ဘက္မလုိက္ ညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔နဲ႔ လက္နက္ခြဲျခမ္းေရး
ညီညြတ္ေရးဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္ကုိ ေတြ႔ကတည္းက မညီမညြတ္ျဖစ္ေနၾကၿပီဆုိတာကို ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးကုိ ေလ့လာဖူးသူတုိင္း သိၿပီးျဖစ္မွာပါ။ ေရွ႕မွာတင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္း “ၿငိမ္းခ်မ္းစြာကြဲၿပဲေရးမူ” အရ ၂၀၁ တပ္ရင္း ၃ ျခမ္းကဲြၿပီးတဲ့ေနာက္ မူလေနရာမွာ ဆက္ေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔အုပ္စုဟာ “ဘက္မလုိက္ ညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔” ဆုိတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စခန္းေကာ္မတီအသစ္ကို ဖြဲ႔လုိက္ပါတယ္။
မင္းသမီးစခန္းဆီ ေရာက္လာတဲ့ ကုိမုိးသီးဇြန္နဲ႔ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ ေကာ္မတီမ်ား ၂၀၁ တပ္ရင္း႐ံုးမွာ ေဆြးေႏြးေနစဥ္
တပ္မႉးေတြထဲမွာေတာ့ ေရွ႕ပုိင္းမွာတင္ျပခဲ့တဲ့ တပ္ရင္းေထာက္လွမ္းေရးမႉး ကုိေသာင္းညြန္႔ (အခုထိ နယ္စပ္မွာရွိေနဆဲ) က တပ္ရင္းမႉး (တပ္ရင္းမႉးဟာ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒအရ ဒုဥကၠ႒)၊ တပ္ခြဲ ၂ မႉးကုိတင္ထြန္း (ျပန္၀င္) က ဒုရင္းမႉး (ဒုရင္းမႉးဟာ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒအရ တြဲဘက္အတြင္းေရးမႉး) ျဖစ္လာပါတယ္။ ေရွ႕ပုိင္းမွာတင္ျပခဲ့တဲ့ စခန္းေကာ္မတီေဟာင္းေတြထဲမွ ကုိေဇာ္မင္း (၁၉၉၃ ရေနာင္းဘက္မွာ ေပ်ာက္ဆုံး) က တပ္ေရးဗုိလ္၊ ကုိမင္းေဇာ္ေရႊ (အခု နယူးဇီလန္) က တပ္ေထာက္ဗုိလ္၊ ကုိေဌးလႈိင္ (အခုထိ နယ္စပ္မွာရွိေနဆဲ) က တပ္ရင္းအရာခံဗုိလ္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ တပ္ခဲြမႉးေတြအျဖစ္ကေတာ့ ပုေလာေဒသတပ္ခြဲ ၁ မႉးအျဖစ္ ကိုခင္ေမာင္ခ်ဳိ ေခၚ ဘုိင္လာမန္ (အခု အေမရိကန္)၊ ဒုခြဲမႉးအျဖစ္ ကိုေက်ာ္သူ (အခု အေမရိကန္)၊ တပ္ခဲြ ၂ မႉးအျဖစ္ မူလခဲြမႉးျဖစ္သူ ကုိသိန္းျမင့္ေက်ာ္ ေခၚ ဘုိင္သိန္းျမင့္ (၁၉၉၇ မွာ က်ဆုံး) ဒုခြဲမႉးအျဖစ္ ကိုမင္းေဇာ္သူ (၁၉၉၃ ရေနာင္းဘက္မွာ ကိုေဇာ္မင္းနဲ႔အတူ ေပ်ာက္ဆုံး) တုိ႔ ျဖစ္လာၿပီး တပ္ခြဲ ၂ ခဲြနဲ႔ ျပန္လည္စုဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။ ဆက္သြယ္ေရး၊ ေဆးနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဆြယ္ ၃ ခုစလုံး က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔အတူ ပါလာတဲ့အတြက္ တပ္ဆြယ္ေတြကေတာ့ မူလဖြဲ႔စည္းပုံအတုိင္း အေျပာင္းလဲ မရွိသေလာက္ပါပဲ။
ဒီလိုစုဖြဲ႔မႈလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ တပ္ရင္းပုိင္ပစၥည္းေတြကို ခဲြေ၀တာ၊ လႈပ္ရွားမႈနယ္ေျမ ခဲြေ၀တာေတြကိုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔နဲ႔ ေဒါက္တာ နုိင္ေအာင္ကို ေထာက္ခံတဲ့ ကိုေဇာ္သန္းတုိ႔၊ ဆရာေအာင္ျမင့္တုိ႔ အဖြဲ႔ၾကား ဆက္လုပ္ရပါတယ္။ ပထမဆုံး ခဲြေ၀မႈလုပ္ရတာက တပ္ရင္းကဲြခ်ိန္မွာ တပ္ရင္း႐ံုးနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ေသနတ္ေတြကိစၥပါ။ အဲဒီကာလက လက္နက္အေတာ္မ်ားမ်ားကို တပ္ရင္း႐ံုးနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားၿပီး က်ည္ေဘာက္ေတြကိုေတာ့ တေနရာမွာ သီးျခားစီ သိမ္းထားပါတယ္။ ေနာက္တခါ ခြဲရင္းျခမ္းရင္းနဲ႔ ထပ္သိလာရတာကေတာ့ ေသနတ္ေမာင္းတံထဲက Fire pin ခလုတ္ေတြကုိ တပ္ရင္းအရာခံဗုိလ္ ကုိ၀င္းေအာင္က သီးျခားသိမ္းထားတဲ့အတြက္ အကဲြအၿပဲကာလအတြင္း မေက်နပ္လုိ႔ အခ်င္းခ်င္း ထပစ္ရင္ေတာင္ အဲဒီေသနတ္ေတြက ပစ္လုိ႔မရဘူးနုိင္ဆုိတာကုိ ေနာက္ပုိင္းမွသိရလုိ႔ ကုိ၀င္းေအာင္ကုိ ၀ုိင္းအမွတ္ေပးၾကတာကုိ အမွတ္ရေနပါတယ္။
ဒီလုိလက္နက္ခဲြေ၀ရာမွာ က်ေနာ္တုိ႔အခ်င္းခ်င္းၾကား ညွွိမရလုိ႔လား၊ ၾကားလူလုိလုိ႔လား၊ ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ KNU တပ္မဟာ ၄ ကေန ေက်ာင္းသားေရးရာ တာ၀န္ခံအျဖစ္ တာ၀န္ေပးထားသူ ဆရာမန္းၿငိမ္းေမာင္ (ကုိကုိးကြ်န္းကေန ၁၉၇၀ မွာ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာသူ၊ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ေနွာင္းပုိင္းမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ဖမ္းဆီးခံရၿပီး ၂၀၁၂ ခုနွစ္ မတ္လေနွာင္းပုိင္းကမွ ျပန္လြတ္လာသူ) ဟာ က်ေနာ္တုိ႔စခန္းဆီ ေရာက္လာၿပီး လက္နက္ခြဲေ၀ေရးကိစၥမွာ ၾကား၀င္ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း သူ႔ဖက္က မ်ားမ်ားရသင့္တယ္၊ ငါ့ဖက္က မ်ားမ်ားရသင့္တယ္နဲ႔ ျငင္းခုန္လုိက္ၾကတာ ၃-၄ ရက္ၾကာတဲ့အထိ သေဘာတူညီမႈ မရခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြေလ်ာ့ခ်၊ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈေတြရေအာင္ လုပ္ၾကရင္းနဲ႔ အခ်ဳိးတူခဲြေ၀ဖုိ႔ သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။ တပ္ရင္း႐ံုးရွိ လက္နက္အားလုံးေပါင္းက ၄၀ ေလာက္ပဲရွိၿပီး က်န္တဲ့လက္နက္ေတြ အားလုံးက ေရွ႕တန္းတပ္ေတြနဲ႔ အတူရွိေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေရွ႕တန္းတပ္ေတြထဲက ကုိေက်ာ္ရတုိ႔ ပင္လယ္ျပင္အုပ္စုနဲ႔အတူ ရွိေနတဲ့ လက္နက္အားလုံးကို ကုိမုိးသီးဇြန္တုိ႔ အဖြဲ႔ပုိင္အျဖစ္ သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။ အလားတူ နတ္အိမ္ေတာင္အေျခစုိက္ ဘုိင္သိန္းျမင့္ရဲ႕ တပ္ခြဲ ၂ တခုလုံးကလည္း ဘက္မလုိက္ကို ေထာက္ခံတဲ့အတြက္ အဲဒီကလက္နက္ အားလုံးကိုလည္း ဘက္မလိုက္အဖြဲ႔ပုိင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ပျပင္ေဒသအေျခစုိက္ ကုိျပည္ေဆာင္ဦးတုိ႔ရဲ႕ တပ္ခြဲ ၁ မွ တပ္စု ၂ စုက ကုိနုိင္ေအာင္တုိ႔ဖက္ ေထာက္ခံၿပီး တစုက ဘက္မလုိက္ကုိ ေထာက္ခံတဲ့အတြက္ ေထာက္ခံတဲ့လူနဲ႔ ပါသြားတဲ့ လက္နက္စာရင္းအတုိင္း အတည္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ အလားတူ ကိုဘုန္းေက်ာ္ ဦးေဆာင္တဲ့ ဘန္းေခ်ာင္းေဒသ တပ္ခြဲ ၃ မွာလည္း ၂ စုက ကုိနုိင္ေအာင္တုိ႔ဖက္ကုိ ေထာက္ခံၿပီး တစုက ဘက္မလုိက္ကုိ ေထာက္ခံတဲ့အတြက္ လူနဲ႔အတူပါသြားတဲ့ လက္နက္စာရင္းအတုိင္း အတည္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ လက္နက္နဲ႔ နယ္ေျမခြဲေ၀မႈ ညွိနႈိင္းရတာ ဘယ္ေလာက္အထိ လက္၀င္သလဲဆုိတာကိုေတာ့ ေတာထဲမွာ ေနဖူးသူေတြမွ ပုိနားလည္နုိင္မယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။
နတ္အိမ္ေတာင္တုိက္ပဲြနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းတပ္ရင္းမ်ား
ဒီလို အကဲြဲအၿပဲကိစၥ၊ နယ္ေျမခဲြေ၀ေရးကိစၥ၊ လက္နက္ခဲြေ၀းေရးကိစၥေတြနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အႀကီးအက်ယ္ ျငင္းခုန္လုိ႔ေကာင္းတုန္း ၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာ ဒုတိယ သတင္းပတ္ထဲမွာ အေရးေပၚသတင္းတခု ၀င္လာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ရဲ႕ နယ္ေျမထဲမွာပါတဲ့ တပ္ခြဲ ၂ အေျခစုိက္ရာ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းကို န၀တတပ္ေတြက ထုိးစစ္ဆင္ဖုိ႔ စစ္ေၾကာင္းေတြ တက္လာေနၿပီဆုိတဲ့သတင္းပါ။
ဒု
တပ္ရင္းမႉး ကုိတင္ထြန္းအပါ၀င္ တပ္ခဲြ ၂ မွ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ KNU
တပ္ဖြဲ႔၀င္တခ်ဳိ႕ကုိ နတ္အိမ္ေတာင္ ေတာင္ထိပ္က ေဆြးေႏြးပဲြတခုတြင္ ေတြ႔ရစဥ္
က်ေနာ္တုိ႔တပ္ရင္းရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ အိမ္နီးခ်င္း (ေတာင္ဘက္ အိမ္နီးခ်င္းကေတာ့ ၂၀၃ တပ္ရင္း ျဖစ္ပါတယ္) တပ္ရင္းေတြျဖစ္တဲ့ ၁၀၁ နဲ႔ ၁၀၂ တပ္ရင္း ႏွစ္ခုအေျကာင္းကို အက်ဥ္း႐ံုးေျပာရမယ္ ဆုိရင္ ၁၉၉၀ ေဖေဖာ္၀ါရီ ဒုတိယ သတင္းပတ္မွာ န၀တတပ္ေတြက ဘုရားသုံးဆူေဒသကို သိမ္းလုိက္တဲ့အတြက္ အဲဒီေနရာကေန သူတုိ႔တပ္ရင္းေတြ ဆုတ္ေပးလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ၁၀၁၊ ၁၀၂၊ PDF (ျပည္သူ႔ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႔) တုိ႔ဟာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ တပ္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းၿပီး အထူးစစ္ေၾကာင္းတခုကို ဖြဲ႔စည္းလုိက္ေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ၁၉၉၀ မတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရးသမုိင္းမွာ ထင္ရွားတဲ့ “ေရးတုိက္ပဲြ” ကို ဆင္ႏႊဲခဲ့ေၾကာင္း ၁၀၁ နဲ႔ ၁၀၂ မွ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က က်ေနာ့္ကုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“ေရးတုိက္ပဲြ” အၿပီးမွာေတာ့ တပ္ေတြအားလုံးကို ျပန္စုၿပီး “ကလိန္ကန္” ဘက္မွာ စခန္းခ်ေနထုိင္ခဲ့ေၾကာင္း။ အဲဒီကတဆင့္ ၁၉၉၁ အေစာပုိင္းမွာ မြန္နယ္ေျမကေနထြက္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ ၂၀၁ တပ္ရင္း တပ္ခဲြ ၂ ရွိရာ နတ္အိမ္ေတာင္ ေဒသဘက္ဆီ ထြက္လာတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ ျပည္သိမ္းစခန္း၀န္းက်င္ဆီ ေရာက္လာၿပီး ၁၀၂ က ဘုိမေတာင္၊ ၁၀၁ က ဆင္မေတာင္ေတြမွာ တပ္တည္ခ်ထားခဲ့တယ္လုိ႔ ၁၀၁၊ ၁၀၂ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕က အခုေဆာင္းပါးေရးဖုိ႔ ေမးျမန္းစဥ္အတြင္း က်ေနာ္ကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
တကယ္တမ္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အကဲြအၿပဲသေဘာအရဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ၂၀၁ တပ္ရင္း၊ တပ္ခဲြ ၂ က ဘက္မလုိက္၊ ၁၀၁ က ကုိနုိင္ေအာင္တုိ႔ဘက္၊ ၁၀၂ က ကုိမုိးသီးဇြန္တုိ႔ဘက္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ နုိင္ငံေရးအျမင္အရ ဘာမွမဆုိင္သလုိ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္စစ္ပဲြ ျဖစ္တဲ့အခါမွာေတာ့ မတူတဲ့ တပ္ရင္း ၃ ရင္းက ေက်ာင္းသားအားလုံး အတူတကြ လက္တဲြၿပီး စည္းလုံးညီညြတ္စြာနဲ႔ န၀တတပ္ေတြကို ရင္ဆုိင္ခဲ့တာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီကာလ နတ္အိမ္ေတာင္ေဒသတာ၀န္ခံ KNU တပ္ရင္း ၁၀ ရဲ႕တပ္ခဲြ ၂ မႉးက ဗုိလ္လွေခ်ာ (ကြယ္လြန္) ျဖစ္္ပါတယ္။ တုိက္ပဲြကာလအတြင္း တာ၀န္ယူၾကတဲ့ ေတာင္ကုန္းေတြကေတာ့ ၂၀၁ တပ္ရင္းက ေက်ာင္းသားကုန္း၊ ၁၀၁ က အလံတုိင္ကုန္း၊ ၁၀၂ က ၀၁ ကုန္းတုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ပုံမွန္အားျဖင့္ဆုိရင္ေတာ့ န၀တစစ္ေၾကာင္းေတြဟာ နယ္ေျမရွင္းတဲ့သေဘာနဲ႔ နတ္အိမ္ေတာင္ ေတာင္ေျခရင္းအထိ တာ၀န္က်စစ္ေၾကာင္း ထုိးေလ့ရွိၿပီး တပတ္ေလာက္ၾကာရင္ ျပန္ဆုတ္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ႀကိဳမသိလုိက္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ဒီတခါ စစ္ဆင္ေရးဟာ အရင္လုိ ပုံမွန္နယ္ေျမရွင္းတဲ့ စစ္ဆင္ေရးမဟုတ္ဘဲ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းကို အေျခစုိက္ၿပီး ရတနာ ဓာတ္ေငြ႔ပုိက္လုိင္း ေဖာက္ဖုိ႔ စိီမံကိန္းအတြက္ ျဖစ္တယ္။ ဒီေဒသတခုလုံးကို ရွင္းၿပီး ဓါတ္ေငြ႔ပုိက္လုိင္းေဖာက္ဖုိ႔ န၀တ၊ ထုိင္းနဲ႔ နုိင္ငံတကာကုမၸဏိီေတြ သေဘာတူညီခ်က္ ယူထားၿပီးၿပီဆုိတဲ့အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆိုလုိတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားတပ္ရင္း ၃ ခုနဲ႔ KNU တပ္ေတြ ဘယ္လုိပဲ ခုခံပါေစ၊ န၀တက နတ္အိမ္ေတာင္ကုိ မရမခ်င္း သိမ္းမယ့္စီမံကိန္း ရွိၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ ၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ စခန္းက်သြားပါတယ္။ ဒီတုိက္ပဲြအတြင္း KNU မွတဦး၊ ၁၀၁ တပ္ရင္းမွ ၂ ဦးက်ဆုံးၿပီး တခ်ဳိ႕ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ ၁၀၁ က က်ဆုံးသြားသူ ရဲေဘာ္ ၂ ဦးရဲ႕အမည္ကေတာ့ တပ္ၾကပ္ ကုိယုၾကည္နဲ႔ တပ္သား ကုိေမာင္စုိးတုိ႔ ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ၂၀၁ မွ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕၊ ၁၀၂ မွ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ ဒဏ္ရာရခဲ့ေပမယ့္ သိပ္မျပင္းထန္ဘူးလုိ႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ KNU နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ABSDF တပ္ေတြဟာ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းကေန ခြာစစ္ဆင္ၿပီး ေလးအိမ္စုဆုိတဲ့ နတ္အိမ္ေတာင္ ေအာက္ဖက္ ၃ မုိင္ခန္႔အကြာ နယ္စပ္စခန္းမွာ ျပန္လည္အေျခစိုက္ လႈပ္ရွားခဲ့ပါတယ္။
ရာဇ၀င္ထဲက နတ္အိမ္ေတာင္
တကယ္တမ္း ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းဆုိတာဟာ နယ္စပ္ေဒသနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေတာမခုိခင္ က်ေနာ္သိတဲ့ တခုတည္းေသာေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ေျမပုံကို ၾကည့္လုိက္မယ္ဆိုရင္ အေရွ႕-အေနာက္ အက်ဥ္းေျမာင္းဆုံး မုိင္ ၃၀ ၀န္းက်င္သာရွိတဲ့ေနရာဟာ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းရွိတဲ့ေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစခန္းဟာ က်ေနာ္တုိ႔ထား၀ယ္ေဒသရဲ႕ အဓိကေမွာင္ခုိလမ္းေၾကာင္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ ျပည္ခ်စ္တပ္နဲ႔ ေကာ္သူးေလတပ္ေတြ ရွိတဲ့ေနရာအျဖစ္ က်ေနာ္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းဆီ က်ေနာ္ တကယ္ေရာက္ဖူးတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ၁၉၉၀ ေမလ ေရြးေကာက္ပဲြမတုိင္ခင္ ကာလက်မွျဖစ္ပါတယ္။
၁၀၁ ဥကၠ႒ ကိုတင္စုိးေနာင္နဲ႔ ၁၀၂ ဥကၠ႒ ကုိသီရိညြန္႔တုိ႔ကုိ နတ္အိမ္ေတာင္နယ္စပ္ မွတ္တုိင္အနီး ေတြ႔ရစဥ္
အဲဒီလုိ မိသားစုကိစၥ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥေတြကို ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္မွာေတာ့ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းကုိ က်ေနာ္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ နတ္အိမ္ေတာင္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ မင္းသမိီးေဒသနဲ႔ ရာသီဥတုမတူဘဲ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးတခုလုိ ေအးစိမ့္စိမ့္ေလး၊ ျမဴနွင္းေ၀ေ၀ေလး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေဒသအတြင္း အျမင့္ဆုံးေတာင္တန္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကလိန္ေအာင္၊ ကံေပါက္နဲ႔ ထား၀ယ္ဘက္ကုိ အေပၚစီးကေန လွမ္းျမင္ရတဲ့ရႈခင္းက အေတာ္လွပါတယ္။ က်ေနာ္ေရာက္ဖူးခဲ့သမွ် နယ္စပ္စခန္းေတြထဲမွာေတာ့ အလွပဆုံးနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး အလြယ္ကူဆုံးစခန္းတခုျဖစ္ၿပီး အပန္းေျဖစခန္းေတာင္ ေဆာက္သင့္တဲ့ေနရာလုိ႔ ထင္မိပါတယ္။
သဘာ၀အလွအျပင္ စီးပြားေရးအေျခေနကို ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ၂၀၁ တပ္ရင္း၊ ခဲြ ၂ ဘားတုိက္ရွိရာ ေက်ာင္းသားကုန္းနဲ႔ အလံတုိင္ကုန္းၾကားမွာ ျမန္မာနုိင္ငံထဲဆင္းတဲ့ လူသြားလမ္းေလး (အခုေတာ့ ဒီလမ္းဟာ ရတနာသဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔ ပုိက္လုိင္းသြယ္တန္းတဲ့ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ) ရွိၿပီး အဲဒီလမ္းထိပ္မွာ KNU အေကာက္ဂိတ္၊ သုိ႔မဟုတ္ ေဒသအေခၚ ေမွာင္ခုိဂိတ္ ရွိပါတယ္။ ဒီဂိတ္ဟာ တေနကုန္ စည္ကားေနၿပီး ကုန္သည္အတက္အဆင္းေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ရွက္ခတ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဘက္က တက္လာသူအမ်ားစုဟာ ႏြားေတြ၊ ကြ်ဲေတြကို သယ္လာသူေတြျဖစ္ၿပီး ထုိင္းဘက္က အျပန္မွာေတာ့ စက္ဘီးေတြ၊ ကားပစၥည္းေတြ၊ အခ်ဳိမႈန္႔အပါ၀င္ ထုိင္းထြက္ စားေသာက္ကုန္ေတြကုိ ေက်ာပုိးျခင္းေတာင္းေတြနဲ႔ ျပန္သည္သြားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ေက်ာင္းသားစခန္းရဲ႕ ေနာက္ေက်ာမွာေတာ့ ေက်ာက္ပုံရြာဆုိတဲ့ အိမ္ေျခ ၃၀ ခန္႔ရွိ နယ္စပ္ရြာေလးရွိပါတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ႔တပ္ခဲြက မိသားစုတခ်ဳိ႕ေနၿပီး အမ်ားစုကေတာ့ ကုန္သည္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရြာအလြန္မွာ ထုိင္းနယ္ျခားေစာင့္ဂိတ္ရွိၿပီး အဲဒီဂိတ္ေနာက္မွာေတာ့ ဦးပဇၥ်င္း ေဖၾကည္ေက်ာင္းလုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြကေခၚတဲ့ ထုိင္း-ထား၀ယ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္း ၿခံစည္း႐ံုးအလြန္မွာေတာ့ ေတာခ်ေတာ နယ္ျခားေစာင့္ တပ္စခန္းကုိ ေတြ႔ရမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီစခန္းရဲ့ေရွ႕မွာေတာ့ ေဘာလုံးကြင္းနဲ႔ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ေဘာလုံးကြင္းေဘးမွာေတာ့ အိမ္ေျခ ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ့္ နတ္အိတ္ေတာင္ရြာနဲ႔ ေစ်းတန္းႀကီးကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ နတ္အိမ္ေတာင္က အိမ္ေတြဟာ သြပ္ျပားမုိး သစ္သားအိမ္ေတြျဖစ္ၿပီး လမ္းမတန္းတေလွ်ာက္ အိမ္ေတြအားလုံးဟာ ဆုိင္ခန္းေတြနဲ႔ တဲြထားတဲ့အိမ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္အိမ္ေတာင္ ေစ်းတန္းျကီးကုိလည္း သြပ္ျပားနဲ႔ပဲမုိးထားတာ ေတြ႔ရၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ထား၀ယ္ၿမိဳ႕ေပၚက ေစ်းနီးနီး စည္ကားေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
တနည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းနဲ႔ မင္းသမီးစခန္းဟာ ၿမိဳ႕နဲ႔ေတာလုိ ကြာတယ္လုိ႔ က်ေနာ္စိတ္ထဲ ခံစားမိပါတယ္။ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္း မက်ခင္ ေနာက္ထပ္ ၃-၄ ေခါက္ေလာက္ ေထာက္ပံ့ေရးတာ၀န္နဲ႔ က်ေနာ္ ေရာက္ဖူးခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္တခါ ထူးထူးျခားျခား နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းဟာ န၀တလက္ထဲ က်ၿပီးတဲ့အထိ သြားေရာက္လည္ပတ္နုိင္တဲ့ တခုတည္းေသာေနရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာမွာ စခန္းက်ၿပီးခ်ိန္ ေနာက္ပုိင္း ရတနာ ပုိက္လိုင္းစီမံကိန္းအတြက္ သတင္းယူဖုိ႔ သတင္းေထာက္ တဦးအျဖစ္ နတ္အိမ္ေတာင္ရြာနဲ႔ ေတာင္ထိပ္ဆီ က်ေနာ္ ၃-၄ ေခါက္ ထပ္ ေရာက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အလားတူ ၂၀၀၈ ထုိင္းခရီးစဥ္အတြင္းမွာလည္း နယ္စပ္အလြမ္းေျပအျဖစ္ နတ္အိမ္ေတာင္ရြာနဲ႔ ေတာင္ထိပ္စခန္းဆီ က်ေနာ္သြားလည္ခဲ့ဖူးတာကို အမွတ္ရေနပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment