ျမန္မာျပည္ရဲ႕ပညာေရးစနစ္

Mya Khwar Nyo

ေက်ာင္းေတြဖြင့္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ျမန္မာျပည္ရဲ႕ပညာေရးစနစ္ကိုေလ့လာႀကည့္လိုက္မိတယ္။အရင္အတိုင္းပါပဲ။ဘာမွမထူးလာသလိုပဲ။
ဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုေဖာ္ေဆာင္ေနပါတယ္လို႔ေျပာေျပာေနသံေတြႀကားေနရေပမယ့္အဲဒီစနစ္ရဲ႕အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ပညာေရးစနစ္ႀကီးဟာထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲမွဳမရွိေသးတာကိုေတာ့ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္စရာပါပဲ။
တခ်ိန္တုန္းကျမန္မာျပည္ရဲ႕ပညာေရးစနစ္ကအာရွမွာဂုဏ္တင့္ခဲ့ဖူးတယ္။ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဟာလည္းအဆင့္အတန္းျမင့္မားတဲ့တကၠသိုလ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္။တိုင္းတပါးကေတာင္ျမန္မာျပည္မွာပညာလာသင္ခဲ့ရေလာက္ေအာင္ဂုဏ္သိကၡာရွိရွိနဲ႔ရပ္တည္နိုင္ခဲ့တယ္။
အတိအက်ေျပာရရင္ေတာ့၁၉၆၂ ခုနွစ္မတိုင္ခင္အထိေတာ့ျမန္မာျပည္ရဲ႕ပညာေရးစနစ္ကအာရွတခြင္လင္းလက္ခဲ့တာေပါ့။
ဆိုးတာက ဖဆပလအစိုးရလက္ထက္မွာႀကီးမားတဲ့အမွားကေတာ့အဂၤလိပ္စာကိုငါးတန္းမွစျပီးသင္ႀကားေစခဲ့တာပဲ။ဒါေႀကာင့္ဖဆပလအစိုးရလက္ထက္မွာအစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းကဆယ္တန္းေအာင္တဲ့သူေတြကအဂၤလိပ္စာညံ့ႀကတယ္။အဲဒီအစိုးရလက္ထက္မွာပညာေရးစနစ္ကိုစမ္းသပ္မွဳအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ခဲ့တယ္။ဒါေႀကာင့္သတင္းစာတေစာင္ရဲ႕အယ္ဒီတာကဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ ဖဆပလေခတ္ရဲ႕ပညာေရးစနစ္မွာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကဓါတ္ခြဲခန္းထဲကယုန္ေလးေတြလိုပဲတဲ့ေလ။
၁၉၆၂ ခုနွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔မွာေတာ့ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာေတာ့တာေပါ့။အဲဒီအခ်ိန္မွာျမန္မာျပည္ပညာေရးစနစ္ကရွိရင္းစြဲထက္ပိုဆိုးရြားလာခဲ့တယ္။ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကသာသနာျပဳေက်ာင္းေတြနဲ႔ပုဂၢလိကေက်ာင္းေတြကိုျပည္သူပိုင္အျဖစ္သိမ္းခဲ့ရုံသာမကတကသအေဆာက္အအံုႀကီးကိုေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးျပီးျမန္မာျပည္ပညာေရးစနစ္ႀကီးကိုေျမျမဳပ္သျဂိဳလ္ပစ္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ မဆလေခတ္မွာ ပညာေရးအရာရွိေတြခန္႔ထားျပီးပညာေရးနွီးေနွာဖလွယ္ပြဲေတြျပဳလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ပညာေရးစနစ္ကေတာ့ဖဆပလေခတ္ထက္ပိုဆုတ္ယုတ္လာခဲ့တယ္။
၁၉၈၈ ခုနွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ျမန္မာျပည္ပညာေရးစနစ္ဟာကမ္းကုန္ေအာင္ဆိုးရႊားလာခဲ့တယ္။သူငယ္တန္းကေနတကၠသိုလ္ထိက်ဴရွင္ယူရတဲ့အေျခအေနေတြျဖစ္လာတယ္။ပညာေရးေလာကမွာလက္ေဆာင္ေပးျပီးဖားနိုင္မွလူရာဝင္သလိဳျဖစ္လာႀကတယ္။ဆရာ့က်င့္ဝတ္ဆိုတာဘာမွန္းမသိတဲ့ဆရာေတြမ်ားလာတယ္။
နဝတ နအဖ ေခတ္ေတြမွာေတာ့ရွိသမွ်ေနရာေတြမွာတကၠသိုလ္ေကာလိပ္ေတြမွိဳလိုေပါက္လာတယ္။သူတို႔ရဲ႕ေအာင္ျမင္မွဳကိုျပတယ္ဆိုပါေတာ့။အဲဒီလုပ္ရပ္ေတြေႀကာင့္တကၠသိုလ္ေကာလိပ္ေတြမွာအရည္အခ်င္းျပည့္မီတဲ့ဆရာဆရာမေတြလံုေလာက္မွဳမရွိေတာ့ပဲအေရအတြက္ကိုသာဦးစားေပးျပီးဆရာဆရာမေတြခန္႔အပ္လာတာေတြ႕ရတယ္။ဒါကတကၠသိုလ္ပညာေရးေပါ့။
အဲလိုပဲ အေျခခံပညာေရးေလာကမွာလည္းတစ္ခါမွမႀကားဖူးတာေတြႀကားေနေတြ႕ေနရတယ္။အထက္က က်ရွံဳးသူမရွိေစရလို႔အမိန္႔ေပးလိုက္တဲ့အတြက္ တန္းလံုးကြ်တ္အေအာင္ေပးလိုက္ရတဲ့အျဖစ္ေတြ က်ရွံဳးသူမ်ားတဲ့အတြက္ ျပန္လည္စစ္ေဆးေျဖဆိုခြင့္ေပးရတဲ့အျဖစ္ေတြဟာရယ္စရာႀကီးမ်ားျဖစ္ေနသလားလို႔ပါ။ႀကက္တူေရြး စာအံသလို ဒါသင္ ဒါက်က္ ဒါေျဖ ဆိုျပီးလူျပိန္းတေယာက္မျဖစ္ျဖစ္လာေအာင္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကိုအကြက္က်က်ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့နဝတ နအဖေတြရဲ႕ယုတ္မာခ်က္ကေတာ့မီးကုန္ယမ္းကုန္ပါပဲ။
ဒီေတာ့လက္ရွိအေျခအေနမွာဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုေဖာ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ျမန္မာျပည္ႀကီးကိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳေတြလုပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးမင္းမ်ားကိုကြ်န္မေျပာခ်င္တာကေတာ့ အေျခခံပညာမူလတန္းအလယ္တန္းအထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ အခန္းနဲ႔မဆံ့ေအာင္ေက်ာင္းသားေတြျပည့္က်ပ္ေနတာေတြ . စာသင္ခန္းထိုင္ခံုေတြမလံုေလာက္မွဳေတြ. အရည္အခ်င္းျပည့္မီတဲ့ဆရာဆရာမမ်ားနည္းပါးမွဳေတြ ဆရာဆရာမေတြအေနနဲ႔စာသင္ခန္းထဲမွာသေဘာေလာက္သာသင္ျပီးက်ဴရွင္ေပးေနမွဳေတြ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာအမ်ိဳးသားေက်ာင္းဆရာေတြမရွိသေလာက္နည္းပါးလာမွဳေတြကိုတာဝန္ယူေျဖရွင္းေပးေစခ်င္ပါတယ္။
ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ပညာေရးစနစ္ကိုေျပာင္းလဲမယ္ဆိုရင္ေတာ့တကၠသိုလ္ပညာေရးကိုသာမကအေျခခံပညာေရးစနစ္ကိုပါအဓိကထားေျပာင္းလဲရမွာျဖစ္တယ္လို႔ယူဆမိပါတယ္။အေျခခံပညာေရးစနစ္ရဲ႕သင္ရုိးညႊန္းတမ္းေတြကိုေခတ္နဲ႔အညီျပန္လည္ျပဳစုျခင္း
ပညာေရးစနစ္ကိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ေဆာင္ရႊက္ေပးျခင္း
ဆရာဆရာမေတြရဲ႕အရည္အေသြးကိုျပည့္မီေအာင္ျမွင့္တင္ေပးျခင္း
စာသင္ေက်ာင္းအေဆာက္အအံုေတြကိုလံုေလာက္စြါေဆာက္လုပ္ေပးျခင္း
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကိုလြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာပညာသင္ႀကားေစျခင္း
ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဆီကအေႀကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီးအလွဴေငြေတာင္းခံမွဳမျပဳျခင္း
ပညာေရးအသံုးစရိတ္ကိုယခုထက္သိသိသာသာျမွင့္တင္ေပးျခင္းစတဲ့အခ်က္ေတြကိုမလြဲမေသြျပဳလုပ္ေပးဖို႔လိုအပ္လို႔ထင္ပါတယ္။
အကယ္၍သာအဲလိုလုပ္ေပးျခင္းမရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့လက္ရွိျမန္မာျပည္ရဲ႕ပညာေရးစနစ္ဟာနဝတ နအဖအစိုးရလက္ထက္ေတြကလိုပဲေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကိုလူျပိန္းဇာတ္သြင္းဖို႔မ်ားစဥ္းစားေနေလေရာ့သလားလို႔သံသယရွိစရာပါပဲ။