ေရးသူ- ဒဂုန္တာရာ
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ စာေပအႏုပညာ (၀ါ) မိႈင္းေဗဒကို ေဖာ္ျပရန္မွာ က်မ္းႀကီးက်မ္းခိုင္ တဆူတဖြဲ႔ ျဖစ္ရပါလိမ့္မည္။ ဆရာႀကီး ေရးခဲ့သမွ်ေသာ ကဗ်ာ၊ စကားေျပမ်ားကို ျပည့္စံု ခိုင္လံု က်ယ္ျပန္႔စြာ ကိုးကားညႊန္ျပရန္ လိုပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ယခု စာတန္းငယ္တြင္ ဆရာႀကီး၏ စာေပအႏုပညာသေဘာကို နိဒါန္းပ်ိဳး႐ံုေလာက္၊ မိတ္ဆက္ေပး ႐ံုေလာက္၊ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆို႐ံုမွ်ေလာက္သာလွ်င္ တတ္ႏိုင္မည္ျဖစ္၍ ခြင့္လႊတ္ရန္ ေတာင္းပန္ လိုပါသည္။
(၁)
ေ႐ွးဦးစြာ 'သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ စာေပအႏုပညာ' ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ၏ အဓိပၸါယ္ကို ႐ွင္းျပရေပမည္။ အႏုပညာဆိုသည္မွာ လူ႔စိတ္ကူးျဖင့္ လူတို႔၏ဘ၀ကို ရသေပၚေအာင္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေသာ အာ႐ံုခံစားမႈ ပံုသ႑ာန္ ျဖစ္ပါသည္။ တနည္းေျပာရရင္ လူတို႔၏ဘ၀တြင္ ထိေတြ႔ခံစားရေသာ အာ႐ံုခံစားမႈ အေတြ႔အၾကံဳ၊ စီးပြါးေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရးဘ၀ အေတြ႔အၾကံဳ တို႔ကို ပိရိသတ္အား မိမိကဲ့သို႔ ခံစားရေလေအာင္ ရသအမူအရာျဖင့္ လွပစြာ တင္ျပေဖာ္က်ဴးေသာအရာသည္ အႏုပညာျဖစ္သည္ဟု အဆို႐ွိေပသည္။
အသံျဖင့္ သီဆို တီးမႈတ္ေဖာ္ျပသည္။ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈ ကျပမႈတို႔ျဖင့္ ေဖာ္ျပသည္။ အေရာင္အဆင္း၊ မ်ဥ္းေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ေဆးေရးေဖာ္ျပသည္။ အ၀န္း အျပား အလံုး အႂကြ တို႔ျဖင့္ သြန္းထုေဖာ္ျပသည္။ စကားလံုးတို႔ျဖင့္ သီကံုးေဖာ္ျပသည္။ ယင္းသို႔ေသာ ဂီတအႏုပညာ၊ အကအႏုပညာ၊ သဘင္အႏုပညာ၊ ပန္းခ်ီပန္းပု အႏုပညာ စသျဖင့္ အႏုပညာမ်ား ႐ွိသည့္အနက္ စာေပအႏုပညာသည္လည္း အႏုပညာတရပ္အျဖစ္ ပါ၀င္ ေပသည္။
စာေပ၌လည္း စကားေျပ၊ ကဗ်ာ ဟူေသာ စာေပပံုသ႑ာန္မ်ား ႐ွိေလရာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ စကားေျပေရာ ကဗ်ာပါ စာေပပံုသ႑ာန္ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုး အသံုးျပဳသူ ျဖစ္ေပသည္။ စကားေျပ၌ ၀တၳဳ၊ ျပဇာတ္ႏွင့္ ဋီကာ၊ ဂ႑ိဟုေခၚေသာ ေဆာင္းပါးအမ်ိဳးအစား မ်ား ေရး၍ ကဗ်ာ၌ ေလးခ်ိဳးႀကီးကို အမ်ားဆံုး အထူးျပဳ ေရးခဲ့ေပသည္။
ယင္းသို႔ ဆရာႀကီးသည္ စာေပမ်ားကို ေရးသားရာတြင္ ဆရာႀကီး၏ စာေပ၌ မည္သူ ႏွင့္မွ် မတူေအာင္ထူးျခားဆန္းသစ္ေသာ၊ သမိုင္းေခတ္အဆက္ဆက္ ျပည္သူမ်ား ႏွစ္သက္ စြဲလန္းႏိုင္ေသာ အာ႐ံုခံစားႏိုင္ေသာ ရသပညာ ႐ွိသည္။ ယင္းသို႔ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္ မိႈင္းတည္းဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္သာလွ်င္ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္း႐ွိေသာ၊ ထူးျခားျခင္း႐ွိေသာ၊ အႏုပညာ ၀ိေသသ ဂုဏ္ထူးကို အစြဲျပဳလ်က္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏စာေပအႏုပညာ ဟူေသာ စာေ၀ါဟာရသစ္ျဖင့္ သံုးႏႈန္းလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ စာေပအႏုပညာသည္ မည္သို႔ ထူးျခားေလသလဲ။ အျခားေသာ စာအႏုပညာတို႔ႏွင့္ ကြာျခားပါသလား၊ မည္မွ် ထူးကဲပါသလဲ။
(၂)
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ အႏုပညာသည္ မည္သည့္ခံစားမႈ ေ၀ဒနာမွ ဆင္းသက္လာပါသလဲ။ ဤအခ်က္မွာ ထင္လင္းလွေပသည္။
ဆရာႀကီး၏ စာေပအႏုပညာသည္ ဆရာႀကီး၏ ဘ၀ခံစားမႈ ေ၀ဒနာမွ ဆင္းသက္လာ ေပသည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ ဆရာႀကီး၏ ဘ၀သည္ တကိုယ္ေတာ္ဘ၀ မဟုတ္။ အုပ္စိုးေသာ လူတန္းစားမ်ား ေနထိုင္ရာ မွန္စီေ႐ႊခ် စံအိမ္ေတာ္ မဟုတ္။ အဖိႏွိပ္ခံ အအုပ္စိုးခံ ျပည္သူတို႔၏ ဘ၀ေအာက္ေျခ ေျမဇာျမက္ပင္မ်ား၏ ဘ၀ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ ဆရာႀကီး၏ အႏုပညာသည္ ဆရာႀကီး ျဖတ္သန္းႀကီးျပင္းလာရေသာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ ဆရာႀကီး၏ စာေပအႏုပညာသည္ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ ေခတ္၏ အျခင္းအရာတရပ္ျဖစ္ေသာ ျပည္သူတို႔၏ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္႐ွားမႈႀကီး မွ ဆင္းသက္လာျခင္း ျဖစ္သည္။အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္႐ွားမႈမွာ က်ယ္ျပန္႔လွေပသည္။ လြတ္လပ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ညီညြတ္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ဆို႐ွယ္လစ္ေရး ဟူ၍ တိုက္ပြဲ အခန္းခန္း ႐ွိေပ သည္။ ဆရာႀကီးသည္ ယင္း လြတ္လပ္ေရးလႈပ္႐ွားမႈ၊ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္႐ွားမႈ၊ ညီညြတ္ေရး လႈပ္႐ွားမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္႐ွားမႈ၊ ဆို႐ွယ္လစ္ေရး ဦးတည္လႈပ္႐ွားမႈမ်ားတြင္ ပါ၀င္ေဆာင္ ႐ြက္ၿပီး၊ ယင္းတိုက္ပြဲ အခန္းခန္းတို႔ကို စာေပ၌ထင္ဟပ္ေသာ အႏုပညာကား ဆရာႀကီး၏ အႏုပညာျဖစ္ေပသည္။
ဆရာႀကီးသည္ မွန္ခန္းေဆာင္၌ ငိုက္ေမွးရီေ၀ေနသူ မဟုတ္။ စိန္ပန္းျပာရိပ္ေအာက္၌ ခိုနားေနသူမဟုတ္၊ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူတို႔၏ တိုက္ပြဲအဆက္ဆက္၌ အျမဲတမ္းပါ၀င္သူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ေ႐ွး၀ံသာႏုေခတ္မွ ယေန႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္႐ွားမႈေခတ္အထိ အ႐ြယ္အားျဖင့္ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္မွ ဆယ္ေက်ာ္သက္ လူငယ္မ်ားအထိ အၾကည္ညိဳခံရဆံုး ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ စာေပပညာ႐ွင္ႀကီးအျဖစ္ ရပ္တည္ေနျခင္း ျဖစ္၏။
ဆရာႀကီးသည္ တိုးတက္ေသာ လူငယ္မ်ားႏွင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ လက္တြဲခဲ့သည္။ မေန႔က တိုးတက္ေသာ လူငယ္သည္ ယေန႔ေဖာက္ျပန္လာလွ်င္ ယင္းလူငယ္ေဟာင္းႏွင့္ လက္တြဲျဖဳတ္ခဲ့ကာ ေနာက္တေခတ္ တိုးတက္ေသာ လူငယ္အသစ္ႏွင့္ လက္တြဲျပန္သည္။ သမိုင္းေခတ္ အဆက္ဆက္တြင္ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူဘက္မွ အစဥ္ရပ္တည္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ တိုးတက္ေသာ၊ ေတာ္လွန္ေသာ၊ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတို႔ဘက္မွ ရပ္တည္သျဖင့္လည္း ယင္း ဆရာႀကီး၏ ႏိုင္ငံေရးခံစားမႈ ေ၀ဒနာကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေသာ စကားေျပႏွင့္ ကဗ်ာမ်ားသည္ ျပည္သူတို႔၏ ခံစားမႈအသံ (၀ါ) ျပည္သူ႔အသံ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ယင္းသည္ကား ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ အႏုပညာ ျဖစ္သည္။
(၃)
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ အႏုပညာ၀ါဒသည္ကား ဘာလဲ။ ဆရာႀကီး၏ အႏုပညာ၀ါဒသည္ကား ဘက္လိုက္ေရး (၀ါ) ျပည္သူ႔ဘက္လိုက္ေရး ျဖစ္သည္။ေအာင္ျမန္မာ သတင္းစာ (၁၉၂၉) သို႔ေပးေသာ ေဆာင္းပါးအမွာစာ၌ 'အေမာင္တပည့္တို႔၊ ယခုထုတ္ေ၀လတၱံ႔ေသာ ေအာင္ျမန္မာသတင္းစာမွာ (မည္သည့္ဂိုဏ္း ဂဏ ၀ါဒ တို႔တြင္မွ ပါ၀င္ျခင္းမ႐ွိဘဲ) ဟူေသာအခ်က္ကို စာမ်က္ႏွာ ၂ တြင္ ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္း၊ ၎ကဲ့သို႔ အခ်င္းအရာကို ဆရာျဖင့္ မႏွစ္မ်ိဳ႔ႏိုင္ေပ။ အေၾကာင္းကို ဆိုေခ်လ်င္ အၾကင္ ေလာကီသူ ေလာကီသားတို႔ ႀကီးပါြးဘို႔၊ လြတ္လပ္ဘို႔ စေသာ ဂီဟိကမၼလူတို႔ ကိစၥဟူသမွ် တို႔မွာ မူလအားျဖင့္ အမ်ားတည္းဟူေသာ အသင္းအပင္း ဂိုဏ္ဂဏ တို႔ႏွင့္ ၀ိုင္းမွ ႐ုန္းေဆာင္မွ သာလွ်င္ ေအာင္ျမင္ ထေျမာက္ႏိုင္ရာသည္' စသည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပပါ႐ွိရာ ဆရာႀကီး၏ ဘက္လိုက္ေရး၀ါဒမွာ ယေန႔ ကမၻာ့ဆို႐ွယ္လစ္ႏိုင္ငံေရး သေဘာတရား သုခမိန္မ်ား၏ ၀ါဒႏွင့္ တသားတည္း ကိုက္ညီေနသည္ကို ေတြ႔ရေပသည္။
ဆရာႀကီး၏ အျခားအႏုပညာ၀ါဒမွာ ယေန႔ ေ၀ါဟာရအားျဖင့္ ေခၚေ၀ၚေနၾကေသာ သ႐ုပ္ေဖာ္စာေပ၀ါဒပင္ ျဖစ္သည္ကို ဆရာႀကီး၏ ၀တၳဳႏွင့္ ေလးခ်ိဳးႀကီးမ်ားတြင္ ထင္႐ွားစြာ ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။ တနည္းေျပာရလွ်င္ ဆရာႀကီးသည္ ဆရာႀကီးႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္လႈပ္႐ွားမႈကို အျမဲတမ္းဖြဲ႔ႏြဲ႔ သ႐ုပ္ေဖာ္ေသာ သ႐ုပ္ေဖာ္၀ါဒကို ကိုင္စြဲသူ ျဖစ္ေပသည္။ ေခတ္ၿပိဳင္လႈပ္႐ွားမႈ ကား အျခားမဟုတ္၊ အဖိႏွိပ္ခံရသူက ဖိႏွိပ္သူကို ေတာ္လွန္ခုခံေသာ လႈပ္႐ွားမႈ ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ၌ ဆရာႀကီးသည္ အာဏာရသြားေသာသူ (၀ါ) ဖိႏွိပ္သူကို ကဲ့ရဲ႔႐ႈတ္ခ်ၿပီး အဖိႏွိပ္ခံရသူ ၏ ေတာ္လွန္ခုခံေရးကို ခ်ီးမြမ္းဂုဏ္ျပဳသည္။ ယင္းသည္ကား ဆရာႀကီး၏ သ႐ုပ္ေဖာ္စာေပ၌ သံုးေသာ အႏုပညာ ၀ါဒတရပ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
ယင္းသေဘာကို ဆရာႀကီး၏ ေလးခ်ိဳးႀကီးမ်ား၌ အထင္အ႐ွား ေတြ႔ရေပသည္။ ဆရာႀကီး၏ ၀တၳဳမ်ား၌ လူ႔ဘ၀ လူ႔သဘာ၀အဖြဲ႔အႏြဲ႔တို႔ကို ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။ ဆရာႀကီး၏ ဋီကာ၊ ဂ႑ိ စေသာ ေဆာင္းပါးမ်ားတြင္ ဆရာႀကီးႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ ေတာ္လွန္ေရးလႈပ္႐ွားမႈမ်ား၏ မွတ္တမ္းကို ရသဟန္ျဖင့္ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။
ဆရာႀကီးသည္ သူ၏ အႏုပညာေပၚ၌ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္သည္။ လုပ္သလိုေျပာ၍ ေျပာသလို လုပ္သည္။ အက်င့္တျခား အေရးတျခားမဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ျပည္သူတို႔က သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းတည္းဟူေသာ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား လူပုဂၢိဳလ္ကို ခင္သျဖင့္ သူ၏ တရားကိုလည္း မင္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ယင္းဆရာႀကီး၏ အႏုပညာအေပၚ၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပည္သူ႔အေပၚ ႐ိုးေျဖာင့္ေသာ သေဘာထားသည္ ဆရာႀကီး၏ အႏုပညာဟန္ ျဖစ္လာသည္။ ဆရာႀကီး၏ ေလးခ်ိဳးႀကီးမ်ားသည္ ရပ္႐ြာထဲမွ ျပည္သူတို႔၏ အသံ၊ အမ်ိဳးသားဟန္တို႔ျဖင့္ ထံုမႊမ္းသည္ျဖစ္၍ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ စာေပအႏုပညာဟူ၍ ယေန႔ ေတာ္လွန္ေသာ ျပည္သူ႔စာေပသစ္၌ က႑ႀကီးတရပ္အျဖစ္ ထူေထာင္ေက်ာ္ၾကားရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ယင္း ဆရာႀကီး၏ အႏုပညာစာေပအစဥ္အလာ၊ စာေပေရစီးေၾကာင္းႀကီးသည္ ယေန႔ေခတ္၌ စြမ္းသန္ေသာ အင္အားအဟုန္ျဖင့္ စီးဆင္းလ်က္ ႐ွိေနဆဲ ျဖစ္ေပသည္။
(၁၉၇၂ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႔ (၉၆) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔အခမ္းအနားမွာ ဒဂုန္တာရာ ဖတ္ၾကားတဲ့ စာတမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒဂုန္တာရာ ရဲ႔ 'စာလံုး၊ ေဆးစက္ ေစာင္းႀကိဳး ႏွင့္ ကတၱီပါကားလိပ္' ၁၉၇၄ ဧၿပီလ၊ ပထမအႀကိမ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္)
No comments:
Post a Comment