Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ (ဘာသာျပန္၀တၳဳ) (အပိုင္း -၇)

အခန္း (၇)

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတလႊားကို သြားေရာက္ရင္း UFOs နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေဟာေျပာပြဲေတြ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ ေဒါက္တာ Jessup ဆီကို အလႊာေပါင္းစံုက လူေတြရဲ႕ စာေတြ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြက သူ႕လို သိပၸံပညာရွင္ေတြ ျဖစ္ျပီး၊ က်န္သူေတြကေတာ့ ဒီဘာသာရပ္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး စိတ္၀င္စားသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ နံရံေလးဘက္ ကာရံထားတဲ့ အက်ဥ္းစခန္းေတြဆီက ေရးသားထားပံုေပၚပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ တေန႕မွာေတာ့ အေရာင္မ်ိဳးစံုနဲ႕ ေရးထားတဲ့ စာတေစာင္ကို ေဒါက္တာ Jessup လက္ခံရရွိခဲ့ပါတယ္။ စာေရးသူဟာ ေဘာပင္ကို ကိုင္ဖို႕ တစံုတရာ အခက္အခဲ ရွိေနခဲ့ဟန္ တူပါတယ္။

ဒီစာေၾကာင့္ ေဒါက္တာ Jessup ဟာ (၁၉၄၃) ခုႏွစ္တုန္းက အေရွ႕ဘက္ကမ္းရိုးတန္းမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တာနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို ပထမဦးဆံုး အာရံုစိုက္ခဲ့မိဟန္ တူပါတယ္။

လက္ႏွိပ္စက္နဲ႕ ျပန္ရိုက္ထားတဲ့ စာရဲ႕ မိတၱဴကို အဖိုးရဲ႕ ဖိုင္ေတြထဲမွာ ကၽြန္မဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

လက္ႏွိပ္စက္နဲ႕ စာကို ဖတ္ရတာ မင္ေရာင္စံုနဲ႕ ေရးထားတဲ့ စာကို ဖတ္ရတာေလာက္ေတာ့ အႏွစ္သာရ ရွိလိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ Carlos Allende ရဲ႕ စာကို ဖတ္ရရံုနဲ႕တင္ ေဒါက္တာ Jessup ဘယ္လို စဥ္းစားျပဳမူေနခဲ့မယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ စာကို အထူးဂရုစိုက္ျပီး ကၽြန္မ ဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

ဇန္န၀ါရီလ (၁၃) ရက္၊ (၁၉၅၆) ခုႏွစ္။

ေဒါက္တာ Jessup ခင္ဗ်ား။

ေဒါက္တာရဲ႕ စာအုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ျပီးပါျပီ။ ေဒါက္တာေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္ေနတယ္လို႕လဲ ကၽြန္ေတာ္ၾကားသိရပါတယ္။ ေဒါက္တာက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ ၾကယ္တာရာေတြဆီကို ေရာ့ကက္ခရီးေတြသြားျပီး ပိုက္ဆံေတြ ျဖဳန္းေနမယ့္အစား အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ Unified Field Theory ကို ေလ့လာျပီး၊ anti-gravity စက္ကိရိယာေတြကို တီထြင္သင့္တယ္လို႕ ဆိုခဲ့ေၾကာင္း ျပန္ျပီးၾကားရပါတယ္။ အင္မတန္ေလးလံတဲ့ အရာ၀တၳဳေတြကို ေလထဲကို မတင္ႏိုင္တဲ့ အားေတြ ရွိတယ္ဆိုတာနဲ႕ Incas ေတြဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ဒီလိုအားေတြကို အသံုးျပဳခဲ့တယ္လို႕ ေဒါက္တာယံုၾကည္ထားေၾကာင္းကိုလဲ သိရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါမယ္ ေဒါက္တာ။

ေဒါက္တာရဲ႕ ေတြးေခၚယူဆခ်က္ေတြအားလံုးမွန္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ ေသခ်ာေတြ႕ျမင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ သိထားခဲ့တာက အိုင္းစတိုင္းဟာ သူ႕ရဲ႕ သီအိုရီကို ျပီးေအာင္ မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ဖူး ဆိုျပီးေတာ့ပါ။ ဒါက မမွန္ပါဘူး။ သူျပီးေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေတြ႕ရွိလိုက္ရတာေတြက လူသားေတြအတြက္ အင္မတန္ ထိတ္လန္႕ဖို႕ ေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူက ဒီသီအိုရီနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဘာစာမွ ဆက္မေရးခဲ့တာပါ။ ေရတပ္ကလဲ ဒီသီအိုရီကို လက္ေတြ႕အသံုးခ်လာၾကမွာကို စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႕ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ အေျဖကေတာ့ သူတို႕ေတြ စမ္းသပ္ခဲ့ဖူးလို႕ပါပဲ။ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ရလဒ္ေတြက ေဘးအႏၱရာယ္ အလြန္ၾကီးလြန္းလွတာေၾကာင့္ပါ။

အဲဒီရလဒ္က ဘာလဲဆိုေတာ့ စစ္သေဘၤာၾကီးတစင္းနဲ႕ ေရတပ္သားေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွဳပါပဲ။

ဒီစမ္းသပ္ခ်က္ကို (၁၉၄၃) ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မီတာတရာ ပတ္လည္ရွိတဲ့ force field နဲ႕ စစ္သေဘၤာၾကီးကို ျခံရံထားခဲ့ပါတယ္။ force field ထဲေရာက္ေနသူေတြဟာ သေဘၤာေပၚက လူေတြကို ျမင္ရေပမယ့္ သေဘၤာၾကီးကိုေတာ့ မျမင္ရပါတယ္။ လူေတြဟာ ဘာမွမရွိတဲ့ ေလဟာနယ္ထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကပါတယ္။ force field ရဲ႕ ျပင္ပ အနီးတ၀ိုက္က လူေတြကက်ေတာ့ ေရထဲမွာ ေပၚေနတဲ့ သေဘၤာအရိပ္ကိုပဲ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ အေ၀းမွာ ရွိေနသူေတြကေတာ့ ဘာမွ မျမင္ရပါဘူး။ သေဘၤာကို ကိုယ္ေယာင္ေပ်ာက္ေနပါတယ္။

ဆိုး၀ါးလွတဲ့ ျဖစ္ရပ္ကေတာ့ force field ထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ေရတပ္သားတ၀က္ေက်ာ္ဟာ စိတ္ေဖာက္ျပန္ရူးသြပ္သြားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေကာင္းသလိုလို ျဖစ္ေနေပမယ့္ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ထူးဆန္းတာေတြ ျဖစ္ပြားလာပါေတာ့တယ္။ သူတို႕ေတြ ေအးခဲသြားၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါတယ္။

ဒီလိုျဖစ္သြားခဲ့ရင္ သူ႕ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက သူေပ်ာက္သြားတဲ့ေနရာကို မွတ္ထားျပီး၊ အေရျပားတခုခု (ဥပမာ- လက္၊ မ်က္ႏွာ) စတာေတြကို မွန္းျပီးကိုင္ၾကည့္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့မွပဲ ဒီလူေတြက ကမၻာေျမေပၚကို ျပန္ေရာက္လာသလို ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္မွီ မေရာက္ရင္ေတာ့ မီးခိုးလံုးေတြလို ေပါက္ကြဲလြင့္စင္သြားျပီး ထာ၀ရ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။

(၁၃) ႏွစ္တာ ကာလျဖစ္တဲ့ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒါေတြကို ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ေရတပ္သားအခ်ိဳ႕ပဲ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ရူးသြပ္ေနၾကပါတယ္။ တေယာက္က သူ႕ရဲ႕ မိန္းမ၊ ကေလးနဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ေရွ႕မွာပဲ နံရံေတြထဲကို ေဖာက္၀င္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ကို မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ဟာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ လူေတြကိုပဲ ဆံုးရွံဳးခဲ့ရတာပါ။

Philadelphia မွာထုတ္တဲ့ သတင္းစာထဲက ဒါနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းေတြကို ျပန္ျပီး ဆန္းစစ္ၾကည့္ေစလိုပါတယ္။ ဘားမွာ အရက္ေသာက္ရင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ေရတပ္သားေတြအေၾကာင္းကိုလဲ သတင္းေထာက္ေတြက မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘားဆိုင္က စားပြဲထိုး အလုပ္သမေတြဟာ သူတို႕ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး စကားစမေဖာ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕သြား ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။

ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေရးသေဘၤာျဖစ္တဲ့ SS Andrew Furnseth သေဘာၤေပၚက ေရတပ္သားေတြနဲ႕လဲ ျပန္လည္စံုစမ္းေလ့လာၾကည့္ပါ။ chief mate က Mowsley ဆိုသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရတပ္သားတေယာက္အမည္ကေတာ့ Richard Price ျဖစ္ပါတယ္။

(လက္မွတ္ေရးထိုးထား)

Carl M Allen (Z416175)

PS:

(၁) ဒီစမ္းသပ္ခ်က္ျပီးဆံုးသြားခ်ိန္မွာ ေရတပ္သားေတြ လံုး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မယ္လို႕ ေရတပ္က ၾကိဳတင္ မသိခဲ့ပါဘူး။

(၂) force field ကို အသံုးျပဳလိုက္ရင္ လူေတြ ေသဆံုးသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေရတပ္က ၾကိဳတင္ မသိခဲ့ပါဘူး။

(၃) ဘာေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္တယ္ဆိုတာ ယေန႕ခ်ိန္ထိ ေရတပ္က မသိေသးပါဘူး။

(၄) ေရတပ္သားေတြဟာ နံရံေတြကိုေတာင္ ေဖာက္ထြက္ေက်ာ္ျဖတ္သြားျပီး၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေရတပ္က မသိခဲ့ပါဘူး။

အေၾကာင္းအရာတခုကိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ေဖာ္ျပရဦးမယ္။ Philadelphia dock ကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ စစ္သေဘၤာၾကီးဟာ စကၠန္႕အနည္းငယ္အတြင္းမွာ Norfolk dock မွာ ျပန္ျပီး ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုေပၚခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာအတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး၊ Philadelphia dock မွာ ျပန္ေပၚလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒါကိုလဲ သတင္းစာေတြမွာ ပါခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္သတင္းစာေတြဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။

Carlos Allende ရဲ႕ စာကို ဖတ္ရတာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္လွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေလေလ၊ ဒီထဲမွာ အမွန္တရားအခ်ိဳ႕ ေပါင္းစပ္ပါ၀င္ေနမယ္ ဆိုတာကို ခံစားမိလာေလေလ ျဖစ္လာပါတယ္။

စာေရးသူက Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ဟာ anti-gravity နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စမ္းသပ္ခ်က္အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါက အဖိုးေျပာျပတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ႕ တိုက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ျပီးေတာ့ invisibility project အေၾကာင္းလဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး တြက္ခ်က္မွဳေတြကို အဖိုးက တြက္ခ်က္ေပးခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူေျပာျပထားတဲ့ ေရတပ္သားေတြနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ျဖစ္ပြားခဲ့တာေတြကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ အသစ္အဆန္းေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေဒါက္တာ Jessup ဆီကို ေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ ဒီစာကိုသာ ကၽြန္မယံုၾကည္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြက အလြန္ပဲ ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္လို႕ ဆိုရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါကလဲ စစ္ၾကီးျပီးသြားတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ Townsend Brown ရဲ႕ တီထြင္မွဳေတြက ေရတပ္က လိုက္လံတားဆီးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

လူေတြ ေသသြားခဲ့တယ္။ လူေတြ ရူးသြပ္သြားခဲ့တယ္။ လူေတြ နံရံေတြျဖတ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ လူေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ လူေတြ ေရခဲေတြျဖစ္သြားတယ္။ ေရခဲျဖစ္သြားသူေတြက အျမင္အာရံုကေန ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပမယ့္ အဲဒီေနရာမွာတင္ ရွိေနၾကတယ္။ သူတို႕ေတြကို ျပန္ျမင္ရဖို႕က သူတို႕ ေရခဲျပီးေပ်ာက္ေနတဲ့ေနရာကိုသြားျပီး အေရျပားကို ထိေတြ႕ႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားရမယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ရင္ မီးခိုးေတြနဲ႕ ေပါက္ကြဲလြင့္စင္သြားျပီး၊ ထာ၀ရ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အဖိုးရဲ႕ ညစာက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီမို႕ ဖိုင္ကို ကၽြန္မ ပိတ္လိုက္ပါတယ္။ အဖိုးက စားပြဲမွာ ကၽြန္မနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ျပီး၊ ခက္ရင္းကို ေကာက္ကိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္မလဲ ဒီအတိုင္းလိုက္လုပ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႕လဲ မသိဘူး။ ကၽြန္မ စားခ်င္ေသာက္ခ်င္စိတ္ မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။

အဖိုးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက မ်က္မွန္ရဲ႕ အထက္ကိုေက်ာ္ျပီး ကၽြန္မဆီေရာက္လာပါတယ္။

" အဖိုးဘာကို ဆိုလိုလဲဆိုတာ သိျပီမဟုတ္လား အဲလစ္။ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ကို စံုစမ္းရံုနဲ႕ေတာင္ အႏၱရာယ္ ရွိႏိုင္တယ္ ဆိုတာကိုေလ"

ကၽြန္မ ေခါင္းညိတ္လိုက္မိပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ နံဖူးေပၚမွာ အခ်ိန္အတန္ၾကာအထိ လက္၀ါးေတြကို ကပ္ထားလိုက္မိပါတယ္။ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားလိုက္မိတယ္။ အဖိုးကို ျပန္ၾကည့္မိခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ မ်က္ႏွာက ေလးေလးနက္နက္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

" ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ဆက္ျပီး ၾကိဳးစားခ်င္ေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာတင္ ကၽြန္မ ရပ္မထားလိုက္ခ်င္ဘူး။ အဖိုးလဲ ဒါေတြအေၾကာင္းကို သိခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အဖိုးရဲ႕ တြက္ခ်က္ေပးလိုက္မွဳေတြဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ဘာေတြျဖစ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ အဖိုးကိုယ္တိုင္ေတာင္ မသိလိုက္ရတာပဲ"

အဖိုးက ခဏျငိမ္ျပီး ေတြးေတာေနဟန္တူပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ

" မင္းဆက္လုပ္မယ္ဆိုရင္ specialist information ေတြ အတိုင္းအတာတခုအထိ လိုအပ္တယ္ေလ။ ဒါေတြကို ဘယ္လို ရေအာင္ လုပ္မလဲ"

အဖိုးစကားဆံုးေတာ့ ကၽြန္မလဲ အေတြးကမၻာထဲ နစ္ေမ်ာသြားျပန္ပါတယ္။

" ကၽြန္မရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို ကမၻာ့ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္ၾကီးေတြနဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္တဲ့ နည္းလမ္းရွိတယ္။ ဒါကို ကြန္ယက္ခ်ိတ္ဆက္မွဳ (Network) လို႕ ေခၚတယ္။ တယ္လီဖုန္းလိုင္းေတြကေန တဆင့္ အလုပ္လုပ္တာ"

ကၽြန္မေျပာေနတာကို ရပ္တန္႕လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ အသံကို ႏွိမ့္ျပီး

" ကၽြန္မၾကားတာကေတာ့ အစိုးရဖိုင္ေတြကိုေတာ့ အဲဒီကေနတဆင့္ ျဖတ္ျပီးေဖာက္ယူလို႕ ရတယ္တဲ့"

အဖိုးက သက္ျပင္းခ်လိုက္ပါတယ္။

" ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာ မင္းမသိဘူး မဟုတ္လား။ ျပီးေတာ့ ဒါက ေကာင္းတဲ့ အိုင္ဒီယာလို႕ေတာ့ အဖိုး မထင္ဘူး။ ဘယ္လို အဆံုးသတ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ မင္းမသိပါဘူး"

အဖိုးရဲ႕ စိတ္ေတြက သိခ်င္စိတ္နဲ႕ hornet's nest ကို ေမႊသလို ျဖစ္သြားမွာ စိုးရိမ္စိတ္တို႕အၾကားမွာ ေရာက္ေနတယ္လို႕ ကၽြန္မ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။

"ကၽြန္မေလ့လာမွာေပါ့။ ကၽြန္မတို႕ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္ အဖိုးရဲ႕။ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မတို႕ ရွာေဖြၾကမယ္ေလ"

"မဟုတ္ရင္လဲေထာင္နံရံေတြထဲမွာ အဆံုးသြားမယ္"

အဖိုးက ဆက္ေျပာပါတယ္။

" မဟုတ္ရင္လဲ အစိုးရေအးဂ်င့္ေတြက တေန႕ေန႕မွာ ေရာက္လာလိမ့္မယ္"

" ဘာဂရုစိုက္စရာလဲ။ ဒီ risk ကို ကၽြန္မယူမယ္ေလ"

အဖိုးက ပန္းကန္ထဲက အစားအစာေတြကို ေရႊ႕တြန္းေနပါတယ္။

"သူတို႕ေတြက ေန႕ဘက္မွာ လာၾကတာမဟုတ္ဘူး။ နံနက္ေလးနာရီေလာက္မွာမွ လာတတ္ၾကတာ။ ဒီအခ်ိန္က လူတေယာက္အတြက္ အားအနည္းဆံုးျဖစ္ေနခ်ိန္ေလ"

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အဖိုးက ဒီစံုစမ္းေလ့လာမွဳေတြထဲမွာ မပါခ်င္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို ကၽြန္မ ရိပ္မိသြားပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ အဖိုးကို အတြင္းက်က် ပါေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ဘာဒုကၡမွ မေရာက္ခ်င္ဘူးဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာေနပါတယ္။ ဒါကို ကၽြန္မေလးစားရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မစဥ္းစားတာကေတာ့ အဖိုးနဲ႕ မတူပါဘူး။ လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ arrogance ျဖစ္မွဳလဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္ျပီးရင္ ဘာအရာကမွ ကၽြန္မကို တားဆီးႏိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မက အသက္ ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရွိျပီေလ။ ဘ၀မွာ ကၽြန္မ ဘာကို လိုခ်င္လဲဆိုတာ ကၽြန္မ သိတာေပါ့။ Brown, Jessup, Ladenburg, Einstein တို႕ လိုခ်င္ခဲ့တဲ့အရာေတြနဲ႕ အတူတူပါပဲ။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့

Knowledge

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

ေရးသားသူ- Terry Deary

စာအုပ္အမည္- The Philadelphia Experiment

စာအုပ္ထုတ္ေ၀သည့္ႏွစ္- (၁၉၉၆) ခုႏွစ္

စာအုပ္အမ်ဳိးအစား- လူငယ္စာေပ

ဘာသာျပန္သူ – ခင္မမမ်ဳိး (၀၈၊ ၀၄၊ ၂၀၁၂)