အခ်စ္ ႏွင့္ လက္ထပ္ျခင္း
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဆရာ့ကိုေမးတယ္။
“အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲဗ်”
ဆရာက ျပန္ေျဖပါတယ္။
“မင္းရဲ႕ေမးခြန္းကို ေျဖေပးဖို႕အတြက္ ဟိုဂ်ံဳခင္းဆီသြားပါ။ အၾကီးဆံုး ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကိုေရြးယူျပီး ျပန္လာပါ။ ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ မင္းဟာ ဂ်ံဳခင္းထဲကို တစ္ၾကိမ္သာ ျဖတ္သြားရမယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ျပီး ခူးဆြတ္လို႕ေတာ့ မရဘူးေနာ္”
ေက်ာင္းသားဟာ ဂ်ံဳခင္းဆီသြားလိုက္တယ္။ ပထမဂ်ံဳပင္တန္းထဲ သူျဖတ္လိုက္တဲ့အခါ ၾကီးမားတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကိုေတြ႕လိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ဒီထက္ပိုၾကီးတဲ့ ဂ်ဳံတစ္ေစ့ ရွိခ်င္ရွိနိုင္တယ္လို႕ သူ စဥ္းစားလုိက္မိတယ္။
အဲဒီေနာက္ ပိုျပီးၾကီးမားတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကို သူေတြ႕လိုက္ျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္ပိုၾကီးတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့က သူ႕ကို ေစာင့္ေနနိုင္ေသးတယ္လို႕သူထင္ေန
ဂ်ံဳခင္းတစ္ဝက္ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီဂ်ံဳေစ့ဟာ သူအရင္ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဂ်ံဳေစ့ေလာက္ မၾကီးဘူးဆိုတာ စတင္ သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။ အၾကီးဆံုးဂ်ံဳေစ့ကို သူ လႊဲသြားေၾကာင္း သိတဲ့အခါ ေနာင္တရလာတယ္။
ဒါနဲ႕ သူဟာ ဆက္လက္ရွာေဖြျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ လက္ဗလာနဲ႕ ဆရာ့ဆီိ ျပန္လာပါတယ္။
ဆရာက သူ႕ကိုေျပာတယ္။
“အခ်စ္ဆိုတာ အဲဒီလိုပဲ။ မင္းဟာ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့အခ်စ္ကို ဆက္လက္ရွာေဖြေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို မင္းလြဲသြားေၾကာင္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေရာက္မွ သေဘာေပါက္လာတယ္”
“ဒါဆိုရင္ လက္ထပ္ျခင္းကေရာ...”လို႕ ေက်ာင္းသားကေမးျပန္တယ္။
ဆရာက ျပန္ေျပာပါတယ္။
“မင္းရဲ႕အေမးကို ေျဖဖို႕အတြက္ စပါးခင္းဆီသြားလိုက္ပါ။ျပီးရင္ အၾကီးဆံုး စပါးတစ္ေစ့ယူျပီး ျပန္လာပါ။ ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ မင္းဟာ စပါးခင္းထဲကို တစ္ၾကိမ္သာျဖတ္သြားရမယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ျပီး ခူးဆြတ္လို႕ေတာ့ မရဘူးေနာ္”
ေက်ာင္းသားဟာ စပါးခင္းဆီသြားလိုက္တယ္။
ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ အရင္အမွားမ်ိဳးမလုပ္မိဖို႕ ဂရုစိုက္တယ္။ စပါးခင္းအလယ္ ေရာက္တဲ့အခါ သူ႕စိတ္ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အလယ္အလတ္ စပါးေစ့တစ္ေစ့ ခူးဆြတ္ရင္း ဆရာ့ဆီ ျပန္လာပါတယ္။
ဆရာက သူ႕ကိုေျပာပါတယ္။
“ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းဟာ စပါးေစ့တစ္ေစ့ ခူးခဲ့တယ္။ မင္းဟာ သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္တဲ့ စပါးတစ္ေစ့ကို ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီအေစ့ဟာ မင္းရခဲ့သမွ် အေကာင္းဆံုးအေစ့လို႕ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈရွိတယ္။ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ အဲဒီလိုမ်ိဳးပါပဲ”
စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာ
ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အေကာင္းဆံုးအခ်စ္ကိုေတြ႕ဖို႕၊ အေကာင္းဆံုး အခ်စ္ကိုရရွိဖုိ႕ ရွာေဖြေနခဲ့ၾကတယ္။
ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့ အေကာင္းဆံုးအခ်စ္ကိုေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ မၾကိဳးစားဘဲ ဒီထက္ပိုေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ အခ်စ္ကို ဆက္လက္ျပီး ရွာေဖြေနၾကတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေရာက္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အေကာင္းဆံုး အခ်စ္ကို လက္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိျမင္လာေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ လက္ထပ္ဖို႕အတြက္ ကိုယ္ရဲ႕ဂုဏ၊္ပညာနဲ႕သင့္ေတာ္သူတ
အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ သင့္ေတာ္သူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕တဲ့အခါ လက္ထပ္လုိက္ေတာ့တယ္။
ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြျပီး လက္ထပ္မွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြျပီး လက္ထပ္မွာလား။
ဘယ္လုိလူမ်ိဳးကို လက္ထပ္သည့္ျဖစ္ေစ၊ သူဟာ ကိုယ့္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္လို႕ ခံယူခ်က္နဲ႕ တန္ဖိုးထားျမတ္နိုးမယ္ဆိုရင္ေတာ
(ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္)
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ဆရာ့ကိုေမးတယ္။
“အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲဗ်”
ဆရာက ျပန္ေျဖပါတယ္။
“မင္းရဲ႕ေမးခြန္းကို ေျဖေပးဖို႕အတြက္ ဟိုဂ်ံဳခင္းဆီသြားပါ။ အၾကီးဆံုး ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကိုေရြးယူျပီး ျပန္လာပါ။ ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ မင္းဟာ ဂ်ံဳခင္းထဲကို တစ္ၾကိမ္သာ ျဖတ္သြားရမယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ျပီး ခူးဆြတ္လို႕ေတာ့ မရဘူးေနာ္”
ေက်ာင္းသားဟာ ဂ်ံဳခင္းဆီသြားလိုက္တယ္။ ပထမဂ်ံဳပင္တန္းထဲ သူျဖတ္လိုက္တဲ့အခါ ၾကီးမားတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကိုေတြ႕လိုက္တယ္။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ေနရာမွာ ဒီထက္ပိုၾကီးတဲ့ ဂ်ဳံတစ္ေစ့ ရွိခ်င္ရွိနိုင္တယ္လို႕ သူ စဥ္းစားလုိက္မိတယ္။
အဲဒီေနာက္ ပိုျပီးၾကီးမားတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့ကို သူေတြ႕လိုက္ျပန္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္ပိုၾကီးတဲ့ ဂ်ံဳတစ္ေစ့က သူ႕ကို ေစာင့္ေနနိုင္ေသးတယ္လို႕သူထင္ေန
ဂ်ံဳခင္းတစ္ဝက္ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီဂ်ံဳေစ့ဟာ သူအရင္ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဂ်ံဳေစ့ေလာက္ မၾကီးဘူးဆိုတာ စတင္ သေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။ အၾကီးဆံုးဂ်ံဳေစ့ကို သူ လႊဲသြားေၾကာင္း သိတဲ့အခါ ေနာင္တရလာတယ္။
ဒါနဲ႕ သူဟာ ဆက္လက္ရွာေဖြျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ လက္ဗလာနဲ႕ ဆရာ့ဆီိ ျပန္လာပါတယ္။
ဆရာက သူ႕ကိုေျပာတယ္။
“အခ်စ္ဆိုတာ အဲဒီလိုပဲ။ မင္းဟာ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့အခ်စ္ကို ဆက္လက္ရွာေဖြေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကို မင္းလြဲသြားေၾကာင္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေရာက္မွ သေဘာေပါက္လာတယ္”
“ဒါဆိုရင္ လက္ထပ္ျခင္းကေရာ...”လို႕ ေက်ာင္းသားကေမးျပန္တယ္။
ဆရာက ျပန္ေျပာပါတယ္။
“မင္းရဲ႕အေမးကို ေျဖဖို႕အတြက္ စပါးခင္းဆီသြားလိုက္ပါ။ျပီးရင္ အၾကီးဆံုး စပါးတစ္ေစ့ယူျပီး ျပန္လာပါ။ ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းခ်က္တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္။ မင္းဟာ စပါးခင္းထဲကို တစ္ၾကိမ္သာျဖတ္သြားရမယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ျပီး ခူးဆြတ္လို႕ေတာ့ မရဘူးေနာ္”
ေက်ာင္းသားဟာ စပါးခင္းဆီသြားလိုက္တယ္။
ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ အရင္အမွားမ်ိဳးမလုပ္မိဖို႕ ဂရုစိုက္တယ္။ စပါးခင္းအလယ္ ေရာက္တဲ့အခါ သူ႕စိတ္ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အလယ္အလတ္ စပါးေစ့တစ္ေစ့ ခူးဆြတ္ရင္း ဆရာ့ဆီ ျပန္လာပါတယ္။
ဆရာက သူ႕ကိုေျပာပါတယ္။
“ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ မင္းဟာ စပါးေစ့တစ္ေစ့ ခူးခဲ့တယ္။ မင္းဟာ သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္တဲ့ စပါးတစ္ေစ့ကို ရွာေဖြခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီအေစ့ဟာ မင္းရခဲ့သမွ် အေကာင္းဆံုးအေစ့လို႕ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈရွိတယ္။ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ အဲဒီလိုမ်ိဳးပါပဲ”
စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာ
ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အေကာင္းဆံုးအခ်စ္ကိုေတြ႕ဖို႕၊ အေကာင္းဆံုး အခ်စ္ကိုရရွိဖုိ႕ ရွာေဖြေနခဲ့ၾကတယ္။
ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတဲ့ အေကာင္းဆံုးအခ်စ္ကိုေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ဖို႕ မၾကိဳးစားဘဲ ဒီထက္ပိုေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ အခ်စ္ကို ဆက္လက္ျပီး ရွာေဖြေနၾကတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေရာက္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ အေကာင္းဆံုး အခ်စ္ကို လက္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိျမင္လာေတာ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ လက္ထပ္ဖို႕အတြက္ ကိုယ္ရဲ႕ဂုဏ၊္ပညာနဲ႕သင့္ေတာ္သူတ
အေကာင္းဆံုးမဟုတ္ေပမယ့္ သင့္ေတာ္သူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕တဲ့အခါ လက္ထပ္လုိက္ေတာ့တယ္။
ကိုယ့္ကိုခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြျပီး လက္ထပ္မွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ရွာေဖြျပီး လက္ထပ္မွာလား။
ဘယ္လုိလူမ်ိဳးကို လက္ထပ္သည့္ျဖစ္ေစ၊ သူဟာ ကိုယ့္အတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္လို႕ ခံယူခ်က္နဲ႕ တန္ဖိုးထားျမတ္နိုးမယ္ဆိုရင္ေတာ
(ေနလင္းေအာင္ ဘာသာျပန္ဆိုသည္)
No comments:
Post a Comment