Canada Condemns Burmese Decision on Aung San Suu Kyi Appeal

(No. 84 - February 26, 2010 - 1:40 p.m. ET) The Honourable Lawrence Cannon, Minister of Foreign Affairs, today issued the following statement expressing Canada’s disappointment over the Burmese Supreme Court’s decision to reject the appeal of pro-democracy leader and Nobel laureate Aung San Suu Kyi:

“Canada is deeply disappointed that the Burmese Supreme Court has rejected Aung San Suu Kyi’s latest appeal of her detention. Neither her original trial nor the appeal process has met international standards of due process, demonstrating a complete disregard for the rule of law. Canada maintains its position that her continued detention is unwarranted, unjustified and politically motivated.

“The Burmese regime has missed yet another opportunity to prove its commitment to hold inclusive, free and fair elections. The elections planned for 2010 will only be credible if the Burmese regime allows all citizens, including opposition groups, to participate freely in a transparent electoral process.

“Since December 2007, Canada has imposed the toughest sanctions of any country against the Burmese regime to protest its treatment of its people. These sanctions include a ban on goods exported to and imported from Burma. Canada again calls upon the Burmese regime to free all political prisoners, including Aung San Suu Kyi, and to engage in a genuine dialogue with members of the democratic opposition and different ethnic groups of Burma.

“In 2007, the Parliament of Canada granted Aung San Suu Kyi honourary Canadian citizenship for her tireless work for democracy in Burma.”

- 30 -

For further information, media representatives may contact:

Catherine Loubier
Director of Communications
Office of the Minister of Foreign Affairs
613-995-1851

Foreign Affairs Media Relations Office

ေရာင္းလို႔ရတာ အကုန္ေရာင္း ...

2,000 Burmese workers attend cremation rite of 8 massacred compatriots

Some 2,000 Burmese workers attended the cremation rite of eight Burmese workers who were massacred reportedly by rogue police officers on January 23.

The rite was held at the Wat Don Kaew Temple in Mae Sot district.

The workers also called on the government to bring wrongdoers to justice.

The eight were massacred reportedly by policemen while they were trying to sneak into the country.

The Nation

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ကြာက်ေလၿပီေလာ?

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေဆြးေႏြးရဲ ဗိုလ္မႉးႀကီး သန္႔ရွင္းကအမိန္႔ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ သန္းေရႊအေနျဖင့္ အမွန္တကယ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးလိုေသာဆႏၵ မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္သာ ျပည္တြင္းျပည္ပကို ဟန္ေဆာင္လွည့္ျဖားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ၏ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ ကြာက်ေလၿပီေလာ?

ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္္က

ေရြးေကာက္ပဲြဝင္ေရး မဆံုးျဖတ္ေသးဟု ေျပာ

Louisa Benson Craig Dies Aged 69

---

By SAW YAN NAING

Thursday, February 4, 2010

---

COMMENTS (0)

RECOMMEND (6)

E-MAIL

PRINT

TEXT SIZE

Louisa Benson Craig, an inspirational Karen community leader and former Miss Burma, passed away after a long battle with cancer in California on Feb. 2. She was 69.
Born in Rangoon in 1941 to a Portuguese and his Karen wife, Louisa became renowned for her beauty and won the Miss Burma contest twice––in 1956 and 1958. She also acted in a number of Burmese films.

Beauty queen and rebel Naw Louisa (Photo: Karen Museum)

After studying in Boston in the USA, she returned to Burma and in 1964 married Lin Htin, the former Brigade 5 commander of the Karen National Union (KNU's) military wing, the Karen National Liberation Army. Lin Htin was responsible for an attack in 1961 on the Thai border town of Mae Sot, but had surrendered with Saw Hunter Tha Mwe to the Burmese government in 1963.
Louisa was among the Burmese beauty queens who were once reportedly invited for a dinner with Gen Ne Win, the infamous Burmese dictator who seized power in 1962.

After her husband was killed by Burmese soldiers in 1965, she led his 5th Brigade back into revolution. In 1967, she married an American, Glen Craig, and settled in California. She was a founder member of the Burma Forum and a board member with the US Campaign for Burma. In recent years she suffered from brain cancer.
Zipporah Sein, the general secretary of the KNU, said she met with Naw Louisa three times in 2003-04, the latest meeting being in northern Karen State. She described Naw Louisa as a very active person who loved her Karen people and loved working for them.
“She encouraged us to work hard for the Karen people and was very active,” Zipporah Sein said. “I believe she worried about the Karen in Burma until the final days of her life.”
Louisa Benson Craig constantly lobbied for the Karen resistance movement, raising the profile of the plight of internally displaced Karen people in conflict zones in Karen State and encouraging unity among Burma's ethnic peoples. She was known as a staunch supporter of federalism in Burma.
A statement by the US Campaign for Burma on Wednesday read: “It has been an honor to have Louisa Benson Craig as part of the US Campaign for Burma family. Her decades of service to the Free Burma movement and plight of the Karen people has brought much needed attention, hope and inspiration to those of us who will continue the struggle for a free and democratic Burma.”
Maung Maung Hla, a Karen pastor in Rangoon who was close to Naw Louisa during her youth, remembered her aloud: “She had a little mole on her left cheek and she had a kind heart. She was also a very good singer.”

လႈိင္သာယာ အလုပ္သမားမ်ား ဆက္လက္ဆႏၵျပ

အညံ့ဆံုးမ်ားထဲမွာ အေကာင္းဆံုးကိုေရြး၍ ဆုေပးခဲ့ အသုဘအခမ္းအနား

ဟုဆို

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေမြးေန႔

Dear all

The Nobel Women’s Initiative is launched in 2006 by six women Nobel Peace Prize Laureates: Jody Williams, Shirin Ebadi, Rigoberta Mench Tum, Wagari Maathai, Mairead Maguire and Betty Williams. Burma’s Aung San Suu Kyi is an honourary member of the organization.

The Nobel Women’s Initiative and Women’s League of Burma are to convene a high profile “International Tribunal on Crimes against Women of Burma” in New York on March 2^nd, 2010. The tribunal will provide a powerful spotlight on the oppressions and human right abuses in Burma in order to support a development of just and peaceful Burma.

The coordinator has requested me to forward the attached invitation to the supporters of human rights in Burma. Please distribute it widely. I hope some of you or your friends will able to attend the tribunal.

Some important Info

Judges: Well known 5 Tribunal Judges. They are Nobel Laureates Shirin Ebadi (2003 Nobel Peace), Jody Williams (1997 Nobel Peace), and Adolpho Esquivel (1980 Nobel Peace), as well as Thai Human Rights Professor Vitit Mutarbhorn, and South Korean expert Dr. Heisoo Shin, a former expert UN CEDAW. They have coordinated with Archbishop Tutu’s office on the video statement he is preparing for the Tribunal since he is unable to attend.

Experts and moderator: They have invited legal, democracy movement, human rights and gender justice experts to introduce the Tribunal’s four main categories of violations. These experts will include 1 or 2 members of the Women’s League of Burma.

Testifiers: Members of this broadly representative group will testify in person or by video from Thailand, Bangladesh, and possibly China. Other testifiers will come from the US, and Canada. The group of testifiers will share individual testimonies about violations including: rape, trafficking, political persecution, including arbitrary arrest and detention, forced labour, portering, and relocation.

Media: Nobel Women’s Initiative’s Manager of Media & Communications is responsible for the comprehensive media and communications for the Tribunal.

Best Regards,

2010 ခုႏွစ္ရဲ႕ ခ်စ္သူမ်ားေန လူငယ္တုိ႕အတြက္ အမွတ္တရ

စစ္ကုိေက်ာ္လြန္ အခ်စ္နဲ.ေပ်ာ္ရြင္ရေအာင္ အခ်စ္စစ္ကုိ ဖန္တီးခဲ့တာက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗာလင္တုိင္းစ္ ခ်စ္လွခ်ည္ရဲ႕လုိ႕ ပါးစပ္က တဖြဖြဟေနတဲ့ ခ်စ္သူေတြအတြက္……… အခ်စ္ကုိ မုန္းခဲ့တဲ့ ေရာမဘုရင္လုိ ရက္စက္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြအတြက္…… အခ်စ္ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မဆုံးျဖတ္ရေသးတဲ့ ဒႆနိကအခ်စ္ပညာရွင္ေတြ အတြက္…. ႏွင္းဆီရဲ႕ အလွေတြကုိ ထင္းစည္းေတြၾကားမွာ မီးျပာခ်ခဲ့သူေတြ အတြက္…….. ဘုန္းႀကီးနဲ႕ ေခ်ာကလက္တြဲဖက္ခဲ့တဲ့ သမုိင္း မသိသူေတြ အတြက္…… မ်ဳိးဆက္သစ္တုိ႕ေရ ဘုန္းဘုန္းစံ မင္းတုိ႕တေတြ သိေစခ်င္တာက ခ်စ္တတ္ဖုိ႕ပါ ရက္စက္တဲ့ ႏွလုံးသားမ်ဳိးေတြဟာ လူအညြန္႕တုံးေစတယ္၊ ဘုန္းဘုန္းတုိ႕ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္မ်ဳိးေတြကုိ ကမၻာတခုလုံးက ဗာလင္တုိင္စ္ပါတဲ့၊ ဒါေပမဲ့ အာဏာမက္တဲ့ စစ္ဘီလူးေတြက ဒုိ႕ကုိေတာ့ အခ်စ္ရွဳးလုိ႕ ဆုိၾကေပမယ္၊ ဒါေပမဲ့ကြယ္ ရက္စက္သူေတြ ျဖစ္ေစအုန္း ဘုန္းဘုန္းႏွလုံးက စစ္သားေတြကုိ မမုန္းႏုိင္ဘူး၊ ဘယ္လုိပင္ ေထာင္ထဲထည့္ေစအုန္း ဒုိ႕တေတြႏွလုံးသားက ျငင္းပြားစရာမရွိ၊ ကုိယ္ရဲ႕ေသြးသား ျပည္သူ႕စစ္သား ဦးေႏွာက္ တေဒါင့္မွာ ဘုန္းဘုန္တုိ႕ ေမတၱာတရားကုိ နားလည္မွာပါ၊ ခ်စ္တတ္သူတုိ႕ေရ အာဃတႀကီးမုန္းမာန္ထားရတာ ကုိေရာသူပါ ေမာလွပါတယ္ ေတာကလုိပဲ မာန္မာနေတြခ၀ါခ် မွ်တတဲ့ မဇၥ်ိမလမ္းစဥ္ကုိ စၾကရေအာင္၊ ဟန္ေဆာင္တတ္သူတုိ႕ေရ ဟန္ေဆာင္ခ်စ္လဲ မေကာင္း၊ သံေရာင္ဟစ္ အမွန္ျခစ္မိတဲ့ ဟန္ေဆာင္တဲ့ အရင္းအျမစ္က ပါတီေတြေထာင္ အခ်စ္ေတြကုိလဲ ေပါင္၊ျပည္သူကုိ တန္ဘုိးမထားတတ္တဲ့ စစ္၀ါဒီေကာင္ေတြမွာ ဟန္ေဆာင္သူအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ပါတယ္ႀကိဳက္ပါတယ္ အတင္းအဖ်င္းစကားေတြဖြလဲ၊ ျပည္သူေတြရဲ႕ အခ်စ္စစ္ကုိ ဒင္းတုိ႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဗားလင္တုိင္းစ္ကုိလဲ ၾကည္ညဳိသဗ်၊ က်ဳပ္တုိ႕ရြာက ေစာေ၀သတၱိကုိလဲ အေလးထားတယ္၊ က်ဳပ္ေရးခ်လုိ႕ အီးေမးရခဲ့ရင္လဲ က်ဳပ္ကုိနားလည္ေပးႏုိင္သူက ဘုိမလဲမဟုတ္ ညဳိျမလဲ မဟုတ္ပါ တကယ္ေတာ့ အခ်စ္ကုိဆန္႕က်င္သူဟာ သူေတာ္စင္ မဟုတ္ပါလားလုိ႕………. ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျခင့္ ၂၀၁၀မွာ အခ်စ္ေတြအားလုံး ရွင္သန္ႏုိင္ၾကပါေစ ဘုန္းဘုန္းစံ အေမရိက ashincandobhasacara@gmail.com

အရွင္ဉာဏိက

1
ခရီသြားေဆာင္းပါး (၁)
ကြန္ျပဴတာ၊ ကီးဘုဒ္ႏွင့္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ သေဘာတရား
အရွင္ဉာဏိကA
အာရွခရီးစဥ္ ၁.၂.၃.၄၊ မုိင္ယာမီခရီးစဥ္အျဖစ္ အမွတ္တရ မုိင္ယာမီ ၁.၂.၃.၄.၅ န႔ဲ အဂၤလန္သြားခဲ့တဲ့ တစ္လ တာကုိ အဂၤလန္ခရီး မၿပီးေသးပါဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ ၁.၂.၃.၄………၂၅…ရယ္လုိ႔ မၿပီးေသးတဲ့ ခရီးကုိ ေရးျဖစ္တဲ့ ကုိယ့္ကုိ အေ၀းက အေၾကာင္းေတြခ်ည္းပဲ ေရးမေနနဲ႔ေလ။ ကုိယ့္အနီးအနားက အေၾကာင္းမ်ားကုိလည္း ေရး ပါဦးလုိ႔ ေျပာခဲ့တဲ့သူ သုံးေလးဦးမက ရွိခဲ့ၿပီ။ သူတုိ႔ေတြ ခုလုိေျပာၾကေပမယ့္ စိတ္ပါတဲ့အခါ စိတ္ပါတာကုိ ေရး ၿပီး၊ စိတ္မပါရင္ ဖိတ္စာတုိေလးကုိပင္လ်င္ မေရးမရုိက္ခ်င္တဲ့ ကုိယ့္ဓေလ့ေၾကာင့္ ကုိယ့္အနီးအနားမွာရွိတဲ့ အေၾကာင္းကုိ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ တကယ္ဆုိ ေရးမယ္ဆုိလ်င္ျဖင့္ ေရးစရာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ေရးလုိ႔ေတာင္ ဆုံးႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။
မေန႔ကေတာ့ သူကုိယ္တုိင္က ေအာင္ျမင္ထင္ရွားတဲ့ စာေရးသူတစ္ဦးျဖစ္သလုိ ကုိယ့္စာေတြကုိလည္းဖတ္၊ သူ ဖတ္ရုံတင္မက သူ႔ရဲ့ တပည့္တပန္းေတြကုိပါ ကုိယ့္စာေတြ ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ တုိက္တြန္းအားေပး၊ အထူးသျဖင့္ သူ႔သင္တန္းေတြမွာေတာင္ သင္ၾကားမႈ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းအျဖစ္ ကုိယ့္ရဲ့ေဆာင္းပါးအခ်ိဳ႕ုကုိ တပည့္ေတြကုိ တစ္ လွည့္စီ အသံထြက္ကာ ဖတ္ခုိင္းတယ္ဆုိတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူက မွတ္မွတ္ရရ ကုိယ့္ရဲ့ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြကုိ ႏွစ္သက္ေၾကာင္းနဲ႔ အေမရိကန္ႏုိင္ငံအတြင္း သြားေရာက္ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြ အေၾကာင္းကုိလည္း ေရးပါဦးလုိ႔ တုိက္တြန္း မိန္႔ၾကားပါတယ္။
အျခားသူေတြ ေျပာစဥ္က စိတ္မ၀င္စားခဲ့ေပမယ့္ ဆရာေတာ္ရဲ့ တုိက္တြန္းစကား ၾကားရေတာ့ ဒီအေၾကာင္း ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။ နဲနဲလည္း စဥ္းစားျဖစ္လာပါတယ္။ သူတုိက္တြန္းတာ အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္ တန္ဘူးလုိ႔လဲ ေတြးမိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဆရာေတာ္မိန္႔ၾကားတဲ့ စကားမ်ားအရ ကုိယ့္ေဆာင္းပါးေတြထဲ စာ လုံးအျဖစ္ ထည့္ေရးမထားတဲ့ ကုိယ္ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ကုိ သူေကာင္းေကာင္းဖတ္မိလုိက္တာ ကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။
2
ဒါေၾကာင့္ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြေရးရတာ အခ်ိန္ကုန္ရက်ိဳးရွိတယ္။ ထုိက္လည္း ထုိက္တန္တယ္လုိ႔လည္း ယုံၾကည္မိပါတယ္။ ဒီယုံၾကည္မႈကပဲ ကုိယ့္ကုိ ဒီေဆာင္းပါးေရးျဖစ္ဖုိ႔ တြန္းအားေပးခဲ့တယ္ဆုိလ်င္ မွားမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္သြားမယ့္ ဒီခရီးက ဟုိအေ၀းႀကီးကုိေရာက္ဖုိ႔ အၾကာႀကီး ေစာင့္ခ်င္ရင္လည္း ေစာင့္ရဦးမယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ဟုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္၊ ဟုိနားနဲနဲ ဒီနားနဲနဲ၊ ေစ့ေစ့သိေရးထက္ ႏွံ႔ႏွံ႔ေရာက္ေရးကုိ အေလးေပးသူျဖစ္ရင္ျဖင့္ ကုိယ့္ရဲ့ ဒီေဆာင္းပါးေတြကုိ ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ေနပါလုိ႔လဲ ေျပာထားပါရဲ့။
ကဲေလ။ ေရးတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ကုိယ္သြားခဲ့တဲ့ေနရာ၊ ေရာက္ခဲ့တဲ့ေနရာေတြက မ်ားၿပီ။ ေလ့လာခဲ့တာ ေတြကလည္း မနည္းေတာ့ဘူး။ တမင္တကာ မေလ့လာပဲနဲ႔ အလုိလုိသိလာခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကပဲ မနည္းလွေတာ့ဘူး။ ဒါဆုိ ဘယ္ကဘယ္လုိ စေရးမွာတုံး။ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ နာမည္အေက်ာ္ဆုံးအရာ ကုိ စေရးမလား။ အလွပဆုံးအရာကုိ စေရးမလား။ စိတ္၀င္စားစရာ အေကာင္းဆုံးအရာကုိ စေရးမလား။
ဟုိဟုိဒီဒီ အရွည္ႀကီးစဥ္းစားေနရင္ စဥ္းစားေနတာနဲ႔ ေရးျဖစ္တဲ့ဆီ ေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလုိပဲ အေၾကာင္း အရာတစ္ခုကုိ ေရးမယ္လုိ႔ စဥ္းစာရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ပဲ စဥ္းစားတာတင္ ရပ္တန္႔သြားခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကဳံေတြက မ်ားခဲ့ၿပီေလ။ ဒါေၾကာင့္ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း စဥ္းစားမေနပဲ အနီးဆုံးကပဲ စေရးမယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။
ဟုတ္ပါၿပီ၊ အနီးဆုံးက စေရးတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ထားလုိက္ပါ။ ဘာနဲ႔ အနီးဆုံးလဲ။ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ အနီးဆုံးလား၊ ကုိယ့္ကုိယ္နဲ႔ အနီးဆုံးလား။ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ့္ေခါင္းနဲ႔ အနီးဆုံးလား။ ကုိယ့္ေျခနဲ႔ အနီးဆုံးလား။ ကုိင္းကြာ၊ ရွဳပ္ တယ္။ ကုိယ့္လက္နဲ႔အနီးဆုံးျဖစ္တဲ့ ကြန္ျပဴတာကီးဘုဒ္အေၾကာင္းကပဲ စေရးမယ္။ ကဲ စၿပီ။
ကုိယ္သုံးေနတဲ့ ကြန္ျပဴတာကီးဘုဒ္က အိပ္ခ်္ပီ တံဆိပ္။ အိပ္ခ်္ပီဆုိလုိ႔ အထင္ေတာ့ မႀကီးလုိက္နဲ႔။ ကုိယ့္စိတ္ ႀကိဳက္၀ယ္ထားတဲ့ အရည္အေသြးေကာင္းေကာင္း ကီးဘုဒ္ေတာ့ မဟုတ္ဖူး။ ကုိယ့္အနားကုိ ဘယ္သူယူလာလုိ႔ ဘယ္ကေနေရာက္လာတဲ့ ကီးဘုတ္မွန္း ကုိယ္လုံး၀ မသိတဲ့ ကီးဘုဒ္။ ခုလုိ မသိတာကလဲ အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ (မသိႏုိင္တဲ့အေၾကာင္းေၾကာင့္ သိႏုိင္တဲ့အရာေတြျဖစ္ႏုိင္တယ္)။
ေျပာရရင္ ကုိယ္သုံးေနတဲ့ ကီးဘုဒ္က ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ။ ဒီလုိၾကာျခင္းကလဲ ဒီကီးဘုဒ္ ဘယ္ကေန ဘယ္ လုိ ေရာက္လာမွန္း မသိျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ကုိယ္ေနထုိင္ရာေက်ာင္းကုိ အသုံးလုိမယ္ထင္ၿပီး ဟုိကဒီက ယူလာတတ္တဲ့ ကြန္ျပဴတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္လာတတ္တယ္။ အဲဒီ လုိေရာက္လာတာေတြထဲမွာ ကြန္ျပဴတာ လတ္လတ္ေတြနဲ႔ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ဆက္ႏြယ္တဲ့ ကီးဘုဒ္လုိ၊ ေမာက္စ္လုိ ပစၥည္းေတြလည္း ပါတတ္တယ္။ မသစ္တသစ္ သုံးလုိ႔ျဖစ္တဲ့ တပတ္ရစ္ေတြနဲ႔ သူ႔ရဲ့မိတ္ေဆြေတြလည္း ပါတတ္ ပါတယ္။ အဲ တခါတခါ ေစတနာလြန္ၿပီး လုံး၀သုံးလုိ႔မရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေဟာင္းႏြမ္းကာ အဂၤါမစုံေတာ့တဲ့ ကြန္ျပဴတာမ်ိဳးကုိလည္း အသုံးက်မယ္ထင္ၿပီး ယူလာတတ္လုိ႔ ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။(ဒါက သုံးမျဖစ္တဲ့အရာ ကုိ အသုံး၀င္မယ္ ထင္ရုံမွ်နဲ႔ သုံးျဖစ္တဲ့အရာ ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူးဆုိတာန႔ဲ အသုံး၀င္မယ္ထင္တဲ့အရာတုိင္း သုံးလုိ႔ မရႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့သေဘာကုိ ေျပာေနသလုိပါ။) ေျပာခ်င္တာက၊ အမ်ားနဲ႔ ဆက္သြယ္ေနတဲ့ေနရာဆုိေတာ့ ဘယ္ ကေန၊ ဘယ္သူ႔ဆီကေန၊ ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္း တိတိက်က် ေျပာလုိ႔မရႏုိ္င္တဲ့ (သက္ရွိသက္မဲ့) အရာေတြ ေရာက္ေရာက္တတ္တယ္ ဆုိတာကုိပါ။
3
ခု ကုိယ္သုံးေနတဲ့ ဒီကီးဘုဒ္ေလးကလည္း အဲဒီလုိ ဘယ္ကမွန္းမသိႏုိင္တဲ့ အရာေတြထဲက တစ္ခုေသာအရာ ေလ။ သုံးျဖစ္မယ္ထင္လုိ႔ ကုိယ္ေကာက္သုံးေနတဲ့ ပစၥည္းေလးတစ္ခုေပါ့။ တစ္ခု ေတာ္တာက ဒီကီးဘုဒ္ေလးက ေတာ့ အသစ္က်ပ္ခြ်တ္လုိ႔ မဆိုသာေတာင္ သုံးလုိ႔ရႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လတ္ဆတ္ေနတဲ့ ပစၥည္းေလးပါ။ ဒီကီး ဘုဒ္ေလးနဲ႔ပဲ ကုိယ့္ရဲ့ေဆာင္းပါးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ရုိက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ဒါတင္ ဘယ္ဟုတ္လိမ့္ဦးလဲ။ တခါ တခါ ဟုိကဒီက ခုိင္းတတ္ၾကတဲ့ ဖိတ္စာလုိ၊ ေႀကာ္ျငာလုိ စာမ်ိဳးေလးေတြကုိပင္ ရုိက္ခဲ့ေပါင္း မ်ားခဲ့ၿပီ။ တရံတခါ မွာဆုိ ဒီကီးဘုဒ္ေလးေတြကုိ ႏွိပ္ေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းပုိင္ရွင္နဲ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြကသာ သိပ္စိတ္မပါ ရွိေကာင္း ရွိမယ္။ ကီးဘုတ္ေလးကေတာ့ သူ႔ရဲ့ မညက္ေညာတဲ့ သဘာ၀အတုိင္း တေဒါက္ေဒါက္ျမည္သံေပးၿပီး (ျမည္သင့္ တာထက္ ပုိျမည္ကာ) စိတ္အားထက္သန္စြာ ရွပ္တုိက္ေျပးခဲ့တာလည္း မ်ားခဲ့ၿပီ။ (ဒါက ေရာက္လာတဲ့အရာ ေတြထဲမွာ အသုံး၀င္တာေတြလည္း ပါသလုုိ အသုံးမက်တာေတြလည္း ပါတယ္ဆုိတာျပပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သိပ္အရည္အေသြး မေကာင္းေပမယ့္လဲ အသုံး၀င္တယ္၊ အလုပ္ျဖစ္တယ္၊အသစ္မဟုတ္ေပမယ့္ အလုပ္ျဖစ္ႏုိင္ ပါတယ္ဆုိတာကုိလည္း ေျပာျပေနသလုိပဲေလ။)
ကီးဘုဒ္က အနက္ေရာင္။ ဒီေတာ့ အနက္ေရာင္ေပၚကုိ အျဖဴေရာင္ ျမဴမႈန္ေတြက်လ်င္ျဖင့္ အင္မတန္သိျမင္ လြယ္လုိ႔ နံနက္လင္းတုိင္း ကီးဘုဒ္ကုိ တစ္ခုခုနဲ႔ သုတ္သင္ေပးရပါတယ္။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ အမႈန္ေတြ ေပေရေနတဲ့ ကီးဘုဒ္တစ္ခုကုိ တေန႔တာလုံး ျမင္ေနရမယ့္ ဆင္းရဲျခင္းတစ္မ်ိဳးကုိ ရေစတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကား လမ္းမေဘးမွာရွိတဲ့ ကုိယ့္အခန္းေလးထဲကုိ အမ်ားဆုံး၀င္လာတာက အမဲေရာင္ ဖုံမႈန္႔ေတြသာ မ်ားပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ေျပာခဲ့သလုိ ကုိယ့္ကီးဘုဒ္က အနက္ေရာင္ဆုိေတာ့ အမည္းေရာင္ဖုန္မႈန္႔ေတြ အတင္မ်ားေပမယ့္ တင္လုိ႔တင္မွန္း မသိေပမယ့္ အျဖဴေရာင္ အမႈန္ေတြက်ကာမွသာ ပုိၿပီး သိသာျမင္သာရွိပါတယ္။(အမည္းေပၚ အျဖဴတစ္စက္ က်ေရာက္ျခင္းဟာ သိသာထင္ရွားသလုိ အျဖဴေပၚ အမည္းစြန္းလ်င္လည္း သိသာလြယ္ေၾကာင္း ေျပာျပေနသလုိပါ။)
အျဖဴေပၚမွာထင္ေနတဲ့ အျဖဴေရာင္ အညစ္အေၾကး၊ အနက္ေပၚစြန္းထင္းတဲ့ အမည္းေရာင္ အညစ္အေၾကးဆုိ လ်င္ျဖင့္ သိလြယ္ျမင္လြယ္ ျဖစ္မယ္ မဟုတ္ေပဘူး။ အနက္ေရာင္ေပါင္ထင္တဲ့ အညစ္အေၾကးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အျဖဴ ေရာင္ေပၚတင္တဲ့ အညစ္အေၾကးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အညစ္အေၾကးဆုိတာ အညစ္အေၾကးပဲမုိ႔ ရွင္းလင္းဖုိ႔ေတာ့ လုိတာ ခ်ည္းပဲဆုိတာကုိ သတိရေစပါတယ္။ (မေကာင္းျခင္းက မေကာင္းျခင္း၊ ေကာင္းျခင္းက ေကာင္းျခင္းပါပဲ)
ကုိယ္ကီးဘုဒ္ကုိ တစ္ခ်က္ႏွိပ္တုိင္း ေမာ္နီတာမ်က္ႏွာျပင္မွာ စာတစ္လုံးထင္လာတယ္။ ႏွစ္ခ်က္ႏွိပ္ရင္ ႏွစ္လုံး ထင္လာတယ္။ (ခလုတ္ႏွိပ္ျခင္းေၾကာင့္ စာလုံးထင္ျခင္းျဖစ္တယ္၊ ဒီေနရာမွာေတာ့ ခလုပ္မႏွိပ္လ်င္ စာလုံး မထင္ျခင္းဟာ ေသခ်ာတဲ့အရာျဖစ္ပါတယ္)။ တခါခါေတာ့ ႏွစ္လုံးတြဲႏိွပ္ပါမွ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ တစ္လုံးတည္း ထင္ ပါတယ္။ စာလုံးအနည္းငယ္ကေတာ့ သုံးလုံးတြဲႏွိပ္ပါမွ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါဆုိ ေလးလုံး၊ဒါမွ မဟုတ္၊ ေျခာက္ လုံး တြဲႏိွပ္လ်င္ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ ႏွစ္လုံးထင္ရုိးလား။ ဒီလုိေတာ့ ဘယ္ဟုတ္လိမ့္မလဲ။ ႏွစ္လုံး၊သုံးလုံးတြဲႏိွပ္ပါမွ တစ္လုံးထဲ ထင္တယ္ဆုိတာသည္ပင္ တကယ့္ကုိမွ အနည္းအက်ဥ္းေလာက္သာ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ စာလုံးထင္ တာ။ အမ်ားအားျဖင့္ ႏွစ္လုံး တၿပိဳင္တည္းႏွိပ္လ်င္ ဘာမွအဓိပၸါယ္ ဆက္စပ္မရႏုိင္တဲ့ စာႏွစ္လုံးသာ ထင္လာ တာ မ်ားပါတယ္။ (အရာအားလုံး ပူးတြဲတုိင္း မေကာင္းႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိ သတိရေစပါတယ္)။
4
ေနာက္ၿပီးလည္း ကီးဘုဒ္ခလုတ္ကုိ ႏွိပ္တာမွန္မွ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ စာလုံးမွန္ထြက္ပါတယ္။ ခလုတ္ႏွိပ္တာ မွားလုိ႔ ကေတာ့ ဘယ္ႏွစ္ခါႏွိပ္ႏွိပ္ ဘယ္ႏွလုံးႏွိပ္ႏွိပ္ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့စာလုံး ထြက္လိမ့္မယ္လုိ႔ေတာ့ လုံး၀ မေမွွွ်ာ္လင့္ ပါနဲ႔။ (ၾကိဳးစားလ်င္ ဘုရားျဖစ္တယ္ဆုိေပမယ့္ ၾကိဳးစားမႈ မမွန္လ်င္ ဘုရားမျဖစ္ပဲ ႏြားပဲျဖစ္မယ္ဆုိတာကုိ ညႊန္ျပပါတယ္)။ ကုိယ္က ကြန္ျပဴတာလက္ကြက္ကုိ စနစ္တက် သင္ထားေလ့က်င့္ထားတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီ ေတာ့ စာရုိက္တဲ့အခါမွ လက္ေခ်ာင္းဆယ္ေခ်ာင္းလုံးကုိေတာ့ သုံးပါရဲ့။ သုိ႔ေပမယ့္ ေမာ္နီတာကုိ မၾကည့္ပဲ တခါ တခါ ရုိက္ျဖစ္လ်င္ ကုိယ္ရုိက္လုိတဲ့စာက တျခား၊ ေမာ္နီတာမွာ တကယ္ထင္ေနတဲ့စာလုံးက တျခား ျဖစ္တတ္ ပါတယ္။ (ဒါကေတာ့ စနစ္တက် သင္ယူေလ့က်င့္မထားပဲ လုပ္လ်င္ လြဲေခ်ာ္မႈ အက်ိဳးဆက္ကုိ ျဖစ္ေစတတ္ တယ္ဆုိတာ ျပပါတယ္၊ အ၀ိဇၨာ-မသိမႈအမွားေၾကာင့္၊ သခၤါရ-အလုပ္မွားေတြ လုပ္မိလ်င္၊ အဆက္ဆက္ အက်ိဳးရလဒ္အျဖစ္၊…ဇာတိ… ဘ၀ဆင္းရဲ… ေသာက…. ဒုကၡအဆက္ဆက္ကုိ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတာ ထင္ရွားေစ ပါတယ္)။
ကုိယ့္အနီးအနားက အရာေတြအေၾကာင္း ေရးပါလုိ႔ေျပာၾကတယ္။ ခု ကုိယ့္အနီးအနားက အနက္ေရာင္ကီးဘုဒ္ ေလးအေၾကာင္း ေရးလုိက္တယ္။ တကယ္လုိ႔ ကုိယ့္ကီးဘုဒ္က အနက္ေရာင္မဟုတ္ပဲ အျဖဴေရာင္ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ကုိယ္ဘယ္လုိမ်ားေရးမလဲ။ ျပန္စဥ္းစားေတာ့ သိပ္ၿပီးထူးထူးျခားျခား ကြဲျပားတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ကီးဘုဒ္တစ္ခု ဟာ ကီးဘုဒ္တစ္ခုရဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္ေနသမွ် အျဖဴပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ သိပ္ၿပီးထူးျခားလွမယ္ မဟုတ္ပါ ဘူး။ (လူသားတစ္ဦးဟာ လူသားတစ္ဦးမွာရွိသင့္ရွိရမည့္ က်င့္၀တ္သိကၡာရွိေနလ်င္ျဖင့္ အျဖဴ၊အမည္း၊ အ၀ါ၊ အညိဳ မတူရုံမွ်နဲ႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး သိပ္ၿပီးထူးျခားကြဲျပားသြားမယ္ မဟုတ္ေပဘူး)။
ခုကုိယ့္ကီးဘုဒ္ေလးက တန္ဖုိးမႀကီးမား မခမ္းနားေပမယ့္ သူ႔လုပ္ရမည့္တာ၀န္ကုိေတာ့ အျပည့္အ၀ ေက်ပြန္ ေအာင္ လုပ္ေနေသးတယ္။ တကယ္လုိ႔ သူ႔ေနရာမွာ တန္ဖုိးၾကီးမား ခမ္းနားတဲ့ ကီးဘုဒ္တစ္လုံး ျဖစ္ေနပါၿပီတဲ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈၾကီးမွာ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ခလုတ္တစ္ခု ပ်က္ယြင္းေနပါၿပီတဲ့။ ဒီလုိ ဆုိ အဲဒီခမ္းနားမႈႀကီးက ဘာသုံးလုိ႔ ရႏုိင္ပါဦးေတာ့မလဲ။ အလုံးစုံ မပ်က္ယြင္းေသးတာေၾကာင့္ အတုိ္င္းအတာ တစ္ခုအထိ သုံလုိ႔ရႏုိင္တယ္ ဆုိပေစဦးေတာ့။ ဘယ္မွာလာလုိ႔ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ကုိယ္ရုိက္ခ်င္တဲ့ စာလုံးကုိ ရုိက္လုိ႔ ရႏုိင္ပါေတာ့မလဲ။(ခမ္းနားႀကီးက်ယ္တဲ့ အရာ၀တၳဳႀကီးတစ္ခု၊ သုိ႔မဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွာ ဘယ္လုိ မွ အစားထုိးမရနုိင္တဲ့ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခု ခ်ိဳ႕ယြင္းေနခဲ့ၿပီ၊ ပ်က္စီးေနခဲ့ၿပီဆုိလ်င္…..)
ဒီႏႈန္းနဲ႔သာ သြားေနရင္ ကုိယ္ေနထုိင္ရာ အေဆာက္အဦထဲကေန အျပင္ဖက္ေရာက္ဖုိ႔ဆုိ ခုလုိေဆာင္းပါးေပါင္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီ ရွည္သြားႏုိင္မယ္ထင္တယ္။ ကုိယ္က မပ်င္းလုိ႔ ေရးတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ အခ်ိန္ရွားတဲ့ ေခတ္မွာ ခုလုိ အရည္မရ၊ အဖတ္မရ (တခ်ိဳ႕က ထင္ႏုိင္တဲ့) စာေတြကုိ အခ်ိန္ကုန္ခံကာ ဖတ္တဲ့သူေကာ ရွိႏုိင္ ပါ့မလား။ ဒါဆုိ ဖတ္ေစခ်င္လုိ႔ ေရးတဲ့စာ။ ဖတ္သူမရွိရင္ ေရးရက်ိဳး နပ္ပါဦးေတာ့မလား။ စဥ္းစားရင္း၊ စဥ္းစား ရင္း…
ဒီမွာနားလုိက္တယ္။