အလုပ္ေတာ႔ ရပါတယ္ ... ဒါေပမဲ႔ :(:(

ကာတြန္း - လိုင္လုဏ္

ျပည္သူတို႔လိုခ်င္ေနတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာအတြက္ မတူညီေသာအျမင္မ်ား

Guest from Phar Kant - The peace from the different side in Kachin state

 ျပည္သူတို႔လိုခ်င္ေနတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာအတြက္ မတူညီေသာအျမင္မ်ား

မိုးမခထံေပးစာ (ဖားကန္႔ဧည့္သည္)၊ ဇြန္ ၁၊ ၂၀၁၂

ယခုတေလာ ကခ်င္ျပည္နယ္၌ တိုက္ပဲြေတြ ပိုမ်ားလာသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့သုံးပတ္ေလာက္က ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ႀကီးနား၊ မိုးေကာင္း၊ နမၼတီး၊ ဖားကန္႔၊ တာမခန္-စေသာ ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ခဲ့စဥ္က ဒီေလာက္ မဆိုးလွေသးဟုဆိုရေပမည္။ မိုးေကာင္းၿမိဳ႔အနီး ရထားကို မိုင္းခြဲတာတို႔၊ ၀ိုင္းေမာ္ေဒသ၌ အစိုးရအရာရွိ ေလးေယာက္ ေခါင္းျဖတ္သတ္ခံရတာတို႔၊ တာမခန္မွ အင္းေတာ္ႀကီးသို႔ သြားရာလမ္း၌ မိုင္းဗုံးမ်ား ေထာင္ထား၍ ခရီးသြားမ်ား လာရာလမ္းအတိုင္း ျပန္လွည့္ခဲ့ရတာ "စသည့္တို႔ …" ေလာက္သာရွိခဲ့သည္။

ယခုအခါ၌မူ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း ခရီးမ်ားသြားလို႔၊ လာလို႔ မေကာင္းေတာ့ေပ။ လူအခြင့္အေရးမ်ား ဆိတ္သုဥ္းေနေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို လူအခြင့္အေရးမ်ား ရရွိႏိုင္ေအာင္ ႏိုင္ငံတကာမွ ႀကိဳးစား ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္သည္။ ဌာေနျပည္သူမ်ား လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ဆုံးရွုံးေနၾကရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းမွာ အစိုးရ၊ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ ကခ်င္KIAတို႔ အျမင္မတူ ျဖစ္ေနသည္မွာ အဓိကအေၾကာင္း အရင္းျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ 

ကခ်င္ျပည္နယ္၌ ေနထိုင္ေသာ လူဦးေရ ၄၀% ခိုင္ႏွုန္းသည္ ကခ်င္တိုင္းရင္သားမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး၊ က်န္ ၆၀% ခိုင္ႏွုန္းသည္ ရွမ္း၊ ကဒူး ျမန္မာ တရုပ္ စေသာ အျခားတိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အနည္းစု ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ အထူးသျဖင့္ လူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ႏိုင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္လိုမွု၊ ဘာသာေရး အျမတ္ထုတ္လိုမွု၊ ဒီအေၾကာင္းႏွစ္ခုကို အေၾကာင္းျပဳí ျပည္သူေရြးေကာက္ခံ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရအား ေျပာက္က်ားစံနစ္ျဖင့္ ေတာ္လွန္ တိုက္ခိုက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ရျခင္း၏အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ ဌာေန ကခ်င္တိုင္းရင္းသား လူငယ္မ်ား ပညာမသင္ၾကားရျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကခ်င္လူမ်ဳိးအမ်ားစုသည္ မူလတန္းပညာကိုပင္ ဟုတ္တိပတ္တိ မသင္ၾကရွာေပ။

 ကခ်င္ျပည္နယ္၌ ေနထိုင္ၾကေသာ ေဒသခံျပည္သူ၊ ျပည္သူမ်ား လူေနမွုအဆင့္အတန္းမ်ားႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ရရွိႏိုင္ရန္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားကို ဖြင့္လွစ္ေပးေသာ္လည္း ကခ်င္ကေလးငယ္အမ်ားစုသည္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္မ်ားကို မရရွိၾကေပ။ စစ္ေၾကာင္းေထာက္လွမ္းေပးျခင္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၏ လွုပ္ရွားမွုမွန္သမွ်ကို ေထာက္လွမ္းေပးေနေသာသူမ်ားမွာ ကခ်င္ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ ကခ်င္အမ်ဳိးသမီးမ်ားျဖစ္ေနသည္ကို အံံၾသစြာ ေတြ႔ရွိေနရသည္။

ပညာမတတ္ရွာၾကသျဖင့္ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ကာလမွာ သူတို႔ခံယူခ်က္မ်ားကို မေျပာင္းႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ လမ္းျပင္ျခင္း၊ လမ္းေဖါက္ျခင္း၊ တံတားေဆာက္ျခင္း စသည္တို႔ကို ဘယ္ေလာက္ပဲျပဳလုပ္ေပးေပး မလိုလားႏိုင္ၾကေပ။ အၾကမ္းဖက္နည္းသည္သာ သူတို႔၏ခံယူခ်က္ အဓိ႒ာန္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

စစ္အစိုးရလက္ထက္က KIA တို႔ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူကာ ဖားကန္႔ေဒသရွိ အခ်ဳိ႔နယ္ပယ္ေဒသမ်ား၊ လုိင္ဇာကဲ့သို႔ေသာ ေဒသမ်ားအား KIA ႏွင္ KIO တို႔အား ခြဲေ၀ေပးလွ်က္ သူတို႔ရဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္နယ္ေျမအေျဖစ္ ညွိႏိွုင္းေပးအပ္ခဲ့သည္။ နာမည္ေက်ာ္ နမၼတီးသၾကားစက္ၾကီးးကိုပင္ KIA ႏွင့္ကခ်င္လူမ်ိဳးတို႔အား လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လက္နက္ျဖင့္သာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္တတ္ေသာ ကခ်င္လူမ်ိုးတို႔ လက္ထက္၀ယ္ သၾကားစက္ရုံႀကီး အလည္ရပ္ခဲ့ရသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ ထိုနမၼတီးသၾကားစက္ရုံႀကီးသည္ ကခ်င္ KIA တို႔ ပိုင္ဆိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္။

 

ကခ်င္ျပည္နယ္ေန KIA တို႔သသည္ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို သူတို႔ပိုင္နယ္ေျမဟု သတ္မွတ္ေျပာဆို ယူဆေနဆဲျဖစ္သည္။ ကခ်င္လူမ်ဳိးမွန္သမွ် KIA စစ္သားမ်ားသာ ျဖစ္ရမည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ကေလးသူငယ္မ်ား၏ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို သူတို႔ နားလည္ဟန္မတူေပ။ ကခ်င္ျပည္နယ္၌ ထြက္ရွိသမွ် ေျမေပၚ ေျမေအာက္ သယံဇာတမ်ားသည္ သူတို႔သာ ပုိင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ ျမစ္ကူး၊ ေခ်ာင္းကူး၊ ေျမာင္းကူး အလ်ားေပ ေပႏွစ္ဆယ္အထက္၌ရွိေသာ တံတားမွန္သမွ် မိုင္းဗုံးမခြဲခံရေသာတံတားကား မရွိသေလာက္ျဖစ္သည္။ ကခ်င္ျပည္နယ္အတြင္း လမ္းပမ္း ဆက္သြယ္ေရးမ်ား ေကာင္းမြန္ေနျခင္းသည္ သူတို႔အတြက္ အႏၱရယ္ရွိသည္ဟု  အျမင္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။  အမွန္တကယ္မူ ကခ်င္ျပည္နယ္သည္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံေနထိုင္ေသာ ျပည္နယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။

ကခ်င္ KIA တို႔သည္ ၿငိ္မ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္လိုၾကေသာ ျပည္သူမ်ားထံမွ ဆက္ေၾကးမ်ားကို ေတာရြာမ်ားမွသည္ ၿမဳိ႔ျပေနျပည္သူမ်ားအထိ ဆက္ေၾကးမ်ားကို (ယခင္အခါမ်ားက တႏွစ္မွာတစ္ခါ ေကာက္ခံေသာ္လည္း ယခုအခါ ငါးၾကိမ္မွဆယ္ခ်ိန္အထိရွိလာသည္) ေကာက္ခံေနဆဲျဖစ္သည္။ ဆက္ေၾကးမေပးႏိုင္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ ဆက္ေၾကးမဆပ္လိုေသာ ျပည္သူတို႔အတြက္ သြားရားလမ္းတစ္လမ္းကိုသာ ဖြင့္ထားေပးခဲ့သည္။ ထိုလမ္းမွာ ေသမင္းတမန္လမ္းျဖစ္သည္။ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ကို ကမၻာ႔ျပည္သူမ်ား သိႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။  

       ကခ်င္တိုင္းရင္းသားမ်ားအပါအ၀င္ ရွမ္း၊ ကဒူး၊ ဂဏန္း၊ ျမန္မာ၊ တရုပ္ စေသာ ျပည္သူတို႔အား ထိုလက္နက္မ်ားျဖင့္ ၿခိမ္းေခ်ာက္ေနၿပီး၊ လူ႔အခြင့္ေရမ်ားကို ဆက္လက္ခ်ဳိးေဖါက္ေနသမွ်ကာလ ပတ္လုံး ကခ်င္ျပည္နယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေရာင္ျခည္သည္ ေပ်ာက္ဆုံးၿမဲ၊ ေပ်ာက္ဆုံးေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။ 

အိမ္ေစာင့္ ေျမးထိန္း သာသနာျပဳ

    “ မိဘနဲ႔ ဆရာသမားတို႔ရဲ့ အဆံုးအမကို မခံရဘဲ သခၤ်ဳိင္းမွာ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ၾကက္ဟာ တြန္ခ်ိန္ စည္းကမ္း မရွိတဲ့အတြက္ ပ်က္စီးသြားရတာ ဇာတ္ေတာ္မွ ပါသမုိ႔လားကြဲ႔” ( က်ည္ေတာင္ကန္တုိက္သစ္ ဆရာေတာ္ႀကီး )
“ ကိေလသာေတြ ထိန္းေက်ာင္းရမယ့္ ေက်ာင္းကို ကိေလသာေဘးမဲ့ေတာလို သေဘာထားေနၾကတယ္” ဆိုတဲ့ ၾသ၀ါဒကို မိန္႔ၾကားခဲ့တဲ့ က်ည္ေတာင္ကန္တုိက္သစ္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ႀကီးအေၾကာင္းကို အရင္က တစ္ခါ အေတြးသစ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ( ၅ )၊ အမွတ္( ၂၂၀ ) မွာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။
ခုတစ္ေခါက္ ဆရာေတာ္ႀကီးထံ သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ေက်ာင္းတုိက္ရဲ့ အ၀င္၀နားမွာ တည္ထားတဲ့ အုတ္ေရအိုးစင္မွာ ကြမ္းေသြးေတြ ေပက်ံေန တာကို ပြတ္တုိက္ေဆးေၾကာၿပီး ေဆးေရာင္အသစ္ ျပန္လည္သုတ္ဖို႔ စီစဥ္ညႊန္ၾကားေနတုန္းမွာ ေရာက္သြားပါတယ္။ စီစဥ္ညႊန္ၾကားတဲ့ ကိစၥ ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက…….
‘ အဲဒါပဲ ၾကည့္ေတာ့ေလကြာ၊ သူမ်ားက ခရီးသြား ခရီးလာ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေသာက္ရေအာင္ ဆုိၿပီး အုတ္ေရအိုးစင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ေရမျပတ္ ကုသိုလ္ လုပ္ထားတာကို လူေတြက ကြမ္းေသြးေတြ ပလုတ္က်င္းၿပီး အုတ္နံရံကို ေထြးထားတာ ျမင္မေကာင္း ႐ွဳမေကာင္းကို ျဖစ္လို႔ကြာ။ ငါလည္း အျမင္မေတာ္တာနဲ႔ သန္႔ရွင္းၿပီး ေဆးအသစ္ ျပန္သုတ္ခုိင္းေနရတယ္။ ဒါတင္မကေသးဘူး ေမာင္ရ၊ ဟုိလမ္းေဘးက ဇရပ္ကိုလည္း သြားၾကည့္ဦး။ အယုတၱ အနတၱေတြ မီးေသြးနဲ႔ ေရးထားလုိက္ၾကတာ တုိင္ေကာ၊ တန္းေကာ၊ ခါးပန္းေကာ၊ ၾကမ္းေကာ ကြက္လပ္မက်န္ေအာင္ ျပည့္လုိ႔။ အဲဒါ လူ႔အဆင့္အတန္းနိမ့္က်တဲ့ သေကၤတေတြပဲမို႔လားကြ…..
‘ ဒါနဲ႔မ်ား လူေတြက ေျပာၾကေသးတယ္။ “ ေလာကႀကီးက ဆုတ္ကပ္ႀကီးျဖစ္လို႔ ဘာမဆို ပ်က္စီးၿပီး အက်ည္းတန္ကုန္ၿပီ” တဲ့။ မင္းပဲ စဥ္းစား ၾကည့္ေလကြာ၊ ေလာကႀကီးဟာ ဘယ္အခ်ိန္မွာမ်ား ဆုတ္ယုတ္တယ္၊ အက်ည္းတန္တယ္လို႔ ရွိလုိ႔တံုး။ ေရေျမေတာေတာင္ေတြ ဆိုတာလည္း သူ႔သဘာ၀နဲ႔သူ သူ႔ရာသီနဲ႔သူ လွေနတာပဲ။ ေန႔တစ္ေန႔ တည္းကုိပဲၾကည့္၊ အရုဏ္တက္ခ်ိန္က ေန၀င္ခ်ိန္အထိ သူ႔အလွနဲ႔ သူ ဘာမ်ား ပ်က္စီးလုိ႔လဲ။ အဲ…….ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးေနတာက လူေတြ၊ စည္းကမ္းမ့ဲလုိ႔ ေလာကႀကီး ဆုတ္ယုတ္ၿပီး အက်ည္းတန္ေနတာ’ ဆိုၿပီး မေက်မနပ္တဲ့ သေဘာနဲ႔ မိန္႔ၾကားေနပါတယ္။ မိမိကလည္း ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ သေဘာထားနဲ႔ အဆံုးအမကို နာယူလိုတဲ့အတြက္……
‘ ဆရာေတာ္ ဒီကိစၥမ်ဳိးေတြက ေနရာတုိင္းလိုလုိမွာ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ျပႆနာပဲဘုရာ့။ အဲဒါ ဘယ္လိုက ဘယ္လုိစၿပီး ေျဖရွင္းရမယ္ဆုိတာ ဘယ္သူမွ မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ျဖစ္ေနပံုရတယ္’ လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက………
‘ မင္းႏွယ္ ခက္ပါပေကာ။ ဟိုဇာတ္ေတာ္ထဲမွာ ၾကားဖူးတယ္မို႔လားကြ။ သခၤ်ဳိင္းကုန္းမွာ မိမရွိ ဖမရွိ လႊတ္ထားတဲ့ ၾကက္တစ္ေကာင္ဟာေလကြာ၊ အမိအဖ ဆရာသမားတို႔ထံက အတုမရေတာ့ တြန္ခ်ိန္ကို နားမလည္ဘူး။ တကၠသိုလ္ ဒိသာပါေမကၡဆရာႀကီးထံမွာ ပညာသင္ေနၾကတဲ့ တပည့္ေတြက အခ်ိန္မွန္တြန္ေနက် ၾကက္ႀကီးေသဆံုးသြားေတာ့ အဲဒီၾကက္ကို သြားဖမ္းၿပီး ေမြးထားၾကတယ္။ အခ်ိန္မသိ အခါမသိ တြန္ခ်င္သလို တြန္ေနေတာ့ ညအခါမွာ ၾကက္တြန္ခ်ိန္ကို အမွတ္အသားျပဳၿပီး မႏၱန္ေတြရြတ္ဖတ္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အိပ္ခ်ိန္မမွန္၊ ရြတ္ဖတ္ခ်ိန္ မမွန္ျဖစ္ၿပီး ပညာေတြ မတိုးတက္ေတာ့လို႔ ေနာက္ဆံုးရုိက္သတ္လုိက္ၾကရတာေလကြာ။ ဒီအေၾကာင္းကို ဆရာႀကီးသိေတာ့ ဘာေျပာလဲ၊

‘ မိနဲ႔ဖနဲ႔ ဆရာသမားနဲ႔ မေနခဲ့ရတဲ့အတြက္ အခ်ိန္နဲ႔ စည္းကမ္းကို နားမလည္လို႔ ဒီၾကက္ပ်က္စီးရတယ္’ လို႔ ဆုိသမို႔လား။ အဲဒါေပါ့ကြ၊ မိဘဘိုးဘြား၊ ဆရာသမားေတြက စၿပီး သင္ၾကားျပဳျပင္ေပးရမွာေပါ့။
ေတာ့္ေတာ္စဥ္တုန္းက ငါ့ရြာက ညီ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္ကြ။

ငါက “ မင္း အသက္အရြယ္လည္း ႀကီးလာၿပီ၊ တရားေလး ဘာေလးအားထုတ္ရင္း၊ ဒီမွာ တစ္လ ကိုးသီတင္းေလာက္ ေနပါလား” လု႔ိ တုိက္တြန္းတယ္။ ဘာျပန္ေျပာတယ္ မွတ္သလဲ။ “ အိမ္မွာ အိမ္ေစာင့္ ေျမးထိန္းအလုပ္ေတြနဲ႔ မအားလုိ႔” တဲ့။ ဒါနဲ႔ ငါက “ မင္းတုိ႔ေျမးကို ဘယ္လုိထိန္းၾကတံုး” ဆိုေတာ့ “ ဒီလိုပဲ ေခ်ာ့လုိက္ ေငါက္လုိက္ ေအာ္ လုိက္ ဟစ္လုိက္ေပါ့ဘုရား၊ ဘယ့္ႏွယ္ ထိန္းရဦးမွာတံုး” တဲ့ဗ်ာ။ ကဲ မွတ္ကေရာ……….။
‘ ဟ…….မင္းတုိ႔က မဟုတ္ေသးပါဘူးကြ၊ အရြယ္ႀကီးေတာ့ အိမ္ေစာင့္၊ ၾကက္ႏွင္၊ ေျမးထိန္း၊ ေခြးေမာင္းဘ၀နဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနရတယ္ ဆုိေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ၾကစမ္းပါဦး။ မင္းတုိ႔ဘ၀က အရြယ္ေကာင္းတုန္းကေတာ့ အိမ္ႀကီးရွင္၊ အရြယ္အုိေတာ့ အိမ္ကြ်န္’ ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္မေန ဘူးလား လို႔ ေျပာရတယ္။
“ ကိုယ့္ဘိုးကိုယ့္ဘြားေတြလည္း ဒီအတိုင္းပဲ ဟာ ကိုယ္လည္း ဒီအတိုင္းေပါ့ဘုရား” လုိ႔ ဆင္ေျခေပးတယ္။ “ မဟုတ္ဘူးကြ၊ မင္းတို႔ ငါတို႔ ငယ္စဥ္ဘ၀ကို ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္၊ တို႔ဘုိး တို႔ဘြားေတြဟာ အရြယ္ေကာင္းတုန္းမွာ “ အိမ္ႀကီးရွင္” ၊ အရြယ္ႀကီးေတာ့ ေျမးထိန္း သာသနာျပဳ “ အိမ္ႀကီးသခင္” အျဖစ္နဲ႔ ေနသြားၾကတာ ဆုိၿပီး ျပန္ရွင္းျပရေသးတယ္။ သူလည္း သာသနာျပဳ အိမ္ႀကီးသခင္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့ မယ္ေတာ့ ေျပာတာပဲကြာ။ ဟုတ္မဟုတ္ ေတာ့လည္း မသိဘူးေပါ့” လို႔ မိန္႔ၾကားၿပီး ခဏစဥ္းစားသလုိ ေတြးရင္း နားေနတယ္။
‘ ဆရာေတာ္ ေျမးထိန္းသာသနာျပဳ အိမ္ႀကီးသခင္ ျဖစ္ပံုေလးလည္း နည္းနည္းရွင္းျပပါဦးဘုရား’ လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားေတာ့မွ…….
‘ ဒီ့ျပင္ဟာ မၾကည့္နဲ႔ေလကြာ။ တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ေန႔လယ္ေန႔ခင္း မိဘေတြေတာထဲေတာင္ထဲ အလုပ္သြားေနၾကတဲ့အခါ အိမ္မွာ အဘိုးအဘြားေတြနဲ႔ပဲ ေနခဲ့ရတာပဲမို႔လားကြ။ အဘုိးအဘြားေတြက တို႔ကို ေအာ္ေန ေငါက္ေနတယ္ရယ္လုိ႔ တယ္မရွိပါဘူး။ ကေလးဆုိတာေတာ့ ကေလးေလာက္ပဲ သိၿပီး ကေလးပီပီ ေဆာ့တာပါပဲ။ အဲ…….မေတာ္မေလ်ာ္တာ ေတြ႔ေတာ့မွ ဘယ္လိုမလုပ္ရဘူး၊ ဘယ္လုိလုပ္ရတယ္ဆိုၿပီး ဆံုးမတာပါပဲ။ ကေလးဆုိေတာ့ ဆုိင္းထဲမွာ ရကြင္း ( လင္းကြင္း ) တီးတာ ၾကည့္ၿပီး “ စေလာင္းဖံုးႏွစ္ခ်ပ္တီး က်ားႀကီးကိုက္တတ္တယ္” လုိ႔ ေျခာက္လွန္႔ၿပီး ဆံုးမတာမ်ိဳး၊

“ မီးဖိုမွာ ႏွစ္ေယာက္ဆိုင္ၿပီး မီးမွဳတ္ရင္ သူငယ္နာဖမ္းတတ္တယ္” ဆိုတာမ်ဳိးေတာ့ ရွိတာေပါ့။ ဒါက သူ႔အရြယ္နဲ႔ သူ လုိက္နာလြယ္ေအာင္ ေျပာတာ ေလကြာ။ သိတတ္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ “ ေျမစေလာင္းကို တီးရင္ ကြဲတတ္လုိ႔” “ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ မီးမွဳတ္ရင္ မ်က္စိထဲ ျပာေတြ မီးပြားေတြ ၀င္မွာ စိုးလို႔” ဆိုတာ သိလာပါတယ္။
ခုေခတ္လူေတြကေတာ့ “ ဒီလုိဆံုးမတာဟာ သိပၸံနည္းမက်ဘူး၊ ကေလးေတြကို ေၾကာက္ေအာင္ေျခာက္ရာ က်တယ္” ဘာညာနဲ႔ ေျပာၾကတာပဲကြာ၊ ဒါဟာ ကေလးေတြကို သိပၸံနည္းသင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ လိမၼာေအာင္ သင္ေနတာကြ၊ ဒီလုိ ဆံုးမခံခဲ့ရလို႔ တို႔ျဖင့္ ႀကီးတဲ့အထိ ေၾကာက္လန္႔ ႔ေနတယ္လို႔ မရွိပါဘူးကြာ။
သူ႔အရြယ္ေရာက္ေတာ့ သူဆိုလိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို သိတာပါပဲ။ ဒါမ်ဳိးေတြကို သိပၸံနည္း မက်ဘူး ဆုိတဲ့ ခုေခတ္ မိဘ ဘိုဘြားေတြက်ေတာ့ ေျမးေတြကို ဘာေတြသင္သလဲ၊ “ ဘယ္မင္းသားလို လက္သီးထုိးလုိက္စမ္း၊ ဘယ္သူ႔ကို ဘယ့္ႏွယ္ လုပ္ျပလုိက္စမ္း” ဆိုတာေတြ သင္ၾကသတဲ့ေလကြာ။ အဲဒါကေတာ့ သိပၸံနည္းလား၊ ယဥ္းေက်းလိမၼာနည္းလား၊ ကဲ…..ေျပာစမ္းပါဦး။
အဲ……..ၿပီးေတာ့ ဘာသာေရးအေျခခံ ဆုိတာလည္း ဘုိးဘြားေတြကပဲ သင္ေပးၾကတာပဲကြ။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ဘိုးဘြားေတြက ေရေသာက္ခ်င္ လို႔ ေရေလးခပ္ေပးလုိက္ရင္ “ ေအးကြယ္…..သာဓု …..သာဓု………သာဓု……ငါ့ေျမးက လိမၼာတယ္ေဟ့၊ ဘုန္းႀကီးပါေစ၊ သက္ရွည္ပါေစကြယ္” ဆုိၿပီး ဆုေပးတယ္။
“ ဘုန္းႀကီးတယ္” ဆုိတာ ဘာမွန္း မသိေသးေပမယ့္ ဒီလုိဆုေပးသံ ၾကားရင္ ၀မ္းသာတာပဲ။ အနားမွာ ရွိတဲ့ တျခားေျမးေတြက ဘုိးဘိုး ကြ်န္ေတာ္ တို႔ေကာ “ ဘုန္းႀကီးမွာလားဟင္” လို႔ ေမးလိုက္ရင္ “ ေအး…..လိမၼာတဲ့ လူမွန္သမွ် ဘုန္းႀကီးတယ္၊ သက္ရွည္တယ္ ကြဲ႔” လုိ႔ ေျပာၾကေတာ့ “ ဒီလိုဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း လိမၼာမယ္” နဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကတာပဲ။
ၿပီးေတာ့မွ “ ေအး လိမၼာခ်င္ရင္ ဘယ္လုိမလုပ္ရဘူး…….မေျပာရဘူး၊ ဘယ္လိုလုပ္ရ ေျပာရမယ္” ဆုိတာေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ဆိုတာကို ဦးခ်ကန္ေတာ့ပံုေတြ “ ဘုရားစာ” လို႔ ေခၚတဲ့ “ ၾသကာသ” တုိ႔ “ သရဏဂံု” တို႔ “ ဂုဏ္ေတာ္” တို႔ “ သမၺဳေဒၶ” တို႔ ဆုိတာေတြ တစ္ေန႔ နည္းနည္းခ်ေပးရင္း ေနာက္ေတာ့ အာဂံုရလာၾကတာပဲကြ။
မိုးခ်ဳပ္စာ စားၿပီးၿပီဆိုရင္ အဘိုးအဘြားေတြက “ပံုေတြ ဇာတ္နိပါတ္ေတြ” ေျပာျပၾကတာကို ၾကာေတာ့ “ စြဲ” လာတယ္။ ေန၀င္ၿပီဆို ထမင္းျမန္ျမန္ စားၿပီး ဘုိးဘြားေတြနား ၀ိုင္းေနၾကတာပဲ။ ပံုျပင္နားေထာင္ခ်င္ၾကလို႔။ ဒီလုိ ေပ်ာ္ေမြ႔တတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ ရလာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စာဖတ္တတ္တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း “ ငါးရာ့ငါးဆယ္” တုိ႔ “ ဇာတ္ႀကီး ဆယ္ဘြဲ႔” တုိ႔ကို ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္ေနေတာ့တာပဲ။
ဘယ္သူမဆို မိဘဘုိးဘြား ေက်ာင္းထြက္ေကာင္းေတြျဖစ္မွ ဆရာသမားေက်ာင္းေရာက္ေတာ့လည္း ေကာင္းတာမ်ိဳးေလကြာ။

“ ဆရာသမားဆိုတာ ပန္းပုဆရာ၊ ပန္းပဲဆရာနဲ႔ တူတယ္” လုိ႔ ဆိုသမုိ႔လား။
“ သစ္” ေကာင္း “ သံ” ေကာင္းျဖစ္မွ ပံုေကာင္း၊ ဓားေကာင္းျဖစ္မွာေပါ့။ အမ်က္အေဆြးေတြ အေၾကာ္ လိမ္ေတြပါတဲ့ သစ္သားကို ပန္းပုထုရင္ လက္ရာေကာင္းေပမယ့္ အေဆြး၊ အအက္၊ အနာေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနရင္ ပံုေကာင္း ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ။
သံၾကြပ္ သံေဆြးဆိုရင္လည္း ပန္းပဲဆရာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း ပံုစံေကာင္း လက္ရာေကာင္းသာ ျဖစ္မယ္။ ဓားေကာင္းဘယ္ျဖစ္မလဲ။ သံုးလုိက္ရင္ တြန္႔သြား၊ ပဲ့သြားတဲ့ ဓားမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ေနမယ္ မဟုတ္လားကြ။ ဆရာ့ဆီေရာက္လာတ့ဲ တပည့္ခ်င္းတူေပမယ့္ အရည္အခ်င္း မတူၾကတာ။ အဲဒါေတြ ကြာတယ္ဆုိတာ သတိမထားၾကေတာ့ဘူးကြ။
အဲ…….ဆရာသမားမ်ားကလည္း သစ္ေၾကာ သံေၾကာေတာ့ သေဘာေပါက္ဖို႔ လုိတာေပါ့ကြာ ( ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ သင္ၾကားဆံုးမပံုကို သီးျခားတင္ျပပါမယ္။ )
အတုိခ်ဳပ္ကေတာ့ကြာ……..ဘုိးဘြားေတြက ေလာကေရး၊ ဓမၼေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အဲဒီလို သြန္သင္ဆံုးမ ေပးတဲ့အတြက္ ကေလးေတြမွာ လည္း ေလာကစည္းကမ္း၊ ဓမၼစည္းကမ္းကို အငယ္ကတည္းက စြဲသြားတယ္ကြ။ ဘာမဆို “ ငယ္စြဲကမွ တကယ္ၿမဲတာ” မို႔လား။
ဘိုးဘြားေတြအေနနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း သက္ႀကီးရြယ္အုိျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ “ တို႔နားကို ဘယ္သားသမီးေတာ့ လာၾကပါဦး၊ ဘယ္ေျမးေတာ့ လာၾကပါဦး” လို႔ အထူးဖိတ္ေခၚစရာ မလိုဘူး။ ေျမးေတြက ၀ုိင္း၀ုိင္းလည္ေနၿပီ ဆိုမွေတာ့ သားသမီးက ဘာေျပာစရာလုိမလဲကြ မင္းႏွယ္။
ကဲ…….အဲဒါ မင္းပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ ဒီလို သြန္သင္ဆံုးမတာဟာ အိမ္ေစာင့္၊ ေျမးထိန္းရင္း သာသနာျပဳရာ လည္း မက်ဘူးလား။ ဒီလုိ သာသနာျပဳေပးတဲ့အတြက္ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြကပါ မျပတ္ဆည္းကပ္ ေလးစားျခင္း ခံရလုိ႔ “ အိမ္ႀကီးရွင္” ဆိုတာထက္ တစ္ဆင့္တက္ၿပီး “ အိမ္ႀကီးသခင္” ျဖစ္သြားတယ္လို႔ေကာ မဆုိႏိူင္ေပဘူးလားကြ။

ငါ့ညီကုိ ငါက အဲဒါေတြ ရွင္းျပလုိက္တာပါ။ သူလည္း သေဘာေပါက္တယ္ လုိ႔ ေျပာတာပဲေလကြာ။ တကယ္ သေဘာေပါက္ၿပီး က်င့္သံုးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အိမ္ကြ်န္အျဖစ္ကေန အိမ္ႀကီးသခင္ ျဖစ္သြားလို႔ ေလာကေရးေကာ ဓမၼေရးပါ ေကာင္းသြားမွာေပါ့” လို႔ မိန္႔ၾကားပါတယ္။
ဆရာေတာ္ မိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားကို တိပိဋက “ ေယာ” ဆရာေတာ္ရဲ့ စကားနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေတာ့ အိမ္ေစာင့္ ေျမးထိန္းရုံသက္သက္ လုပ္ေနရတဲ့ ဘ၀ကေန အုိခ်ိန္မွာ အပယ္ခံထားရတဲ့ “ အိုပယ္ဘ၀”၊ အိမ္ေစာင့္ေျမးထိန္း သာသနာျပဳဘ၀မ်ဳိးက အိုေပမယ့္ အျခံအရံေတြနဲ႔ ၾကြယ္၀ေနလို႔ “ အိုၾကြယ္ဘ၀” လုိ႔ပဲ ဆုိရပါလိမ့္မယ္။

အိုပယ္ အိမ္ကြ်န္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ၿပီး အုိၾကြယ္ အိမ့္သခင္မ်ား ျဖစ္ႏိူင္ၾကပါေစ။

ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ ( ေတာင္စြန္း )

"မိခင္တစ္ေယာက္၏ အဌမေျမာက္မုသား"

    ကၽြန္ေတာ္ ကေလးဘ၀အရြယ္တံုးက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစုမွာ ေန႔စဥ္ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားဖို႔ေတာင္ မေသခ်ာတဲ့ေန႔ေတြရွိခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အေမကေတာ့ မၾကာခဏ သူ႕ပန္းကန္ထဲက ထမင္းေတြကိုယူယူၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ထဲ အၿမဲထည့္ထည့္ေပးတတ္တယ္ ။ ၿပီးရင္ အေမေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္ ။ "စား .. ငါ့သား အေမ သိပ္မဆာဘူး.." ။
အဲ့ဒါ ကၽြန္ေတာ္ သိတတ္စအရြယ္က အေမ့ရဲ႕ ပထမဆံုး မုသားစကားေလးပါ ။
ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ပိန္လွီေသးေကြးရွာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အာဟာရဓါတ္ျပည့္၀ေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ အိမ္ေဘးနားက ျမစ္ကမ္းနံေဘးမွာ အေမရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ငါးသြားမွ်ားတယ္ ။ အဲ့ဒီေန႔က ငါးႏွစ္ေကာင္မိေတာ့ အေမ ငါးဟင္းခ်ိဳလုပ္တုိက္တယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းခ်ိဳကို အားရပါးရေသာက္ေနတံုး အေမက ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကေနထုိင္ၾကည့္ၿပီး ၾကည္ႏူးမႈအျပည့္နဲ႔ ။ တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္ စားထားတဲ့ အၾကြင္းအက်န္ ငါးရိုးေလးေတြ ယူစားတယ္။ ဒါကို ျမင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းေတာ့ ငါးအသားေလးဖဲ့ၿပီး အေမ့ကို ေကၽြးတယ္။ အေမမစားဘူး ။ ၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္ ။ "စား .. ငါ့သား ..အေမ ငါး သိပ္မႀကိဳက္ဘူး.."
အဲ့ဒါ အေမ့ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ မုသား ။
ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းေနရမဲ့ အရြယ္ေရာက္ၿပီ။ အေမက မီးျခစ္ဆံထုတ္လုပ္တဲ့ စက္ရံုတစ္ခုမွာ မီးျခစ္ဆံျဖည့္တဲ့ အလုပ္ေလးယူလုပ္တယ္ ။ ညဘက္အိမ္ယူၿပီး လုပ္ရတာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလဲ ေစာင့္ေရွာက္ ၾကည့္ရႈႏုိင္ေသးလုိ႔ အေမသေဘာက်တယ္ ။ တည ကၽြန္ေတာ္ ႏုိးလာတဲ့အခ်ိန္ (ေတာ္ေတာ္ညဥ့္နက္ ေနာက္က်ေနၿပီ) အေမ ဖေယာင္းတုိင္မီးေလးထြန္းၿပီး ဗူးေလးေတြထဲကို မီးျခစ္ဆံျဖည့္တဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္ေနတံုးပဲ။ "အေမ .. အရမ္းမိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ၊ အိပ္ပါေတာ့။ မနက္မွ ဆက္လုပ္လို႔ရတာပဲ" လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေတာ့ အေမကၿပံဳးၿပီး ျပန္ေျပာတယ္ ။ "သြားအိပ္ ငါ့သား .. အေမ အိပ္ခ်င္စိတ္မရွိေသးလို႔ ဆက္လုပ္ လုိက္ဦးမယ္" တဲ့ ။
အေမ့ရဲ႕ တတိယေျမာက္မုသားစကားေလးပါ ။
တခါတံုးက ကၽြန္ေတာ္ အတန္းတင္စာေမးပြဲေျဖတဲ့ေန႔႔မွာ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို လုိက္ပို႔ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္တေနရာက ထုိင္ေစာင့္တယ္။ ပူျပင္းလွတဲ့ေနေရာင္ဒဏ္ကို သိပ္အကာအကြယ္မေပးႏုိင္ရွာတဲ့ ေနရာ တစ္ခုမွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ထုိင္ေစာင့္တယ္ ။ စာေမးပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း အေမ့ဆီ ကၽြန္ေတာ္ အေျပးအလႊားသြားတယ္ ။ အေမ ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားၿပီး အသင့္ျပင္ဆင္လာတဲ့ အခ်ိဳရည္ ေအးေအးေလးတခြက္ တုိက္တယ္ ။ တကိုယ္လံုးေခၽြးေတြရႊဲေနရွာတဲ့ အေမ့ကို ျမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းဘူး ။ "အေမလဲ ေသာက္ဦးေလ" လို႔ ေျပာေတာ့ အေမ့ထံုးစံအတုိင္း "ငါ့သားပဲ ေသာက္ပါ။ အေမ ေရမဆာဘူး" တဲ့ ။
အဲ့ဒါ အေမရဲ႕စတုတၳေျမာက္ မုသားစကားတစ္ခြန္း ။
သိပ္မၾကာခင္ အေဖဆံုးတယ္ ။ အတန္းႀကီးလာၿပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပညာေရးနဲ႔ အိမ္ကိစၥက အေမ့တာ၀န္လံုးလံုးျဖစ္ၿပီ။ အေမ အျပင္ထြက္အလုပ္လုပ္ၿပီး ေငြရွာရေတာ့ အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ငတ္တလွည့္ ျပတ္တလွည့္။ မိသားစု အေျခအေနဆုိးသထက္ဆုိးတာ ျမင္လာတဲ့ အိမ္နားက အေမ့မိတ္ေဆြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကို ရံဖန္ရံခါ လာေစာင့္ေရွာက္တယ္ ။ ပတ္၀န္းက်င္က အေမ့ကို သူနဲ႔ပဲ ေနာက္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုထူလုိက္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကတယ္ ။ အေမ ခပ္ျပတ္ျပတ္ျငင္းဆုိၿပီး အခုိင္အမာ စကားတစ္ခြန္းဆိုတယ္ .."ကၽြန္မဘ၀အတြက္ ကၽြန္မကေလးေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ လုံေလာက္တယ္.." တဲ့ ။
အေမ့ရဲ႕ ပဥၥမေျမာက္မုသား။
ကၽြန္ေတာ္ ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့ အလုပ္ကေလးတစ္ခုရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ကို အနားယူေစခ်င္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ အေမ လက္မခံဘူး ။ မနက္မနက္ ေစ်းထဲသြားၿပီး ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြေရာင္းတံုးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ပို႔တဲ့ပုိက္ဆံေတြ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ျပန္ျပန္ပို႔ၿပီး "အေမ့ဆီ မပို႔နဲ႔ ငါ့သား ။ အေမ့မွာ လံုေလာက္တယ္ .. သားဘာသာစုထား" တ့ဲ ။
အေမ .. ဆဌမေျမာက္မုသားကို ေျပာတယ္ ။
ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ မာစတာဒီဂရီကို အခ်ိန္ပိုင္းဆက္ေလ့လာေနတဲ့အခ်ိန္ အေတာ္အတန္ႀကီးတဲ့အေမရိကန္ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္ရတယ္ ။ ေက်ာင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ကၽြန္ေတာ့္လစာတိုးေတာ့ အေမ့ကိုကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူ အေမရိကားမွာပဲ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေစခ်င္တယ္ ။ ဒါေပမဲ့ အေမက ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို သူ႕အတြက္နဲ႔ တာ၀န္အပိုေတြ မရွိေစခ်င္ဘူး ။ အေမကေျပာတယ္ .."အဲ့ဒီလို ဘ၀ႀကီးမွာ အေမ ေနတတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး သားရယ္ .." တဲ့ ။
အေမရဲ႕ သတၱမေျမာက္မုသားစကားေလးတစ္ခြန္းေပါ့ ။
ဇရာကေထာင္း၊ ပင္ပန္းမႈအေပါင္းခါးစည္းရင္ဆုိင္ခဲ့ရတဲ့ အေမ .. အရြယ္ေတာ္ေတာ္က်ခဲ့ၿပီ ။ ေလာကဓံက ထပ္ရက္စက္တယ္ ။ ကင္ဆာေရာဂါနဲ႔ ေဆးရံုတက္ေနရခ်ိန္ အေမ့ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္ေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ (ဘာဆုိဘာမွ ထည့္တြက္မေနပဲ အားလံုးကို ပစ္ထားခဲ့ၿပီး) အေမ့အနားကို ျပန္လာခဲ့တယ္ ။ အေမ ေ၀ဒနာကို အလူးအလဲ ခံစားရခ်ိန္ေတြမွာ အေမ့ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ေတြ မထိန္းႏုိင္ခဲ့ဘူး ။ အေမမျမင္ေအာင္ ဂရုစုိက္ေနေပမဲ့လဲ တခါတေလ ေတြ႕ျမင္သြားတဲ့အေမက အားတင္းႀကိဳးစားၿပံဳးၿပီး ေျပာတယ္ .. "မငိုနဲ႔ ငါ့သား .. အေမ အရမ္း နာနာက်င္က်င္မခံစားရပါဘူး .."တဲ့ ။
အဲ့ဒီလို အဌမေျမာက္မုသားကို ေျပာၿပီး အေမ လူ႕ေလာကထဲက ထြက္ခြါသြားခဲ့တယ္ ။
အၾကြင္းမဲ့ေမတၱာေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ မာတာမိခင္ဟာ သားသမီးမ်ားအေပၚထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္ (တာ၀န္ေက်ပြန္စြာနဲ႔) သူ႕ကုိယ္သူအနစ္နာခံတဲ့ မုသားစကားလံုးေလးေတြသံုးၿပီး ေလာကအလယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကို စိတ္ခ်လက္ခ် ခ်န္ထားႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့ပါၿပီ ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကေရာ အဲ့ဒီလို မိခင္ေတြရဲ႕ ရင္းႏွီးေပးဆပ္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြအတြက္ ထိုက္ထုိက္တန္တန္ ျပန္ေပးဆပ္ခဲ့ပါသလား ။ ခုခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက အေမးစကားကို အေမၾကားရင္ န၀မေျမာက္မုသားစကားတစ္ခြန္းကို ဆုိေလဦးမလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ၀မ္းပမ္းတနည္း ေတြးေနမိတယ္ ။
အမွတ္တရ
(မွတ္ခ်က္) ေဖာ္၀ါ့ေမးေလး တစ္ခုမွ ရရွိေသာ သုတေလးတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ အမည္မသိ ေဆာင္းပါးရွင္ စာေရးဆရာမေလးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

သူပုန္ေက်ာင္းသားတဦးရဲ႕ မာရသြန္ခရီး (၃၂)

ထက္ေအာင္ေက်ာ္| May 31, 2012/ ဧရာ၀တီ။

---

 

---

 

န၀တ ဘက္ကေန ABSDF တပ္ရင္း ၂၀၁ ဆီ ဘက္ေျပာင္း လာတဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီး တင္ျမင့္ဦး (ေနာက္တန္း ၃ ဦးမွ ယာအစြန္ဆုံး ပုဂၢိဳလ္) ကုိ ၆၀ မမ လက္နက္ႀကီး သင္တန္းဆင္းပဲြမွာ ေတြ႔ရစဥ္

ဘက္ေျပာင္းလာေသာ တပ္ၾကပ္ႀကီးနွင့္ ေလးအိမ္စု တပ္စခန္း

က်ေနာ္ဟာ မင္းသမီးစခန္းဆီ ျပန္လာၿပီး တပ္မဟာ ၄ တပ္မႉး ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ ေအာ္လီဗာ၊ ခ႐ုိင္ဥကၠ႒ ပဒုိကြယ္ထူး၀င္းတုိ႔နဲ႔ အေသအခ်ာ ေဆြးေႏြးေပမယ့္ ေအာင္ျမင္မႈမရခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ကို ကူညီရင္ က်န္တဲ့ ကုိနုိင္ေအာင္နဲ႔ ကိုမုိးသီးဇြန္တုိ႔ဘက္က တပ္ေတြျပန္လာေရးကိုလည္း သူတုိ႔ကူညိီမွျဖစ္မယ္။ က်ေနာ္တုိ႔တဖြဲ႔တည္းကုိ ကြက္္ၿပီးကူညီရင္ “ဘက္လုိက္တယ္လုိ႔ စြပ္စဲြခံရမယ္။ အခုေတာင္ တပ္မဟာ ၄ က ဘက္မလုိက္အဖြဲ႔ကုိ မ်က္နွာသာေပးေနတယ္ဆုိၿပီး စြပ္စြဲသံေတြၾကားေနရတယ္” လုိ႔ တပ္မဟာမႉးက ေျဗာင္ေျပာၿပီး က်ေနာ္ရဲ့တင္ျပခ်က္ကုိ ျငင္းလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကုိ လုိက္ကူညီေပးေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေရး ရာတာ၀န္ခံ ပဒုိမန္းၿငိမ္းေမာင္လည္း အေတာ္စိတ္ပ်က္သြားပုံ ရပါတယ္။ တပ္မဟာမႉး အိမ္ေအာက္ထပ္က ေနက်ေနာ္နဲ႔ မန္းၿငိမ္းေမာင္ အတူထြက္လာၿပီး ဘာဆက္လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲလုိ႔ ေဆြးေႏြးေပမယ့္ တိက်တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ ထြက္မလာခဲ့ပါ။


တပ္ရင္းျပန္ဆင္းၿပီး ေကာ္မီတီေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးေတာ့ ဘုိင္သိန္းျမင့္တုိ႔ တပ္ခြဲ ၂ ရွိရာ နတ္အိမ္ေတာင္ေဒသဆီ သြားၿပီး အဲဒီမွာရွိတဲ့ ထုိင္းေထာက္လွမ္းေရးကို အကူညိီေတာင္းရင္ ေကာင္းမယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ထြက္လာပါတယ္။ ဘာလက္မွတ္မွ မရွိဘဲ ထုိင္းတဦးလုိ သ႐ုပ္ေဆာင္ၿပီး ထုိင္းနုိင္ငံ ဟုိဘက္ ဒီဘက္ကုိျဖတ္ၿပီး ခရီးသြားေနတဲ့က်ေနာ္ဟာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္အထိ တခါမွ အဖမ္းမခံခဲ့ရေသးပါဘူး။ လုိင္းကားအဆင့္ဆင့္စီးၿပီး နတ္အိမ္ေတာင္ စခန္းဆီ က်ေနာ္ေရာက္သြားေတာ့ အေျခအေနက အရင္လုိမဟုတ္ေတာ့။ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းကုိ န၀တ က သိမ္းထားလုိက္ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နတ္အိမ္ေတာင္ရြာထဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြအရင္လုိ ေပၚေပၚတင္တင္ ေနလုိ႔မရေတာ့ပါ။

ေနာက္တခါ န၀တစစ္သားေတြလည္း နတ္အိမ္ေတာင္ရြာထဲ မၾကာခဏဆင္းလာၿပီး ေစ်းလာ၀ယ္ေနတယ္လုိ႔ သိရတဲ့အတြက္ စိတ္ထဲမွာ သိပ္မလုံၿခံဳလွ။ ဒါေပမယ့္ တပ္ခြဲမႉး ဘုိင္သိန္းျမင့္ (၁၉၉၇ ပင္လယ္ျပင္တုိက္ပဲြအတြင္း က်ဆုံး) က သူ႔နယ္ကုိ သူပုိင္ပါတယ္ဆုိတဲ့ အထာမ်ဳိးနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေနျပေနေတာ့ ဥကၠ႒ တာ၀န္ယူထားတဲ့ က်ေနာ္က စိုးရိမ္မႈျပေနလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ သ႔ူနယ္ကုိ သူပုိင္တယ္ဆုိေပမယ့္ အရင္ နတ္အိမ္ေတာင္စခန္း မက်ခင္က က်ေနာ္တုိ႔ ၂၀၁ တပ္ရင္း ႐ံုးခန္းဖြင့္ခဲ့တဲ့ ၂ ထပ္တုိက္အိမ္ႀကီး ေဒၚခင္ၾကည္ရဲ့ အိမ္မွာေတာ့ ေပၚတင္သြားမတည္းရဲေတာ့ပါ။ ဟုိဆုိင္ဒီဆုိင္၀င္ျပီး လဖက္ရည္ေသာက္၊ ရြာသားေတြနဲ႔ စကားေျပာ လုပ္ေနေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘယ္မွာတည္းသလဲ ဆုိတာကို မေျပာရဲပါ။

ေနာက္တရက္ မုိးလင္းေတာ့ ဘုိင္သိန္းျမင့္နဲ႔ က်ေနာ္ဟာ စကားျပန္တဦးကိုေခၚ၊ နတ္အိမ္ေတာင္ရြာအ၀င္၀ ေတာင္ကုန္းေပၚရွိ ထုိင္းေထာက္လွမ္းေရး ႐ံုးခန္းဆီတက္ၿပီး မာနယ္ပေလာေရာက္ ရဲေဘာ္ေတြ ျပန္ေခၚေရးကိစၥ အကူညီေပးဖုိ႔ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ဟာ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ အရင္းနွီးဆုံး၊ နားလည္မႈအရိွဆုံးလုိ႔ ထင္ထားေပမယ့္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ နုိင္ငံေရးအေျခအေန၊ နယ္ေျမစိုးမုိးမႈ အေျခေနေတြအရ သူတုိ႔တာဝန္က်ရာနယ္ျဖစ္တဲ့ ကန္ခ်နပူရီခ႐ိုင္ကို ေက်ာ္ၿပီး လူ ၂၀ ေက်ာ္ သယ္ယူဖုိ႔ကိစၥဟာ မျဖစ္နုိင္ဘူးလုိ႔သာ အေျဖရခဲ့ပါတယ္။

ေဆြးေႏြးသမွ် အဆင္မေျပျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္ဟာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးကုန္းေပၚကေန ဆင္းလာၿပီး အေျခေနေတြကို တပ္ရင္းဌာနခ်ဳပ္နဲ႔ မာနယ္ပုေလာက တပ္စုဆီ ေၾကးနန္းပုိ႔နုိင္ဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔တပ္ခဲြ အေျခစုိက္ရာ ေလးအိမ္စုရြာဆီ ဆက္သြားခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ ကားမရွိ။ ကားလည္း မငွားနုိင္ပါ။ ဒီေတာ့ နတ္အိမ္ေတာင္ကေန ေလးအိမ္စုကုိသြားဖုိ႔ ေရပူရြာဆီ ကားလမ္းအတုိင္း ကုန္ေၾကာင္းခရီး တနာရီေလာက္ နွင္လုိက္ရပါတယ္။ ေတာထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ႐ုိးေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ကတၱရာလမ္းေပၚ တနာရီေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရတာကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ သိပ္မဘ၀င္မက်လွပါ။

ဒီလုိနဲ႔ ေရပူရြာထိပ္ဆီ ေရာက္လာၿပီး ရြာနေဘးရွိ ကားလမ္းၾကမ္းေလးအတုိင္း ၀င္လာေတာ့ ပထမဆုံး ေတြ႔ရတာက ၀ါး႐ံုေတာထဲမွာ တပ္ေဖ်ာက္ထားတဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္ရင္း ၃ ခုရဲ့ ပူးတြဲကင္းပုန္းစခန္း။ အဲဒီမျမင္ရတဲ့ လုံၿခံဳေရးဂိတ္ကုိျဖတ္ၿပီး ၀င္လာေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးတခုကို ေတြ႔ရၿပီး အဲဒီေခ်ာင္းေဘးက တလုံးတည္းေသာ သြပ္မုိး၊ သစ္သားအိမ္ဟာ KNU တပ္ခြဲမႉး ဗုိလ္လွေခ်ာ ယာယီေနတဲ့အိမ္ျဖစ္ပါတယ္။ သူအိမ္ေပၚတက္သြားေတာ့ ဗုိလ္လွေခ်ာက အိမ္မွာမရွိတဲ့အတြက္ စကားေျပာခြင့္ မရလုိက္ပါဘူး။ သူ႔အိမ္ကုိေက်ာ္ၿပီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္ ထပ္ေလွ်ာက္လုိက္ေတာ့ သက္ကယ္မုိး ၀ါးတဲ ၁၀ တဲေက်ာ္ ေတြ႔ရၿပီး အဲဒါဟာ “ဒီမုိကေရစီ ဒုကၡသည္ေက်းရြာ”  ျဖစ္ပါတယ္။

“ေက်းရြာ ေဆးေပးခန္း” ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထားတဲ့ ၀ါးတဲတလုံးထဲ ၀င္လုိက္ေတာ့ ေဆးမႉးေတြက က်ေနာ္တုိ႔တပ္ရင္းနဲ႔ ၁၀၁၊ ၁၀၂ ရဲေဘာ္ေတြ။ လူနာေတြထဲမွာေတာ့ ငွက္ဖ်ားမိ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ဒုကၡသည္ကေလးငယ္တခ်ဳိ႕။ ေဆးခန္းနဲ႔ မ်က္ေစာင္းထုိး တျခား တဲတလုံးမွာေတာ့ “ေက်းရြာ မူလတန္းေက်ာင္း” ဆုိတဲ့ဆုိင္းဘုတ္ကို ေတြ႔ရၿပီး ေက်ာင္းဆရာေတြထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္ရင္းက ရဲေမတဦးကုုိ လွမ္းျမင္လုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္ တဲတလုံးမွာေတာ့ ရြာဥကၠ႒ ဦးရွိန္ (အခု အေမရိကန္) တုိ႔ မိသားစုကုိ ေတြ႔ရၿပီး စကားထုိ္င္ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တရက္မုိးလင္းေတာ့ နတ္အိမ္ေတာင္အေျခစုိက္ ခလရ ၂၀၈ ကေန ၆၀ မမ လက္နက္ႀကီးတလက္၊ လက္နက္ငယ္ ၄ လက္နဲ႔အတူ က်ေနာ္တုိ႔ ABSDF တပ္ေတြဆီ ဘက္ေျပာင္းလာတဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီး တင္ျမင့္ဦး (အခု ကေနဒါ) အပါအ၀င္ ရဲေဘာ္ ၅ ဦးကို ဘုိင္သိန္းျမင့္က ေခၚလာၿပီး က်ေနာ္နဲ့ ေပးေတြ႔ပါတယ္။ ဒီလုိ ပူးေပါင္းနုိင္ေအာင္ စည္း႐ံုးခဲ့သူကေတာ့ တပ္ခြဲမႉး ဘုိင္သိန္းျမင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္ရင္းအျပင္ ABSDF တခုလုံးအတြက္ပါ လက္နက္ႀကီးနဲ႔အတူ လာေရာက္ပူးေပါင္းတဲ့ ပထမဆုံး ရွားရွားပါးပါး န၀တ စစ္သည္ေတြလုိ႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ ကိုတင္ျမင့္ဦးက အသက္ ၃၀ ေက်ာ္စပဲ ရွိပုံရေသးၿပီး တပ္ၾကပ္တဦး၊ ဒုတပ္ၾကပ္တဦးနဲ႔ ရဲေဘာ္ ၂ ဦးဆုိရင္ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အခုမွ က်ေနာ္ လူခ်င္းေတြ႔ဖူးေပမယ့္ သူတုိ႔ရဲ့ဓာတ္ပုံနဲ႔ သတင္းကိုေတာ့ မာနာပေလာမွာ ေရာက္ေနစဥ္ကတည္းက ၾကားခဲ့ရၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာကေတာ့ သူတုိ႔ ၅ ဦးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ မာနယ္ပေလာ တုိက္ပဲြကာလအတြင္း နတ္အိမ္ေတာင္စခန္းကေန ဘက္ေျပာင္းလာသူေတြျဖစ္ၿပီး အဲဒိီကာလ ၁၀၂ မွ ဗဟုိေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ကိုဉာဏ္လင္းေရႊက သတင္းဌာနေတြဆီ ထုတ္ျပန္ေျပာဆုိခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

သူတုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ဘက္ေျပာင္း ထြက္ေျပးလာသလဲဆုိတာကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အဓိကအားျဖင့္ အေပၚေအာက္ ခဲြျခားဆက္ဆံမႈ၊ အထက္အရာရွိေတြရဲ့ အနုိင္က်င့္မႈကို မခံနုိင္လုိ႔ ထြက္လာတယ္လုိ႔ ေျပာတာကို က်ေနာ္အမွတ္ရေနပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ န၀တ တပ္တြင္းက အေျခေနကုိေမးျမန္း၊ သူတုိ႔ ၅ ဦးကို အားေပးစကားေျပာ၊ မင္းသမီးခစန္းဆီ မၾကာခင္ ေခၚယူနုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ ကုိတင္ျမင့္ဦးတုိ႔ ၅ ဦး ဘက္ေျပာင္းလာေအာင္ စည္႐ံုးနုိင္ခဲ့တဲ့ တပ္ခဲြမႉး ဘုိင္သိန္းျမင့္ကိုလည္း ခ်ီးက်ဳးမိပါတယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ နတ္အိမ္ေတာင္ေဒသဆီ လာရင္းကိစၥ အဆင္မေျပေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ စိတ္ရွည္သီးခံၿပီး ဆက္ေစာင့္ဖုိ႔ လုိတဲ့အေၾကာင္း မာနယ္ပေလာရွိတပ္စုနဲ႔ တပ္ရင္းဌာနခ်ဳပ္ေတြဆီ ေၾကးနန္းပုိ႔ရပါတယ္။ ေန႔လည္ပုိင္းမွာေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းေနာက္ေက်ာ နယ္စပ္ေတာင္ကုန္းမွာ ယာယီတဲထုိး စခန္းခ်ေနၾကတဲ့ တပ္ခြဲ ၂ ရဲေဘာ္ေတြဆီ သြားေရာက္ အားေပးစကားေျပာခဲ့ပါတယ္။ နယ္စပ္ေတာင္ထိပ္ ဆုိေပမယ့္ နတ္အိမ္ေတာင္လုိေတာ့ ျမင္ကြင္းက သိပ္မေကာင္းတဲ့အျပင္ နယ္စပ္ကုန္ သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းလဲ မရွိပါ။ ရဲေဘာ္အမ်ားစုဟာ နတ္အိမ္ေတာင္ကုိ လြမ္းေနပုံရၿပီး နတ္အိမ္ေတာင္ခစန္းကုိ ျပန္သိမ္းခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာေနျကပါတယ္။ ညေနပုိင္းမွာ လူစုၿပီး “လက္ရွိနုိင္ငံေရး အေျခအေန ရွင္းလင္းတင္ျပျခင္း” လုပ္ခဲ့ေသးတယ္လို႔ ထင္ေပမယ့္ အေသးစိပ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။

ေလးအိမ္စုေဒသရွိ ဒီမုိကေရစီေက်းရြာ ေဆးေပးခန္းမွာ ေတြ႔ရတဲ့ ABSDF တပ္ဖြဲ႔၀င္တခ်ဳိ႕

ထား၀ယ္သား အိမ္ျပန္

ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္ဟာ နတ္အိမ္ေတာင္နဲ႔ ေလးအိမ္စုမွာ သတင္းတပတ္ခန္႔ ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။ မာနယ္ပေလာတပ္စုကုိ သည္းခံၿပီး ဆက္ေစာင့္ဖုိ႔ ေၾကးနန္းပုိ႔ၿပီး ေျပာထားေပမယ့္ ရဲေဘာ္ေတြက စိတ္ရွည္သည္းခံနုိင္စြမ္း ရွိပုံမရေတာ့ပါ။ “ကိုယ္အစီစဥ္နဲ႔ကုိယ္ ျပန္လာေတာ့မယ္။ ခရီးစရိတ္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းကိုသာ ဥကၠ႒စီစဥ္ေပးပါ” ဆုိၿပီး က်ေနာ္ဆီ ေၾကးနန္းျပန္၀င္လာပါတယ္။ ဒီေၾကးနန္းကိုၾကည့္ၿပီး ထား၀ယ္မွာေခတ္စားတဲ့ “ထား၀ယ္သားအိမ္ျပန္” ဆုိတဲ့ စကားလုံးကို သြားသတိရမိပါတယ္။

ထား၀ယ္သားေတြ အိမ္ျပန္ခ်င္ရင္ ဘယ္လုိမွတားမရ၊ ဆီးမရေတာ့ဘဲ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲဲ႔ ရေအာင့္ျပန္ေလ့ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း ဘာမွမတတ္နုိင္ေတာ့ပါ။ မာနယ္ပုေလာ-ေစာ္လဲထာ-မယ္စရီးယန္း-ဘန္ေကာက္ကုိ ေလွတဆင့္၊ လုိင္းကားတဆင့္၊ ဘတ္စကားတဆင့္ ဘယ္လုိစီးရမယ္။ တစုကုိ လူ ၄ ဦးထက္မပိုေစဘဲ အုပ္စုခဲြသြားပါ။ စစ္ပစၥည္းေတြ လုံး၀သယ္မလာမိေစပါနဲ႔ စသျဖင့္ ညႊန္ၾကားခ်က္ကုိ စက္ေပၚတက္ၿပီး တခါတည္း ေျပာလုိက္ရပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာ လည္လည္၀ယ္၀ယ္ သြားဖူးတဲ့ ရဲေဘာ္တဦးကုိ မင္းသမီးစခန္းကေန ဘန္ေကာက္ အျမန္ဆုံးတက္ၿပီး ဒီလူေတြကိုႀကိဳဆုိဖုိ႔၊ ေနာက္တဦးက ေဟြးနန္းေခါင္ရွိ ဦးဟန္လင္းရဲ့အိမ္မွာ ႀကိဳဖုိ႔ အေရးေပၚညႊန္ၾကားမႈေတြ လုပ္လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီကာလက ဦးဟန္လင္း မိသားစုဟာ ေဟြးနန္းေခါင္ရြာစပ္က ထုိင္းစိုက္ပ်ဳိးေရးၿခံတခုမွာ ေနထုိင္ခြင့္ရထားပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ မာနယ္ပေလာကေန ေစာလဲထာကို ေလွစီးၿပီး ေန႔လည္ခ်ိန္ အေရာက္လာ၊ ေစာလဲထာကေန မဲစရီယန္းကုိ ညေနကားမီေအာင္စီး၊ ဘန္ေကာက္-ေမာ္ခ်စ္ကားဂိတ္ကို မနက္ေစာေစာ ေရာက္ရမယ္ဆုိတဲ့ စီမံကိန္းကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ပါေတာ့တယ္။ မယ္စရီးယန္းကေနလာတဲ့ ဘတ္စ္ကားဟာ ၁၀ နာရီ၀န္းက်င္မွ ဘန္ေကာက္-ေမာ္ခ်စ္ကားဂိတ္ကို ေရာက္တဲ့အတြက္ အဲဒီကတဆင့္ ေတာင္ပုိင္းကားဂိတ္ဆီသြားၿပီး ကန္ခ်နပူရီကားကို စီးဖုိ႔အခ်ိန္က စေကာစက ျဖစ္ေနပါတယ္။ တခါ ကန္ခ်နပူရီ-ေဟြးနန္းေခါင္ လုိင္းကားက ေန႔လည္ ၁ နာရီ ထြက္တဲ့အတြက္ အဲဒီလုိင္းကားကို ဘယ္လုိမွ မမီနုိင္ေတာ့ပါ။ ဒီေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာ တညတာအိပ္ဖုိ႔ စခန္းေထာက္ ရွာရပါေတာ့တယ္။

ဘန္ေကာက္မွာ ႐ံုးခြဲမရွိလုိ႔ ခုိနားရာမရွိျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြကို အႀကိဳ-အပုိ႔ လုပ္ေပးၿပီး သူတုိ႔အခန္းမွာ လက္ခံေကြ်းေမြးေပးတဲ့ ဘုရားသုံးဆူေဒသက ABSDF ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြျဖစ္တဲ့ ကိုခ်စ္ဘြယ္၊ ကုိယဥ္ေထြး၊ ကုိမ်ဳိးေအးတုိ႔ကုိ အမည္တပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္မိပါတယ္။ တေခါက္မွာ လူ ၄ ဦးစီကုိ စက္ေလွတဆင့္၊ လုိင္းကား တဆင့္၊ ဘတ္စကား ၃ ဆင့္ ေလာက္နဲ႔ မာနယ္ပေလာ-ေစာလဲထာ-မယ္စရီးယန္း-ဘန္ေကာက္-ကန္ခ်နပူရီ-ေဟြးနန္းေခါင္-မင္းသမီး အထိ သယ္တဲ့၊ ျဖစ္သလုိ အေရးေပၚစီစဥ္လုိက္တဲ့ ထုိင္းနုိင္ငံျဖတ္ လူေမွာင္ခုိသယ္နည္း စစ္ဆင္ေရးဟာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ တဦးမွ အဖမ္းဆီးမခံရဘဲ သတင္း ၂ ပတ္အတြင္း ရဲေဘာ္ ၂၄ ဦးစလုံး မင္းသမီးစခန္းအထိ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ တဦးကေတာ့ ဘန္ေကာက္မွာ ေသာင္တင္ေနတုန္း ဒုကၡသည္အျဖစ္ ေလွ်ာက္လုိက္တဲ့အတြက္ မင္းသမီးစခန္းဆီ ျပန္မလာေတာ့ပါ။

“ဘတ္စ္ကားစီးတဲ့ စစ္သည္ေတာ္မ်ား” လုိ႔ နာမည္ႀကီးသြားတဲ့ ရဲေဘာ္ ၂၅ ဦး သယ္ယူမႈ စစ္ဆင္ေရး ေအာင္ျမင္သြားတဲ့သတင္းဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္ရင္းေဘးက ကုိနုိင္ေအာင္တုိ႔၊ ကိုမုိးသီးဇြန္တုိ႔ တပ္ဖြဲ႔ေတြအတြက္ အံၾသစရာျဖစ္ေနခဲ့သလုိ မာနယ္ပေလာ၀န္းက်င္ရွိ သက္ဆုိင္ရာ ဗဟုိအသီးသီး ကလည္း အေတာ္အံ့ၾသေနတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္အတြက္ ဘယ္အဖြဲ႔ဆီကမွ အကူညီမရလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ မာနယ္ပုေလာ စစ္ေၾကာင္းပုိင္ Mizuho ဆက္သြယ္ေရးစက္ကုိ ေရာင္းခ်ၿပီး အဲဒီကရတဲ့ ေငြတေသာင္းေက်ာ္နဲ႔ ေလွခ၊ ကားခ၊ စားစရိတ္အျဖစ္ အသုံးျပဳကာ အခုလို ျပန္လာနုိင္ခဲ့တယ္ဆုိတာကိုပါ သူတုိ႔သိရင္ ပုိၿပီးေတာင္ အံၾသေနမလားလုိ႔ က်ေနာ္ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။

စစ္ေၾကာင္းမႉး ကိုမင္းေဇာ္သူ (ေရွ႕ဆုံးတန္း ၀ဲဘက္မွ စစ္ေရာင္ယူနီေဖာင္း ၀တ္ထားသူ) နဲ႔ ၂၀၁ မွ တပ္စုကုိ မာနယ္ပေလာမွ ေနာ္တ ခံစစ္ေၾကာင္းသုိ႔အသြား ေသာင္ရင္းျမစ္ထဲတြင္ ေတြ႔ရစဥ္

ဒါေပမယ့္ ၁၉၈၉ အေစာပုိင္းတုန္းက ေခၚယူခဲ့တဲ့ မဖြဲ႔ျဖစ္လုိက္တဲ့ DAB စစ္ေၾကာင္းအတြက္ မာနယ္ပေလာစခန္းဆီ ေရာက္ခဲ့ဖူးသူ ရဲေဘာ္ ၂၀ ေက်ာ္ထဲမွ တဦးကေတာ့ ၁၉၈၉ ကတည္းက ၂၀၁ ရဲေဘာ္ေတြ အလားတူအျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ဖူးၿပီးျဖစ္တယ္လုိ႔ ေထာက္ျပပါတယ္။ အဲဒီတပ္စုကုိ မင္းသမီး-ဘုရားသုံးဆူ-၀ါေလ-မဲေဆာက္ကေန မာနယ္ပေလာ အထိ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ သြားနုိင္ေအာင္ DAB နဲ႔ KNU က စီစဥ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ မာနယ္ပုေလာကေန မင္းသမီးစခန္းဆီ အျပန္ခရီးမွာေတာ့ ဘာမွ မစီစဥ္ေပးေတာ့ဘဲ “မဲေဆာက္က ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္ ေဆးခန္းမွာ က်ေနာ္တုိ႔တပ္စုကို ဒီအတုိင္းပစ္ထားခဲ့တယ္” လုိ႔ အဲဒီေက်ာင္းသားက ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အခု က်ေနာ္တုိ႔ ဘက္မလိုက္ အဖြဲ႔ ၂၅ ဦး ျပန္လာသလုိပဲ ကုိယ္အစီစဥ္နဲ႔ကုိယ္ ေတာလမ္းတဆင့္၊ လုိင္းကားတဆင့္ စီးၿပီး ျပန္လာခဲ့ရဖူးတယ္လုိ႔ သူကဆုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီျဖစ္ရပ္မ်ဳိးေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ တပ္ေပါင္းစုဖက္က အေသအခ်ာ စီစဥ္ေပးသင့္တယ္ဆုိၿပီး အဲဒီရဲေဘာ္က ေ၀ဖန္ေထာက္ျပခဲ့တာကို က်ေနာ္ အမွတ္ရေနပါတယ္။

Posted by Htet Aung Kyaw at 7:22 AM

ယေန႔ World Economic Forum ညစာစားပြဲမွာ ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ယင္လတ္တို႔ ေတြ႔ဆံုပြဲ...

အ

ယေန႔ World Economic Forum ညစာစားပြဲမွာ ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ယင္လတ္တို႔ ေတြ႔ဆံုပြဲ...

ဒီလို ၾကိဳဆိုခဲ့ၾကပါတယ္..။

ဓာတ္ပံု Getty Images, Reuters

 

ဲျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ထုိင္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥ ယင္းလတ္ ရွနာ၀တ္တုိ႔ဟာ ကမာၻ႔ စီးပြား ေရး ဖုိရမ္ရဲ႕ ဧည့္သည္ေတာ္ႀကီးမ်ားအတြက္ ဂါလာ ညစာစားပြဲ မစတင္ခင္ Royal Thai Navy Convention Hall ထုိင္းဘုရင့္ ေရတပ္မေတာ္ ညီလာခံ ခန္းမမွာ ယေန႔ ေမလ ၃၁ ရက္ေန႔ က ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္။

 

အမ်ိဳးသမီးေတြ/ အမ်ိဳးသားေတြ ဒီလိုျမင္တယ္တဲ့....

 


 

ေယာက်ာ္းပဲယူပါေတာ႕

ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ "ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္း 67"

လွည္းတန္း ဦးထြန္းလင္းၿခံလမ္းတြင္ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ "ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္း 67" အမည္ၿဖင့္ ဆႏၵၿပဳလက္မွတ္မ်ား ေကာက္ယူခဲ့ပါသည္။

 

 

 

 

 

 

 

 

ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဆႏၵၿပဳလက္မွတ္မ်ားေကာက္ခံေနစဥ္

ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆႏၵျပဳလက္မွတ္ ၅ ေထာင္ေက်ာ္ၿပီ .


ၾကာသပေတးေန႔၊ ေမလ 31 ရက္ 2012 ခုႏွစ္ ေကအုိင္စီ သတင္း - ေကအိုင္စီ
.

မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား (Generation Wave-GW) မွ ကမကထ ျပဳလုပ္၍ ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ဆႏၵျပဳလက္မွတ္ မ်ား ေကာက္ခံရာ ၅ရက္ေျမာက္ေန႔(ယေန႔)တြင္ လူထုလက္မွတ္ ၅၀၀၀ေက်ာ္ ရရွိေနၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ၎အဖြဲ႕၏ အေထြေထြအတြင္းေရး မႉး ကိုဘိုဘိုက ေကအိုင္စီသို႔ ေျပာသည္။


သူက “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေမြးေန႔ရယ္၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဧၿပီလက ၆၇ႏွစ္ျပည့္သြားတဲ့ ဦးသိန္းစိန္ေမြးေန႔ ရယ္ကို ဦးတည္ၿပီး 67 လို႕ ဦးတည္ထားတာပါ။ လက္မွတ္ေပါင္း ၆၇၆,၇၀၀အထိ ရေအာင္ ရည္ရြယ္ထား ပါတယ္”ဟု ေျပာသည္။

ယခုလအတြင္း ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းမ်ားသို႔ပါ အဆိုပါ ဆႏၵျပဳလက္မွတ္မ်ား လိုက္လံေကာက္ခံရာ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္ႏွင့္ တနသာၤရီတိုင္းမ်ားသာ က်န္ရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရသည္။

ယင္းသို႔ ေကာက္ခံရာတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ရဲသတင္းတပ္ဖြဲ႕-SP မ်ားကပါ ပါ၀င္၍ ေမးျမန္းၿပီး လက္မွတ္ထိုး ၾကေၾကာင္း သိရသည္။

“က်မတို႔က လက္မွတ္မထိုးခင္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အၿမဲရွင္းျပပါတယ္။ နယ္မွာကေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ ေတြရွိေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕ မထိုးရဲၾက ဘူးေလ။ နယ္က ရန္ကုန္ထက္စာရင္ ဥပမာ-ဖေယာင္းထြန္းဆႏၵ ေတာင္းဆိုတာမ်ဳိးေတာင္ ဖိႏွိပ္တာကိုး”ဟု GW မွ ဆႏၵျပဳေကာက္ခံရာ တြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ေျပာသည္။

၎အျပင္ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရး 67 အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး လူအမ်ား ၀င္ေရာက္ၾကည့္႐ႈႏိုင္ရန္အတြက္ “Ever peace 67” ဟူေသာ ေဖ့စ္ ဘြတ္(Facebook) တစ္ခုလည္း ဖြင့္ထားေၾကာင္း သိရသည္။

မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား (Generation Wave)အဖြဲ႕သည္ ၂၀၁၂ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္လရီလတြင္ “က်ည္ဆံေတြ အစား ပန္းမ်ားပြင့္ေစသတည္း ငါတို႔ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္”ဆိုေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသေကၤတအျဖစ္ လူထုထဲ ဆင္း၍ ရင္ဘတ္တြင္ ႏွင္းဆီပန္း စတစ္ကာမ်ား ကပ္ကာ ပညာေပး လႈပ္ရွားမႈကုိလည္း ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

"ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္း 67" ၿပည္တြင္းစာေစာင့္မ်ားတြင္ ေဖာ္ၿပမႈမ်ား

 

 

 

 

 

 

 

 

ေပၚၿပဴလာ စာေပအႏွပညာဂ်ာနယ္အမွတ္စဥ္ TUESTDAY, MAY 29 .2012 တြင္ "ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္း 67" ၿပည္တြင္းစာေစာင့္မ်ားတြင္ ေဖာ္ၿပမႈထားေသာ သတင္းမ်ားၿဖစ္သည္။

 

ျမန္မာနိုင္ငံဥႊ္ အဆိုးဝါးဆံုး မူဆလင္ေတြ လည္လွီး၊ေခါင္းျဖတ္သတ္၊မုဒိုင္း မူၾကီးျဖစ္ပြား

 ရခိုင္ျပည္နယ္ ရမ္းျဗဲျမိဳ႕နယ္ သေျပေခ်ာင္ ေက်းရြာမွ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ အရြယ္သာ
ရွိေသးေသာ မသီတာေထြးသည္ ေမလ ၂၈ ရက္ေန႕က မုဒိမ္းက်င့္ခံရျပီးေနာက္ ရက္ရက္စက္စက္
သတ္ျဖတ္ ခံလိုက္ရသည္။သူမဟာ ရမ္းျဗဲျမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္နီေမာ္ေက်းရြာမွာ
စက္ခ်ဳပ္သင္ေနတဲ့ အိမ္က တမိုင္ခြဲခန္႕ ေ၀းတဲ့ သူမေနထိုင္တဲ့ သေျပေခ်ာင္
ေက်းရြာကို ညေန ၅ နာရီခြဲခန္႕မွာ ျပန္သြားစဥ္မွာ ေက်ာက္ထရံ ကုလားရြာ အနီးမွာ
မုဒိမ္းက်င့္ခံရျပီး ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံခဲ့ရပါတယ္" ဟု ေက်ာက္နီေမာ္မွ
အရပ္လူၾကီး တစ္ဦးက ေျပာသည္။

မသီတာေထြးသည္ အဘ ဦးလွတင္ (ကြယ္လြန္) အမိ ေဒၚမျမတို႕၏ သမီးျဖစ္ျပီး
ရမ္းျဗဲျမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္နီေမာ္ တိုက္နယ္ ေခ်ာင္း၀ ေက်းရြာ အုပ္စု သေျပေခ်ာင္
ေက်းရြာမွ ျဖစ္သည္။

မသီတာေထြးအား မုဒိမ္းက်င့္ သတ္ျဖတ္သူမ်ားမွာ ေက်ာက္ထရံေက်းရြာမွ မြတ္ဆလင္
လူငယ္ သံုးဦး ျဖစ္ျပီး ယခုအခါ တစ္ဦးကို ထြက္ေျပးစဥ္ ရမ္းျဗဲတြင္
ဖမ္းဆီးရမိထားေၾကာင္း သူက ေျပာသည္။

" သူမကို မုဒိမ္းက်င့္ျပီး သတ္သြားတာက ေက်ာက္ထရံေက်းရြာက ကုလား လူငယ္
(၃)ဦးျဖစ္တယ္္လို႕ သိရပါတယ္။ သူတို႕အထဲက တစ္ဦးကိုေတာ့ ရမ္းျဗဲမွာ
ဖမ္းမိထားပါျပီ။ သူက သူတို႕ က်ဴးလြန္တဲ့ အေၾကာင္း ခံ၀န္ခ်က္ ေပးထားတယ္လို႕
သိရပါတယ္" ဟု သူက ေျပာသည္။

ျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သူက ဆက္လက္ ေျပာၾကားရာတြင္ မသီတာေထြးသည္
ခါတိုင္းေန႕မ်ားတြင္ တစ္ရြာတည္းေန မိတ္ေဆြမ်ားျဖင့္ သူမေနထိုင္ရာ သေျပေခ်ာင္း
ေက်းရြာသုိ႕ ျပန္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အခင္းျဖစ္ပြားသည့္ ယမန္ေန႕ ညေနပိုင္းက
ေက်ာက္နီေမာ္ ေက်းရြာ လမ္းထိပ္တြင္ ေစာင့္ေနစဥ္ တစ္ရြာတည္းေနသူမ်ား
ေပၚမလာသျဖင့္ တစ္ဦးတည္းျပန္စဥ္ ေက်ာက္ထရံ ကုလားရြာ အလြန္ တာတမံေဘာင္ရွိ
ကုကၠိဳပင္တြင္ ပုန္းေအာင္းေစာင့္ေနေသာ မြတ္ဆလင္ လူငယ္ ၃ ဦးက အတင္းဆြဲခ်ဳပ္
ဖမ္းဆီးျပီး မုဒိမ္းက်င့္ကာ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့ေၾကာင္း သူက ေျပာသည္။

" အခု လူသတ္မူက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အဆိုးရြားဆံုး လူသတ္မူလို႕ေတာင္
ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မုဒိမ္းက်င့္ျပီးတဲ့ေနာက္ သူမ လည္္ပင္းကို ဓါးနဲ႕ လွီးသတ္တယ္။
ရင္၀ကိုလည္း ဓါးနဲ႕ အခ်က္ေပါင္း မ်ားစြာ ထိုးသတ္တယ္။ ေနာက္ေက်ာမွာလည္း
ဓါးဒဏ္ရာ ေလးခ်က္ ငါးခ်က္ေတြ႕ရပါတယ္။ ပီးရင္ သူမ၀တ္ထားတဲ့ ဆြဲၾကိဳးနဲ႕
လက္္စြပ္ ႏွစ္ကြင္း၊ နာေဋာင္းေတြကိုလည္း ယူသြားပါတယ္။
နားနစ္ဖက္စလံုးကိုလည္းလီွးျဖတ္ထားတယ္" ဟု ေျပာသည္။

ေက်ာက္နီေမာ္ ရဲစခန္းအား ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာ တာ၀န္က် ရဲသား တစ္ဦးက ယခုလို
ေျပာသည္။

" မုဒိမ္းက်င့္ခံရျပီး အသတ္ခံရတာ မွန္ပါတယ္။ သူမရဲ႕ ထဘီ၊ အတြင္းခံ
ေဘာင္ဘီေတြကို သူမရဲ႕ အေလာင္းေဘးမွာ စုပံုျပီး ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘယ္သူ သတ္တယ္ဆိုတာ
အေသးစိတ္ေတာ့ မေျပာႏိုင္ေသးဘူး။ စစ္ေဆးေနတုန္းဘဲ ရွိပါတယ္။ အခု ခရိုင္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး အပါအ၀င္ လူၾကီးေတြ ေရာက္ေနပါတယ္။ စခန္းမွဴးလည္း အခု မအား
ျဖစ္ေနပါတယ္" ဟု ေျပာသည္



[image: Inline image 1]

*

**ျမန္မာျပည္သူျပည္သားညီအကိုေမာ င္ႏွစ္မအေပါင္းတို႔*

က်န္းမာခ်မ္းသာ၍မဂၤလာအေပါင္းခေ ညာင္းပါေစေၾကာင္းဦးစြာပထမဆုမြန္
ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါသည္။
*
ကြၽန္ုပ္တို႔အမိျမန္မာျပည္သည္စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ၾကာျပားျပားေမွာက္ခဲ့ရပါသည္။
*
*တိုင္းျပည္မျငိမ္သက္ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ေလာင္ခဲ႕ပါသည္။*
*
တိုင္းျပည္၏ညီညြတ္မႉပ်က္ျပားသည့္အခ်ိန္တြင္အခြင့္အေရးသမားအေခ်ာင္သမားမ်ားအျမတ္ထုတ္ခဲ့ၾကသည္။
*
*
ထို႔အျပင္ျမန္မာျပည္လဝကမ်ား၏အက်င့္ပ်က္ခ်စားမႉမ်ားကလဲကိုယ္က်ိဳးစီးပြါးအတြက္အျမတ္ထုတ္ခဲ႕က်သည္။
ဤကဲ႔သို့ေသာအေျခအေနေၾကာင့္အထူးသျဖင့္ျမန္မာျပည္၏အေနာက္ဖက္ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ဖက္ဘဂၤလားေဒရွ့္ႏွင့္နယ္ခ်င္းဆက္လ်က္ရွိေသာေဒသတြင္တဖက္ႏိုင္ငံမွဘဂၤါလီလူမ်ိဳးမ်ားသည္ျမန္မာျပည္ထဲသို့တရားမဝင္ဝင္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္လာေနသည္။
*
*
ဒါျပင္ရခိုင္ျပည္ေျမာက္ပိုင္းစြန္းေဒသကိုပင္၎တို့ပိုင္ေဒသဟုတရားမဝင္လိမ္လည္ေျပာဆိုကာကမၻာအားလွည္႔စားရန္ဘဂၤါလီမွအမည္ေျပာင္းကာလူမ်ိဳးတုတစ္မ်ိဳးကိုဖန္တီးကာျမန္မာ႕သမိုင္းအားလိမ္လည္ေျပာဆိုပီးအျမတ္ထုတ္အခြင့္အေရးယူလ်က္ရွိပါသည္
*
*
။ျမန္မာျပည္တိုင္းရင္းသားမဟုတ္ပဲအျမတ္ထုတ္ေနျခင္း၊သမိုင္းလိမ္လည္ေျပာဆိုေနျခင္းကိုဆန္႔က်င္ကန္႕ကြက္ရမည္မွာကြၽန္ုပ္တိုျမန္မာတိုင္းရင္းသားအားလုံးတာဝန္ျဖစ္ပါသည္။
*
*ကြၽန္ုပ္တို႔၏ဆနၵကိုကမၻာသိေစရန္ယူေကေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံသားအစစ္အမွန္မ်ားကျဗိတိန္ႏိုင္ငံဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေနထိုင္ရာအမွတ္
(၁၀)ေဒါင္းနင္းလမ္း၌ဇြန္လ(၁) ရက္ေန႕၂၀၁၂ ခုႏွစ္ေန႕လည္(၁၃:၀၀ - ၁၄:၀၀)အထိျပဳလုပ္
*
*
မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားအားလုံးတက္ေရာက္က်ပါရန္ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။

*
*ေနရာ:အမွတ္ (၁၀)ေဒါင္းနင္းလမ္း၊လန္ဒန္
ေန႕ရက္:ဇြန္လ(၁) ရက္ေန႕၂၀၁၂ ခုႏွစ္
အခ်ိန္:ေန႕လည္(၁၃:၁၀ - ၁၄:၀၀)

ယူေကေရာက္ျမန္မာႏိုင္ငံတိုင္း ရင္းသားမ်ား

ဆက္သြယ္ရန္

ဦးခင္ေမာင္ၾကည္: ၀၂၀၈၅၈၀၁၇၂၈
ကိုေကာင္းျမတ္သူ: ၀၇၇၆၀၆၄၄၁၄၂
ကိုလူေမာင္:၀၇၇၁၄၇၇၉၄၃၄
မဆနၵီသင္းမာဦး :၀၇၈၃၄၅၉၃၆၁၇
မဥမၼာဦး : ၀၇၇၂၇၂၃၆၄၁၉
မေမသက္ႏြယ္: ၀၇၉၄၉၅၆၃၅၃၃
ကိုခိုင္မင္းဇံ: ၀၇၉၄၆၁၄၈၇၆၁
ကိုထိန္လင္း-၀၇၈၃၈၅၈၉၇၁၄
ကိုခိုင္လင္း:၀၇၈၄၈၈၂၂၅၉၃
မၾကဴၾကဴသင္း-၀၇၉၁၅၈၈၃၃၇၅

Dear All,

You are cordially invited to our demonstration to let the world know about
the true history of Burma. As we may all aware that Bengali illegal
immigrants are exploiting Burma Crisis and trying to overwrite Burma's true
history with their make up stories. It is our duty to protect our true
history and in order to show our objection to their illegal actions, all
Ethnic Burmese Nationalities in the UK will hold the protest in front of
the 10 Downing Street in order to let the world knows the true history of
Burma. Please show your support for the true history of Burma.

All Ethnic Burmese Nationalities in UK

Time: 13:00- 14:00
Date: 01 June 2012
Place: No 10 Downing Street
London
SW1A 2AA

To Contact :

Mr Kaung Myat Thu -             +44 7760644142
Mr Khin Maung kyi -             +44 2085801728
Mr Luu Maung -             +44 7714779434
Ms Sandy Thin Mar Oo -             +44 7834593617
Ms Ohn Mar Oo -             +44 7727236419
Ms May Thet Nwe -             +44 7949563533
Mr Khine Min Zan -             +44 7946148761
Mr Htein Lin -             +44 7838589714
Mr Khine Lin -             +44 7848822593       *
*Ms Kyu Kyu Thin -             +44 07915883375      **
*

 

 

RFA TV May 31, 2012

၂၀၀၃ ေမ ၃၀ ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းမ်ားအား ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္း

ျမင့္လွိဳင္၊ ေမ ၃၀ ရက္၊ ၂၀၁၂

၂၀၁၂ ေမ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိေနၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၊ ထိုင္းႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ အစိုးရတာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာက အထင္ကရပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ ေတြ႕ဆံုေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၂၀၀၃ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းက စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕နယ္၊ က်ည္ရြာအနီးမွာ လူစုလူေ၀းနဲ႔ တိုက္ခိုက္ခံခဲ့ရၿပီး ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေသေဘးက သီသီေလး ကင္းလြတ္ခဲ့ရပါတယ္။ တကယ္လို႔ တစံုတရာသာ ခၽြတ္ေခ်ာ္ခဲ့ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အသက္ ဆံုးပါးသြားႏိုင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ ဦးတင္ဦးလည္း တိုက္ခိုက္ခံခဲ့ရၿပီး အသက္ေဘးမွ လက္မတင္ေလး လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ လပိုင္းက လြတ္ေျမာက္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာ ေထာက္လွမ္းေရး အႀကီးအကဲေဟာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲျဖစ္စဥ္တြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သူ႕တပ္ဖြဲ႕မ်ား ကယ္တင္ခဲ့ရေၾကာင္း ဘန္ေကာက္ပို႕စ္သတင္းစာကို ေျပာၾကားခဲ့ရာ အေတာ္ေလး ဂယက္ထသြားပါတယ္။ ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲကို ႀကိဳးကိုင္ စီစဥ္သူမ်ားထဲမွာ ဒီကေန႔ ျမန္မာအစိုးရထဲက ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ ပါ၀င္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ယိုးစြတ္မွဳမ်ား ရွိခဲ့သလို ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲ ၉ ႏွစ္ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၉ ႏွစ္က ယေန႔ျမန္မာအဖြဲ႕သားမ်ား ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းမ်ားကို စုစည္း ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေဖာ္ျပရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ထို ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေလ့လာၿပီး အလားတူ ဆိုးရြားတဲ့ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေပၚေစလိုတဲ့ ဆႏၵ၊ ဆင့္ပြား သံုးသပ္ အေျဖရွာေစလိုတဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခု ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားဟာ ရာႏွဳန္းျပည့္ မွန္ကန္ပါတယ္လို႔ မယူဆေစလိုပါ။ ထိုစဥ္အခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ား ဆက္သြယ္ႏိုင္မွဳ အင္မတန္ ခက္ခဲပါတယ္။ အခက္အခဲမ်ားအၾကားက စုစည္းထားတဲ့ မွတ္တမ္းေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား ရွိႏိုင္ပါတယ္။ သိရွိေလ့လာႏိုင္ရန္ မွတ္တမ္းတခုအေနနဲ႔ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲ
ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲ ျပည္သူသို႕ အစီရင္ခံစာ (အိုးေ၀တပ္ဦး)
အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ အမ်ိဳးသမီးတဦး၏ ေမသံုးဆယ္ရက္ေန႔ လူသတ္ပြဲ ကိုယ္ေတြ႕အေတြ႕အႀကံဳ ေျပာျပခ်က္
ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲကို မ်က္ျမင္ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ေသာ ဆယ္ဘီးကုန္ကား စပယ္ယာတဦးမွ ရင္ဖြင့္သံ
ေမ ၃၀ ရက္ ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲ (ေသြးစြန္းေသာ ေသာၾကာေန႔) အေၾကာင္း မ်က္ျမင္သက္ေသ၏ ေျပာၾကားခ်က္
ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္လာသူ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ လူငယ္အဖြဲ႕၀င္တဦး၏ ေျပာျပခ်က္
ဒီပဲယင္း လူသတ္ပြဲ ျဖစ္ပြားရာေနရာျပ ေျမပံု
ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲ ျဖစ္ပြားစဥ္ ပိတ္ဆို႔ တိုက္ခိုက္တဲ့ မံုရြာ ဘုတလင္ လမ္းပိုင္း ေျမပံု
နအဖက ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲႀကီးကို ဖံုးကြယ္ရန္ နည္းမ်ိဳးစံု ႀကိဳးစားေနျခင္း
၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔ ဒီပဲယင္းလူသတ္ပြဲႀကီးမွ ဖမ္းဆီးလာၿပီး ေရႊဘိုေထာင္သို႔ ေရာက္လာေသာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား အေျခအေန

အရွင္သီဝလိရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ (၁)

by Ashin Ghosaka on Thursday, May 31, 2012 at 3:39pm ·

ထုိင္းအရွင္သီဝလိရုပ္ထု

ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားက ရွင္သီ၀လိကို ကိုးကြယ္ပူေဇာ္လွ်င္ အေရာင္းအ၀ယ္ ေကာင္းသည္။ လာဘ္လာဘ ေပါမ်ားသည္ဟု ယံုၾကည္ရင္းစြဲ ရွိၾကသည္။ ယင္းသို႔ယံုၾကည္သည့္အေလ်ာက္ ရွင္သီ၀လိပံုေတာ္ကို ထုလုပ္ကိုးကြယ္၍ အေဆာင္ေကာင္းအျဖစ္ သြားေလရာသို႔ ယူေဆာင္သြားၾကသည္။ ရွင္သီ၀လိဆိုသည္မွာ လာဘ္လာဘ ဖြံ႔ျဖိဳးေသာ ရဟႏၲာတပါးျဖစ္ေၾကာင္းကိုမူ အားလံုးက သိထားၾက၏။ ရွင္သီ၀လိႏွင့္ပတ္သက္၍ ေတာင္းခဲ့ေသာ ဆု၊ ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္၊ က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္၊ စံစားရေသာ အက်ိဳးေပး၊ ခံစားရေသာ ဒဏ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း အျပည့္အစံု ေလ့လာမွတ္သားဖို႔ ေကာင္းေပသည္။


ရွင္သီ၀လိ  ကုိယ္ေရးရာဇဝင္အက်ဥ္း

 ဖြားရာေဒသ= ကု႑ိကာျမိဳ႕
 ရွင္သီ၀လိ၏ မ်ိဳးရိုး =ေကာလိယမင္းမ်ိဳး
ငယ္နာမည္ - သီဝလိ -( ေမာင္ၿငိမ္းခ်မ္း)
ဖခင္အမည္ =က်မ္းဂန္တို႔၌ သီျခားမျပပါ။ ေကာလိယမင္းသား-တပါးဟုသာဆုိ
ပဋိသေႏၶ = (၇) ႏွစ္ၾကာပဋိသေႏၶေနရ။ အေၾကာင္းကား… ျမိဳ႔ကို ၀န္းရံပိတ္ဆို႔ထားပါ-ဟု တိုက္တြန္း မိေသာ အကုသိုလ္ျပစ္ခ်က္၏ အက်ိဳးဆက္။

အံဖြယ္ျဖစ္ရပ္မ်ား


ရွင္သီ၀လိအေလာင္း သေႏၶတည္မိသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ၀မ္းတြင္းရွိ သေႏၶသား၏ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ မယ္ေတာ္ သုပၸ၀ါသာမင္းသမီးအထံသို႔ ဟိုမွသည္မွ ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား ေန႔စဥ္အျမဲ ည-နံနက္ ဆက္ကာဆက္ကာ ေပးပို႔လာၾကေလသည္။ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက သုပၸ၀ါသာမင္းသမီး၏ ဘုန္းကံကိုစမ္းလို၍ မ်ိဳးေစ့ထည့္ထားေသာ ေတာင္းကို မင္းသမီး၏ လက္ထဲသို႔ ထည့္ေစၾကကုန္၏။

သုပၸ၀ါသာမင္းသမီး၏ လက္ျဖင့္ ထိမိသမွ် မ်ိဳးေစ့တို႔သည္အံ႔ၾသယူရေလာက္ေအာင္ တေစ့တေစ့မွ အပင္အေညႇာက္ အရာအေထာင္ေပါက္ပြား လာၾကကုန္၏။ မင္းပယ္တပယ္ က်ယ္၀န္းေသာ လယ္ေျမတကြက္မွ လွည္းအစီးေပါင္း ငါးဆယ္ေျခာက္ဆယ္ တိုက္ယူရေလာက္ေအာင္ ေကာက္စပါးမ်ား အထြက္တိုး၍ လာေလသည္။

စပါးက်ီထဲသို႔ စပါးမ်ားကို သြင္းသည့္အခါမွာလည္း မင္းသမီးလက္ျဖင့္ တံခါးေပါက္ကို အကိုင္ခိုင္းၾကည့္ရာ ၀မ္းတြင္းရွိ သီ၀လိ၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ေျပာင္း၊ စပါး၊ စေသာ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားမွ (ထုတ္ယူသယ္ေဆာင္သြားသည့္တိုင္) မူလအတိုင္း ေလ်ာ့သြားသည္မရွိ၊ ျပည့္ျမဲျပည့္၍ ေနတတ္ေလသည္။ ခ်က္ျပီးသား ထမင္းအိုးမွ ထမင္းကို ခူးခပ္ကာ-ေဟာဒါ-မင္းသမီး၏ ဘုန္းကံပါပဲ-ဟု ပါးစပ္မွ ေျပာဆို၍ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းပါလွ်င္ ကုန္ခန္းသည္မရွိ၊ ျပည့္စံုလံုေလာက္ေသာ ဟူ၏။


ေရွးက ေတာင္းခဲ့ေသာ ဆု

ရွင္သီ၀လိ အေလာင္းေတာ္သည္ ပဒုမုတၱရျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္၌ လာဘ္လာဘအရာ၌ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ ေပးခဲ့ရေသာ ရဟန္းတပါးကို အားက်ျပီး ထိုဧတဒဂ္မ်ိဳး ရလိုေၾကာင္း ပဒုမုတၱရဘုရားထံ ဆုေတာင္း၍ ပါရမီကို စတင္ျဖည့္ခဲ့ေလသည္။

ေရွးက ျပဳခဲ့ေသာ ကုသိုလ္

၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေက်းလက္ဇနပုဒ္တခု၌ အညတရ ေတာသားတဦး ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ထိုအခ်ိန္၌ ဗႏၶဳမတီျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔သားတို႔က ဗႏၶဳမတီမင္းႀကီးႏွင့္ သူႏိုင္ငါႏိုင္ အျပိဳင္ၾကဲ၍ ဒါနပြဲကို ဆင္ႏႊဲေနခ်ိန္ျဖစ္၏။ ၆-ႀကိမ္တိတိ ဘုရင္ကလည္း ျပည္သူေတြကို ႏိုင္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္။ ျပည္သူေတြကလည္း ဘုရင္ထက္သာေအာင္ မလုပ္ႏိုင္။ အားျပိဳင္၍ ေနေလ၏။ ၇-ႀကိမ္ေျမာက္ ဒါနျပိဳင္ပြဲတြင္မူ ျပည္သူမ်ားဘက္မွ ထူးျခားခ်က္တခု ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။

ဘုရင္မင္းျမတ္၏ အလွဴထက္သာေစရန္ ျပည္သူတို႔၏ဒါနပြဲတြင္ေလာေလာလတ္လတ္ ပ်ားရည္ႏွင့္ ႏြားႏို႔ခဲ မပါဘဲရွိရာ ထိုပစၥည္းရလွ်င္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏အလွဴထက္ သာေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းဆံုလမ္းမတြင္ အေစာင့္ခ်၍ ျပည္သူတို႔က ဦးေအာင္၀ယ္ရန္ ငံ႔လင့္ေနၾကသည္။ ထိုအခိုက္ ေတာမွ ျမိဳ႔သို႔ တက္လာေသာ သီ၀လိအေလာင္း လုလင္က ထိုပစၥည္း ၂-မ်ိဳးကို ယူေဆာင္၍လာရာ ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားတို႔က တက်ပ္ေပး၍ ၀ယ္ယူၾက၏။ ထိုေခတ္ေပါက္ေစ်းအရ တက်ပ္မတန္ေသာပစၥည္းကို တက်ပ္ေပး၍ ၀ယ္ယူေသာေၾကာင့္ ေတာသားလုလင္၏ စိတ္တြင္ အထူးအဆန္းျဖစ္ျပီး ရုတ္တရက္ မေရာင္းဘဲ ေစ်းကိုင္ထားလိုက္၏။

ျမိဳ႔သူ ျမိဳ႔သားတို႔က တျဖည္းျဖည္း ေစ်းတက္ေပး၍ အနည္းငယ္မွ်သာတန္ေသာ ေတာသားလုလင္၏ ပ်ားရည္ႏွင့္ ႏြားႏို႔သည္ တေထာင္အထိ ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္သြားေလသည္။ ထိုအခါ ေတာသားလုလင္က-ျမတ္စြာဘုရား လွဴရန္ ၀ယ္သည္ဆိုပါက ေငြျဖင့္ မေရာင္းလိုဘဲ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ အခမဲ့ကုသိုလ္ပါ၀င္ လွဴဒါန္းပါမည္-ဟု ေျပာၾကားရာ အားလံုကပင္ သေဘာတူလက္ခံျပီး ရႊင္ရႊင္ပ်ပ် လွဴဒါန္းခြင့္ေပးေလသည္။ ေတာသားလုလင္က -လာဘ္လာေပါမ်ားရပါလို၏-ဟု ဆုေတာင္းရာ ၀ိပႆီျမတ္စြာဘုရားက-သင္ ဆုေတာင္းသည့္အတိုင္း ျဖစ္ေစသတည္း-ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူသည္။

ဤဒါနႏွင့္ ဤဆုေတာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာဘ၀ အက်ိဳးေပးေကာင္းမြန္ျပီး ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္တြင္ လာဘ္ေပါမ်ားသည့္အရာ၌ သူမတူေအာင္ အက်ိဳးေပး ေကာင္းမြန္သည့္ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ရ ရွင္သီ၀လိ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။

ျမန္မာရွင္သီဝလိရုပ္ထု

 ေရွးက က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အျပစ္

ရွင္သီ၀လိျဖစ္မည့္ ေနာက္ဆံုးဘ၀တြင္ အမိ၀မ္းတြင္း၌ ၇-ႏွစ္ၾကာမွ် ၀ဋ္ဒုကၡ ခံစားရျခင္း၊ ဖြားျမင္ေသာအခါမွာလည္း အမိ၏ ေယာနိ၀တြင္ ကန္႔လန္႔ခံ ပိတ္ဆို႔၍ ၇-ရက္ၾကာမွ် ဒုကၡႀကီးစြာ ေရာက္ရျခင္းတို႔ႏွင့္ ႀကံဳႀကိဳက္ရသည္။ ဤသည္တို႔မွာ ဆိုးက်ိဳး ဆိုးျပစ္ျဖစ္၍ အေၾကာင္းကို သံုးသပ္လွ်င္ ဤသို႔ ေတြ႔ျမင္ရပါမည္။

တခုေသာအတိတ္ဘ၀က သီ၀လိႏွင့္ မယ္ေတာ္ သုပၸ၀ါသာတို႔မွာ ဗာရာဏသီမင္း၏ မိဖုရားႀကီးႏွင့္ သားေတာ္ျဖစ္ခဲ့ၾကေလသည္။ တခ်ိန္တြင္ ေကာသလမင္းက စစ္တပ္အလံုးအရင္းျဖင့္ ဗာရာဏသီမင္းကို တိုက္ခိုက္လုပ္ၾကံ၍ ထိုမင္း၏ မိဖုရားႀကီးကို သိမ္းပိုက္ယူငင္ေလသည္။ ဗာရာဏသီမင္း၏ သားသည္ သူ၏ဖခင္ ဗာရာဏသီမင္းႀကီး စစ္ရႈံး၍ နတ္ရြာစံေသာအခါ ေရထုတ္ျပြန္ေပါက္မွ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ေျပးျပီးလွ်င္ ဗိုလ္ပါအလံုးအရင္းကို စုရံုးလ်က္ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ အတြင္းရွိ မယ္ေတာ္ႀကီးက ျမိဳ႔ကို ၀ိုင္းထားရန္ အၾကံေပးေလသည္။ မယ္ေတာ္ႀကီး အၾကံေပးသည့္အတိုင္း သားျဖစ္သူက ျမိဳ႔တံခါးမႀကီး ေလးေပါက္တို႔ကို အ၀င္အထြက္မရွိ ပိတ္ဆို႔ထားရာ ၇-ႏွစ္မွ် ၾကာသြားေလသည္။

မည္သို႔မွ် အေၾကာင္းမထူး၍ မယ္ေတာ္ႀကီးထံ ထပ္မံ၍ အၾကံဉာဏ္ေတာင္းခံရာ အတြင္းေန မယ္ေတာ္ႀကီးက တံခါးငယ္ (မလြယ္ေပါက္) ပါ မက်န္ အားလံုး ပိတ္ဆို႔ ၀န္းရံထားရမည္ဟု အၾကံေပးေလ၏။ မယ္ေတာ္ႀကီး အၾကံေပးသည့္အတိုင္း ၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္ မရွိေအာင္ (၀င္မရ ထြက္မရေအာင္) ပိတ္ဆို႔ ၀န္းရံထားေလရာ ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားေတြမွာ အစာေရစာအတြက္ ဒုကၡေရာက္ျပီး အေနက်ပ္ေသာေၾကာင့္ ေကာသလမင္း၏ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္၍ သီ၀လိအေလာင္း ဗာရာဏသီမင္းသားအား ဆက္သျပီး ထီးနန္းကို ထိုးအပ္ရေလသည္။ ဤမေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္က်ဴးလြန္သူ ဗာရဏသီမင္းသားမွာ ငရဲ၌ ခံရျပီ ရွင္သီ၀လိအေလာင္းအလ်ာ ျဖစ္လာသည္။

ရွင္သီ၀လိသည္လည္း က်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းေသာ အမိ၀မ္းထဲတြင္ ေသြးအလူးလူးျဖင့္ ၇-ႏွစ္ၾကာမွ် ဒုကၡႀကီးစြာ ၀ဋ္ဆင္းရဲကို ခံရရွာသည္။ ေမြးဖြားရာတြင္လည္း သက္သာလြယ္ကူျခင္း မရွိဘဲ ကမၼဇေလေၾကာင့္ ဦးေစာက္ေျပာင္းျပန္ ေျခေထာက္မိုးေမွ်ာ္ ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံု ျဖစ္ရရံုမွ်မက အမိ၏ေယာနိတြင္ ကန္႔လန္႔ခံ၍ ၇-ရက္ၾကာ ဒုကၡေ၀ဒနာကို အလူးအလဲ ခံရျပန္ေလသည္။

 ဆက္ရန္ (၂)
မာဓဓိ -သာစည္၏ အရွင္သီဝလိအေၾကာင္းကုိ အေျခခံတင္ျပသည္။

Pyay populace protest for electircity 24 hours achieve

"ဒီၾကံ့ဖြတ္လက္ကုိင္တုတ္ရဲေတြကိ

ု ျပည္သူလူထုအားနဲ ့၀ိုင္း၀န္းအေရးယူၾကပါ....မေၾကာက္ၾကပါနဲ ့၊ သင္တို ့ေနာက္မွာ ႏိုင္ငံတကာက ျမန္မာေတြရွိေနတယ္..."

လူမႈေရးအဖြဲ႕မ်ား ႏိုင္ငံေရးပါတီႏွင္႔ မပတ္သက္ရဆိုသည္မွာ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းႏွင္႔ကိုက္ညီ မႈမရွိဟု NGOမ်ား သံုးသပ္

by Shwe Myitmakha Media Group on Thursday, May 31, 2012 at 6:35am ·

ရန္ႏိုင္(ျမစ္မခ)



ေမ(၃၁)ရက္၊၂၀၁၂ခုႏွစ္။





ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္လက္ထက္ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေနခ်ိ န္တြင္ လူမႈေရးလုပ္သူမ်ား NGO လုပ္ငန္းမ်ား ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ မပတ္သတ္ရဟူသည့္ အခ်က္သည္ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းႏွင့္ ကိုက္ညီမႈမရွိဟု ျပည္တြင္းလူမႈေရး အဖြဲ႕ အစည္း မ်ားက ေျပာဆိုၾကသည္။





“ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ ထူေတာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြတစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း ပါ၀င္လာေအာင္ အေျခအေန ဖန္တီးေပးတဲ့ စနစ္မ်ိဳးပါ။ အခု လူမႈေရးလုပ္တဲ့ လူေတြက်ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ မပတ္သတ္ရဘူးဆိုရင္ ဒီအခ်က္ကလည္း ဒီမိုကေရစီ စံႏႈန္းနဲ႔ မညီဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္”ဟု မႏၱေလးၿမိဳ႕ရွိ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရးလု ပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ လူမႈကူညီေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကုိင္လ်က္ရွိေသာ စိမ္းေရာင္စံုအဖြဲ႔မွ ဥကၠဌ ဦးတင္သစ္က ေျပာသည္။





ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရသစ္လက္ထက္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလတြင္ လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ျပန္လည္ မွတ္ပံုတင္ရန္အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ လူမႈကူညီေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ တဆင့္အေၾကာင္းၾကားေျပာဆိုခဲ့ေၾ ကာင္း သိရသည္။





ထိုကဲ့သို႔ မွတ္ပံုတင္ျပဳရာတြင္ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႕တစ္ခုထူေထာင္ သူသည္ ႏုိင္ငံေရးကင္းရွင္းရမည္ဟု ကတိ ၀န္ခံခ်က္ျပဳ ရေၾကာင္းႏွင့္ တည္ဆဲဥပေဒအရ ျပစ္ဒဏ္ေပးခံသူမဟုတ္ရဆိုသည့္အခ်က္မ်ား ပါ၀င္ေနျခင္း သည္ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းႏွင့္ မကိုက္ညီဟု လက္ရွိတြင္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္ေနၾကေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက အႀကံျပဳၾကသည္။





“ဒီစကားရပ္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုမ်ိဳး ေထာင္ထဲမွာ ႏွစ္ရွည္ေနၿပီးထြက္လာတဲ့လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို တစ္ခန္းတစ္က႑ကေနၿပီးေတာ့ ပါ၀င္ေဆာက္ရြက္ဖို႔အတြက္ ထပ္ၿပီးေတာ့ ကန္႔သတ္ ခံထားရသလိုျဖစ္ေနတယ္”ဟု ျပည္တြင္းရွိ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လိုက္လံကူညီ ေဆာင္ရြက္ေပးလ်က္ရွိ ေသာ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပြင္းလင္းလူ႕အဖြဲ႔အစည္း”တြင္ ပါ၀င္လႈပ္ရွား လ်က္ရွိေသာ (၈၈) မ်ိဳးဆက္ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကိုကိုႀကီးက ေျပာသည္။





ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနေသာလုပ္ငန္း သဘာ၀ျခင္းမတူသည့္ အဖြဲ႔အစည္း ေပါင္း (၁၀၀၀) ေက်ာ္တြင္ ရွိေနၿပီး နာေရးကူညီမႈေဆာင္ရြက္ေပးေသာအဖြဲ ႔၊ ပညာေရးကူညီမႈ ေဆာင္ရြက္ေပး ေသာအဖြဲ႔၊ ေသြးလႈဒါန္းမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးေသာ အဖြဲ႔ႏွင့္ အခ်ိဳ႕အသင္းအဖြဲ႔မ်ားမွာ နာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ သဘာ၀ေဘး၊ ေသြးလႈဒါန္းျခင္း၊ ပညာေရး စသည္ျဖင့္ လူမႈေရး လုပ္ငန္းမ်ိဳးစံု ေဆာင္ရြက္ေပးေသာအဖြဲ႔ဟူ၍ လူမႈကူညီေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ားစြာ ရွိေနသည္။

ျမန္မာေတာင္သူလယ္သမားမ်ား

 

ျမန္မာေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အစိုးရလွ်ပ္စစ္မီးသံုးစြဲမႈ (၄၁)%ႏႈန္းသာရွိ

by Shwe Myitmakha Media Group on Thursday, May 31, 2012 at 7:13am ·

ေကာင္းျမတ္ၿဖိဳး ( ျမစ္မခ )
ေမ(၃၁)ရက္၊၂၀၁၂ခုႏွစ္။

လယ္သမားမ်ားထံမွ စစ္တမ္းေကာက္ယူခ်က္မ်ားအရ ျမန္မာလယ္သမားမ်ားမွာ အစုိးရမွေပးေသာလွ်ပ္စစ္မီး သံုးစြဲမႈမွာ ၄၁%ႏႈန္းသာရွိေၾကာင္း ဆန္စပါးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းက သိရသည္။


ထုိကဲ့သုိ႔ အစုိးရထံမွလွ်ပ္စစ္မီးသံုးစြဲမႈနည္းပါးျခင္းမွာ ေက်းရြာမ်ားသုိ႔ လွ်ပ္စစ္မီးသြယ္တန္း၍မရျခင္း၊ မီတာ ေဘာက္မရွိျခင္း စသည္တုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။



“ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရြာမွာ အရင္တုန္းက အစုိးရကလာတဲ့မီးက ရြာတစ္၀က္ေလာက္ထိပဲ ေရာက္တယ္၊ က်န္တဲ့ဘက္ကုိ ႀကိဳးေတြက   မေရာက္ေတာ့ သံုးလုိ႔မရဘူး၊ မီတာေဘာက္ကလည္း မရွိဆုိေတာ့၊ အခုမွ တစ္ရြာလံုးကုိယ္ထူကုိယ္ထနဲ႔ ထရန္စေဖာ္မာတစ္လံုး ရြာလယ္မွာေထာင္လုိက္လုိ႔ အခုတစ္ရြာလံုးနီးပါးမီးရသြားၿပီ” ဟု ျပင္ဦးလြင္ ၿမိဳ႕ ေနာင္ခမ္းႀကီးေက်ရြာေန ေတာင္သူတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေအာင္ေဌးကေျပာသည္။


ရြာမ်ားတြင္ လယ္သမားမ်ားသံုးစြဲေသာ ပုဂၢလိကမ်ားက ေရာင္းခ်သည္႔မီးသံုးစြဲမႈမွာ ၄၄%ႏႈန္းခန္႔ရွိၿပီး အစုိးရလွ်ပ္စစ္မီးသံုးစြဲမႈထက္ ၃%ႏႈန္းခန္႔ ပုိမိုသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ပုဂၢလိကမွေပးေသာမီးသည္မီးေခ်ာင္းတစ္ေခ်ာင္း တစ္ရက္လွ်င္က်ပ္ (၁၀၀)ခန္႔ေပးရေၾကာင္းကုိလည္း သိရွိရသည္။


“လယ္သမားေတြ အစုိးရဆီကေနယူတာက ၄၁%ႏႈန္းရွိတယ္၊ တျခားပုဂၢလိကမီးစက္ေတြကေနယူတာက ၄၄%ႏႈန္း၊ က်န္တာေတြကေတာ့နည္းနည္းစီပဲ ကုိယ့္ဘာသားကုိမီးစက္နဲ႔သံုးတဲ့လူေတြလည္းရွိတယ္၊ တခ်ဳိ႕လည္းဘတၱရီအုိးနဲ႔သံုးတာေတြ ဘာေတြရွိတယ္” ဟု ျမန္မာႏုိင္ငံဆန္စပါးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းမွ Senior Rescherႏွင့္ CEO အျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနသူ   ေဒါက္တာစုိးထြန္းကေျပာသည္။


အဆုိပါမီးကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း ေမလ(၁၉) ရက္ေန႔တြင္ ေရႊလီ-မန္႔စံ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားလုိင္း   ျပတ္ေတာက္ခဲ့မႈေၾကာင့္   ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္သံုးစြဲေနေသာ မီဂၢါ၀ပ္ ၂၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ ဆံုးရႈံးခဲ့သည္။ထုိကဲ့သုိ႔ မီဂၢါ၀ပ္ေလ်ာ့နည္းမႈမ်ားေၾကာင့္  လွ်ပ္စစ္မီးေပးျခင္းအား စက္မႈဇုန္မ်ားကုိ လံုး၀ျဖတ္ေတာက္ခဲ့ၿပီး၊ လူေနရပ္ကြက္မ်ားကုိလည္း အလွည့္က်ေပးခဲ့မႈတုိ႔ေၾကာင့္ ၂၄နာရီလွ်ပ္စစ္မီးျပည့္၀စြာ ရရွိရန္ၿမိဳ႕ႀကီးအခ်ဳိ႕တုိ႔တြင္ ေမလကုန္ခါနီးတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပမႈမ်ားျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။




ထုိကဲ့သုိ႔ ုဆႏၵျပမႈမ်ားျဖစ္ေပၚခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အစုိးရအေနျဖင့္ လွ်ပ္စစ္မီးျပည့္၀စြာရရွိရန္အတြက္ ျပည္ပမွမီးစက္ဆယ္လံုး၀န္းက်င္   ျမန္မာျပည္တြင္းသုိ႔ တင္ပုိ႔ခဲ့ေၾကာင္းသိရွိရသည္။

 

ဒိုက္ဦးျမိဳ႕နယ္ရွိ ေတာင္သူမ်ား ေႏြစပါးေရာင္းခ်ႏိုင္ေရး ၀ယ္သူမရွိ၍ အခက္ေတြ႕

by Shwe Myitmakha Media Group on Thursday, May 31, 2012 at 7:02am ·

ဥာဏ္ဥာဏ္ (ျမစ္မခ)
ေမ(၃၁)ရက္၊၂၀၁၂ခုႏွစ္။


ပဲခူးတိုင္း ဒိုက္ဦးျမိဳ႕နယ္ရွိ ေက်းရြာမ်ားတြင္ စပါးစိုက္ေတာင္သူမ်ားစပါးရိတ္သိမ္းျပီးထြက္ရွိလာသည့္ ေႏြစပါး မ်ားအား ၀ယ္လက္မရွိ၍ အခက္အခဲမ်ား ၾကဳံေတြ႔လွ်က္ရွိေၾကာင္း ေဒသခံေတာင္သူမ်ားက ဆိုသည္။


စပါးရိတ္ခ၊ သယ္ခ၊ ေျခြေလွ႔စရိတ္၊ လယ္ယာလုပ္သားစရိတ္အစရွိေသာ ကုန္က်စရိတ္မ်ားေပးေခ်ရန္ ေတာင္ သူမ်ားမွာ   ေငြေၾကးလိုအပ္၍   ရိတ္သိမ္းမည့္စပါးမ်ားကို ေရာင္းခ်ရာတြင္ ၀ယ္ယူမည့္သူမရွိ၍ ေငြေပးေခ်ရန္ အခက္အခဲရွိေနျခင္းျဖစ္သည္။



“စပါးကလည္း ေရႊသြယ္ရင္တင္းတစ္ရာကုိ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္း၊ မေနာသုခ ႏွစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္းပဲရွိတယ္၊စပါးရိတ္တဲ့လူကလည္း   ရိတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေငြတန္းလုိခ်င္တယ္၊ ေတာင္သူဆုိတာက ေငြပုိေငြလွ်ံမရွိဘူး၊ စပါးက လည္း ေရာင္းမရေတာ့ မရွိရွိတာေလးေတြ   ေပါင္ႏွံေပးရတယ္”ဟု ပဲခူးတုိင္းဒုိက္ဦးၿမိဳ႕နယ္တြင္းရွိ ရွမ္းစုေက်းရြာမွ ဦးတင္ေအာင္ကေျပာသည္။



စပါးစုိက္ေတာင္သူမ်ားအေနျဖင့္ စပါး၀ယ္ယူသူမ်ားကုိ(၇)ရက္(၈)ရက္အေၾကြးေရာင္းေပးေနရၿပီး ေန႔စဥ္ စပါး၀ယ္သူအား   ေမွ်ာ္ေနေၾကာင္းကိုလည္း သိရွိရသည္။



“ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ပြဲစားေတြအေနနဲ႔ ေႏြစပါးဆုိတာ တင္းေရမ်ားမ်ား၀ယ္ထားလုိ႔ အဆင္မေျပဘူး၊ ၿပီးေတာ့ရာသီ ဥတုကလည္း အဆင္မေျပေတာ့   ေႏြစပါးက မုိးမိတာေတြရွိေတာ့ ၀ယ္လုိ႔သိပ္အဆင္မေျပဘူး”ဟု ပဲခူးၿမိဳ႕ေပၚရွိပြဲစား ကုိေဌး၀င္းကေျပာသည္။




ယခုအခ်ိန္သည္ ေႏြးစပါးရိတ္သိမ္းခ်ိန္တြင္ မုိးတစ္ၿပိဳက္၊ ႏွစ္ၿပိဳက္ေန႔စဥ္ရြာသြန္းလာသည့္အခါ စပါးမ်ားမုိးမမိ
ေစရန္ ေဆာင္ရြက္ေနရေသာေၾကာင့္ ေတာင္သူမ်ားႏွင္႔ စပါးပြဲစားမ်ားပါ အနည္းငယ္ဒုကၡေရာက္ေနေၾကာင္း ရျခင္းျဖစ္သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မဟာခ်ိဳင္ မိန္႔ခြန္း

 
မဟာခ်ိဳင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕အခက္အခဲေတြကို ေဒၚစုဆီ ေျပာျပခဲ့တယ္။

 


ေသာၾကာေန႕၊ ဂြၽန္လ ၁၊ ၂၀၁၂
မဟာခ်ိဳင္၌ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မိန္႔ခြန္းအျပည့္အစံု (ေမလ ၃၁ရက္)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ယေန႔ညေနပိုင္းအခ်ိန္က မဟာခ်ိဳင္ရွိ National Verification Center for Myanmar Migrate Workers သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ျပီး ေျပာၾကားခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းအျပည့္ အစံုမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဒီ႐ံုးကိုလာတဲ့ အေၾကာင္းကို နည္းနည္းေလး ရွင္းျပပါရေစ။ အဓိက ကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ အေနနဲ႔ ယာယီပတ္စ္ပို႔ ရဖို႔အတြက္ ဘယ္လို သြားရတယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာ တယ္၊ ဘယ္ေလာက္က်သလဲ၊ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြ ရွိႏိုင္သလဲဆိုတာ ဒါကိုလာျပီးေတာ့ ေလ့လာဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ခုနက (ထိုင္းႏိုင္ငံ) ဒုတိယဝန္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ႔လည္း ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ေတြ႕ ရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကလည္း ကြ်န္မတို႔ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ေကာင္းေအာင္လို႔ ဘယ္လို လုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ ေဆြးေႏြး တာပါ။ အဲဒီေဆြးေႏြးခ်က္အရေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကြ်န္မတို႔ ေရြ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြအတြက္ ေျပလည္ေရးေပါ့။ ဥပမာအားျဖင့္ဆိုရင္ သားသမီး ေတြကို အမ်ိဳးသားပိုင္ထိုင္းေက်ာင္းေတြမွာ စာသင္ႏိုင္ေရး စသျဖင့္ေပါ့ေနာ္။ ဒီဟာ ေျပလည္ႏိုင္မယ့္ကိစၥေတြကို လုပ္ေပးပါမယ္လို႔ ကြ်န္မကို ေျပာပါ တယ္။

ကြ်န္မအေနနဲ႔ အခုခ်ိန္မွာ စိတ္ပူတာက ဘာလဲဆိုေတာ့ မွတ္ပံုမတင္ ထားရတဲ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မွတ္ပံုတင္ျပီးသား အလုပ္သမားေတြကေတာ့ ဒီမွာလာျပီးေတာ့ ပတ္စ္ပို႔လုပ္ လို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဒီပတ္စ္ပို႔လုပ္တဲ့အခါမွာ ဒီၾကားကေနျပီးေတာ့ ၾကားပြဲစားေတြ၊ ၾကားလူေတြေၾကာင့္မလို႔ မကုန္သင့္တာေတြ မကုန္ေအာင္လို႔ ဒါေတြကိုလည္း ကြ်န္မတို႔ ဂ႐ုျပဳထားပါလို႔ ေျပာပါရေစ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ မွတ္ပံုမတင္ရေသးတဲ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြ မွတ္ပံုတင္ေရး ကိစၥ အဲတာေတြကိုလည္း ဆက္လက္ျပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ထိုင္းအာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ညႇိပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မွတ္ပံုမတင္ရေသး သေရြ႕ဆိုလို႔ရွိရင္ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘဝဟာ အင္မတန္မွ ခက္ခဲတယ္လို႔ ကြ်န္မနားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မွတ္ပံုတင္ေရး ကိစၥေတြ ကို ဘယ္လိုအျမန္ဆံုး လုပ္ႏိုင္မလဲ၊ ဘယ္လိုအေျပလည္ဆံုး လုပ္ႏိုင္မလဲဆို တာ ကြ်န္မတို႔ သက္ဆိုင္ရာတာဝန္ခံေတြနဲ႔ ဆက္လက္ျပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးပါ့ မယ္။ ဒါေပမဲ့ အဓိက ကြ်န္မေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ တာဝန္ဟာ ဘာလဲဆိုတာ ကြ်န္မတို႔ သိပါတယ္။

ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ တာဝန္ဟာ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ျပန္လာခ်င္တဲ့ အခါက်လို႔ရွိရင္ လံုလံု ျခံဳျခံဳ စိတ္ခ်ခ်နဲ႔ ျပန္လာႏိုင္ေအာင္လို႔ လုပ္ေပးရမယ္ဆိုတာ ကြ်န္မတို႔ နား လည္ပါတယ္။ လံုလံုျခံဳျခံဳဆိုတာဟာ ျပန္လာတဲ့အခါက်လို႔ရွိရင္ မိမိတို႔ရဲ႕ အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းအတြက္ အလုပ္ရရွိႏိုင္ရမယ္ဆိုတာကို ဆိုလိုတာပါ။ ကြ်န္မက လြယ္လြယ္ကတိေတြ မေပးခ်င္ပါဘူး။ ကြ်န္မတို႔က လုပ္ေပးမယ္လို႔ လြယ္ လြယ္နဲ႔ မေျပာပါဘူး။ ကြ်န္မေျပာခ်င္တာက ဒီကိစၥကို မ်က္ေျခမျပတ္ အျမဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆက္ျပီးေတာ့လည္း ဒီကိစၥကို ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ေပးသြား မွာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာဟာ တစ္ကယ္ေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ျပည္သူေတြ၊ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာေပၚမွာ တည္ ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ ကမၻာဘယ္အရပ္မွာမဆို သိကၡာ ရွိရွိ မေနႏိုင္သေရြ႕ ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံဟာ သိကၡာရွိတယ္လို႔ ဘယ္လိုမွ မေျပာ ႏိုင္ပါဘူး။

ကြ်န္မတို႔ ၾကိဳးစားရမယ္။ ၾကိဳးစားရမယ္ဆိုတာ တစ္ခ်ိန္လံုး ၾကိဳးစား ေနမွ အျမန္ဆံုးျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အ ျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျပန္လာျပီးေတာ့ အလုပ္ရႏိုင္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ ဆိုတာဟာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ၾကီးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာ ဒီႏိုင္ငံမွာ ရွိေနေသးသေရြ႕ကေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး အဆင္ ေျပေအာင္လို႔ ၾကိဳးစားပါ့မယ္လို႔ ကြ်န္မေျပာပါရေစ။ မေန႔ကလည္း မဟာခ်ိဳင္ကို လာျပီးေတာ့ ေျပာသြားတယ္ေနာ္။ ကြ်န္မ တို႔ဟာ ဘာပဲေျပာေျပာ ဧည့္သည္ေတြပဲ။ ဧည့္သည္ေတြဆိုေတာ့ ကိုယ္ဟာ ဧည့္သည္ရဲ႕ က်င့္ဝတ္နဲ႔ ညီေအာင္လို႔ ေနၾကရမယ္။ အဲတာေတာ့ ကြ်န္မက ျပန္ျပီးေတာ့ သတိေပးပါရေစ။ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားဟာ ကမၻာ ဘယ္အရပ္ရပ္မွာ ေရာက္ေန၊ ေရာက္ေန ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ သံတမန္ေတြပဲ။ တကယ္ေတာ့ သံ႐ံုးမွာရွိေနတဲ့ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ အရာရွိေတြကပဲ သံတမန္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံသားအားလံုးဟာ ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ သံတမန္ေတြ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ႏိုင္ငံရဲ႕သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းေသာအားျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သိကၡာရွိရွိ ေနရမယ္။ ကြ်န္မတို႔အေနနဲ႔လည္း ကြ်န္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ သိကၡာကို ထိန္းသိမ္းေသာအားျဖင့္ ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ အခြင့္ အေရးေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကြ်န္မတို႔ ကာကြယ္ေပးရမယ္။အဲဒီဟာကိုလည္း ကြ်န္မတို႔ ၾကိဳးစားျပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္သြားပါမယ္လို႔ ကြ်န္မ ေျပာပါရေစ။

ကြ်န္မအေနနဲ႔ (ထိုင္းႏိုင္ငံ) ဒုတိယဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ေျပာတဲ့အခါမွာ ကြ်န္ မတို႔ႏိုင္ငံသားေတြ ဒီမွာ အလုပ္လုပ္ ေန တဲ့ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြဟာ ဘာလဲဆိုတာ သိေအာင္လို႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိေအာင္လို႔ လုပ္ေပးပါလို႔ ကြ်န္မေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါမွ ကိုယ့္ရဲ႕လုပ္ ပိုင္ခြင့္ေတြ ကိုယ္သိမွ ဥပေဒအရ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဘယ္လို ကာကြယ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာကို နားလည္လာမွာပါ။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ကြ်န္မ သတိေပးခ်င္တာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ျမန္ မာႏိုင္ငံကေရာက္လာတဲ့ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြနဲ႔ တျခား ျမန္မာႏိုင္ ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ အခ်င္းခ်င္းညီညီညြတ္ညြတ္ေနဖို႔ ၾကိဳးစားၾကပါ။ အခ်င္းခ်င္းညီညြတ္မွ ကြ်န္မတို႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာပါ။ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး စာနာပါ။ နားလည္မႈေပးပါ။ ကိုယ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကိုယ္ဂုဏ္ယူႏိုင္ တဲ့ အေျခအေနျဖစ္ေအာင္ ကြ်န္မတို႔က ၾကိဳးစားသလို ႏိုင္ငံကလည္း ကြ်န္ မတို႔ ျပည္သူေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူႏိုင္ေအာင္လို႔ ကြ်န္မတို႔ ျပည္သူျပည္သား ေတြကလည္း ၾကိဳးစားေပးပါလို႔ ကြ်န္မေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ အခုကြ်န္မ ထိုင္းႏိုင္ငံကို လာတာကေတာ့ အစည္းအေဝးတက္ဖို႔ လာ တာေပါ့ေနာ္။ အစည္းအေဝးတက္ဖို႔လာတာဆိုေပမဲ့ အမွန္ေျပာရမယ္ဆိုလို႔ ရွိရင္ ကြ်န္မတို႔အတြက္ ပိုျပီးေတာ့ အေရးၾကီးတဲ့ ကိစၥေတြကေတာ့ ကြ်န္မ တို႔ရဲ႕ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ဘဝ အေျခအေနေတြကို ကြ်န္မအေနနဲ႔ သံုးသပ္ျပီးေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ သက္ သာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာကို ေလ့လာဖို႔ ကြ်န္မလာတာျဖစ္ ပါတယ္။

ႏွစ္ရက္သံုးရက္အတြင္းမွာတင္ အေျခအေနေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကြ်န္ မသိလာတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံက ကြ်န္မတို႔ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဌာနေတြ၊ ဝန္ၾကီးဌာနေတြ ကြ်န္မတို႔ဆက္ျပီးေတာ့ လုပ္ ပါမယ္။ ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံဘက္ကလည္း တတ္ႏိုင္သမွ် ကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေရြ႕ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ဘဝကို လံုျခံဳမႈေပးႏိုင္ေအာင္လို႔ ကြ်န္ မတို႔ဆက္ျပီးေတာ့ ၾကိဳးစားပါ့မယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။

ၾကိဳးစားပါ့မယ္လို႔ ေျပာ လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက အားရခ်င္မွ အားရမွာ။ အခုခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လုပ္ေပး ေစခ်င္တဲ့သူေတြ ရွိမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့လည္း ကြ်န္မက ကတိေတြေပးျပီးေတာ့ ကြ်န္မတို႔ ျပည္သူေတြကို မလွည့္ဖ်ားခ်င္ပါဘူး။ အဲတာေၾကာင့္မို႔လို႔ အိမ္ ျပန္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူတိုင္းကို ေျပာပါရေစ။ ကြ်န္မတို႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အိမ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းေရြ႕သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအိမ္ဟာ ကြ်န္မ တို႔ ျပည္သူေတြ ေနထိုက္တဲ့အိမ္ျဖစ္ေအာင္လို႔ အျမန္ဆံုးၾကိဳးစားပါ့မယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။ အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
Eleven media group
Photo..(Bangkok Post)

 


၀မ္းသာလြန္းလို႔ ငိုတာပါ ဆိုတဲ့ မဟာခ်ိဳင္က အေမစုကို ႀကိဳတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္...........

Demo Waiyan

က်ေတာ္တို႔အေမစု အခုလည္း လွေနသလို ေနာင္လည္းလွေနမွာ ျဖစ္သလို သမိုင္းမွာလည္း အျမဲလွေနမွာပါ..။

အေမစုရဲ့ ဒီေန႔ ထိုင္းဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ယင္လတ္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုတဲ့ ပံုထဲမွာ အေမစု အသားေတြ ညိဳသြားလို႔ဆိုျပီး အေမစုကို ခ်စ္တဲ့ သားသမီးေတြ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ဂရုဏာေဒါသ ကြန္မာန္႔ေတြ ေပးၾကတာ ဖတ္လိုက္ရတယ္...။

ထိုင္းႏိုင္ငံကို World Economic Forum တက္ဖို႔ တခုတည္းနဲ႔ ေရာက္လာတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ အားလံုး သိေစလိုပါတယ္..။ အဓိကကေတာ့ ထိ ုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြ အတြက္ အေမစု အေရးတၾကီး လာေရာက္ရတာလည္း ပါပါတယ္..။

ဒီေန႔ ၃၁ရက္ ည ေန(၄)နာရီမွာ အေမစု ဒုတိယေျမာက္ ခရီးအျဖစ္ မဟာခ်ိဳင္က အလုပ္သမား ယာယီပတ္စ္ပို႔ မွတ္ပံုတင္ရုံးကို ထပ္သြားတယ္..။ ထိုင္းဒု အလုပ္သမား ဝန္ၾကီးကိုယ္တိုင္ ၾကိဳတယ္...။ ျမန္မာေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား အတြက္ ဒုတိယဝန္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ႔ လည္းေတြ႔ဆံုခဲ့တယ္.. အေမရဲ့အသံကို ထိုင္းအစိုးရနဲ႔ ကမာၻကို ထုတ္ေပးေနတာပါ...။ ထိုင္းအစိုးရကိုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ အေရးအတြက္ ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးဖို႔ တိုက္တြန္းသြားတယ္..။ အလုပ္သမားေတြ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာခ်င္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ျပည္တြင္းမွ ျပန္လည္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳစားေပးမယ္လို႔ ေျပာဆိုသြားပါတယ္..။ ေရာက္ကတည္းက မရပ္မနား အလုပ္လုပ္ေနတာပါ..။ ပင္ပန္းမွာကိုေတာင္ ဂရုမစိုက္ပဲ တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ဆိုသလို အလုပ္သမားေတြ အေရးအတြက္ အဓိက လာခဲ့တာလို႔ သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္...။

အဲ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမစု ေရေျပာင္း၊ ေျမေျပာင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံအေျပာင္းမွာ ရာသီဥတုဒါဏ္ေၾကာင့္ အသားအနည္းငယ္ ညိဳသြားတာ နားလည္ေပးပါ... အေမ့အသက္လည္း ၆၇ျပည့္ေတာ့မွာပါ ပင္ပန္းတာလည္း ပါပါတယ္..။ ျပည္သူေတြအတြက္ ျပည္ပမွာေတာင္ အလုပ္လုပ္ေနတာပါ...။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေမစုသည္ စိတ္ေရာ၊ ရုပ္ပါခ်မ္းသာ ျပီးသားပါ...။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ/ သားေတြအေပၚ ထားတဲ့ ေမတၱာဟာ တုႏွိဳင္းမမွီပါ...။ အေမစုဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သားေတြ အေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမတၱာ အလွမပ်က္ပါ..။ အဲ့ေတာ့ အေမပင္ပန္း ေနျပီဆိုတဲ့ စိတ္ေလးနဲ႔ အေမေဘးရန္ကင္းရွင္းျပီး အသက္ရာေက်ာ္ ရွည္ေစဖို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးၾကပါ။

က်ေတာ္တို႔အေမစု အခုလည္း လွေနသလို ေနာင္လည္းလွေနမွာ ျဖစ္သလို သမိုင္းမွာလည္း အျမဲလွေနမွာပါ..။

ဒီမိုေဝယံ