“ဘာနဂါးမွ မေၾကာက္ဖူးမွတ္၊ ဇာတ္ဓားကိုု မတုုန္ စကၠဴက်ားကိုု မျဖဳံ”

ဟံသာ၀တီ ဦး၀င္းတင္၊ ႏိုု၀င္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၃

တစ္တုိင္းတစ္ျပည္လံုး ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေၾကာက္ေခ်းပါေအာင္ ဟိန္းေဟာက္ မာန္မဲလိုက္တဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္သံ ကဲြႀကီး နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္ၾကရဲ႕ေနာ္။ မၾကားသေနာ္ရယ္လို႔ မရွိရေအာင္ က်ဳပ္က ျပည္သူေတြကို နားကေလာ္လို႔ ေဖာ္ထုတ္ေပးပါရေစဗ်ား။

တစ္၀ါကၽြတ္တြင္းမွာ ဘယာညြတ္ကြင္းက ငါလြတ္ကင္းေအာင္ဟဲ့ဆိုတဲ့ သေဘာေလးလား။ ၀ါကၽြတ္မွာ ဆရာဖြတ္ႀကီး အဲေလေယာင္လို႔ ဆရာႀကံ့ႀကီးကို ေတာေျပာေတာင္ေျပာ လုပ္ေအာင္ဆိုတဲ့ သေဘာေလလား ေတာ့မသိ။ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းဆီကို သူ႔တပည့္ရင္းေတြက ေယာ၀စန အသံၾကားရေအာင္ ၾသ၀ါဒခံသြားၾကသတဲ့။ သခြပ္ပင္ရင္းမွာ အလြတ္သဘင္က်င္းေနတဲ့ အသူရာ မင္းတရားႀကီးဆီကို အသူရာေပါက္စနေတြေရာ၊ အသူရာေျမာက္ၾကြၾကြေတြပါ ကန္ေတာ့ပဲြ ၀င္ၾကသတဲ့။

အဲဒီသက္ႀကီးပူေဇာ္ပဲြမွာ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းႀကီးက ေကာင္းေသာၾသ၀ါဒစကားေတြကို ေစတနာဗလ၀နဲ႔ ေႁခြခ်ေတာ္ မူလိုက္သတဲ့။ လက္ရွိျမန္မာ့ ႏိုင္ငံက ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနတာေတြကို သူစိတ္၀င္စားတယ္တဲ့။ မျဖစ္သင့္မျဖစ္ထိုက္တာေတြ မျဖစ္ရေအာင္လို႔ေတာ့ သူစိုးရိမ္ေနသတဲ့။ သူ႔ရဲ႕စကားက ဒါေလာက္ပါပဲ။

သူ႔စကားကို ျပန္သယ္လာ၊ တဆင့္စကားတဆင့္ နားၾကားၾကရေလေအာင္ ေဖာက္သည္ခ်သူကေတာ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္နာယကႀကီး သူရဦးေရႊမန္း ျဖစ္သဗ်။

ဦးေရႊမန္းက သူ႕ရဲ႕၀ါကၽြတ္ကန္ေတာ့ပဲြ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေဟာင္း သန္းေရႊရဲ႕စကားေဖာက္သည္ခ်တယ္။ သူေျပာတဲ့ ေနရာက လႊတ္ေတာ္ခန္းမေဆာင္မွာ။ ဒီစကား ျပည္သူၾကားေအာင္ နားဖြင့္သူက မီဒီယာေတြ။ ၾကားၾကားသမွ် ျပည္သူေတြကေတာ့ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေဟာင္းလုပ္တဲ့သူက စိုးရိမ္တယ္ဆိုေတာ့ ရပ္ထဲရြာထဲကလူေတြ ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာေပါ့။

ဟား…ဟား ဒို႔ကိုေရႊဗမာတို႔က စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေလာက္ ၀မ္းလ်ားေမွာက္ ေနလာခဲ့ရဘူးတာ မဟုတ္လား…။ မ်က္လံုးျပဴးလြယ္၊ ဒူးတုန္လြယ္တာ မဆန္းဘူးေပါ့။

ကိုင္း ကိုယ့္လူတို႔၊ ဒီလိုၿခိမ္းေျခာက္သံမ်ိဳးေတြက ရိုးဖို႔ေကာင္းၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလို ၿခိိမ္းေျခာက္သံမ်ိဳးေတြ ဒီလုိိအခ်ိန္မွာ ပလံုစီလာတာ ဘာဆန္းမွတ္လို႔ကြယ္။ တပ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီး ဦးသန္းေရႊက အိုမင္းတြင္းဆံုး ဘ၀ ေရာက္ေနတဲ့သူ။ ဘာမ်ားစိုးရိမ္ေနရေသးသလဲဗ်ာ။ စိုးရိမ္စားစိုးရိမ္ရင္ သူ႔ဘ၀ ဇာတ္သိမ္းခန္း အတြက္ပဲ စိုးရိမ္စရာရွိေတာ့မွာေပါ့။ သူ႔စိန္စီတဲ့ မိသားစုနဲ႔ သူေျမးအလိမၼာတံုး ကေလးအတြက္ပဲ စိုးရိမ္စရာရွိေတာ့မွာေပါ့။ သူရဲ႕ေဗာင္းလန္တဲ့ ဘ႑ာသိုက္အတြက္ပဲ စိုးရိမ္စရာ ရွိေတာ့မွာေပါ့။ သူ႔အတြက္ ႏွမ္းတေစ့မွ မစိုးရိမ္တဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္ သူက ျပန္စိုးရိမ္ရတယ္လို႔ဗ်ာ။

ဆံုးမတယ္လဲ မထင္ပါနဲ႕။ ေလးစားပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးခင္ဗ်ား။ က်ဳပ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အခုလို ေသခါနီးအရြယ္မွာ ေနသာသလို အသာေနပါေတာ့လား ဦးသန္းေရႊႀကီးေရ။ ျခိမ္းေျခာက္လဲမေနနဲ႔၊ ဟိန္းေဟာက္လဲ မေနနဲ႔။

ဒီေန႔ေခတ္မွာ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး ၾကားေနရတဲ့ စကားက ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ပဋိကၡအၾကမ္းဖက္ပဲြ ေတြထဲက အာဏာသိမ္းသူရဲႀကီး အစြယ္ၿဖဲထြက္လာေတာ့မလိုလို။ ၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒကို ဒလၾကမ္းျပင္ရင္ ေျပာင္းရင္ စစ္တပ္ကပဲ ဘာလုပ္ေတာ့မလိုလို။ ဟုိေျပာဒီေျပာ ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ ေျခာက္လံုးလွန္႔လံုးေတြ ညံညံစီေနေတာ့သကိုး။

တကယ္ေတာ့ဗ်ာ။ ဒီလုိေျခာက္လံုးေတြ က်ဳပ္တို႔ေၾကာက္တဲ့ေခတ္ကုန္ၿပီဗ်။ ဒီေန႔ကမာၻကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ဗ်ာ။ စစ္အာဏာ သိမ္းေခတ္ကုန္ၿပီးဗ်။ စစ္ဘုရင္ကိုးကြယ္တဲ့ ေခတ္လဲခမ္းၿပီးဗ်။ ဒီေခတ္က ဒီမိုကေရစီေခတ္ေလဗ်ာ။ လူထုက ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အႀကိဳ မဆလ ကၽြန္လူထုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အေရးေတာ္ပံုလြန္ သခင္လူထုႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီေန႔လူထုက စစ္အာဏာကို အံတုရဲယံုမကဘူး။ ခံထုရဲတဲ့ လူထုျဖစ္ေနၿပီးဗ်။

တပ္မေတာ္သည္ပင္လွ်င္ ဒီမိုကေရစီေရခ်ိန္ညွိေနၿပီ။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္ ထုိင္းႏိုင္ငံေရာက္ခိုက္ ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ကမာၻသိေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကို မွတ္မိၾကမွာေပါ့။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ဒီိမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲကို လက္ခံတယ္တဲ့။

ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈကို အာမခံတယ္တဲ့။

ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ကိစၥမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘူးတဲ့။

ဒီစကားကိုပဲ တရုတ္ျပည္မွာ တရုတ္သမၼတနဲ႔ေတြ႔လည္း ကာခ်ဳပ္ႀကီးက ထပ္မနားေျပာခဲ့တာဗ်။ တပ္မေတာ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ကို ကမာၻသိေျပာခဲ့တာဗ်။

ထားပါေတာ့ဗ်ာ။ တပ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီးရဲ႕ စိုးရိမ္စကားဆိုတာက သူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာနဲ႔ သူ႔ဘ႑ာဥစၥာ တို႔အတြက္ စိုးရိမ္ခ်က္သက္သက္ ျဖစ္ေလသဗ်။

က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ တပ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီးရဲ႕ စကားဆိုတုိင္း အရမ္းမေၾကာက္ခ်င္ဘူးဗ်ိဳ႕။

နာယကႀကီး ဦးေရႊမန္းကေတာ့ ငယ္ေသးေတာ့ ၾကားဖူးပါ့မလား မသိဘူးေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ေခတ္တစ္ခါက တပ္မေတာ္မွာ ကာခ်ဳပ္ႀကီး တစ္ပါးရွိခဲ့ဖူးသဗ်။ သူလဲစိုးရိမ္ႀကီးသူပဲ။ သူလဲ ဓါးတ၀င္း၀င္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးပဲ။ တပ္တလႊားမွာ `ဇာတ္ဓါး´လို႔ ေက်ာ္ၾကားသူတဲ့။ ဇာတ္ဓါးဆိုတာ ဇာတ္ထဲမွာ ဇာတ္လူျပက္ေတြကိုင္တဲ့ ဓါးကိုေျပာတာ။ ဓါးကြက္လက္ေပမဲ့ ဒါးသြားမထက္ဘူး။ တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေမာ္စီတုန္းကေျပာခဲ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕သမား စကၠဴက်ားဆိုတဲ့ စကားကို သတိရၾကရမွာေပါ့။ ဒီေန႔ လူထုကဇာတ္ဓါးလဲ မတုန္ေၾကြး စကၠဴက်ားလည္း မျဖံဳေက်းပါဗ်ာ။ ဟား…ဟား။

က်ပ္ကေတာ့ဗ်ာ။ သူငယ္ျပန္ခ်င္သလိုလိုမ်ား ျဖစ္လာေလသလားမသိ။ ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ ၀ါဆို၀ါေခါင္ ေရေတြႀကီးလို႔ ကေလးကဗ်ာထဲက `ေမွ်ာ့နက္ဆိုတာ ဂ်ိဳနဲ႔လားကဲြ႕၊ ေႁမြနဂါးေတာင္ မေၾကာက္ဖူးကြယ္။ ဒို႔လဲ ေၾကာက္ေပါင္ အတူသြားစို႔ အုန္းလက္ႏြားကေလးထားခဲ့မယ္´ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကိုပဲ အခုတေလာ တဖြဖြ ရြတ္ေနမိတယ္။

ကဲကဲ…ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု ဒီခ်ဳပ္ေနာက္က ေဒၚစုနဲ႔ အတူခ်ီၾကမယ့္ က်ဳပ္ေျမးရဲတင္းေမာင္သစ္ဆင္း၊ မယ္သစ္ဆင္းတို႕ေရ။ ေမာင္မယ္တို႔နဲ႔အတူ က်ဳပ္လဲလိုက္မယ္ေဟ့။ အတူတူသြားၾကစို႔ကြယ္။ အုန္းလက္က်ားႀကီးေတာ့ ဆဲြခဲ့ပါရေစဗ်ာ။ က်ပ္က ဘယ္သူ႕ကိုမ်ားသြားလို႔အတုျမင္ အတတ္သင္ေနမိမွန္း မသိပါဘူးဗ်ာ။ ေသခါးနီးေလ စိုးရိမ္တတ္ေလ၊ ေၾကာက္တတ္ေလ ျဖစ္ေနသဗ်။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္သစ္ဇာတ္ဓါးေတြ၊ ေခတ္သစ္ စကၠဴက်ားေတြကိုေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕စီးေတာ္ ထန္းလက္က်ားႀကီးနဲ႔ စီးခ်င္းထိုးခံခ်ခ်င္ေသးသကြယ္။

အရွင္နဂါးလဲ မေၾကာက္ဘူးကြေဟ့။ အရုပ္နဂါးလည္း မေၾကာက္ဘူးကြေဟ့၊ တရုတ္နက္ နဂါးလဲ မေၾကာက္ဘူးကြေဟ့။ ကုလားျဖဴနဂါးလဲ မေၾကာက္ဘူးကြေဟ့။ ဟား…ဟား။

ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္

ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္။ ။ အတဲြ(၂) အမွတ္ (၄၃)