ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ - စတုတၱပုိင္း

November 7, 2013 at 9:39am

ယခင္လမွအဆက္

ဒီေန႔ထုတ္ ႏို၀င္ဘာလ (၇) ရက္ေန႔ ရန္ကုန္တိုင္းမ္အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မွာပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးရွည္

ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ - စတုတၱပုိင္း

ကြ်န္ေတာ္တို႔ စက္တင္ဘာလ၂၀ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္မွထြက္ခဲ့ၿပီး ဘီလူးကြ်န္းတြင္ ႏွစ္ည၊ ေနာက္၂၃ ရက္ေန႔တြင္ သံျဖဴဇရပ္ေရာက္ၿပီး ထိုမွစတင္ခရီးထြက္လာရာ ရက္ေပါင္း ၂၀ ခန္႔ ၾကာေနေသာ္လည္း ၇ ရက္ ခရီးဟုဆိုသည့္ ဘုရားသံုးဆူသို႔ မေရာက္ႏုိင္ဘဲ ေတာတြင္းတြင္သာ တစ္လယ္လယ္ႏွင့္ရွိေနခဲ့ရာ ဗိုလ္ႀကီးစိုးျမင့္ကို ေမးရာ လံုျခံဳေရးမေကာင္းေသးသည့္အတြက္ ေကအင္န္ယူ ကလည္း မြန္ျပည္သစ္ပါတီကို သူတို႔နယ္ေျမျဖတ္သန္းခြင့္မေပးဘဲ လမ္းပိတ္ထားေၾကာင္း ဖြင့္ဟေျပာၾကားလာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ အေစာင့္အေရွာက္မယူေတာ့ဘဲ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ကရင္နယ္ေျမကုိ ျဖတ္သန္းရန္ ဆံုးျဖတ္လုိက္သည္။

ျပႆနာမွာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီႏွင့္ ေကအင္န္ယူ တို႔ ရွစ္ေလးလံုးကာလအတြင္း စစ္တိုက္ေနၾကျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ခ်ီတက္ရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေကအင္န္ယူ နယ္ေျမမ်ားကို ေရွာင္ကြင္းၿပီး ေခၚေနသျဖင့္ ၇ ရက္ခန္႔ သြားရမည့္ခရီးကို ရက္ေပါင္း ၂၀ခန္႔ၾကာေသာ္လည္း မေရာက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး မုဆိုးတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႔ၿပီး သူလမ္းျပေပးမည္၊ တစ္ရက္ႏွင့္ေရာက္မည္ဆိုသျဖင့္ သူ႔ေနာက္လိုက္ၾကသည္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏အကူအညီ မယူေတာ့ဘဲ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ ထြင္ၾကရေတာ့သည္။ လမ္းခရီးတြင္ ေက်ာက္ကမ္းပါးရံေအာက္ရွိ မုိးတြင္း၌ စမ္းေခ်ာင္းအျဖစ္ စီးဆင္းေနေသာ လူသြားလမ္းသဖြယ္ျဖစ္ေနသည့္ လမ္းအတုိင္း ေလွ်ာက္လာၾကရာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ဖက္မွ စစ္ဝတ္စံုအျပည့္အစံုႏွင့္ လက္နက္ႀကီးငယ္ သယ္ေဆာင္လာေသာ ၁၅ ဦးခန္႔ ပါဝင္သည့္ ေကအင္န္ယူ တပ္ခြဲႏွင့္ ဆံုေတြ႕ခဲ့သည္။ ထုိအခါ ေကအင္န္ယူ ဗုိလ္ႀကီးက “ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဘယ္သြားၾကမွာလဲ” ဟု ေမးရာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က “ဘုရားသံုးဆူကုိ သြားမလုိ႔” ဟု ျပန္ေျဖလုိက္သည္။ ဗုိလ္လုပ္သူက “ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔လုိက္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ေသ့ေဘာဘုိးစခန္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ားႀကီး ေရာက္ေနတယ္။ အဲ့ဒီကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပုိ႔ေပးမယ္“ ဟုဆုိသျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သြားရမွာလဲဟု ကြၽန္ေတာ္က ျပန္ေမးရာ သူက ၇ ရက္ခန္႔ၾကာမည္ဟု ဆုိသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသံုးဆူကုိပဲ သြားေတာ့မယ္ဟု ျငင္းလုိက္ၿပီး ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာၾကားကာ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။ ထုိစဥ္က အေျခအေနသည္ ေတာခုိလာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ေကအင္န္ယူ က သူတုိ႔၏စခန္းမ်ားသုိ႔ ဆြဲေဆာင္ေခၚယူေနၿပီး မြန္ျပည္သစ္ပါတီကလည္း အၿပိဳင္အဆုိင္ ေခၚယူေနသည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။

လမ္းခရီးတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္ေသာရြာမ်ားမွ ပန္းကံုးစြပ္ျခင္း၊ အေမႊးနံသာရည္တို႔ကို ပက္ဖ်န္းႀကိဳဆိုျခင္းတို႔ကို ခံခဲ့ရေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ နယ္စပ္ေမွာင္ခိုဂိတ္ႀကီးရွိေသာ ဘုရားသံုးဆူနယ္စပ္ရြာႀကီးသည္ ယခင္ေတာရြာမ်ားထက္ ငါတို႔ကို ခန္းနားစြာ ႀကိဳဆိုၾကလိမ့္မည္ဟု ထင္ထားသည္မွာ တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေပေတာ့သည္။ လူ ၂၀၀ ေက်ာ္ ရွိသည့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုႀကီး ဘုရားသံုးဆူသို႔ ေရာက္ေသာ္လည္း ေရာက္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ျပည္တြင္း ရွစ္ေလးလံုးအံုၾကြမႈႀကီး ျဖစ္ေနေသာအခ်ိန္တြင္ မြန္ႏွင့္ ကရင္တို႔သည္ နယ္စပ္တြင္ နယ္ေျမလု ေနၾကသည္။ တုိက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ဘုရားသံုးဆူရြာႀကီးသည္ မီးေလာင္ျပင္မ်ား၊ ဥဒဟို အေပါက္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနေသာအိမ္မ်ား၊ ယိုယြင္းေနေသာအေဆာက္အံုမ်ားျဖင့္ လူသူမေတြ႔ရေသာ ရြာပ်က္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။  ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုသည္ ထိုရြာပ်က္ႀကီးကိုေက်ာ္ၿပီး ခ်ီတက္သြားၾကသည္။ ထိုအခါ လူငယ္တစ္ေယာက္ ေနာက္မွေန၍ ေျပးလိုက္လာၿပီး “အကိုတုိ႔ အကိုတို႔ ဘယ္ကို သြားေနတာလဲ၊ အခု အကိုတို႔ ယိုးဒယားနယ္ထဲ ေရာက္ေတာ့မယ္” ဟု ဆိုမွ “ငါတို႔ ဘုရားသံုးဆူကို သြားေနတာေလကြာ”ဟု ေျပာရာ ထိုလူငယ္က “က်န္ခဲ့တဲ့ ရြာပ်က္ႀကီးက ဘုရားသံုးဆူ　ခင္ဗ်” ဆိုမွ ဟိုက္ခနဲ ျဖစ္ကုန္ၾကသည္။  ထင္တာႏွင့္ျမင္တာ တက္တက္စင္ လြဲသည္မွာ ပထမအႀကိမ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ရက္ေပါင္း ၂၆ ရက္ အၾကာမွ ဘုရားသံုးဆူသို႔ ေရာက္ရွိလာပါေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ေက်ာင္းျပန္လွည့္ၾကသည္။ ယင္းလူငယ္၏ လမ္းျပမႈျဖင့္ National Democrtic Front (NDF) ေခၚ အမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (မဒတ) ရံုးသို႔ ေရာက္သည္။ ေက်ာင္းသားသီခ်င္းသီဆိုၿပီး တက္လာေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔တစ္သုိက္ကို မဒတရံုးမွ ကခ်င္ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေဇာ္ေဘာင္းက ဓါတ္ပံုလွမ္းရိုက္ၿပီး မွတ္တမ္းယူသည္။ ထိုပံုသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ခရီးရွည္ ခ်ီတက္လာျခင္း၏ သမိုင္းဝင္ ရွားရွားပါးပါး ဓါတ္ပံုပင္ ျဖစ္သည္။
(မွတ္ခ်က္။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းႀကီးျဖစ္ေနစဥ္ မြန္ႏွင့္ ကရင္တို႔သည္ နယ္စပ္တြင္ နယ္ေျမလုေနၾက သည့္အတြက္ အခ်င္းခ်င္း ပစ္ခတ္ေသာ က်ည္ဆန္မ်ားေၾကာင့္ ဘုရားသံုးဆူရြာႀကီး ပ်က္သြားသည့္အျပင္ တစ္ဖက္ ထုိင္းႏုိင္ငံအတြင္းသုိ႔ က်ည္မ်ားက်ၿပီး မီးေလာင္သျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ကရင္ႏွင့္ မြန္တုိ႔အား ထုိင္းဘတ္ေငြ ၁၆ သန္း ေလ်ာ္ေၾကးေငြေတာင္းသျဖင့္ ေပးလုိက္ရသည္။ ထုိစစ္ပြဲအတြင္း ႏွစ္ဖက္အက်အဆံုးမ်ားႏွင့္ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား အတြက္ ကုန္က်စရိတ္သည္လည္း ထုိင္းဘတ္ေငြ သန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရွိခဲ့သည့္အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ေရာ ဒီမုိကေရစီ အေရးအတြက္ပါ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသည္။)

ဘုရားသံုးဆူရွိေက်ာင္းသားမ်ား
ကြၽန္ေတာ္တို႔အုပ္စုႀကီး ေက်ာင္းသားသီခ်င္းမ်ားသီဆိုၿပီး ဘုရားသံုးဆူရွိ မဒတရံုးသို႔ ေက်ာ္လြန္လာသည့္အခါ မိုးကလဲ တဖြဲဖြဲရြာေနခဲ့သည္၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခ်ီတက္လာရာ လမ္းေၾကာင္းေရွ႕သို႔ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္တစ္စီး အရွိန္ႏွင့္ေမာင္းလာၿပီး ေရွ႕မွပိတ္ရပ္လိုက္သည့္အတြက္ ခ်ီတက္လာျခင္း ရုတ္တရက္ ရပ္သြားခဲ့ရသည္။ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေပၚတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ပါလာသည္။ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ ၂၅ ႏွစ္ခန္႔ေတာ့ ရွိမည္။ ေရွ႕ကလူက အသားညိဳညိဳ ပိန္ပိန္ပါးပါး အရပ္ ၅ ေပ ၇ လက္မခန္႔ရွိၿပီး မ်က္ႏွာသြယ္သြယ္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔က သူတို႔ဘယ္သူေတြမွန္း မသိသလို ဘာေၾကာင့္ေရွ႕မွ ပိတ္ရပ္ရသည္ကို သိခ်င္သျဖင့္ သူတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္သည္။ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းလာသူက ယိုင္တိုင္တိုင္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လာသျဖင့္ အရက္မူးေနမွန္း သိသာသည္။ သူ႔ေနာက္မွလူကလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရွ႕ေရာက္လွ်င္ ဆိုင္ကယ္ ေမာင္းလာသူက “ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ဆိုတာဘယ္သူလဲ” ဟု ေမးသည္၊ ပထမေတာ့ ငါ့နာမည္ ဘယ္လိုလုပ္သိေနသလဲဟု အံ့ၾသသြားမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ပါပဲ၊ ဘာကိစၥရွိလို႔ပါလဲ၊ ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္သူလဲ” ဟု ျပန္ေမးလိုက္သည္။ ထိုအခါ သူက “ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ တင္စိုးေနာင္ပါ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေက်ာင္းသားစခန္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြပါ၊ အကိုႀကီးသတင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ၾကား ေနရပါတယ္၊ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္စစ္ေၾကာင္း ခ်ီတက္လာတယ္ဆိုတာ ၾကားေနရလို႔ ေစာင့္ေနတာပါ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ နိုင္ငံေရးကို ဘာမွမသိဘူး အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဦးေဆာင္ပါ” ဟုဆိုသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးက မူးေနၾကသျဖင့္လည္းေကာင္း ေက်ာင္းသားမ်ား ဆိုသျဖင့္လည္းေကာင္း ပထမဆံုး ဘုရားသံုးဆူေရာက္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အေနအထားကို ျမင္သည့္အခါ ျမင္ျမင္ခ်င္းပင္ အေတာ္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္သြားမိပါေတာ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ စစ္အာဏာရွင္အား တိုက္မည္ဟူ၍ အားႏွင့္မာန္ႏွင့္ တက္လာသည္ကို ေရာက္ႏွင့္ေသာသူမ်ား၏ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူတို႔က မူးမူးရူးရူးႏွင့္ လာႀကိဳသည္ဆိုေတာ့ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေဆာက္ႏွင့္ထြင္း ဆိုသလို ခံစားမိပါေတာ့သည္။

ကိုတင္စိုးေနာင္သည္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္မွေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ေမာ္လျမိဳင္၊ က်ိဳက္သုတ္ဘုရားႀကီးတြင္ ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ သပိတ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဟု သိရသည္။ ကိုတင္စိုးေနာင္သည္ က်ဆံုးသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ကိုတင္စိုးေနာင္၏ စစ္အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္သည့္စိတ္ဓါတ္ကို ေလးစားပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအခ်ိန္က ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မရင့္က်က္မႈကို အမွန္အတိုင္းျမင္မွသာ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ ဘာေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္သည္ကို အကဲျဖတ္နိုင္ရန္ အမွန္အတိုင္း တင္ျပလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္၊ က်ဆံုးသြားသူတစ္ေယာက္ကို အပုတ္ခ်လိုစိတ္ႏွင့္ ေရးသားျခင္း မဟုတ္ပါ။ ကိုတင္စိုးေနာင္၏အုတ္ဂူကို စံခဘူရီ ေစတီေျခရင္းတြင္ ဂူသြင္းထားၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ၿပီး အမိန္႔ျပန္တမ္း ျပဳလုပ္ေပးခဲ့ပါေသးသည္။

ကိုတင္စိုးေနာင္ႏွင့္ပါလာသူမွာ ကိုေအာင္မ်ိဳးဆန္း ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္မာနယ္ပေလာတြင္ေတြ႔စဥ္က သူလည္း အကြ်တ္တရားရၿပီး အရက္မေသာက္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္ကို ေနာက္ဆံုးၾကားသိရပါသည္။ ေတာ္လွန္ေရး နယ္ေျမထဲတြင္ ဆက္လက္လႈပ္ရွားေနေသးသည္ဟု ၾကားရသည္။
ကိုတင္စိုးေနာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လမ္းပိတ္ရပ္ေန၍ ေနာက္မွလိုက္လာသူမ်ားက ေဒၚသထြက္ၿပီး ရိုက္မည္တကဲကဲ လုပ္ေနသည့္ အေျခအေနကို ထိန္းလိုက္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ျပန္ခိုင္းလိုက္သည္။ မနက္ျဖန္မွ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾကမည္ဟု ႏွစ္သိမ့္လ္ိုက္မွ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေမာင္းၿပီး ျပန္သြားၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ ေရာက္လာေသာကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုကို မြန္ျပည္သစ္ပါတီမွ ႏုိင္ဗညားေအာင္က ေနရာခ်ေပးသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စုကို အေကာင္းဆံုး ပ်ဥ္ေထာင္သြပ္မုိးအိမ္ႀကီးတြင္ ေနေစသည္။ ကြ်န္ေတာ္က မသိေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခ်ီတက္လာရာအုပ္ႀကီးကို ဘုရားသံုးဆူတြင္ “ထြန္းေအာင္ေက်ာ္စစ္ေၾကာင္း” ခ်ီတက္လာေနသည္ဟု သတင္းႀကီးေန၍ လူမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္နံမည္ကို သိေနၾကသည္ဟု ဆိုသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဇရပ္ႀကီး တစ္ခုတြင္ စုေဝးေစၿပီးေနာက္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီမွ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ ႏိုင္ဗညားေအာင္က စကားေျပာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးကို မြန္ျပည္သစ္ပါတီက ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုေၾကာင္း၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီအဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ ဝင္လိုပါက ဝမ္းပန္းတသာ လက္ကမ္းႀကိဳဆိုေၾကာင္းႏွင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီသည္ မြန္အမ်ိဳးသားတို႔ကို ဖိႏွိပ္ခံထားရမႈမွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ အားလံုးပူးေပါင္းပါဝင္ရန္ ဖိတ္ေခၚသည္ဟု ေျပာၾကားသြားခဲ့ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားဖက္မွ ထေျပာမည့္သူမရွိဘဲ ျဖစ္ေနစဥ္ နိုင္ဗညားေအာင္က ေဆြးေႏြးၾကပါဟု ထပ္ေျပာေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ႀကီးတြင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ တည္ေထာင္ရန္ သႏၷိ႒ာန္ခ်ၿပီး ထြက္လာသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနႏွင့္ မည္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းကိုမွမဝင္ဘဲ ေက်ာင္းသားအလံေတာ္ေအာက္တြင္ ရပ္တည္တိုက္ပြဲဝင္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားကို ရည္ရြယ္ခ်က္တူ မဟာမိတ္အဖြဲ႔မ်ားအျဖစ္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ရာ တက္ေရာက္လာၾကေသာ ေက်ာင္းသားထုႀကီးက တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံခဲ့ၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းသားအုပ္စုရံုးခန္းရွိရာသို႔ သြားေရာက္ၿပီး ေရာက္ႏွင့္ေနေသာေက်ာင္းသားေကာ္မတီကို ေတြ႔ဆံုရာ၌ ကိုုတင္စိုးေနာင္က သူ ဘုရားသံုးဆူေက်ာင္းသားဥကၠ႒ေနရာမွ ဆင္းေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ဦးေဆာင္ပါဟု ထပ္ေျပာလာသည္။ ထိုအခါ မုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္တို႔မွ ထြက္လာေသာ ေက်ာင္းသားအုပ္စုမွ သိန္းဝင္းက “ကိုေနာင္ ဒီေကာင္ေတြကို ဘာလို႔ေနရာေပးရမွာလဲ။ ကိုေနာင္ ဆင္းေပးစရာမလိုဘူး ဘယ္ေကာင္ကိုမွ ဂရုစိုက္စရာမလိုဘူး” ဟု ပုဆိုးဂြင္းသိုင္းၿပီး ထရမ္းသည္။ ဘုရားသံုးဆူတြင္ ေရာက္လာေသာ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုမွာ ေမာ္လျမိဳင္၊ မုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္တို႔မွ လာသူက အမ်ားစုျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ေက်ာင္းသားအုပ္စုမွာ ၁၀၀ ပင္မျပည့္။

ထိုအခ်ိန္က စခန္းတြင္ စုစုေပါင္းလူအင္အား ၁၅၀၀-၂၀၀၀ ခန္႔ရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကိုသန္းဝင္းလည္း ဘုရားသံုးဆူသို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထက္ေစာၿပီး ေရာက္ႏွင့္ေနသည္။ ရန္ကုန္တြင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း နယ္စပ္တြင္ ကိုသန္းဝင္းသည္ ေခ်ာင္ထိုးခံထားရသည္၊ စခန္းေကာ္မတီတြင္ ကိုသန္းဝင္း မပါ၊ စခန္းေကာ္မတီတြင္ ေဒါက္တာနိုင္ေအာင္၊ ကိုေဇာ္ဦး (ယခု သမၼတဦးသိန္းစိန္၏အၾကံေပး)၊ ေအာင္မ်ိဳးဆန္း၊ ဆန္းထြန္းတို႔က ဦးေဆာင္ေနေၾကာင္း သိရသည္။ ကိုတင္စိုးေနာင္သည္ ေတာခိုလာစဥ္ ေငြမ်ား ပါလာခဲ့သည္ဟု သိရသည္။ မိဘမ်ားကလည္း ခ်မ္းသာသည့္သူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု　ဆုိသည္။ စခန္းေကာ္မတီဝင္မ်ားသည္ ဘုရားသံုးဆူေဈးထဲသို႔ ညပိုင္းတြင္သြား၍ အျမဲေသာက္စားမူးရစ္ေနေၾကာင္း ၾကားသိရ၍ အေတာ္ရင္ေလးမိသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔　မေရာက္ခင္ ကိုေဇာ္ဦးက ဘန္ေကာက္တက္ျပီး　ဘတ္ေငြငါးေသာင္း　ရွာယူလာခဲ့သည္ (ဘယ္သူကေပးသည္ကို စခန္းမွလူမ်ားမသိ) ထိုဘတ္ငါးေသာင္းသည္ ေစာင္ဝယ္ရန္ႏွင့္　စခန္းအတြက္ေဆးးဝါးမ်ား၊　ရဲေဘာ္မ်ားအတြက္　ရိကၡာဝယ္ယူရန္　 ျဖစ္ေသာ္လည္း စခန္းေကာ္မီတီဝင္မ်ား　ေသာက္စားပစ္သျဖင့္　ေငြစာရင္းရွင္းခိုင္းရာ　 မရွင္းနိုင္သျဖင့္　ကိုသန္းဝင္းတို႔　ရန္ကုန္အုပ္စုႏွင့္　 ဆက္ဆံေရးတင္းမာေနခဲ့ၾကသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ စခန္းတြင္ ငွက္ဖ်ားျဖစ္သူတို႔က ျဖစ္ေနၿပီး ေသဆံုးသူမ်ားကလည္း ရွိေနခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွင့္ အတူပါလာခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္လည္း လမ္းတြင္ ငွက္ဖ်ားေရာဂါ ခံစားရင္ စခန္းေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ ေသဆံုးသြားသျဖင့္ လုပ္သားေကာလိပ္မွ ကိုေအာင္ၾကည္ဦးကဦးေဆာင္ၿပီး မီးသျဂိဳလ္ရာသုိ႔ သြားေရာက္ခဲ့သည့္အခါ ေက်ာင္းသားေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ကြၽန္ေတာ့္္ကိုေတြ႔သည္ႏွင့္ “အကိုရယ္ၾကည့္ပါဦး ေအးေထြးေရ ငါတို႔အကိုႀကီးလာၿပီ၊ မင္း အေမကိုငါဘယ္လိုေျပာရမလဲ” ဟု ေအာ္ငိုသည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး မ်က္ရည္က်ခဲ့ၾကသည္။ ေတာ္လွန္ေရးကမစေသး။ စေတးတဲ့သူေတြက စေတးေနရၿပီ။ စစ္အစိုးရႏွင့္မတိုက္ရေသးဘဲ သဘာဝရန္ငွက္ဖ်ားႏွင့္နပန္းလံုးေနရသည္မွာ ခံျပင္းစရာေတာ့ေကာင္းသည္။

ေစတနာရွင္မ်ားက စခန္းသုိ႔ ေဆးဝါးမ်ား လာေရာက္လွဴဒါန္းေသာ္လည္း ေဆးအေၾကာင္း နားလည္သူတို႔က ေဆးမကုသဘဲ တပည့္ရမ္းကုမ်ားႏွင့္ လႊတ္ထားၿပီး ေသာက္စားမူးရစ္ေနၾကသျဖင့္ ေနမေကာင္းသူတို႔ကို ေဆးထိုးေပးသည့္အခါ ေဆးထိုးအပ္ကို ျပဳတ္ရမွန္းမသိဘဲ ထိုးသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သန္႔ရွင္းမွဳမရွိဘဲထိုးလိုက္သျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အသားတြင္း ပိုးဝင္၍ တင္ပါးႀကီးမ်ား ေရာင္ယမ္းလာၿပီး ခြဲထုတ္ရသည္မ်ားကလည္း တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္မွာ အေတာ့ကို စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ျဖစ္ရပါေတာ့သည္။
စခန္းေကာ္မတီဝင္မ်ားသည္ ေတာ္လွန္ေရးကိစၥထက္ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သည့္အလား ေသာက္စားေနၾကေသာ္လည္း ရဲေဘာ္မ်ားမွာ ဘုရားသံုးဆူတြင္ မြန္ႏွင့္ ကရင္တိုက္ပြဲျဖစ္စဥ္ ႏွစ္ဖက္ပစ္လိုက္ေသာ က်ဥ္ဆံခြံမ်ားကုိ လိုက္လံေကာက္ၿပီး ေရာင္းစားသူက ေရာင္းစား၊ ရြာထဲရွိ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ မုိင္းမ်ား ျမႇဳပ္ထားၿပီး ထုိမရွင္းရေသးေသာ မိုင္းကြင္းထဲသို႔ဝင္ၿပီး တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ထြက္ေျပးသြားသည့္ ရြာသားမ်ား၏ အိမ္ဝင္းထဲရွိ သေဘၤာသီးပင္မ်ား၊ ေက်ာက္ဖရံုသီးပင္မ်ားကို ရွာေဖြစားေသာက္ၾကႏွင့္ အေတာ့္ကို ငတ္ျပတ္ခဲ့ၾကသည္။

ေက်ာင္းသားညီလာခံကိုယ္စားလွယ္မ်ား
အရင္ေရာက္ေနေသာ နာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ထူးအိမ္သင္၊ မြန္းေအာင္၊ ရကသေခါင္းေဆာင္ကိုသန္းဝင္းတို႔ ရန္ကုန္အုပ္စုႏွင့္အတူ ကုိေအာင္ၾကည္ဦးတို႔ ဝါးကားစ္ေကာလိပ္ (Workers Collage (လုပ္သားမ်ားေကာလိပ္)) မွ လူအင္အား ၄၀ ေက်ာ္ ကိုထြန္းဦး၊ တာႀကီးတို႔ကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္း အတြင္းေနရာခ်ေပးသည္။ နယ္မွရာႏွင့္ခ်ီ၍ အုပ္စုလိုက္ႀကီးထြက္လာေသာ ေမာ္လျမိဳင္၊ မုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္မွလူမ်ား ဘုရားသံုးဆူသို႔ အရင္ေရာက္လာၿပီး စခန္းေကာ္မတီဖြဲ႔ကာ ေခါင္းေဆာင္မႈ ယူထားၾကသည္။ ရန္ကုန္မွ ေရာက္လာေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေနရာမေပးဘဲ ေဒသခံလူမ်ားစု၏ ေနာက္ခံအားကိုယူၿပီး ထင္သလို အုပ္ခ်ဳပ္ေနသျဖင့္ ရန္ကုန္အုပ္စုႏွင့္ နယ္အုပ္စုတို႔ အၾကားတြင္ အားၿပိဳင္မႈ ျဖစ္လာသည္။  (မွတ္ခ်က္။ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္စ္ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ အလားတူ အားၿပိဳင္မႈ ျဖစ္ေပၚ၍ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ေနထိုင္သည့္ ေနာက္ခံလူအင္အားႀကီးသူတို႔က ၿမိဳ႕ေပၚေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို သူလွ်ဳိဟု အမည္တပ္ကာ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ရယူရန္ သတ္ျဖတ္ရွင္းလင္းသည့္ အေျခအေနအထိ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့သည္ဟု ျမင္သည္။)

စခန္းေကာ္မတီဝင္မ်ား ညပိုင္းတြင္ နယ္စပ္ညေဈးသို႔ သြားေရာက္ေသာက္စားမူးယစ္ေနၾကခ်ိန္တြင္ ေတာခိုလာေသာ ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ဘယ္လိုေနထိုင္စားေသာက္ရမည္မသိ အေတာ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္ ေက်ာင္းသားညီလာခံႀကီး က်င္းပမည္ျဖစ္၍ ဘုရားသံုးဆူမွ ကိုယ္စားလွယ္ေရြးမည္ဆိုသည့္ အသံကို ၾကားရသည္။ မလွျမိဳင္တို႔ေမာင္ႏွမသည္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ တစ္ပတ္ခန္႔ေစာၿပီး က်န္းက်န္းမာမာႏွင့္ ဘုရားသံုးဆူသို႔ ေရာက္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရသျဖင့္ အလြန္ဝမ္းသာသြားသည္။ ျမန္မာေငြႏွင့္ ဘတ္ေငြ ဘယ္ေနရာတြင္လဲရမွန္း မသိသျဖင့္ မလွျမိဳင္၏ေမာင္ငယ္ ေမာင္လွေရႊထံမွ ဘတ္ ၅၀၀ ေခ်းရသည္၊ ပါလာသည့္ ကိုယ္အုပ္စုမွကေလးမ်ားကို ယိုးဒယား မားမားေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္ဝယ္ေကြ်းေတာ့ ေခါင္းမေဖာ္ဘဲ စားၾကသည္။ ငတ္ေနၾကသည္ကိုး။ မလွျမိဳင္တို႔က ဘန္ေကာက္သို႔ သူတို႔အစီအစဥ္ျဖင့္ သူတို႔တက္ေတာ့မည္ဟု ဆိုလာသျဖင့္ ေခ်းေငြကို ျပန္ဆပ္ရန္ မိမိထံမွ ပါလာသည့္ ျမန္မာေငြ ၆ ေသာင္း ေက်ာ္ကို ဘတ္ေငြႏွင့္အျမန္လဲခိုင္းရသည္။
ထို႔ေနာက္ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ေရြးၾကသည့္အခါ ရန္ကုန္အုပ္စုမွ ကြ်န္ေတာ္၊ ကိုေအာင္ၾကည္ဦးတို႔ အေရြးခံရၿပီး ေမာ္လျမိဳင္၊ မုဒံုအုပ္စုမွ ကိုတင္စိုးေနာင္၊ ကိုဆန္းထြန္း၊ သန္းလႈိင္ဦး၊ ႏွင့္ေဒါက္တာနိုင္ေအာင္တို႔ အေရြးခံရသည္။ သန္းလႈိင္ဦးက ခရီးလြန္ေနသည္ဟုဆိုသည္။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဝင္ မြန္ေက်ာင္းဆရာ ကိုစိုးသန္းႏွင့္ တစ္ဦးလည္း ေရြးခ်ယ္ခံရသည္။ ပထမတြင္ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီဝင္မ်ားဟု မသိၾကေခ်၊ ထိုေၾကာင့္ရန္ကုန္အုပ္စုမွ ႏွစ္ဦး၊ နယ္အုပ္စုမွ ေျခာက္ဦးစုစုေပါင္း ၈ဦးရွိသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဘုရားသံုးဆူသို႔တက္လာစဥ္ ေရဒီယိုနားေထာင္ရာ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းတြင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေက်ာင္းဆရာ ကိုလွေအာင္က အင္တာဗ်ဴးတြင္ မည္သို႔ေျပာသြားသည္၊ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကိုဝင္းမိုးႏွင့္ ကိုေအာင္နိင္ (ယခု ဗီအိုေအ သန္းလြင္ထြန္း) တို႔က ဘာေတြေျပာသည္။ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ေမာင္ေမာင္ေက်ာ္က  ဘာေျပာသည္ စသည္ျဖင့္ ၾကားေနရၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔တသိုက္ ယခုထိ ဘုရားသံုးဆူသို႔ မေရာက္ႏိုင္သျဖင့္ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနမိခဲ့သည္။ ယခုညီလာခံတက္ခြင့္ရသည့္အခါ ထိုေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႔ရမည္ ပူးေပါင္းတိုင္ပင္လုပ္ၾကမည္စသည္ျဖင့္ ေတြးၿပီး ဝမ္းေျမာက္ အားတက္ေနမိသည္။ လမ္းတြင္လည္း ယခင္က ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့ေသာ ဦးႏုထံေတာခိုခဲ့ၾကသည့္ ဦးတင္ေမာင္ဝင္း၊ ဦးေအာင္၊ ဦးဇာလီေမာ္တို႔ႏွင့္ ဗကပတြင္ ေတာခိုရင္း က်ဆံုးသြားၾကေသာ ကိုဗေဆြေလး၊ ကိုသက္၊ ကုိစုိးဝင္းစသည့္ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို ကိုယ့္စီနီယာမ်ားအျဖစ္ ေလးစားတန္ဖိုးထားရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေျပာခဲ့ ဖူးသည္။

ကိုသန္းဝင္း၊ ကိုကိုေလး၊ ကိုထြန္းဦး၊ တာႀကီး၊ ထူးအိမ္သင္၊ မြန္းေအာင္တို႔သည္ ကိုယ္စားလွယ္ ေရြးရာတြင္ အေရြးမခံရေပ။ သူတို႕ကလည္း ကိုယ္စားလွယ္ေရြးခ်ယ္ျခင္းသည္ ျပည္တြင္းကို ကိုယ္စားျပဳသူမ်ား လည္းပါသင့္သည္၊ နယ္စပ္သို႔ေရာက္လာေသာ လူမ်ားမွ ေရြးခ်ယ္လိုက္သူမ်ားကိုသာ ကိုယ္စားလွယ္ဟုု သတ္မွတ္၍ မရဟု ေဝဖန္ၾကသည္။ သူတို႔ေျပာသည္မွာလည္း သဘာဝက်သလိုရွိသည္၊ ကိုသန္းဝင္းသည္ ရန္ကုန္ေက်ာင္းသား သမဂၢကို စတင္ဖြဲ႔စည္းစဥ္က ထိပ္တန္းမွပါဝင္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ ကိုဂ်င္မီ (ယခု ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႔အစည္း) တို႔ႏွင့္ တစ္တန္းတည္း ဦးေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ သူတို႔အုပ္စုက ညီလာခံသို႔ သူတို႔ပါ လိုက္လာခ်င္ေသာ္လည္း စခန္းမွေရြးခ်ယ္လိုက္ေသာ သူမ်ားကိုသာ မြန္ျပည္သစ္ပါတီက တာဝန္ယူေခၚသြားမည္ဟု ေျပာေသာေၾကာင့္ ထြန္းဦး၊ သန္းဝင္း၊ ကိုကိုေလးတို႔ ဘုရားသံုးဆူရွိ မဒတရံုးသို႔ သြားေရာက္ၿပီး သူတို႔သည္ ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ရန္ အရည္အခ်င္းရွိသည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ေကအင္န္ယူ  ဘုရားသံုးဆူတာဝန္ခံ မန္းေအာင္ေ႒းႏွင့္　ေကအိုင္ေအ　ဗိုလ္မွဴးေဇာ္ေဘာင္းတို႔ကို တင္ျပၾကသည္။ ထိုအခါ ဘုရားသံုးဆူ မဒတရံုးမွ “မင္းတို႔ျပည္တြင္းေခါင္းေဆာင္ေတြပဲသြားရမွာေပါ့ ငါတို႔လိုက္ပို႔မယ္” ဟူ၍ ကုိသန္းဝင္းတုိ႔ကုိ　ေျပာလာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္　စခန္းမွ ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္မေပးသည့္ တင္စိုးေနာင္ဦးစီးေသာ ဘုရားသံုးဆူစခန္းမွ ျပည္တြင္းကထြက္ခြါလာေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုသန္းဝင္း၊ ကိုကိုေလးတို႔ႏွင့္ အတူ ကိုထြန္းဦး၊၊ တာႀကီး၊ ထူးအိမ္သင္၊ မြန္းေအာင္တို႔ကို ဘုရားသံုးဆူ မဒတရံုးမွ တာဝန္ယူ၍ မီနီအဲယားကြန္း ဘတ္စ္ကား တစ္စင္းျဖင့္ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ပါသည္။

ေရွ႕လဆက္ရန္

ဘုရားသံုးဆူ၌ အမွတ္တရ ညာမွဘယ္သုိ႔ - ဦးပဇင္းေလး၊ အမည္မသိ၊ ဆန္းဦး၊ ကြၽန္ေတာ္၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ဦး၊ ထုိင္းဗုိလ္မွဴး တံု (လက္ပုိက္လ်က္)၊ ေအာင္ၾကည္ျမင့္၊ သက္ႏုိင္၊ ေအာင္ၾကည္ဦး၊ ထြန္းဦး (က်ဆံုး) ႏွင့္ အမည္မသိ၊

ညီလာခံမတုိင္မီ ကရင္စခန္းမ်ားမွ ေက်ာင္းသားကုိယ္စားလွယ္မ်ား ေနာက္တန္း ဘယ္မွညာ - ဆန္းလင္း (က်ဆံုး)၊ ဝမ္ဟုတ္၊ ကုိေက်ာ္လင္း၊ ကုိေအာင္ခင္၊ ကုိမ်ဳိးသန္႔(က်ဆံုး)၊ စံေရႊေအာင္၊ ေမာင္ေမာင္တိတ္၊ ကုိကုိဦး၊ ကုိရီစုိး၊ ကိုတင္ေလး (ေပ်ာက္ဆံုး)။ ေရွ႕တန္း ဘယ္မွညာ - သိန္းထုိက္၊ တင္စုိး၊ ေဒၚႏုႏုေအး(ကြယ္လြန္)၊ အမည္မသိ၊ အမည္မသိ