မဲတန္ဘိုးနဲ႔ “ေအာင္ဆန္း စိတ္ဓါတ္”

မဲခိုးသူမ်ား၊ မဲရေအာင္ မသမာေသာနည္းျဖင့္ မဲဆြယ္သူမ်ား၊ မဲေပးပြဲတြင္ ကလိမ္ကက်စ္က်စြာျဖင့္ မဲလိမ္သူမ်ား သိေစဖို ့ - “ေအာင္ဆန္း စိတ္ဓါတ္” ဆိုတာ ဘာလည္းနဲ ့ မဲတန္ဖိုးကို မဲေပးသူေတြ တန္ဖိုးထားတတ္ၾကဖို ့။ “ေအာင္ဆန္း စိတ္ဓါတ္” ၁၉၃၄-ခုႏွစ္တြင္ ေအာင္ဆန္းသည္ အိုင္ေအစာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရးကို စတင္ေဆာင္ရြက္ပါသည္။ ထိုႏွစ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ (တကသ) အမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၀င္ေရာက္၍ ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံရာ ေအာင္ဆန္း အေရြးမခံရပါ။ လူသိနည္းေသးသည့္ျပင္ ေက်ာင္သားအမ်ားက သူ႔ကို လူ႔ဂြစာဟုသာ အသိအမွတ္ျပဳထားၾကပါေသးသည္။ အေရြးမခံရေသာ္လည္း ေအာင္ဆန္းသည္ စိတ္ပ်က္မသြားပါ။ သူ႔အား မဲမေပးသူမ်ားကိုလည္း စိတ္ခုမသြားပါ။ ေအာင္ဆန္းသည္ သေဘာထားႀကီးသူေပတည္း။ မည္မွ်သေဘာထားႀကီးသည္ကို ျမဴနီစီပယ္မင္းႀကီးေဟာင္း ဦးထြန္းအုန္၏ ၁၉၆၁-ခု ကမၻာ႔ကေလးမ်ားေန႔ ၁၃-၂-၆၁ သ၀ဏ္လႊာကို ဖတ္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ သိႏိုင္ပါသည္။ ဦးထြန္းအုန္က ကေလးမ်ားထံ ပို႔သည့္ “ဦးေလးထြန္းအုန္၏ စကားလက္ေဆာင္” ဟူေသာ သ၀ဏ္လႊာ၌ ေအာက္ပါအတိုင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ “ပထမဦးဆံုး ဦးေလးအေနနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သတိရတာကေတာ့ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္ကဘဲ။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အမႈေဆာင္ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္တယ္။ ဒီအခါမွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔က အဖြဲ႔တခု ဖြဲ႔စည္းၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾကတယ္။ ကိုေအာင္ဆန္းကို မဲထည့္ပါ၊ က်ဳပ္တို႔ တာ၀န္ယူပါတယ္တဲ့။ ဦးေလးက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ “ဒါေလာက္ ႐ႈသိုးတဲ့လူကို မဲထည့္လိုက္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ မထည့္ႏိုင္ဘူးဗ်ာ” လို႔ ဦးေလးက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီအခါမွာ သူတို႔က “ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ေခါင္းမာတဲ့လူဘဲ” လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ၿပီး လက္ေလွ်ာ့သြားၾကတယ္။ မဲေရတြက္ၿပီးတဲ့ ညေန ကိုေအာင္ဆန္းဟာ ဦးေလးရဲ႕ အခန္းကို ေရာက္လာတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းကထဲက သူက ရယ္ေမာၿပီး လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။ “ကိုထြန္းအုန္ ကြၽန္ေတာ္ အေရြးမခံရဘူးဗ်ာ့ ဟဲဟဲဟဲ” တဲ့။ အနားေရာက္လာေတာ့ ဦးေလးက ကုလားထိုင္ ထိုးေပးၿပီး “ခင္ဗ်ား စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုး၊ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္မဲမထည့္ခဲ့ဘူး” လုိ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက အားရပါးရ ရယ္ေမာၿပီး “ဒါမ်ဳိးမွ ကြၽန္ေတာ္က ႀကိဳက္တာ၊ မဲတန္ဘိုးဆိုတာ အဲဒီလိုထားရတယ္ဗ်။ အေရြးမခံရတာ ခံရတာက အေရးမႀကီးပါဘူး။ အျပင္လူ အေနန႔ဲလဲ ေက်ာင္းသားကိစၥေတြ တျပံဳတေခါင္းႀကီး လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ တိုင္တိုင္ပင္ပင္နဲ႔ ဆက္ေဆာင္ရြက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ” စသည္ျဖင့္ ၃ နာရီေလာက္ စကားလက္ဆံုက်ၿပီး သူငယ္ခ်င္းလုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဘက္အျဖစ္ ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္။ ၁၉၃၅-၃၆ ခုႏွစ္က်ေတာ့လဲ အမႈေဆာင္မ်ားအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခံၾကရတဲ့အခါ၊ ေက်ာင္းသား ကိုေအာင္ဆန္းဟာ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအေနနဲ႔ အလုပ္ သိပ္လုပ္ျပခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက သူ႔ရဲ႕ ဆက္ဆံမႈကို အားမရေသးတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕စြမ္းရည္ကို ကေလာင္ျဖင့္ ျပေစဘုိ႔ အိုးေ၀မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာ၀န္အျဖစ္ တာ၀န္ယူေစတယ္။ လုပ္ျပခ်င္တာ မလုပ္ရလို႔ သူ စိတ္ေကာက္သြားသလား၊ မေကာက္ပါဘူး။ ထားတဲ့ေနရာကေန သူ႔စြမ္းရည္ကို ျပၿပီး ေက်ာင္းသားကိစၥအ၀၀ကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ သာမန္အားျဖင့္သာဆိုရင္ ငါ ေတာ္ရဲ႕သားနဲ႔ ငါ့ကို ေနရာမေပးရေကာင္းလားဆိုၿပီး စိတ္လိုက္မာန္ပါ ဂြလုပ္မွာဘဲ။ ဒါတင္လား၊ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ၁၉၃၆-ခုႏွစ္ သပိတ္ေမွာက္ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာင္ သူ႔ကို တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဥကၠဌေနရာမွာထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ေစၾကတယ္။ ဒီလိုလုပ္လဲ သူဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ စိတ္ကြက္ျခင္း၊ မင္းသားႀကီး မလုပ္ရလို႔ ပတ္မႀကီးကို ထိုးေဖာက္မယ္ေဟ့ ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိးမထားဘဲ သေဘာထားႀကီးစြာ ၾကည္ျဖဴစြာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား စီစဥ္ေပးတဲ့အတိုင္း စြမ္းစြမ္းတမန္ လုပ္ျပျပန္ပါတယ္။ ဒီလို ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားေတြေၾကာင့္ ျမန္မာအမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္တင္မက ကမၻာကပါ အသိအမွတ္ျပဳရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ေပသည္တကား။

By: Nik Nayman