ကပိၸယေမာင္တိန္နဲ႔ ဂ်ီအက္စ္အမ္

 

ကလင္….. ကလင္… 

 

သူ႔ နာမည္က ေမာင္တိန္… ဟုတ္တယ္ ႏွစ္လံုးတည္း ေမာင္တိန္ပဲ….. သဲၾကီးကုန္းရြာမွာ ေမာင္တိန္ဆို မသိသူမရွိေပါ့ … ဘာလို႔ တုန္းဟုတ္လား…. မသိသူမရွိဆို သူက ရြာဦးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ရဲ့ ကပိၸယေလ… အရင္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားေပါ့… အသက္ၾကီးလာေတာ့.. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားထဲမွာ မွ စီနီယာအက်ဆံုး ေက်ာင္းသားၿဖစ္… အဲ …. ေနာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က သူ႔ကို ကပိၸယ ရာထူးေပးလိုက္ေတာ့ တာပါပဲ… ဘာလို႔ဆို သူက စီနီယာအက်ဆံုးေလ….. က်ဆို .. သူက ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းေရာက္တာ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ၿပီကိုး….…သူ႔ ေအာက္က ေက်ာင္းသားေ...တြက…. သူ႔ ေလာက္ဆ၇ာေတာ္အထာကို မွ မသိပဲကိုး….. ကဲထားပါေတာ့ေလ….. ကပိၸယေမာင္တိန္ .. ေမာင္တိန္ကပိၸယေပါ့… အင္း.. ေမာင္တိန္က ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္လည္း ရွိတယ္… တစ္ခ်ိန္လံဳးကို အၿငိမ္မေနတတ္တာ… ဟိုဟာေလးဆိုကလိလိုက္ရမွ… ဒီဟာေလးဆိုလည္း ကလိလိုက္ရမွ…. ဒီလိုလူစားမ်ိဳး…. ဆရာေတာ္ေက်ာင္းေအာက္က သူ႔ အခန္းထဲ သြားၾကည္႔ ပစၥည္းအစံုရွိတယ္.. ေရဒီယိုအပ်က္ယူမလား.. မီးပူအပ်က္ယူမလား…. မီးဖိုအပ်က္ယူမလား…. အဲ ေဗဒင္က်မ္းဘာညာလည္းရွိသဗ်…. ေနာက္ၿပီး….သူ႔ နံရံေပၚမလည္း.. ဟိုဟာေတြေလွ်ာက္ေရး ဒီဟာေတြ ေလွ်ာက္ၿခစ္ထားတာ လည္း စံုလို႔ … ဘာမွလည္ းမယ္မယ္ရရမဟုတ္ပါဘူး….. ၿပီး အေစာက ပစၥည္းေတြ.. ၿ့ပင္တတ္သလားသြားေမး တစ္ခုမွ မၿပင္တတ္ဘူး… ၿပင္သလိုလို ၿပဳသလိုလို လုပ္လိုက္… ၿပန္ခ်ထားလိုက္… နဲ႔… ဘာတစ္ခုမွ ၿပီးတယ္ရယ္လို႔ ရွိတာမဟုတ္ဘူး….ေၿပာၿပီးပါပေကာ စပ္စပ္ စပ္စပ္ ပါဆို…. ကလိေနရမွပါဆို.. ဒီလို ေမာင္တိန္ေလ….ကဲပါ… ထားလို္က္ပါေတာ့… ၿဖစ္တာကေတာ့ …. လြန္ခဲ့ တဲ့ ေလးငါးေၿခာက္လက…. ရြာနားမွာ ဆက္သြယ္ေရးက … အင္တင္နာတိုင္ လာေထာင္သြားတာက စတာပဲ…. သဲၾကီးကုန္းဆိုတာ က… ပဲခူးၿမိဳ႔ နဲ႔ လညး္ ခပ္နီးနီးမဟုတ္လား… ရြာကလည္း အေတာ္ၾကီးတာဆိုေတာ့… ဖုန္း တိုင္ေထာင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚပါတယ္ထင္ပါတယ္… လာေထာင္သြားတာပဲ…. လာေထာင္တုနး္ကလဲ ဘာအတြက္မွန္းလည္း မသိၾကပါဘူး… ဘာတိုင္ၾကီးမွန္းလည္း သိတာရယ္မဟုတ္ဘးူ…..ဟိုဒီစပ္စပ္ ေမာင္တိန္တို႔ ေလာက္သာ သြားစပ္စုၾကတာ… သူတို႔ ေၿပာလို႔ ပဲ တယ္လီဖုန္း အင္တင္နာ ဆိုတာ သိရတာပါ…. ဘယ္သူမွလည္း စိတ္၀င္စားလွတယ္မဟုတ္ပါဘးူ…. တယ္လီဖုန္းဆိုတာ ရြာမွာ.. အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးအိမ္ေလာက္ …ၿမိဳ႔နယ္ေဆးေပးခန္းေလာက္ရွိၿပီးေရာေပါ့… လက္ကိုင္ဖုန္းေတြ ဘာေတြဆိုတာ ဘယ္သူမွကိုင္ေသးတာ မဟုတ္ဘူးရယ္…… ေစ်းကလည္း အေတာ္ၾကီးတာ မဟုတ္လား…. ကိုယ္ေတြနဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္ေလ…. ေအး.. အဲဒီ တယ္လီဖုန္းကို ေရာဂါစထတာကေတာ့ ဦးဘဦးပဲ…. ဦးဘဦးဆိုတာက ရြာ့မ်က္ႏွာဖုံုးေလ… ဒင္းက ဆန္စက္ေတြ ဘာေတြ လည္း ပိုင္တယ္…. သူေ႒းေပါ့ကြယ္…. ရြာဥိးေက်ာင္းမွာ သူလွဴထားတာ နည္းမွ မနည္းပဲ.. ဆရာေတာ္က မုဒ္ဥိးဆို ေဟာ မုဒ္ဦး…. ေဆးသုတ္ခ်င္တယ္ဆို .. ေဟာေဆးသုတ္… အမိုးဆို ေဟာ အမိုး.. ဒါမ်ိဳးလွဴတာ ကလား….. ေအး… အဲဒီ ဦးဘဦး က… တစ္ခါေတာ့ ၿမိဳ႔ တက္ၿပီးၿပန္အလာ လက္သံုးလံုးေလာက္ရွိတဲ့ အၿပားေလး သယ္လာပါေလေရာ.... ဂ်ီအက္စ္အမ္ လက္ကိုင္ဖုန္းတဲ့…ခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္စရာေလးဗ်…. သူက ဒီဖုန္းကို ၀ယ္ခ်င္တာ ၾကာၿပီေလ…ၿမိဳ႔ က ဆန္လာလာသယ္တဲ့ ဒိုင္က… မန္ေနဂ်ာ ရဲ႔ ခါးမွာ ခ်ိတ္ထားတာ ၿမင္ကတည္း က အေတာ္သေဘာက်ေနခဲ့တာကိုး…. ဒါေၾကာင့္ ၿမိဳ႔ မသြားခင္ကတည္းက အၿပန္ ဂ်ီအက္စ္အမ္ ၀ယ္လာမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ကို တက္သြားတာ…ရြာက လူ အားလံုးကလည္း…. ဂ်ီအက္စ္အမ္ဆိုတာ ဘာမွန္းသိတာ မဟုတ္ဘူးရယ္…. ဦးဘဦးၿမိဳ႔ သြားေနတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္လံုးေတာ့ တစ္ရြာလံုး ေမာင္တိန္႔ ေလလံုးထဲ မွာ ေမ်ာေနၾကရတာကလား… ေမ်ာဆို ရြာမွာ လက္ကိုင္ဖုန္း ၿမင္ဖူးတဲ့ ထဲ မွာသူလည္း ပါတယ္ေလ… ၿမိဳ႔ က လာတဲ့ ဆရာေတာ့ ဒကာရင္းေတြ ခါးမွာ ခ်ိတ္ထားတာ သူၿမင္ဖူးထားတာကိုး…. အဲဒါကို ပဲ ေမာင္တိန္က ဂ်ီအက္စ္အမ္ဆိုတာ ဘယ္လို ၿဖစ္ေၾကာင္းဘယ္၀ါၿဖစ္ေၾကာင္းကို … သူပဲ ကိုင္ဖူးသေယာင္ေယာင္ကို ေၿပာေတာ့ တာ… ရြာက လူေတြကလည္း ဘာသိမွာတုန္း….. ၿမင္မွ မၿမင္ဖူးတာ.. ႏြားမၿမင္ဖူးတဲ့လူ ကို .. ႏြားကႏွာေမာင္းနဲ႔ လို႔ ေၿပာလည္း ယံုမွာပဲ မဟုတ္လား.. ဒီေတာ့ ဥိးဘဦးၿပန္မလာမခ်င္းကို ေမာင္တိန္ကရႊီးေနေတာ့ တာ… ညေန ဦးဘဦးၿပန္လာေတာ့.. အဲဒီ ဂ်ီအက္စ္အမ္ေလး ပါလာပါေလေရာ…. အေတာ္ေလးကို လွတာဗ်… ငါးသိန္းေတာင္ေပးရတယ္ဆိုလားပဲ…. ဒါေတာင္ .. အဲဒိ ကဒ္ေသးေသးေလးကို ထည္႔ ရတဲ့ …စကားေၿပာရတဲ့ ဖုန္းအခြံေလး မပါေသးဘူး..ဖုန္းအခြံေလးက သက္သက္၀ယ္ရတာတဲ့… ႏွစ္သိန္းေပးရတယ္ဆိုလား… အမေလး.. ကိုဘဦးတို႔ တစ္မိသားစုလံုးလည္း အဲဒီ ဖုန္းကေလးရကတည္းက…တစ္ေန႔ တစ္ေန႔ အိမ္ေရွ႔ ထြက္ဖုန္းေအာ္ေအာ္ေၿပာရတာအေမာ…ဦးဘဦးမိန္းမ.. မလွၾကည္ကလည္း… ရြာလည္လမ္းမွာ ဟိုကို ဖုန္းထိုးၿပီး ေၿပာလိုက္ဒီိကုိဖုန္းထိုးၿပီးေၿပာလိုက္နဲ႔ ေနတာ…. သူ႔တို႔ သားေလး.. ေမာင္တင္ေအာင္က အဆိုးဆံုးေပါ့….. လူပ်ိဳေပါက္ဆိုေတာ့… သူ႔ အေဖလစ္တာနဲ႔ကို အဲဒီ ဖုန္းကေလးကို ကိုင္ၿပီးလမ္းသလားေနေတာ့တာ ေလ….. တယ္လီဖုန္းကေလး သံုးကိုယ္ခြဲထားသလားမွတ္ရတယ္… ဘယ္လို ေ၀မွ်ကိုင္တယ္ရယ္ေတာ့မသိပါဘူး… သူတို႔ တမိသားစုလံုးလက္ထဲ… ဖုန္းနဲ႔ ကြာတယ္ရယ္လို႔ ကို မရွိဘူး…. တစ္ရြာလံုး မ်က္စိကို ေနာက္ေရာပဲ…..ကဲ.. ထားလိုက္ပါေတာ့…. အဲဒီလို ဦးဘဦးတို႔ ဖုန္းကိုင္တာကို မ်က္စိေနာက္ေနတဲ့ ရြာသားေတြထဲမွာ .. ေမာင္တိန္က အဆိုးဆံုးပဲ… သူက ဂ်ီအက္စ္အမ္ဆိုတာကို …ၿမင္ရံုေလာက္ၿမင္ဖူးတာ…. အစကေတာ့ ၿမိဳ႔ကလူေတြခ်ညး္ကိုင္ေနတာဆိုေတာ့….သူနဲ႔ သိပ္မအပ္စက္လွဘူးထင္ထားတာ…. အခု ရြာထဲက လူၾကီးကိုယ္တိုင္ကိုင္ေနၿပီဆိုေတာ့ … ေမာင္တိန္တို႔ အသည္းတယားယား ေပါ့…. ေၿပာၿပီးပါပေကာ.. ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပါဆို…. သူလည္း ဒီဖုနး္ေလး ကိုင္ဖူးခ်င္ေနတာ…. ဒီေတာ့ ေမာင္တိန္ၾကံတယ္ေလ… သူ႔ အေၿခအေနနဲ႔ေတာ့ လက္ကိုင္ဖုန္းကိုင္ဖို႔ ေ၀းလို႔…. အ၀တ္အစားေတာင္အႏိုင္ႏိုင္မဟုတ္လား…. ဆရာေတာ္က စြန္႔ မွ ရတဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ ၀ယ္၀တ္ရတာေလ…..ဒီေတာ့ ဒီတယ္လီဖုန္းကို ကိုင္ဖို႔ ဆိုတာ ဘယ္နည္းနဲ႔ မွ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး… ဒါေပမယ့္ ေမာင္တိန္ပဲေလ… ဟို စပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္.. ဥာဏ္က ဒီတစ္ခါေတာ့ အေတာ္အသံုးက်သြားတယ္ထင္ပါ….ဆရာေတာ့ကို ဖုန္း၀ယ္ဖို႔ တိုက္တြန္းေတာ့တာကိုး…. ဆရာေတာ္ကလည္း ဘာသိမွာလဲဗ်ာ…. လက္ကိုင္ဖုန္းဆို ဘာမွန္းေတာင္သတိထားမိဖူးတာ မဟုတ္ဘူးရယ္.. ဒီေတာ့ ေမာင္တိန္က ဖုန္း၀ယ္ဖို႔ လာေၿပာေတာ့…. ေမာင္တိန္ ေၿပာတဲ့ လက္ကိုင္ဖုန္းဆိုတာကို အေတာ္ကေလး မ်က္စိထဲၿမင္ေအာင္ၾကည႔္ရတာကလား…. ေမာင္တိန္က (အရွင္ဘုရား.. ေၿပာလို႔ ေၿပာတာမဟုတ္ဘူးဘုရား…. အရွင္ဘုရားက ဒိတစ္၀ိွက္မွာ…သတင္းကလည္းၾကီး… ကိုးကြယ္သူကလည္း မ်ားေတာ့ .. တရားေဟာေတြ ခဏခဏ သြားရတာမဟုတ္လားဘုရား… ဒီေတာ့ ေက်ာင္းကို အေရးအေၾကာင္းရွိလို႔ အရွင္ဘုရားကို လာပင့္တဲ့ အခါ… ေက်ာင္းသားေတြဆိုတာလည္း စိတ္ခ်ရတာဟုတ္ဘူးေလ … ဘုရာ့… ဒီေတာ့… အရွင္ဘုရားနဲ႔ တိုက္ရိုက္ေတြ႔ တာ အေကာင္းဆံုးပဲမဟုတ္လား..) (ေအး ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္ ငတိန္၇ဲ႔.. ဟိုတစ္ေလာက … ရြာလယ္.. ဒကာမၾကီး ဖြားရင္ရဲ႔ နာေရးလာပင့္တာ.. ရက္မွားမွတ္ထားလို႔ .. ငါမွာ အေတာ္ကသီလင္တႏိုင္ခဲ့ေသးတာ မဟုတ္လား… ) (တင္ပါ့ဘုရား … ဒါေၾကာင့္ တပည္႔ေတာ္က တယ္လိဖုန္းေလး၀ယ္ဖို႔ အရွင္ဘုရားကို တိုက္တြန္းရတာဘုရား… ဟင္းဖုန္းကေလး ရွိေနေတာ့.. အရွင္ဘုရားဘယ္သြားသြား…. အတူပါေနမွာေလ ဘုရား…..ဘယ္သူက လာေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ အရွင္ဘုရားနဲ႔ တုိက္ရိုက္ေတြ႔ၿပီေပါ့ဘုရား…မွားစရာလည္း မရွိေတာ့ ဘးူေပါ့ဘုရား) (ေအး ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သားဟ…. ဒါေပမယ့္ အဲဒိ ဟင္းဖုန္းဆိုတာ ငါလည္း တခါမွ ကိုင္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူးေလ… ဘယ္လို ကိုင္ရမွန္းေတာင္ သိတာမွ မဟုတ္ပဲ….. အင္း ရွိၿပန္ေတာ့္လညး္ ေကာင္းပါတယ္…. ဒါမွ တစ္ခုခု ဆို အေနာက္ရြာက .. ငါ့အမ်ိဳးေတြ ဆီ ေၿခလွ်င္ၾကြေနစရာမလိုဘူးေပါ့… အေနာက္ရြာ ေဆးေပးခန္းကို ဖုနး္ဆက္ေခၚလုိက္ရုံေပါ့…. အင္း… ဒီေတာ့ ငတိန္…ငါဖုန္း၀ယ္မယ္… ဟိုတစ္ေလာက ၿမိဳ႔ က ဒကာၾကီးလာကပ္ထားတဲ့ ၀တၳဳေတြရွိတယ္မဟုတ္လား.. ေအးအဲ့ဒီထဲက ပဲ ၀ယ္လိုက္… သြား ရြာ ထိပ္က ဘဦး သြားေခၚေခ်… သူက ၿမိဳ႔ ခဏခဏတက္တတ္တာဆို .. သူ႔ ပဲ မွာရမွာ… သြားသြား .. ၿမန္ၿမန္ၿပန္ လာေခ်..) ဘဦးတို႔ ေပ်ာ္ခ်က္ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ.. ရြာလယ္တစ္လမ္းလံုး ကုလားဘုရားပြဲလွည္႔ သလို… လွည္႔ ပတ္ကၿပီးေတာ့ကို ေၿပးေတာ့တာ… ဖုန္ေတြကို မႈန္လို႔…. ဘာၾကာလို႔ တုန္း…ခ်က္ခ်င္း ဦးဘဦးကို တက္ေခၚ ေက်ာင္းကို ခ်က္ခ်င္းလိုက္ခဲ့ဖို႔ ကို ေၿပာတာ… ဟိုကလည္း ဆရာေတာ္ေခၚတယ္ဆိုေတာ့ အားတာမအားတာ အပထား မပယ္ရွား၀ံ့ဘူးကိုး .. ခ်က္ခ်င္းကို လုိက္လာတာပဲ…. ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့… (ဟဲ့ ဘဦး… နင္ၿမိဳ႔ ဘယ္ေတာ့တက္မလဲ) ( သဘက္ခါပါဘုရား) (ေအး ၿမိဳ႔ တက္ရင္.. ငါ့အတြက္… နင္ကိုင္တဲ့ဖုန္းေလး တစ္လံုးေလာက္၀ယ္ခဲ့စမ္းပါကြယ္…. ငါ၀တၳဳထည္႔ ေပးလိုက္ပါ့မယ္… ငတိန္႔ပါေခၚသြားေပါ့….. ဒါနဲ႔ အဲဒီဖုန္းက ဘယ္ေလာက္ေပးရတုန္း ) (ငါးသိန္းပါဘုရား…. အဲ ဟင္းဆက္… ဖုန္းအခြံေပါ့ဘုရာ့ အဲဒါနဲ႔ ပါဆို… ေၿခာက္သိန္းေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ က်မယ္ဘုရာ့.. … ဒါေပမယ့္ စိတ္မပူနဲ႔ ဘုရား.. အရွင္ဘုရားလိုတယ္ဆို တပည္႔ေတာ္လွဴပါ့မယ္ဘုရား… ၀တၳဳလည္း ထည္႔ မေပးလို္က္ပါနဲ႔ ဘုရား.. တပည္႔ ေတာ္၀ယ္ကပ္ပါ့မယ္ဘုရား ) (ေအးကြယ္.. ေအးေအး.. ငါ့မလဲ နင့္လို ဒကာတစ္ေယာက္ရွိတာ.. အေတာ္စိတ္ေအးရတာပဲ…. သာဓုသာဓုသာဓု ကြယ္….. ဒိလို ဘဦးေရ… ဘုန္းၾကီးက… တရားပြဲေတြခဏခဏသြားေနရေတာ့ .. ေက်ာင္းကို အေရး အေၾကာင္းရွိလို႔ လာေလွ်ာက္တဲ့ အခါ…ဘုန္းၾကီးနဲ႔ မေတြ႔ဘူးေလ… ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားေတြဆိုတာလည္း စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္ေတာ့ ဟိုတစ္လြဲဒီ တစ္လြဲေတြ မွတ္ၾကတာ ကလား… ဒါေၾကာင့္ တစ္ခုခုဆိုဘုနး္ၾကီးဆီ … တခါတည္း ဖုန္းထိုးၿပီးေလွ်ာက္လို႔ ရေအာင္လို႔ ပါ… ) (ဒါေပါ့ဘုရား .. လုိအပ္တာေပါ့…. ) (ေအး ဒါဆို သဘက္ခါက်… ေမာင္တိန္႔ပါ ေခၚသြား ဟုတ္လား… ငါကဖုန္းကိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး.. သူ႔ ပဲ ဘယ္လို ကိုင္ရတယ္ဘာညာဆိုတာ ေသခ်ာၿပထားလိုက္ေပ့ါ… ကဲ ကဲ .. သြားေခ်ေတာ့ .. အဲဒါေခၚေၿပာတာ..) ဒီလို နဲ႔ ေမာင္တိန္လည္း … ဦးဘဦးနဲ႔ အတူၿမိဳတက္သြားၾကတယ္ဆိုပါေတာ့…. ဟို ၿမိဳ႔ က.. ဖုန္းဆိုင္မွဖုန္းေတြ ဘာေတြ ၀ယ္ေပါ့… ဟိုဖုန္းဆိုင္က ခ်ာတိတ္ကလည္း… ေမာင္တိန္ကို ေသခ်ာၿပေပးပါတယ္… ဒါက … ဖုန္းနံပါတ္မွတ္တာ.. ဒါက .. ဖုန္းသံေၿပာင္းတာ.. ဒါက သီခ်င္းနားေထာင္တာ စသၿဖင့္ေပါ့… ေကာင္ကေလးက ေစတနာေတြ ထားၿပီး…. ဖုန္း သံေတြေတာင္ အပိုေတြ အမ်ားၾကီးထည္႔ေပးလိုက္တာကိုး…… ေမာင္တိန္႔ အၾကိဳက္ေပါ့ေလ…. ဒါနဲ႔ သဲၾကီးကုန္းၿပန္ေရာက္လို႔….ဆရာေတာ္ကို တယ္လီဖုနး္ကပ္… ဖုန္းေတြ အစမ္းေခၚၾကည္႔ … အေနာက္ရြာက.. ဆရာေတာ့ အမ်ိဳးေတြ ဆီဖုနး္နံပါတ္လွမ္းေပးေပါ့ေလ… ေက်ာင္းေပၚမွာ စည္ကားေနေတာ့ တာ…. ရြာထဲက လူေတြလည္း လာၾကည္႔ၾကတယ္.. ၾကည္႔ၾကမယ္ေလ.. ဒါက ရြာကို ဒုတိယေရာက္လာတဲ့ ဟင္းဖုနး္ေလး မဟုတ္လား…. အို .. ဒါနဲ႔ ပဲ အဆင္ေၿပေၿပေပါ့ေလ….. ေမာင္တိန္လည္း သူကိုင္ခ်င္တဲ့ဖုနး္ကေလး ကိုင္ခြင့္ရ .. ကလိခြင့္ေလးရသြားတာေပါ့…. အဲ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ရြာထဲကလူေတြ ေခၚရၿပဳရအဆင္ေၿပေအာင္ ..ဆရာေတာ့ ဖုန္းနံပါတ္ကို သင္ပုန္းၾကီးၾကီးမွာေရးၿပီး… ေက်ာင္းအ၀င္၀မွာ ခ်ထားလိုက္ေတာ့တာ… မဟုတ္ရင္ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္လာေမးေနေတာ့ မွာေလ…ဒါလည္း ေမာင္တိန္႔ လက္ခ်က္ပဲ.. သူေရးထားပံုလည္းၾကည္႔ဦးေလ (ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးသုမလ..သာေရး... နာေရး... တရားပြဲ... အေ၀းပင့္ႏိုင္ၿပီ.... ဖုန္း ၀၉ ၄၃၀.... ဒါကာေဟာင္း ဒကာရင္း.. ဒကာသစ္မ်ား ဆက္သြယ္ႏိုင္ၿပီ) ကဲ မသိရင္.. ဘုန္းၾကီးေၾကာ္ၿငာလိုလို ဘာလိုလို နဲ႔.... အဲဒီလို ေမာင္တိန္ရယ္ပါ... ေၿပာခ်င္တာကေတာ့ အဲဒီကလိတာပဲ… ေမာင္တိန္ခမ်ာ အဲဒီ ဖုနး္ရကတည္းက ေမ်ာက္အုနး္သီးရသလို .. လက္ကကို မခ်ေတာ့ ဘူး.. ဟိုဟာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ၾကည္႔ ဒီ ဟာေတြ ေလွ်ာက္လုပ္ၾကည္႔ ဖုနး္အသံေတြ ေၿပာင္း… ဖုန္းနဲ႔ ဓာတ္ပံုေတြရိုက္.. အို … အစံုအစံုကို စမ္းေတာ့ တာ… အမွန္က သူ ဟိုခ်ာတိတ္ၿပလိုက္တာကို မွတ္မိေနလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်ာ… သူ႔ ဟာ သူ တတ္ေယာင္ကားေလွ်ာက္စမ္းတာ ရယ္…. ေၿပာၿပီးပါပေကာ.. စပ္စပ္ ေမာင္တိန္ပါဆို… ဘာမွဟုတ္တိပတ္တိတတ္တာရယ္မဟုတ္ဘူး…. အဲ… ေနာက္တစ္ခု…..ဆရာေတာ္မွာက တယ္လီဖုန္းရွိသြားၿပီ ဆိုေပတဲ့ …. ခက္တာက ဘယ္သူမွ ဖုန္းမဆက္ၾကတာပဲ…. ေရာက္စရက္ကတည္း က အခုဆို တစ္လေလာက္ရွိေရာေပါ့… မဆက္ဆို .. လူတိုင္းမွာ ဖုန္းရွိေနတာ မွ မဟုတ္ပဲေလ.. .. ဘယ္သူဆို ဘယ္သူမွကို မဆက္တာ… ဒီေတာ့ ဖုနး္က ေမာင္တိန္ကလိဖုိ႔ သက္သက္လိုကုိၿဖစ္ေနတာ… တေန႔ တေန႔… ဆရာေတာ္ဆြမ္းစားၿပီးတယ္ဆိုတာနဲ႔… ေမာင္တိန္တစ္ေယာက္တယ္လီဖုန္းခါးခ်ိတ္ၿပီးရြာထဲ ပတ္ေတာ့ တာပဲ…. လူနဲနဲထူထူေတြ႔တာနဲ႔….. ဆရာေတာ့ အမ်ိဳးေတြ ဆီဖုန္းဆက္ၿပီး… တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းေလာက္… ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ေၿပာၿပလိုုက္ေသးတာ .. ( ဟယ္လို ဟယ္လို… ဟုတ္တယ္…. မၾကားရဘူး.. ဘသာေအး ကို သြားေၿပာေပးဦး…. ဆရာေတာ္ ဦးသုမလ ကေမးတယ္.. ေနသာရဲ႔ လားလို႔ …. အခုေၿပာေနတာလား.. ေမာင္တိန္ေလ… ဆရာေတာ္ကပၸိယေလ… အင္း ဟုတ္တယ္ သဲၾကီးကုန္းက ဆက္ေနတာ.. ရတယ္ရတယ္ ၿပန္မေခၚနဲ႔… ေနေကာင္းတယ္ဆိုၿပီးတာပါပဲ….ဒါပဲဒါပဲ ) ဆိုၿပီး ေအာ္ၾကီး ဟစ္က်ယ္ကို ေၿပာေတာ့ တာ……သူ႔မလဲ ဆက္စရာလူက ဒါပဲရွိတာေလ… ဆရာေတာ္ကလည္း ဘာမွစိတ္၀င္စားတာရယ္မဟုတ္ဘးူ .. တယ္လီဖုန္းလာရင္ေၿပာမယ္ ဒီေလာက္ပဲ… မလာလည္း သိပ္ သတိထားမိတာ မဟုတ္ဘူး… ေၿပာခ်င္တာေတာ့ .. ဖုန္းက ေမာင္တိန္လက္ခ်ည္းပဲဆိုပါေတာ့ေလ….. ဒါနဲ႔ တစ္ရက္ေတာ့…. ရြာနဲ႔ အေတာ္ခပ္လွမ္းလွမ္း ရြာငယ္တစ္ခုက .. ဆရာေတာ့ကို အလွဴအတြက္လာပင့္တယ္…. ထံုးစံအတိုင္းေမာင္တိန္ကို ၿပင္စရာရွိတာ ၿပင္ခိုင္းေပါ့ေလ… ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ ဘုန္းၾကီးေလးပါးနဲ႔ ဆရာေတာ္နဲ႔ ငါးပါးေပါ့…. ေမာင္တိန္ကေတာ့ ေပ်ာ္သည္ပဲ…. တယ္လီဖုန္းရၿပီးကတည္းက ဒါပထမဆံုး တၿခားရြာကို လိုက္ရတာ မဟုတ္လား… သူဖုန္းနဲ႔ ရႈိးထုတ္ခြင့္ရၿပိေလ… ကိုယ္ရြာထဲမွာေတာ့ သူရိႈးထုတ္တာရိုးေနလို႔ ဘယ္သူမွ ကို လွည္႔မၾကည္႔ေတာ့ တာ… ၿမင္ပ်င္းကတ္တာလည္း ပါမွာေပါ့ေလ…. ဒီလိုနဲ႔ ပဲ ေမာင္တိန္တစ္ေယာက္ ဖုန္းကေလး ခါးခ်ိတ္ၿပီး… တစ္ဘက္ရြာကို ဆရာေတာ့္ေနာက္က လုိက္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့…. ရြာေရာက္ေတာ့ အလွဴက အေတာ္စည္တာကိုး… ရြာကလည္း ငယ္ေတာ့ ရြာလံုးက်ြတ္ကို လာစားေတာ့တာ…. ၿပီးေတာ့ နာမည္ၾကီးတဲ့ ဆရာေတာ့ကို ဖူးခ်င္တာလညး္ ပါတာေပါ့ေလ… ရြာနည္းခ်ဳပ္စပ္ေတြပါ ပါတယ္… ဒါနဲ႔ ပဲ ဆြမ္းေတြ ဘာေတြ ဘုန္းၿပီး သကၤန္းေတြ ဘာေတြ ကပ္ေပါ့…. ေနာက္ဆရာေတာက္ ကတရားခပ္လတ္လတ္တပုဒ္ ေဟာမယ္ေပါ့… ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္က တရားေဟာ စင္ေပၚတက္လာတယ္… တက္လာၿပီး… ေမာင္တိန္က ေနကထိုင္ဘာညာၿပင္ထားေပးရမွာေလ… ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဆရာေတာ္ထိုင္ရမယ့္ေနရာမွာ ေနကထုိင္က ရွိမေနဘူး… ေနာက္လွည္႔ၾကည္႔ေတာ့ …ေမာင္တိန္ေလ…..ေမာင္တိန္… တယ္လီဖုန္းကို ရိႈးေလးထုတ္ၿပီး… ဟိုေလးႏိဳပ္လိုက္ ဒီေလးႏိုပ္လိုက္လုပ္ေနေတာ့ တာ…. ဆရာေတာ္ စင္ေပၚတက္သြားတယ္ဆိုတာ ေတာင္သူမသိလုိက္ဘူးထင္တယ္… ရြာက လူေတြကလည္း ၀ိုင္းၾကည္႔တာေပါ့.. သူတို႔ဆီ မွာဒီဖုန္းကိုၿမင္မွ မၿမင္ဖူးပဲကိုး…..လမ္း မၾကီးနဲ႔ နီးလို႔ အင္တင္နာတိုင္ေထာင္တဲ့ ဧရီယာထဲ သာ ပါေနတာ…. သူတုိ႔ရြာေလး မွာ ဘယ္သူမွ ဟင္းဖုနး္ကိုင္ၾကတာမဟုတ္ဘူးရယ္… ဆရာေတာ္လည္း ေမာင္တိန္ကုိ ..ၾကည္႔ေနရင္းၿမင္ၿပင္းအေတာ္ကတ္သြားတယ္ထင္တယ္.. (ဟဲ့ငတိန္ .. ဘယ္မလဲ ေနကထိုင္… ) လို႔ လွမ္းမာန္လိုက္တယ္…. အဲဒီေတာ့ ေမာင္တိန္တစ္ေယာက္… ၿပာရီးၿပာယာနဲ႔ စင္ေပၚတက္ေနကထိုင္ေတြ ဘာေတြ အက်အနခင္းေပလိုက္တယ္…ေဘးမွာလည္း ေရေႏြးဘာ ညာငွဲ႔ေပးေပါ့ေလ…. ၿပီးေတာ့ စင္ေအာက္ကို ဆင္းမယ္ အလုပ္ ေမာင္တိန္လက္ထဲ က တယ္လီဖုနး္ကိုဆရာေတာ္က လုထားလိုက္တယ္…. ေတာ္ၾကာ .. ဘုန္ၾကိးတရားေဟာေနတုန္း.. ဒီဖုန္းကို ကလိေနရင္…. အာရံုက ဘယ္ရေတာ့ မလဲ…. တရားနာတဲ့လူလည္း အာရံုမရၿဖစ္ေနမွာေပါ့…. ဒါနဲ႔ ဖုန္းကို ယူ…တရားေဟာ တဲ့ေရွ႔က မိုက္ တင္ထားတဲ့ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားလိုက္တယ္…. ဟုတ္တယ္ မုိက္ပါတယ္.. လူက အေတာ္မ်ားေတာ့… ရြာက လူေတြက.. မိုက္နဲ႔ ေလာ္နဲ႔ကို စီစဥ္ထားတာ…..ေရွ႔ ေနာက္၀ဲယာ အကုန္ၾကားႏိုင္ေအာင္ေပါ့…. ကဲ..ဆရာေတာ္တရားစေဟာတာေပါ့ေလ… အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာကို ေမတၱာပို႔ …. ၿပီးေတာ့ တရားနိဒါန္းကို စဖြင့္လိုက္တယ္… တေၿဖးေၿဖးနဲ႔ တရားက အရွိန္ရလာတယ္… တရားေဟာ ေကာင္းတဲ့ ဆရာေတာ္မို႔ ေအာက္က ပရိသတ္ကလည္း အသံေလး တစ္သံေတာင္မထြက္ဘူး … နာလိုက္တာ ၿငိမ္လို႔ …ဆရာေတာ္ကလည္း .. ပရိသတ္နားလည္ေအာင္ ပါလိေတြ ဘာတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေရွာင္ၿပီးေဟာေပးတယ္… အလွဴကလည္း ကြယ္လြန္သြားတဲ့ မိဘေတြကို ရည္စူးၿပီး လွဴတာမို႔ .. မိဘေက်းဇူးတရားေလးကို ေဟာေပးတယ္… အဲဒီ အခ်ိန္မွာေပါ့ (ေအး ပရိသတ္ေရ….. မိဘဆိုတာ… မၿပစ္ပယ္ေကာင္းဘူး…. ေခတ္လူငယ္ေတြေနာ္ေခတ္လူငယ္ေတြ.. သတိထား…. ေအး ခုတေလာမ်ား… လူငယ္ေလးေတြ မိဘကို ရိုရိုေသေသကို မေတြ႔ဘူး…. ရွိေနတုန္းအခ်ိန္မွာရိုေသမွ.. လုပ္ေက်ြးမွ…. မိဘဆိုတာ အစားၿပန္ရႏုိင္လားပရိသတ္…) (ကိုကိုေရ.. ေကာ္ဖီကိုလား ေသာက္မလား…သိန္းသံုးဆယ္ေတာင္ ရမွာေနာ္…. ) ပရိတ္သတ္နည္းနည္းေၾကာင္အမ္းအမ္းၿဖစ္သြားတယ္… ဆရာေတာ့္ တရားကို ေထာက္မလုိ႔ လုပ္တုနး္ ေလာ္ကေနထြက္လာတာ ဘာသံၾကီးတုနး္ေပါ့…. ကိုကိုေရ.. ေကာ္ဖိကိုလာ ေသာက္မလားတဲ့… ဘယ္မိန္းမက ေမးတာတုန္း…. ဆရာေတာ့အနား မိုက္ခြက္ကို ၾကည္႔ေတာ့ လညး္ ဘယ္ မိန္းမမွ မေတြ႔ ဘးူေလ (ကိုကို… ေကာ္ဖီကိုလာေသာက္မလား သိန္းသံုးဆယ္ေတာင္ရမွာလို႔….. ကိုကို .. ေကာ္ဖီကိုလာ ေသာက္မလားလို႔ ေမးေနတယ္ေလ… ) ဆရာေတာ္လည္း ပထမေတာ့ ေၾကာင္ေနေသးတယ.္.. ေနာက္ေတာ့ မွ ေခါင္းနပန္းၾကီးသြားတယ္… ၾကည္႔လိုက္ေတာ့ သူ႔ ေရွ႔ မိုက္ခြက္ နားမွာတင္ထားတဲ့ တယ္လီဖုနး္က လာေနတာကိုး….. ဘယ္ႏွယ့္မိဘေက်းဇူးလုပ္ေနတုန္း ေကာ္ဖီကိုလာ က ပါလာတာတုန္း… ၿပိးေတာ့ ဘုန္းၾကိးကို ကိုကို ကိုကို … လုပ္ေနေသးတယ္…ဟင့္ အင္း မေသာက္ေတာ့ ဘူး ဒါကာမေရလို႔ ပဲၿပန္ေၿဖရေတာ့ မလိုလို…… ေတာက္.. ဒါ ဟိုေကာင္ငတိန္လက္ခ်က္…. ေမာင္တိန္ကို လွည္႔ၾကည္႔ေတာ့ မ်က္ႏွာက .. ပုရြက္ဆိတ္ေလာက္ရွိေတာ့ တာ….သူကလိထားမိတာေလ… သူဆတ္ေဆာ့ လက္ေဆာ့လုပ္ထားမိတာကိုး… ဘုန္းၾကီးလည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ ပဲ ဖုန္းကို … ေမာင္တိန္ဘက္လွမ္းထိုးေပးလိုက္တယ္… ေမာင္တိန္လည္း ဖုနး္ကို ယူၿပီးတာ နဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းကို ေၿပးေတာ့ တာ….ဒါေတာင္ (စိတ္တိုလာၿပီေနာ္…. လမ္းမွာေတြ႔ရင္ေၿပာေပးပါ အရမ္းမုန္းတာကို လို႔ .. ဟြန္႔ စိုင္းစိုင္းလိုပဲေၿပာပလုိက္ေတာ့မယ္.. ) ဆိုၿပီး အသံက ဆက္ထြက္လာေသးတာ…. ဆရာေတာ့ ခမ်ာမွာ ဘယ္လို ရွငး္ရမွန္းကို မသိေတာ့ တာ … ေဟာရမယ္ တရားလည္း သတိမရႏိုင္ေတာ့ ဘူး.. မ်က္ႏွာကို ရဲေနေရာေလ…. ပရိသတ္ေတြကလည္း သို႔ေလာ သို႔ေလာေပါ့….. ဖုန္းေတာင္မွ မၿမင္ဖူးတာ… အခုလို… အသံနဲ႔ ဆိုေတာ့ ဘယ္သူက ဖုနး္လာတယ္ထင္မလဲ….ဘုန္းၾကီးကိုင္တဲ့ လက္ကိုင္ဖုနး္က .. ဘုန္းၾကီးကို ကိုကို ကိုကို ေခၚေနတယ္ဆိုေတာ့ .. ကဲ ၾကားလို႔ မွ ေကာင္းေသးရဲ့လား… ရြာမွာရွိတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ဖုနး္က ၾကိဳးဖုန္း… ၿမည္လည္း ကလင္… ကလင္ပဲ…. ေတာ္ေသးတာ တစ္ခုက … အဲဒီတရားပြဲမွာ.. ေက်းရြာ အမက ေက်ာင္းက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာေလးေရာက္ေနတာ ပဲ…. သူက ပဲထၿပီး… ဆရာေတာ့ေရွ႔ က မုိက္ခြက္ကို .. ဆရာေတာ့ကို ေလွ်ာက္ၿပီးခဏယူ…. ၿပိးေတာ့ ပရိသတ္ကို ရွင္းၿပရေတာ့တယ္… ဒါဟာ တယ္လိဖုန္းလာတာၿဖစ္ေၾကာင္း… တယ္လီဖုန္းအသံကို အထူးၿပဳလုပ္ထားတာၿဖစ္ေၾကာင္း….အဲဒီလုိ ပဲ ဖုနး္ကေၾကာင္ၿပီး တစ္ခါတစ္ခါၿဖစ္တတ္ေၾကာင္း…. ရွင္းၿပရတယ္… ဒီထက္လည္း စစ္စစ္ေပါက္ ေပါက္… ရွင္းၿပလုိ႔ မရဘူးေလ.. ရြာက လူေတြက နားမွ မလည္တာ.. အခု ဆရာေလးရွင္းၿပလိုက္ေတာ့ .. ေအာ္ .. တယ္လီဖုနး္က စက္ေၾကာင္ၿပီး.. မဟုတ္တဲ့ အသံေတြထြက္လာတာကိုးလို႔ လက္ခံလိုက္ၾကတယ္…… ဆရာေတာ္ကို ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့…. မဟုတ္ရင္ .. ဒင္းတို႔ ထင္တတ္ပံုမ်ိဳးနဲ႔ ကေတာ့ ဗ်ာ…. တသက္လံုး သိပ္ခါ နဲ႔ ေနလာတဲ့ ဆရာေတာ္လည္း…. မလြယ္ေၾကာပဲဗ်ိဳ႔….. ဒါနဲ႔ ပဲ ဆရာေတာ္လည္း တရားကို ၿမန္ၿမန္အဆံုးသတ္ၿပီး ၿပန္ၾကြလာခဲ့တယ္… တယ္လီဖုနး္ကလည္း… ဆရာေတာ့္ အမ်ိဳးေတြ အေနာက္ရြာက လွမ္းဆက္ၿပီး သာေၾကာင္းမာေၾကာင္းေမးတာပါ…. လမ္းမွာလည္း ဖုန္းထပ္လာေသးတယ္.. အဲဒိ အသံနဲ႔ ပဲ (ကိုကို ေရ.. ေကာ္ဖီကိုလာေသာက္မလား… ) နဲ႔ပဲ…. ၿဖစ္ဆို ေမာင္တိန္ ကလိသာ ကလိတတ္တာကလား.. ဘာမွ ဟုတ္တိပါတ္တိသိတာရယ္ မဟုတ္ဘူး.. ေလ… ဖုန္း အသံေတြကို ေၿပာင္းခ်င္ရာေတြေၿပာင္းၿပီး ၿပန္မေၿပာင္းတတ္ဘူးေပါ့….. ဒါနဲ႔ ရြာေရာက္တဲ့ အထိကို ဆရာေတာ ေဒါသက မေၿပေသးဘူး … ေမာင္တိန္ကို ခ်ညး္ မ်က္ေထာင့္နီနဲ႔ၾကည္႔ေနတာ…. ေမာင္တိန္ဆိုေနစရာကို မရွိဘူး…. ေနာက္မွေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို ဦးဘဦးကို ေခၚခိုင္းၿပီး ဖုန္း အသံေၿပာင္းခိုင္းရတယ္… ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဦးဘဦးကလည္း ဖုန္းသာ ကိုင္ေနတာ အသံေတြ ဘာေတြ ေၿပာင္းတတ္တာ မဟုတ္ဘူးရယ္… အဲ ကယ္တင္ရွင္ကေတာ့ … ေမာင္ တင္ေအာင္ေလးပဲ.....ဦးဘဦးသားေလးေလ…. သူပဲ ဖုန္းအသံကို ေၿပာင္းေပးရတယ္…. သူကေတာ့ ၿမိဳ႔ေက်ာင္းလည္း တက္…. လူကလည္း လူငယ္ဆိုေတာ့ နားလည္ မွာေပါ့ေလ…. ဒါနဲ႔ ဖုနး္သံေၿပာင္းခါနီးေတာင္ ဆရာေတာ္ကို ေလွ်ာက္ေသးတယ္.. (အရွင္ဘုရား ဘယ္သံၾကိဳက္သလဲ ဘုရား) (ဘယ္အသံမွ မၾကိဳက္ဘုူးေဟ့… ငါ့ကို ကလင္… ကလင္သာ ေၿပာင္းထားေပး… ဖုန္းလာမွန္းသိရင္ေတာ္ၿပိး…. ေအး.. ဟိုအေကာင္ ငတိန္လည္း …. ဒီတယ္လီဖုနး္ကို အဖ်ား သီဖို႔ ေတာင္မစဥ္းစားနဲ႔ … ဟင္း.. အသက္ၾကီးလာလို႔ … ၾကိမ္လံုးဒဏ္က လြတ္သြားတယ္မွတ္… ေၿခအၿငိမ္မေန .. လက္အၿငိမ္မေန… သြား ..အခုေက်ာင္းေအာက္ကို ဆင္း… ကုဋီေတြ အကုန္သြားေဆးေၿခ… ဒိတစ္လလံဳး .. ဘယ္ေက်ာင္းသားမွ ကုဋီ မေဆးနဲ႔… နင့္အၿငိမ္မေနတဲ့ လက္ကို…. အဲဒီ ကုဋီေဆးတဲ့ ေနရာမွာပဲသံုး… သြားအခု ဟင္း ငတိန္ ငတိန္ နင္ေပးတဲ့ ဒုတ္ခ.. ငါကံေကာင္းလို႔ သိပ္ခါမက်တယ္… ေက်ာင္းအုပ္ဆရာ ေလးကယ္ေပလို႔ ေပါ့.. ဟင္း…) ဆိုၿပီး မာန္ထည္႔လိုက္ေတာ့ တာ….. အဲဒီေနာက္ေတာ့ ရြာမွာ အေတာ္ကေလး မ်က္စိေနာက္သက္သာသြားတယ္…. ခါတိုင္းလို တယ္လီဖုန္းခါးခ်ိတ္ၿပီး လမ္းသလားတတ္တဲ့ ေမာင္တိန္….ရြာလယ္လမ္းမွာ ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ဖုန္းေၿပာေနတတ္တဲ့ ေမာင္တိန္လည္း ကုဋီထဲက ကို မထြက္ရဘူးေပါ့….ေကာင္းပါတယ္…. အဲဒီလို ဗ်.. အဲဒိ လို….ဆရာေတာ့ တယ္လီဖုနး္လည္း… ကလင္… ကလင္ပဲၿမည္ေတာ့ တယ္… ဖုနး္အသံပိတ္တာကို လည္း ဆရာေတာ္ပဲကိုယ္တိုင္သင္ၿပီး…ကိုယ္တုိင္ပဲလုပ္ေတာ့ တယ္…. မွတ္သြားၿပီေလ… ဘယ္သူ႔ကို မွ မယံုစားရဲေတာ့ ဘူးကးို…… အဲဒီ လိုပါဗ်ာ… အဲဒီလို……ၿပန္ေၿပာတိုင္း ငိုအားထက္ ရယ္အားထက္ပါ….. က်ဳပ္စိတ္ထင္လည္း တယ္လီဖုန္းသံက ကလင္ကလင္ပဲေကာငး္ပါတယ္ဗ်ာ..ေနာ့္…..

 

 By: လင္းလြန္းညိဳ (၀zzy win) June.07.2012 (09:32) http://www.facebook.com/