်င္းပႏိုင္တာဟာ´တဲ့။ ႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ကို တတ္လွမ္းႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္´ တဲ့။ `ဒီလုိတတ္လွမ္းႏိုင္တာကို´တ
က်ဳပ္ မူရင္းမိန္႔ခြန္း မဖတ္ရခင္ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္ရတယ္။ သတင္းေထာက္ေတြ ေရွာ္သဗ်ာ။ ဂ်ာနယ္ သတင္းေတြအရ သမၼတႀကီးက ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု အခမ္းအနားလို႕ မိန္႕ၾကားေတာ္မူသတဲ့။ သမၼတႀကီးက `အေရးေတာ္ပံု´ ဆိုမွေတာ့ ဘယ္ေအာက္ေျခငနဲက `အယံုေတာ္ေပး´ မလုပ္ဘဲ ေန၀ံ့ေတာ့မွာလဲ။ နားစြန္နားဖ်ားၾကားတာ ကေတာ့ အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ ကံသီလို႔ တစ္ေက်ာ့ျပန္ မက်ဆံုးျပန္တာ ဆိုပါကလား။ ေငြရတုမွာ ေသလုနီးပါး အျဖစ္ဆိုးခဲ့ေသးသတဲ့ဗ်။ အာဏာပိုင္ေတြ (အာဏာရွင္ေတြ မဟုတ္ဘူးေနာ္) က အေရးေတာ္ပံု စကားလံုးမသံုးရ လုပ္ၾကေသးတာတဲ့။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြက အေရးေတာ္မပံုရရင္ အယံုေတာ္မေပးဘူးဗိ်ဳ႕လို႔ တစ္ကိုယ္ေတာ္ဆိုလား၊ ကိုယ္တစ္၀က္ဆိုလား၊ ဆႏၵေဖာ္မယ္ဆိုလား။ လန္ကြတ္တီ ေလွ်ာ္မယ္ဆိုလား။ ဘာလား ညာလား။ အဲဒီလို ရာဇသံေပးမွပဲ ….ဟာ ေရာကုန္ၿပီဗ်ာ။ က်ဳပ္ခမ်ာလည္း အေမ့ေမ့ အေလ်ာ့ေလ်ာ့ ဘာေတြၾကားမွန္းမသိ။ ျဖစ္ရေလခ်င္းေပါ့ဗ်ာ။
ထားပါေတာ့။ ဒီႏိုင္ငံေရး စကားလံုးက အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ ဖြားဖက္ေတာ္ဗ်။ အေရးေတာ္ပံုကာလမွာ က်ဳပ္တို႔ ေဂ်ေအစီ (JAC-Joing Action Committee) ေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အျမင္မတူသူေတြ `တူတာတဲြလုပ္။ မတူတာခဲြလုပ္´ ဆိုတဲ့ မူေပၚမွာ ရပ္တည္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လက္တဲြခဲ့ၾကတာေပါ့။
သမၼႀကီးက ၂၀၁၁ ေလာက္မွာ `တူတာေတြရွာလုပ္ၾကတာေပါ့။ မတူတာေတြ ခြာျဖဳတ္´ ဆိုတဲ့ စကားလံုး သံုးခဲ့သဗ်။ အဲဒီကာလမွာ သမၼတနဲ႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႕တယ္။
ဒါပါပဲ။ အဲဒီႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈသစ္ဆိုတာႀကီး ဆိုတာႀကီးက `မိမိတို႔ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္မွာ ယခင္ကာလ မရွိဖူးေသးတဲ့ ကိစၥ´ ဆိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရွစ္ေလးလံုး မတိုင္ခင္ လက္၀ဲသမားေတြ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ရႈပ္ၾကတဲ့ ေခတ္ကလည္း ဒီကိစၥ ရွိခဲ့တာပါပဲ။ (စစ္အာဏာႏိုင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္မွာေတာ့ ရွိခ်င္မွ ရွိေပလိမ့္မေပါ့။)
စကားစပ္လို႔ ေျပာလုိက္ရဦးမယ္။ ဒီႏိုင္ငံေရး ယဥ္ေက်းမႈဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သံုးသြား
ဘယ္သူေတြ ဘယ္ႏိုင္ငံေရး စကားလံုးကို ဘယ္တုန္းက သံုးတယ္ဆိုတာ အေရးမႀကီးဘူး။ အဲဒီအသံုးအႏႈန္း၊ ႏိုင္ငံေရးခြင္မွာ ေခတ္စားတြင္က်ယ္ အသံုးနယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ဖို႕ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာဗ်ာ။ သမၼတႀကီးကို္ယ္တိုင္က အခုလို ႏိုင္ငံေရးယဥ္ေက်းမႈသစ္တစ္ရ
က်ဳပ္ခမ်ာလည္း ေသခါနီးမွ တရားရွာတုန္း။ ဒီေတာ့ ၀ီစိကိစၧာ သံသယေတြက ပြားတတ္သဗ်။ သမၼတႀကီးကို မယံုလို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္ယံုသမို႔ မစူးမိ မစမ္းမိ ျဖစ္မွာ စိုးလို႔။ တစ္ခုေလးေမးပါရေစ။ ဒီယဥ္ေက်းမႈသစ္ကို သမၼတႀကီး တကယ္ျခစ္မွာလား။ ကမာၻ႕ ေဘာလံုးေလာကမွာ ေခတ္စားေနတဲ့ အမွန္ကေလး()လိုမ်ိဳး တကယ့္ကို ျခစ္မွာလားလို႔ ေမးစမ္းပါရေစ ခင္ဗ်ား။ ။
ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္
ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္။ ။ အတြဲ(၂)၊ အမွတ္(၃၅)။
No comments:
Post a Comment