၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး

က်ေနာ္သာလွ်င္တရား၀င္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္...

၈၈မွာ အာဏာသိမ္းျပီးေတာ့
အိမ္မွာေနလဲ လိုက္ဖမ္းတယ္ ။
ေတာျပန္ေရွာင္လဲ လိုက္ဖမ္းတယ္ ။
နယ္စပ္ကိုေျပးေတာ့လဲ လိုက္ပစ္တယ္ ။
လူမ်ိဳးစုေတြဆီမွာ ေနေတာ့လည္း အေျမာက္နဲ ့လိုက္ပစ္တယ္ ။
အခ်င္းခ်င္း အာဏာရူးေတြကလည္း သတ္ဖို ့ၾကံစည္ၾကတယ္ ။
အတို ့အေထာင္ေတြကလည္း လူမ်ိဳးစုေအာက္ေျခကို ေညွာင့္ေပးတယ္ ။
လြတ္ေျမာက္ရာ တတိယႏိုင္ငံကို ေရာက္ေအာင္ေျပးျပန္ေတာ့
ေဒၚလာစားေတြ ဆိုျပီး ေလေသနပ္နဲ ့လိုက္ပစ္တယ္ ။

က်ဳပ္တို ့ဘဝေတြ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္ေၾကခဲ့ဖူးတယ္ ။
စကားမတတ္လို ့ တမင္းငတ္ခဲ့တာလဲ မေရတြက္ႏိုင္ပါဖူး ။
ျခင္ေတာထဲမွာ မီးလႈံျပီး ျခင္ေထာင္ မရွိဘဲ လေပါင္းမ်ားစြာ အိပ္ခဲ့ဖူးတယ္ ။
ေနာက္တန္းက ရိကၡာမရွိ ။ စာလည္းမလာ ။
ျမန္မာျပည္ အာဏာရွင္စနစ္ ျဖဳတ္ခ်ေရး
စိတ္ဓါတ္တခုတည္းနဲ ့ အသက္ရွင္ၾကတာ အခုထိပါဘဲ ။

တိုင္းျပည္ၾကီး ေျပာင္းလဲေနျပီဆိုေတာ့
ငါတို ့တေတြ ဝမ္းသာ ဝမ္းနည္းစြာနဲ ့
မ်က္ရည္က်မိတယ္ ။

ငါတို ့အတြက္ ေနရာမရွိေတာ့ဖူးေလ ။
ငါတို ့တေတြကို ျပည္ေျပးလို ့ေခၚဖို ့
နည္းမ်ိဳးစံုနဲ ့ ေမာင္းထုတ္ခံထားရတာကိုး ။
ငါတို ့ရဲ ့ ၈၈ အားမာန္ကေတာ့
အျမဲရွင္သန္ေနဆဲပါ ။

ေနရာမလိုဖူး
ရာထူးမလိုဖူး
ဖါးစရာမလိုဖူး
ဖိတ္စရာမလိုဖူး
တိုင္းျပည္နဲ ့ လူမ်ိဳးေတြ အတြက္
က်ရာေနရာ ။ ေရာက္တဲ့ ႏိူင္ငံေတြက
ရွိသမွ်ကို ေပးႏိုင္သမွ် ေပးဖို ့အသင့္ပါဘဲ ။

ေဌးတင့္
နယ္သာလန္ ။