Thursday, February 2, 2012

"က်ေနာ္မွတ္မိသမွ်-ကိုရဲေဌးၿမန္မာၿပည္ၿပန္ပုိ႕ခံရၿခင္း"



က်ေနာ့္မွာခင္မင္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိခဲ့တယ္။သူ႕နာမည္က’ေဗဒါ’လို႔ေခၚပါတယ္။
(အခုေတာ့မရွိရွာေတာ့ဘူးလို႕ၾကားသိရပါတယ္) သူ႔ူရဲ႕ထိုင္းအမ်ဳိးသမီးအိမ္ကို
သူတို႕Chiang Mai သြားတဲ့အခါေစာက္ေ႐ွာက္ဘို႔က်ေနာ့္ကို
အကူအညီေတာင္းပါတယ္။အိမ္ကက်ယ္တဲ႔အတြက္ရဲေဌးနဲ႕အတူေနတဲ႔ဗိုလ္ေက်ာက္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ရာ
ဘုန္းၾကီးလူထြက္မိုးေကာင္းနဲ႕ရဲေဌးတို႕အတူလာေနၾကတယ္္။
အဲ......ေနၿပီးမၾကာခင္တပတ္ေလာက္မွာရဲအဖမ္းခံရၿပီ္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ၿပင္ကအက်ဥ္း ေထာင္ကို အပို႕ခံလိုက္ ရတယ္။ဒီအၾကိမ္ရဲအဖမ္း ခံရၿခင္းဟာ က်ေနာ္အတြက္ေတာ႔
တတိယအၾကိမ္နဲ႕ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ပါဘဲ။ပထမအၾကိမ္အေၾကာင္းေၿပာရရင္ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုနဲ႕ IDC ေရာက္ရတဲ႔အတြက္သိပ္ၿပႆနာမ႐ွိခဲ႔ဘူး။ ဒါေပမဲ႔ IDC ကၿပန္လႊတ္ၿပီးေကာ႕ေသာင္းဘက္ကမ္းကိုပို႕တဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႔ၿပႆနာ႐ွိတယ္။ကံေလးကေကာင္းခ်င္တဲ႔ အခါက်ေနာ္တို႔နဲ႕ေလွေပၚမွာ အတူပါတဲ႔ကိုေအာင္ထြန္း အ႐ွည္ၾကီးကသူ႕ရင္ဘက္ကို ေထာင္ထဲမွာခၽြန္ထားတဲ႔
ဇြန္းအခၽြန္နဲ႕ေထာက္ၿပီးေကာ႕ေသာင္းဘက္ကမ္းကိုပို႕တဲ႕ေလွကိုရေနာင္းဘက္ကမ္းၿပန္လဲွ႕ရင္လွဲ႕မလွဲ႕ရင္
တၿခားတေနပို႕မပို႕ရင္သူ႕ရင္ကိုယ္ဇြန္းအခၽြန္နဲ႕ထိုးသတ္ေသမယ္ဆိုေတာ႔မွ
ေကာ႕ေသာင္းနဲ႕ရေနာင္းကမ္းၾကားထဲမွာ႐ွိ တဲ႕ကြ်န္းတကြ်န္းကိုပို႕ေပးပါတယ္။ အဲ.......ညေနေစာင္းမွာရေနာင္းကမ္းကိုေလွၾကံဳနဲ႕ကူးလာၿပီးအဲဒီကတဆင္႔ကားစင္လံုးေလးေတြၺဌားၿပီးဘန္ေကာက္ကိုၿပန္တက္ၾကတယ္။ဒုတိယအၾကိမ္ IDC ကို တပ္ရင္း၂၀၅ကကိုဘသာနဲ႕အတူအဖမ္းခံရတယ္။ကိုဘသာကတပ္ရင္း၂၀၅မွာ အတူေနခဲ႔ဘူးေပမဲ႔ ABကေန ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ႔ သူတို႕မွာ 141 (ၿမန္မာၿပည္မွာ၈၈ဇြန္အေရးအခင္းအဖမ္းခံရၿပီးၾသဂုတ္လေနာက္ဆုံးမွာလြတ္လာတဲ႔ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ား)
ဆိုတဲ႕ေက်ာင္းသားအုပ္စု႐ွိတယ္။သူတို႕ဟာနိုင္ငံတကာကၿမန္မာ႔အေရးကိုကူညီတဲ႕အဖဲြ႕အစည္းေတြနဲ႕လဲအဆက္အသြယ္႐ွိတယ္။UNHCR မွာ staff ေတြတဝက္ေလာက္က 141 ေတြၾကီးဘဲ။အဲဒီအခ်ိန္ IDC ထဲမွာကိုယ္ထက္ကံဆိုးၿပီးၾကိဳေရာက္နွင္႔ေနတဲ႔ေမာင္ေမာင္သန္းတို႔ညီညီေအာင္တို႕တၿပံဳ႕
ၾကီးဘဲ။တၿခားေက်ာင္းသူမိန္းခေလးေတြလဲပါေလရဲ႕။ကိုဘသာက141 ဆိုေတာ႔လဲသူ႕တို႕ကုိကူညီေပးေနတဲ႕ ဦးေမႊးၾကိဳင္လို႕ေခၚတဲ႔ ၿမန္မာခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီးက ကိုဘသာကို IDC ကေန ထုတ္ဘို႕ၾကိဳးစားေတာ႔ က်ေနာ္လဲ ကိုဘသာရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင္႔141ၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္။ေနာက္.....တပတ္အတြင္း မွာပဲ မဲေဆာက္ကေန လြတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ဦးေမႊးၾကိဳင္ဆိုတဲ႔ ရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီးကလဲေက်ာင္းသားတိုင္ကို သူမကူညီဘူးတဲ႔ ။ 141မွ141ဘဲတဲ႔။
တခ်ိဳ႕ကလဲသူတို႕လည္းေက်ာင္းသားေတြဘဲဘာလို႕ လြတ္ေပးရတာလဲဆိုၿပီး IDC ကိုမေက်နပ္ေၾကာင္းတိုင္ၾကားေသာ္လည္းဘူမီေဘာထိုင္းပိုက္ဆံေလးေတြကယ္ေပလို႕။မၾကာပါဘူး IDC ထဲမွာ႐ွိတဲေက်ာင္းသားေတြအားလံုးကို SDC ပို႕လိုက္တယ္လို႕ၾကားရေတာ႔လဲ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္။ပထမအၾကိမ္နဲ႕ဒုတိယအၾကိမ္အဖမ္းခံရၿပီးIDCအေၾကာင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္ ႐ွင္းၿပရတာကၿမန္မာေက်ာင္းသားေတြIDCေရာက္တဲ႔အခါ အေၿခအေနေတြကတခါနဲ႕တခါ
မတူတဲ႔အတြက္အရမ္းသတိထားရပါတယ္။ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အဖမ္းမခံရခင္ေလးမွာ IDC ထဲကေက်ာင္းသားေတြကို
အၿပင္ဘက္မွာေဆြးေနြးမယ္ဆိုၿပီးတၿခားအက်ဥ္းသားေတြကိုေခၚ႐ုိက္ခိုင္းတယ္လို႕ၾကားရလို႕ပါဘဲ။
တတိယအၾကိမ္နဲ႕ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အဖမ္းခံရ ၿပီး IDC ကိုမပို႕ခင္ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ၿပင္ကအက်ဥ္း ေထာင္မွာနွစ္လေလာက္ထားၿပီး IDC ကိုပို႕လိုက္ပါတယ္။ သိတဲ႕အတိုင္းဘဲ ကိုယ္ကေလးေယာက္ထဲဆိုေတာ႔လဲ low profileနဲ႕ပဲေနရတာေပါ႔။ဒီတခါIDCထဲေရာက္တဲ႔အခါတခ်ိဳ႕ဆိုအိပ္စရာေက်ာတခင္းစရာေတာင္မ႐ွိလို႕
မတ္တပ္ရပ္ၿပီးအိပ္ၾကရ႐ွာတယ္။က်ေနာ္တို႕ေလးေယာက္အတြက္ေတာ႔ေနထိုင္စရာေနရာရပါတယ္။
မရခဲ႔ရင္ေတာ႔ဖုိက္ယံုဘဲေပါ႔။
IDC မွာ သံုးပတ္ေလာက္ၾကာေတာ႕ ေကာ႕ေသာင္းဘက္ကမ္းပို႕ခံရ တယ္။အဲ.....ေကာ႕ေသာင္းဘက္ကမ္းေရာက္ေတာ႔ က်ေနာ္တို႕ေလးေယာက္လူစုခဲြၿပီး ဒဏ္ေငြေဆာင္ဘို႔လုပ္ၾကတယ္။
ဒဏ္ေငြေဆာင္ခါနီးမွာက်ေနာ္အပါအဝင္ရဲေဌးနဲ႕တျခားေက်ာင္းသားငါးေယာက္မွာကုလားတေယာက္ရဲ႕SBကို
တိုင္မွဳေၾကာင္႔အဖမ္းခံရတယ္။စၿပီးအဖမ္းခံရတာကဝမ္္ခ ဘက္ကလာတဲ႔ ဦးေအာင္စီန္ရဲ႕သား ဝင္းဆန္းပါ။ ဒဏ္ေငြေဆာင္ခါနီးမွာေ႔႐ႇဆုံးကဒဏ္္ေငြေဆာင္ဘို႕လုပ္ေနတဲ႔ဝင္းဆန္းကို SBကေမးတယ္.."မင္းဘန္ေကာက္မွာဘာအလုပ္လုပ္သလဲ"တဲ႕၊ဝင္းဆန္းကလဲအမွန္အတိုင္းဘဲျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္ "ဘာမွမလုပ္ဘူး"လို႕..ဟုတ္တယ္ေလ UNHCR ကေထာက္ပ့ံေေၾကးရေနတာကိုး။SB ကဝင္းဆန္းလက္ကိုကိုင္စစ္ၿပီး"မင္းဒီနားမွာထိုင္"ဆိုၿပီးေသာင္းက်န္းပါေလေရာ။ဒဏ္ေငြေဆာင္ဘို႕လုပ္ေနတဲ
႔လူအားလံုးကိုSBေတြကေနၿပီး"မင္းတို႕ထဲမွာေေက်ာင္းသားေတြပါတယ္၊ဖြင္႔ေၿပာရင္ေၿပာ၊မေၿပာရင္ေပၚလုိ႕
ကေတာ႔အားလုံးနာၿပီသာမွတ္"ဆိုတဲ့အခါမွာကုလားတေကာင္ကက်ေနာ္၊ဝင္းဆန္း၊ဗိုလ္ေက်ာက္၊ရဲေဌးနဲ႕
တၿခားေက်ာင္းသားတေယာက္ဟာေက်ာင္းသားေတြဆိုတဲ့စြြပ္စြဲခ်က္ေၾကာင့္လက္ထိပ္ခတ္ၿပီးအဖမ္းခံရပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာက်ေနာ္သိသေလာက္ေၿပာရရင္ကိုေအာင္ေဘာ္အပါအဝင္ဒဏ္ေငြေဆာင္ဘို႕
လုပ္ေနတဲ႔ေက်ာင္းသားအေယာက္နွစ္ဆယ္ေလာက္လူအုပ္ထဲမွာ႐ွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ၾသစေၾတးလ်မွာအခုအေၿခက်ေနထိုင္ၾကတဲ႔ကိုထြန္းမေအးသန္းလဲလူအုပ္ထဲမွာဒဏ္ေငြေဆာင္ဘို႕ပါေလရဲ႕။
အဲ......သူတို႔အားလံုးဟာက်ေနာ္တို႕ကိုဘယ္ကိုေခၚသြားမလဲလို႔စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနၾကတဲ့အခါ
မသိမသာလက္ထိပ္ခတ္ထားတဲ့လက္ကိုေထာင္ၿပလိုက္ေတာ႔အားလုံးဟာစိတ္မေကာင္းတဲ့မ်က္နာေတြနဲ႕ၿငိမ္သြားခဲ့ ၾကတယ္။ဒီလုိနဲ႕ဘဲSBကဝင္းဆန္းကို’မ’သြားၿပီးက်ေနာ္တို႕ကိုေတာ႔စစ္ေထာက္လွမ္း ေရးကသူတို႕အခ်ဳပ္လိုေနရာမ်ဳိးကိုေခၚေဆာင္သြားခဲ႔ပါတယ္။
အဲ......က်ေနာ္တို႕ကိုသူတို႕ရဲ႕စစ္ေဆးတဲ႔ေနရာေရာက္ေတာ့က်ေနာ္တို႕႔ေလးေယာက္လံုးကိုထိတ္တုံးခပ္ထဲ႔လိုက္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႕ထက္ေစာစးီစြာေရာက္ေနနွင့္တဲ႔ကုန္သည္နွစ္ေယာက္လဲစစ္တပ္အခ်ဳပ္ထဲမွာ႐ွိေနေေလရဲ႕။
ထံုးစံအတိုင္းေပါ႔ဗ်ာ..ဘာၿဖစ္လို႕အဖမ္းခံရတာလဲ၊ဘာအမွဳလဲေပါ႕။က်ေနာ္တို႕ကေတာ႔ေျပာျပတယ္.......ေက်ာင္းသားေတြလို႕
မသကႍာတဲ႕အမွဳလို႕။ကုန္သည္ေတြရဲ႕အမွဳကေတာ႕ရာဘာခိုးထုတ္မွဳတဲ႕ခိုးထုတ္ တံုးကေတာ႕အသာေလးလႊတ္ ေပးလိုက္ၿပီးအၿပန္က်မွွေရာင္းရတဲ႕ေငြကိုဖမ္းညႇစ္တာတဲ႔။
က်ေနာ္တို႕ကေက်ာင္းသားေတြမဟုတ္ရင္ဘာမစိတ္ပူစရာအေၾကာင္းမ႐ွိဘူးတဲ႔,ဘာ ျဖစ္လို႕လဲဆို
ေကာ့ေေသာင္းၿမိဳ႕ဟာေနစရိတ္စားစရိတ္ၾကီးတယ္ဆိုဘဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာက်ေနာ္တို႔ေလးေယာက္စလံုးဟာတေယာက္ေျခေထာက္တေခ်ာင္းစီထိပ္တံုးထဲမွာထဲ့ခံေနရတယ္။
အဲဒီေတာ့အားလံုးဟာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဇာတ္လမ္းလုပ္ၿပီးလြတ္ေအာင္ရုန္းဘို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ေပၚသြားရင္လဲ က်န္တဲ့သူေတြကိုေဖာ္ေကာင္ မလုပ္ေၾကးေပါ့။ေနာက္တခုစဥ္းစားမိတာက ရဲေဌးလြယ္အိတ္ထဲမွာ အျပင္ကေနပို႔ေပးလိုက္တဲ့ ဘန္ေကာက္နဲ႔ျပည္တြင္းနုိင္ငံေရး အေျခအေန၊IDC ထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ပိုက္ဆံ ခြဲေပးရမဲ့ လူစာရင္း၊ေက်ာ္ၿငိမ္းနဲ႔ သိန္းေဖျမင့္အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ဦးသိန္းေဖျမင္႔ရဲ႕ "ေက်ာ္ျငိမ္း"ဆို
တဲ့စာအုပ္၊ေဒါင္းအိုးေဝစာေစာင္ အတြက္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာမ်ား ရွိေနလို႔..အဲဒီစစ္ေစးတဲ႔အခ်ဳပ္ခန္းထဲက ေနတြင္းအိမ္သာထဲကို အျမန္လႊတ္ပစ္ခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ရဲေဌးဟာ အဖမ္းမခံရခင္က ဘန္ေကာက္မွာေရာက္ၿပီး ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ONSOB ရဲ႕ Second Conference မွာေရြးေကာက္ခံရတဲ့ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္ေတြပါ.. ေနာက္ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ အဖဲြ႕ဝင္ေဟာင္း …သိသြားလို႔ကေတာ႔ ပြဲပဲ! အဲဒီညက မိုးေလးကစိုစို တိတ္ကတိတ္ဆိတ္ ညကေမွာင္ေမွာင္နဲ႔ ေနာက္ဘာျဖစ္မလဲ မသိရတဲ့ဘဝမို႔ ထိတ္လန္႔စရာပါပဲ။
ည ၉နာရီေလာက္မွာ က်ေနာ္တို႔ေလးေယာက္ကို နွစ္သုတ္ခြဲၿပီးစတင္စစ္ေဆးပါေတာ့တယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ’ဗုန္း၊ ဒိုင္း၊ ခြပ္၊အား’ ဆိုတဲ့အသံေတြၾကားရၿပီး ရဲေဌး ျပန္ေရာက္လာထဲ့အခါမွာ”ငါကေတာ့လိမ္လို႔မရတဲ့အတြက္ ဝန္ခံလိုက္ၿပီ မင္းတို႔ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လြတ္ေအာင္ရုန္းေတာ့” လို႔ေျပာပါတယ္။မၾကာခင္မွာပဲ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ခြဲထုတ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုခြဲၿပီးစစ္ေဆးၾကပါတယ္။ က်ေနာ့္ အလွည္႔မွာေတာ့ က်ေနာ့္ထက္ ၁၀နွစ္ေလာက္ႀကီးမယ္ထင္ရတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးဆိုသူကစစ္ပါတယ္။အဓိက ကေတာ့ အဖမ္းခံေနရတဲ့ ကိုယ့္လူအခ်င္းခ်င္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ဘို႔ပဲ။က်ေနာ္က ျဖစ္လာရင္ေျပာဘို႔အတြက္ မွတ္ထားတဲ့ IDC ထဲမွာခင္မင္လာခဲ့တဲ့ေရးၿမိဳ႕က အကိုႀကီးရဲ႕နာမည္၊ေရးလိပ္စာ၊ဘုရားသံုးဆူေရာက္ပံု၊ ဘုရားသံုးဆူမွာဒုကၡေရာက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ဘို႔ ဘန္ေကာက္ေရာက္၊ ဘန္ေကာက္မွာ အလုပ္လုပ္တာ အဖမ္းခံရၿပီး IDC ပို႔၊ IDC ကေနေကာ့ေသာင္းကိုအပို႔ခံလိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းေျပာျပရတယ္။ေနာက္ေတာ့ ဘုရားသံုးဆူမွာဘာလုပ္သလဲ..ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ေတြ႔သလား ေမးတာ..မေတြ႕မိဘူး..ေျပာမိလို႔ အထုခံလိုက္ရေသးတယ္။
ဒီလိုနဲဘဲ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ သံုးေယာက္သာၿဖစ္တဲ႔ က်ေနာ္,ဗိုလ္ေက်ာက္,မိုးေကာင္း ထိပ္တံုးခက္တဲ႔ေနရာၿပန္ေရာက္ၾကၿပီး တၿခားဒဏ္ေငြေဆာင္းၿပီးတဲ႔ သူေတြ႐ွိတဲ႔ ေကာ႕ေသာင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ကဇက္႐ုံကိုၿပန္ပို႕ေပးတယ္။ အဲဒီညက အေတာ္ႀကီး ညဥ့္နက္ေနသည္ အတြက္မနက္ၾကမွဘဲ ေက်ာင္းသားအားလံုးကို အေၾကာင္းစုံ႐ွင္းၿပၿပီး ရေနာင္းဘက္ကူးလာခဲ႔ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႕ဘဲ ကိုရဲေဌးနဲ႕က်ေနာ္တို႕လမ္းခဲြခဲ႔ရတယ္။
ေနာက္မွ ၿပန္သိရတာက ရဲေဌးဟာ ထိုင္းနုိင္ငံကိုတရားမဝင္ေရာက္မွု႕
နဲ႕ၿမိတ္ေထာင္ေရာက္သြားတယ္လုိ႔သိခဲ႔ရေတာ႔လဲေတာ္လွန္ေရးမွာ ္္မေမွ်ာ္
လင္႔ဘဲ ကိုရဲေဌးအဖမ္းခံလိုက္ရတဲ႔အတြက္ ႏွေျမာတသၿဖစ္ခဲ႔ရေပမဲ႔ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြေတာင္ရေနၿပီး ကဗ်ာေတြ ဆက္ေရးေနတယ္လို႕ အခုလိုၾကားသိရတဲ႔အခါ အတိုင္းထက္အလြန္ ၀မ္းသာမိပါတယ္။
အားလံုးကိုေလးစားခင္မင္လ်က္
မိုးေဇာ္ေအာင္

No comments: