'မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံမွတကယ္ခ်စ္တာလား '

တစ္ခါတေလက် စာေရးရသည္မွာ ဝဋ္နာကံနာခံစားရသူတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနသည္။ ေငြေၾကး စာမူခမွာ မက္ေမာေလာက္ဖြယ္ မရွိပါပဲ ဝါသနာအရ အခ်ိန္ကုန္ လူပင္ပန္းခံ၍ ေရးသားရာ၌ လူမုန္းခံရတာ ႏွင့္ တန္ရဲ႕လားဟု စဥ္းစားမိသည္။ အာဖဂန္နစၥတန္တြင္ ဗုဒၶသာသနာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားျခင္းအေၾကာင္း ဆိုေသာ ေဆာင္းပါးကို ေရးမိေတာ့ ဘာသာျခားေတြက မုန္းၾကသည္။ မွန္တာကို ေဝဖန္ေထာက္ျပေတာ့ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္သူ ပါတီဝင္အခ်ိဳ႕က ပုတ္ခတ္ေဝဖန္ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ထူးႀကီး မူးႀကီး ေဆြးေႏြး ခန္းဟူေသာေဆာင္းပါး ေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္မွာ ပါလာေတာ့ NLD ပါတီအခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတာ့ကို အျပစ္တင္ ၾကသည္။ ေဖစ့္ဘြခ္ မွာေရာ၊ လူခ်င္းေတြ႔ၾကေတာ့ေရာ ေဝဖန္ၾကသည္မွာ ကၽြက္ကၽြက္ညံေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့ကို NLD ဆန္႔က်င္ေရးေတြ ေရးသည္ဟု စြပ္စြဲၾကသည္။ ႀကံ႔ခိုင္ေရးပါတီဝင္ျဖစ္မည္ဟု တစ္ေယာက္က သမုတ္သည္။ စစ္တပ္ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ရမည္ဟု မ်က္ကန္းတေစၦ မေၾကာက္ေျပာသူက ေျပာသည္။ ေထာက္လွမ္းေရးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္မည္ဟု ထင္မိထင္ရာကို ေျပာသူက ေျပာသည္။ A.B.C.D ေတာင္တတ္ရဲ႕ လား ဟု ရန္ေတြ႔သူလည္းပါသည္။ ခက္သည္မွာ ကၽြန္ေတာ့ေဆာင္းပါး၏ ဆိုလိုရင္းကို တကယ္ေသေသခ်ာခ်ာ မဖတ္ဘဲ ရမ္းေဝဖန္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေဖစ့္ဘုတ္မေကာင္းကြက္မွာ လူ တစ္ေယာက္က မဟုတ္ကဟုတ္က ေခါင္းစဥ္တစ္ခုတပ္ ကာ Post တစ္ခု တင္လုိက္သည္ႏွင့္ လူတို႔သည္ ထိုေခါင္းစဥ္ မွန္သည္ မွားသည္ကို မဆန္းစစ္ေတာ့ဘဲ ထိုကိစၥကို အမွန္ႀကီးအလား ေရးၾကေျပာၾက ေဝဖန္ ၾကျခင္းေပတည္း။ ဘယ္ကိစၥမဆို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ဟုတ္မဟုတ္ ေတာ္မေတာ္ ေဝဖန္ၾကျခင္းေပတည္း။ ဘယ္ကိစၥမဆို ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ္မေတာ္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားခိုင္းေသာ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ကာလာမသုတၱံႏွင့္ေတာ့ အခ်ိဳ႕သူမ်ားမွာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႀကီး ဆန္႔က်င္ေနေလသည္။ ေျပာလက္စႏွင့္ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ ေျပာပါမည္။ ေရးလက္စႏွင့္ ေရးပါမည္။ သေဘာထားႀကီးႀကီး ထား၍ ဖတ္ေတာ္မူၾကပါကုန္။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝတြင္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲေပးခြင့္ရခဲ့ဖူးေသာ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ NLD ပါတီကို မဲေပးခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ဇာတ္ေမ်ာေနၿပီး ၂၀၁၀ တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ထပ္လုပ္ရာ NLD ပါဝင္မလာသျဖင့္ မဲတစ္ျပား အလဟသ မျဖစ္ေစလိုေသာေၾကာင့္ NLD ပါတီအား မဲေပးခဲ့ပါသည္။ ၂၀၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္မူ ကၽြန္ေတာ္ ေနထုိင္ေသာ ၿမိဳ႕နယ္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲမရွိသျဖင့္ မဲမေပးခဲ့ရပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ရွိခဲ့ပါမူ NLD ကိုပဲ မဲေပး ပါမည္။ ၂၀၁၅ တြင္ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ခဲ့လွ်င္လည္း NLD ကိုပဲ မဲေပးပါမည္။ ဘာေၾကာင့္ NLD ကို မဲေပး သလဲဟု ေမးလာလွ်င္မူ ေလာေလာဆယ္တြင္ NLD ပါတီထက္ေကာင္းေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီမရွိဟု (ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အယူအဆျဖစ္ပါသည္) ရိုးသားစြာ ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ မဲေပးဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ ေမးစရာရွိလာသည္မွာ ကၽြန္ေတာ္သည္ NLD ပါတီဝင္လားဟု ေမးလာခဲ့လွ်င္ မဟုတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တစ္သက္တြင္ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးပါတီကိုမွ မဝင္ဖူးပါဟု ေျဖရပါလိမ့္မည္။ ဒါဆိုလွ်င္ NLD ပါတီက ေဆာင္ရြက္ေနေသာလုပ္ငန္းမ်ားအားလံုးကို မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံပါသလား၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘာလုပ္လုပ္ ဘာေျပာေျပာ မ်က္စိမွိတ္၍ ေထာက္ခံပါသလားဟု ေမးလွ်င္ မေထာက္ခံႏုိင္ပါ၊ သေဘာမတူ ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကိုမူ သေဘာမတူေၾကာင္း ေျပာမည္သာ ျဖစ္သည္ဟု အေျဖထြက္ ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္သို႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရာက္ခဲ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းမ်ားစြာထဲမွ အဓိကအေၾကာင္းအခ်က္ တစ္ခုမွာ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္မႈ မ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ လူႏွင့္ မူကိုခြဲ၍ မျမင္ႏုိင္ၾက။ လူကိုခင္သည္ႏွင့္ မူကို ျပင္ၾကေတာ့သည္။ ပုဂၢိဳလ္ခင္၍ တရားမင္ၾကေတာ့သည္။ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္လည္း ေဒါက္တာဘေမာ္ကို အဓိပတိ အာဏာရွင္ႀကီးဟူ၍ တင္ေျမာက္လိုက္ၾကသည္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္ကလည္း ဦးေနဝင္းဆိုလ်ွင္ ဘုရင္တစ္ဆူပမာ ခ်ီးပ ခဲ့ႀကသူေတြ အနားမွာ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေန သည္။ ကပ္ဖားရပ္ဖားေတြ ေျခခ်င္းလိမ္ေနသည္။ ဦးႏုေခတ္တြင္လည္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုလာလ်ွင္ နင္းေလွ်ာက္သြားရန္ ဆံပင္ကို လမ္းခင္းေပးေသာ အမ်ိဳးသမီးေတြပင္ရွိခဲ့သည္။ စစ္အာဏာရွင္လက္ထက္တြင္လည္း ဟစ္တလာကို နာဇီပါတီဝင္မ်ားက ေႀကာက္ရသလို ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတစ္ဦးကို ေနာက္လိုက္ မ်ားက ဦးထိပ္တင္ခဲ့ႀကရသည္။ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားကို ႀကည္ညိဳျခင္း၊ ေလးစားျခင္း၊ခ်စ္ခင္ျခင္း၊ ေထာက္ခံျခင္းသည္ ေကာင္းပါ၏။ သို႔ေသာ္ ထုိလူ ဘာလုပ္လုပ္၊ လုပ္သမ်ွအားလံုးေကာင္းပါသည္ခင္ဗ်ားဟု မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံေနျခင္းသည္ ဥာဏ္ပညာ မပါေသာ အေပၚယံေထာက္ခံျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ေပသည္။ ျမင္းထိန္းငတာက သူ၏ ဥတုေဘာဇနက်မ္းကို ပစ္ခတ္ေထာက္ခံေနတာကို ေယာမင္းႀကီး ဦးဖုိးလိႈင္က လက္မခံခဲ့ပါ။ ပုဆိုးတစ္ထည္ေပးၿပီး ေနာက္ကို ငါ့က်မ္းအေႀကာင္း ဘာမွမေျပာနဲ႔ဟု စကားပိတ္ေျပာခဲ့ရသည္ကို သတိမူသင့္လွေပသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးတြင္ အမိမဲ႔သား ေရနည္းငါး ဆိုသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနေပသည္။ ယခင္ နဝတ၊ နအဖ ေခတ္ တစ္ေလ်ွာက္လံုးက ရွိခဲ့ေသာ အစုိးရႏွင့္ အတိုက္အခံဟူေသာ အင္အားစုတြင္ အတိုက္အခံဟူေသာ (opposition) ဟူေသာ အင္အားစုမွာ မရွိသေလာက္ျဖစ္သြားၿပီး ႏုိင္ငံေရးအင္အား ခ်ိန္ခြင္လ်ွာပ်က္သြားေပၿပီ၊ NLD သည္ ႀကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲသို႔ ေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္မွစ၍ အာေစးထည့္လိုက္သည့္သဖြယ္ ႏုိင္ငံ့အေရးအရာမ်ားတြင္ ႏႈတ္ပိတ္၍ သြားေလၿပီ။ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္လည္း ႏုိင္ငံေရးထက္ လူမႈေရး၊ သာေရး နာေရးနယ္ပယ္မ်ားသို႔ ပို၍ တိမ္းညႊတ္သားေလၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအဝင္ တခ်ိဳ႕ NLD အမတ္မ်ားက ေကာင္းမြန္ေသာ မိန္႔ခြန္းမ်ား၊ အဆုိမ်ား တင္သြင္းသည္ကို ၾကားရပါသည္။ (ဥပမာ- ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားကို ထုတ္ေဖၚေၾကျငာေရး အဆို၊ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ကို ျပန္လည္ဆင့္ျမွင့္တင္ေရးအဆို၊ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးကို အဆင့္ျမွင့္တင္မည့္အဆို စသျဖင့္။) ဤသို႔ေကာင္းမြန္ေသာ အဆုိျပဳခ်က္မ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ပါတီႀကီးတစ္ခုလံုးအေနႏွင့္မူကား ျပည္သူေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ ရာတြင္ ယခင္စစ္အစိုးရလက္ထက္ကလို ျပည္သူႏွင့္ တသားတည္း အင္တိုက္ အားတုိက္မရွိေတာ့သလို ခံစားရသည္။ အထူးသျဖင့္ ရခိုင္အေရးအခင္း၊ ေက်ာက္နီေမာ္ အေရးအခင္း၊ ကခ်င္ျပည္တြင္းစစ္၊ စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ကန္႔သတ္ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနက လႊတ္ေတာ္တြင္ ဥပေဒၾကမ္းတင္သြင္းျခင္း၊ လယ္သမားမ်ား မတရားေျမယာသိမ္းခံရျခင္းမ်ားအား ပါတီအေနျဖင့္ ထိေရာက္ေသာ တံု႕ျပန္မႈမ်ား လုပ္ခဲ့တာမေတြ႔ရေပ။ ကခ်င္စစ္ပြဲကို တစ္ႏုိင္ငံလံုးက အုန္းအုန္းကၽြတ္ကၽြတ္ ဆန္႔က်င္ရာ၌ NLD ပါတီသည္ ပါဝင္မလာေပ။ ရခိုင္အေရးကို ပထမဆံုး သံုးသပ္ရာ၌ လူနည္းစု၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို လူမ်ားစုက ေလးစားရမည္ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စတင္ေျပာၾကားခဲ့ရာ မူဝါဒအရ ႏုိင္ငံတကာတြင္ လူၾကား၍ ေကာင္းေသာ္ လည္း ေျမျပင္အေနအထားႏွင့္မူ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနခဲ့ သည္။ ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာေဒသမ်ားတြင္ လူမ်ားစုမွာ ဧည့္သည္ ဘဂၤါလီမ်ားျဖစ္ၿပီး လူနည္းစုမွာ အိမ္ရွင္ ရခိုင္ႏွင့္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္သည္။ က်ဴးေက်ာ္ရမ္းကားေသာ ဧည့္သည္အမ်ားစုေၾကာင့္ အိမ္ရွင္ လူနည္းစုမွာ ဒုကၡပင္လယ္ေဝေန ဆဲဝယ္ ဤမွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားအမ်ားစုမွာ စိတ္ထိခိုက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ ရခိုင္ေဒသတြင္ အခ်ိဳ႕ ဘာသာျခားမ်ားသည္ မယား အမ်ားအျပားယူကာ ကေလးမ်ား အကန္႔အသတ္မရွိ ေပါက္ဖြားၾကေသာေၾကာင့္ လူဦးေရထိန္းခ်ဳပ္ရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ တစ္အိမ္ေထာင္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ေဒသႏၱရအမိန္႔ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းအေပၚ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္မညီ၍ ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတစ္ခုတြင္ ေျပာခဲ့ျပန္သည္။ ထုိစဥ္က ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤေစာင့္ၾကည့္ဂ်ာနယ္မွပင္ အမ်ိဳးသားေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးအမည္ျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဆာင္းပါးေရး ခဲ့ဖူးပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ကမၻာ့အဆင့္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ ႏုိင္ငံတကာက လက္ခံထားေသာ လူ႔အခြင့္အေရး စံႏႈန္းရႈေထာင့္မွ ဤေဝဖန္ခ်က္ကို ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠဌအေနျဖင့္ ျပည္ပသို႔ ခရီးစဥ္မ်ား ထြက္ခြာေသာ အခါ မူဆလင္မ်ား၊ ဘဂၤါလီမ်ား၊ ရိုဟင္ဂ်ာဟု သူတုိ႔ကိုယ္သူတို႔ အမည္ေပးထားေသာ ဘဂၤါလီမ်ားက မၾကာခဏဆႏၵျပကန္႔ကြက္ေတာင္းဆို ဖိအားေပး သျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရးစာအုပ္ေပၚတြင္ ေျခစံုရပ္၍ ဤစကားကို ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဤကမၻာႀကီး၌ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ တန္းတူ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးက အေလးထားေသာ အရာတစ္ခုမွာ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား (National Interest) ျဖစ္ေပသည္။ တစ္ခါတရံ ႏႈတ္မွ ဖြင့္ဟ မေျပာၾကေသာ္လည္း အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို လူ႔အခြင့္အေရးထက္ ပို၍ အေလးထားၾကသည္ကို လည္း ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီး၏ အစိုးရမ်ား၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားတြင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ရေလသည္။ ကိုယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ိဳး ရွိမည္ဆိုလွ်င္ လူ႔အခြင့္အေရး စံခ်ိန္စံႏႈန္းမ်ားကို ေက်ာ္လြန္ဆံုးျဖတ္ ခဲ့တာေတြလဲ သာဓက အလီလီရွိခဲ့ၿပီးသားျဖစ္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အၾကမ္းဖက္တုိက္ဖ်က္ေရးအတြက္ လိုအပ္လွ်င္ ႏုိင္ငံသား တို႔၏ တယ္လီဖုန္းကို ၾကားျဖတ္နားေထာင္ႏုိင္ခြင့္၊ တရုတ္ျပည္တြင္က်င့္သံုးခဲ့ေသာ တစ္အိမ္ေထာင္ ကေလးတစ္ေယာက္ မူဝါဒ၊ ဂြာတာနာမို အက်င္းစခန္းတြင္ မူဆလင္အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္သမားဟု မသကၤာသူမ်ားကို တရားမစြဲဘဲ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အေမရိကန္ အစိုးရမွ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း၊ စကၤာပူႏုိင္ငံတြင္ အမ်ားျပည္သူပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို မႈတ္ေဆးဘူးျဖင့္ မႈတ္ခဲ့သူ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိုက္ကယ္ဖိန္းကို စကၤာပူအစိုးရမွ မွတ္ေလာက္ေအာင္ ႀကိမ္ဒဏ္ေပးခဲ့ျခင္း စသည္တုိ႔သည္ လူ႔အခြင့္အေရး ရႈေထာင့္သက္သက္ မွၾကည့္လွ်င္ မွန္ကန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားမဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံတုိင္း၌ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ တမ္းတူအေရးႀကီးေသာ အခ်က္မွာ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ၏ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၏ ေထာက္လွမ္းေရးလွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ခ်လုိက္သူ အက္ဒ္ဝပ္စနိုးဒန္းကို လက္ခံ၍ ႏိုင္ငံေရး ခို္လႈံခြင့္ေပးခဲ့သူ မည္သည့္ႏုိင္ငံကို မဆို အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု က ကုန္သြယ္ေရးအထူးအခြင့္အေရးမ်ား ရုပ္သိမ္းမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ေနျခင္းသည္ သူတို႔ႏိုင္ငံ(အေမရိကန္ႏုိင္ငံ) ၏အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အသည္းအသန္ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ (ယခုအခါ ရုရွားႏိုင္ငံက သူတို႔အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ စႏိုးဒန္းကို ခိုလွႈံခြင့္ ျပဳလုိက္ေလၿပီ) ။ ဒါကို အိုဘားမားရယ္ ဒါကသူ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္ လူ႔အခြင့္အေရးပဲ။ အေရးမယူ ပါနဲ႔ဟု လူ႔အခြင့္အေရးေခါင္းမ်ားက သြားေျပာလည္း ရမည္မဟုတ္ပါ။ အိုဘားမား သူ႔ႏုိင္ငံ အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ပ်က္ပ်က္သားသားရပ္တည္ခဲ့သလို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိ္င္ငံ အေရး တြင္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား National Interest ေပၚတြင္ ေျခစံုရပ္၍ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာေစခ်င္ပါ သည္။ လူ႔အခြင့္အေရးသည္ ေကာင္းမွန္းကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ိဳးသား၊ သာသနာႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ လူ႔အခြင့္အေရးသည္ ဒုတိယေနရာမွာ ရွိေစခ်င္ပါသည္။ ပ်ဴေခတ္မွစကာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တည္တံ့ ထြန္းကားလာခဲ့ေသာ ဗုဒၶသာသနာသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္ေရာက္မွ လူမ်ိဳးႏွင့္ သာသနာ ေပ်ာက္ကြယ္ဖို႔ လမ္းစေပၚလာသည္ဆိုလွ်င္ ရင္နာစရာေကာင္းပါသည္။ ရာဇဝင္ရိုင္းပါလိမ့္မည္။ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းခံၾကြ ရာတြင္ ေသနတ္ႏွင့္လိုက္၍ ရဲက ေစာင့္ေရွာက္ရေသာ ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္းလို အျဖစ္မ်ိဳးလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံကို မျဖစ္ေစလိုပါ။ (ယခုပင္ ဆရာေတာ္မ်ား တရားပြဲမွာ ရဲအေစာင့္အေရွာက္ ႏွင့္ လုပ္ေန ရေလၿပီ) အစိုးရမွာ တာဝန္ရွိသကဲ့သို႔ အဓိက အတုိက္အခံ ပါတီႀကီးမ်ားမွာလည္း အမ်ိဳးသားေရး တာဝန္ရွိပါသည္။ ထုိကိစၥမ်ားသည္ ပါတီအားလံုးႏွင့္ ဆိုင္သျဖင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုပဲ ေရြး၍ ေျပာေနျခင္းမွာ တရားမွ်တမႈမရွိပါဟု အခ်ိဳ႕ကလည္း ေျပာၾကေသးသည္။ အျခားပါတီမ်ားအေပၚ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တကြ ျပည္သူလူထုသည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမား မထားခဲ့ၾကသျဖင့္ ဘာမွ ေဝဖန္အႀကံျပဳ စရာမရွိပါ။ NLD ပါတီသည္ အာဏာရပါတီတစ္ရပ္ျဖစ္လာရန္ အလြန္နီးစပ္ေနေသာ အေနအထားတြင္ရွိရာ ကိုယ္သံေယာ ဇဥ္ရွိေသာပါတီ လမ္းေခ်ာ္သြားမွာစိုး၍ ေစတနာျဖင့္ ေရးေန ေျပာေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အရပ္ကတာေတလန္ေနေအာင္ ဆိုးသူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူကမွ အေမာခံကာ တရားခ်မေနခ်င္ ေတာ့ေသာ္ လည္း လူေကာင္းတစ္ေယာက္ သတိလက္လြတ္ကာ အမွတ္တမဲ့လမ္းမွားသြားမည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ သတိေပးေထာက္ျပ ေနရျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ဘယ္သူ ေကာင္းသည္ ဘယ္သူဆုိးသည္ ဆိုသည္ကိုမူ လူတုိင္းလူတိုင္း ပါတီတုိင္းသည္ ကိုယ့္သမုိင္းကိုယ္ ေရးခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ သည္ ျပည္သူလူထုသည္ သမုိင္းတစ္ေလ်ာက္ အျဖဴအမဲကို သဲကြဲခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးသည္ ဟင္ ဆိုလွ်င္ မည္သူမွ် လွည့္မၾကည့္ခ်င္ၾကေတာ့ေပ။ NLD သည္ ၂၀၁၂ တြင္ အေတာ္ေျပာင္းလဲသြား၏ ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါတီအတြက္ ေထာင္က် တန္းက် ဘဝအပ်က္ခံ၍ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကသူမ်ား မထင္ေပၚပဲ ခါေတာ္မီဝင္ေရာက္လာေသာ Celebrity မ်ား ေရွ႕တန္းေရာက္လာတာ တအံ့တၾသ ေတြ႔ရ၏။ (ကမၻာ့ႏုိင္ငံေရးသုခမိန္မ်ား၏ အဆိုအရဆိုလွ်င္ ႏုိင္ငံေရးတြင္ မယံုၾကည္ရဆံုး ဘက္အေျပာင္းဆံုးမွာ ရုပ္ရွင္၊ ဂီတ၊ ေမာ္ဒယ္ စေသာ Celebrity မ်ားျဖစ္သည္ဟူ၏) စစ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ဒီမိုကေရစီမေကာင္းေၾကာင္း၊ ႏုိင္ငံေရးသမား မ်ားမွာ တုိင္းျပည္တြင္ အဖ်က္သမားမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း မၾကာခဏ ေပၚလစီရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ားတြင္ စိတ္ပါလက္ပါ သရုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ မင္းသားမင္းသမီးအခ်ိဳ႕မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ သြားေတြ႔ၿပီး ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ သူတို႔ဘယ္လုိေထာက္ခံခဲ့ေၾကာင္း လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းၾက သည္ကို အညတရ ေထာင္ထြက္ႏုိ္င္ငံေရးသမားေတြလည္း ေငးၾကည့္ေနရေလၿပီး အခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုယ့္အေမ အရင္းေျပာေသာ စကားကိုပင္ ကၽြန္မက နားမေထာင္၊ အေမစုေျပာေသာစကား ကိုမွ ေျမဝယ္မက် နားေထာင္ပါသည္ဟု ဟစ္ေၾကြးလာၾကေလရာ မ်က္ကန္းတေစၱမေၾကာက္ ေျပာသူက ေျပာ၍ ယံုၾကည္သူက ယံုၾကည္ၾကေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ျဖင့္ ကိုယ့္မိခင္စကားကိုမွ နားမေထာင္ သူသည္ အနေႏၱာအနႏၱ ငါးပါးကုို ဂရုစိုက္သူ မဟုတ္၊ ခင္ပြန္းႀကီးဆယ္ပါးကို ျပစ္မွားသျဖင့္ ေထာက္လည္း မေထာက္ခံ၊ အယံုအၾကည္ လည္း မရွိေပ၊ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာေသာ စကားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အနားတြင္လည္း အႀကံေကာင္း၊ ဥာဏ္ေကာင္းေပးႏုိ္င္ေသာ လူမ်ား အနား မကပ္ႏုိင္ပဲ၊ ခရိုနီမ်ား၊ ကပ္ဖားယပ္ဖားမ်ား၊ ခါေတာ္မီ ႏုိ္င္ငံေရးသမားမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိုးကြယ္သူမ်ား၊ စိန္နားကပ္အေရာင္ႏွင့္ ပါးေျပာင္ခ်င္သူမ်ား၊ အခြင့္အေရးသမားမ်ား၊ Celebrity မ်ားသာ ဝုိင္းဝုိင္း လည္ေနသည္။ ကိုယ္တုိင္ကအရည္အခ်င္းရွိသည္ ျဖစ္ေစ၊ မရွိသည္ျဖစ္ေစ ၂၀၁၅ တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ အရွိန္ NLD အရွိန္ျဖင့္ ဝင္တိုးလိုက္ လွ်င္ အမတ္အေခ်ာင္ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ဝင္ကပ္သူ မ်ားလည္းမရွားေပ။ တိုင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္၍ ေထာက္ခံသူ မ်ား ပင္ မ်က္စိလည္ႏိုင္ေစေသာ အခင္း အက်င္းမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ မ်က္စိရွင္သူမ်ားက ကိုယ္ျမင္သမွ်သိသမ်ွကို ေစတနာျဖင့္ သတိေပး ေထာက္ျပေသာအခါ ေျပာဆိုေဝဖန္သူကို အျပစ္မလုပ္အပ္ေပ။ ငါတို႔ အက်ိဳးကိုလိုလားလို႔ ေျပာတာပါလား ဟုသာ ခံယူအပ္၏။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္း၌ အင္အားအႀကီးမားဆံုးပါတီႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ သူ႔ပါတီကို ေဝဖန္ေထာက္ျပလာသူတိုင္းကို ေတာတြင္းသို႔ မရမက ဖိတ္ေခၚ၍ ျဖဳတ္ထုတ္သတ္ လမ္းစဥ္ျဖင့္ သားကအေဖကိုသတ္၊ တပည့္က ဆရာကိုသတ္ျဖင့္ ဘီလူးဆိုင္းတီး ၍ ထြက္လိုက္ရာ တစ္ခါမွ အာဏာမရလိုက္ဘဲ အကြဲကြဲအျပားျပားျဖစ္ကာ မလွမပဇာတ္သိမ္း သြားေလ သည္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္တြင္လည္း ေဝဖန္ေရးကို တစ္စိုးတစ္စလုပ္မိသည္ႏွင့္ ပါတီ၏ ရန္သူသတ္မွတ္ၿပီး ဒုကၡမ်ိဳးစံုေပးခဲ့ႀကရာ မဆလ ပါတီ ဘယ္လိုနိဂံုးခ်ဳပ္ သြားသည္ကိုလည္း ေျပာျပစရာပင္ လိုမည္ မဟုတ္ေခ်။ ပါတီတစ္ခု၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို အၿမဲတမ္းပုဂၢိဳလ္ေရး ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေနျခင္းသည္ ထုိပါတီကို ခ်စ္ရာမေရာက္၊ ႏွစ္ရာေရာက္ေနေပသည္။ NLD ပါတီ၌ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကို ကိုးကြယ္ႀကျခင္းမွာ လိုသည္ထက္ပိုေနသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ သည္။ ေမာ္စီတုန္းကို ဘုရားတစ္ဆူ ဂူတစ္လံုး ကိုးကြယ္ခဲ့ႀကေသာ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ လူငယ္ေလးမ်ားကိုသာ သတိရမိေလ သည္။ ဒီလိႈင္းစာေစာင္ကို ထုတ္ေဝရာ၌ပင္ ဂ်ာနယ္မ်က္ႏွာဖံုး၌ တစ္ခါလာလဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ပံုျဖစ္ေန သည္။ မ်ိဳးဆက္သစ္ ပါတီ၀င္မ်ား၏ ပံုကို မ်က္ႏွာဖံုးတင္တာ တစ္ခါမွ မေတြ႔ဖူးေပ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ ကို တကယ္ခ်စ္ႀကပါမူကား မဟုတ္လ်ွင္ မဟုတ္၊ မမွန္လ်ွင္ မမွန္ဟု ေျပာရဲႀကဖို႔ လိုေပမည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ကိုယ္၌ကလည္း လက္ညွိဳးေထာင္ေခါင္းညိတ္သမား သက္သက္မ်ားကို အလိုရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္သည္ ျမန္မာႏို္င္ငံ၏ ရတနာတစ္ပါးျဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ မျငင္းလို၊ တုိင္းျပည္အတြက္ တစ္ဘဝလံုး ေပးဆပ္အနစ္နာခံခဲ့ သည္မ်ားကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးေလးစားပါသည္။ ကမၻာကေလးစား ရေသာ ရွားရွားပါးပါး ပညာတတ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ကိုလည္း သေဘာ ေပါက္သည္။ အနာဂတ္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္လည္း ပညာတတ္အရပ္သားအစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မွသာ တိုင္းျပည္ ေကာင္းစား မည္ကိုလည္း အႀကင္းမဲ့ ယံုႀကည္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာလိုသည္မွာ လူတစ္ေယာက္ကို မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံေနမွ ခ်စ္ရာက်သည္မဟုတ္၊ ယထာဘူတ က်က်အမွန္အတိုင္း ႀကည့္ျမင္တတ္ေသာ အဆင့္သို႔ ကိုယ့္ဘာသာျမွင့္ႀကရမည္ျဖစ္သည္။ ယခုျမင္ရသည္ကား NLD ပါတီ အျပန္အလွန္ထိန္းညွိမႈစနစ္ ( Check and Balance ) ပ်က္သုဥ္း ေနသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တရားစီရင္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရး မ႑ိဳင္ႀကီးသံုးရပ္မွသာ Check and Balance လိုသည္မဟုတ္။ ပါတီႀကီးတစ္ခု၏ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႔အစည္းတြင္လည္း တစ္ဦးတည္းသေဘာျဖင့္ ပံုအပ္ ထားျခင္းမ်ိဳးမရွိဘဲ အျပန္အလွန္ ထိန္းညွိေစရန္ Check and Balance ရွိေစခ်င္သည့္ သေဘာ ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ ရွိလာေစရန္ ပါတီသည္ပို၍ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိဖုိ႔၊ ကိုယ့္ပါတီကို္ယ္ ေဝဖန္ေရးကို ရဲရဲလုပ္ႀကဖို႔၊ လူငယ္ေတြကို ပို၍ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးဖုိ႔၊ ဗဟိုေကာ္မတီတြင္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား ရွိဖုိ႔၊ လူမွန္ေနရာမွန္ ေရြးခ်ယ္ႀကေစဖုိ႔၊ လူတစ္ေယာက္ကို မူတည္၍ ပါတီကို ေမာင္းႏွင္ေနျခင္းမ်ိဳး ထက္ ေရရွည္အစီအမံမ်ားႏွင့္ ပါတီမူဝါဒမ်ားကို အေျခခံကာလူထုကို ဦးေဆာင္ကာ စည္းရံုးလႈပ္ရွားႀကဖို႔ ဆိုလိုရင္းျဖစ္သည္။ NLD ဖြဲ႔စည္းပံုသည္ တိဘက္လြတ္လပ္ေရး လႈပ္ရွားမႈကို ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဆရာေတာ္ ဒလိုင္းလားမားတို႔ အေဝးေရာက္တိဘက္ အစုိးရႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။ တိဘက္ျပည္ လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈကို ဒလိုင္းလားမား ဆရာေတာ္တစ္ပါးတည္းကိုသာ အားထားၿပီး လုပ္ေနႀကရာ ဆရာေတာ္ အိုမင္းမစြမ္းရွိလာေသာအခါ သူ႔ေနရာဆက္ဆံၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္ အလုပ္လုပ္မည့္ သူမရွိဘဲ ႏုိင္ငံေရးအရ ဆက္ခံမည့္သူမရွိ၍ ေတာ္လွန္ေရးအညြန္႔က်ိဳးရေတာ့သည္။ ၂၀၁၅ တြင္ NLD ပါတီႏုိင္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္ သမၼတ ျဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လိုပါ သည္။ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ဆတူ၊ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားကို ဦးစားေပး စဥ္းစားကာ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လိုပါသည္။ ထုိနည္းတူပင္ ငါ့လူကိုမထိနဲ႔ဟု မ်က္စိမွိတ္၍ အရာရာကို ေထာက္ခံေနႀက ေသာ၊ အစုိးရဘက္၊ အတိုက္အခံဘက္မွ ပုဂၢိဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈမ်ား ပေပ်ာက္သြားကာ လူထက္မူကို ဦးစားေပးအုပ္ခ်ဳပ္ႀကသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုပါသည္။ တိုင္းျပည္ကလည္း ထုိသုိ႔ပင္ ေမ်ွာ္လင့္ေနႀက ပါသည္။

သရဝဏ္(ျပည္)

၁၃-၈-၂၀၁၃ ရက္ထုတ္ ေစာင့္ၾကည့္ ဂ်ာနယ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္