ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ - အဌမပိုင္း

December 5, 2013 at 5:15am

ဒီေန႔ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔ ရန္ကုန္တုိင္း(မ) ေန႔စဥ္သတင္းစာမွာပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေဆာင္းပါးရွည္ ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ - အဌမပိုင္း

ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး အမည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းခ်က္ 

ေမာင္ေမာင္သိန္း (ေျပာင္ႀကီး) ႏွင့္ ကုိေမာင္ေမာင္ေက်ာ္တုိ႔က ဦးေဆာင္သည့္  ဘန္ေကာက္ေရာက္　ေက်ာင္းသားမ်ားက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ O.B.S.D.F (Oversea Burmese Student Democratic Front) ဆုိသည့္အမည္ျဖင့္ အဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းေၾကာင္း　စက္တင္ဘာလတြင္ ေၾကညာလုိက္သည္ဟု　သူတုိ႔၏မွတ္တမ္းတြင္ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆက္လက္၍ ျပည္တြင္းမွသူမ်ားက Oversea ဆုိသည့္ စကားလံုးကုိ သေဘာမက်သည့္အတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပ တသားတည္း ျဖစ္ေစရန္ All Burmese Students ဟု ေျပာင္းသုံးရန္ အားလုံးညွိႏိႈင္းၿပီး All Burma Students’ Democratic Front ဟု နာမည္ျဖင့္ အဖြဲ႕ကုိ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ထုိ႔အတူ ေသ့ေဘာဘုိးစခန္းတြင္လည္း ေက်ာင္းဆရာ ကိုလွေအာင္ႏွင့္ ကုိကုိဦး (ဆလုိင္း) တုိ႔က ဦးေဆာင္ၿပီး ကုိးဦးေကာ္မတီကုိ “All Burma Students’ Democratic Front” အမည္ျဖင့္  စက္တင္ဘာလာတြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္ဟု ထုိင္းႏုိင္ငံထုတ္ ေနးရွင္းသတင္းစာတြင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ　(၉)　ရက္ေန႔၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ABSDF ဆုိသည့္ နာမည္သည္ ညီလာခံမစခင္ကပင္ ဘန္ေကာက္တြင္ တစ္စု၊ ေသေဘာ့ဘုိးတြင္ တစ္စု ရွိေနခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္ကုိ ထုိစဥ္က ေတာတြင္းနယ္စပ္စခန္းအသီးသီးမွ တက္လာၾကေသာ ကြၽန္ေတာ္အပါအဝင္ စခန္းကုိယ္စားလွယ္မ်ားက သိရွိခဲ့ျခင္း မရွိေခ်။ ယခုလုိ သိရွိလာျခင္းမွာလည္း ABSDF အေၾကာင္းကုိ ကြၽန္ေတာ္၏ေဖ့ဘြတ္ခ္တြင္ စတင္၍ တင္လုိက္သည့္အခါ ကုိေမာင္ေမာင္သိန္းက ဘန္ေကာက္တြင္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည့္မွတ္တမ္းကုိ ေဖာ္ျပလာခဲ့သျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ေကာ္နယ္တကၠသုိလ္၊ ေအာ္လင္းစာၾကည့္တုိက္တြင္းရွိ မုိက္ကရုိဖလင္ မွတ္တမ္းမ်ားမွ ေနရွင္းသတင္းစာဖလင္မ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈရင္း ကုိကုိဦး၊ ကုိလွေအာင္ႏွင့္ ကုိစုိးခုိင္တုိ႔က ဦးေဆာင္ၿပီး ABSDF ေသေဘာ့ဘုိးစခန္းေကာ္မတီကုိ ဖြဲ႕စည္းထားခဲ့သည္ကုိ ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ ထုိေန႔မွာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏုိဝင္ဘာလ (၅) ရက္ေန႔ျဖစ္သည္။ ABSDF ဆုိသည့္အမည္သည္ ေကာ့မူးရာ ေက်ာင္းသားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ မက်င္းပခင္ကတည္းက ရွိၿပီးသားျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းအမည္သည္ နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္ရွိ ေက်ာင္းသားစခန္းအသီးသီးကုိ ကုိယ္စားျပဳသည့္နာမည္ မျဖစ္ေသးေပ။ ဘန္ေကာက္အုပ္စုႏွင့္ ေသ့ေဘာ့ဘုိးအုပ္စုႏွစ္စုႏွင့္သာ ဆက္ႏြယ္ေနသည့္ နာမည္အဆင့္သာ ရွိေသးသည္။ ABSDF ဆုိသည့္အမည္သည္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဗဟုိေကာ္မတီ မဖြဲ႕စည္းခင္ကတည္းက တည္ရွိေနသည္ကုိ တင္ျပလာေသာ မွတ္တမ္းႏွင့္ သတင္းစာျဖတ္ပုိင္းမ်ားအရ မၾကာခင္ကမွ သိရွိခဲ့ရသည္။ ယင္းအခ်က္အလက္ကုိ ကြၽန္ေတာ္လက္ခံသည္။ ထုိအမည္ကုိ စတင္သံုးစြဲခဲ့သူတုိ႔က သူတုိ႔စတင္သံုးစြဲခဲ့သည္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳ (credit) ျခင္း ခံယူလုိသည္ကုိ နားလည္သေဘာေပါက္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေနႏွင့္လည္း ျငင္းစရာအေၾကာင္း မရွိပါ။ မည္သူက စတင္အသံုးျပဳခဲ့သည္ကုိ ေသ့ေဘာဘုိးစခန္းႏွင့္ ေမာင္ေမာင္သိန္း (ေျပာင္ႀကီး) တုိ႔ ဘန္ေကာက္အုပ္စုတုိ႔ကသာ ဆံုးျဖတ္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

ေကာ့မူးရာ ေက်ာင္းသားႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးကုိ ႏုိဝင္ဘာလ (၁) ရက္ေန႔မွ စတင္က်င္းပလာၿပီး (၅) ရက္ေန႔ ေရာက္မွာသာ ABSDF ဗဟိုေကာ္မီတီကို စခန္းကုိယ္စားလွယ္မ်ားအသီးသီး၏ တခဲနက္ေထာက္ခံမႈျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ဖြဲ႔စည္း အတည္ျပဳလုိက္ ျခင္းျဖစ္သည္။ 

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ABSDF ဆုိသည့္ အမည္မွာ နယ္စပ္ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမအသီးသီးရွိ စခန္းမ်ားအားလံုးကုိ ကုိယ္စားျပဳသည့္ နာမည္အျဖစ္ တရားဝင္တည္ရွိလာျခင္းကုိ မည္သူမွ် ျငင္းဆုိႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ခြပ္ေဒါင္းျပႆနာ
ကြ်န္ေတာ္ရန္ကုန္တကၠသုိလ္တြင္လႈပ္ရွားစဥ္က ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႔အေရးအခင္းၿပီးေနာက္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ဇြန္အေရးအခင္းဆက္လက္ဆင္ႏြဲသည့္အခါ Anti-Facist Student League (AFSL) (ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ေက်ာင္းသားမ်ားတပ္ေပါင္းစု) ကုိ တည္ေထာင္ၿပီး စာတန္းမ်ားကုိ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း ျဖန္႔ေဝရာ၌ ကြၽန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ခြပ္ေဒါင္းပံုကုိ ေရးဆြဲၿပီး ျဖန္႔ေဝခဲ့သျဖင့္ ခြပ္ေဒါင္း မည္ကဲ့သုိ႔ ဆြဲရမည္ကုိ ေလ့လာမွတ္သား ေရးဆြဲေလ့က်င့္ထားခဲ့သည္။  ဥကၠ႒အျဖစ္ အေရြးခံရၿပီးေနာက္ အရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသူမ်ား ေရးဆြဲထားသည့္ ခြပ္ေဒါင္းပံုသည္ ခြပ္ေဒါင္းႏွင့္မတူ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ခြပ္ေဒါင္းပံုကုိ ဝမ္ခစခန္းတြင္ ျပန္လည္ေရးဆြဲသည့္အခါ ဗကသအုပ္စုမွ အမ်ဳိးမ်ဳိး အၿငိဳအျငင္ ေပးပါေတာ့သည္။ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္ခင္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ ညီညီညြတ္ညြတ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားအမည္၊ႏွင့္ ခြပ္ေဒါင္းအလံတို႔ကိုသာ သံုးရမည္ဟု ေက်ာင္းသားဖက္မွရပ္၍ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓါတ္ႏွင့္ အတူတကြ ေဆြးေႏြး ေထာက္ခံခဲ့ၾကေသာ္ျငားလည္း ေရြးေကာက္ပြဲျပီးသည့္ေနာက္ အလုပ္မလုပ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ အတိုက္အခံ လုပ္ၾကေတာ့သည္။ ခြပ္ေဒါင္း ေရးဆြဲရာ၌လည္း ဟုိဟာမဟုတ္၊ ဒီဟာမဟုတ္ စသည္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္ကန္႔ကြက္ျခင္း ေနာက္ဆံုး ခြပ္ေဒါင္းအၿမီးသည္ အေပၚေထာင္သည္ဟု ဝုိင္းဝန္းၾကပ္ၾကသျဖင့္ ညီၫြတ္ေရးကုိ ဦးတည္ကာ သည္းခံၿပီး ခြပ္ေဒါင္းအၿမီးကုိ ေထာင္ၿပီး ေရးဆြဲေပးလုိက္ရပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေၾကညာခ်က္ အမွတ္ (၁) တြင္ ခြပ္ေဒါင္းသည္ အၿမီးေထာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာင္တြင္ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္မွ ဗကသအုပ္စု ထြက္သြားၿပီး အေရးေပၚညီလာခံေခၚၿပီးေနာက္တြင္ ခြပ္ေဒါင္းအၿမီးကုိ နဂုိအတုိင္း အမွန္အကန္ ျပန္လည္ေရးဆြဲခဲ့ရပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေရးဆြဲရင္း ကြၽန္ေတာ့္စိတ္တြင္ ေပၚလာသည္မွာ ေဒါင္းၿမီးတြင္ ေဒါင္းၿမီးကြက္ ထည့္ၾကည့္လွ်င္ ေကာင္းမည္ေလာဟု အေတြးပင္ျဖစ္သည္။ ထုိအေတြးျဖင့္ ေဒါင္းၿမီးကြက္ ၃ ခု ကုိ ထည့္ၾကည့္သည့္အခါ ပုိမုိလွပၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိေၾကာင္း ေတြ႕ရသည့္အတြက္ ထုိပံုကုိ အတည္ျပဳရန္ ၫြန္ၾကားၿပီး တပ္ရင္းအသီးသီးသုိ႔ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ အမွတ္တံဆိပ္အျဖစ္ အသံုးျပဳရန္ ျဖန္႔ေဝခဲ့သည္။

ခြပ္ေဒါင္းပံုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္။  ။ပံုတြင္ပါသည့္စက္ဝိုင္းသည္ ဖိႏွိပ္မႈကိုေဖၚညႊန္းၿပီး ခြပ္ေဒါင္း၏ ဦးေခါင္းႏွင့္ ဘယ္ေျခေထာက္တို႔မွာ ထိုဖိႏွိပ္မႈစက္ဝိုင္းအတြင္းမွ ရုန္းကန္ထြက္စျပဳေနၿပီး ညာေျခႏွင့္ကန္ကာ အရွိန္ႏွင့္ ဆက္လက္ တိုးထြက္လာေနသည့္သေဘာကို ေဖၚျပထားသည္။ ေဒါႏွင့္မာန္ႏွင့္ရွိေနသျဖင့္ ဇလုပ္သည္ ေဖါင္းေနသည္။ ပို၍ အားမာန္ရွိရန္အတြက္ မ်ဥ္းေျဖာင့္မ်ားကို အမ်ားဆံုးသံုး၍ ေရးဆြဲထားသည္။

အကြဲအၿပဲႏွင့္ တာစထြက္ျခင္း
ေအဘီအက္စ္ဒီအက္စ္ ဗဟိုေကာ္မတီ စတင္ဖြဲ႔စည္းၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ဗကသအုပ္စုသည္ ေရြးေကာက္ပြဲ၌ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီအတြင္းတြင္ ဒု-ဥကၠ႒၊ တြဲဖက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး (၁)၊ တြဲဖက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး (၂)၊ ဘ႑ာေရးေကာ္မတီအတြင္းေရးမွဴး ၄ ေနရာရရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဥကၠ႒ႏွင့္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးေနရာမ်ားကို မရရွိသျဖင့္ ဗဟိုေကာ္မတီကို စုေပါင္းဝိုင္းဝန္းကာ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရမည့္အစား ေထာ္ေလာ္ကန္လန္႔လုပ္ၿပီး သူတို႔၏ေနာက္လိုက္မ်ားႏွင့္ အုပ္စုလိုက္ႀကီး ဝမ္ခစခန္းရွိ ဗဟိုေကာ္မတီယာယီရံုးတြင္ ေနရာယူထားၾကသည္။ ဗဟိုေကာ္မတီတြင္ ေဆြးေႏြးသည့္အေၾကာင္းအရာတုိင္းကို သူတုိ႔၏ေနာက္လုိက္တို႔က ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ အတင္းဝင္၍ ျငင္းခုန္ျခင္း၊ လူမိုက္ဆန္ဆန္ဟိန္းေဟာက္ျခင္းမ်ားကို က်န္ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ မ်ားက အေတာ္သည္းခံၿပီး ေနခဲ့ရသည္။ သည္းမခံနိုင္သည့္တစ္ေန႔ စိုင္းမ်ိဳးဝင္းထြန္းက ထ၍ စိမ္ေခၚလိုက္မွ ၿငိမ္က်သြားဖူးသည္။
ထုိ႔အျပင္ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္မ်ားျဖစ္သည့္ ကိုသာသာဦးသည္ က်န္းမာေရးေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ ကိုေမာင္ေမာင္သိန္းသည္ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရးေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴးတို႔အျဖစ္ အေရြးခံရၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ထံ ခြင့္ေတာင္း၍ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပရန္ ဘန္ေကာက္တက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း လုပ္စရာမ်ား လုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာသျဖင့္ အျမန္ဆံုးျပန္လာၾကရန္မွာၾကားၿပီး ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ ဘန္ေကာက္သို႔ တက္သြားၾကၿပီးသည့္ေနာက္ ၎တို႔၏မ်က္ႏွာကို လံုးဝမျမင္ရေတာ့ေခ်။ (မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုေမာင္ေမာင္သိန္းသည္ ျပည္တြင္းသို႔ အလင္းျပန္ဝင္သြားၿပီး ေဒါက္တာသာသာဦးမွာမူ ေတာတြင္း၌ မေနနိုင္သျဖင့္ ဦးတင္ျမင့္ဦးတို႔အိမ္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့သည္။ စိတ္ပါဝင္စားမႈမရွိဘဲ ဝင္ေရာက္အေရြးခံၿပီး ေနရာရသည့္အခါ ဖုတ္ဖက္ခါ ထြက္သြားၿပီး၊ ေနာက္ျပန္မၾကည့္သည့္အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ အထူးနစ္နာခဲ့ရသည္။)

ဗဟိုေကာ္မတီတြင္ အလုပ္အလုပ္ဆံုးႏွင့္ ထူးျခားထက္ျမက္သူကို ျပပါဆိုလွ်င္ ကိုထြန္းဦးကို ျပရမည္ျဖစ္သည္။ ကိုထြန္းဦးသည္ သံုးဆယ္ျမိဳ႕ႏွင့္ သာယာဝတီအၾကား အလယ္ကုန္းသားျဖစ္သည္။ စစ္ေရးကုိ အလြန္ဝါသနာပါသျဖင့္ စာေရးဆရာျမတ္ထန္ (ဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္ေမာင္) ထံ စစ္ပညာကိုဆည္းပူးခဲ့သည္ဟု ေျပာျပ၍သိရသည္။ အသားမဲမဲ အရပ္ပုပု၊ မ်က္လံုးေမွးေမွးႏွင့္ ထြန္းဦးကို ရဲေဘာ္မ်ားက ေနာင္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းဦးဟု လည္းေကာင္း ဗဟိုေကာ္မတီဝင္မ်ားက အသားမဲသျဖင့္ “ဇူးလူး” ဟူ၍လည္းေကာင္း ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကသည္။ ကိုထြန္းဦးသည္ စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး စစ္ေရးနားလည္သျဖင့္ ဗကသအုပ္စုက သူ႔ကို ေထာက္လွန္းေရးဟု ထင္ၾကသည္။ ေအဘီအက္ဒီအက္စ္၏အေျခခံဥပေဒကို ေရးဆြဲရာတြင္ ကိုထြန္းဦးက ဦးေဆာင္ေရးဆြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုထြန္းဦးႏွင့္ ကိုေအာင္ၾကည္ဦးတို႔ တိုင္ပင္ေရးဆြဲၾကၿပီး ကြ်န္ေတာ္က လိုခ်င္သည့္ အခ်ိဳ႕အခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ေပး သည္။ သူ႔အသက္အရြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ဗဟုသုတၾကြယ္ဝေသာကိုထြန္းဦးသည္ ထူးခြ်န္ထက္ျမက္သည့္သူ (Gifted Person) တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူေျပာခဲ့သည့္စကားတစ္ခြန္းကို ယေန႔တိုင္ မွတ္မိေနပါေသးသည္။ သူက “ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကေခြးေတြလိုပဲ၊ အခ်င္းခ်င္း ကိုက္ေနၾကတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ တစိမ္းေခြးဝင္လာရင္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ကိုက္တာရပ္ၿပီး တစိမ္းေခြးကို ကိုက္ၾကျပန္ေရာတဲ့” ဟုတ္လဲဟုတ္တာပဲလို႔ ထိုစဥ္က သူေျပာတာနားေထာင္ရင္း ျပံဳးမိေသးသည္။

ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မဲသေလ ေခၚ ခရက္ေဒးေက်ာင္းသားစခန္းသို႔ ေကအင္န္ယူက စီစဥ္ေပးသည့္ကားႏွင့္ နိုဝင္ဘာလ ၁၀ ရက္ႏွင့္ ၁၃ ရက္ၾကား တစ္ရက္ရက္တြင္ ထြက္ခဲ့ပါသည္။ လမ္းခရီး ေတာင္ေကြ႔ ေတာင္တက္တို႔တြင္ ကိုဝင္းမုိးက ေညာင္းသျဖင့္ အားကစားလုပ္သည့္သေဘာျဖင့္ ကားေပၚမွဆင္းၿပီး ကားေနာက္မွေျပးလိုက္သည္ကို မွတ္မိေနပါေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုသန္းဝင္းမွာ ငွက္ဖ်ားတက္ေနသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္က သူ႔အားဂ်ာကင္ျခံဳေပးၿပီး ကိုယ့္ညီရင္းသဖြယ္ တစ္လမ္းလံုးဖက္ၿပီး ကားစီးလာခဲ့ၾကရာ ခရက္ေဒးစခန္းသို႔ ၃ နာရီေက်ာ္ ကားစီးၿပီး ေရာက္ရွိခဲ့ပါေတာ့သည္။ ခရက္ေဒးစခန္းတြင္ နားေနေဆာင္၌ ကုိသန္းဝင္းအား ဆားရည္ႏွင့္ ငွက္ဖ်ားေပ်ာက္ေဆး ကြီႏုိင္းကုိ အေၾကာမွ သြင္းေပးေနစဥ္ ဗကသအုပ္စုမွ ဘ႑ာေရးအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ အေရြးခံရေသာ ကုိေက်ာ္ထင္က ေဆးရည္အိတ္ကုိ ဖိနပ္ႏွင့္လွန္းေပါက္သျဖင့္ ကုိေအာင္ၾကည္ဦးက ဝင္တားသည္ကုိ ကြၽန္ေတာ္က ထုိကဲ့သုိ႔ လုပ္ရပ္မ်ဳိး မလုပ္ရန္ ဝင္ေျပာခဲ့ရသည္။ ငွက္ဖ်ားတက္၍ ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္ အိပ္ရာထဲတြင္ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ သန္းဝင္းက ဘာမွျပန္မေျပာႏုိင္သည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။ တစ္ခုထူးသည္မွာ သန္းဝင္းႏွင့္ ေက်ာ္ထင္တုိ႔ ႏွစ္ဦးလံုးသည္ ရခုိင္အမ်ဳိးသားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း တစ္ဦးက ရကသမွျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ဦးမွာ ဗကသမွ ျဖစ္ေနသျဖင့္ မတည့္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ခရက္ေဒးစခန္းသို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔မွ ၁၈ ရက္ေန႔အထိ NDF (National Democratic Fornt) အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီတပ္ေပါင္းစုက ႀကီးမွဴး၍ ေလးရက္ၾကာ က်င္းပေပးခဲ့ေသာ “ျပည္လံုးဆိုင္ရာစစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးညီလာခံ” သို႔ ကြ်န္ေတာ္၊ ကိုဝင္းမိုး၊ ကိုသန္းဝင္း၊ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး (ဆလိုင္း) တို႔ ေအဘီအက္ဒီအက္စ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုအစည္းအေဝး လုပ္ရသည့္ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ ျမန္မာဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားကို တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ အဖြဲ႔ေပါင္းခ်ဳပ္ႀကီးဖြဲ႔ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္တိုက္ပြဲဝင္ရန္ ပင္ျဖစ္သည္။ NDF သည္ ျမန္မာအဖြဲ႔အစည္းပါဝင္ခြင့္မရွိေသာ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္သျဖင့္ NDF ေပၚလစီအရ ျမန္မာအဖြဲ႔မ်ားကို လက္ခံ၍မရေခ်၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤညီလာခံႀကီးကို ေက်ာင္းသားညီလာခံအၿပီး ၉ ရက္အၾကာတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အားကိုယူ၍ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္ခိုက္ေရးသည္ ထိုစဥ္က NDF ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္ပံုရသည္။


“ျပည္လံုးဆိုင္ရာစစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးညီလာခံ” သို႔ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အဖြဲ႔ အပါအဝင္ အဖြဲ႕ေပါင္း ၂၂ ဖြဲ႔တက္ ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး သဘာပတိႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေကအင္န္ယူ  ဥကၠ႒ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမ၊ ေကအိုင္ေက ဥကၠ႒ႀကီး ဘရန္ဆိုင္း၊ ကရင္နီ ဥကၠ႒ႀကီး ေစာေမာရယ္၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဥကၠ႒ႀကီး ႏိုင္ေရႊက်င္တို႔က ေဆာင္ရြက္ၿပီး၊ အခန္းအနားမွဴးအျဖစ္ CRDB (Committee of Restoration for Democracy in Burma) ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး ဦးစီးေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ဦးတင္ေမာင္ဝင္းက ေဆာင္ရြက္သည္။ ထိုညီလာခံႀကီးတြင္ နိုင္ငံေရး သံုးသပ္ခ်က္မ်ား၊ စစ္ေရးလွဳပ္ရွားမႈမ်ားကို ေဆြးေႏြးၾကၿပီး ပထမေန႔ကို ရပ္နားလိုက္သည္။

ပထမေန႔ အစည္းအေဝးအၿပီး ခရက္ေဒးစခန္းအတြင္း ေလွ်ာက္ၾကည့္ရာတြင္ ေက်ာင္းသားစခန္းမွ မ်က္ႏွာေလး ေထာင့္စပ္စပ္ရွိၿပီး မ်က္မွန္ႏွင့္ မုတ္ဆိတ္ေမႊး၊ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး ထူလပစ္ႏွင့္ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ဦးဆိုသူႏွင့္  ဆံပင္ေကာက္ေကာက္၊ ေမးရိုးကားကား ခရက္ေဒးစခန္း၏ ေက်ာင္းသားတပ္ရင္းမွဴး ေအာင္ဟိန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ကိုေက်ာ္သက္ဦးသည္ မုတ္ဆိတ္ေမႊး၊ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ သူပုန္ဆရာဝန္ပံုေပါက္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္က ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ႏွဳတ္ဆက္ေသာ္လည္း မေျခမငံျပန္ေျပာသည္။ “ခင္ဗ်ားတို႔ ဗဟိုက စခန္းအတြက္ ဘာမ်ား လုပ္ေပးႏိုင္မလဲ” ဟု ဘုေတာသည္။ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ “ငါတို႔ အဖြဲ႔ဖြဲ႔တာျဖင့္ ၉ ရက္ ၁၀ ရက္ပဲ ရွိေသးတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သူတို႔စခန္းကို ေထာက္ပံ့ကူညီႏိုင္ပါ့မလဲေလ” ဟု ေတြးေနမိသည္။ ျပႆနာမွာ ေက်ာင္းသားစခန္းအသီးသီးသည္ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကိုသာ လံုးဝမွီခိုေနရသည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ ဗဟိုေကာ္မတီဖြဲ႔လိုက္ေသာ္လည္း ဗဟိုသည္ လက္ဖဝါးဖျခဖဝါးသာ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စခန္းမ်ားသည္ ဗဟိုဖြဲ႔လိုက္ေသာ္လည္း ဗဟိုက ဘာမွ မေထာက္ပံ့နိုင္ေသးသျဖင့္ ဗဟိုကို မေလးစား၊ ဗဟိုသည္ စလံုးေရစသည့္ အေနအထား၊ အျခားစခန္းမ်ားတြင္ ဘာေတြျဖစ္ေနသည္မသိ။  ထို႔ျပင္ နယ္ေျမကြ်မ္းက်င္မႈ မရွိ။  စခန္းအသီးသီး မည္သုိ႔ ေနထုိင္စားေသာက္ၾကသည္ကုိ ဗဟုိဥကၠ႒လုပ္သူအေနႏွင့္ သြားေရာက္ ေလ့လာႏုိင္သည့္ ေငြေၾကးအေထာက္အပံ့မ်ား မရွိသည့္ အေျခအေန ျဖစ္သည့္အျပင္ ဗဟုိေကာ္မတီကုိ မည္ကဲ့သုိ႔ စတင္ လုပ္ကုိင္ရမည္ဆုိသည္မွာလည္း အဓိက ေခါင္းခဲစရာ ျဖစ္သည္ကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္မ်ားထဲတြင္ သေဘာေပါက္သူ အနည္းစုသာ ရွိသည္။ ထုိ႔ထက္ဆုိးသည္မွာ ဗဟုိေကာ္မတီသည္ စတင္ဖြဲ႕စည္းၿပီးကတည္းက တေစာင္းေစးႏွင့္ မ်က္ေခ်းပမာ ဗကသအုပ္စုကတစ္ဖက္ ကြၽန္ေတာ္အပါအဝင္ က်န္ဗဟုိေကာ္မတီဝင္အမ်ားစုက တစ္ဖက္ႏွင့္ ကြဲေနခဲ့ၾကသည္။

ေက်ာင္းသားတပ္ရင္းမွဴးေအာင္ဟိန္းသည္ ခါးတြင္ ပစၥတုိ ေသနပ္တကားကားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေရွ႕တြင္ ဟန္ေရးျပေနၿပီး  ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ားကုိ တန္းစီေနာက္က်၍လည္းေကာင္း၊ တပ္ျပင္သုိ႔ ခြင့္မပါဘဲ ထြက္မိ၍လည္းေကာင္း၊ သံေျခက်င္းခတ္ကာ အျပစ္ဒဏ္ခ်ၿပီး ေလွဆိပ္တြင္ စခန္းသုိ႔ကပ္လာေသာ ေလွမ်ားေပၚမွ ဆန္အိတ္မ်ားကုိ ထမ္း၍ ခ်ခုိင္းေနသည္ကုိ ရင္နင့္စြာ ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေအာင္ဟိန္းအား ထုိလုပ္ရပ္ကုိ ရပ္တန္းက ရပ္ရန္ ေျပာသည့္အခါ “ခင္ဗ်ားက ဗဟုိဥကၠ႒ပဲ၊ ခင္ဗ်ားအလုပ္ ခင္ဗ်ားလုပ္ပါ။ ဒီစခန္းမွာ က်ဳပ္က တပ္ရင္းမွဴး က်ဳပ္အလုပ္ကုိ က်ဳပ္လုပ္တာ ဝင္မပါပါနဲ႔” လုိ႔ ျပန္ေျပာခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယင္းကုိ ျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ေရဆိပ္ကုိသြား၍ သံေျခက်င္းခတ္ခံထားရေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္သံုးေယာက္ကုိ ဆန္အိတ္ထမ္းေနသည္ကုိ ရပ္ခုိင္းၿပီး ကုန္းေပၚသုိ႔ တက္လာေစခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ကရင္စစ္သားကုိ ထုိေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ား၏ ေျခေထာက္မွ သံေျခက်င္းကုိ ျဖဳတ္ေစသည္။ ထုိကေလးသူငယ္တုိ႔သည္ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္မွ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ေလာက္သာ ရွိၾကေသးသည္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခ်င္၍ ထြက္လာေသာ သူတုိ႔ချမာ တပ္စည္းကမ္း နားမလည္သည္ကုိ နားလည္ေအာင္ သင္မေပးဘဲ အက်ဥ္းသားမ်ားအျဖစ္ သံေျခက်င္းခတ္၍ ျပစ္ဒဏ္ေပးလုိက္ေသာအခါ စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားကာ ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္ေနၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္က သံေျခက်င္း ျဖဳတ္ေပးလုိက္သည့္အခါ မ်က္ရည္သြင္သြင္က်၍ ႐ႈိက္ႀကီးတငင္ ငုိေႂကြးၾကပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က “ေနာက္ဒီလုိ မျဖစ္ေအာင္ ငါ႔ညီတုိ႔ ဂရုစုိက္ၾကေပါ႔ကြာ” ဟု ေျပာေသာအခါ တစ္ေယာက္က “အကုိႀကီး ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ အိမ္ျပန္ခ်င္ၿပီဗ်ာ”လုိ႔ ငုိသံပါႀကီးႏွင့္ ေျပာၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္က “ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရလုိ႔ စစ္သင္တန္းတက္မယ္ဆုိၿပီး ထြက္လာခဲ့တာ အခုေတာ့ တစ္ေနကုန္ ဆန္ထမ္းေနရတယ္။ ထမင္းလည္း တစ္နပ္ပဲ ေကြၽးတယ္” လုိ႔ ေျပာသည့္အတြက္ ရင္ထဲတြင္ နင့္ကနဲ ခံစားလုိက္ရသည္။ လူငယ္ေလးေတြကုိ စနစ္တက် အားေပးေမြးျမဴရမည့္အစား ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပားၿပီး ထြက္ေျပးခ်င္ေအာင္ ျပစ္ဒဏ္ေပးသည့္ ေအာင္ဟိန္းကုိလည္း အလြန္ေအာ့ႏွလံုးနာမိပါေတာ့သည္။ ေအာင္ဟိန္းမည္သုိ႔မည္ပံု တပ္ရင္းမွဴးျဖစ္လာသည္ကုိ မေတြးတတ္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ စခန္းက ေရြးခ်ယ္လုိက္သည္လား၊ ေကအင္န္ယူက သူတုိ႔ႏွင့္ အလ်ဥ္းသင့္သူကုိ ခန္႔ေပးလုိက္သည္လား မသိ။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း အရည္အခ်င္းမရွိ၊ ေသနတ္တကားကားႏွင့္ ေမာက္မာေနသည္က ရန္သူ၏လုပ္ရပ္ႏွင့္ မျခားရွိသည္။

ေသ့ေဘာဘုိးစခန္း၏ ခြပ္ေဒါင္းပံု

ပထမအၾကိမ္ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္မၾကိဳက္ေသာ္လည္းေရးဆြဲေပးလိုက္ရသည့္အၿမီးေထာင္ေနသည့္ခြပ္ေဒါင္းပံု

ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေရးဆြဲအတည္ျပဳထားေသာေဒါင္းျမီးကြက္ပါသည့္ ခြပ္ေဒါင္းပံု၊ ဤေဒါင္းျမီးကြက္ပါေသာခြပ္ေဒါင္းပံုသည္ ABSDF အဖြဲ႔အစည္းမွ　စတင္ေရးဆြဲခဲ့သည့္ပံုျဖစ္သည္။ ယခင္ကခြပ္ေဒါင္းပံုမ်ားတြင္ေဒါင္းျမီးကြက္မပါရွိေခ်။

စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသား ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ စစ္ေရးတာဝန္ခံ ကုိထြန္းဦး (က်ဆံုး)

ျပည္လံုးဆုိင္ရာစစ္အစုိးရဆန္႔က်င္ေရးညီလာခံသုိ႔ တက္ေရာက္လာေသာ ျပည္သူ႔ျပည္ခ်စ္ပါတီမွရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္အတူ အမွတ္တရ ဘယ္မွညာသုိ႔ - ကုိေအာင္ျမင့္၊ ကြၽန္ေတာ္၊ ကုိေဇာ္ဝင္း၊ ကုိတက္ထြန္း၊ ကုိေအာင္စုိး (အင္းစိန္ေထာင္ထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ေထာင္မွအတူလြတ္လာၿပီးအိမ္တြင္တစ္ညအိပ္၍ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေတာခုိသြားသူ)

ရန္ကုန္စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုဆန္႔က်င္ေရးအေထြေထြညီလာခံ ေရွ႕တန္း ဘယ္မွညာ။ ဘရန္ဆုိင္း (အေနာက္တုိင္းဝတ္စံုႏွင့္။ KIO ဥကၠ႒)၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျမ (KNU ဥကၠ႒)၊ ဦးသြင္ (ျပည္ခ်စ္ပါတီ ဥကၠ႒)