Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ (ဘာသာျပန္၀တၳဳ) (အပိုင္း - ၉)

အခန္း (၉)

ကၽြန္မရဲ႕ အတိတ္အေၾကာင္းကို ေျပာေနခဲ့တာ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားျပီလဲ ဆိုတာေတာင္ ကၽြန္မ မသိပါဘူး။ ကၽြန္မဘ၀ အေၾကာင္းကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုး မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ေသခ်ာေနပါတယ္။

ကၽြန္မစကားရပ္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္ တမိနစ္ေလာက္ တိတ္ဆိတ္သြား ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ေအးဂ်င့္ Kirwan က ကၽြန္မရဲ႕ ေက်ာင္းမွတ္တမ္းေတြအားလံုးကို သူတို႕ၾကည့္ျပီးျပီလို႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါက သူမရဲ႕ စတိုင္ပါပဲ။ တိုက္ရိုက္ဆန္လြန္းျပီး၊ ဘတ္စ္ကားအိုၾကီးရဲ႕ အျမီးေတြလိုပဲ ဒုန္းတိတိနဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး သူတို႕စံုစမ္းေလ့လာေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သူမေျပာလိုက္ပါျပီ။

" မင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြအတြက္ေတာ့ သိပ္ျပီး ဥာဏ္ေကာင္းလြန္း ေနတယ္"

သူမက ဆက္ေျပာပါတယ္။ ဒါက ပထမဆံုးသူေျပာလိုက္တဲ့ ဒုန္းတိတိစကားကို အနည္းငယ္ ျပန္ျပီး ေခ်ာေမြ႕သြားေစပါတယ္။

" ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အသက္ (၁၆) ႏွစ္မွာ ေကာလိပ္ေက်ာင္း ေရာက္ေနျပီေလ"

ကၽြန္မ ဆက္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

" ဒါျဖင့္ မင္းဘာလို႕ ေကာလိပ္ေက်ာင္းက ထြက္သြားရျပန္တာလဲ"

ေအးဂ်င့္ Miller က ဆက္ေမးလိုက္ပါတယ္။

" ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြအတြက္ ကၽြန္မမွာ ေပးစရာ အခ်ိန္မရွိလို႕ပဲေပါ့။ သင္ရိုးညႊန္းတန္းထဲက စာေတြကို ကၽြန္မသိျပီးသားေလ။ ကၽြန္မလုပ္ခ်င္တာက ဒါေတြကေန ေဖာက္ထြက္ တြန္းလွန္မွဳ တခုခုေပါ့"

ေျပာရင္းနဲ႕ ကၽြန္မ ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အေသးစိတ္ ဆက္ေျပာေနလို႕ မျဖစ္ေသးဘူးဆိုတာ သတိထားလိုက္မိလို႕ပါ။ ျပႆနာက သူတို႕ကၽြန္မကို ေျခရာခံမိေနပါျပီ။ ေရွ႕ဆက္ျပီးဘာေတြ ထပ္ျဖစ္လာမလဲဆိုတာ ကၽြန္မ မသိႏိုင္ေသးပါဘူး။

ကၽြန္မ အတန္ၾကာ ႏွဳတ္ဆိတ္ေနမိပါတယ္။ ဘာဆက္ေျပာရမယ္ဆိုတာ မသိလို႕ပါ။ ဒီလိုနဲ႕ ၅ စကၠန္႕ေလာက္ၾကာေတာ့ ေအးဂ်င့္ Kirwan က စကား၀ိုင္းထဲ ခုန္၀င္လာျပီး၊ ကၽြန္မ ဆက္ေျပာစရာ လမ္းစကို ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

" ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံေလ။ မင္းစိတ္၀င္စားတာ ကြန္ပ်ဴတာ သိပၸံပဲ"

အမွန္ကေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို ကၽြန္မ သိပ္ျပီး စိတ္မ၀င္စားလွပါဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ျပည့္မွီဖို႕အတြက္ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို အသံုးခ်စရာ တန္ဆာပလာတခုအေနနဲ႕ပဲ ကၽြန္မ သတ္မွတ္ထားတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္မကို သူတို႕ ေခၚလာတာဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မမွာ ျငင္းစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ သူတို႕ေတြဟာ ကၽြန္မဆင္ေျခေပးစရာ အေၾကာင္းအရာ တခုကို ကၽြန္မလက္ထဲ လာထည့္ေပးေနတာပါပဲ။

" ဟုတ္ပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို ကၽြန္မစိတ္၀င္စားပါတယ္"

ကၽြန္မ လိမ္ညာလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အတန္ငယ္ျငိမ္ျပီး၊ သူတို႕ကပဲ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္ထားနဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို သိသြားသလိုလို ဟန္ေဆာင္ ေနလိုက္ပါတယ္။

အဲဒီမွာတင္ ေအးဂ်င့္အမ်ိဳးသမီးဆီက ေအာင္ျမင္မွဳ အရိပ္အေယာင္ သန္းေနတဲ့ မ်က္လံုးအၾကည့္ကို ကၽြန္မ ရလိုက္ေတာ့တာပါပဲ။

" ဒါနဲ႕ပဲ မင္းက တျခား ကြန္ပ်ဴတာေတြက လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ေတြကို စခိုးေတာ့တာပဲေပါ့"

သူမက ထပ္ေမးပါတယ္။ ကၽြန္မ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရွဳရင္း စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္မိပါတယ္။

အိုေက။ ေအးဂ်င့္ Kirwan ေရ။ ရွင္က ဒီလိုပဲၾကားခ်င္တာဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မလဲ ဒီလိုပဲ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ အမွန္တရားကို သိရဖို႕အတြက္၊ big picture ၾကီးကို ျမင္ရဖို႕အတြက္ ရွင့္မွာ အခြင့္အေရးေတြ အမ်ားၾကီး ရခဲ့ပါတယ္။ ခုေတာ့ ရွင္ကိုယ္တိုင္ပဲ အားလံုးကို ျဖိဳခ်ပစ္လိုက္ျပီပဲ

ဒီလို စိတ္ထဲက ေျပာအျပီးမွာ ကြန္ပ်ဴတာကို စိတ္၀င္တစား ရူးသြပ္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးတေယာက္အသြင္ကို ကၽြန္မဖန္တီးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

" ကၽြန္မ ေကာလိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ အားလံုးက Hacker ေတြခ်ည္းပဲ။ တျခားကြန္ပ်ဴတာ အသံုးျပဳသူေတြရဲ႕ ပရိုဂရမ္ေတြကို ကၽြန္မတို႕ ငွားရမ္းသံုးစြဲၾကတယ္ေလ"

ေအးဂ်င့္ Kirwan က ကၽြန္မကို သတိေပး အၾကည့္နဲ႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့

" ငွားရမ္းတယ္ဟုတ္လား။ ခိုးတာကို ဒီလိုပဲ ေျပာရသလား"

" အသိပညာဗဟုသုတေတြအားလံုးဟာ အခမဲ့ပဲ ျဖစ္သင့္တယ္။ ဒါက hacker ေတြရဲ႕ က်င့္၀တ္ပဲ"

ကၽြန္မ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

" ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခိုးတာကေတာ့ ခိုးတာပါပဲ။ တစံုတေယာက္က အခ်ိန္ေတြ အမ်ားၾကီးယူျပီး၊ ေငြေတြ အမ်ားၾကီးနဲ႕ ပရိုဂရမ္ေတြ တီထြင္ထားၾကတယ္။ မင္းက သူတို႕ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ထဲ၀င္ျပီး ခိုးယူတယ္"

" အိုေက၊ အိုေက"

ကၽြန္မ လက္ေျမွာက္ျပလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး အျငင္း မပြားခ်င္လို႕ပါ။

" ဒါေပမယ့္ မင္းကေတာ့ နည္းနည္းေလးကြဲျပားတဲ့ တစံုတရာကို ၾကိဳးစားၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား အဲလစ္"

ေအးဂ်င့္ Miller က စကား၀င္ ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ သူက အခ်ိန္အတန္ၾကာ ျငိမ္သက္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ သူရွိေနတယ္ဆိုတာေတာင္ ကၽြန္မ ေမ့ေနခဲ့တာပါ။

ကၽြန္မ သက္ျပင္းခပ္သဲ့သဲ့ ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေအးဂ်င့္ Miller ကေတာ့ ထက္ျမက္တဲ့ ေအးဂ်င့္တေယာက္ဆိုတာကို ထပ္ျပီး သက္ေသျပ လိုက္ျပန္ျပီ။ ကၽြန္မ ၀န္ခံလိုက္သင့္သလား။ ၀န္ခံလိုက္မယ္ ဆိုရင္ သူတို႕ မသိေသးတဲ့ တျခား အေၾကာင္းအရာေတြကိုပါ ၀န္ခံလိုက္သလို ျဖစ္သြားမလား။

စကၠန္႕အနည္းငယ္ တုန္းကေတာ့ ဒီကိစၥေတြကေန ကၽြန္မ ေရွာင္ထြက္ႏိုင္မယ္လို႕ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ယံုၾကည္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ သိပ္ျပီး မေသခ်ာေတာ့ဘူး။ ေအးဂ်င့္ Miller က ေၾကာင္နဲ႕ ၾကြက္ ကစားနည္းကို ကစားေနပံုေပၚတယ္။ ကၽြန္မ သတိရွိရမယ္လို႕ ေတြးလိုက္မိပါတယ္။ အနည္းငယ္ က်န္ေနေသးတဲ့ အိပ္ငိုက္ေနမွဳကေန ကၽြန္မ လန္႕ႏိုးသြားပါျပီ။ ထိုင္ခံုေပၚမွာ ခပ္မတ္မတ္ ျပင္ျပီး ထိုင္လိုက္ပါတယ္။

" ကၽြန္မကေတာ့ မထင္ဘူး"

ဒီလိုလဲ ေျပာလိုက္ေရာ ေအးဂ်င့္ Kirwanက ဒုန္းတိတိနဲ႕ ၀င္လာျပန္ပါတယ္။

"ေရတပ္ေထာက္လွမ္းေရးက ဖိုင္ေတြကို မင္း၀င္ျပီး hack ခဲ့တာနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ သဲလြန္စေတြ ရထားတယ္"

" ေရတပ္ေထာက္လွမ္းေရးဟုတ္လား။ ရွင္ဆိုလိုတာက ကၽြန္မက ရွင္တို႕ရဲ႕ ဖိုင္ေတြကို hack ခဲ့တယ္လို႕ ဆိုလိုတာလား"

" မင္းလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ တို႕သိတယ္"

ပြဲကျပီးသြားပါျပီ။ ကၽြန္မ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေလ့လာစံုစမ္းေနတယ္ဆိုတာ သူတို႕ သိသြားပါျပီ။ ခု သူတို႕ေတြ ကၽြန္မကိုလဲ ရထားျပီးပါျပီ။ ျပီးရင္ ကၽြန္မရဲ႕ တြက္ခ်က္မွဳေတြကို သူတို႕ေတြ အပိုင္သိမ္းၾကပါေတာ့မယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ တြက္ခ်က္မွဳေတြက သူတို႕ လက္ထဲမွာ ရွိေနတာေတြထက္ ပိုျပီး အဆင့္ျမင့္ပါတယ္။

ကၽြန္မ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ် လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မကို လက္ထိပ္မခတ္ခင္ ေအးဂ်င့္ Kirwan ရဲ႕ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအသံနဲ႕ အခြင့္အေရးရွင္းျပတာေတြကို ၾကားရေတာ့မယ္လို႕ ထင္လိုက္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ေအးဂ်င့္ Kirwan ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္မိခ်ိန္အထိ တိတ္ဆိတ္ေနတုန္းပါပဲ။ သူက လက္ပိုက္ထားျပီး၊ စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ သူ႕ေဘးက ေအးဂ်င့္ကိုလဲ ကၽြန္မ လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ သူကလဲ ျငိမ္သက္ေနပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးက ကၽြန္မဆက္ေျပာမယ့္ စကားကို ေစာင့္ေနၾကပံုနဲ႕ ကၽြန္မကို ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။

အဲဒီမွာတင္ ကၽြန္မလုပ္ထားတာေတြနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး သူတို႕ ဘာမွ မသိဘူးဆိုတာကို ကၽြန္မ သိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ သူတို႕သိတာက သူတို႕ရဲ႕ ဖိုင္ေတြကို ကၽြန္မ hack လုပ္ခဲ့တာကိုပဲ သိတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာ သူတို႕ မသိပါဘူး။ ေတာ္ေတာ္တံုးတဲ့ လူေတြပဲ။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္မိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မစိတ္သက္သာရာ ရသြားတာကို မ်က္ႏွာေပၚမွာ မေပၚေစပဲ စိတ္ထဲကပဲ ၾကိတ္ျပီး ၀မ္းသာေနမိပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ ျပန္ရွင္သန္လာပါျပီ။ သူတို႕ထက္ ကၽြန္မ ပိုျပီး လိမၼာပါးနပ္တယ္ ဆိုတာကို ရိပ္မိသြားပါျပီ။

နည္းနည္းေလးထပ္ျပီး ကစားဖို႕ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ေျပာတာကို သူတို႕ေစာင့္စားေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္မ ေျပာလိုက္ပါတယ္။

" ကၽြန္မဒီလိုလုပ္တာက လုပ္လို႕ ရမလားဆိုတာ သိခ်င္လို႕ပါ"

ပြဲက ခုမွ တကယ္ျပီးသြားတာပါ။ ေအးဂ်င့္ Kirwan လုိခ်င္တာက ဒါပါပဲ။ ကၽြန္မဟာ သူတို႕ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ကို စိန္ေခၚခ်င္ေနတဲ့ ထက္ထက္ ျမက္ျမက္ လူငယ္ေလး တေယာက္အဆင့္ထက္ မပိုပါဘူး။ သူမက ခပ္မတ္မတ္ ေနလိုက္ျပီး ကၽြန္မကို လက္ခ်ာရိုက္ပါေတာ့တယ္။. ကၽြန္မဟာ ဖယ္ဒရယ္ျပစ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုက်ဴးလြန္မွဳေၾကာင့္ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို သိမ္းဆည္းႏိုင္သလို၊ ဒဏ္ေငြအေျမာက္အျမားလဲ ရိုက္ႏိုင္တယ္။ ေထာင္လဲက်ႏိုင္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ အဖိုး အတြက္လဲ အရွက္ရေစႏိုင္တယ္။

သူမ ဒီလို ေျပာေနတဲ့ကာလတေလွ်ာက္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕သြားတဲ့ ပံုျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္မ အေတာ္ၾကီး ၾကိဳးစားလိုက္ရပါတယ္။ မ်က္ရည္တစက္၊ ႏွစ္စက္ေတာင္ က်သြားေအာင္ လုပ္ယူလိုက္ႏိုင္တယ္ ထင္တာပဲ။

" ဒို႕လက္ထဲကေန လြတ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ မင္းဘယ္လိုမ်ား ယံုၾကည္ခဲ့တာလဲ" လို႕ သူမက ဆိုပါတယ္။

" ကြန္ပ်ဴတာ hackers ေတြရဲ႕ သဲလြန္စေတြကိုလိုက္ဖို႕ ဒို႕ေတြဆီမွာ နည္းလမ္းစံု ရွိတယ္"

သူမက ဆက္ေျပာပါတယ္။

ျပီးေတာ့မွ ကၽြန္မကို ေသခ်ာ စိုက္ၾကည့္ျပီး

" ဒီတခါေတာ့ မင္းကို ျပန္ခြင့္ျပဳလိုက္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥျပီးေသးတာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္။ ဖဒရယ္ဥပေဒကို ထပ္ျပီး ခ်ိဳးေဖာက္မယ္ဆိုရင္ မင္းရဲ႕ ေျခေထာက္ ေျမၾကီးကို မထိခင္မွာတင္ ဒီကို အျမန္ ျပန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္။ မင္းနားလည္လား"

ကၽြန္မ သူမကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။

" ဟုတ္ကဲ့။ ဒါဆိုကၽြန္မ သြားလို႕ ရျပီလား"

သူမက ေျခလွမ္းစျပင္လိုက္ျပီး၊ ေခါင္းညိတ္ျပပါတယ္။

" အိမ္ကို ကၽြန္မ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ရမလား"

ကၽြန္မ ထပ္ေမးလိုက္ပါတယ္။

သူမက တံခါးဆီကို ေလွ်ာက္သြားေနရာက ေခါင္းျပန္လွည့္ျပီး

" ေအးဂ်င့္ Miller က ကားနဲ႕ ျပန္ပို႕ေပးလိမ့္မယ္"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

ကၽြန္မက ရိုက်ိဳးစြာနဲ႕ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ ေအာင္ျမင္မွဳ မီးရွဴးမီးပန္းေတြ ထြန္းလင္းေနသလိုပါပဲ။ သူတို႕က ကၽြန္မကို သတိေပးဖို႕ ေခၚလာခဲ့တာပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မကို ေခ်ာက္လွန္႕တာပါ။

ကၽြန္မ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အခ်ိန္က (၇) နာရီ ရွိေနပါျပီ။ ကၽြန္မ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ကၽြန္မအဖိုး အိပ္ယာက ႏိုးေနေလာက္ ပါျပီ။

အိမ္ေရွ႕ကိုေရာက္ခ်ိန္အထိ ကၽြန္မ စိတ္ထဲမွာ ေအာင္ပြဲအရွိန္ တက္ေနဆဲပါပဲ။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ေအးဂ်င့္ Miller က ကားတံခါးဖြင့္ ေပးပါတယ္။ ျပီးေတာ့

"တို႕ေတြ အိမ္ထဲသြားျပီး၊ မင္းအဖိုးနဲ႕ စကားေျပာၾကရေအာင္" လို႕ ဆက္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

တစကၠန္႕အတြင္းမွာတင္ ကၽြန္မရဲ႕ ေအာင္ပြဲအရွိန္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားပါတယ္။

" အဖိုးနဲ႕ ဟုတ္လား။ သူက ကၽြန္မရဲ႕ hacking ကိစၥကို ဘာမွ မသိဘူး"

" ဒါေပမယ့္ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ကိုေတာ့ သူသိတယ္ေလ။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား"

သူရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ ကၽြန္မ သူ႕မ်က္လံုးေတြကို ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ ေအးစက္တည္ျငိမ္ေနတဲ့ အဲဒီမ်က္လံုးေတြက ကၽြန္မဆီမွာ ရွိတဲ့ ဥာဏ္ရည္လိုမ်ိဳး သူ႕ဆီမွာလဲ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို ျပသေနမွန္း ကၽြန္မ ရိပ္မိသြားပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကၽြန္မသူ႕ကို အိမ္ထဲ ေခၚသြားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ေရးသားသူ- Terry Deary

စာအုပ္အမည္- The Philadelphia Experiment

စာအုပ္ထုတ္ေ၀သည့္ႏွစ္- (၁၉၉၆) ခုႏွစ္

စာအုပ္အမ်ဳိးအစား- လူငယ္စာေပ

ဘာသာျပန္သူ – ခင္မမမ်ဳိး (၁၆၊ ၀၅၊ ၂၀၁၂)