(ေမာင္သာႏိုး)
ႏိုင္ငံေရးပိုင္သူ ရွားပါး
ေမာင္သာႏိုး
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းသမိုင္းကို ျပန္ေျပာင္းၾကည့္လိုက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခြဲျခမ္းသံုးသပ္ သိျမင္တတ္သူ အေတာ္ရွားပါးတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ေခတ္ပညာအသိ မႂကြယ္၀ေသးတဲ့ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ေခတ္ကို ထားလိုက္ေတာ့။ ေလာကဓာတ္ေက်ာင္းဆိုတာေတြ စတင္ေပၚေပါက္၊ ေနာက္ တကၠသိုလ္ထြက္ေပၚတဲ့ ကိုလိုနီေခတ္မွာကို ရွိသင့္ရွိအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအသိရွိတဲ့သူ
အင္မတန္ ေခါင္းပါးတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ဥပမာ - ဂ်ာမဏီမွာ “အာဏာရွင္” ဟစ္တလာ (သူတို႔ေခတ္က ၀စၥေပါက္သံထည့္ၿပီး ရြတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္မွ ၀စၥေပါက္သံ ေပ်ာက္ၿပီး “ဟစ္တလာ” ေခၚႀကတာ) ေပၚလာေတာ့ တတိုင္းတျပည္လံုး ဟစ္တလာ ဟစ္တလာ ျဖစ္လာတယ္။ အာဏာရွင္ အာဏာရွင္ ျဖစ္လာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တဦးက
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္နဲ႔ ေပါင္းတဲ့ထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေနာင္ ဦးသိန္းေဖျမင့္ (အဲဒီတုန္းက ရဲေဘာ္သိန္းေဖ) နဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ခ်ဳိအင့္လိုင္က “ကမာၻေပၚမွာ ကြန္ျမဴနစ္မွန္သမွ် ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္တာခ်ည္း၊ မင္းတို႔ ဗမာကြန္ျမဴနစ္ေတြပဲ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္နဲ႔ ပူးေပါင္းတယ္” လို႔ ရႈတ္ခ်တာ ျဖစ္တယ္ (စစ္အတြင္းခရီးသည္)။
တခါ အဂၤလိပ္ေခတ္က ကုလား-ဗမာအဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ေတာ့
ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းၾကတဲ့အခ
ေနာင္ ႏွစ္အတန္ၾကာမွ ႐ုသွ်၊ တ႐ုတ္တို႔က ေလသံေျပာင္းကုန္မွ (သူတို႔ပါတီရဲ႕ ဒုတိယကြန္ဂရက္မွာ ထင္တယ္) ႏိုင္ငံေရးအရေတာ့ လြတ္လပ္ပါတယ္၊ စီးပြားေရးအရ မလြတ္လပ္ဘူး လုပ္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္၊ အလံနီ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ စတဲ့ လက္၀ဲႏိုင္ငံေရးပါတီေတြရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံမွာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးဆိုတာ ထိပ္တန္းက ရွိေနခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာ မရွိေတာ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ဆိုတာက တေစၦႀကီးတေကာင္လို ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခား ေနသမို႔ ျပည္တြင္းက ဖိႏွိပ္သူဆိုတာကို ဦးစားေပးရေကာင္းမွန္း မသိေတာ့သလို ျဖစ္ကုန္ေတာ့တယ္။ သူတို႔ကို ဆရာတင္ထားၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာဆိုသူေတြကလည္း ေရးလိုက္ရတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကဗ်ာ၊ ေတာ္လွန္ကဗ်ာ၊ မိုးေ၀ကဗ်ာ ... စသျဖင့္ စသျဖင့္ ...။
၁၉၆၂ မွာ ဦးေန၀င္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္က တိုင္းျပည္ကို အာဏာသိမ္းေတာ့ ဗကပလို လက္၀ဲဆရာႀကီးေတြက လီနင္ကို ကိုးကားၿပီး ဒါ ပါလီမန္ စတဲ့ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ခ်ယ္လွယ္လို႔မရ၊ အံုႂကြလာတဲ့ ျပည္သူကို မဖိႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ ေနာက္ဆံုးပိတ္နည္းလမ္းအျဖစ္
တိုင္းျပည္ကယ္တင္ရွင္ႀကီးႏွ
ဦးေန၀င္းက “ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္”
သူတို႔ ေျပာတာဆိုတာမ်ားကို ဆက္လက္ၾကားရေလေလ အံ့ၾသေလေလပါပဲ။ “က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံခ်စ္သူေတြဟာ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ေတြ ဖယ္ရွာသင့္ၿပီ၊ ငါတို႔ပါတီမွ ငါတို႔ပါတီဆိုတဲ့ အစြဲအလမ္းေတြ မထားသင့္ေတာ့ဘူး။ အခု ဦးေန၀င္းရဲ႕ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ဟာ
အဲဒီလူေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ကမၻာမွာ ေမာ္စကိုနဲ႔ ပီက်င္း ဘာေတြကြဲလြဲေနၾကတယ္ဆိုတာကို
ေတာထဲေရာက္ေနသူႀကီးတဦးက ဦးေန၀င္း လက္ယပ္ေခၚလိုက္ရာ အူယားဖားယား ေျပး၀င္လာတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔အလုပ္က မနက္တိုင္း ဗကပပ်က္၊ အလံနီပ်က္ေတြ မန္ေနဂ်ာလုပ္ေနတဲ့ အထူးျပည္သူ႔ဆိုင္ေပါက္ေစ့ ေလွ်ာက္သြားကာ ဒီဆိုင္က ဓာတ္ဗူး၊ ဟိုဆိုင္က ဓာတ္မီး၊ အဲဟိုဆိုင္က ႏို႔ဆီ၊ အဲဒီ့ဆိုင္က ႏို႔မႈန္႔ ရသမွ်ထုတ္ၿပီး ေမွာင္ခိုကုန္သည္ဆီသြင္းတဲ့
ေခြးကတက္ကပဲ ေစာင့္ပါရေစဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ခိုဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆ
က်ေနာ္တို႔ စာေပေဟာေျပာပြဲ လုပ္ေနစဥ္ ႐ုသွ်ဆိုရွယ္လစ္စာေပအေၾကာင္
ေနာက္ ဦးေန၀င္းတို႔ အာဏာလက္လႊတ္ျဖစ္သြားေတာ့ အဲဒီ ဦးသာကူးဟာ NLD အမတ္ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ တခါ NLD အမတ္က ႏုတ္ထြက္တာ ၾကားရတယ္။ အခု အဲဒီ့ငနဲ ဘယ္ဇာတ္ထဲ ၀င္ေရာက္ ကျပေနေလၿပီမသိ။ ဒါ က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီတဲ့ ထိပ္တန္းမွသည္ ေအာက္ေျခနားအထိ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူတခ
ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုမွာ ေခါင္းေဆာင္ေနတယ္၊ ၀င္လုပ္ေနတယ္ ဆိုကတည္းက ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရား အထိုက္အေလ်ာက္ သိရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈ
ေမာင္သာႏိုး
(NEWS WATCH သတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၇၊ အမွတ္ ၂၆ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။)
ေပးပို႔ - ေအာင္မ်ဳိးထြန္း
ႏိုင္ငံေရးပိုင္သူ ရွားပါး
ေမာင္သာႏိုး
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းသမိုင္းကို ျပန္ေျပာင္းၾကည့္လိုက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေရးကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခြဲျခမ္းသံုးသပ္ သိျမင္တတ္သူ အေတာ္ရွားပါးတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ေခတ္ပညာအသိ မႂကြယ္၀ေသးတဲ့ ပေဒသရာဇ္ဘုရင္ေခတ္ကို ထားလိုက္ေတာ့။ ေလာကဓာတ္ေက်ာင္းဆိုတာေတြ စတင္ေပၚေပါက္၊ ေနာက္ တကၠသိုလ္ထြက္ေပၚတဲ့ ကိုလိုနီေခတ္မွာကို ရွိသင့္ရွိအပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအသိရွိတဲ့သူ
အင္မတန္ ေခါင္းပါးတာကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ ဥပမာ - ဂ်ာမဏီမွာ “အာဏာရွင္” ဟစ္တလာ (သူတို႔ေခတ္က ၀စၥေပါက္သံထည့္ၿပီး ရြတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္မွ ၀စၥေပါက္သံ ေပ်ာက္ၿပီး “ဟစ္တလာ” ေခၚႀကတာ) ေပၚလာေတာ့ တတိုင္းတျပည္လံုး ဟစ္တလာ ဟစ္တလာ ျဖစ္လာတယ္။ အာဏာရွင္ အာဏာရွင္ ျဖစ္လာတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တဦးက
ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္နဲ႔ ေပါင္းတဲ့ထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ေနာင္ ဦးသိန္းေဖျမင့္ (အဲဒီတုန္းက ရဲေဘာ္သိန္းေဖ) နဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ခ်ဳိအင့္လိုင္က “ကမာၻေပၚမွာ ကြန္ျမဴနစ္မွန္သမွ် ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္တာခ်ည္း၊ မင္းတို႔ ဗမာကြန္ျမဴနစ္ေတြပဲ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္နဲ႔ ပူးေပါင္းတယ္” လို႔ ရႈတ္ခ်တာ ျဖစ္တယ္ (စစ္အတြင္းခရီးသည္)။
တခါ အဂၤလိပ္ေခတ္က ကုလား-ဗမာအဓိက႐ုဏ္းျဖစ္ေတာ့
ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းၾကတဲ့အခ
ေနာင္ ႏွစ္အတန္ၾကာမွ ႐ုသွ်၊ တ႐ုတ္တို႔က ေလသံေျပာင္းကုန္မွ (သူတို႔ပါတီရဲ႕ ဒုတိယကြန္ဂရက္မွာ ထင္တယ္) ႏိုင္ငံေရးအရေတာ့ လြတ္လပ္ပါတယ္၊ စီးပြားေရးအရ မလြတ္လပ္ဘူး လုပ္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္၊ အလံနီ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ စတဲ့ လက္၀ဲႏိုင္ငံေရးပါတီေတြရဲ႕ ေႂကြးေၾကာ္သံမွာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးဆိုတာ ထိပ္တန္းက ရွိေနခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာ မရွိေတာ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ဆိုတာက တေစၦႀကီးတေကာင္လို ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခား ေနသမို႔ ျပည္တြင္းက ဖိႏွိပ္သူဆိုတာကို ဦးစားေပးရေကာင္းမွန္း မသိေတာ့သလို ျဖစ္ကုန္ေတာ့တယ္။ သူတို႔ကို ဆရာတင္ထားၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာဆိုသူေတြကလည္း ေရးလိုက္ရတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကဗ်ာ၊ ေတာ္လွန္ကဗ်ာ၊ မိုးေ၀ကဗ်ာ ... စသျဖင့္ စသျဖင့္ ...။
၁၉၆၂ မွာ ဦးေန၀င္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္က တိုင္းျပည္ကို အာဏာသိမ္းေတာ့ ဗကပလို လက္၀ဲဆရာႀကီးေတြက လီနင္ကို ကိုးကားၿပီး ဒါ ပါလီမန္ စတဲ့ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ခ်ယ္လွယ္လို႔မရ၊ အံုႂကြလာတဲ့ ျပည္သူကို မဖိႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ ေနာက္ဆံုးပိတ္နည္းလမ္းအျဖစ္
တိုင္းျပည္ကယ္တင္ရွင္ႀကီးႏွ
ဦးေန၀င္းက “ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္”
သူတို႔ ေျပာတာဆိုတာမ်ားကို ဆက္လက္ၾကားရေလေလ အံ့ၾသေလေလပါပဲ။ “က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံခ်စ္သူေတြဟာ ဂိုဏ္းဂဏစိတ္ေတြ ဖယ္ရွာသင့္ၿပီ၊ ငါတို႔ပါတီမွ ငါတို႔ပါတီဆိုတဲ့ အစြဲအလမ္းေတြ မထားသင့္ေတာ့ဘူး။ အခု ဦးေန၀င္းရဲ႕ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ဟာ
အဲဒီလူေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္က ကမၻာမွာ ေမာ္စကိုနဲ႔ ပီက်င္း ဘာေတြကြဲလြဲေနၾကတယ္ဆိုတာကို
ေတာထဲေရာက္ေနသူႀကီးတဦးက ဦးေန၀င္း လက္ယပ္ေခၚလိုက္ရာ အူယားဖားယား ေျပး၀င္လာတယ္။ ၿမိဳ႕ေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔အလုပ္က မနက္တိုင္း ဗကပပ်က္၊ အလံနီပ်က္ေတြ မန္ေနဂ်ာလုပ္ေနတဲ့ အထူးျပည္သူ႔ဆိုင္ေပါက္ေစ့ ေလွ်ာက္သြားကာ ဒီဆိုင္က ဓာတ္ဗူး၊ ဟိုဆိုင္က ဓာတ္မီး၊ အဲဟိုဆိုင္က ႏို႔ဆီ၊ အဲဒီ့ဆိုင္က ႏို႔မႈန္႔ ရသမွ်ထုတ္ၿပီး ေမွာင္ခိုကုန္သည္ဆီသြင္းတဲ့
ေခြးကတက္ကပဲ ေစာင့္ပါရေစဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ခိုဆိုရွယ္လစ္ေခါင္းေဆ
က်ေနာ္တို႔ စာေပေဟာေျပာပြဲ လုပ္ေနစဥ္ ႐ုသွ်ဆိုရွယ္လစ္စာေပအေၾကာင္
ေနာက္ ဦးေန၀င္းတို႔ အာဏာလက္လႊတ္ျဖစ္သြားေတာ့ အဲဒီ ဦးသာကူးဟာ NLD အမတ္ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ တခါ NLD အမတ္က ႏုတ္ထြက္တာ ၾကားရတယ္။ အခု အဲဒီ့ငနဲ ဘယ္ဇာတ္ထဲ ၀င္ေရာက္ ကျပေနေလၿပီမသိ။ ဒါ က်ေနာ္ လက္လွမ္းမီတဲ့ ထိပ္တန္းမွသည္ ေအာက္ေျခနားအထိ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူတခ
ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုမွာ ေခါင္းေဆာင္ေနတယ္၊ ၀င္လုပ္ေနတယ္ ဆိုကတည္းက ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရား အထိုက္အေလ်ာက္ သိရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈ
ေမာင္သာႏိုး
(NEWS WATCH သတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၇၊ အမွတ္ ၂၆ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။)
ေပးပို႔ - ေအာင္မ်ဳိးထြန္း
No comments:
Post a Comment