တရုုပ္-ဗမာ အဓိကရုုဏ္ ျဖစ္ရပ္ဆိုုးသခၤန္းစာ

(မိုုးသီးဇြန္ )

လ်ပ္စစ္မီး မရိွတဲ့ျပသနာ၊၊ လုုပ္ခ လစာ မလံုုေလာက္တဲ့ျပသနာေတြကိုု ေတြကိုု ေမ ့ေအာင္လုုပ္ၾကေတာ့မွာလား။

လြတ္လပ္မႈကိုု ေတာင္းဆိုုဖိုု ့ထက္ ဘာအေရးၾကီး ရဦးမွာလဲ။
၁၉ ၆၈ခုုႏွစ္ တရုုပ္-ဗမာ အဓိကရုုဏ္း ၾကီးရဲ ့ေၾကကြဲရာျဖစ္ရပ္ေတြ ကိုု မေမ ့ၾက ဖိုု ့ပါပဲ။ အျပစ္မရိွတဲ့ တရုုပ္-ျမန္မာေတြေသၾကရတယ္။

တရုုပ္ဗမာအေရးအခင္းရဲ ့ အဓိကတရား ခံ က ဦးေန၀င္း၊ တရုုတ္နီသံရံုုးကိုုစတင္တိုုက္ခိုုက္ေပးခဲ့တာက
ဘိုုးေတာ္တင္ဦး ( ဦးေန၀င္းတာ၀န္ေပးခ်က္အရ) ။ ဒါေပမဲ့သူတိုု ့ လြတ္သြားတယ္။ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြေသရတယ္ ၁၉ ၆၈ ခုုနစ္ တရုုပ္-ဗမာ အဓိကရုုဏ္းၾကီးကေတာ့အဓိက ဆန္ျပတ္သြားတဲ့ျပသနာေပါ့။

 ၆၂ အာဏာသိမ္းျပီးကာစ က စနစ္ေျပာင္းတယ္ေပါ့။
ဖိနပ္တဲ့ဘူဇ၀ါလူတန္းစားက အာဏာကိုု ဆိုုရွယ္လစ္အစိုုးရက လြဲေျပာင္းယူလိုုက္တယ္။ ေျပာင္းတယ္ေပါ့။ အေရြ ့ေပါ့ လိုု ့သံုုးသပ္သူေတြက ခုုလိုုပါပဲမ်ားတယ္။

ဆိုုရွယ္လစ္စနစ္ကိုုဦးတည္ခ်ီတက္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ နိင္ငံမွာဆန္ျပတ္တယ္။
ထြက္ကုုန္ေတြကိုုျပည္သူပိုုင္သိမ္းေတာ့အကုုန္ရွားကုုန္သေပါ့။
ေစ်းထဲမွာ အေဒၚၾကီးေတြက ငစိန္တျပည္ ၃ က်ပ္ ထမိန္ ခါးမကပ္လိုု ့ ေၾကြးေၾကာ္ကုုန္တယ္။ ( ထမိန္ကိုုေပါင္ျပီး ဆန္၀ယ္ရတဲ့ဘ၀ကိုုေျပာတာပါ။ )
သေဘာ္ဆိပ္၊ ရထား ဘူတာေတြမွာ စစ္တပ္ခ်ျပီး ခရီးသည္တိုုင္းရဲ ့အိပ္ေတြကိုု စစ္ၾကတယ္။ ခုုေခတ္ ေလဆိတ္မွာ ရဲေတြက ဗံုုးရွာသလိုုေပါ့ ။
က်ေနာ္အေဖ၊ ဘၾကီး၊ ဦးေလး တိုု ့ဟာ ရန္ကုုန္တဖက္ကမ္းက သုုံးခြကအမ်ိဳးေတြဆီကိုုေနတိုုင္းသြားရတယ္။ အျပန္မွာ ဆန္ေလးေတြကိုု ခါးပံုု စ နဲ့ ထည့္ ျပီး ျပန္လာၾကတာမွတ္မိတယ္။ လြယ္အပ္တလံုုးစာထည့္ရင္ေတာင္ စစ္တပ္က သိမ္းတာေလ။
ဆန္စားစရာမရိွေအာင္ ျပတ္သြားတာကိုုး။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းမေနေသးဘူး။
လူက သန္ ထ ေနေတာ့ ဗိုုက္ပူ နံကား နဲ ့ ထမင္းကိုု သိပ္စား သေပါ့။
ရွားပါးရတဲ့အထဲမွာ က်ေနာ္က ဇလံုုၾကီးနဲ ့ နစ္လံုုးသံုုးလံုုးစားတယ္။

ေအာ္. အေဖ တိုု ့ ဘၾကီးတိုု ့ဦးေလးတိုု ့ ေက်းဇူးၾကီးပါေပတယ္။

တရုုပ္ဗမာရိုုက္ပြဲ ၾကီး စျဖစ္တဲ့ေနက က်ေနာ္က ရန္ကုုန္ျမိဳ့ ၂၇ လမ္းက
က်ေနာ္အေဒၚၾကီး အိမ္မွာေရာက္ေနတယ္။ အေဖ ကစစ္တပ္ကထြက္ေတာ့
သိမ္ၾကီးေစ်း ( ဒီ )ရံုုမွာ ဆိုုင္ခန္းေလးဖြင့္ျပီး ေစ်းေရာင္းစားၾကတယ္။

ညေနေစာင္းေလာက္မွာ လူအုုပ္ၾကီး ႏွစ္အုုပ္ ကိုုေတြ ့တယ္။ ဆဲၾကဆိုုၾက။
ေနာက္ေတာ့ တဖက္နဲ ့တဖက္အေသထိုုးနက္တိုုက္ခိုုက္ၾကေတာ့တယ္။
က်ေနာ္နဲ ့ အတူ က်ေနာ္ညီ၀မ္းကြဲ ေဇာ္မင္ း ( ေနာက္ပိုုင္း အင္းစိန္ေထာင္
လူမိုုက္ ၀က္ကေလး ဆိုုသူျဖစ္လာသူေပါ့၊ သူကေထာင္ထဲမွာလူျပန္သတ္တယ္ဆိုုပဲ။) ။

က်ေနာ္က ၅ ႏွစ္ခန္ ့ ေဇာ္မင္းက ၃ နစ္ခန္ ့ ။ က်ေနာ္တိုု ့ညီအကိုုနစ္ေယာက္ ၀ရန္တာကေန ၾကည့္ရေတာ့တာပဲ။
က်ေနာ္တိုု ့အကိုုၾကီးဆံုုးေတြျဖစ္တဲ့ ကိုုျဖဴ၊ ကိုုစိန္လိႈ္င္၊ ကိုုေအင္သန္း ၊ကိုု၀င္းဦး ၊ ကိုုတင္ထြတ္၊ ကိုုတင္လိႈ္္င္၊ ကိုုေရြသန္း စတဲ့ အကိုုေတြကလဲ အလြန္ဆံုုးမွာ ၁၃ ႏွစ္ ၁၄ ႏွစ္ေတြေပါ့။ သူတိုု ့က မင္းတိုု ့ကငယ္တယ္။ အိမ္မွာေနခဲ့ဆိုုေတာ့ေနခဲ့ရသဗ်။ သူတိုု ့ကရရာလက္နက္ကိုုယ္စီဆြဲျပီး ဗမာေတြဖက္က ကူမယ္ေပါ့ ဗ်ာ။

အကိုုေတြက ထြက္သြား၊လူၾကီးေတြအားလံုုးက ဆိုုင္ကေနမျပန္လာၾကေသးေတာ့
က်ေနာ္တိုု ့အဖိုု ့ လြတ္လပ္ေရး အျပည့္အ၀ရျပီး သမိုုင္း၀င္အဓိကရုုဏ္းၾကီးကိုုအနီးကပ္
ေလ့လာခြင့္ရေနတယ္။ ၀ါတာလူးစစ္ပြဲ ကိုု ၾကည့္ရသလိုု ေပါ့ဗ်ာ။

တရုုပ္ေတြကိုု ဒါးေတြနဲ့ခုုတ္ျပတ္တိုုက္ခိုုက္လိုုက္တယ္။ တရုုပ္ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ ့ က ေမာ္စီတုုန္းရင္ထိုုးကိုု ရင္ပတ္မွာထိုုးျပီး တိုုက္ေပၚကေန ခုုန္ခ် သတ္ေသျပတယ္။ လမ္းမၾကီးထဲမွာ တရုုပ္နဲ ့ဗမာရိုုက္ၾကေတာ့ ပထမပိုုင္းမွာသူ မပါကိုုယ္မသာျဖစ္ေနတယ္။
ေရွ ့တိုုးလိုုက္ ေနာက္ဆုုတ္လိုုက္နဲ့ အစြမ္းကုုန္တိုုက္ခိုုက္ေနၾကတယ္။

ျမိဳ ့လည္ေကာင္ ၂၇ လမ္းအနီးက စတင္ရိုုက္လိုုက္တဲ့ရိုုက္ပြဲက တျပည္လံုုးကိုု
ျပန္ ့သြားတယ္။ အျပစ္မဲ့  ေတြေသေၾကခဲ့ရတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့
ျမန္မာ ေတြနဲ ့အတူ အိႏယန္းႏြယ္ဘြားေတြ က ကူရိုုက္ၾကတယ္။

က်ေနာ္အကိုု၀မ္းကြဲေတြက တေန ကုုန္ လူၾကီးေတြ ရိုုက္ပြဲကိုု ေနာက္ကေန
လုုိက္ေနၾကတယ္။ သူတိုု ့ကိုုယ္တိုုင္ေတာ့၀င္ရိုုက္ၾကဟန္မတူဘူး။
သူတိုု ့ကိုုယ္တိုုင္ ကငယ္ၾကေသးတာကိုုး။

ဒါေပမဲ့သူတိုု ့ျပန္လာရင္ ပုုဆိုုး လွန္ျပီးသည္လာတဲ့ ကစားစရာေတြပါလာတယ္။ တရုုပ္အိမ္ေတြက လုုလာတဲ့ပစၥညး္ေတြကိုုလူၾကီးေတြျပစ္သြားတာေတြကိုုသူတိုု ့လိုုက္ေကာက္ၾကတာပါ။ သူတိုု့လံုုခ်ည္ ထဲမွာထည့္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုု သြန္ခ်လိုုက္တယ္။ က်ေနာ္တိုု့လုုၾကတယ္။

ပစၥည္းေတြက ကစားစရာေတြ၊ ဓါတ္ဘူး၊ မီးျခစ္၊ ဓါတ္မီး၊ ေရဒီယိုု ဆံညွပ္ေတြပါ။

က်ေနာ္အတြက္ေတာ့သံပတ္ကားတစီး၊ ရထားတစီး သံလိုုက္တံုုးတတံုုး နဲ ့အရုုပ္ေတြရတယ္။ က်ေနာ္တိုု ့ေပ်ာ္ၾကတယ္။ ေပ်ာ္မဆံုုးခင္
က်ေနာ္တိုု ့ ဘၾကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဘၾကီးဦးစံသိန္း၊ ဘၾကီးဦးသုုခဘၾကီးစိန္ဟန္တိုု ့ေရာက္လာေတာ့ တိုုင္းျပည္ပ်က္ေနရတဲ့ထဲ အျပင္ထြက္ရ
ေကာင္းလားဆိုုျပီး က်ေနာ္တိုု ့ကိုုေဆာ္ေတာ့တာပဲ။

ဒါေပမဲ့ေနာက္တေန ့မနက္မွာေတာ့ ဘၾကီးဦးစံသိန္းလက္ထဲမွာ ကိုုျဖဴတိုု ့လမ္းကေကာက္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲက တရုုပ္မီးခ်စ္တလံုုးနဲ ့ေဆးလိပ္မီးညိွေနေလရဲ ့။
ဘၾကီး ခ က တရုုပ္ဓါတ္မီးအပ်က္ကိုု ျပန္လည္ျပဳျပင္ရင္း အလုုပ္ရႈပ္ေနတယ္။ ဘၾကီးစိန္ဟန္ကေတာ့တရုုပ္ ေရဒီယိုု အေသးေလး ကိုုကလိေနတယ္။ ဒါကလဲ ကိုုျဖဳ ဦးေဆာင္တဲ့ ညီအကိုုေတာ္မ်ားစစ္ေၾကာင္းက သိမ္းဆည္းပစၥည္းေတြထဲက တခုုအပါအ၀င္ပါ။
လိုုင္းေကာင္းေကာင္းမမိေသးေတာ့ ေရဒီယိုုက
အသံေသးအသံေညာင္မ်ိုုးစံုုထြက္ေနတယ္။ က်ေနာ္တိုု ့၀ိုုင္းအံုုၾကည့္ေနတယ္။

ကိုုစိန္လိႈင္က ေရဒီယိုုကအသစ္ အတိုုင္းပဲေနာ္ဆိုုတယ္။
ဘၾကီးစိန္ဟန္ ဟိုုကလိဒီကလိလုုပ္ေနတံုုး ဗ်ံဳးဆိုု လိုုင္းမိသြားတယ္။
ပီကင္းအသံလိုုင္း ၀င္လာတယ္။
ေန၀င္း၊စမ္းယုု စစ္အစိုုးရ က်ဆံုုးပါေစ။
ေန၀င္း၊စမ္းယုု ဘူဇ၀ါအစိုုးရရဲ လူသတ္၀ါဒကိုု တရုုပ္ျပည္သူသမတနိင္ငံက
ျပင္းထန္စြာရုုတ္ခ်တယ္ဆိုုတဲ့ ဗမာလိုု မပီကလာပီကလာဆဲဆိုုထားတဲ့
အသံက ၾကြက္ၾကြက္ညံထြက္လာတယ္။

ဆဲတာမွ ေယာက္က်ားတလွည့္မိန္းမတလွန္ ့ဆဲၾကတာ။
ဘၾကီးလဲ အသံကိုု ျပန္တိုုးဖိုု ့ခလုုပ္ကိုု ဘယ္ရွာရမွန္းသိဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ေဘးအိမ္ကၾကားရင္ အစိုုးရက လာဖမ္းမွာကိုုလဲသူတိုု ့ လွန္ ့ေနၾကတယ္။
ေနာက္မွာ အသံထိမ္းခလုုပ္ကိုု စမ္းမိျပီး ရုုတ္တရက္တိုုးခ်လိုုက္တယ္။
ေဘးအိမ္ေတြက စူးစမ္းၾကတယ္။
ပီးကင္းအသံကိုု က်ေနာ္တိုု ့ တူအရီးတအုုပ္ နံနက္တိုုင္းနားေထာင္ၾကတယ္။
တရုုပ္အစိုုးရကေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုုးတယ္။ စတင္လံႈ ့ေဆာ္တဲ့ဘိုုေတာ္တင္ဦးကိုု အျပစ္ေပးဖိုု ့ေတာင္းဆိုုထားတယ္။

အေရးအခင္းတြင္းမွာ တရုုပ္အိမ္ေတြအဖ်က္ဆီးခံတယ္။ ပထမ ၂ရက္ ၃ ရက္မွာ ဦးေန၀င္းအစိုုးရ
အသာလႊတ္ထားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စစ္တပ္၀င္လာျပီး ႏွစ္ဖက္စလံုုးကိုု ျပစ္ေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုုဏ္းက ရပ္သြားတယ္။

က်ေနာ္တိုု ့ေနထိုုင္ရာ သကၤန္းက်ြန္းကိုု ၂ ရက္ ၃ ရက္မွာ က်ေနာ္မိဘေတြနဲ ့အတူ ျပန္လာနိင္တယ္။ သုုံးဘိးေလးငွားျပီးလာၾကတာ။
ရိုုက္ပြဲကအရိွန္မေသေသးဘူး။ မအူကုုန္းတိုု ့တေမြၾကက္တန္းတိုု ့နားက ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြက ကားကိုုတားျပီး တရုုပ္ပါသလားလိုု ့စစ္ၾကေသးတယ္။
ဒီလိုုစစ္ေဆးေနတာၾကားလိုု့ က်ေနာ္အဘ ကိုုယ္တိုုင္ က်ေနာ္တိုု ့ကိုုလာၾကိဳတယ္။ သူ က ေရာင္ထုုံးၾကီးနဲ ့ သူကေရာင္ထံုုးကိုု အျမဲတမ္း ပတ္ေပါင္းေပါင္းေလ့ရိွတယ္။ တိုုက္ပံုုၾကီးနဲ ့ကားေရွ ့ခန္းမွာထိုုင္ေနတယ္။ ဗမာစစ္သေပါ့ေလ။
အဘေပါင္ေပၚမွာက်ေနာ္ကထိုုင္၊ အေဖနဲ ့အေမက ကားေနာက္ခန္းကလိုုက္ပါလာၾကတယ္။

လမ္းတေလ်ာက္ျမင္ကြင္းကေတာ့ ျမင္မေကာင္းေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။
ကားေတြ ကိုုမီးရိႈ ့ထားတာ တလမ္းလံုုးပဲ။ လမ္းမေပၚေတြမွာ တရုုပ္အိမ္က ဘီဒိုုေတြ၊ ကုုလားထိုုင္ေတြအ၀တ္စားေတြမီးရိႈ ့ ထားတဲ့အတြက္မီးေငြ ့က တေငြ ့ေငြလူေနတံုုးျဖစ္တယ္။

'' ယေန ့ၾကြလာမိတ္သဟာခ်မ္းသာကိုုယ္စိတ္ျမဲပါေစ ''

အဓိပၸါယ္ရိွတဲ့ တရုုပ္စာလံုုးၾကီးေတြလဲ မဖိတ္ေခၚပဲေရာက္လာတဲ့မိတ္ေဆြေတြလက္ခ်က္
နဲ ့ မီးေငြ ့လူေနတယ္။ လမ္းမတေလ်ာက္မွာပြစၾကဲေနတယ္။

သကၤန္းက်ြန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ မနက္ဆိုုအဘနဲ ့လမ္းထိပ္ က တရုုပ္လက္ဘက္ရည္ဆိုုင္ထိုုင္ၾကတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့ျမင္ကြင္းကိုုျမင္ရတယ္။
တရုုပ္ဆိုုင္ေရွ ့မွာ ဗိုုလ္ခ်ပ္ေအာင္ဆန္းပုုံနဲ ့ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ ေန၀င္ပံုုကိုု စားပြဲေပၚတင္ျပီး အေမြးထိုုင္ထြန္းထားေပးတယ္။ မွတ္ေရာပဲ။
လက္ဘက္ရည္ေသာက္တဲ့သူေတြကိုုတရုုပ္ကဘာစားစာအလကားေပးေနတယ္။

မိန္ရာဟင္းေကာင္း၊ ခင္ရာေဆြမ်ိဳး ဆိုုတဲ့ စကားေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေဘးက တရုုပ္မၾကီးမႏွင္းဆီ (ခ)အီယား အိမ္ ကိုု ျမန္မာေတြက၀င္ေရာက္တိုုက္ခိုုက္ၾကတယ္။ မိသားစုုကေတာ့ ရင္းႏွီးတဲ့ ျမန္မာေတြကဖြက္ေပးလုု ိ ့ အသက္ခ်မ္းသာရရတယ္။ ဒါေပမဲ့
မႏွင္းဆီ သူသမီးအငယ္ဆံုုးခြာ အင္း မ်က္နာျမင္ျပီးကာစ အခ်ိန္၊ ေသြးႏုုသားႏုု ျဖစ္ေတာ့ ေသြးလွန္ ့ျပီး ရူးသြားရွာတယ္။
က်ေနာ္ ျမန္မာ ျပည္က ထြက္ခါြလာတဲ့အထိပါပဲ။ တရုုပ္သီခ်င္းကိုု သူဆိုုေနေလ့ရိွတယ္။ သူသားေတြျဖစ္တဲ့ ေအာ္ကီ၊ စေထာင္း၊ အဟိုုး တိုု ့
နဲ ့က်ေနာ္က ကစားဖက္ေတြျဖစ္ေတာ့ မႏွင္းဆီက က်ေနာ္ကိုုခ်စ္ရွာပါတယ္။
တရုုပ္ႏွစ္ကူးမွာ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္၊ အီေကြ ့ေတြအ၀ေက်ြးတာမွတ္မိတယ္။
ငယ္တံုုးက အေဖနဲ ့စကားမ်ားတိုုင္း သူတိုု ့အိမ္ေပၚတက္ အိပ္ေနလိုုက္တယ္။ ေဆြမ်ိဳးလိုုျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ မႏွင္းဆီက သူစိတ္ေကာင္းေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကိုု တရုုပ္စကားေျပာသင္ခဲ့ဘူးေသးတယ္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ရင္ေတာ့ သူဟာသြက္သြက္ခါရူးေနတယ္။

ၾကီးလာေတာ့ တရုုပ္-ဗမာအဓိကရုုဏ္းကိုု ေလ့လာျဖစ္တယ္။
အဓိကျပသနာက ဆန္ျပတ္တာ။ ဆီကိုုေရခ်ိဳး၊ ေဆးကိုုမီးလံႈ ၊ စပါးေတာင္လိုုပံုုတဲ့ ျမန္မာ ရိုုးရာဆိုုရိုုးစကားက ဆန္၊ဆီ၊ဆားရွားတဲ့အထိကိုု
ျမန္မာ ့ဆိုုရွယ္လစ္စနစ္ က ေကာင္းက်ိုုးေပးခဲ့တာကိုုး။ လူေတြက ဆသံုုးလံုုး
ေပ်ာက္ တယ္လိုု ့ေျပာကုုန္ၾကတဲ့အထိျဖစ္ခဲ့တာကိုုး။

ဆန္းရွားရတဲ့အထဲမွာ ဦးေန၀င္းက ဆန္ကိုု နိင္ငံျခားပိုု ့တယ္ေလ။
ဆန္ေတြကိုု လာတင္တဲ့ သေဘာၤေပၚကိုု လူေတြတက္လုုၾကတာ။
စစ္ေတြမွာ ဆန္လုုပြဲေတြျဖစ္တာက ေန စတာပဲ။
ဒီျပသနာက တျပည္လံုုးမွာျပန္လာတယ္။ ဆန္ျပသနာက အစိုုးရဆန္က်င္ေရးအထိ ျဖစ္လာမယ္။ ဒီေတာ့ ဦးေန၀င္းက ေဆးမီးတိုု နဲ ့ကုုတယ္။ ဒါကေတာ့ လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုုဏ္းကိုု ဖန္တီးေတာ့တာပဲ။

လူမိ်ဳးေရးတိုု ့ဘာသာေရးတိုု ့ဆိုုတာကလဲ လံႈ ့ေဆာ္ေပးရတာသိပ္ကိုုလြယ္တာကိုုး။ လူေတြမွာက ကိုုယ္လူမ်ိဳး၊ကိုုယ္အုုပ္စုုကိုု ပဲ မ်က္ကန္း ခ်စ္ခင္စြဲလမ္းတဲ့စိတ္ရိွၾကသကိုုး။
ဘိုုင္အိုုေလာဂ်စ္ ပါေမာကၡ ရစ္ခ်ပ္ဒန္ကင္ က လူေတြရဲ ့ မ်ိဳးဗီဇမွာ
ကိုုယ္လူမ်ိဳးအတြက္ စြဲလမ္းတဲ့ မ်ိဳး၇ိုုးဗီဇ ပါလာတယ္။ ကိုုယ္မ်ိဳးဗီဇ အက်ိဳ း တြက္ အသက္ပါ စြန္ ့လြတ္ တိုုက္ခိုုက္တတ္တဲ့ ဗီဇ မ်ိဳးေစ့ေတြရိွတယ္လိုု ့ ဆိုုပါတယ္။
ဒီေတာ့ တခ်ိဳ ့  နိင္ငံအာဏာရ ယူထားတဲ့ သူေတြအတြက္ ဒီအခ်က္ဟာ
နိင္ငံေရးအက်ပ့္အတည္းဆိုုက္ တိုုင္း အသံုုးခ်စရာျဖစ္လာတယ္။

လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး အဓိကရုုဏ္းတိုုင္းမွာ စတင္လံႈ ့ေဆာ္ေလ့ရိွတာကေတာ့ လိင္နဲ ့ဆက္စပ္ေနတယ္။

တရုုပ္ဗမာအဓိကရုုဏ္းတံုုးက ဗမာ ဆရာမကိုု တရုုပ္ေက်ာင္းသားေတြက
အဓၶမ က်င့္လိုုက္တယ္ဆိုုတာနဲ ့စတင္ခဲ့တာပါ။
ဗမာမ ေလးကိုု တရုုပ္္က မုုဒိန္းက်င့္တယ္။ ဒီလိုုသတင္းမ်ိုုးသာျဖန့္လိုုက္ရင္ ၾကားလိုုက္သူက ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္တံုုးကလဲ။ ဘယ္ေနရမွာလဲဆိုုတာကိုု မစဥ္းစားနိင္ေတာ့ဘူး။ ေခြးမသားေတြမိုုက္ရိုုင္းလွခ်ည္လားလိုု ့မစဥ္းစားမိၾကပဲ စိတ္ေနာက္ကိုုယ္ပါျဖစ္တတ္ၾကတာကိုုး။

ဒီထက္ပိုု ျပီးဇတ္နာေစတာမ်ိုုးေတြလည္းလုုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။
ဒါေတာ့

ဗမာမေလး ကိုုမုုဒိန္းက်င့္တယ္။
ဗမာဆရာမေလးကိုု မုုဒိန္းက်င့္တယ္။
ဘုုန္းၾကီး တူမေလးကိုု မုုဒိန္းက်င့္တယ္ ဆိုုတဲ့သတင္းမ်ိဳးအထိျဖန္ ့ေလ့ရိွၾကတယ္။
ပထမ သတင္းကိုုၾကားရင္ ဗမာေတြေဒါသထြက္တယ္။
ဒုုတိယသတင္းမ်ိဳးဆိုုရင္ ဗမာေတြေရာ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ေဒါသထြက္လာမယ္။

တတိယသတင္းမ်ိုုးဆိုုရင္ေတာ့ ဗမာ+ ေက်ာင္းသား+ သံဃာေတြပါ ပိုုျပီးေဒါသျဖစ္လာေအာင္လုုပ္ေတာ့တာျဖစ္ပါတယ္။

မုုဒိန္းမႈကိုုလူအဖြဲ ့စည္းကလက္မခံပါဘူူး။ ဥပေဒအရအေရးယူအျပစ္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းေတြမွာ မုုဒိန္းမႈသတင္းေတြကိုု က်ေနာ္တိုု ့မၾကာခဏ ၾကားရတယ္။
ဒီလိုုသတင္းမ်ိဳးမွာ လူေတြရဲ ့ေဒါသက တရားခံကိုု သတ္သတ္မွတ္ ရည္ရြယ္ထားနိင္တယ္။ ဒါေပမ့ဲ ဗမာမေလးကိုု ကုုလား၊ တရုုပ္ ၊ နိင္ငံျခားသားတဦးဦးက က်ဴးလြန္လာတယ္ဆိုုရင္ေတာ့ သည္းမခံနိင္ေတာ့ဘူး။

အမ်ိဳးသားေရး ေစာ္ကားခံရ မႈတခုုျဖစ္လာ တယ္လိုု ့ က်ေနာ္တိုု ့ယူဆထားလိုု ့ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုု တရားသျဖင့္တုုန္ ့ျပန္နိင္ပါတယ္။

တရုုပ္ဗမာအဓိကရုုဏ္းကိုု လွ်ိဳ ့၀ွက္လံႈ ့ေဆာ္ေပးခဲ့သူကေတာ့
ဘုုိေတာ္တင္ဦး လိုု ့သိရတယ္။ သူက တရုုပ္သံရံုုးကိုု စတင္ခဲနဲ ့ေပါက္ျပီးတိုုက္ခိုုက္ဖိုု ့လံႈ ့ေဆာ္ခဲ့တယ္။ တရုုပ္အိမ္ေတြကိုုတိုုက္ခိုုက္ေပးခဲ့တယ္။

တရုုပ္ဗမာအေရးခင္းေၾကာင့္ ဆန္ျပတ္ေနတဲ့ျပသနာကိုုျမန္မာေတြေမ ့သြားၾကတယ္။
ဦးေန၀င္းလက္ထက္တေလ်ာက္လံုုး ျမန္မာ ေတြဟာ ဆန္ ျပတ္ရင္းျပတ္ေနတယ္။ တရုုပ္ေတြကိုုရိုုက္လိုု ့ အေျဖမွမထြက္တာပဲ။ တရုုပ္ေတြကိုု ရိုုက္ျပီးတာေတာင္မွ က်ေနာ္တိုု ့ထမင္းမ၀။ ဆန္၀၀မစားရတာ ကေနအထိပဲ။ အခုုဆိုုမီးေတာင္မလာေတာ့ဘူး။

အဓိကတရားခံကိုု မွ က်ေနာ္တိုု ့မရိုုက္နိင္ပဲကိုုး။

++

၁၉ ၈၈ ခုုနစ္မတ္လ၊ ဇြန္လ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေတြက
တျပည္လံုုးကိုု လွန္ ့နိးေပးလိုုက္တယ္။ လႈပ္ရွားမႈေတြက ၈၈ ဆီကိုု ရည္မွန္းခ်က္နဲ ့ဦးတည္လာတယ္။ ဒီေတာ့ မဆလ အစိုုးရ မူစလင္-ျမန္မာအဓိကရုုဏ္းနဲ့အာရံုုလြဲ ဖိုု ့ၾကိုုးပန္းခဲ့တယ္။
ေတာင္ငူမွာ ျဖစ္ခဲ့တာကလြဲလိုု ့ က်ေနာ္တိုု ့ တမ်ိဳးသားလံုုးလြတ္ေျမာက္ေရး
လမ္းေၾကာင္းကိုု အာရံုုစိုုက္ဦးတည္နိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဘာသာေရးအဓိကရုုဏ္းကိုု တားဆီးေက်ာ္လႊားနိင္ခဲ့ၾကတယ္။

တမ်ိဳးသားလံုုးအသိတရားရိွၾကပါ ၊ နိင္ငံေရးခံယူခ်က္ျမင့္မားၾကပါ
လိုု ့ တိုုက္တြန္းရင္းလိုုက္ပါတယ္။

 ·