ယင္းရဲတိုက္ပြဲႏွင့္ သူ၏ သမိုင္းေကာက္ေၾကာင္းမ်ား ( ဒုတိယပိုင္း- နိဂံုး)

၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂ ရက္ေန႕ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ ထုတ္ေ၀ေသာ သံလြင္တိုင္း ဂ်ာနယ္ပါ ေဆာင္းပါး။ ယခင္အပတ္မွ အဆက္)
ယင္းရဲတိုက္ပြဲႏွင့္ သူ၏ သမိုင္းေကာက္ေၾကာင္းမ်ား ( ဒုတိယပိုင္း- နိဂံုး)
*** **** ***
ေဌး၀င္း
*******
… က်ေနာ္သိခဲ့ေသာ ေရး ကိုကိုဦး´
က်ေနာ့အေနနဲ ့ေျပာရရင္ ကိုကိုဦးနဲ ့ ရန္ကုန္မွာမဆုံျဖစ္ခဲ့ပါဖူး။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံၾကီးအတြင္းမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အေထြေထြသပိတ္လွဳပ္ရွားမွဳေတြမွာ ကိုယ့္ျမဳိ ့ ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ေက်ာင္းအလိုက္ ပါ၀င္ လွဳပ္ ရွား ၾကတာ ျဖစ္ျပီး၊ ကိုကိုဦးဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ ၾကည့္ျမင္တိုင္နယ္ေျမ (RC 3) မွာ ရူပေဗဒ ဒုတိယနွစ္ ေက်ာင္းသား လို ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သိခဲ့ရပါတယ္။ က်ေနာ္ သူ ့ကို စတင္ဆုံေတြ ့တာ ထိုင္း - ျမန္မာနယ္စပ္ေဒသက ဘုရားသုံးဆူဆိုတဲ့ ေက်းရြာကေလးမွာပါ။ ဒီဘုရား သုံးဆူ ေဒသကို ကြ်န္ေတာ္တို ့ ရန္ကုန္ကေရာ အျခားျမဳိ ့ရြာေတြကေရာ ေက်ာင္းသားေတြ အေျမာက္အျမား ေရာက္ရွိခဲ့ၾကျပီး အာ ဏာရွင္စနစ္ကို ဆက္လက္ဆန္ ့က်င္ဖို ့ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ ရြယ္ခ်က္နဲ ့ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကတာပါ။
က်ေနာ္နဲ ့အတူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘုရားသုံးဆူေဒသကို ေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလမွာ အခ်ဳိ ့ေသာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြဟာ ၾကဳိတင္ေစာျပီး ေရာက္ေနၾကသူေတြ ရွိေနပါတယ္။ အဲ့ဒီထဲမွာ ကိုကိုဦးလည္း တ ေယာက္ အပါအ၀င္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို ့က စစ္အာဏာသိမ္းတဲ့ေန ့ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန ့ ေနာက္ေန ့က်မွ ရန္ကုန္ က ထြက္ခြာလာျပီး လမ္းခရီးမွာ တလေလာက္ ၾကာခဲ့တာဆိုေတာ့ ဘုရားသုံးဆူေဒသကို ေရာက္ရွိတာ အနည္းငယ္ ေနာက္က်ခဲ့ပါတယ္။ အရင္ၾကဳိတင္ေစာေရာက္ေနၾကတဲ့သူေတြေရာ က်ေနာ္တို ့ေရာ ဘုရားသုံးဆူေဒသမွာ အတူတူ ေန ထိုင္ၾကရင္း တဦးနဲ ့တဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးလာၾကကာ သြားအတူလာအတူနဲ ့ ရွိၾကလာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီအထဲမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအမ်ားၾကားမွာ ထင္ထင္ရွားရွား သတိထားမိျပီး လူသိမ်ားလာၾကသူေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ကိုကိုဦးလည္း တစ္ေယာက္အပါအ၀င္ပါ။ က်ေနာ္တို ့ ဘုရားသုံးဆူ ေဒသကို ေရာက္ရွိကာစမွာ ေက်ာင္းသား တပ္ရင္းေတြ မေပၚေပါက္ေသးေပမယ့္ ဘုရားသုံးဆူေဒသေရာက္ ျမဳိ ့နယ္အသီးသီးမွ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ အတူ တကြ စုေပါင္းျပီး ေကာ္မီတီ တစ္ရပ္အေနနဲ ့ စတင္ေဆာင္ရြက္ၾကတာေတြရွိျပီး၊ ကြ်န္ေတာ္က ေက်ာင္းသားေဆးခန္းမွာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ကူညီမွဳကို ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ရင္း တခါတရံမွာ ကိုကိုဦးနဲ ့ဆုံျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ့္ အစပိုင္းမွာ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မရွိခဲ့ဖူး။
ဒါေပမယ့္လည္း ဆုံျဖစ္တိုင္း စကားေျပာျဖစ္တဲ့အခါမွာ သူဟာ ခင္မင္ဖြယ္ေကာင္းသူတစ္ဦး၊ ေအးခ်မ္းေသာအျပဳံးနဲ ့စကား ကို သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ ့ ေျပာတတ္သူတစ္ဦးဆိုတာ သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး သူဟာ အရပ္ရွည္သူတစ္ဦးျဖစ္ျပီး ရုပ္ ရည္သန္ ့ျပန္ ့ေခ်ာေမြ ့သူတစ္ဦး ေျပာဆို ဆက္ဆံေရး ေကာင္းသူတစ္ဦးျဖစ္္လို ့ လူခ်စ္လူခင္မ်ားတာကုိလည္း သတိ ထား မိခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္း - ျမန္မာ နယ္စပ္ ေဒသမွာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ဖြဲ ့စည္း တည္ေထာင္ေပၚေပါက္လာတဲ့အခါမွာ ဘု ရားသုံးဆူေဒသမွာလည္း ေက်ာင္းသားစခန္းႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ တပ္ရင္း ၁၀၁ နဲ ့ ၁၀၂ ဆိုျပီး စခန္းႏွစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းသားစခန္းႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ တပ္ရင္း ၁၀၁ ေရာ ၁၀၂ ကေရာ အားလုံးဟာ ကိုကိုဦးကို ခ်စ္ခင္ၾကသူေတြပါ။ သူ ့ကို ေရး ကိုကိုဦးလို ့ ေခၚၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို ့ တပ္ရင္းေတြမွာ ကိုကိုဦးဆိုတဲ့ အမည္တူေတြ ရွိပါတယ္။ သူ ့ကိုေတာ့ ေရးျမဳိ ့ ရန္ၾကီးေအာင္ရပ္ ကမ္းနားလမ္းမွာ ေမြးဖြားေနထိုင္သူမို ့ ေရး ကိုကိုဦးဆိုျပီး လူသိမ်ားခဲ့တာပါ။ ဒီလိုနဲ ့က်ေနာ္တို ့လည္း ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ့္အလုပ္ေတြနဲ႕မို ့ အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားေဆးခန္းမွာဘဲ အခ်ိန္ ျပည့္ရွိေနရ တာမို ့ သူနဲ ့ နီးနီကပ္ကပ္ အတူတူ မရွိခဲ့ပါဖူး။
သူလည္း သူ ့တာ၀န္နဲ ့သူ ေက်ာင္းသားစခန္းအလုပ္ေတြ စစ္ေရးေလ့က်င့္မွဳေတြနဲ ့ဆိုေတာ့ အသီးသီး အလုပ္မ်ားေနၾက တာ။ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း နီးစပ္ရာ ျမဳိ ့ရြာေတြကို ၀င္ေရာက္ၾကရင္း ေက်းလက္ နယ္ေျမေဒသက ျပည္သူဘူထုကို ဒီမို က ေရစီအေရးနဲ ့ ပတ္သက္ျပီး ဗဟုသုတေတြ ျဖန္ ့ေ၀ စည္းရုံးေရး စစ္ေၾကာင္းေတြ ဆင္းၾကနဲ ့ဆိုေတာ့ မေတြ ့ျဖစ္ၾကတာ မ်ားလာၾကပါတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ခ်ိန္ကာလမွာ က်ေနာ္လည္း အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားတပ္ရင္း စ ခန္းကေန ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ျမဳိ ့ကို ပထမတစ္ေခါက္မွာ က်န္းမာေရးတာ၀န္ကိစၥနဲ ့ေရာက္ရွိခဲ့ရတယ္။ ေနာက္တစ္ ေခါက္မွာေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာ ေနထိုင္ဖို ့ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ကိုေရာက္ျပီး လပိုင္း ေလာက္မွာ က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းသားတပ္ရင္း ၁၀၂ က ရဲေဘာ္ေတြအေၾကာင္း စိတ္မေကာင္းစရာသတင္းကို ၾကားလိုက္ရ ပါတယ္။ ေရွ ့တန္းစစ္ေျမျပင္ကို ထြက္ခြာၾကတဲ့ က်ေနာ္တို ့ ေက်ာင္းသားစခန္းက ရဲေဘာ္ေတြ တိုက္ပြဲမွာ က်ဆုံးၾကတယ္ ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။
က်ဆုံးသြားတဲ့သူ သုံးေယာက္မွာ ေရး ကုိကိုဦး၊ သန္းဗိုလ္နဲ ့ ေက်ာ္စိုးေလးတို ့ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ ဒီသတင္းကို ၾကား လိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သန္းဗိုလ္ဆိုတာ က်ေနာ္နဲ ့ ရန္ကုန္မွာ ျမဳိ ့နယ္အတူူတူမွာ ေနထိုင္ခဲ့ သူပါ။ ေက်ာ္စိုးေလးဆိုတာလည္း တပ္ရင္းမွာ အသက္အငယ္ဆုံး ရဲေဘာ္ေလးပါ။ ေရး ကိုကိုဦးဆိုတာလည္း အင္မတန္ စိတ္သေဘာထားေကာင္းျပီး ေအးေအးေဆးေဆးနဲ ့ ေဖာ္ေရြသူ တစ္ေယာက္ပါ။ သူတို ့ တိုက္ပြဲမွာ က်ဆုံးတာနဲ ့ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားမွဳအတြင္း ရန္သူနဲ ့ ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္မွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရင္း ရဲေဘာ္ရဲဘက္ပီသစြာနဲ႕ က်ဆုံး ခဲ့ရတာကိုပါသိရေတာ့ ပိုလို ့ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူတို ့သုံးဦးစလုံး ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၃ ရက္ေန ့မွာ ေရးျမဳိ ့ေတာင္ပိုင္း ယင္းရဲရြာမွာ က်ဆုံးခဲ့ရတယ္။
ေရး ကိုကိုဦး က်ဆုံးခ်ိန္မွာ အသက္ ၂၆ ႏွစ္ဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ စစ္ေၾကာင္းမွဴးတာ၀န္နဲ ့ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေရး ကိုကိုဦး ... တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားေနခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသစြာနဲ ့ အသက္ေပးသြားခဲ့တာပါ။ တိုက္ပြဲအတြင္းမွာ ကိုယ္လြတ္ရုန္းမွဳ မရွိဘဲ သူ ့ရဲ့ရဲေဘာ္ေတြအားလုံးကို အကာအကြယ္ေပးရင္း အသက္ဆုံးရွဳံးသြားတာပါ။ တကယ္ကို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသတဲ့သူပါ။ သူရဲေကာင္း အာဇာနည္တစ္ေယာက္ပါ။ အဲ့ဒီေန ့ တိုက္ပြဲထြက္မယ့္ မနက္ပိုင္းမွာဘဲ ပနန္းေထာ္ဆိုတဲ့ ရြာ ကေလးမွာ ေက်ာက္ဖရုံသီးေၾကာ္ အတူတူ ၀ယ္စားၾကျပီး ရဲေဘာ္ေတြနဲ ့အတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနာက္ၾကစၾကနဲ ့ ေနသြား ခဲ့တယ္လို ့လည္း သတိရမွတ္မိတဲ့သူတစ္ေယာက္က ေျပာျပပါတယ္။
က်ဆုံးသြားခဲ့ၾကတဲ့ သူတို ့သုံးေယာက္ရဲ ့ ပုံရိပ္ေတြ မ်က္စိထဲက မထြက္ေသးပါဖူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ ျပည္သူေတြ အ တြက္ အသက္ေပးဆပ္သြားၾကတဲ့ သူတို ့ကို ေလးစားစြာ ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳေနမွာပါ၊ သတိရေအာက္ေမ့ေနမွာပါ။ ေကာင္းရာ ဘုံဘ၀ကိုလည္း ေရာက္ေနၾကမယ္လို ့ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ေရး ကိုကိုဦး၊ သန္းဗိုလ္၊ ေက်ာ္စိုးေလးတို ့ သုံးဦးဟာ က်ေနာ္ တို ့ ေလးစားဦးညြတ္ရမယ့္ ဒီမိုက ေရစီတိုက္ပြဲ၀င္ သူရဲ ေကာင္း အာဇာနည္ေတြပါဆိုတာ က်ေနာ္တို ့ ရင္ထဲ ႏွလုံးသားထဲ မွာတင္မကဖူး။ ျမန္မာျပည္ အာဏာရွင္စနစ္ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳသမိုင္းမွတ္တိုင္မွာ အျမဲထာ၀ရ သမိုင္းကမၺည္းေရးထိုးေနမွာပါ။
(မ်ဳိးေအး) ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေဟာင္းတစ္ဦး၊ တပ္ရင္း ၁၀၂၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (မကဒတ)။
ကိုမ်ိဳးေအးစာကိုဖတ္ၿပီးေနာက္ ကိုျမင့္ေ၀သည္ ယခုကဲ့သို႕ ဆိုေလသည္။
´ပထမတႀကိမ္ ေရးျမိဳ့နယ္ အရုေတာင္တိုက္ပြဲျဖစ္ၿပီးကတည္းက က်ေနာ္ သတိထားမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို အရုေတာင္ တိုက္ပြဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕က ရန္သူ႕ကို အထင္ေသးမိသလို ျဖစ္ၿပီးေတာ့ မြန္ျပည္သစ္က တပ္ခြဲနဲ႕ ေက်ာင္းသားတပ္ခြဲဟာ အဲ ဒီ ဗမာ့တပ္မေတာ္က စခန္းထိုင္သြားတဲ့ ရြာကိုအလွဴလည္းရွိေတာ့ သူတို႕၀င္ပါတယ္။ အဲဒီညမွာဘဲ တပ္မေတာ္က ျပန္ ဆုတ္သြားၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္လာၿပီး မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ ရြာကို ၀င္တိုက္တယ္။ ကိုကိုဦးတို႕က အဲဒီမွာ ေတာင္ပိုင္းကို ဆက္ဆင္းရင္းနဲ႕ အဲဒီမွာ သူတို႕ သတိထားဖို႕ အထူးလိုတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ကံဆိုးစြာနဲ႕တပ္နဲ ့ထိပ္တိုက္ တိုးခဲ့ရ တယ္။ ေရးၿမိဳ႕နယ္ မုဒံုၿမိဳ႕နယ္တို႕ မြန္ျပည္နယ္က လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဦးေဆာင္ၾကၿပီးေတာ့ သူတုိ႕ ယံုၾကည္မႈ နည္းနည္း လြန္ကဲသြားတယ္လို ့ထင္တယ္။ ဆိုလိုတာက ျပည္သူ ့စည္းရံုးေရးအားလည္း သူတို႕မွာရွိတယ္။ လက္နက္ လူ သူအင္အား လည္းရွိတယ္ဆိုေတာ့သူတို႕ယံုၾကည္မႈနည္းနည္းေလး လြန္ကဲသြားတဲ့ သေဘာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ လူငယ္ေတြ ျဖစ္ေတာ့ဗ်ာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို နာက်ည္းမႈ ေတာ္ေတာ္ ရွိၾကတယ္။ ျပင္းထန္ၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတို႕ကုိသိပ္ၿပီး ဒီ ေလာက္ထိ မလုပ္နဲ႕ ဟိုဟာ မလုပ္နဲ႕ ဒီဟာ မလုပ္နဲ႕ ေျပာလို႕ မျဖစ္ဘူး။ ေျပာျပန္ရင္လည္း ရန္သူ ့သစၥာေဖာက္ ျဖစ္မယ္´
ဟု ၀မ္းနည္းေဆြးေျမ့ရိပ္သန္းေနေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ေျပာျပေလ၏။ ယခု ကိုျမင့္ေ၀ဖတ္ခဲ့သည့္ စာမ်ားကို ေရးခဲ့သူ အား လံုးကား သူႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးကာလက လက္ပြန္းတတီး ေနခဲ့ဖူးသူမ်ားခ်ည္း ျဖစ္၏။ က်ေနာ့ထံတြင္ က်န္ေနေသးသည့္ ေနာက္စာတေစာင္ကုိ ေရးသူမွာကား ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က မဟုတ္ဘဲ ေရးၿမိဳ႕သား ႏိုင္ငံေရးသမား ကိုေဇာ္၀င္း ဆို သူထံမွ ျဖစ္သည္။ ကိုေဇာ္၀င္းမွာမူ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္းျဖစ္၏။
´အခု အကိုဖတ္ရတာေတြက ကိုကိုဦးနဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ့ စာေတြ။ ဒီမွာ က်ေနာ္ ေပးဖတ္စရာ က်န္သးတဲ့ တ ေစာင္ကလည္း အေတာ္ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းသဗ်။ ဖတ္ၾကည့္ပါဦး.. ေရာ့´
ဟု ေျပာလုိက္ရာ ကိုျမင့္ေ၀သည္ ကိုေဇာ္၀င္း၏စာကို ဆက္ဖတ္ျပန္ေလ၏။
.. ကိုကိုဦးနဲ႔ ဖလန္ႀကီးရြာ (ေရးေခ်ာင္းဖ်ား) မွာ ေနာက္ဆံုး ဆံုျခင္းဘဲ။ သူ ေရးေတာင္ပိုင္း ေခါဇာရြာဘက္ကေန မြန္းလဲြ ၃ နာရီေလာက္ ေရာက္လာတယ္။ အေဖာ္တစ္ေယာက္မွမပါတာကို သတိထားမိတယ္။ နယ္စပ္ထြက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသား အ ရပ္သားေတြကို ခ်က္ျပဳတ္ေကြၽးေမြးေနတဲ့ တဲအနားရပ္ေနတဲ့ က်ေနာ့ဆီ တန္းၿပီး၀င္လာတယ္။ ´ကိုေဇာ္၀င္း ေတြ႔ရတာ အ ရမ္းကို၀မ္းသာတယ္။ က်ေနာ္ ထိုင္းနယ္စပ္ထိ သြားခ်င္တယ္။ မြန္ျပည္သစ္က သူ႔ထဲ၀င္မွ အစစအရာရာ တာ၀န္ယူမယ္ ေျပာတယ္။ က်ေနာ့ဆႏၵက ေကၽာင္းသားသီးသန္႔ တပ္ဖဲြ႔အျဖစ္ရပ္တည္ခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ နယ္စပ္အေရာက္ သူတို႔ တာ၀န္မယူနိုင္ဘူး ေျပာတယ္´ ဆိုၿပီး သူကေျပာတယ္။ က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။
သူ႔ကို ဆန္ တစ္ျပည္ေလာက္ ရွာေပးဘို႔ အကူအညီေတာင္းလာတယ္။ စိတ္ဓါတ္ျပင္းျပမႈက သူ႔မ်က္နွာမွာ အထင္းသား ေပၚေနတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ စခဲ့တဲ့ ၈၈ တပါတီ အာဏာရွင္ျပဳတ္က်ေရး ခရီးမဆံုးေသး။ ၿပီးဆံုးေအာင္ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပဲြ၀င္မဲ့ ကိုကိုဦးအတြက္ ကန္းနီေဒသ ဥကၠ႒ (မြန္ျပည္သစ္ ေဒသအုပ္ခၽဳပ္ေရး) နိုင္ကြန္းေနွး (က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္း) အား ဆန္တျပည္ရွာေပးဘို႔ တဆင့္ခံ အကူအညီေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ သူလည္း အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ဖလန္ႀကီးရြာ ေဘာလံုး ကြင္းမွာ ေဘာပဲြအားေပးေနတဲ့ မြန္တပ္သားတစ္ေယာက္ဆီက ဆန္အိတ္တအိတ ္ရလာခဲ့တယ္။ အနီေရာင္ပိတ္စနဲ႔ ေဘာ့ ကြင္းလံုးလိုခ်ဳပ္ၿပီး ဆန္ထည့္။ တစ္ေယာစ္စာ စလြယ္သိုင္းရတဲ့ ရိကၡာဆန္၊ နွစ္ျပည္ေလာက္ရွိမယ္ ထင္တယ္။ ကိုကိုဦး အ ရမ္းကို ၀မ္းသာသြားတယ္။ က်ေနာ့ကို ထိုင္ကန္ေတာ့ပါတယ္။ သူ႔မ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္လည္ေနတာေတြ႔ေတာ့ စိတ္မ ေကာင္းျဖစ္ရျပန္တယ္။
ခရီးတေလွ်ာက္ ဘယ္လိုခံစားခ်က္ေတြ ရင္နဲ႔အျပည့္ရွိေနမလဲ။ မေျပာနိုင္။ (နယ္စပ္ထြက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသား အရပ္သား ေတြကို ပင္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေနသူက ေမာင္ထြန္း (စာပို႔လုလင္ ဦးေပသီးရဲ့သား) ျဖစ္တယ္။ အဲဒီတံုးက ကန္းနီရြာနဲ႔ ဖ လန္ ႀကီးရြာေတြမွာ မြန္ျပည္သစ္ တပ္ဖဲြ႔၀င္အင္အား ၇၀၀လို႔ သိရတယ္။ ဘုရားသံုးဆူမွာ မြန္နဲ႔ကရင္ တိုက္ၾကၿပီးေနာက္ ေရးနယ္ဘက္ကို စစ္ေၾကာင္းျပန္ဆင္းလာခိုက္နဲ႔ က်ေနာ္တို႕ႀကံဳရတာျဖစ္တယ္။ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ဗိုလ္မွဴး ေကၽာ္အိန္း၊ နိုင္လ၀ီေအာင္ (ဗိုလ္မႈးျမင့္ေဆြ)၊ တပ္မွဴး အေရႊနဲ႕ အျခားကိုယ္မသိေသာ တပ္မွဴး မ်ားကိုလည္း သတိထားမိတယ္…
ၿပီးရင္ ေႏွာင္းလူေတြကို သိေစခ်င္တဲ့ အဲဒီကာလက ထူးျခားခ်က္တခုကို ဒီေနရာမွာ ေျပာ ျပခ်င္ေသးတယ္။ ကိုကိုဦးနဲ႔ က် ေနာ္ မဆံုခင္ ခ်က္ျပဳတ္္ေကြ်းေမြးသည့္ ေျခတံရွည္တဲေပၚ က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့တယ္။ တဲေခါင္းရင္းဘက္ ဘုရားစင္ေအာက္ တည့္တည့္မွာ ေဒးဗစ္ခ်မ္းကုတ္ ကာကီေရာင္အက်ၤ ီေဘာင္းဘီနဲ႔ KIA ဦးထုပ္ပံုစံေဆာင္းထားတဲ့သူနဲ႔ ေရးသပိတ္က နွစ္ ေယာက္တို႔ အျပန္စကားေျပာေနၾကတယ္။
အဓိကဦးေဆာင္ေျပာေနသူက အဆိုပါ ယူနီေဖါင္း၀တ္ထားသူျဖစ္ၿပီး. သူက နိုင္ဆိတ္နို႔ (မြန္ျပည္သစ္ အုပ္ႀကီးအဖဲြ႔ ဥကၠ႒ သားျဖစ္ေၾကာင္း ခု ခင္ဗ်ားတို႔သပိတ္အဖဲြ႔ အရပ္သား၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုရင္း လက္နက္ကိုင္အင္အား စု တရပ္ ထူေထာင္ေပးနိုင္ဘိ္ု႔ လာေရာက္ေဆြးေႏြးတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လက္နတ္ ယူနီ ေဖါင္း ရိကၡာ လိုေလေသးမရွိေစရ စ သည္ျဖင့္ေျပာဆိုေနတာ မိမိသတိထားမိတယ္။ မြန္ဥကၠ႒သားလို႔ ေျပာသူရဲ႕အသံက ရန္ကုန္သံ။ ရုပ္ရည္လကၡဏာက လည္း ၿမိဳ႕ေပၚေနသူတေယာက္မွန္း သိသာတယ္။ ဘာေတြလဲ.?. က်ေနာ္ တဲေအာက္ ျပန္ဆင္းလာၿပီး ဦးေပသီးသား ေမာင္ထြန္းေခၚေကြ်းတဲ့ ထမင္းကိုသာ ဆာဆာနဲ႔ စားေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီလူ႔မ်က္နွာကို ေနာင္ ရွစ္လေက်ာ္အၾကာ လ မိုင္းရြာ (ေရးၿမိဳ႕နယ္) လၻက္ရည္ဆိုင္မွာျပန္ေတြ႔ေတာ့ အရမ္းကို အံ့ၾသသြား တယ္။ အမွတ္ (၅) ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ ဆြယ္ (ေရးၿမိဳ႕)က တပ္ၾကပ္ျမင့္ေဆြနဲ႔ အတူျဖစ္တယ္။ က်ေနာ့သူငယ္ခ်င္း ၀ပ္ေရွာ့ ဆရာ ကိုဟုတ္ၾကည္ (ေတာခိုစဥ္က အတူတူ) က လမိုင္းမွာ မီးစက္တစ္လံုးသြားယူဘို႔ လိုက္ခဲ့ပါဆိုရင္း အမွတ္မထင္ ဆံုၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ေျပာခ်င္တာက စစ္ အာဏာမသိမ္းခင္နဲ႔ သိမ္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြ နယ္စပ္ကို ႀကိဳတင္ေရာက္ ေနသလို နယ္စပ္ လက္နက္ ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္းေတြထဲ ထိုးေဖါက္၀င္ေရာက္မႈ ျမန္ဆန္တာကိုပါ။ တဲေပၚမွာ ဒီလူေျပာဆိုစဥ္ က အျခားသူေတြနဲ႔အတူ ကို ဟုတ္ၾကည္ပါေနေတာ့ သူ႔ကို လမိုင္းလၻက္ရည္ဆိုင္ထဲကေန ေခၚထုတ္ၿပီး ´ဒို႔နဲ႔အတူ လၻက္ရည္ ေသာက္ေနတဲ့ ငါ့အေရွ႕က ေကာင္ကို မင္းမွတ္မိလား ေရးေခ်ာင္းဖ်ား ဖလန္ႀကီးတဲေပၚမွာ အာေဘာင္အာရင္း သန္သန္နဲ႔ေဖါေနတာ သူဘဲ´ လို႔. ေျပာ လိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျပာခ်င္တာက ကိုကိုဦးနဲ႔ ေရးသပိတ္က လူတခ်ိဳ႕ရဲ့ မတူ တဲ့ ခံယူခ်က္က လမ္းေပါက္သူနဲ႔ လမ္း ေပ်ာက္သူလို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ ကိုကိုဦးက ေက်ာင္းသားကိုယ္စားျပဳလို႔ လမ္းေပါက္ ေအာင္ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ လူတခ်ိဳ႕က လက္နက္ကိုင္နယ္ေျမထဲ တဒဂၤအခြင့္အေရးအတြက္သာ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတာမို႕ ဒီေန႔ လမ္းေပ်ာက္ၿပီး သမိုင္းေသသြားခဲ့ ၾကတာကိုလည္း သတိျပဳမိတယ္ ဆိုတာပါဘဲ။
ကိုျမင့္ေ၀သည္ ကိုေဇာ္၀င္းစာကို ဖတ္ရႈၿပီးေနာက္
´ေအးဗ်ာ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္သမိုင္းမွာေတာ့ ကိုကိုဦးဟာ ေမာ္ကြန္းတင္ရမဲ့ ရဲေဘာ္တေယာက္ဆိုတာ ေသခ်ာပါ တယ္။ သူက တိုက္ပြဲမွာ ရဲရင့္သလို စည္းရံုးေရးဘက္မွာလည္း ေတာ္တယ္ဗ်။ က်ေနာ့ ကိုယ္ေတြ႕ကို ေျပာျပမယ္ ခင္ဗ်ား ကို.. ´
´ဟုတ္ ေျပာပါ အကို က်ေနာ္ သိပါရေစ´
´ကိုကိုဦးက ထူးျခားတာတခုက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ RITနဲ ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတခ်ုိ ့က တပ္ရင္း ၁၀၁ ကို မ၀င္ေသးဘဲနဲ႕ ျပင္ပမွာ က်န္ေနေသးတယ္။ သူတို႕ေတြဟာ ေ၀ွ႕မလိုင္းေက်းရြာမွာ ခဏခိုလႈံေနၾကတယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္နဲ ့ကိုိကိုဦးတို႕သြားၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ကိုကိုဦးရဲ့ စည္းရံုးေျပာတာ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းတာ အေတာ္ေလးျပည့္၀တာ ကို ေတြ႕ရတယ္။ က်ေနာ္နဲ႕သူက ေ၀ွ႕မလိုင္းေက်းရြာမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို တပ္ရင္း ၁၀၁ ကို ၀င္ဖို ့ကို သြားေရာက္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးၾကတာ။ အဲဒီရပ္ကြက္ရဲ့ ေနာက္ဖက္က စမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးမွာ က်ေနာ္တို႕ အားလံုးအတူတူ ထိုင္ၿပီး ေတာ့ ေဆြးေႏြးၾကတာ။ ဘုရားသံုးဆူနယ္ေျမမွာ တပ္ရင္းတခုတည္းနဲ႕ စခန္းတခုတည္း အားလံုးစုစုစည္းစည္းနဲ႕ ျဖစ္ဖို႕ ကိစၥ။ မွတ္မိတာက က်ေနာ္တို႕ ဘုရားသံုးဆူ နယ္ေျမထဲမွာ နယ္ခံေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြကလာတဲ့ ေက်ာင္းသား ေတြ ၾကားထဲမွာ တစံုတရာေတာ့ ကြာဟမႈ ရွိတယ္။ နယ္ခံေက်ာင္းသားေတြက အလုပ္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ အဲေလာက္ထိ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း မလုပ္ႏိုင္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး ရွိတယ္။ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆိုတာ တဲေဆာက္မယ။္ အိမ္ေဆာက္မယ္။ ေတာတိုးရမယ္ ဆိုေတာ့ သူတို႕က အေတြ႕အႀကံဳ သိပ္မရွိတဲ ့အတြက္ နည္း နည္းေလးေတာ့ ကြာတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါကေန စတာလား ဒါမွမဟုတ္ တခ်ိဳ႕ေသာ ဦးေဆာင္မႈက႑ေတြမွာ ေရြးခ်ယ္ရ ခက္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့ေနာ္´
ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ေဒသမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ မြန္ျပည္နယ္ ကရင္ျပည္နယ္ တနသၤာရီတိုင္းအတြင္းမွ ေပၚထြက္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားတပ္ေတာ္ထဲတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူတိုင္းက တေျဖးေျဖးခ်င္း ခုလိုမ်ိဳး ၎တို႕၏ခံစားခ်က္မ်ား အေတြ႕အႀကံဳမ်ား အ ျမင္မ်ားကို သံလြင္တိုင္းဂ်ာနယ္ကဲ့သို႕ေသာ ဂ်ာနယ္မ်ား သတင္းစားမ်ားတြင္ ေဖာ္ထုတ္ကာ မွတ္တမ္းတင္ထားႏိုင္မည္ ဆိုလွ်င္ အလြန္တရာ ေကာင္းမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဥကၠဌ အ တြင္းေရးမွဴးမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ားက ပလူပ်ံေနေသာ္လည္း အျခားသူမ်ား၏ အသံမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္မႈကား နည္းပါးလြန္း လွ၏။ ေခါင္ေဆာင္တာ၀န္ ဥကၠဌ အတြင္းေရးမွဴး တာ၀န္မ်ားကို မယူခဲ့ရသူမ်ား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရသည္မ်ားကိုလည္း သ မိုင္းမွတ္တမ္း တင္ထားႏိုင္ခဲ့မည္ဟု ဆိုလွ်င္ သူတို႕ရင္ထဲတြင္ ေက်နပ္ၾကမည္ဟု ကိုျမင့္ေ၀က ယံုၾကည္ေနသည္။ က်ဆံုး သြားသူမ်ားႏွင့္ လက္ရွိ ရွိေနၾကသူမ်ား၏ သမုိင္းမွန္ကို တင္ျပႏုိင္မည့္ စင္ျမင့္တခု ရွိေနဖို႕ အမွန္ပင္ လိုအပ္ေနေပသည္။
´ေအး.. ခင္ဗ်ားနဲ႕ သံလြင္တိုင္းမ္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္လုိ႕ က်ေနာ္ေစာေစာက ေျပာခဲ့တာက ဒီဥစၥာကို က်ေနာ္တို႕ ဆက္ ၿပီး ပံုမွန္ေလးနဲ႕ ေရးသားၿပီး သမိုင္းေတြကိုထားခဲ့ေပးဖို႕ အားလံုးက ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကမယ္။ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ ႏိုင္ေအာင္လည္း က်ေနာ္တို႕က ၀ိုင္းၿပီး တုိက္တြန္းၾကမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႕က သမိုင္းတခုကို ခ်န္ထားလို႕ရၿပီ။ သံလြင္ တိုင္းမ္အေနနဲ႕လည္း ဘုရားသံုးဆူ နယ္ေျမထ့ဲက ေတာ္လွန္တဲ့အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ့ သမုိင္းေၾကာင္းေတြကို ျပည္သူေတြသိ ေအာင္လုပ္ေပး ေစလိုတယ္။ သမိုင္းမွန္ေတြကို ခ်န္ထားခဲ့ဖုိ႕ ကမၻာအႏွံ႕ ျပန္႕သြားၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြကလည္း ကိုယ္ေတြ ့ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ သမိုင္းကို အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ ေျပာျပသင့္ၿပီလို႕ တိုက္တြန္းခ်င္တယ္ဗ်ာ´