by May Thingyan Hein on Friday, January 25, 2013 at 7:37am ·
အပိုင္း(၂)
အစိုးရ ေဆးရံုးမွာလည္း ခြဲျခားမႈေတြ လူတန္းစား ကြာဟမႈေလးေတြကိုလည္း ျမင္လာရတာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ျဖစ္တာက ဘာလဲဆိုေတာ႕။ ဒီ မြန္ျမတ္တဲ႕အလုပ္ ဆရာ၀န္အလုပ္ကိုလုပ္ေနတဲ႕ သူေတြမွာေတာင္မွ ခြဲဲျခားမႈေတြ ရွိေနတာကို ျမင္ရေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ မခံစားႏိုင္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ကိုယ္႕အေဖအပါအ၀င္ အားလံုးက ေဆးရံုက ၿပီးတာနဲ႕ ေဆးခန္းဖြင္႔ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္ေတြကလည္း မခ်မ္းသာပါဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕အျမင္မွာေတာ႕ ေဆးခန္းဖြင္႔တာက အျပင္သီးသန္႕အေနနဲ႕ ဆိုရင္ေတာ႕ျပႆနာ မရွိဘူး၊ ဒါေပမဲ႕ ေဆးရံုနဲ႕ ဆက္ေနၾကတယ္။ ဒီဆရာ၀န္ၾကီးက တင္လိုက္တဲ႕ လူနာဆိုရင္ ေဆးရံုမွာ ဦးစားေပးခံရတာေတြျဖစ္လာတယ္။ အဲလိုျဖစ္ေနတဲ႕ သူေတြကို ၾကည္႔လုိက္ေတာ႕လည္း ကိုယ္႕ဆရာေတြခ်ည္းပဲ။ အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ႕ဗ်ာ။
ဒီေခတ္မွာေတာ႕ပို္ဆိုးမွာေပါ႕၊ ေငြေၾကးေနာက္တအားလုိက္ၾကတဲ႕ ဆရာ၀န္ေတြလည္း ရွိတာကိုး၊ အဲဒီေခတ္တုန္းကေတာ႕စား၀တ္ေနေရးနဲ႕ ၾသဇာအတြက္ လုပ္ၾကတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ အျပင္မွာ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး ကိစၥနဲ႕ အမ်ားျပည္သူပိုင္တဲ႕ ေဆးရံုကိစၥနဲ႕ ဆက္စပ္လာတဲ႕ အခါက်ေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ၀ါသနာမပါတဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တဲ႕အျဖစ္ ကိုယ္႕မ်က္စိတည္းမွာလည္း အခ်ိဳးမက်တာေတြျမင္လာရတယ္။ ေနာက္တခုက အဲဒီတုန္းက ဆရာ၀န္အသိုင္းအ၀ိုင္းက ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းက လူေတြက ပါတီေကာင္စီက လူေတြကို ေၾကာက္ရတယ္၊ စိုးရိမ္းရတယ္။ တရားသူၾကီး အလုပ္၀င္လုပ္ေပးရတာက အစ၊ လူၾကီးလာလို႕ရွိရင္ ျပာျပာသလဲျဖစ္ေနတာ အဆံုး အဲလိုမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္လုိ႕ တခုေျပာခ်င္တယ္၊ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ပုသိမ္မွာ ၇ တန္းေလာက္တုန္းက ထင္တယ္၊ လူရည္ခၽြန္ေျဖရတယ္၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးအဆင္႔မွာ တိုင္းေကာင္စီ ဥကၠ႒ သားနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ ယွဥ္ရတယ္။ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္မရဘူး။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းက စၿပီး က်ေနာ္ လူရည္ခၽြန္ဆိုတာလည္း မေျဖေတာ႕ဘူး။
ေျပာခ်င္တာက စနစ္ကိုက ဒါမ်ိဳးေတြမွလုပ္မေနရင္ မရွင္သန္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ တကယ္ကို မြန္မြန္ျမတ္ျမတ္နဲ႕ လူသားေတြကို ေမတၱာတရားနဲ႕ ကုသေဆာင္ရြက္ေပးရမဲ႕ ဒီလိုအလုပ္ေတြမွာေတာင္မွ ဒါေတြကို မျမင္ရသလိုျဖစ္လာတယ္၊ အဲဒီေတာ႕လည္း လူငယ္လည္းျဖစ္ေတာ႕ ကိုယ္႕နည္းကိုယ္႕ဟန္နဲ႕ေပါက္ကြဲတယ္ေပါ႕ အဲလိုပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စာေလး ကဗ်ာေလးေတြလည္း ေရးျဖစ္ၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႕ ေရွ႕မွာလည္း မႏၱေလးေဆးေက်ာင္းကဆိုရင္ စာေရးတဲ႕ သူေတြထြက္တယ္၊ ဂ်ဴးတို႕ ႏုိင္ေဇာ္တို႕ ေက်ာ္စြာထက္တို႕ ကလည္း စာေတြထြက္လာၾကတာ ရွိေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕လည္းသူတုိ႕ကို အားက်ၿပီး စာေလး ကဗ်ာေလးေတြ လိုက္ေရးတာေတြလည္း ရွိခဲ႕တယ္။
က်ေနာ္႕မွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေကာင္းတာက ၃ တန္း ၄ တန္းေလာက္ကတည္းက စၿပီး စာဖတ္ျဖစ္ခဲ႕တာေတြ ရွိတယ္။ က်ေနာ္႕အိမ္မွာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္ပုသိမ္မွာ ေနခဲ႕တုန္းက ေဘးအိမ္မွာ ဘာသာျပန္၀တၳဳေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္၊ အဲဒါေတြကိုလည္း ဖတ္ျဖစ္ခဲ႕တယ္။ ငယ္ကတည္းက စာဖတ္တာကိုလည္း ၾကိဳက္ခဲ႕ေတာ႕ က်ေနာ္႕ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ စာေပအက်ိဳးေက်းဇူးကလည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။
အဲလို စာထဲကေန သိရတဲ႕ အသိနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ဘ၀ကို လက္ေတြ႕ျမင္လာတဲ႕အခါမွာ ေနာက္ ေတြ႕လာတဲ႕ မဆလေခတ္အေျခအေနနဲ႕ စိတ္ထဲမွာတကယ္႕ကို မခံခ်ိမခံသာေတြျဖစ္ခဲ႕တယ္။ အဲလိုၾကီးနဲ႕ ေနေနရင္းနဲ႕ပဲ ၈၈ ျဖစ္သြားတယ္လို႕ပဲ ေျပာရေတာ႕မယ္။
က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေအာင္တာက ၇၈ ခုႏွစ္၊ ရ၉ မွာ ရီဂ်င္နယ္ တက္ရတယ္။ ၈၁၊ ၈၂ မွာ မႏၱေလးေဆးတကၠသို္လ္တက္ၿပီး ၈၆ မွာ ဘြဲ႕ရတယ္။ ၈၇ မွာ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ဘ၀နဲ႕ မႏၱေလးမွာပဲ။ ေနာက္ အေဖက ေမာ္လျမိဳင္ေဆးရံုကို ေျပာင္းရေတာ႕ က်ေနာ္ကလည္း လိုက္သြားရတယ္။
ေဆးေက်ာင္းတက္ခါစက ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးခဲ႕ ဆိုးခဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္ စာတတ္ေအာင္သင္တယ္။ငါ လူနာေတြကို တကယ္ကုမယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ငါ လူသတ္တဲ႕ ဆရာ၀န္ေတာ႕ျဖစ္လို႕မရဘူး တကယ္တတ္မွျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ေသခ်ာ သင္တယ္။ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ ဘ၀မွာလည္း ေဆးခန္းမွာပဲေန႕ေရာညေရာ ေနၿပီး ေဆးကုေပးတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕ ေက်ာင္းတုန္းက ဆိုးတဲ႕ ေမာင္ ဆရာ၀န္ဘ၀မွာ ေတာ္ေတာ္လိမၼာပါလား ဆိုၿပီး ဆရာေတြက အသိအမွတ္ျပဳေပးဖူးတယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္ တကယ္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ၿပီး လူနာေတြနဲ႕ ေတြ႕ၿပီး ေဆးကုလာတဲ႕ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႕မွာ လူနာအေပၚမွာ ဘာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မွ မထားဘဲနဲ႕ ေဆးကုေပးခ်င္တဲ႕ ဆရာ၀န္စိတ္ ျဖစ္သြားခဲ႕ၿပီ။ တကယ္ ဆရာ၀န္ စိတ္ျဖစ္သြားခဲ႕ၿပီ၊ အဲဒါေၾကာင္႕ က်ေနာ္႕ သေဘာဆိုရင္ အျပင္ေဆးခန္းထိုင္တဲ႕ အလုပ္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ နယ္သြားခ်င္တယ္၊ တကယ္႕ဆရာ၀န္ မရွိတဲ႕ ေနရာေတြကို သြားခ်င္တယ္။
အဲလို စိတ္ျဖစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဘာေပၚလာလဲဆိုေတာ႕ အစိုးရဆရာ၀န္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ရာထူးခန္႕အပ္ေရး အဖြဲ႕ ြ႕ဆိုလား ရွိတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕က အင္တာဗ်ဴး လုပ္တာ။ အဲဒီအင္တာဗ်ဴးက ဘာလဲဆိုေတာ႕ပါတီအေၾကာင္းတို႕ ဘာတို႕ ေမးတဲ႕ အင္တာဗ်ဴးေပါ႕ဗ်ာ။ ဆိုေတာ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း နည္းနည္းငုတ္ေနတဲ႕ အခံက ရွိေတာ႕ဗ်ာ၊ စဥ္းစားၾကည္႔ဦး က်ေနာ္တုိ႕ ဘြဲ႕လည္း ရၿပီးၿပီ၊ အစမ္းသပ္လည္း ခံၿပီးၿပီ၊ ဆရာၾကီးေတြ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က မင္းဆရာ၀န္ျဖစ္ပါၿပီလို႕ ေျပာထားၿပီးတဲ႕ အခ်ိ္န္မွာ ကိုယ္႕ကို အလုပ္ခန္႕ဖို႕အတြက္ ပါတီေကာင္စီက လူေတြက ဘာလို႕ အင္တာဗ်ဴးရတာလဲ ဆိုတာကို နားကိုမလည္ဘူး။
အစိုးရ၀န္ထမ္းဆရာ၀န္တကယ္လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ အဲဒါမ်ိဳးေတြကိုလည္း လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ႕ဗ်ာ အဲဒီတုန္းက ျဖစ္ေနတာကလည္း အလုပ္ထဲ၀င္ မာစတာတက္ ၿပီးရင္ ႏိုင္ငံျခားမွာပညာသြားသင္ ဒါက ဆရာ၀န္တုိင္းက အဲလိုပဲ လုပ္ၿပီး သြားေနတာပဲ။ က်ေနာ္႕မွာ အဲဒါလုပ္ဖို႕ကို အဲဒီလို ပါတီေကာင္စီကလူေတြက အင္တာဗ်ဴးမွာဆိုတာေတြက သြားခံေနေတာ႕ အဲဒီအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ဖို႕ မလုပ္ဖို႕ ဆိုတာလည္း မေသမခ်ာျဖစ္ေနေတာ႕ အေဖနဲ႕ လိုက္ေနရင္းနဲ႕ ေဆးခန္းေလး ဖြင္႔ေနရင္းနဲ႕ စဥ္းစားေနတုန္းပါပဲ။
အေဖက ေမာ္လျမိဳင္ေျပာင္းရေတာ႕ က်ေနာ္က ကရင္ျပည္နယ္၊ က်ံဳဒိုး ေကာ႕ကရိတ္မွာ က်ေနာ္ ေဆးခန္းဖြင္႔ၿပီး ေဆးကုေနခဲ႕တယ္၊အဲဒီတုန္းက ေမွာင္ခိုလမ္းရွိတယ္၊ ေမာ္လျမိဳင္၊ က်ံဳဒိုး၊ ေကာ႕ကရိတ္ အဲလုိေပါ႕။
ေနာက္ က်ေနာ္က အေဖနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ႕ ခံစားခ်က္ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႕ ေမာင္ႏွမ ၃ေယာက္ရွိတယ္။ က်ေနာ္က အၾကီးဆံုးေပါ႕၊ အဲဒါေၾကာင္႕ အေဖ႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္လည္းျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အတန္းထဲမွာ ပထမ၊ ဒုတိယ မရရင္အျမဲတမ္း အရိုက္ခံရတယ္။ က်ေနာ္႕ညီမက အတန္းထဲမွာ ပထမ ဒုတိယ တတိယ မရရင္လည္း အရိုက္မခံရဘူး။အဲေတာ႕ က်ေနာ္႕ညီမ အလတ္နဲ႕ အျမဲ ယွဥ္ၾကည္႔မိတယ္ အေဖက သူ႕သမီးေတာ႕ ခ်စ္တယ္ ငါ႕ကိုေတာ႕ ရိုက္တယ္ဆိုၿပီးေတာ႕ေပါ႕။
အဲဒါကေတာ႕ မိဘေတြရဲ႕ Gender အျမင္ေပါ႕ေလ သားသမီး၃ေယာက္ထဲမွာ က်ေနာ္႕က်ေတာ႕ သူ စာေတာ္မွ ရမယ္၊ သူ တခုခု ျဖစ္မွရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႕။ ဒါေပမဲ႕ ကေလးဘ၀ကတည္းက က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာ ငုတ္သြားတာက အေဖက ငါ႕ကိုေတာ႕ မခ်စ္ဘူး၊ သူ႕သမီးပဲ ခ်စ္တယ္ဆိုတာက စြဲသြားခဲ႕တယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္႕အေဖကလည္း သူအရင္က ႏိုင္ငံေရးေတြ ဘာေတြ လုပ္ဖူးတယ္၊ ၁၉၆၂ ႏွစ္ေလာက္တုန္းကေပါ႕ ဒါေပမဲ႕ ထင္ထင္ရွားရွားေတာ႕ မဟုတ္ဘူး။ ဦးသာဘန္းတို႕နဲ႕က အေဖတို႕က ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အဲဒါေၾကာင္႕ အေဖ႕ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး စာအုပ္ေတြက အိမ္မွာ ရွိေနခဲ႕တာ။
အေဖ႕စိတ္ထဲမွာလည္း သူတို႕ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္္ေလာက္တုန္းက ခံခဲ႕ရတဲ႕ အငံု႕စိတ္ကလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္႕ အေဖက မဆလ ေခတ္မွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မဆလပါတီမ၀င္ခဲ႕ဘူး၊ ေနာက္ဆံုး ပါတီမ၀င္ရင္ ရာထူးလံုး၀ မတက္ဘူးဆိုတဲ႕ အေနအထားမ်ိဳးေရာက္မွ မျဖစ္မေန၀င္လိုက္ရေတာ႕တာေပါ႕ဗ်ာ။
၈၈ အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ႕ က်ေနာ္က က်ံဳဒိုးကေန ေမာ္လျမိဳင္ကို တက္သြားခဲ႕တယ္။ သပိတ္ေတြ ဘာေတြလည္းေမွာက္ေနၾကေတာ႕ အေဖ က်ေနာ္တို႕သြားၾကည္႔ရေအာင္ေပါ႕ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က စိတ္က နည္းနည္းၾကြေနၿပီ သြားၾကည္႔မယ္ေပါ႕။ အေဖေပါ႕ က်ေနာ္တုိ႕လည္း ၀င္လုပ္မွ ရမယ္ေပါ႕။ အေဖ႕ကို အဲလိုေျပာေတာ႕ အေဖက မင္းသြားမလုပ္နဲ႕၊ မင္းႏိုင္ငံေရးထဲ ၀င္မရႈပ္မိေစနဲ႕ေပါ႕ဘာညာ ဘာညာ ေျပာၿပီး တားခဲ႕ေသးတယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
အစိုးရ ေဆးရံုးမွာလည္း ခြဲျခားမႈေတြ လူတန္းစား ကြာဟမႈေလးေတြကိုလည္း ျမင္လာရတာေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ျဖစ္တာက ဘာလဲဆိုေတာ႕။ ဒီ မြန္ျမတ္တဲ႕အလုပ္ ဆရာ၀န္အလုပ္ကိုလုပ္ေနတဲ႕ သူေတြမွာေတာင္မွ ခြဲဲျခားမႈေတြ ရွိေနတာကို ျမင္ရေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ မခံစားႏိုင္တာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ကိုယ္႕အေဖအပါအ၀င္ အားလံုးက ေဆးရံုက ၿပီးတာနဲ႕ ေဆးခန္းဖြင္႔ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာ၀န္ေတြကလည္း မခ်မ္းသာပါဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕အျမင္မွာေတာ႕ ေဆးခန္းဖြင္႔တာက အျပင္သီးသန္႕အေနနဲ႕ ဆိုရင္ေတာ႕ျပႆနာ မရွိဘူး၊ ဒါေပမဲ႕ ေဆးရံုနဲ႕ ဆက္ေနၾကတယ္။ ဒီဆရာ၀န္ၾကီးက တင္လိုက္တဲ႕ လူနာဆိုရင္ ေဆးရံုမွာ ဦးစားေပးခံရတာေတြျဖစ္လာတယ္။ အဲလိုျဖစ္ေနတဲ႕ သူေတြကို ၾကည္႔လုိက္ေတာ႕လည္း ကိုယ္႕ဆရာေတြခ်ည္းပဲ။ အဲလိုမ်ိဳးေတြေပါ႕ဗ်ာ။
ဒီေခတ္မွာေတာ႕ပို္ဆိုးမွာေပါ႕၊ ေငြေၾကးေနာက္တအားလုိက္ၾကတဲ႕ ဆရာ၀န္ေတြလည္း ရွိတာကိုး၊ အဲဒီေခတ္တုန္းကေတာ႕စား၀တ္ေနေရးနဲ႕ ၾသဇာအတြက္ လုပ္ၾကတယ္ေပါ႕ဗ်ာ။ အျပင္မွာ ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး ကိစၥနဲ႕ အမ်ားျပည္သူပိုင္တဲ႕ ေဆးရံုကိစၥနဲ႕ ဆက္စပ္လာတဲ႕ အခါက်ေတာ႕ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းဘူး။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ၀ါသနာမပါတဲ႕ အလုပ္ျဖစ္တဲ႕အျဖစ္ ကိုယ္႕မ်က္စိတည္းမွာလည္း အခ်ိဳးမက်တာေတြျမင္လာရတယ္။ ေနာက္တခုက အဲဒီတုန္းက ဆရာ၀န္အသိုင္းအ၀ိုင္းက ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းက လူေတြက ပါတီေကာင္စီက လူေတြကို ေၾကာက္ရတယ္၊ စိုးရိမ္းရတယ္။ တရားသူၾကီး အလုပ္၀င္လုပ္ေပးရတာက အစ၊ လူၾကီးလာလို႕ရွိရင္ ျပာျပာသလဲျဖစ္ေနတာ အဆံုး အဲလိုမ်ိဳးေတြလည္း ရွိတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္လုိ႕ တခုေျပာခ်င္တယ္၊ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ပုသိမ္မွာ ၇ တန္းေလာက္တုန္းက ထင္တယ္၊ လူရည္ခၽြန္ေျဖရတယ္၊ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ ေနာက္ဆံုးအဆင္႔မွာ တိုင္းေကာင္စီ ဥကၠ႒ သားနဲ႕ က်ေနာ္နဲ႕ ယွဥ္ရတယ္။ ဒါေပမဲ႕ က်ေနာ္မရဘူး။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းက စၿပီး က်ေနာ္ လူရည္ခၽြန္ဆိုတာလည္း မေျဖေတာ႕ဘူး။
ေျပာခ်င္တာက စနစ္ကိုက ဒါမ်ိဳးေတြမွလုပ္မေနရင္ မရွင္သန္ႏိုင္ဘူးဆိုတာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ တကယ္ကို မြန္မြန္ျမတ္ျမတ္နဲ႕ လူသားေတြကို ေမတၱာတရားနဲ႕ ကုသေဆာင္ရြက္ေပးရမဲ႕ ဒီလိုအလုပ္ေတြမွာေတာင္မွ ဒါေတြကို မျမင္ရသလိုျဖစ္လာတယ္၊ အဲဒီေတာ႕လည္း လူငယ္လည္းျဖစ္ေတာ႕ ကိုယ္႕နည္းကိုယ္႕ဟန္နဲ႕ေပါက္ကြဲတယ္ေပါ႕ အဲလိုပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ စာေလး ကဗ်ာေလးေတြလည္း ေရးျဖစ္ၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႕ ေရွ႕မွာလည္း မႏၱေလးေဆးေက်ာင္းကဆိုရင္ စာေရးတဲ႕ သူေတြထြက္တယ္၊ ဂ်ဴးတို႕ ႏုိင္ေဇာ္တို႕ ေက်ာ္စြာထက္တို႕ ကလည္း စာေတြထြက္လာၾကတာ ရွိေတာ႕ က်ေနာ္တုိ႕လည္းသူတုိ႕ကို အားက်ၿပီး စာေလး ကဗ်ာေလးေတြ လိုက္ေရးတာေတြလည္း ရွိခဲ႕တယ္။
က်ေနာ္႕မွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေကာင္းတာက ၃ တန္း ၄ တန္းေလာက္ကတည္းက စၿပီး စာဖတ္ျဖစ္ခဲ႕တာေတြ ရွိတယ္။ က်ေနာ္႕အိမ္မွာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္ပုသိမ္မွာ ေနခဲ႕တုန္းက ေဘးအိမ္မွာ ဘာသာျပန္၀တၳဳေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတယ္၊ အဲဒါေတြကိုလည္း ဖတ္ျဖစ္ခဲ႕တယ္။ ငယ္ကတည္းက စာဖတ္တာကိုလည္း ၾကိဳက္ခဲ႕ေတာ႕ က်ေနာ္႕ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ စာေပအက်ိဳးေက်းဇူးကလည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။
အဲလို စာထဲကေန သိရတဲ႕ အသိနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ဘ၀ကို လက္ေတြ႕ျမင္လာတဲ႕အခါမွာ ေနာက္ ေတြ႕လာတဲ႕ မဆလေခတ္အေျခအေနနဲ႕ စိတ္ထဲမွာတကယ္႕ကို မခံခ်ိမခံသာေတြျဖစ္ခဲ႕တယ္။ အဲလိုၾကီးနဲ႕ ေနေနရင္းနဲ႕ပဲ ၈၈ ျဖစ္သြားတယ္လို႕ပဲ ေျပာရေတာ႕မယ္။
က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေအာင္တာက ၇၈ ခုႏွစ္၊ ရ၉ မွာ ရီဂ်င္နယ္ တက္ရတယ္။ ၈၁၊ ၈၂ မွာ မႏၱေလးေဆးတကၠသို္လ္တက္ၿပီး ၈၆ မွာ ဘြဲ႕ရတယ္။ ၈၇ မွာ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ဘ၀နဲ႕ မႏၱေလးမွာပဲ။ ေနာက္ အေဖက ေမာ္လျမိဳင္ေဆးရံုကို ေျပာင္းရေတာ႕ က်ေနာ္ကလည္း လိုက္သြားရတယ္။
ေဆးေက်ာင္းတက္ခါစက ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးခဲ႕ ဆိုးခဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ က်ေနာ္ စာတတ္ေအာင္သင္တယ္။ငါ လူနာေတြကို တကယ္ကုမယ္ဆိုရင္ေတာ႕ ငါ လူသတ္တဲ႕ ဆရာ၀န္ေတာ႕ျဖစ္လို႕မရဘူး တကယ္တတ္မွျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ေသခ်ာ သင္တယ္။ အလုပ္သင္ဆရာ၀န္ ဘ၀မွာလည္း ေဆးခန္းမွာပဲေန႕ေရာညေရာ ေနၿပီး ေဆးကုေပးတယ္။ အဲဒါေၾကာင္႕ ေက်ာင္းတုန္းက ဆိုးတဲ႕ ေမာင္ ဆရာ၀န္ဘ၀မွာ ေတာ္ေတာ္လိမၼာပါလား ဆိုၿပီး ဆရာေတြက အသိအမွတ္ျပဳေပးဖူးတယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္ တကယ္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ၿပီး လူနာေတြနဲ႕ ေတြ႕ၿပီး ေဆးကုလာတဲ႕ အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႕မွာ လူနာအေပၚမွာ ဘာေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မွ မထားဘဲနဲ႕ ေဆးကုေပးခ်င္တဲ႕ ဆရာ၀န္စိတ္ ျဖစ္သြားခဲ႕ၿပီ။ တကယ္ ဆရာ၀န္ စိတ္ျဖစ္သြားခဲ႕ၿပီ၊ အဲဒါေၾကာင္႕ က်ေနာ္႕ သေဘာဆိုရင္ အျပင္ေဆးခန္းထိုင္တဲ႕ အလုပ္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ နယ္သြားခ်င္တယ္၊ တကယ္႕ဆရာ၀န္ မရွိတဲ႕ ေနရာေတြကို သြားခ်င္တယ္။
အဲလို စိတ္ျဖစ္ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ ဘာေပၚလာလဲဆိုေတာ႕ အစိုးရဆရာ၀န္လုပ္မယ္ဆိုရင္ ရာထူးခန္႕အပ္ေရး အဖြဲ႕ ြ႕ဆိုလား ရွိတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕က အင္တာဗ်ဴး လုပ္တာ။ အဲဒီအင္တာဗ်ဴးက ဘာလဲဆိုေတာ႕ပါတီအေၾကာင္းတို႕ ဘာတို႕ ေမးတဲ႕ အင္တာဗ်ဴးေပါ႕ဗ်ာ။ ဆိုေတာ႕ စိတ္ထဲမွာလည္း နည္းနည္းငုတ္ေနတဲ႕ အခံက ရွိေတာ႕ဗ်ာ၊ စဥ္းစားၾကည္႔ဦး က်ေနာ္တုိ႕ ဘြဲ႕လည္း ရၿပီးၿပီ၊ အစမ္းသပ္လည္း ခံၿပီးၿပီ၊ ဆရာၾကီးေတြ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က မင္းဆရာ၀န္ျဖစ္ပါၿပီလို႕ ေျပာထားၿပီးတဲ႕ အခ်ိ္န္မွာ ကိုယ္႕ကို အလုပ္ခန္႕ဖို႕အတြက္ ပါတီေကာင္စီက လူေတြက ဘာလို႕ အင္တာဗ်ဴးရတာလဲ ဆိုတာကို နားကိုမလည္ဘူး။
အစိုးရ၀န္ထမ္းဆရာ၀န္တကယ္လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ အဲဒါမ်ိဳးေတြကိုလည္း လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ၿပီးေတာ႕ဗ်ာ အဲဒီတုန္းက ျဖစ္ေနတာကလည္း အလုပ္ထဲ၀င္ မာစတာတက္ ၿပီးရင္ ႏိုင္ငံျခားမွာပညာသြားသင္ ဒါက ဆရာ၀န္တုိင္းက အဲလိုပဲ လုပ္ၿပီး သြားေနတာပဲ။ က်ေနာ္႕မွာ အဲဒါလုပ္ဖို႕ကို အဲဒီလို ပါတီေကာင္စီကလူေတြက အင္တာဗ်ဴးမွာဆိုတာေတြက သြားခံေနေတာ႕ အဲဒီအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ဖို႕ မလုပ္ဖို႕ ဆိုတာလည္း မေသမခ်ာျဖစ္ေနေတာ႕ အေဖနဲ႕ လိုက္ေနရင္းနဲ႕ ေဆးခန္းေလး ဖြင္႔ေနရင္းနဲ႕ စဥ္းစားေနတုန္းပါပဲ။
အေဖက ေမာ္လျမိဳင္ေျပာင္းရေတာ႕ က်ေနာ္က ကရင္ျပည္နယ္၊ က်ံဳဒိုး ေကာ႕ကရိတ္မွာ က်ေနာ္ ေဆးခန္းဖြင္႔ၿပီး ေဆးကုေနခဲ႕တယ္၊အဲဒီတုန္းက ေမွာင္ခိုလမ္းရွိတယ္၊ ေမာ္လျမိဳင္၊ က်ံဳဒိုး၊ ေကာ႕ကရိတ္ အဲလုိေပါ႕။
ေနာက္ က်ေနာ္က အေဖနဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ႕ ခံစားခ်က္ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႕ ေမာင္ႏွမ ၃ေယာက္ရွိတယ္။ က်ေနာ္က အၾကီးဆံုးေပါ႕၊ အဲဒါေၾကာင္႕ အေဖ႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္လည္းျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အတန္းထဲမွာ ပထမ၊ ဒုတိယ မရရင္အျမဲတမ္း အရိုက္ခံရတယ္။ က်ေနာ္႕ညီမက အတန္းထဲမွာ ပထမ ဒုတိယ တတိယ မရရင္လည္း အရိုက္မခံရဘူး။အဲေတာ႕ က်ေနာ္႕ညီမ အလတ္နဲ႕ အျမဲ ယွဥ္ၾကည္႔မိတယ္ အေဖက သူ႕သမီးေတာ႕ ခ်စ္တယ္ ငါ႕ကိုေတာ႕ ရိုက္တယ္ဆိုၿပီးေတာ႕ေပါ႕။
အဲဒါကေတာ႕ မိဘေတြရဲ႕ Gender အျမင္ေပါ႕ေလ သားသမီး၃ေယာက္ထဲမွာ က်ေနာ္႕က်ေတာ႕ သူ စာေတာ္မွ ရမယ္၊ သူ တခုခု ျဖစ္မွရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႕။ ဒါေပမဲ႕ ကေလးဘ၀ကတည္းက က်ေနာ္႕စိတ္ထဲမွာ ငုတ္သြားတာက အေဖက ငါ႕ကိုေတာ႕ မခ်စ္ဘူး၊ သူ႕သမီးပဲ ခ်စ္တယ္ဆိုတာက စြဲသြားခဲ႕တယ္။
ေနာက္ က်ေနာ္႕အေဖကလည္း သူအရင္က ႏိုင္ငံေရးေတြ ဘာေတြ လုပ္ဖူးတယ္၊ ၁၉၆၂ ႏွစ္ေလာက္တုန္းကေပါ႕ ဒါေပမဲ႕ ထင္ထင္ရွားရွားေတာ႕ မဟုတ္ဘူး။ ဦးသာဘန္းတို႕နဲ႕က အေဖတို႕က ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ အဲဒါေၾကာင္႕ အေဖ႕ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး စာအုပ္ေတြက အိမ္မွာ ရွိေနခဲ႕တာ။
အေဖ႕စိတ္ထဲမွာလည္း သူတို႕ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္္ေလာက္တုန္းက ခံခဲ႕ရတဲ႕ အငံု႕စိတ္ကလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္႕ အေဖက မဆလ ေခတ္မွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မဆလပါတီမ၀င္ခဲ႕ဘူး၊ ေနာက္ဆံုး ပါတီမ၀င္ရင္ ရာထူးလံုး၀ မတက္ဘူးဆိုတဲ႕ အေနအထားမ်ိဳးေရာက္မွ မျဖစ္မေန၀င္လိုက္ရေတာ႕တာေပါ႕ဗ်ာ။
၈၈ အေရးအခင္းျဖစ္ေတာ႕ က်ေနာ္က က်ံဳဒိုးကေန ေမာ္လျမိဳင္ကို တက္သြားခဲ႕တယ္။ သပိတ္ေတြ ဘာေတြလည္းေမွာက္ေနၾကေတာ႕ အေဖ က်ေနာ္တို႕သြားၾကည္႔ရေအာင္ေပါ႕ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္က စိတ္က နည္းနည္းၾကြေနၿပီ သြားၾကည္႔မယ္ေပါ႕။ အေဖေပါ႕ က်ေနာ္တုိ႕လည္း ၀င္လုပ္မွ ရမယ္ေပါ႕။ အေဖ႕ကို အဲလိုေျပာေတာ႕ အေဖက မင္းသြားမလုပ္နဲ႕၊ မင္းႏိုင္ငံေရးထဲ ၀င္မရႈပ္မိေစနဲ႕ေပါ႕ဘာညာ ဘာညာ ေျပာၿပီး တားခဲ႕ေသးတယ္။
ေရွ႕ဆက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။
မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္
ေမသၾကၤန္ဟိန္(ျမစ္မခ)
ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္
ရိုက္ကူး- ေက်ာ္ဇင္မန္း(ျမစ္မခ)
No comments:
Post a Comment