ဦးခင္ေ႐ႊႀကီး ဆရာေမြးျခင္း၏ေနာက္ကြယ္

ဓါတ္ပုံ(ေပၚပ်ဴလာဂ်ာနယ္)

                ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ဆရာေမြး တပည့္ေမြးသည့္ အေလ့အက်င့္မွာ အစဥ္အလာဟုပင္ ဆိုရေလာက္ပါသည္။ ယခုလည္း ထိုအစဥ္အလာကို လိုက္၍ ေဇကမာၻဦးခင္ေ႐ႊက ၎တည္ေထာင္ထားေသာ ေဖာင္ေဒး႐ွင္း၏ နာယကရာထူးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔ကို တစ္လလွ်င္ ေဒၚလာငါးေထာင္ျဖင့္ အလုပ္ေပးကမ္းလွမ္းလိုက္သည္။ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီးတစ္ဦးထက္မ်ားၿပီး ဒုတိယသမၼတမ်ားႏွင့္ တန္းတူ ျဖစ္ကာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ေအာက္ အနည္းငယ္သာေလ်ာ့သည့္ လစာမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ဦးခင္ေ႐ႊအေနျဖင့္ တရံေရာအခါက  ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ဘုန္းမီးေနလ ေတာက္ပခဲ့သည့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းကို လစာအေျမာက္အမ်ားေပးထားၿပီး မည္သည့္ေနရာတြင္ အသံုးခ်မည္နည္း ဆုိသည္မွာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းသည္။ အမ်ိဳးသား လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးလည္းျဖစ္ေသာ ဦးခင္ေ႐ႊအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပိုမိုလႈပ္႐ွားႏိုင္ရန္အတြက္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းကို အိမ္ဦးခန္းပင့္၍ ႏိုင္ငံေရး က်ဴ႐ွင္ယူျခင္းေလာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ယခင္က ဦးခင္ညြန္႔ တရားမဝင္ထူေထာင္ခဲ့သည့္ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ေငြေၾကးမ်ား ဦးခင္ေ႐ႊထံတြင္ ႐ွိေန၍ေလာ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္

ႏိုင္ငံေရးမွာ ဦးခင္ေ႐ႊက ခ်ာတိတ္ပါ

တစ္ခ်ိန္က ျပည္သူေတြ ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ခဲ့ရေသာ ေထာက္လွမ္းေရးအႀကီးအကဲကို အိမ္ဦးခန္းတြင္ထား၊ ၎ကို သစၥာခံေသာ ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္းေတြကို တျဖည္းျဖည္း ျပန္လည္စုစည္း၍ ဦးခင္ေ႐ႊ၏ ျမရိပ္ညိဳေဖာင္ေဒး႐ွင္းႀကီးကို  ဂိုဏ္းႀကီးတစ္ဂိုဏ္းအသြင္ ဖန္တီးကာ အခါေတာ္ေပးသည့္ တစ္ေန႔ အာဏာသိမ္းမည္ဟူသည့္ အႀကံအစည္ႀကီးမ်ိဳးကို အေတြးတိမ္သည့္ ဦးခင္ေ႐ႊ ႀကံစည္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ဦးခင္ညြန္႔ ျပန္လည္ေကာင္းစားသည့္တစ္ေန႔ ဦးခင္ေ႐ႊလည္း ဒုတိယဦးေတဇ၊ ဒုတိယဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီဟု အိပ္မက္မက္မႈမ်ိဳး ဦးခင္ေ႐ႊထံတြင္ မ႐ွိိႏိုင္ေပ။ ထိုအေတြးမ်ိဳး႐ွိလွ်င္ ၎ႏွင့္ ခမည္းခမက္ေတာ္သူ သူရဦးေ႐ႊမန္းကို အသံုးခ်ရန္ ႀကိဳးစားမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူရဦးေ႐ႊမန္းမွာ လူမွန္ျဖစ္ေန ေသာေၾကာင့္ အသံုးခ်ရန္ မလြယ္ကူသည့္ အခ်က္ေၾကာင့္ ဦးခင္ညြန္႔ကို ျပန္လည္စင္တင္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။  သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ ခ်ာတိတ္တစ္ဦးသာျဖစ္သူ ဦးခင္ေ႐ႊမွာ ထိုမွ်ေလာက္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ ႐ွိပံုလည္း မေပၚေပ။ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပဲြတြင္ ခမည္းခမက္ မ်က္ႏွာေၾကာင့္ေရာ၊ ဓနအင္အားေၾကာင့္သာ ႏိုင္ငံေရးထဲ အုတ္ေရာေရာ ေက်ာက္ေရာေရာပါလာသူ ဦးခင္ေ႐ႊမွာ  လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္လွ်င္ အခြင့္အေရး တစံုတရာ ရမည္ဆိုသည့္ အေတြးထက္ ပိုခဲ့ပံုမရ။ ထိုအႀကံအစည္ျဖင့္ပင္ လယ္သမားေတြထံမွ လယ္ေတြကို ခပ္တည္တည္ သိမ္းဖို႔ လုပ္ရင္း၊ ႏိုင္ငံပိုင္ ပစၥည္းေတြကို လက္ဝါးႀကီး အုပ္ဖို႔ႀကံရင္း တစ္ေန႔တစ္ျခား အပုပ္န႔ံေတြ ထြက္လာသည္။ သူရဦးေ႐ႊမန္းကလည္း ကယ္မည့္ပံု မပံု၊ သမၼတကလည္း ျပည္သူကို အႏိုင္ေပးသည့္အေနျဖင့္ ဝန္ႀကီးမ်ား႐ံုးကို ဦးခင္ေ႐ႊလက္ထဲ မထည့္ခဲ့။ ၎ပိုင္ဆုိင္ထားသည့္ ဓနအင္အားမွာလည္း ေကာ္မတီတစ္ခုႏွစ္ခုေလာက္ကို ဝယ္ႏိုင္႐ံုမွ်ထက္ မပိုေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးပါးမဝသူ ဦးခင္ေ႐ႊႏွင့္ လက္႐ွိအစိုးရက မ်က္ေစ့ေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနမည္ျဖစ္သည့္ အစြယ္က်ိဳးၿပီး အဆိပ္မ႐ွိေတာ့ေသာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းတို႔၏ အေၾကာင္းဆက္ ေပါင္းဖက္မႈမွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအတြက္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ မ႐ွိပါဟု ဆိုႏိုင္သည္။ အကယ္၍မ်ား မိုးမၿပိဳဘူး ၿပိဳခဲ့သည္႐ွိေသာ္ဟူသည့္ ကိစၥရပ္မ်ိဳးသာ႐ွိခဲ့ပါမူ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ေဒဝဒတ္ႏွင့္ အဇာတသတ္ ေပါင္းမိၾက၍ ဖြတ္မိေက်ာင္းျဖစ္ ျမစ္မခ်မ္းသာ ဟူ၍ ကံကိုပင္ ယိုးမယ္ဖဲြ႕ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။

စီးပြားေရးတြင္လည္း အလယ္တန္းဆင့္မေအာင္

ေဇကမာၻသူေဌးႀကီးဆိုသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္မွာ လူၾကားသူၾကားထဲ အာက်ယ္ေကာင္း႐ံု ေတာသူေဌးအဆင့္မ်ိဳးထက္ မပိုေပ။ ဦးခင္ေ႐ႊမွာ စိန္နားကပ္ေရာင္ျဖင့္ ပါးေျပာင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏စီးပြားေရးအေပၚ ပါးနပ္မႈမ်ိဳးမွာ ယုနဇဦးေဌးျမင့္ တစ္ဝက္မွ်ပင္မ႐ွိ၊ ဒုသမၼတ အားကိုးေသာ ဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္ႏွင့္ဆိုလွ်င္ ဟဲဗီး ဝိတ္ႏွင့္ ဖလိုက္ဝိတ္၊ ဦးေတဇႏွင့္ ဆိုပါကလည္း ဆင္ႏွင့္ဆိတ္နီးပါး ကြာသည္။ ဦးခင္ေ႐ႊမွာ  သူရဦးေ႐ႊမန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဘဝက ေဆြမ်ိဳးစပ္ႏိုင္ခဲ့၍သာ ယေန႔အေျခအေနမ်ိဳး ႐ွိလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အထက္က စီးပြားေရးသမားမ်ားႏွင့္ အရည္အခ်င္း ကြာသည့္အခ်က္ကို ထင္သာျမင္သာေအာင္ ျပရလွ်င္ ဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္မွာ ဂလိုဘယ္စီးပြားေရးႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္မႈမ်ိဳး ႐ွိသည္။ ၎၏ ကုမၸဏီခဲြေတြမွာ ေဟာင္ေကာင္၊ စကၤာပူႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ႐ွိေနသည္။ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္အစိုးရ၏ ေနာက္ကြယ္မွ ေထာက္ပံ့မႈကို ရေနသည္ျဖစ္ရာ ဦးခင္ေ႐ႊကဲ့သို႔ ဇနပုဒ္တြင္ သူေဌးဘဲြ႕ခံေနသည့္ သူမ်ိဳးကို ၿပိဳင္ဘက္ဟုပင္ သေဘာထားပံုမရေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးခင္ေ႐ႊအေနျဖင့္ ထိုကဲ့သို႔ စီးပြားေရးသမားမ်ားႏွင့္ တန္းခ်င္းယွဥ္ႏိုင္ရန္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ကို ဆရာတင္လိုျခင္း (သို႔မဟုတ္) စီးပြားေရး က်ဴ႐ွင္ယူျခင္းက ပို၍ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ႐ွိသည္။

ဦးခင္ညြန္႔၏ သားျဖစ္သူ ကိုရဲႏိုင္ဝင္းမွာ အရည္အခ်င္း႐ွိၿပီး စီးပြားေရးအျမင္လည္း ႐ွိသူဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ ၎၏ ဖခင္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေန၍ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုေစကာမူ ထိုကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္လုပ္ကိုင္ႏိုင္သည့္ လူငယ္ေလး တစ္ဦး၏ အရည္အခ်င္းကို အသိအမွတ္ ျပဳရေပလိမ့္မည္။ ယိုးဒယားမွ သက္ဆိုင္ပိုင္ဆိုင္ေသာ CP ကုမၸဏီကဲ့သို႔ ကုမၸဏီမ်ိဳးကို ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေခၚ ေဆာင္လာသူမွာ ကိုရဲႏိုင္ဝင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ကို စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔ထားမႈေတြ ႐ွိေနသည့္အတြက္ မက္ေဒၚနယ္ကဲ့သို႔ ဆိုင္မ်ိဳးမ႐ွိခဲ့ေစကာမူ ယေန႔ေတြ႕ေနရသည့္ Café Aroma ကဲ့သို႔ ဆိုင္မ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့သည့္ အိုင္ဒီယာလည္း ႐ွိျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုရဲႏိုင္ဝင္း၏ လႈပ္႐ွားမႈ၊ ဖခင္ျဖစ္သူ ဦးခင္ညြန္႔ႏွင့္ ထိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း သက္ဆင္တို႔၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးရင္းႏွီးမႈမ်ားျဖင့္ ေဇကမာၻကုမၸဏီကို ကမာၻ႕ေစ်းကြက္အတြင္း ထိုးေဖာက္၍ ျမန္မာျပည္မွ ဒိတ္ဒိတ္က်ဲ စီးပြားေရးသမားမ်ားႏွင့္ တန္းခ်င္းယွဥ္ရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္းဆိုသည္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ အ႐ွိဆံုးျဖစ္သည္။ ႏိႈင္းယွဥ္ျပရလွ်င္ မေလး႐ွား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း မဟာသီယာကို ပ႐ိုတြန္ကားကုမၸဏီက စီအီးအိုခန္႔သည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဘုန္းမီးေနလေတာက္ပစဥ္က အတြင္းေရးမွဴး(၁)ဟု လူသိမ်ားခဲ့သည့္ ဦးခင္ညြန္႔မွာ ဌာနေပါင္း၊ ေကာ္မတီေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ၏ နာယက၊ ဥကၠ႒ တာဝန္မ်ားကို ယူခဲ့သည္ျဖစ္ရာ စီမံခန္႔ခဲြမႈတြင္ အရည္အခ်င္း မညံ့လွသည္ကေတာ့ ဝန္ခံရမည္ပင္ ျဖစ္သည္။  ဦးခင္ညြန္႔တို႔သားအဖ၏ အကူအညီ၊ တစ္ဖက္တြင္လည္း ကုိတိုးႏိုင္မန္းကဲ့သို႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး၏ အရည္ အခ်င္းႏွင့္ အ႐ွိန္အဝါလည္း ႐ွိေနသည္ျဖစ္ရာ စီးပြားေရးတြင္ အလယ္တန္းမေအာင္သူ ေတာသူေဌး ဦးခင္ေ႐ႊမွာ မာစတာဘရိန္းေတြကို ေငြေပး၍ အလုပ္ခန္႔သည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဦးခင္ညြန္႔ ကိုယ္တိုင္ကပင္လွ်င္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးကိုသာ ႀကိဳးပမ္းေတာ့မည္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးတြင္ ပါဝင္ ပတ္သက္မႈ ျပဳေတာ့မည္မဟုတ္ဟု ဆိုထားခဲ့ရာ ဦးခင္ေ႐ႊ ဦးခင္ညြန္႔ကို ဆရာေမြးျခင္းမွာ စီးပြားေရး အတြက္သာ ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

ျပည္သူ႔ေမတၱာ ခံယူဦးမည္

တစ္ခ်ိန္က မည္မွ်ပင္ ကမ္းကုန္ေအာင္ အာဏာျပခဲ့ေစကာမူ ခြင့္လႊတ္လြယ္၊ သနားလြယ္ေသာ ျမန္မာျပည္သူေတြမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ ဝမ္းသားအားရ ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး ဦးခင္ညြန္႔မွာ ယခင္က ကဲ့သို႔ပင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ မ႐ွိေတာ့ဘဲ ဇရာ၏ အထုေထာင္းကို ခံေနရၿပီဟု ဂ႐ုဏာပင္ ျဖစ္လိုက္ၾကေသးသည္။ ထိုသသို႔ ျပည္သူေတြ၏ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းအေပၚ သက္ေနသည့္ ဂ႐ုဏာေတြမွာ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာႏွင့္ ဓနဂုဏ္၊ ရာထူးဂုဏ္ေမာက္၍ ရမ္းကားမႈေတြေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္ေနရသူ ဦးခင္ေ႐ႊေၾကာင့္ မၾကာမီပင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္သည္။ ယခုပင္လွ်င္  ျပည္သူက ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ဆိုရလွ်င္ ဦးခင္ေ႐ႊ ဆရာေမြးျခင္းမွာ ႐ိုး႐ိုးသားသား အႀကံအစည္ျဖင့္ စီးပြားေရးအတြက္ တရားမွ်တစြာ ပညာသင္ယူဖို႔ သက္သက္ဆိုပါက ထြန္းသစ္စ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကမာၻ႕ေစ်းကြက္ကို ဝင္ေရာက္ ကစားႏိုင္ေသာ စီးပြားေရးသမား တစ္ဦးတိုးလာျခင္းအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စီးပြားေရးတြင္လည္း ယခုထက္ ပိုမိုရမ္းကားၿပီး ႏိုင္ငံေရးအာဏာဘက္ပါ မ်က္ေစာင္းထိုးလာခဲ့လွ်င္ ျပည္သူ႔ေမတၱာ ရဦးမည္ျဖစ္သလို  အစိုးရ၏ ေမတၱာကိုပါ ခံယူရင္း ဦးခင္ေ႐ႊကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ဟူသည့္ ဂုဏ္ျဒပ္ႀကီးႀကီးကိုသာ ပိုင္ဆိုင္ရဖြယ္ ႐ွိေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။

ေအာင္ေမာင္း -  yangonchronicle