“ျပည္သူေတြသာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္”

(ေက်ာ္သူ)
http://www.demowaiyan.org/2013/10/blog-post_5368.html
ကၽြန္ေတာ္သည္ စာေရးဆရာ တစ္ဦးမဟုတ္ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတုန္းက ႐ုပ္႐ွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ဘဝျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း တိုက္ပြဲမ်ားျပင္းထန္ေနခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏သမီးငယ္ ျမင့္မိုရ္ဦး လူ႔ေလာကထဲ သို႔ေရာက္႐ိွသည့္ (၂) ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ တပ္မေတာ္ေန႔ ဇာတ္ကားအျဖစ္ ထိုအခ်ိန္က အနက္ ေရာင္နယ္ေျမဟု သတ္မွတ္ထားေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနား၊ ဖားကန္႔၊ လံုးခင္း ေဒသမ်ားသို႔ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား သြားေရာက္ ႐ိုက္ကူးရန္အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္ မၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ျပည္နယ္ တစ္ခုတြင္ လက္နက္ဆြဲကိုင္ကာ က်ည္ဆံ၊ ဗံုးဆံမ်ားၾကားထဲ၌ ႐ုန္ကန္လႈပ္႐ွားေပးဆပ္ခဲ့ရသည္။ အခ်ိန္ကာလ အားျဖင့္ တစ္လနီးပါးၾကာခဲ့သည္။

႐ိုက္ကူးေရးၿပီးဆံုးသြား၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွေသာ အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တံငါနားနီး တံငါ၊ မုဆိုးနားနီး မုဆိုး ဆိုသလို စိတ္ၾကမ္း၊ လူၾကမ္း၊ စ႐ိုက္ၾကမ္းမ်ား ျဖစ္ေပၚခဲ့ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္၏ ေနအိမ္အတြင္းသို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွေသာအခါ ပုခက္ငယ္အတြင္း၌ ကၽြန္ေတာ္၏ ခ်စ္စရာသမီးငယ္ေလးအား ျမင္ေတြ႔ မိေသာအခါတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္႐ိုင္း စ႐ိုက္ၾကမ္းမ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားမႈကို ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ ခံစားမိေတာ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္စာေရးခ်င္စိတ္ ေပၚေပါက္လာ ခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုစဥ္အခါက ကၽြန္ေတာ္ေရးသားလိုက္ေသာ ေဆာင္းပါးအား ယခင္က ႐ုပ္႐ွင္အျမဳေတ ဟုေခၚေသာ ယခု ေ႐ႊအျမဳေတ ႐ုပ္႐ွင္မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ ဦးဝင္းၿငိမ္းမွ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ ေဆာင္းပါးအမည္ကား “လက္ရဲဇက္ရဲနဲ႔ ပုခက္လႊဲတဲ့လက္” ဟု၍ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထိုစဥ္အခါက ကၽြန္ေတာ္ေရးသား ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားအား တတ္သိနားလည္ေသာ စာေရးဆရာ ႀကီးမ်ားအား ျပသအကူအညီေတာင္း၍ တည္းျဖတ္မႈမ်ား ျပင္ဆင္မႈမ်ားျပဳလုပ္ ေပးေစခဲ့သည္။ ယခုပရဟိတ လူမႈေရးသမားအျဖစ္ ေရာက္႐ိွခဲ့ေသာအခ်ိန္တြင္ နာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ သဘာဝ ေဘး၊ စစ္ေဘး စသည့္ လူမႈလိုအပ္ခ်က္မ်ားအား ကူညီေဖးမလုပ္ကိုင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္တို႔သည္ ျပည္သူ/ သားတို႔ႏွင့္ ထပ္တူထပ္မွ်ခံစားခဲ့ရေတာ့သည္။
ထိုခံစားခ်က္မ်ားအား စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေရးခ်ခဲ့ကာ ကၽြန္ေတာ္၏ Facebook ေပၚတြင္တင္ျပခဲ့သည္။

ပရဟိတ လူမႈေရးသမားစာေပမ်ားအား ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္အတူ လက္တြဲ၍ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားအား လုပ္ကိုင္ေပးေနသူ စာေရးဆရာမ ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္အား ျပသ၍ တည္းျဖတ္ အႀကံေပးမႈမ်ားအား ရယူခဲ့ရျပန္သည္။ ၂ဝဝ၇ စက္တင္ဘာ သံဃာ့အေရးအခင္းေနာက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္အႏုပညာ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ျခင္းမ်ားကို ပိတ္ပင္တားစီးခံခဲ့ရေတာ့သည္။ ႐ုပ္႐ွင္ပိတ္ကားတြင္သာမက စာမ်က္ႏွာမ်ား (သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ မဂၢဇင္း၊ ဗီႏိုင္းကားခ်ပ္)တို႔ေပၚတြင္ ေက်ာ္သူဓါတ္ပံုမသံုးရ၊ ေက်ာ္သူ႔ပန္ခ်ီးမျပရ၊ ေက်ာ္သူ႔
ေဆာင္းပါးမသံုးရ ေက်ာ္သူ ဟူေသာ နာမည္ပါ တင္ျပခြင့္မ႐ိွခဲ့။

ကၽြန္ေတာ္၏ ဆရာႀကီးျဖစ္သူ ဆရာမင္းသိခၤ ကြယ္လြန္စဥ္က ဝမ္းနည္းဆံုး႐ံႈး မႈျဖစ္ရေၾကာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏သမီး မဂၤလာပြဲအခမ္းအနား ေၾကျငာျခင္းတို႔ ျဖစ္ေသာ (နာေရး၊ သာေရး) ကိစၥရပ္မ်ားကိုပင္ (ေက်ာ္သူ)ဟူေသာ အမည္ပါ၍ သတင္းစာထဲတြင္ ေၾကျငာထည္႔ခြင့္ပင္မရခဲ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ လူသားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ရင္း ေတြ႔ႀကံဳခံစားခဲ့ရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ခံစားခ်က္မ်ားအား ကၽြန္ေတာ္၏ Facebook ေပၚတြင္ လြတ္လပ္စြာ ေရးသားရင္ဖြင့္ျခင္းကို တစ္ကိုယ္ေတာ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားမႈေဆာင္းပါးမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ားအား ဖတ္႐ႈမိသူ၊ သတိျပဳမိသူ၊ စုေဆာင္းထားခဲ့သူ ပညာ႐ွင္တစ္ဦးေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ထိုသူသည္ ျပည္ပႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးဘြဲ႔ကို ဆြတ္ခူးခဲ့သူ အလင္းဆက္ (IR) ပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ အလင္းဆက္ (IR)သည္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ိွေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ရင္းႏွီးခဲ့ၿပီး ကၽြန္ေတာ္၏ ေဆာင္းပါးမ်ားအား စာအုပ္ထုတ္ေဝရန္ တိုက္တြန္းခဲ့သည္။ သူ၏ တိုက္တြန္းမႈႏွင့္အတူ ထုတ္ေဝသူ ဦးေအာင္သူ (မႏၲေလးၿမိဳ႕ ထြန္းဦးစာေပတိုက္၊ ပဥၥဂံစာေပတိုက္ပိုင္႐ွင္)အား ကၽြန္ေတာ့္ဆီ အေရာက္ ေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္။

ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းအရပ္မ်ား ေပါင္းစည္းၿပီးသကာလ ကၽြန္ေတာ္၏ “ကၽြန္ေတာ္သာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္” ဟူေသာ စာအုပ္ထြက္ေပၚလာခဲ့ေတာ့သည္။ ထိုသို႔ ကၽြန္ေတာ္၏ လူ႔သက္တမ္းတြင္ မွတ္တိုင္ တစ္တိုင္အျဖစ္ ထပ္မံစိုက္ထူေပးခဲ့ေသာ အလင္းဆက္ (IR)၊ စာေရးဆရာ ဟိန္းလတ္၊ ဦးထြန္းဦး၊ ဦးေအာင္သူ (ထြန္းဦး စာေပ တိုက္၊ ပဥၥဂံ စာေပတိုက္)ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ခံစားခ်က္စကားလံုးမ်ားအား ကြန္ပ်ဴတာ စာ႐ိုက္ကူညီေပးခဲ့ေသာ ေက်ာ္ဟိန္း (FFSS)၊ ေဇာ္စိုင္း (FFSS)၊ ဝံသ (FFSS)၊ ဇူးဇူး (FFSS)ႏွင့္ လိုအပ္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအား ႐ွာေဖြစုေဆာင္းေပးခဲ့ေသာ ဇာနည္ထက္ (FFSS)၊ မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ား ႐ိုက္ကူးေပးခဲ့ေသာ ေရာဘတ္ေအာင္ (FFSS) တို႔အျပင္ အမွာစာ ေရးသား ကူညီေပးခဲ့ေသာ ဘဘဦးဝင္းတင္၊ ဘႀကီးမိုး (ဦးမိုးသူ)၊ ဦးဝင္းၿငိမ္း (အလင္းတန္း၊ ေ႐ႊအျမဳေတ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္)တို႔အား၄င္း မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီဖန္တီးေပးခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးတင္ထြန္း၊ အတြင္းပန္းခ်ီမ်ားအား ဖန္တီးေရးဆြဲေပးခဲ့ေသာ ပန္းခ်ီဆရာ မင္းေက်ာ္ခိုင္(USA-NY)၊ မေမႊး၊ ပန္းခ်ီ လင္းဝဏၰ၊ ကာတြန္း ေမာင္ေမာင္ေအာင္တို႔ႏွင့္ ဇာတ္ညႊန္း လြင္မင္းအံ့တို႔အားလည္း ကၽြန္ေတာ္၏ ႏွလံုးသားထက္မွ ေက်းဇူး တင္မိပါေတာ့သည္။

ထုတ္ေဝသူ ဦးေအာင္သူ (မႏၲေလးၿမိဳ႕ ထြန္းဦးစာေပတိုက္၊ ပဥၥဂံစာေပတိုက္ပိုင္႐ွင္)၏ အႀကံျပဳခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္၏ေမြးေန႔ျဖစ္ေသာ ႏိုဝင္ဘာလ (၂)ရက္ေန႔ မတိုင္မီ ေမြးေန႔အႀကိဳအျဖစ္ ႏိုဝင္ဘာ (၁)ရက္ေန႔အား စာအုပ္ထုတ္ေဝရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ “ကၽြန္ေတာ္သာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္” ဟူေသာ ေခါင္းစီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္႐ွင္းလင္း ထားခ်က္အားလည္း ယင္းစာအုပ္တြင္ပါ႐ိွသည္။ “ျဖစ္ခ်င္တယ္” ႏွင့္ “ျဖစ္ခဲ့ရင္”တို႔သည္ အဓိပၸါယ္ခ်င္း ကြာျခားမႈ ႐ိွသည္ကို သတိထားေစခ်င္ေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ အမ်ားျပည္သူလူထု ျမန္မာျပည္သူ/သားမ်ားအတြက္ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈမ်ားစြာျဖင့္ ေပးဆပ္ေနရေသာ၊ ျမန္မာျပည္ႀကီးအား ေက်းဇူးဆပ္ေနေသာ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ျမန္မာျပည္သူလူထုတို႔၏ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာ၊ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ လူမႈဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာတို႔ သည္ ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲ ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားလာခဲ့ရသည္။ “ကၽြန္ေတာ္သာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္” စာအုပ္သည္ကား “ျပည္သူ႔အသံ … ေက်ာ္သူ႔အသံ” “ေက်ာ္သူ႔အသံ … ျပည္သူ႔အသံ” ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ “ကၽြန္ေတာ္သာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္”စာအုပ္၏ အမည္မွာ “ျပည္သူေတြသာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္” ဟူ၍ ျဖစ္သင့္ေတာ့သည္။

ေက်ာ္သူ — with Kyaw Thu.