“မိေအး ႏွင္႔ ဂဏန္းတစ္ေထာင္”

 

by Soe Min on Tuesday, September 18, 2012 at 7:47am ·

          လူဆိုတာ ပီယ၀ါစာ ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကားမ်ားကိုသာ ေျပာခ်င္တာေပါ႔။ ႏွလုံးသြင္းတဲ႔အခါမွာလည္း

ေယာနိေသာမနသီကာရ သင္႔တင္႔ေလွ်ာက္ပတ္ေသာ အေၾကာင္းအရာကေလးမ်ားကိုသာ ေတြးခ်င္မွာေပါ႔။ အလကားေနရင္း က်က္သေရမရွိတဲ႔ အရႈတ္ထုပ္ အစုတ္ထုပ္ေတြကို ဘယ္သူကမွ ျပန္ကာလွန္ကာ စစ္ေဆးေ၀ဖန္ စားျမဳံ႕ျပန္ခ်င္လိမ္႔မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔လည္း မိေအးေအာ္တာ လူၾကားတယ္ ဂဏန္းညွပ္တာ လူမျမင္ဘူး ဆိုတဲ႔အဆင္႔ကို ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေက်ာ္လြန္သြားၿပီမို႔ မိေအးခမ်ာ အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ေတာ႔ပဲ ဂဏန္းေကာင္ေတြျပဳသမွ် ႏုေနရတဲ႔အထဲ ငါးဖယ္ကေျပာင္းျပန္ ဂဏန္းေတြ ေအာ္သံေပးလို႔ ဘယ္မ်ားနာသြားေသးလဲဆို ေျပးေျပးထူေနၾကတာေတာ႔ အသည္းနာလြန္းလြန္းလို႔ ေျပာရျပန္ပါဦးမယ္။ စိတ္ရင္းအတိုင္းကေတာ႔ စိတ္ကုန္လြန္းလြန္းလို႔ ဘာတစ္ခြန္းမွကို မေျပာခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ ဒါေပမယ္႔ စုံစမ္းစစ္ေဆးေနၾကတဲ႔သူေတြ တာ၀န္ရွိတဲ႔သူေတြ သိေစျခင္းငွာ ကို္ယ္ေတြ႔သိျမင္ေနရတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ၿပီးေနခဲ႔ရင္ သမိုင္းတာ၀န္မေက်ပြန္မွာစိုးလို႔ အျဖစ္အပ်က္ အေတြးအျမင္ကိုသာ တင္ျပပါ႔မယ္။ သုံးသပ္ေ၀ဖန္သမႈကိုေတာ႔ မိမိစိတ္တိုင္းက် ျပဳၾကပါေတာ႔။ ဒီလိုအင္ထရိုနဲ႔ဆိုရင္ေတာ႔ နွက္တာေတာ႔ ႏွက္ေတာ႔မွာ။ ဘယ္သူ႔ကိုနွက္မယ္ ဆိုတာသာ မသိတာ လို႔ သို႔ေလာသို႔ေလာ ေတြးေတာ စိုးရိမ္ျခင္း မရွိရေလေအာင္ တည့္တည့္ပဲ အစခ်ီပါေတာ႔မယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္အတြင္းသို႔ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္ေနထိုင္သူမ်ား အေၾကာင္းကို ေျပာမွာပါ။

          ေမလပိုင္းေလာက္မွာ မၿငိမ္မသက္မႈေတြ အစပ်ဳိးကတည္းက အိမ္ကမိသားစုေရာ၊ ရပ္ေ၀းရပ္နီးက မိတ္သဂၤဟအေပါင္းတို႔ကပါ ကိုယ္႔အတြက္ စိတ္ပူပန္စိုးရိမ္လို႔ ေမးျမန္းစုံစမ္းၾကသူေတြအားလုံးကို “ဘာမွ စိုးရိမ္စရာ မရွိဘူး။ ရခိုင္ျပည္နယ္တစ္ခုလုံးမွာ လံုျခဳံမႈ အရွိဆုံးေနရာကို ျပပါဆိုရင္ အမ္းကလြဲလို႔ ေနာက္တစ္ေနရာ ျပစရာလား။” လို႔ ေျဖခဲ႔ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ဆိုေတာ႔ အမ္းဆိုတာ ဟိုဒင္းကင္းစင္ ရခိုင္တခြင္ လို႔  ဗီနိုင္းပိုစတာေထာင္လို႔ ရေလာက္တယ္ဗ်။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကေတာ႔ အေနာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ႀကီး ရုံးစိုက္တဲ႔ၿမဳိ႕ဆိုေတာ႔ “ဤၿမဳိ႕သည္ တပ္မေတာ္၏ ေမတၱာရိပ္ေအာက္တြင္ ရွိပါေသာေၾကာင္႔ ေရာက္လာသူအားလုံး လုံျခဳံခ်မ္းသာၾကပါေစ။” လို႔ ပလပ္စတစ္ေလာင္း စာရြက္ကေလးေတြလည္း ကပ္လို႔ရတာေပါ႔။ အဲသေလာက္ကို အဲသေလာက္တဲ႔ၾကားကပဲ ကိုဟိုဒင္းေတြက လူမေရာက္ျမင္႔မိုရ္ေတာင္ဆိုသလို အလည္ေရာက္ေရာက္လာၾကတာ အစပိုင္းမွာေတာ႔ မအံၾသမိပါဘူး။ ရိုးမေတာင္ေပၚမွာ မွတ္ပုံတင္မဲ႔ ဘဂၤါလီေကာင္ေလးေတြ ေတြ႔လို႔ရွိရင္ လ၀က က လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒနဲ႔အေရးယူၿပီး ရဲစခန္းမွာ အမႈဖြင္႔ရတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ဟိုအေကာင္ေလးေတြက သူတို႔ထက္လည္လို႔ ဟိုဒင္းျဖစ္ေနတာဆိုေတာ႔ လူကသာ  ဇလုပ္တစ္ထြာမကတာ အသက္ေမးၾကည့္ ဘယ္သူမွ ဆယ္႔ေျခာက္ႏွစ္တစ္ရက္ေလ်ာ႔က မတက္ဘူး။ အသက္မျပည့္ေသးတဲ႔သူေတြဆို အမႈဖြင္႔မရပဲ အစိုးရစားရိတ္နဲ႔ အိမ္ကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျပန္္ပို႔ရမွန္းသိလို႔ ပြဲစားက ေသေသခ်ာခ်ာ သြန္သင္ေပးထားတာ။ ရဲနဲ႔ေတြ႔ရင္ ဘယ္လိုဆက္ဆံ၊ လ၀က ကို ဘယ္လို အခ်ဳိသပ္၊ ဆရာ၀န္နဲ႔ေဆးစစ္ရင္ ဘာေတြေျဖ၊ အကုန္ ဇာတ္တိုက္ထားၿပီးသား။ ဒီလိုနဲ႔ မေခၚပဲေရာက္လာတဲ႔ ဧည့္သည္ေလးေတြကို အသက္ျပည့္မျပည့္ ေဆးစစ္ေပးရတဲ႔အခါ သူတို႔တေတြနဲ႔ စကားစျမည္ အင္တာဗ်ဴးျဖစ္တာေပါ႔ဗ်ာ။

        သူတို႔အလိုဆိုရင္ေတာ႔ က်ဳပ္တို႔ျမန္မာေတြက ဘာေတြကို စိုးရိမ္ေနမွန္းမသိပါဘူး။ သူတို႔လည္း ၀င္ခ်င္လြန္းလို႔ ၀င္လာတာ မမွတ္နဲ႔။ ျမန္မာျပည္ဆိုတာ သူတို႔အတြက္ ျဖတ္သာသြားမယ္ မနားတယ္ပဲ။ သူတို႔သြားမွာက မေလးကို တဲ႔။ ဟိုေရာက္ရင္ အလုပ္ေပးမယ္႔သူနဲ႔ ခ်ိတ္ၿပီးသား။ ေလာေလာဆယ္ ေတာင္ေပၚလမ္းကေန ရိုးမေက်ာ္ရုံကေလးပဲ ေျခက်င္ခရီးရွိတာ။ ေန႔ဘက္မွာ ပုန္းအိပ္ၿပီး ညေမွာင္မွ ခရီးဆက္ၾကသတဲ႔။ ဟိုဘက္ေရာက္ရင္ေတာ႔ ေႏြလြင္ျပင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာသူ အပၸနားေလး ပလီထဲၾကြပါ ဆို တည္းခိုေနထိုင္စားေသာက္ဖို႔ အသင္႔တဲ႔။ အဲသည္ကမွ ရန္ကုန္ကိုေရာက္ေအာင္သြား၊ ရန္ကုန္မွာလည္း အလုပ္ေပး ေနစရာေပးထားမယ္႔သူရွိတယ္။ မပုတင္ရွိရွိ မရွိရွိ၊ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ စာအုပ္ကလည္း လုပ္လို႔ရသတဲ႔။ အတုလား အစစ္လားေတာင္ မေမး၀ံ႔ဘူး။ ကိုယ္႔ဆီကလူေတြ ထိုင္းနယ္စပ္ကေန သူတို႔ဘက္၀င္ၾကသလို ေနမွာေပါ႔။ အစကတည္းက လူေတာင္ တရားမ၀င္ပါဘူးဆိုမွ ဘာေတြကို တရား၀င္လုပ္ေနစရာ လိုဦးမွာလဲ။ အလကားသက္သက္မဲ႔ အေပ်ာ္သေဘာမ်ဳိး စြန္႔စားခန္း ခရီးထြက္တဲ႔သူေတာ႔ ဘယ္သူမွ မပါဘူးဗ်။ အိမ္ကထြက္ကတည္းက တေထာက္နား စခန္းထိအေရာက္ သူ႔ေပါက္ေစ်းနဲ႔သူရွိတယ္။ လူေရာက္သြားမွ အိမ္ဖုန္းဆက္ၿပီး အရစ္က်ေပးရသတဲ႔။ မေန႔ညက မင္းျပားၿမဳိ႔နယ္က လာတဲ႔ေကာင္ေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးၾကည့္တာ။ မင္းျပားကေန အမ္းကိုေက်ာ္ေအာင္သြားဖို႔ ငါးေသာင္းအရင္ေပးခဲ႔ၿပီးသားတဲ႔။ သူရို႕ဘာဘာ က ဆက္သြယ္ေပးတာ။ ရန္ကုန္မွာ ခန အလုပ္လုပ္၊ စာအုပ္ရရင္ မေလးသြား၊ အိမ္ကလည္း အရစ္က် ပိုက္ဆံေပး၊ သူကလည္း ဟိုေရာက္တာနဲ႔ ေငြျပန္ပို႔ရမွာတဲ႔။ အဲဒါ လူကုန္ကူးတဲ႔အမႈ မဟုတ္လို႔ ဘယ္လိုမ်ား ေခါင္းစဥ္တပ္ရပါ႔မလဲေနာ္။ တစ္ခုေတာ႔ရွိတာေပါ႔ေလ။ အတင္းအၾကပ္ ေခၚေဆာင္လာတာေတာ႔ မဟုတ္ဘူးေပါ႔။ ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ထားတာ လို႔ပဲ ေျပာလို႔ရမယ္။ တကယ္ေတာ႔ သူတို႔ခမ်ာ မိလို႔သာ အမႈျဖစ္ရတာပါ။ မမိလိုက္ပဲ ဟိုေရာက္သြားလို႔ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔သူေတြ ေတာင္ပုံရာပုံ။ ေက်ာက္ျဖဴအင္တာနက္ဆိုင္မွာ တစ္ရာဖိုး နွစ္ရာဖိုး ဗီဇက္အို နဲ႔ လာလာငိုေနတဲ႔ အမီနာေတြ ညတိုင္းရွိတယ္။ ဒါလည္း ငိုရလွ ေလးငါးေျခာက္လပဲ။ အဲသည္ေနာက္ပိုင္းဆို ဟိုကအေကာင္က ဟိုမွာ မိန္းမအသစ္ရသြားၿပီး မပို႔ေတာ႔လို႔ လာမငိုျပႏိုင္ေတာ႔ဘူးတဲ႔။ ဒါဆိုလည္း ဘာအေရးလည္းကြယ္။ သည္က အေကာင္မကလည္း ေရလွ်ံတဲ႔တစ္ေယာက္ေယာက္အိမ္မွာ နံပါတ္စဥ္၀င္စီလိုက္ရုံေပါ႔။ ဘာျဖစ္ေသးတုန္း။ သူတို႔လည္း သူတို႔နည္းသူတို႔ဟန္နဲ႔ အမ်ဳိးကိုေစာင္႔ေရွာက္ၾကတာေပါ႔။

           သည္အေၾကာင္းေတြ ေျပာမလို႔လား။ ေအာင္မယ္မင္း။ ဘာမ်ားလဲလို႔။ အဲဒါ ထူးျခားျဖစ္စဥ္မွ မဟုတ္တာ။ ေမာင္ရင္ေလးသာ မေန႔တေန႔ကမွ သည္ေရာက္လို႔ ထူးေထြသည့္အံ႔ရာျဖစ္တာ။ လူတိုင္းသိၿပီးသားပါကြဲ႕။ ဟုတ္ပါၿပီေလ။ အဲသည္လူတိုင္းသိၿပီးသားျဖစ္စဥ္ကို လက္ရွိအခ်ိန္အခါနဲ႔ တဆိတ္ေလာက္ ျပန္ညွိေပးပါ။ မေန႔က ေနာက္တစ္ခါ လာျပန္ခ်ည့္ေသးမွာ ႏွစ္ဒါဇင္မိသြားပါတယ္။ လြတ္သြားတဲ႔သူေတြလည္း ရွိသတဲ႔။ ရခိုင္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲ မသိလို႔လား။ သည္လူေတြကို အမ္းေတာင္ၾကား၊ ေတာင္ကုတ္ေတာင္ၾကားကို အုပ္စုလိုက္ လႊတ္လိုက္လို႔ မလိုလားအပ္ေသာ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာမွာကို မေတြးမိဘူးလား။ ပိုဆိုးတာက လက္ခ်ည့္လႊတ္လိုက္တာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ ရန္ျပဳလာရင္ ခုခံကာကြယ္ရေအာင္ဆိုၿပီး တုတ္ဓါးလက္နက္ပါ ေဆာင္သြားခိုင္းလိုက္တာ။ ရဲက ဖမ္းတာေတာင္ သူတို႔က အင္အားမ်ားတယ္ဆို ျပန္ခုခံထိုးသတ္ ထြက္ေျပးၾကတာ။ အေဖာ္မပါတဲ႔ မိန္းမပ်ဳိကေလး တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ လက္နက္ကိုင္ ကုလားႏွစ္ဒါဇင္ေတြ႔ရင္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲ မေတြးမိလို႔လား။ မေအးႏိုင္တဲ႔ျပႆနာမို႔လို႔ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ဖြဲ႔ၿပီး မၿငိမ္းၿငိမ္းေအာင္ သတ္ေနတဲ႔မီးကို ဘယ္သူေတြက ဆီေလာင္းယပ္ခတ္ လုပ္ေနၾကတာလဲဆိုတာ ကိုယ္ေတြလည္း သိသင္႔တယ္။ ကမာၻကလည္း သိသင္႔တယ္ ထင္လို႔ ေတာ္ေတာ္ ေအာ႔နွလုံးနာေနတဲ႔သူေတြအေၾကာင္းကို စက္ဆုပ္ရြံရွာစြာနဲ႔ပဲ ထပ္ေရးရျပန္ပါတယ္။

           တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္႔ဘက္ကလူေတြမွာ လူသားခ်င္းစာနာတဲ႔စိတ္ ရွိမရွိဆိုတာ မိထားတဲ႔သူေတြသာ လာေမးလွည့္ပါ။ ရဲေတြကို ခံသတ္လို႔ရတဲ႔ဒဏ္ရာကို ရဲေတြကပဲ ႀကီးၾကပ္လို႔ ေဆးရုံမွာ ေဆးလာကုေပးရတယ္။ စခန္းမွာ လူႏွစ္ဒါဇင္စာ ထမင္းခ်က္ေကၽြးရတယ္။ ကိုယ္လည္းပဲ ေမတၱာတုံးေနတဲ႔ ရခိုင္အမႈထမ္းေလးေတြကို “လုပ္ေပးရတာေပါ႔ကြယ္။ ငါးခူလည္းငါး၊ ကုလားလည္းလူ၊ အတူတူေပါ႔။”  လို႔ ေခ်ာ႔ကာေမာ႔ကာ ျပဳစုကုသေပးရတယ္။ ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ား ေပ်ာက္ကင္းက်န္းမာပါေစေၾကာင္း ေဆး၀ါးမ်ားလည္း ယူပါဦး ေသာက္ပါဦး ေပးရတယ္။ တကယ္ေတာ႔ က်ဳပ္တို႔က လူလူခ်င္းစာနာပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကုလားေတြကသာ ကုလားကုလားခ်င္း မစာနာတာပါ လို႔ ေျပာရမယ္ဗ်။ (ပြဲစားလုပ္တဲ႔သူက ပလီဆရာလို႔ ေျပာပါတယ္)။ သူတို႔လူပြဲစားအလုပ္ကို အေျခအေနကေလး တည္ၿငိမ္တဲ႔အထိမွ မေစာင္႔ႏိုင္ပဲ ကိုယ္ပိုက္ဆံရဖို႔ သူမ်ားအသက္ေတြရင္းၿပီး လႊတ္လိုက္တယ္။ ျပႆနာတက္ခဲ႔ရင္ တစ္ခါထပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္ဦးမယ္။ သူ႔အိမ္ကသူ႔သားသမီးဆို သည္အခ်ိန္ သည္ခရီး ဓါးယူသြား လွံယူသြား လႊတ္မွာလား။ ကိုယ္႔ဘာသာ၀င္အခ်င္းခ်င္းကို မညွာမတာ ေသလမ္းပို႔တဲ႔ အျပဳအမူ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကေတာင္ အျမန္ဆုံး ေအးခ်မ္းသာယာသြားဖို႔ ဆုေတာင္းေနပါတယ္ ဆိုတဲ႔အခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္မီးေတြ ထပ္ထပ္ၿပီးေမႊးေနတာ ဘာသေဘာလဲ အသိသာႀကီးပါ။

           အဲဒါက ကုန္းလမ္းဘက္ကေန ၀င္တာ။ ေစ်းသက္သာတယ္။ လယ္သမား အလုပ္ၾကမ္းသမားေတြ ၀င္တဲ႔လမ္းပါ။ ေရလမ္းက စက္ေလွနဲ႔ မေလးအေရာက္ပို႔တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေစ်းပိုႀကီးတာ တစ္ခုပဲ။ လမ္းခရီးမွာ တစ္ေထာက္တစ္နား စခန္းခ်ဖို႔ကေတာ႔ ထိုင္းကို ၀င္ကပ္လိုက္ရင္ ဟိုမွာ ႀကိုဆိုေနရာခ်ထားေရးေတြက ခရီးဦးႀကိဳဆို ထမင္းေကၽြး ေသာက္ေရျဖည့္ေပးဖို႔ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားေကာင္စီက ၀န္ထမ္းမ်ားေတာင္ ခန္႔ထားႀကီးၾကပ္ေပးေနပါသတဲ႔။ (အဲသည္မွာ အဲဒါလုပ္တယ္ဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေတြ႔ဖူးလိုက္ပါသဗ်ား)။ ေရေမ်ာကမ္းမတင္ ေမာင္ရွင္တစ္သိုက္ကလည္း ဒုကၡသည္ဇာတ္ကေလး ငိုလို႔ေကာင္းေအာင္ ရခိုင္ျပည္မွာ လူမ်ဳိးတုန္း လက္စေဖ်ာက္သတ္ျဖတ္ေနလို႔ သူတို႔ခမ်ာ အသက္ေဘးလြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း မြတ္စလင္ညီေနာင္မ်ားထံ အေျပးခိုလႈံရပါသတဲ႔။ သနားစရာေကာင္းခ်က္မ်ားေတာ႔ မေျပာပါနဲ႔။ သူတို႔ေမြးေျမကို ရခိုင္ေတြ ႏိုင္ထက္စီးနင္း သိမ္းယူခဲ႔တာ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရာဇ၀င္ခ်ီၿပီး စာေပအေထာက္အထားနဲ႔ ရွင္းျပမယ္႔သူေတြရွိတယ္။ ေဘာလိ၀ုဒ္က မင္းသားႀကီး ရွာထုတ္ခံနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ဆီက ကိုယ္ေတာ္ႀကီး စိုင္းေမွာက္ခံဟာ ဂ်င္ဂ်စ္ခံက ဆင္းသက္တဲ႔ ခံမိသားစု မ်ဳိးႏြယ္တူေတြပါဆို အတင္းႀကီး ေဆြမ်ဳိးစပ္ခ်င္လည္း စပ္ျပတတ္တယ္။ အစာ၀ရင္ေတာ႔ ကုိယ္ေတာ္တို႔ အဲသမွာ ေျခေညာင္းလက္ဆန္႔ ၀င္ေျပးဖို႔ မၾကံေလနဲ႔။ ဒုကၡသည္မို႔ သနားရင္ ထမင္းေကၽြး။ ေရတိုက္ႏိုင္တယ္။ ခိုလႈံခြင္႔ေတာ႔ သည္းခံပါတဲ႔။ အဲဒါ ထိုင္းရဲ႕ ျပတ္သားတဲ႔ေပၚလစီပါပဲ။ အေမာေျပရင္ ေလွေပၚမွာ အိပ္သာလိုက္ခဲ႔။ ပင္လယ္ထဲဆြဲေခၚသြားၿပီး ေရစီးေၾကာင္းနဲ႔မွ ေမွ်ာခ်ေပးလိုက္တာတဲ႔။ မေလးေရာက္ရင္ ဟိုမွာ ရိုဟင္ဂ်ာဒုကၡသည္စခန္းဆိုတာ အဆင္သင္႔ရွိၿပီးသား။ သူတို႔တေတြ သြားလမ္းသာ လာလမ္းေျဖာင္႔ေအာင္ ခင္းျပရတဲ႔ ဒုကၡသည္ဇာတ္ညႊန္းမွာ လူၾကမ္းတစ္ေယာက္ေယာက္ မျဖစ္မေန လိုအပ္တာမို႔ စိတ္ေတာ႔မေကာင္းပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔တေတြကို အံေက်ာ္ ျမင္႔ႏိုင္ ေအာင္ခိုင္ ေနရာက အကယ္ဒမီေပးထားတာေနလိမ္႔မယ္။

         ဘာေလးျဖစ္လိုက္ျဖစ္လိုက္ ကိုယ္ေတြကိုသာ လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားပါတယ္ စြပ္စြဲၿပီး သူတို႔က်ေတာ႔ ရခိုင္ဒုကၡသည္စခန္းဆို ထိုင္ေတာင္ မထိုင္ႏိုင္ဘူး။ ျပန္မယ္ ျပန္မယ္ တကဲကဲ။ ကုလားစခန္းေရာက္မွ ရင္ဘတ္စည္တီး ငုိခ်င္းတခါ သာခ်င္းတထပ္လုပ္တာ မခြဲျခားတတ္လို႔ေပါ႔ေလ။ အစကတည္းက ကိုယ္႔လူမ်ဳိးခ်င္းပဲ ေထာက္ပံ႔ခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္လည္း ဘယ္သူကတားထားလို႔လဲ။ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနတာကို မဟုတ္ဘူး။ သိသိႀကီးနဲ႔လည္း ခြင္႔ျပဳတယ္။ တတ္ႏိုင္ရင္ စိန္ေတြစီသြားလိုက္။ သူမ်ားလူမ်ဳိးေတြက်ေတာ႔ မသထာေရစာ ေခါစာျပစ္သလို ရြံရြံရွာရွာ မထိခ်င္မကိုင္ခ်င္လာေပးၿပီး ကမာၻသိဂရုဏာရွင္ဘြဲ႔ကလည္း ခံခ်င္ေသးတာ။ အဆိုးဆုံးကေတာ႔ ျမင္သမွ်ေတြ႕သမွ် အမွန္ေတြကိုဖုံးကြယ္ၿပီး ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္ မဟုတ္တမ္းတရားမွန္သမွ် သတင္းလႊင္႔ၾကတာပါ။ အခုခ်ိန္မွာ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာင္မရွင္ဖြဲ႔ၿပီး အေသးစိတ္ လိုက္လံစုံစမ္း ၾကားနာေနပါသတဲ႔။ မေတာ္လို႔မ်ား အဲသည္အဖြဲ႕ႀကီးက အစီရင္ခံစာထုတ္ျပန္တဲ႔အခါ “ရခိုင္ျပည္မွာ သည္လို အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး ရွိတယ္ ဟုတ္လား။ ငါတို႔လည္း မသိလိုက္ရပါလား။ ငါတို႔ကိုလည္း ဘယ္သူကမွ လာမေျပာပါလား။” လို႔ ရွိေနမွာစိုးလို႔ အခု ေျပာျပလိုက္ပါၿပီ။ မယုံရင္ ကိုယ္တိုင္ လာၾကည့္လွည့္ပါ။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ မဟုတ္ဘူး။ ခ်င္းျပည္နယ္ ကေလးၿမဳိ႔မွာလည္း အလားတူျဖစ္ခဲ႔တယ္ လို႔ သတင္းေတြထဲမွာ ဖတ္ရပါတယ္။ ကိုယ္႔ထက္ မ်က္စိႀကီး နားႀကီး ဦးေႏွာက္ႀကီးတဲ႔သူေတြအဖို႔ ဘာေတြျဖစ္ၿပီး ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ႔အေျဖ ရွိေနေကာင္းၿပီလို႔ ေမွ်ာ္လင္႔မိပါတယ္။ ငပိသည္ေတြအစား ေဟာသည္ကဆားသည္ ယင္၀င္၀င္ေျခာက္ရတာ ဘယ္ေတာ႔ ဂ်ီဟတ္အလုပ္ခံရမယ္ မသိဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေမြးသဖခင္ေပးခဲ႔တဲ႔ “သည္အေကာင္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္” ဆိုတဲ႔ဘြဲ႔ကို ခုအခ်ိန္မွာ ခၽြင္းျခက္မရွိ လက္ခံသေဘာတူမိပါရဲ႕။

       ဘယ္အေရးကိစၥမဆို ငါ႔အိမ္ကေခြး၊ သူမ်ားအိမ္ကေခြး၊ ေခြးခ်င္းကို္က္ေတာင္ ကိုယ္႔အိမ္ကနိုင္မွ ေက်နပ္တဲ႔အတၱဟာ အမွန္တရားနဲ႔ ေ၀းကြာေစပါတယ္။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ႔ျပႆနာကို မွားမွားမွန္မွန္ ငါတို႔မူဆလင္ညီေနာင္မ်ားဘက္ကသာ ကာကြယ္ခုခံေပးရမယ္ဆိုတဲ႔ အစြဲကလည္း အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္ခြပ္ခိုင္းသလို ျဖစ္တာမို႔ ေစတနာမမွန္ပါဘူး။ အေမရိကန္ အဂၤလန္ကေန ကမုတ္တစ္ထိုင္ လာထိုင္ၿပီး ထင္ရာျမင္ရာေတြ သုံးသပ္တာကလည္း ငါ႔စကားႏြားရပဲ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ ကိုယ္ေျပာတဲ႔စကားကမွ လုံး၀ဥႆုံအမွန္လို႔ မဆိုလိုပါ။ သည္ေျမမွာေန၊ သည္လူေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္က်င္လည္ရင္း သည္အခင္းေတြကို အစကတည္းက ေတြ႔ႀကဳံလာခဲ႔ရတဲ႔သူမို႔ ကိုယ္ေတြ႔မ်က္ျမင္ျဖစ္ရပ္မ်ားကေတာ႔ သည္သို႔သည္ႏွယ္လို႔သာ သိေစပါတယ္။ ယုံခ်င္တဲ႔သူကို ယုံလို႔ရပါတယ္။ မိေအးတို႔ကိုေတာ႔ လာမယုံခိုင္းပါနဲ႔။ အခါခါလည္း နာခဲ႔ရၿပီးၿပီ။ ဂဏန္းေပါင္းေထာင္ေသာင္းမကလည္း အညွပ္ခံခဲ႔ရၿပီ။ ေနာင္ကိုေအာ္ေနမယ္႔ အစားမ်ဳိးေတာ႔ မွတ္မေနပါနဲ႔။ ခုံဖိနပ္ေရာ ငရုတ္က်ည္ေပြ႔ေရာ ရွိတယ္။ အကုန္ႀကိဳးတုပ္ၿပီး တရုတ္ျပည္ပို႔ပစ္မယ္။ ေန႔ေတာင္ မကူးေစရဘူး။ ဒါၿဗဲ ဒါၿဗဲ။