Tuesday, August 13, 2013
ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ဆံုးမစာ
============================
( ယခုေခတ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြနဲ႔ ထပ္တူပါဘုရား.. )
တရားကိုေတးလိုဆို၊
အဖကို သားကဆဲ၊
ေဆြမ်ိဳးထဲကဓားျပတိုက္၊
မိုက္ရဲလွ်င္ ေသာတပန္၊
မေကာင္းၾကံကသမာဓိ၊
ေရႊရွိမွလူလိမၼာ၊
လိမ္ႏိုင္မွသစၥာရွင္၊
ရုိးသားသူကိုအရူးလို႔ထင္၊
အက်ၤီပါးႏွင့္ဥပုသ္သည္၊
ဇရပ္အလည္ ကို႔ယိုးကားယား၊
လူဆင္းရဲကသူေဌးေယာင္ေဆာင္၊
အ၀တ္ေျပာင္မွ လူရုိေသ၊
ေရႊရွိဘုရားမွရွိခိုးခ်င္၊
ဇာတ္သမားမွလူေခၚခ်င္၊
အပ်ိဳငယ္က၊လင္ေနေစာ၊
အမ်ိဳးေကာင္းသမီးက ပိုက္ဆံရွာ၊
လင္ရွိမယားကအပိ်ဳလုပ္၊
ဆယ္ႏွစ္သမီးက အိမ္ေထာင္ခ်င္၊
ဖိုးသူေတာ္က ဘိုစေတာက္ခ်၊
အပ်ိဳေပါက္စ ႏွစ္လင္ယူ၊
လူရင္းႏွီးေတာ့ အတိုးခ်၊
ခိုးဓားျပက လူလို႔ေအာ္၊
ဆယ္အိမ္ေခါင္းကစိတ္ၾကီး၀င္၊
မယ္သီလက အႏုေဆးေဖၚ၊
မေရွာင္တမ္းတိုးတာ တစ္ခုလပ္၊
အမွန္ေျပာေတာ့အမုန္းပြား၊
ဥပုသ္ေစာင့္ရင္းအတင္းေျပာ၊
ေခတ္ၾကီးကိုေတာ့ အျပစ္ဆို၊
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ျဖင့္ အေကာင္းထင္၊
အလွဴေပးရင္းထမင္းေရာင္း၊
မသာပို႔ရင္း အပ်ိဳလွည့္၊
သူေတာ္ေကာင္းတို႔တရားပ်က္ၾကျပီ။
(ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္)
Labels:အတိတ္က ၿမိတ္သမိုင္း
သုတေဆာင္းပါး,
အမွတ္တရ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment